- Μηνύματα
- 48.175
- Reaction score
- 100.804
Ο εμπνευστής του home theater και κατασκευαστής σινεφίλ ονείρων Θόδωρος Καλομοιράκης μιλά στο LIFO.gr
...Εγώ πήρα το υπόγειο, που το είδα ως ευκαιρία για να φτιάξω τον κινηματογράφο. Είχε μέσα καζάνια θέρμανσης που τα καθαρίσαμε, έβαψα τιρκουάζ τους τοίχους και αγόρασα από έναν παλιό κινηματογράφο 8 καρέκλες – μέχρι που έξυσα τις τσίχλες που ήταν κολλημένες από κάτω, μόνο αυτό μου πήρε 6 μήνες. Πήγα και παρακάλεσα να μου μάθουν τη δουλειά του ταπετσέρη, γιατί οι καρέκλες ήταν κατεστραμμένες, με καψίματα από τσιγάρο, νάιλον τιρκουάζ κάλυμμα − ήταν από πορνοσινεμά... Τις έντυσα με κόκκινο βελούδο και πήρα έναν προτζέκτορα Barco. Τον αγόρασα, θυμάμαι, 150 δολάρια από μια εταιρεία που λεγόταν In-flight Entertainment. Τον έβαλα πάνω σε ένα κουτί, πήρα μια οθόνη από αυτές που την κρεμάς στον τοίχο κι έστησα δύο σειρές με τρεις καρέκλες καθεμία – αυτό ήταν και η καινοτομία, δεν είχες μία καρέκλα εδώ, έναν καναπέ εκεί. Οι δημοσιογράφοι ήρθαν, τον είδαν, «πω πω», είπαν, «σαν κανονικός κινηματογράφος». Και χάλια να ήταν, δεν τους ένοιαζε. Ξαφνικά, έγινε θέμα στην πρώτη σελίδα του «USA Today»: «Ένα τρελό παιδί στο Μπρούκλιν έκανε κινηματογράφο μέσα στο σπίτι, το πιστεύετε;». Έγραψαν κι άλλες εφημερίδες μετά, έγινε ένα buzz, σούσουρο. Αλλά εγώ, από τη στιγμή που έφτιαξα αυτόν τον κινηματογράφο, τον ξεπέρασα, δεν μου έλεγε τίποτα....
http://m.lifo.gr/articles/cinema_articles/131363
...Εγώ πήρα το υπόγειο, που το είδα ως ευκαιρία για να φτιάξω τον κινηματογράφο. Είχε μέσα καζάνια θέρμανσης που τα καθαρίσαμε, έβαψα τιρκουάζ τους τοίχους και αγόρασα από έναν παλιό κινηματογράφο 8 καρέκλες – μέχρι που έξυσα τις τσίχλες που ήταν κολλημένες από κάτω, μόνο αυτό μου πήρε 6 μήνες. Πήγα και παρακάλεσα να μου μάθουν τη δουλειά του ταπετσέρη, γιατί οι καρέκλες ήταν κατεστραμμένες, με καψίματα από τσιγάρο, νάιλον τιρκουάζ κάλυμμα − ήταν από πορνοσινεμά... Τις έντυσα με κόκκινο βελούδο και πήρα έναν προτζέκτορα Barco. Τον αγόρασα, θυμάμαι, 150 δολάρια από μια εταιρεία που λεγόταν In-flight Entertainment. Τον έβαλα πάνω σε ένα κουτί, πήρα μια οθόνη από αυτές που την κρεμάς στον τοίχο κι έστησα δύο σειρές με τρεις καρέκλες καθεμία – αυτό ήταν και η καινοτομία, δεν είχες μία καρέκλα εδώ, έναν καναπέ εκεί. Οι δημοσιογράφοι ήρθαν, τον είδαν, «πω πω», είπαν, «σαν κανονικός κινηματογράφος». Και χάλια να ήταν, δεν τους ένοιαζε. Ξαφνικά, έγινε θέμα στην πρώτη σελίδα του «USA Today»: «Ένα τρελό παιδί στο Μπρούκλιν έκανε κινηματογράφο μέσα στο σπίτι, το πιστεύετε;». Έγραψαν κι άλλες εφημερίδες μετά, έγινε ένα buzz, σούσουρο. Αλλά εγώ, από τη στιγμή που έφτιαξα αυτόν τον κινηματογράφο, τον ξεπέρασα, δεν μου έλεγε τίποτα....
http://m.lifo.gr/articles/cinema_articles/131363
