JOHN MAYALL - BLUES ALONE (1967)JOHN MAYALL - CRUSADE (1967)
Δεν ειναι και λιγο πραγμα να εισαι ο μεγαλυτερος λευκος bluesman στην ιστορια.
και για χρόνια έψαχνα έψαχνα αλλα τιποτα. Κάπου στα μέσα της δεκαετίας το 90 λοιπόν μια εταιρεία με το ονομα Parallel World, βγάζει μια συλλογή με τα περισσότερα κοματια απο τα 2 αυτά album, όποτε Εν μέρει καθάρισα. Πολλά χρόνια τρομερά επανεκδόθηκε και το 2o του μόνο του, όποτε καλα είμαστε. Λοιπόν αυτός ο μυθικός διαστημικός τροβαδούρος, παντελώς εκτός τόπου και χρόνου, αγνοώντας τάσεις, ρεύματα κι οτιδήποτε αλλο συνέβαινε γύρω του, μας δίνει 2 εκπληκτικά δείγματα απλής μπαλαντοειδης τραγουδοποιιας, με μια ευαισθησία και μια φωνή που ειναι πολυ δύσκολο να περιγράφει και με θεματολογία το διάστημα και την εξωγήινη ζωή. Ποσό ποιο εκμοντερνισμενα παλαιομοδίτης μπορει να γίνει κάποιος καλλιτέχνης? Ενα εξωγήινα γήινο ψυχεδελικό μανιφέστο με ενα επίπεδο ευαισθησίας που πραγματικά τρομάζει και σε αγχώνει αν ηταν πραγματι στα καλα του αυτός ο τρελαμένος απο την Μασαχουσετη. Η μπάντα του σ'αυτα τα 2 albums εχει μέσο όρο ηλικίας 12, και η επόμενη μπάντα του, Cripple dog band, είχε μέσο όρο 15. 
Έχετε ακόμα αμφιβολίες?
Αυτά έπρεπε να σε είχα εκεί τότε να τα πείς σε κάποιους: http://www.phorum.gr/viewtopic.php?p=2138481#p2138481MOODY BLUES
Tι να πω τωρα για τους Moody Blues?
Οι λατρεμενοι μου.
Τι δεν επαιξε αυτο το συγκροτημα?
Blues? (στην αρχη), Pop?, Rock?, Ψυχεδελεια? Progressive?
Μεχρι και κλασσικη και ηλεκτρονικη μουσικη επαιξαν.
Mονο Heavy Metal δεν επαιξαν.
Χρονια μπροστα απο την εποχη τους.
(ηδη υπαρχουν 2 ακομα album τους εδω στα σημαντικοτερα)
ΟΝ Α ΤΗRESHOLD OF A DREAM (1969)
TO OUR CHILDREN'S CHILDREN'S CHILDREN'S (1969)
ΠΩΩΩΩΩΑυτά έπρεπε να σε είχα εκεί τότε να τα πείς σε κάποιους: http://www.phorum.gr/viewtopic.php?p=2138481#p2138481
Με είχαν αφήσει (ως συνήθως) όλοι μόνο με τα θηρία.
Τους την φόρεσα καλά όμως...
Εχεις δικιο φιλε castra.Αυτά έπρεπε να σε είχα εκεί τότε να τα πείς σε κάποιους: http://www.phorum.gr/viewtopic.php?p=2138481#p2138481
Με είχαν αφήσει (ως συνήθως) όλοι μόνο με τα θηρία.
Τους την φόρεσα καλά όμως...
Διάβασες που έλεγε το πιό ξενέρωτο τραγούδι το Nights In White Satin;
Το μονο που εχω να πω εγω ειναι, το οτι οταν οι Moody Blues επαιζαν progressive (1967),, oυτε καν ο μουσικος ορος δεν ειχε "εφευρεθει" ακομα.Διάβασες που έλεγε το πιό ξενέρωτο τραγούδι το Nights In White Satin;
Ενα από τα μεγαλύτερα ΕΠΗ στη Μουσική.
Μου είχαν γυρίσει τα μάτια τότε
Γιώργο με όλο το σεβασμό που σου εχω, και που με διακρίνει
, αλλα και την έμφυτη τάση μου για αντιπαράθεση/μανούρα , ποτε οι moody Blues έπαιξαν progressive? Στα δικά μου αυτιά, ηταν ενα τεράστιο pop group (ούτε καν rock), με τεράστια συνθετική φλέβα, απύθμενο λυρισμό και κλασσικες επιρροές. Το μόνο "progressive" που μπορώ να βρω στα έργα τους ειναι το ότι γενικώς δεν ειχαν την κλασική φόρμα αρχή, μέση, ρεφρέν, τέλος (όχι και πάντα όμως), και άνοιγαν τις συνθέσεις επηρεασμένοι σαφώς απο τους κλασικούς συνθέτες, και δεύτερον ότι συνήθως είχαν concept στα albums τους. Έτσι όμως όπως εννοούμε την έννοια progressive, καθαρά μουσικά, δεν είχαν κάποια σχέση κι ούτε νομίζω ότι ηταν και σκοπός τους αυτό. Τέλος πάντων, απόψεις λεμε, και η μουσική, όπως όλες οι μορφές τέχνης αντανακλώνται τελείως διαφορετικά στον καθένα. Το ίδιο αντίκτυπο που μπορει να εχει ενα πολύπλοκο έργο σε ενα πραγματικό μουσικό, το ίδιο και πολυ μεγαλύτερο μπορει να εχει απλά μια νότα του ίδιου έργου σε ενα απλό ακροατή, κι ας μην ξέρει ούτε ποια νότα ηταν αυτή. Ούτως η άλλως οι ταμπέλες ειναι για να καταλαβαινόμαστε, αν κι απ'οτι φαίνεται ούτε αυτό δεν καταφέρνουμε 
τα σέβη μου, σας αγαπώ όλους.
Φιλε cosmarpan ξερεις και εσυ το σεβασμο που σου εχω, αλλα εδω ναι διαφωνουμε.Γιώργο με όλο το σεβασμό που σου εχω, και που με διακρίνει
Έτσι μπράβο, μανούρα ήθελα, χαίρομαι που διαφωνείς,
η διαμάχη θα συνεχιστεί μέσω προσωπικών μυνηματων, δεν ενδιαφέρει τα αλλα μέλη. Ο cosmarpan ακονίζει τα νέα του οπλικά συστήματά και θα επιτεθεί μέσω πμ, κι αυτή την φορά θα ειναι αμείλικτος και δεν θα υπάρξει αμφισβήτηση ούτε απο τον εχθρό καλα το είπαν κάποιοι, ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος θα ειναι μέσω υπολογιστών 
συμφωνω και επαυξανω...........
εξαιρετικοι ολοι οι δισκοι τουs....μεχρι και τον τελευταιο......Gun Club - Fire OF Love (1981)
Το απολυτο blues αλμπουμ, πηραν ολους τους μεγαλους μπλουζμεν, τους εβαλαν στο μπλεντερ με μπολικο αλκοολ και ουσιες, και αρχισαν ανακατευουν άλλες φορες σε πανκ ταχύτητες, άλλες φορες σε ταχύτητες μεθυσμενου αστεγου, και να το αποτέλεσμα. Ενα μεγαλειωδες αλμπουμ για τις γυναικες, το αλκοολ, τα ναρκωτικα, tην ερωτικη απογοητευση, την παρανομια, τo voodoo και εν τελει για το ιδιο το rock'n'roll με την δικη τους ματια. Οσο για την ερμηνεια του Jeff...HELL, HELL, HELL
