Η σημασία της Κλασικής Μουσικής στην εποχή μας.

[Prince]

Από την μέχρι στιγμής, μάλλον σύντομη αλλά αρκετά χαρακτηριστική, εμπειρία μου στο φόρουμ αυτό, διακριβώνω μια ελάχιστη διάδραση μεταξύ των μελών, των ούτως ή άλλως ολίγιστων ενεργά συμμετεχόντων, οι οποίοι και αυτοί συνήθως αρκούνται σε "like button" αντιδράσεις.
Επίσης, από την μάλλον μακραίωνη (40 σχεδόν έτη) και την σοβαρή και συνεπή ενασχόλησή μου με την Κλασσική Μουσική (ενθουσιώδης και σταθερός συλλέκτης ηχογραφημένων παραγωγών σε κάθε υψηλού επιπέδου format, παρακολούθηση συναυλιών εδώ και στο εξωτερικό, προσωπική φιλία με μουσικούς κλπ.), παρατηρώ με ικανή ανησυχία και αρκετή απογοήτευση την ολονέν φθίνουσα πορεία της Μουσικής αυτής στην καθημερινή μας ζωή σε βαθμό που πλέον τίθεται -ίσως αρκετά σοβαρά- το ζήτημα του κατά πόσον η Κλασική Μουσική είναι χρήσιμη και, βαίνοντας έτι περαιτέρω, κατά πόσο είναι απαραίτητη στην σημερινή εγκόσμια ζωή μας.
Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό αλλά ουσιαστικό ως προς την οιαδήποτε δυνητική απάντησή του και κυρίως τη θεμελίωση αυτής.
Το ζήτημα τίθεται λαμβάνοντας υπόψη (μεταξύ άλλων):
- την ολονέν ταχύτατα και συχνά απρόσμενα μεταβαλλόνενη κατάσταση της ζωής μας, σχεδόν σε όλα τα επίπεδα.
- την διαρκώς αυξανόμενη σημασία της τεχνολογίας και των σχετιζομένων "αρετών" που αυτή συνεπάγεται (η συμπαρασύρει) κατά την ταχεία εξέλιξή της (ολονέν και περισσότερη εξάρτηση στην ευκολία εξεύρεσης της έτοιμης λύσης/απάντησης μέσω των Η/Υ από την προσπάθεια αναζήτησης της αλήθειας μέσω της προσωπικής έρευνας σε βάθος ουσίας και χρόνου με το απαιτούμενο κόστος σε όλα τα σχετικά πεδία δράσης).
- την τεράστια σημασία που αποκτά η οικονομική πορεία του ατόμου αλλά και της κοινωνίας με κόστος -πρακτικά- τη μείωση του ενδιαφέροντος ή της προσοχής μας σχεδόν σε όλα τα άλλα πεδία δρασής.
- μια ψευδεπίγραφη και συχνά στρεβλή αντίληψη για το αέναο κυνήγι ενός πρωτίστως υλιστικού ευδαιμονισμού.
Καταλήγοντας θέλω να σημειώσω ότι η Μουσική αυτή είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να καταστεί "κτήμα" μας...αβρόχοις ποσίν. Απαιτεί μελέτη, χρόνο, συνεπή και σταθερή ενασχόληση και κατά το δυνατόν περισσότερη μελέτη του πως λειτουργεί, τη σημαίνει κοκ.
Η Μουσική αυτή, αντίθετα από σχεδόν κάθε άλλο είδος, απαιτεί ακρίβεια, καθόσον εν αρχεί υπάρχει η παρτιτούρα (the score), η οποία πρέπει να παιχτεί στο ακέραιο. Ο Leonard Bernstein υποστήριζε ότι θα έπρεπε να αποκαλείται...Precise Music και όχι Κλασική.
Κατόπιν των ανωτέρω, για όλους εσάς τους ολίγους που ακόμη μετέχετε σε αυτό το φόρουμ, πόσο χρήσιμη σας είναι αυτή η Μουσική και, εν τέλει, σας είναι απαραίτητη ή όχι και, φυσικά, γιατί.
Pr.

 

[el_diablo]

Σιγουρα εχει φθινουσα πορεια η Κλασσικη μουσικη η απλα εχει φθινουσα πορεια η ικανοτητα και η διαθεση για διαλογο ?
Για να πει καποιος τι πορεια εχει πρεπει να τσεκαρει τις πωλησεις δισκων, εισητηριων , την συνδρομητικη βαση των streaming υπηρεσιων και τις προτιμησεις αυτης.

 

[leonis]

Στην εποχή της ταχύτητας και της προχειρότητας θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο να αφοσιωθείς σε ένα συμφωνικό έργο.
Απαιτεί μεγάλη εκπαίδευση μουσική και κοινωνική

 

[el_diablo]

Για το οτι δεν εχει ευρεια απηχηση υπαρχει παντως εξηγηση, και εινα πολυ απλη

Δεν ειναι ουτε η προσπαθεια καποιων να την κρατησουν περιχαρακωμενη σε ενα ελιτιστικο οικονομικοκοινωνικο και πολιτικο πλαισιο.Ουτε οτι δεν εκαναν οι μουσικοι και οι εταιρειες εισπρακτικες προσπαθειες και καλλιτεχνικα ανοιγματα προς αλλα ειδη μουσικης.Ουτε οτι χρειαζεται καποια ιδιαιτερη προσπαθεια απο την πλευρα του ακροατη (που δεν ειναι υποχρεωμενος ουτε να ξερει τις τεχνικες λεπτομερειες ουτε τα βιωματα των καλλιτεχνων )

Ειναι απλα βαρετη.Ειναι ο βουβος κινηματογραφος της μουσικης.

 

[leonis]

Ειναι απλα βαρετη.Ειναι ο βουβος κινηματογραφος της μουσικης.

Εδώ θα διαφωνήσω.
Υπάρχουν εξαιρετικά έργα που έχουν γραφεί ανά τους αιώνες.
Ποιοί όμως μπορούν να κάτσουν να ακούσουν από την αρχή ως το τέλος

 

[musicfanatic]

Νομίζω ότι η ακρόαση κλασικής μουσικής δεν έχει ενσωματωθεί στο "DNA" του Έλληνα (όπως και άλλων λαών). Αυτό δεν σημαίνει ότι χάνει την αξία της απλά είναι άγνωστη και ως εκ τούτου δύσκολα ακροάσιμη.
Πάντως δεν ξεχνώ ποτέ κάτι που μου είπε μια γηραιά κυρία 80+ ετών, αγρότισσα όλη της τη ζωή, μεγαλωμένη μόνο με δημοτικά τραγούδια. Μας είχε επισκεφτεί σπίτι όπου έπαιζε στο στερεοφωνικό κάτι από Mozart αν και δεν θυμάμαι ακριβώς τι. Αφού είχε περάσει αρκετή ώρα γύρισε και μου είπε, μα τι ωραία μουσική είναι αυτή που ακούγεται τόση ώρα;
Δεν την ένοιαζε η κλίμακα, δεν την ένοιαζε η εκτέλεση, δεν την ένοιαζε η παραγωγή, δεν ήξερε τίποτε, δεν είχε ακούσει ποτέ της κάτι παρόμοιο, αλλά με καθαρό μυαλό και αγνή καρδιά, χωρίς αυθυποβολές και στεγανά είπε απλά την αλήθεια όπως την ένιωσε.

 

[Alfaalfa]

Δυστυχώς @Prince ότι γράφεις είναι σωστό , αλλά έχει εξήγηση.



Η κλασσική μουσική , η κλασσική αρχιτεκτονική , η κλασσική γλυπτική και ζωγραφική (όπου το «κάλλος» είναι το ζητούμενο και ποθούμενο ) σήμερα αποτελούν μουσειακά ειδή - αποκομμένα από τον σημερινό ρυθμό ζωής , διασκέδασης και έκφρασης του μέσου ανθρώπου.

Όλα αυτά τα είδη στην εποχή της ανάπτυξης τους δεν ήταν αποστειρωμένα . Ηταν ζωντανά.

Ήταν τρόπος διασκέδασης και έκφρασης συναισθημάτων της τότε κοινωνίας , αφού λάβουμε υπόψη την κοινωνική δομή της τότε κοινωνίας που είχε την δυνατότητα να «διασκεδάζει» με αυτό τον τρόπο (μία κλειστή ολιγοάριθμη ελίτ μεγαλοαστικής τάξης ευγενών και εστεμμένων δηλαδή.)
Σήμερα είναι υλικό για συλλέκτες στην ουσία.
Το ίδιο συμβαίνει και στην ζωγραφική και στην γλυπτική - δεν είναι το "κάλλος" της μόδας - υπάρχουν άλλες τάσεις. (το "σκότος' έχει αντικαταστήσει το "φως")


Η σημερινή κοινωνία είναι τελείως διαφορετική . Ποτέ δεν θα υπάρξει κοινό για την κλασσική μουσική.

Ακόμα και όρους «αγοράς» αν το πάρουμε το θέμα (ποιος πληρώνει δηλαδή) , «τότε» πλήρωναν κάποιοι βασιλείς και πρίγκιπες , «σήμερα» πληρώνει η μεγάλη μάζα των ανθρώπων με τα γούστα τους.
Επιπρόσθετα απαιτεί χρόνο - ηρεμία - χώρο στη ζωή σου - μελέτη - συναίσθημα . Δϋσκολα πράγματα γιά τους σημερινούς ανθρώπους της τρεχάλας.

Ευτυχώς μας έχει αφήσει μία σημαντική παρακαταθήκη να απολαμβάνουμε όσοι λίγοι έχουμε μείνει.

ΥΓ Η κλασσική μουσική δεν είναι «βαρετή» και φυσικά δεν κατατάσσεται όλη μαζί σαν κάτι – υπάρχουν κομμάτια εξαιρετικά υπάρχουν και κομμάτια χειρότερα . (προσωπικά ακόμη και στον ίδιο συνθέτη έχω έργα που με μαγεύουν και άλλα που δεν μπορώ να ακούσω).

Το ίδιο και για την ροκ , την σόουλ κλπ.

 

[Prince]

Σιγουρα εχει φθινουσα πορεια η Κλασσικη μουσικη η απλα εχει φθινουσα πορεια η ικανοτητα και η διαθεση για διαλογο ?
Για να πει καποιος τι πορεια εχει πρεπει να τσεκαρει τις πωλησεις δισκων, εισητηριων , την συνδρομητικη βαση των streaming υπηρεσιων και τις προτιμησεις αυτης.

Για να ισχυρίζομαι ότι έχει φθίνουσα πορεία έχω ικανή γνώση (εδώ και 40 έτη) της κάθετης πτώσης των πωλήσεων δίσκων, τον σταδιακό ευτελισμό των ζωντανών παραγωγών (οπότε οι όποιες πωλήσεις εισιτηρίων δεν έχουν σημασία). Ως προς τις streaming υπηρεσίες, αυτές ήκιστα προσφέρουν στην ανάταση της Μουσικής αυτής. Αντίθετα, με την ευκολία να ακούς ό,τι θες, όσο θες, όποτε θες, ακριβώς υπονομεύεται η όλη διαδικασία της προσπάθειας αναζήτησης, μελέτης και, στην τελική, της οικοδόμησης αγάπης και εκτίμησης για μία τέχνη, όπου η ανθρώπινη ικανότητα, το ενίοτε μοναδικό ταλέντο και η εργώδης προσπάθεια μεγάλων μουσουργών δημιούργησε έργα αιωνίου κάλλους και υψίστης φόρμας.
Το βασικό ερώτημα, πάντως, παραμένει αναπάντητο: Τελικά, σου είναι χρήσιμη ή πολλώ μάλλον, απαραίτητη στη ζωή που διάγεις?

 

[Costas Coyias]

Διαφωνώ σε όλα.

 

[Prince]

Για το οτι δεν εχει ευρεια απηχηση υπαρχει παντως εξηγηση, και εινα πολυ απλη

Δεν ειναι ουτε η προσπαθεια καποιων να την κρατησουν περιχαρακωμενη σε ενα ελιτιστικο οικονομικοκοινωνικο και πολιτικο πλαισιο.Ουτε οτι δεν εκαναν οι μουσικοι και οι εταιρειες εισπρακτικες προσπαθειες και καλλιτεχνικα ανοιγματα προς αλλα ειδη μουσικης.Ουτε οτι χρειαζεται καποια ιδιαιτερη προσπαθεια απο την πλευρα του ακροατη (που δεν ειναι υποχρεωμενος ουτε να ξερει τις τεχνικες λεπτομερειες ουτε τα βιωματα των καλλιτεχνων )

Ειναι απλα βαρετη.Ειναι ο βουβος κινηματογραφος της μουσικης.

Το ζήτημα που τίθεται εδώ δεν είναι η "απήχηση" της Μουσικής αυτής αλλά η χρησιμότητά ή/και η αναγκαίοτητα αυτής. Το γεγονός ότι σου φαίνεται "βαρετή" και δη ότι είναι ο "βουβός κινηματογράφος της μουσικής" αποτελεί, εμμέσως αλλά αρκετά σαφώς, ότι δεν την χρειάζεσαι, πιθανότατα ουδόλως.
Για την ιστορία, πάντως, η μόνη μορφή μουσικής που είναι ακριβής (precise) και απαιτεί την εκτέλεση της παρτιτούρας στο ακέραιο μπορεί να είναι βαρετή, εάν δεν μπορεί ο ακροατής να την "διαβάσει" (βλ. να την παρακολουθήσει και, εν τέλει, να την κατανοήσει). Και, δυστυχώς, αντίθετα με τις ξένες γλώσσες, στη μουσική δεν υπάρχει..."μετάφραση".
Όσο για το πόσο "βουβή" είναι η Κλασίκη Μουσική, αρκεί να αντιληφθεί κανείς και, κατόπιν, να αναλογισθεί μόνον την εξέλιξη και την μαγικής ομορφίας πολυμορφία και τον πλούτο της ενορχήστρωσης (όπου ουκ ολίγες φορές δοκιμάζει τα ώτα μας αλλά και το πνέυμα μας, όρα Wagner, Bruckner, Rimsky-Korsakov, Ravel κ.α.).

 

[xfader]

Το βασικό ερώτημα, πάντως, παραμένει αναπάντητο: Τελικά, σου είναι χρήσιμη ή πολλώ μάλλον, απαραίτητη στη ζωή που διάγεις?

Θα σου απαντήσω μόλις έχω λίγο χρόνο αλλά στα γρήγορα θα σου πω μία προσωπική άποψη που καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του ερωτήματός σου:

Η κλασική μουσική είναι σαν ένα πολύ υγιεινό γεύμα στο φαγητό. Βάζουμε άπαχο κοτόπουλο, κινόα, μπρόκολο, σουσάμι, μανιτάρια, λεμόνι κλπ. Να μη λείπει τίποτα θρεπτικό και να μην υπάρχει τίποτα βλαβερό. Οι περισσότεροι θα πουν "Wow!" και θα σχολιάσουν θετικά, αλλά θα το αντάλλαζαν με το πιο φτηνό "βρώμικο" του δρόμου.

 

[Prince]

Διαφωνώ σε όλα.

Προφανώς, διαφωνείς με...όλα. Είναι και αυτό μια απάντηση στο κύριο ερώτημα.

 

[Prince]

Θα σου απαντήσω μόλις έχω λίγο χρόνο αλλά στα γρήγορα θα σου πω μία προσωπική άποψη που καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του ερωτήματός σου:

Η κλασική μουσική είναι σαν ένα πολύ υγιεινό γεύμα στο φαγητό. Βάζουμε άπαχο κοτόπουλο, κινόα, μπρόκολο, σουσάμι, μανιτάρια, λεμόνι κλπ. Να μη λείπει τίποτα θρεπτικό και να μην υπάρχει τίποτα βλαβερό. Οι περισσότεροι θα πουν "Wow!" και θα σχολιάσουν θετικά, αλλά θα το αντάλλαζαν με το πιο φτηνό "βρώμικο" του δρόμου.

Αρκετά πειστική απάντηση γιατί δεν σου (και σε κάποιους "περισσότερους") είναι χρήσιμη, προφανώς και απαραίτητη, η Μουσική αυτή. Από την άλλη, ευελπιστώ ότι, εμμέσως πλην σαφώς, αναγνωρίζεις, με έναν...ανορθόδοξο τρόπο, την αξία της Μουσικής αυτής. Ελπίζω, ωσαύτως, να αντιλάμβάνεσαι ότι η "ανταλλάγη" αυτή με το "βρωμικό" δεν αποτελεί ούτε την προσφορότερη ούτε την σοφότερη επιλογή κατά πρώτο λόγο...healthwise.

 

[m1ts0s]

@Prince Τι γνώμη έχεις για συνθέτες όπως ο Ξενάκης, ο Stockhausen, o Varese κτλ.? Τους εντάσσεις στην παράδοση της κλασικής ("precise" όπως την αποκαλείς) μουσικής? Τι επιλογή αποτελούν "healthwise".

 

[toolman]

Δε ξερω αν διαφωνω η συμφωνω με οσα εχουν ειπωθει. Ισως ειμαι 50 50.
Αυτο που πιστευω ειναι οτι ολα ειναι σημεια των καιρων που ζουμε...
Παντως δε πιστευω οτι φθινει κατι γιατι δε νομιζω οτι και ποτε "ακμαζε". Δεν ειναι μουσικη για ολους ποσο μαλλον για τους Ελληνες και το επιπεδο. Δε με νοιαζει αν ακουγεται προσβλητικο. Ειναι η αληθεια δυστυχως...

Προσωπικα μιλωντας εκτιμω την κλασικη απεριοριστα αλλα δεν ειναι το στυλ μου. Ισως αργοτερα ποτε μη λες ποτε. Εχω παρατηρησει οτι μου αρεσει παρα πολυ οταν χρησιμοποιειται με εικονα. Δηλαδη σε ταινιες και κυριως σε στιγμες εντασης συναισθηματικης ειναι ο καλυτερος τροπος για να αποδωθει σωστα το οποιο συναισθημα.

Επισης εχω μαθει να ακουω μουσικη απο μπαντες και γενικα καινουρια πραγματα. Σιγουρα στην κλασικη δε με πειθει το οτι ηχογραφουνται συνεχεια επανεκτελεσεις και επανεκτελεσεις...αυτο σιγουρα με ενοχλει. Η ελλειψη καινουριας συγγραφης μουσικης. Για το τελευταιο ας με διορθωσει καποιος αλλα νομιζω οτι δεν υπαρχει "φρεσκια παραγωγη".

 

[Prince]

@Prince Τι γνώμη έχεις για συνθέτες όπως ο Ξενάκης, ο Stockhausen, o Varese κτλ.? Τους εντάσσεις στην παράδοση της κλασικής ("precise" όπως την αποκαλείς) μουσικής? Τι επιλογή αποτελούν "healthwise".

Ο δρόμος μέχρι κανείς να φθάσει στον Ξενάκη και επέκεινα είναι πολύ μακρύς που, για τους περισσότερους, δεν επάρκει αυτή η ζωή. Εγώ, μετά από σχεδόν 40 χρόνια σταθερής και συνεπούς ακρόασης, δεν μπορω να "ξεφύγω" από την Κλασική περίοδο (και σε αρκετά μικρότερο βαθμό από τη Ρομαντική). Συνθέτες σαν τους Haydn, Mozart, Beethoven & Schubert μου αρκούν για να τους μελετώ και ακούω συνέχεια, καθόσον κάθε φορά κάτι καινούργιο μου αποκαλύπτεται, ιδίως μέσα από την πληθώρα σημαντικών ερμηνείων και εξαίρετων παραγωγών, ώστε να εκτιμώ το έργο τους όλο και περισσότερο.
Ως προς το..."precise", ως ανέφερα, το είπε ο Bernstein. Εγώ, απλά, θεωρώ ότι είναι ένας πολύ σωστός (to the point, spot on) όρος για την Μουσική αυτή.

 

[Prince]

Δε ξερω αν διαφωνω η συμφωνω με οσα εχουν ειπωθει. Ισως ειμαι 50 50.
Αυτο που πιστευω ειναι οτι ολα ειναι σημεια των καιρων που ζουμε...
Παντως δε πιστευω οτι φθινει κατι γιατι δε νομιζω οτι και ποτε "ακμαζε". Δεν ειναι μουσικη για ολους ποσο μαλλον για τους Ελληνες και το επιπεδο. Δε με νοιαζει αν ακουγεται προσβλητικο. Ειναι η αληθεια δυστυχως...

Προσωπικα μιλωντας εκτιμω την κλασικη απεριοριστα αλλα δεν ειναι το στυλ μου. Ισως αργοτερα ποτε μη λες ποτε. Εχω παρατηρησει οτι μου αρεσει παρα πολυ οταν χρησιμοποιειται με εικονα. Δηλαδη σε ταινιες και κυριως σε στιγμες εντασης συναισθηματικης ειναι ο καλυτερος τροπος για να αποδωθει σωστα το οποιο συναισθημα.

Επισης εχω μαθει να ακουω μουσικη απο μπαντες και γενικα καινουρια πραγματα. Σιγουρα στην κλασικη δε με πειθει το οτι ηχογραφουνται συνεχεια επανεκτελεσεις και επανεκτελεσεις...αυτο σιγουρα με ενοχλει. Η ελλειψη καινουριας συγγραφης μουσικης. Για το τελευταιο ας με διορθωσει καποιος αλλα νομιζω οτι δεν υπαρχει "φρεσκια παραγωγη".

Για την ιστορία και πάλι, η Μουσική αυτή "άκμαζε" αρκετά χρόνια πριν ακόμη και στην Ελλάδα, όπου υπήρχαν σπουδαίοι μουσικοί και μεγάλοι δάσκαλοι (π.χ. Παπαιωάννου), Ωδεία με κύρος, δισκοπωλεία που είχαν καταστεί θεσμοί (Λέσχη του Δίσκου), Πολιτιστικοί θεσμοί που λειτουργούσαν πολύ καλά και θετικά (Φετιβάλ Αθήνων, όπου είχαμε την τύχη σε ένα σχεδόν πάντα γεμάτο Ηρώδειο να βλέπουμε και ακούμε ζωντανά μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής εκείνης).
Και εδώ έρχομαι στο άλλο ζήτημα του ότι όντως η Μουσική αυτή είναι σε φθίνουσα πορεία. Πριν λίγες δεκαετίες είχαμε σπουδαία ονόματα που δόξασαν την Κλασική Μουσική σε μέγιστο βαθμό (Μαρία Κάλλας, Joan Sutherland, Rostropovich, Oistrach, Mravinsky, Karajan, Klemperer, Carlos Kleiber, και πλήθος άλλοι).
Ως προς το κατά πόσο η Μουσική αυτή συνεχίζει να υπάρχει, δεν έχεις παρά να ασχοληθείς, έστω από περιέργεια, με μερικούς από τους μεγάλους συνθέτες του 20 αιώνα (π.χ. Richard Strauss, Bartok, Stravinsky, Debussy, Ravel, Prokofiev, Shostakovich, Britten και από τα μέρη μας άκουσε λίγο από την αρκετά μεγάλη και πολύ πρόσφατη παραγωγή του Άλκη Μπαλτά).

 

[Prince]

Δυστυχώς @Prince ότι γράφεις είναι σωστό , αλλά έχει εξήγηση.



Η κλασσική μουσική , η κλασσική αρχιτεκτονική , η κλασσική γλυπτική και ζωγραφική (όπου το «κάλλος» είναι το ζητούμενο και ποθούμενο ) σήμερα αποτελούν μουσειακά ειδή - αποκομμένα από τον σημερινό ρυθμό ζωής , διασκέδασης και έκφρασης του μέσου ανθρώπου.

Όλα αυτά τα είδη στην εποχή της ανάπτυξης τους δεν ήταν αποστειρωμένα . Ηταν ζωντανά.

Ήταν τρόπος διασκέδασης και έκφρασης συναισθημάτων της τότε κοινωνίας , αφού λάβουμε υπόψη την κοινωνική δομή της τότε κοινωνίας που είχε την δυνατότητα να «διασκεδάζει» με αυτό τον τρόπο (μία κλειστή ολιγοάριθμη ελίτ μεγαλοαστικής τάξης ευγενών και εστεμμένων δηλαδή.)
Σήμερα είναι υλικό για συλλέκτες στην ουσία.
Το ίδιο συμβαίνει και στην ζωγραφική και στην γλυπτική - δεν είναι το "κάλλος" της μόδας - υπάρχουν άλλες τάσεις. (το "σκότος' έχει αντικαταστήσει το "φως")


Η σημερινή κοινωνία είναι τελείως διαφορετική . Ποτέ δεν θα υπάρξει κοινό για την κλασσική μουσική.

Ακόμα και όρους «αγοράς» αν το πάρουμε το θέμα (ποιος πληρώνει δηλαδή) , «τότε» πλήρωναν κάποιοι βασιλείς και πρίγκιπες , «σήμερα» πληρώνει η μεγάλη μάζα των ανθρώπων με τα γούστα τους.
Επιπρόσθετα απαιτεί χρόνο - ηρεμία - χώρο στη ζωή σου - μελέτη - συναίσθημα . Δϋσκολα πράγματα γιά τους σημερινούς ανθρώπους της τρεχάλας.

Ευτυχώς μας έχει αφήσει μία σημαντική παρακαταθήκη να απολαμβάνουμε όσοι λίγοι έχουμε μείνει.

ΥΓ Η κλασσική μουσική δεν είναι «βαρετή» και φυσικά δεν κατατάσσεται όλη μαζί σαν κάτι – υπάρχουν κομμάτια εξαιρετικά υπάρχουν και κομμάτια χειρότερα . (προσωπικά ακόμη και στον ίδιο συνθέτη έχω έργα που με μαγεύουν και άλλα που δεν μπορώ να ακούσω).

Το ίδιο και για την ροκ , την σόουλ κλπ.

Όπως απάντησα και σε άλλο μέλος εδώ, η Μουσική αυτή πριν λίγες δεκαετίες ήταν πολύ ζωντανή ακόμη και στην Ελλάδα. Μπορεί και τότε να υπήρχε μια μειοψηφία της τάξης του 7-8% που ασχολείτο σοβαρά με το είδος, αλλά ήταν ένα στιβαρό, συνεπές κοινό που μετείχε στα δρώμενα και συνέβαλε στην ανάπτυξή τους.
Η Μουσική αυτή το λιγότερο που μπορεί να προσφέρει είναι η "διασκέδαση". Αντίθετα, πρόκειται για μεγάλη τέχνη που, πέρα από το απαραίτητο "κάλλος", η σημαντική της προσφορά υπήρξε διαχρονικά η βελτίωση του πνευματικού κόσμου και της διανόησης του δημιουργού και, στη συνέχεια, του ακροατή/θεατή. Η όποια "διασκέδαση" (θα προτιμούσα τον όρο "ικανοποίηση") ερχόταν ως απότοκος της πνευματικής ανάτασης και της διανοητικής ωρίμανσης που προσέφερε η κάθε δημιουργία του συνθέτη.
Εξάλλου, αποτελεί μία πολύ επιφανειακή προσέγγιση η θέση ότι η Μουσική αυτή αποτελούσε τη "διασκέδαση μιας ολιγάριθμης ελίτ" κλπ. Μπορεί μέχρι και την Κλασική περίοδο οι συνθέτες να στηριζόντουσαν οικονομικά στους αντίστοιχους χορηγούς της εποχής, αλλά, σε καμία περίπτωση το έργο τους αποτελούσε μία μειωμένη και περιορισμένη σε έμπνευση και ελλειμματική μουσική αξία παραγωγή. Αλλά και στις μετέπειτα εποχές, είτε οι συνθέτες είτε αργότερα οι παραγωγοί τους εξαρτώντο και εξάρτώνται ακόμη και σημέρα από χορηγούς που δεν είναι, τις περισσότερες φορές, ο δημόσιος φορέας αλλά μέγάλες εταιρείες ή μεγάλοι επιχειρηματίες. Επίσης, πάντα υπήρξε κλασική πρακτική οι "παραγγελίες" (commissions) από διάφορους φορείς, θεσμούς, ιδιώτες κλπ. Δεν πρέπει να παροράται ότι ο μεγαλύτερος, κατά τεκμήριο, συνθέτης του 20ου αιώνα, ο Dmitri Shostakovich πρακτικά έγραφε για το Σοβιετικό καθεστώς. Αυτό δεν τον εμπόδισε να καταστεί ο πιο σημαντικός συνθέτης του κόσμου, τον παρελθόντα αιώνα.
Το ζήτημα ως προς το κύριο ερώτημά μου απαντάται μέχρι στιγμής, εμμέσως και με κάμποση σαφήνεια, ότι η Μουσική αυτή τουλάχιστον δεν μας είναι (πια) χρήσιμη και μένει να παραδεχθούμε ότι δεν μας είναι και απαραίτητη, ανεξάρτητα από την όποια διαχρονική αξία της. Εν τούτοις, η επιχειρηματολογία μου φαίνεται αρκετά αδύναμη (κάτι δεν είναι χρήσιμο, πολλώ μάλλον απαραίτητο, επειδή απλά...δεν μας αρέσει ή κρίνουμε ότι δεν έχουμε τον χρόνο κλπ. για να ασχοληθούμε με αυτό).

 

[editor]

....είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να καταστεί "κτήμα" μας...αβρόχοις ποσίν. Απαιτεί μελέτη, χρόνο, συνεπή και σταθερή ενασχόληση και κατά το δυνατόν περισσότερη μελέτη του πως λειτουργεί, τη σημαίνει κοκ.

Δεν ευνοουνται αυτές οι προϋποθέσεις σημερα στα πλαίσια μιας ερασιτεχνικής ενασχόλησης.
Συνεπως φθίνει μαζι με άλλες σοβαρές υποθέσεις.
Υπαρχει μια πιο καταναλωτική, επιδερμική στάση σε όλα και υπερεκθεση.
Προσωπικά μου πήρε πολλά χρόνια για να μου γίνει απαραίτητη
(το ίδιο και η τζαζ).
Δεν έχω όμως μια πολύ αναλυτική στάση, κάθε άλλο.

 

[Dimifoot]

Για να ισχυρίζομαι ότι έχει φθίνουσα πορεία έχω ικανή γνώση (εδώ και 40 έτη) της κάθετης πτώσης των πωλήσεων δίσκων, τον σταδιακό ευτελισμό των ζωντανών παραγωγών

Τα στοιχεία στα οποία αναφέρεστε αφορούν την Ελλάδα; Εχω την αίσθηση πως στην Ευρώπη δεν ισχύουν. Και οι ζωντανές παραγωγές έχουν απήχηση, και αγορές-streaming γίνονται. Θα πρέπει να δούμε τα στατιστικά, υπάρχουν διαθεσιμα ανα ειδος, και συγκριτικά με το παρελθόν.

Αντίθετα, με την ευκολία να ακούς ό,τι θες, όσο θες, όποτε θες, ακριβώς υπονομεύεται η όλη διαδικασία της προσπάθειας αναζήτησης, μελέτης και, στην τελική, της οικοδόμησης αγάπης και εκτίμησης για μία τέχνη, όπου η ανθρώπινη ικανότητα, το ενίοτε μοναδικό ταλέντο και η εργώδης προσπάθεια μεγάλων μουσουργών δημιούργησε έργα αιωνίου κάλλους και υψίστης φόρμας.

Θα διαφωνήσω και εδώ. Η ευκολία πρόσβασης σε πολλές εκτελέσεις του ίδιου έργου είναι μεγάλη βοήθεια στην αναζήτηση. Ειναι ενα εργαλείο, και οπως ολα τα εργαλεία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για καλό ή για κακό

Το βασικό ερώτημα, πάντως, παραμένει αναπάντητο: Τελικά, σου είναι χρήσιμη ή πολλώ μάλλον, απαραίτητη στη ζωή που διάγεις?

Απαραίτητη. Εδώ και 40 χρόνια, απαραίτητη καθημερινά.