Μελίδης Μιχάλης
Πρόεδρος ΕΒΒΕ
- Μηνύματα
- 30.707
- Reaction score
- 29.600
Σήμερα το μεσημέρι ξεφτιλίστηκα.
Με πήγαν σε ένα γεωργιανό εστιατόριο να φάω χινκαλί, χατσαπούρι, λάβα, σασλί, αν τα λέω καλά, δεν τα πάω και πολύ καλά με τα γεωργιανά.
Το μαγαζί ήταν καθαρό και περιποιημένο, αλλά με ψυχρό φωτισμό, χωρίς θαλπωρή στον χώρο και έπαιζε απαίσια γεωργιανή μουσική.
Η σερβιτόρα ήταν μια νταρντάνα τρίμετρη, με πλούσια τα ελέη, σκέτος θηλυκός σβαρτζενέγκερ.
Δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου ελληνικά και κάναμε με δική της παρότρυνση συνεννόηση με μετάφραση από το google translate!!!
Ο μάγειρας ήταν ένας τάταρος, εντελώς φαλακρός, αλλά βρήκαμε μια τρίχα στο χατσαπούρι.
Ήπιαμε κι ένα ποτό πράσινο φωσφοριζέ που το λένε ταρχούν, που είχε μια πολύ περίεργη γεύση, πρωτόγνωρη για μένα, ελαφρώς αφρώδες και με χαρακτηριστικά αναψυκτικού και κρασιού μαζί.
Τα χινκαλί ήταν βραστά ζυμάρια σαν πουγκί με ένα μπαλάκι κιμά μέσα τους και δεν με ενθουσίασαν καθόλου.
Τα δαγκώνεις και ρουφάς σαν γουρούνι τα ζουμιά. Μπλιάχ.
Και μετά το τρως. Δέχθηκα μαθήματα σωστού τρόπου κατανάλωσης χινκαλί.
Το χατσαπούρι ήταν βρώσιμο, με περίεργο τυρί, αλλά τρωγόταν.
Αν είχε και λίγο μπέϊκον θα ήταν καλύτερο.
Το σασλίκ ήταν το πιο καλό και πιο βατό από τα αγαθά που παραγγείλαμε και συνοδευόταν με ένα φλυτζανάκι κόκκινη σάλτσα με χάλια γεύση.
Δεν την τίμησα όταν την δοκίμασα.
Γενικώς ήταν μια δοκιμή, μια εμπειρία, δεν θα την ξαναπροτιμήσω.
Σχεδόν με το ζόρι με πήγαν εκεί.
Τουλάχιστον ήταν φθηνά, δεν μας κόστισε πολύ.
Με πήγαν σε ένα γεωργιανό εστιατόριο να φάω χινκαλί, χατσαπούρι, λάβα, σασλί, αν τα λέω καλά, δεν τα πάω και πολύ καλά με τα γεωργιανά.
Το μαγαζί ήταν καθαρό και περιποιημένο, αλλά με ψυχρό φωτισμό, χωρίς θαλπωρή στον χώρο και έπαιζε απαίσια γεωργιανή μουσική.
Η σερβιτόρα ήταν μια νταρντάνα τρίμετρη, με πλούσια τα ελέη, σκέτος θηλυκός σβαρτζενέγκερ.
Δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου ελληνικά και κάναμε με δική της παρότρυνση συνεννόηση με μετάφραση από το google translate!!!
Ο μάγειρας ήταν ένας τάταρος, εντελώς φαλακρός, αλλά βρήκαμε μια τρίχα στο χατσαπούρι.
Ήπιαμε κι ένα ποτό πράσινο φωσφοριζέ που το λένε ταρχούν, που είχε μια πολύ περίεργη γεύση, πρωτόγνωρη για μένα, ελαφρώς αφρώδες και με χαρακτηριστικά αναψυκτικού και κρασιού μαζί.
Τα χινκαλί ήταν βραστά ζυμάρια σαν πουγκί με ένα μπαλάκι κιμά μέσα τους και δεν με ενθουσίασαν καθόλου.
Τα δαγκώνεις και ρουφάς σαν γουρούνι τα ζουμιά. Μπλιάχ.
Και μετά το τρως. Δέχθηκα μαθήματα σωστού τρόπου κατανάλωσης χινκαλί.
Το χατσαπούρι ήταν βρώσιμο, με περίεργο τυρί, αλλά τρωγόταν.
Αν είχε και λίγο μπέϊκον θα ήταν καλύτερο.
Το σασλίκ ήταν το πιο καλό και πιο βατό από τα αγαθά που παραγγείλαμε και συνοδευόταν με ένα φλυτζανάκι κόκκινη σάλτσα με χάλια γεύση.
Δεν την τίμησα όταν την δοκίμασα.
Γενικώς ήταν μια δοκιμή, μια εμπειρία, δεν θα την ξαναπροτιμήσω.
Σχεδόν με το ζόρι με πήγαν εκεί.
Τουλάχιστον ήταν φθηνά, δεν μας κόστισε πολύ.
