Άσχετο, αλλά καθότι με αφορμή την έκθεση έχει πέσει πολύ κράξιμο τελευταία (και δικαίως) για το επίπεδο διαφόρων πραγμάτων στην Ελλάδα, αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω και για μια φωτεινή εξαίρεση.
Πήγαμε χθες λοιπόν στο ΚΠΙΣΝ και είδαμε τον Ντον Τζιοβάννι, σε συμπαραγωγή της Λυρικής με την Βασιλική Όπερα της Δανίας και την όπερα του Γκαίτεμποργκ.
Η παράσταση ήταν κάτι παραπάνω από άψογη. Πραγματικά εκπληκτικά σκηνικά, φοβερή σκηνοθεσία, ικανοποιητικές ερμηνείες (όλη η διανομή σε Έλληνες). Σε συνδυασμό με το ευχάριστο του έργου, πραγματικά μια πολύ όμορφη βραδιά που ξεπέρασε τις προσδοκίες.
Αντίστοιχη αίσθηση είχα αποκομίσει και από την Λουτσία ντι Λαμερμούρ (πριν 2 ή 3 χρόνια νομίζω), πάλι σε συμπαραγωγή με την Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης.
Θα πει κανείς οκ, τα "σημαντικά" κομμάτια που ξεχωρίζουν (σκηνοθεσία, σκηνικά, μουσική διεύθυνση) ήταν και στις δύο περιπτώσεις ευθύνη του ξένου συμπαραγωγού και όχι της Λυρικής. Ισχύει, αλλά και πάλι αρκετά εύσημα πρέπει να πάνε και στη Λυρική. Θέλετε για τις επιλογές έργων/συνεργατών; Για τις ερμηνείες; Για το μερίδιο συμμετοχής τους σε κάθε περίπτωση που οδηγεί σε ένα αξιοπρεπέστατο ανέβασμα και σε ελληνικό έδαφος.
Σε συνδυασμό και με την πολύ καλή αίθουσα, η Λυρική στην Ελλάδα έχει ανέβει πολλά επίπεδα τα τελευταία χρόνια και της αξίζουν μόνο μπράβο, όπως φυσικά και στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος που έχει τεράστια συμμετοχή σε όλο αυτό από πολλές απόψεις.
Πολύ θετική και η ανταπόκριση του κόσμου, Τρίτη βράδυ και η αίθουσα ήταν γεμάτη.
Δεν ξέρω για εσάς τα γούστα σας, αλλά κατά τη γνώμη μου ο Θοδωρής Φέρρης είναι ότι καλύτερο υπάρχει αυτή τη στιγμή στην ελληνική λαϊκή μουσική σκηνή. Δεν τραγουδάει σκυλάδικα όπως οι περισσότεροι αλλά προσεγμένα λαϊκά κομμάτια δηλαδή ρούμπες, ερωτικές μπαλάντες και κάποια πιο ποπ. Το πρόγραμμά του περιέχει από όλα τα είδη, δικά του κομμάτια, στο μεγαλύτερο όμως μέρος παλιά κλασικά λαϊκά και τα ωραία ποπ 90s. Και έχει και μοναδική φωνή,κάνει κέφι και είναι επαγγελματίας καθώς είναι πάνω από 20 χρόνια στο χωρο, απλά δεν ασχολήθηκε τόσο με το κομμάτι της δισκογραφίας, μόνο 1 cd και 2 maxi singles όλα αυτά τα χρόνια, τα τελευταία 4 χρόνια έχει αρχίσει να χτίζει το ρεπερτόριό του με κομμάτια που κάνουν πολλές προβολές στο youtube. Τα τελευταία χρόνια έχει βγάλει γύρω στα 18 κομμάτια και θα τα βγάλει σε 1 cd μαζί με ακόμα 1 νέο ακυκλοφόρητο κομμάτι.
Όσοι είναι Θεσσαλονίκη αξίζει να τον δείτε στο Barbarella που εμφανίζεται, εγώ τον έχω δει αρκετές φορές σε lives Αθήνα κ επαρχία και είναι εγγύηση ότι θα περάσει κάποιος τέλεια
Εχθές το βράδυ παρακολουθήσαμε τον αγαπημένο μου Μπρέγκοβιτς στο Μέγαρο μουσικής Θεσσαλονίκης.
Αγαπώ πολύ τη μουσική του, έχω σχεδόν όλη του την δισκογραφία.
Η εμπειρία αυτή, ήταν καλή και κακή.
Τα καλά στοιχεία ήταν τα εξής:
1. Ξεκίνησε με πνευστά να μπαίνουν μέσα στο χώρο των ακροατών από τα πλάγια και ένας ένας να προχωρούν προς τα εμπρός.
Προφανώς εξαιρετικός ήχος, ιμερσιβ εντελώς, εκπληκτικό ξεκίνημα.
Δεν έπεφτε καρφίτσα μέσα στο Μέγαρο, sold out όλα.
Έκατσα κέντρο, δίπλα στην κονσόλα
Κι έβλεπα να κάνουν ιμερσιβ ηχογράφηση.
Είχε ήχους να έρχονται από πίσω και από τα πλάγια σε όλη τη συναυλία.
Είχε μικρόφωνα και ψηλά στο χώρο, και στο κέντρο (φαίνεται δίπλα μου).
Έπαιξαν πολλά αγαπημένα κομμάτια.
Σήκωσαν κέφι στον κόσμο, έπαιξε και 2 κομμάτια στα ελληνικά, ωραία νότα.
Οι οργανοπαίχτες ήταν εξαιρετικοί, έβγαλαν τρομερά κόλπα στα πνευστά.
----------------++++++++++
Πάμε στα αρνητικά.
Η ορχήστρα ήταν εξαιρετικά μικρή, πολύ φτωχή. Δεν βγαίνουν τα κομμάτια αυτά από 5 πνευστά. Δεν.
Δεν είχε τύμπανα, τουμπερλεκια, μπάσο, έλλειπε μισή μπάντα, και ακούγαμε ηχογραφημένα όργανα σχεδόν σε όλα τα κομμάτια.
Οι γυναικείες φωνές μόνο 2, αν και εξαιρετικές, δεν έφταναν για τα γνωστά κομμάτια.
Έλλειπε χορωδία, που σε γνωστά κομμάτια είναι απαραίτητη.
Οι στάθμες από τα εγκατεστημένα ΡΑ ηχεία ήταν τόσο υψηλές, που ήταν ενοχλητικές, έπαιζε χαλαρά πάνω από 100 Φον στα μεσαία, που δε το ανέχομαι με κανένα τρόπο, και από το πρώτο κομμάτι έβαλα ωτοασπιδες...
Η τιμή του εισιτηρίου ήταν αρκετά τσουχτερή για τόσο μικρή μπάντα.
Υπήρξαν προβλήματα στην εγκατάσταση, κατά τη διάρκεια 2 κομματιών δεν ακουγόταν καθόλου η κιθάρα του Μπρέγκοβιτς, μέχρι που ήρθε ένας τεχνικός στη σκηνή και το διόρθωσε. Άργησε απελπιστικά πολύ, κι έβριζε ο Μπρέγκοβιτς προς την κονσόλα που ήταν πίσω του.
Η ηχητική του Μεγάρου είναι μέτρια. Σε κάποια φάση, με τις ωτοασπιδες στα αυτιά, ήμουν έτοιμος να σηκωθώ να φύγω. Ευτυχώς έκανα υπομονή, το πρόγραμμα στη συνέχεια ήταν εξαιρετικό. Βεβαίως, αγαπώ πολύ τη μουσική του...
Κυριακή βράδυ, πήραμε το έλκηθρο και πήγαμε Στέγη για να ακούσουμε τον Παυλίδη στα τραγούδια του Μαρκόπουλου - Πέρα απ' τη θάλασσα
Οι διασκευές σημειωτέον δεν είναι μόνο στη μουσική, αλλά και στους στίχους με πρόσθετα κομμάτια.
Λόγω καιρού υπήρχαν και κάποιες θέσεις κενές.
Εκπλήκτική σκηνοθεσία και ήχος, παρότι καθόμασταν εξώστη στην άκρη.
Γενικά όλος ο κόσμος ενθουσιάστηκε και το άλμπουμ είναι στο repeat!