«Πρώτα βγαίνει η ψυχή...»

[Costas Coyias]

«...και μετά το χούι», που λέει και η Λαϊκή θυμοσοφία. Ευρισκόμουν που λέτε μέσα σε κατάστημα γνωστής αλυσίδας πώλησης ηλεκτρικών ειδών, συγκεκριμένας της...» γκουχ, γκουχ, «περιμένοντας τη σειρά μου. Κόσμος πήγαινε κι ερχόταν, δόσεις από 'δώ, λίστες γάμου από 'κεί, ψυγεία, πλυντήρια, πλάσματα, και που και πού και καμιά LCD τηλεόραση. Ως γνήσιος θιασώτης των ηχητικών, πείραζα κάτι κόμπακτ πεντακάναλα ντιβιντοραδιοενισχυτοηχεία, προσπαθώντας να μαντέψω, πώς διάολο αλλάζει σταθμούς ένα από δαύτα, σιγομουρμουρίζοντας κάτι για τους πόντιους που εργάζονται στο τμήμα σχεδιασμού της Matsushita. Απάνω που ήμουν έτοιμος να καταλάβω το ποντιακόν του πράγματος, πέφτει το μάτι μου στο από κάτω ράφι, όπου φιλοξενούνταν άλλη παρεμφερής συσκευή, γνωστής Ελληνικής φίρμας, που δραστηριοποιείται στα ηχεία, αλλά όχι ιδιαίτερα στα ενεργά ηλεκτρονικά, συγκεκριμένα της» ... αααααψούουουουουουουου! (Μπαααα, ποια να με μελετάει άραγε, η Νικόλ Κίντμαν, ή η Αποστολία Ζώη...)

- «Βρε για δες», λέω του πωλητή, «που η...» γκουχ γκουχ, (μπα σε καλό μου), «βάλθηκε να ταράξει και τα νερά της χοουμσινεμάδικης καταναλωτικής μας νιρβάνας».
- «Μπα, μη μασάς», μου λέει. Τώρα, για να σας πω την πάσα αλήθεια, άλλο μου είπε: «Μην πάρεις». Ο πωλητής!
- «Μα γιατί», ενίσταμαι, «μια χαρά κατασκευαστής είναι. Τουλάχιστον τα ηχεία του σκίζουν».
- «Κοίτα να δεις», μου λέει», κάποτε φέρναμε έναν ενισχυτή του»...
- «Ποιόν ρε, εκείνον τον όρθιο, το μονομπλόκ;»
- «Όχι, άλλο μοντέλο, κανονικό, δικάναλο σε ενιαίο σασί».
- «Ε, και λοιπόν;»
- «Ε, να, μια μέρα τον φέρνει πίσω ένας πελάτης με βλάβη. Τον στείλαμε στο σέρβις. Μετά από καμιά 15αριά μέρες ξαναχάλασε. Τον έπιασε ο... και τον άνοιξε. Και είδα πάνω σε έναν πυκνωτή κολλημένο ένα χαρτάκι με μια ημερομηνία. Όχι τίποτα περιποιημένα πράγματα. Ένα απλό στραβοκομμένο χαρτάκι. Τι τους λες μετά...»

Και προσέξτε τώρα. Όχι δηλαδή ότι πείραζε το χαρτάκι. Στο κάτω της γραφής, τη δουλειά την κάνει μια χαρά. Όταν και εάν το μηχάνημα ξαναπάει για σέρβις, ο τεχνικός θα θυμηθεί πότε αλλάχθηκε αυτός ο πυκνωτής. Και ο πυκνωτής μια χαρά είναι, και ο ενισχυτής μια χαρά θα παίζει, μάλλον, (αν δεν έχει κάποιο συγκεκριμέξο πρόβλημα που τον οδήγησε σε δεύτερη βλάβη τόσο σύντομα). Όμως, είναι η εικόνα που δίνει προς τα έξω αυτή η προχειροδουλειά. Και να πει κανείς ότι δεν υπάρχουν λύσεις; Πόσο δύσκολο είναι να στήσει κανείς ένα βλαβολόγιο σε Access. Με τις ημερομηνίες του, τα στατιστικά του, τα γραφήματά του, να δίνει αμέσως και με σαφήνεια τι δεν πήγε καλά, σε ποια συσκευή, με ποιο SN και ποιο revision, και πόσο συχνά. Τόσο δύσκολο είναι;

Τι ζημιά μπορεί να κάνει ένα ταπεινό χαρτάκι...

(Τελικά, τον ποντιακό δεσμό δεν τον έλυσα, αλλά αυτό το Panasonic με την καθρεπτίζουσα όψη, (λέξη και αυτή...) είναι κουκλί. Όχι βέβαια τόσο κουκλί, όσο η Αποστολία Ζώη. Εντάξει, και η Νικόλ καλή είναι, εκεί θα τα χαλάσουμε τώρα);

 

[Gebreselassie]

Με τον δικό του τρόπο ο Κώστας έθιξε πάντως ένα ζήτημα τέρας...
Μετά ψάχνουμε λόγους για τους οποίους το ελληνικό hi fi, ενώ θα μπορούσε, δεν είναι, ας πούμε σαν το ιταλικό...
- Με τεφτεράκια γίνεται ρε παιδιά?

p.s. Κώστα στο μεταξύ η Νικόλ με πήρε τηλέφωνο και με ρωτούσε γιατί όλη μέρα έχεις κλειστό το κινητό

 

[Κυρίτσης Ευάγγελος]

Εγώ βέβαια θα θίξω και την καλή μας πλευρά. Τσακιρίδης παράδειγμα προ μίμηση και κοστολόγησης και αξιοπιστίας. Μάλιστα κάποιος ντιουης μου είπε με στενάχωρο ύφος εγώ αυτόν τον ενισχυτή δεν τον έφτιαχνα ούτε για πλάκα με αυτά τα λεφτά(τον power house). Δεν είμαστε πλέον το ίδιο έχουμε κάνει άλματα μπροστά!!!!

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

Δυστυχώς άλλοι πάνε προς τα μπρος και άλλοι προς τα πίσω. Δεν υπάρχει μία ενιαία κατεύθυνση (δεν θα μπορούσε άλλωστε) αλλά ούτε και κάποια ενιαία προοπτική. Το πρόβλημα ξεκινά από το ότι είμαστε a very small agora (που λέει και ο Τ. Πανούσης) και κατακήγει στο ότι κάποιοι από εμάς είμαστε very arpa cola...

Ίσως σιγά σιγά να αλλάξει κάτι αλλά μάλλον πολύ σιγά...

 

[costas EAR]

Ναι, πρώτα βγαίνει η ψυχή, αλλά και σένα κ. Κόγια σου βγήκε η ψυχή στο βήχα και στο φτέρνισμα! Γείτσες...

Σαν ιατρός που είμαι και με αίσθηση του καθήκοντος και της υποχρέωσης να βοηθώ τους συνανθρώπους μου (και δη τους συμπαθής σε εμένα), δεν δύναμαι να αντισταθώ στο να φροντίσω και τον κ. Κόγια (μας), προτρέποντάς τον να ξαναγράψει (γενικά, αλλά και το παραπάνω μήνυμα) σε τούτο το φόρουμ αφού ακολουθήσει θεραπεία 3-5 ημερών, αφού δηλαδή φροντίσει να προμηθευτεί από το φαρμακείο της γειτονιάς του, και να πίνει ανελλιπώς για άμεσα αποτελέσματα ένα κουταλάκι, πρωί - μεσημέρι - βράδυ (πριν τον ύπνο) οποιοδήποτε επώνυμο αντηβηχικό, όπως το ....γκούχ γκούχ χχχ γκουούχχχ... (βρε αμάν κι εγώ κόλλησα), κατόπιν φυσικά συμβουλής και προτροπής και του φαρμακοποιού του για νέα οικολογικά και αντιαλλεργικά σκευάσματα.

Όσο δε για τις αλλεργίες στα κλιματιστικά, που ερεθίζουνε το ρινικό του βλεννογόνο και τον οδηγούνε σε φτερνίσματα (κι ας θέλει ο ίδιος να πιστεύει ότι τον "μελετούσε" η Νικόλ ή η Ζώη, κούνια που τον κούναγε), ένας καθαρισμός στα φίλτρα των κλιματιστικών είναι αρκετός, ή για άμεσα αποτελέσματα σε έδαφος ιδιαιτερότητας - ευαισθησίες του ανώτερου αναπνευστικού του συστήματος, αρκούνε για θεραπεία όλων των κλινικών εκδηλώσεων οι εισπνοές του γνωστού ρινικού εναιωρήματος ...γκαχ γκούχ γκούχχχχ... (να μη ξεχάσω να κόψω το κάπνισμα για μια εβδομάδα τουλάχιστον).

Αφού λοιπόν ιατρός και ασθενής ακολουθήσουνε θεραπεία (κόλλησα κι εγώ τελικά), ας ελπίσουμε το πληκτρολόγιο να πάρει φωτιά ξανά και με πλήρη αναφορά σε ονόματα και φίρμες, χωρίς αλλεργίες, φόβο και πάθος.

 

[Costas Coyias]

Λοιπόν γιατρέ, επειδή είσαι δυνατός στα σταυρόλεξα, το όνομα της φίρμας αρχίζει από ρουά ματ και τελειώνει σε Μπάρτ Λάνκαστερ.