Αγορά ηχείων electrovoice evid 6.2

[thervades]

Καλησπέρα,

Θα ήθελα μέσου του Forum σας να εκφράσω την εξής απορία μου.

Έχω έναν ενισχυτή Phonic ΜΑΧ 1000 : http://www.phonic.com/amplifiers/max-1000/ .
Θέλω να αγοράσω τα electrovoice evid 6.2 : http://www.electrovoice.com/product.php?id=128
Πιστεύετε πως τα ηχεία αυτά είναι μικρά για παίξουν πάνω σε αυτόν τον ενισχυτή ?
Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τα κάψει?
Σημείωση, η μουσική που θα παίζετε θα είναι πολύ ελαφριά ( Lounge- dub ) σε ανοιχτό χώρο και η ένταση σπανίως θα ξεπερνά το 70 % της έντασης του ενισχυτή.
Παρακαλώ βοηθήστε με !!

 

[Zizik]

Αν δεν ξεφύγει το volume δεν θα πάθουν τίποτα.

 

[thervades]

Σε ευχαριστώ για την απάντηση !
Θα ήθελα κάτι ακόμα υποθετικό... μόνο και μόνο για να αποτρέψω τα χειρότερα.
Εαν η ένταση του ενισχυτή είναι 100%, η ένταση του gain του μείκτη είναι στα 70% και του καναλιού 100%, θα υπάρξει πρόβλημα?
Απλώς ήθελα να μάθω τι θα πρέπει να προσέχω ποιο πολύ την ένταση του ενισχυτή ή την ένταση της πηγής ?

 

[gonis]

Το αυτί σου θα βρει τα όρια της παραμόρφωσης.Απο εκεί και πάνω θα έχεις πρόβλημα ακουστικό και αξιοπιστίας.
Σχετικά με το volume θεωρώ ότι ποτέ δεν φτάνεις το 100% και ανεβάζεις περισσότερο αυτό που ειναι καλύτερης ποιότητας.

 

[DjdimitrisV]

Πρώτα φτιάχνουμε το gain στον ενισχυτή και μετά στον μικτή.Είναι πολύ σημαντικό να μην 'κλιπαρει' ο μείκτης.

Το gain στον ενισχυτή το προσαρμοζουμαι πάντα σε συνάρτηση με τα ηχεία .Κάνουμε δοκιμές ώστε να βρούμε το σημείο που ξεκινά η παραμόρφωση χωρίς να κλιπαρεί ο μείκτης .Αφού βρούμε το σημείο που ξεκινά η παραμωρφωση του σήματος στα ηχεία μας βάζουμε το gain στον ενισχυτή λίγο πριν.Έπειτα χρησιμοποιούμε μόνο το gain στον μεικτή.Επίσης τα eq στον μεικτή τα χρησιμοποιούμε ΜΟΝΟ για να κόβουμε και ποτέ για να αυξανουμε και έχουμε πάντα την προσοχή να μην κλιπαρεί ο μείκτης.

Edit:
Ξέχασα να αναφέρω πως στις δοκιμές για να βρεις το gain στον τελικό ενυσητη τα faders των καναλιών στο μείκτη πρέπει να είναι τέρμα πάνω

 

[Stavros_Bartzokas]

Να με συμπαθάτε, μα έχω μία διαφορετική προσέγγιση.

Πρώτα από όλα, προσέχω το σήμα εισόδου του μίκτη:
Με δεδομένο (?) πως το ηχητικό που θα αναπαραχθεί είναι αξιοπρεπούς ποιότητας, τότε,
προσέχω ώστε το gain του μίκτη να είναι ρυθμισμένο στο επίπεδο εκείνο
που το σήμα εισόδου δε θα ξεπερνά το σημείο που ξεκινά η παραμόρφωση.
Στο μετρητή του μίκτη (όταν αυτός απεικονίζει το σήμα εισόδου, της πηγής, όχι της εξόδου),
αυτό το σημείο βρίσκεται στο...0!

Δεύτερον, προσέχω το σήμα εξόδου του μίκτη (mail out):
Αφού έχω ρυθμίσει το επίπεδο του σήματος εισόδου, τότε,
στο μετρητή του μίκτη (όταν αυτός απεικονίζει το σήμα της γενικής εξόδου),
προσέχω ώστε το επίπεδο του σήματος (της γενικής εξόδου) να μην ξεπερνά (πάλι) το...0!

Τρίτον, εάν ο τελικός ενισχυτής διαθέτει ρυθμιστικά έντασης,
τα ρυθμίζω στο...τέρμα!
Ο έλεγχος και η ρύθμιση της έντασης θα γίνεται από το μίκτη, όχι από τον ενισχυτή.
Γιατί; Εξηγώ:

Ας εξετάσουμε δύο διαφορετικές (έστω, ακραίες) ρυθμίσεις, όταν τα χαρακτηριστικά του ενισχυτή και των ηχείων δείχνουν πως μπορούν να συνεργαστούν, απροβλημάτιστα:
Στην πρώτη ρύθμιση, έχουμε τέρμα τις εντάσεις της εισόδου της πηγής (gain), της εξόδου της πηγής (fader καναλιού) και της γενικής εξόδου (fader master) και έχουμε σχετικά χαμηλά την ένταση του ενισχυτή.
Στην δεύτερη ρύθμιση, έχουμε σχετικά χαμηλά τις εντάσεις της εισόδου της πηγής (gain), της εξόδου της πηγής (fader καναλιού) και της γενικής εξόδου (fader master) και έχουμε τέρμα την ένταση του ενισχυτή.
Ο κίνδυνος να βλάψω τα ηχεία είναι μεγαλύτερος στην πρώτη περίπτωση, παρά στη δεύτερη.

Στην πρώτη περίπτωση, ΔΕΝ προστατεύουμε από την εισαγωγή (επιπλέον) παραμόρφωσης στην είσοδο, ούτε από την πρόσθεση (επιπλέον) παραμόρφωσης στις δύο εξόδους και απλά διοχετεύουμε, από τον ενισχυτή προς τα ηχεία, το σήμα που θα έχει ήδη (λίγη ή πολλή) παραμόρφωση, όσο χαμηλά (ή δυνατά) κι αν το αναπαράγουν τα ηχεία. Μόλις δυναμώσουμε την ένταση, για να ακουστεί το σήμα, ο κίνδυνος καραδοκεί.
Στη δεύτερη περίπτωση, έχουμε προστατέψει το σήμα από την (επιπλέον) παραμόρφωση στην είσοδο, στέλνουμε αρκετά χαμηλότερο σήμα (χωρίς επιπλέον της...επιπλέον παραμόρφωσης) από τις εξόδους και αφήνουμε τον ενισχυτή να οδηγήσει με "καθαρό" σήμα τα ηχεία. Αν ακουστεί παραμόρφωση τότε, ναι, θα οφείλεται στην υπεροδήγηση των ηχείων από τον ενισχυτή και απλά χαμηλώνουμε την ένταση από το μίκτη.

Το ιδανικό είναι να βρισκόμαστε στο ωφέλιμο σήμα: δυνατό μεν, καθαρό δε!

 

[DjdimitrisV]

Να με συμπαθάτε, μα έχω μία διαφορετική προσέγγιση.

Πρώτα από όλα, προσέχω το σήμα εισόδου του μίκτη:
Με δεδομένο (?) πως το ηχητικό που θα αναπαραχθεί είναι αξιοπρεπούς ποιότητας, τότε,
προσέχω ώστε το gain του μίκτη να είναι ρυθμισμένο στο επίπεδο εκείνο
που το σήμα εισόδου δε θα ξεπερνά το σημείο που ξεκινά η παραμόρφωση.
Στο μετρητή του μίκτη (όταν αυτός απεικονίζει το σήμα εισόδου, της πηγής, όχι της εξόδου),
αυτό το σημείο βρίσκεται στο...0!

Δεύτερον, προσέχω το σήμα εξόδου του μίκτη (mail out):
Αφού έχω ρυθμίσει το επίπεδο του σήματος εισόδου, τότε,
στο μετρητή του μίκτη (όταν αυτός απεικονίζει το σήμα της γενικής εξόδου),
προσέχω ώστε το επίπεδο του σήματος (της γενικής εξόδου) να μην ξεπερνά (πάλι) το...0!

Τρίτον, εάν ο τελικός ενισχυτής διαθέτει ρυθμιστικά έντασης,
τα ρυθμίζω στο...τέρμα!
Ο έλεγχος και η ρύθμιση της έντασης θα γίνεται από το μίκτη, όχι από τον ενισχυτή.
Γιατί; Εξηγώ:

Ας εξετάσουμε δύο διαφορετικές (έστω, ακραίες) ρυθμίσεις, όταν τα χαρακτηριστικά του ενισχυτή και των ηχείων δείχνουν πως μπορούν να συνεργαστούν, απροβλημάτιστα:
Στην πρώτη ρύθμιση, έχουμε τέρμα τις εντάσεις της εισόδου της πηγής (gain), της εξόδου της πηγής (fader καναλιού) και της γενικής εξόδου (fader master) και έχουμε σχετικά χαμηλά την ένταση του ενισχυτή.
Στην δεύτερη ρύθμιση, έχουμε σχετικά χαμηλά τις εντάσεις της εισόδου της πηγής (gain), της εξόδου της πηγής (fader καναλιού) και της γενικής εξόδου (fader master) και έχουμε τέρμα την ένταση του ενισχυτή.
Ο κίνδυνος να βλάψω τα ηχεία είναι μεγαλύτερος στην πρώτη περίπτωση, παρά στη δεύτερη.

Στην πρώτη περίπτωση, ΔΕΝ προστατεύουμε από την εισαγωγή (επιπλέον) παραμόρφωσης στην είσοδο, ούτε από την πρόσθεση (επιπλέον) παραμόρφωσης στις δύο εξόδους και απλά διοχετεύουμε, από τον ενισχυτή προς τα ηχεία, το σήμα που θα έχει ήδη (λίγη ή πολλή) παραμόρφωση, όσο χαμηλά (ή δυνατά) κι αν το αναπαράγουν τα ηχεία. Μόλις δυναμώσουμε την ένταση, για να ακουστεί το σήμα, ο κίνδυνος καραδοκεί.
Στη δεύτερη περίπτωση, έχουμε προστατέψει το σήμα από την (επιπλέον) παραμόρφωση στην είσοδο, στέλνουμε αρκετά χαμηλότερο σήμα (χωρίς επιπλέον της...επιπλέον παραμόρφωσης) από τις εξόδους και αφήνουμε τον ενισχυτή να οδηγήσει με "καθαρό" σήμα τα ηχεία. Αν ακουστεί παραμόρφωση τότε, ναι, θα οφείλεται στην υπεροδήγηση των ηχείων από τον ενισχυτή και απλά χαμηλώνουμε την ένταση από το μίκτη.

Το ιδανικό είναι να βρισκόμαστε στο ωφέλιμο σήμα: δυνατό μεν, καθαρό δε!

Πολύ σωστά.Αυτό εννοώ όταν λέω να μην κλιπαρει ο μικτης είται στα channels είται στο main gain.

Πρέπει όμως να προσέχουμε να μην κλιπαρει και ο ενισχυτής.Για αυτό τον λόγο εγώ εβαζα το gain του ενισχυτή λίγο πριν το τέρμα.Αν και οι καλοί PA ενισχυτές έχουν limeters.

 

[SOCO]

Πολυ σωστα τα λετε , οταν περνα η ωρα το ποτο το κεφι , ο ανθρωπινος παραγοντας (που μπορει να ειναι και διαφορετικος πισω απο τα ντεκς) θα γινει η ζαβολια, ητε απο παραμορφωση ητε απο υπερβολικη ισχυ, γιαυτο παει να βρει τη χρυση τομη ο Δημητρης στην τελικη σφηνωστε κανα χαρτονακι στο volume και να θελει να μην ανεβει, αλλα παλι αν αλλαξει προσωπο και το δει μπορει να πει τι π@π@ρια ειναι αυτη και να το βγαλει

 

[Stavros_Bartzokas]

Πρέπει όμως να προσέχουμε να μην κλιπαρει και ο ενισχυτής.Για αυτό τον λόγο εγώ εβαζα το gain του ενισχυτή λίγο πριν το τέρμα.Αν και οι καλοί PA ενισχυτές έχουν limeters.

Ο ενισχυτής, γιατί θα κλιπάρει;

Ο ενισχυτής θα κλιπάρει αν είναι μικρός, σε σχέση με τα ηχεία.
Και θα κλιπάρει, όχι από μόνος του, αλλά επειδή θα ανεβαίνει η ένταση από την προενίσχυση (από το μίκτη)...
Αυτός, ο καημένος (ο ενισχυτής), θα δώσει όλη του την ισχύ και τα ηχεία θα ζητούν/αντέχουν κι άλλο.
Οσο παραμείνει με καθαρό, απαραμόρφωτο σήμα (στην είσοδο), θα δώσει ότι μπορεί στα ηχεία, φτάνοντας μέχρι ένα σημείο έντασης. Μέχρι εκεί, δε θα κλιπάρει, ακόμα κι αν είναι στο τέρμα του.
Όσο θα ανεβαίνει η ένταση από το μίκτη (και πιθανόν θα εισάγεται επιπλέον παραμόρφωση), θα δέχεται υψηλότερο σήμα (στην είσοδο) από όσο αντέχει, θα φτάνει στα όρια και το τροφοδοτικό του και, τόσο ο ενισχυτής όσο (κυρίως) και τα ηχεία, θα κινδυνεύουν!

Εάν ο ενισχυτής είναι μεγάλος, τότε, αυτό που μπορεί να κλιπάρει είναι τα...ηχεία!
Ο ενισχυτής δε θα έχει κάποιο θέμα οδήγησης, ακόμα κι αν τροφοδοτηθεί με άφθονη παραμόρφωση.
Τα ηχεία θα έχουν (πάλι) το μεγαλύτερο πρόβλημα...

 

[DjdimitrisV]

Σωστά,έτσι ειναι όταν έχουμε "ματσαρει" σωστά ενισχυτή με ηχεία.

Αλλά επειδή αυτό δεν συμβαίνει πάντα,τότε προσέχουμε να μην κλιπαρει ούτε ο ενισχυτής ούτε ο μικτης για να μην έχουμε ανεπιθύμητα αποτελέσματα αλλά και να ακούμε σωστά. Απλά τα πράγματα.

Εξάλλου αυτο ρώτησε το παλικαρι.Δηλαδή τι να προσέξει για να μην κάνει ζημιά ούτε στον ενισχυτή ούτε στα ηχεία σε περίπτωση που δεν έχουν "ματσαριστει" σωστά.