- Μηνύματα
- 28.176
- Reaction score
- 58
Αλεξάνδρα - Aleksandra (2007)
ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΠΕΜΠΤΗ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, ΩΡΑ 20.30 ΣTO ΑΠΟΛΛΩΝ CINEMAX CLASS, ΣΤΑΔΙΟΥ 19, ΑΘΗΝΑ.
Σενάριο / Σκηνοθεσία: Αλεξάντερ Σοκούροφ
Πρωταγωνιστεί: Γκαλίνα Βισνέφσκαγια
Με τους: Βασίλι Σέβτσοφ, Ταίσα Ζικάεβα, Εβγκένι Τκάτσουκ, Αντρέι Μπογκντάνοφ
Η Τσετσενία σήμερα.
Tα ρωσικά στρατόπεδα.
Η γιαγιά Αλεξάνδρα Νικολάεβνα ήρθε να δει τον εγγονό της –έναν από τους καλύτερους αξιωματικούς της μονάδας του.
Παραμένοντας εδώ για λίγες ημέρες, θα ανοίξει για εκείνην ένας νέος κόσμος.
Σε αυτό το ανδροκρατούμενο σύμπαν, δεν υπάρχουν γυναίκες, ζεστασιά και ανέσεις.
Ο τρόπος ζωής είναι αξιολύπητος.
Ντρέπονται και για τα συναισθήματά τους.
Ίσως δεν έχουν ούτε χρόνο ούτε και κουράγιο για αυτά.
Κάθε ώρα και στιγμή ανθρώπινες ζωές βρίσκονται σε κίνδυνο.
Αλλά έτσι κι αλλιώς το σύμπαν κατοικείται από «ανθρώπινα όντα»!.
- Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ των Καννών
http://www.imdb.com/title/tt1034427/
«Είναι μια ταινία στην οποία ο πόλεμος έχει τελειώσει, οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο και γνωρίζουν πως η ζωή πρέπει να συνεχιστεί.»
«Δεν υπάρχει ποίηση στον πόλεμο, ούτε ομορφιά, και δεν θα έπρεπε ένα τέτοιο θέμα να κινηματογραφείται ποιητικά: είναι μία φρίκη που δεν μπορεί να εκφραστεί, η ανθρώπινη εξαθλίωση σε όλο της το μεγαλείο.
KΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ «ALEXANDRA»
Τεράστια συγκίνηση… Μία τέτοια έκκληση στις δυστυχίες του λαού της Τσετσενίας, τόσο χαμηλών τόνων αλλά και τόσο θαρραλέα, αξίζει το χειροκρότημα και την υποστήριξη όλου του κόσμου.»
Stephane Leblanc, 20 Minutes
«Η σκηνοθεσία του Σοκούροφ είναι η επιτομή της απλότητας και της εμβρίθειας, που επικαλείται όχι μόνο τη συγκίνηση αλλά τη συναίσθηση της νοημοσύνης και της συγχώρεσης. Ένα θαυμάσιο ταξίδι.»
Marie-Noelle Tranchant, Le Figaro
«Ακαταμάχητο, θυελλώδες…»
Louis Guichard, Telerama
«Δεν υπάρχουν βόμβες που εκρήγνυνται, παραμορφωμένα πτώματα ή αιματοβαμμένες μάχες… Ο κινηματογραφιστής επιλέγει να μην φέρει τον θεατή αντιμέτωπο με τη φρίκη, αλλά περισσότερο να τον κάνει να συλλογιστεί, να ενεργοποιήσει τη φαντασία και την ευαισθησία του.»
Amelie Chauvet
«Έργο απόλυτης αισθητικής αρμονίας»
Didier Peron, Libération
«Ένα εξαιρετικό στη σύλληψή του έργο που εξερευνά τις ηθικές συνέπειες της εμπλοκής των ρωσικών στρατευμάτων στην Τσετσενία. Το σινεμά του Σοκούροφ διαθέτει τη μοναδική ικανότητα να σε συναρπάζει. Οι ταινίες του έχουν θεμελιωθεί στους περιδίνητους και ιλιγγιώδεις τρόπους χρησιμοποίησης της κάμερας και στο παιχνίδι με το χρώμα και το φως. (…) Η ταινία γίνεται ελκυστική και αποκτά μια απόκοσμη, βαθιά προσωπική, σχεδόν συνταρακτική διάσταση, μια διακριτική και υπόγεια εξερεύνηση της φύσης του καλού και του κακού.»
Patrick Z. McGavin
«Ούτε μία σφαίρα δεν πέφτει στην ταινία, υπάρχει όμως η διαρκής αίσθηση ότι μια μεγάλη τραγωδία θα ξεσπάσει χωρίς κανείς να μπορεί να την αποτρέψει. Η Βισνέφσκαγια είναι υπέροχη στο ρόλο της θαρραλέας ηλικιωμένης γυναίκας, τα μάτια της οποίας μεταφέρουν τη θλίψη που κυριαρχεί παντού, και που παρόλα αυτά επιμένει να καλεί την Τσετσένα φίλη της να την επισκεφθεί. Η μουσική του Αντρέι Σιγκλ, εκτελεσμένη από τη Συμφωνική Ορχήστρα του Θεάτρου Μαριίνσκι, διακριτική στο μεγαλύτερο μέρος της, γίνεται ορμητική όπου είναι απαραίτητο, εκφράζοντας την μελαγχολική και συναισθηματική ατμόσφαιρα της ταινίας.»
Ray Bennett, Hollywood Reporter
«Κοινό και δημοσιογράφοι χειροκρότησαν με ιδιαίτερη θέρμη αυτήν την συγκινητική και συγκρατημένη εξέταση πάνω στις συνέπειες του πολέμου, την απώλεια και τη φιλία.»
Mike Collett-White
«Αυτή η καινούρια προσπάθεια του Ρώσου κινηματογραφιστή Σοκούροφ, μια αντιπολεμική, μινιμαλιστική «κατάσταση»-το να την ονομάσουμε ιστορία θα τραβούσε το ενδιαφέρον περισσότερο στην αφήγηση παρά στα κινηματογραφικά της στοιχεία- και η οποία γυρίστηκε στα ερείπια του Γκρόζνυ, στην Τσετσενία, αποτελεί μέρος της ανθρωπιστικής-φορμαλιστικής παράδοσης αυτού του απίστευτα ταλαντούχου σκηνοθέτη.
Κάποιες από τις τυπικές τεχνικές του Σοκούροφ είναι παρούσες και άριστα χρησιμοποιημένες. Τα χρώματά του είναι σαν εκείνα ενός ζωγράφου, τα πλάνα του μετακινούνται με άνεση από τα φωτεινά φυσικά λαμπερά χρώματα σε σέπια, σε μια τελείως στεγνή, σχεδόν ασπρόμαυρη παλέτα, πολλές φορές ακόμη και μέσα στην ίδια σκηνή.»
Daily screen
«Αν κι είναι βέβαιο ότι ο ίδιος θα το αρνηθεί, η «Αλεξάνδρα» είναι το πιο πολιτικό έργο του Σοκούροφ. Με μια ανεπανάληπτη και μνημειώδη ερμηνεία του θρύλου της όπερας Γκαλίνα Βισνέβσκαγια, παρουσιάζει τον πόλεμο όπως ακριβώς είναι: βάναυσος, καταστρεπτικός και άσχημος. Κι όμως ο Σοκούροφ δεν κινηματογραφεί κανένα πεδίο μαχών. Αυτές οι πληγές είναι βαθύτερες, έρχονται από τον πόλεμο που δεν τελειώνει ποτέ και πουθενά (στην Τσετσενία αλλά και οπουδήποτε αλλού), που ματώνει την ψυχή όπως και η χτυπητή μονόχρωμη χαρακτηριστική παλέτα του Σοκούροφ. Tου αξίζει ένα μεγάλο αγκάλιασμα από τα φεστιβάλ όπως και από τους σινεφίλ.»
Jay Weissberg, Variety
«Υπηρετήθηκε από την απαράμιλλη μαεστρία του Σοκούροφ, πραγματικό ζωγράφο της εικόνας και του κάδρου. Η ταινία έχει μια ακατανίκητη αισθητική γοητεία που με τα χρώματα της ώχρας σημασιοδοτεί αψεγάδιαστα αυτό που είναι πολιτικό στον έρωτα. Ένα έρωτα μελαγχολικό και λυπημένο. Μια ποίηση πάντα λίγο νεκρική λες και οι φαντάροι και οι πολίτες που η Αλεξάνδρα συναντά δεν είναι παρά πτώματα που λιάζονται στον ήλιο. Φαντάσματα ακινητοποιημένα ή χαμένα σε μια φυσική ομορφιά άχρονη, σχεδόν αιώνια και συμπαντική.»
Plume noire
«Σαν φύλακας άγγελος, η επιβλητική γιαγιά που ενσαρκώνεται από την Γκαλίνα Βισνέφσκαγια (χήρα του Ροστροπόβιτς) περιφέρεται μέσα σε αυτό το στρατόπεδο, κατεξοχήν αντρικό περιβάλλον, βουτηγμένη σε μια απαρηγόρητη θλίψη, συναντά και παρηγορεί καθέναν από τους στρατιώτες που έχουν χάσει την όρεξη για ζωή και δημιουργεί φιλίες με τις γυναίκες από την Τσετσενία. Με μια μητρική τρυφερότητα, στην καρδιά μιας στοιχειωμένης no man’s land, αυτή η μπαμπούσκα τοποθετείται πέρα και πάνω από κάθε σύγκρουση για να υπογραμμίσει πιο έντονα τον παραλογισμό του πολέμου και να αποδείξει τελικά ότι η ανθρώπινη καλοσύνη θα είναι πάντα ικανή να ενώνει τους λαούς»
Πηγη : MEN24.GR
ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΠΕΜΠΤΗ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, ΩΡΑ 20.30 ΣTO ΑΠΟΛΛΩΝ CINEMAX CLASS, ΣΤΑΔΙΟΥ 19, ΑΘΗΝΑ.
Σενάριο / Σκηνοθεσία: Αλεξάντερ Σοκούροφ
Πρωταγωνιστεί: Γκαλίνα Βισνέφσκαγια
Με τους: Βασίλι Σέβτσοφ, Ταίσα Ζικάεβα, Εβγκένι Τκάτσουκ, Αντρέι Μπογκντάνοφ
Η Τσετσενία σήμερα.
Tα ρωσικά στρατόπεδα.
Η γιαγιά Αλεξάνδρα Νικολάεβνα ήρθε να δει τον εγγονό της –έναν από τους καλύτερους αξιωματικούς της μονάδας του.
Παραμένοντας εδώ για λίγες ημέρες, θα ανοίξει για εκείνην ένας νέος κόσμος.
Σε αυτό το ανδροκρατούμενο σύμπαν, δεν υπάρχουν γυναίκες, ζεστασιά και ανέσεις.
Ο τρόπος ζωής είναι αξιολύπητος.
Ντρέπονται και για τα συναισθήματά τους.
Ίσως δεν έχουν ούτε χρόνο ούτε και κουράγιο για αυτά.
Κάθε ώρα και στιγμή ανθρώπινες ζωές βρίσκονται σε κίνδυνο.
Αλλά έτσι κι αλλιώς το σύμπαν κατοικείται από «ανθρώπινα όντα»!.
- Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ των Καννών
http://www.imdb.com/title/tt1034427/
«Είναι μια ταινία στην οποία ο πόλεμος έχει τελειώσει, οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο και γνωρίζουν πως η ζωή πρέπει να συνεχιστεί.»
«Δεν υπάρχει ποίηση στον πόλεμο, ούτε ομορφιά, και δεν θα έπρεπε ένα τέτοιο θέμα να κινηματογραφείται ποιητικά: είναι μία φρίκη που δεν μπορεί να εκφραστεί, η ανθρώπινη εξαθλίωση σε όλο της το μεγαλείο.
KΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ «ALEXANDRA»
Τεράστια συγκίνηση… Μία τέτοια έκκληση στις δυστυχίες του λαού της Τσετσενίας, τόσο χαμηλών τόνων αλλά και τόσο θαρραλέα, αξίζει το χειροκρότημα και την υποστήριξη όλου του κόσμου.»
Stephane Leblanc, 20 Minutes
«Η σκηνοθεσία του Σοκούροφ είναι η επιτομή της απλότητας και της εμβρίθειας, που επικαλείται όχι μόνο τη συγκίνηση αλλά τη συναίσθηση της νοημοσύνης και της συγχώρεσης. Ένα θαυμάσιο ταξίδι.»
Marie-Noelle Tranchant, Le Figaro
«Ακαταμάχητο, θυελλώδες…»
Louis Guichard, Telerama
«Δεν υπάρχουν βόμβες που εκρήγνυνται, παραμορφωμένα πτώματα ή αιματοβαμμένες μάχες… Ο κινηματογραφιστής επιλέγει να μην φέρει τον θεατή αντιμέτωπο με τη φρίκη, αλλά περισσότερο να τον κάνει να συλλογιστεί, να ενεργοποιήσει τη φαντασία και την ευαισθησία του.»
Amelie Chauvet
«Έργο απόλυτης αισθητικής αρμονίας»
Didier Peron, Libération
«Ένα εξαιρετικό στη σύλληψή του έργο που εξερευνά τις ηθικές συνέπειες της εμπλοκής των ρωσικών στρατευμάτων στην Τσετσενία. Το σινεμά του Σοκούροφ διαθέτει τη μοναδική ικανότητα να σε συναρπάζει. Οι ταινίες του έχουν θεμελιωθεί στους περιδίνητους και ιλιγγιώδεις τρόπους χρησιμοποίησης της κάμερας και στο παιχνίδι με το χρώμα και το φως. (…) Η ταινία γίνεται ελκυστική και αποκτά μια απόκοσμη, βαθιά προσωπική, σχεδόν συνταρακτική διάσταση, μια διακριτική και υπόγεια εξερεύνηση της φύσης του καλού και του κακού.»
Patrick Z. McGavin
«Ούτε μία σφαίρα δεν πέφτει στην ταινία, υπάρχει όμως η διαρκής αίσθηση ότι μια μεγάλη τραγωδία θα ξεσπάσει χωρίς κανείς να μπορεί να την αποτρέψει. Η Βισνέφσκαγια είναι υπέροχη στο ρόλο της θαρραλέας ηλικιωμένης γυναίκας, τα μάτια της οποίας μεταφέρουν τη θλίψη που κυριαρχεί παντού, και που παρόλα αυτά επιμένει να καλεί την Τσετσένα φίλη της να την επισκεφθεί. Η μουσική του Αντρέι Σιγκλ, εκτελεσμένη από τη Συμφωνική Ορχήστρα του Θεάτρου Μαριίνσκι, διακριτική στο μεγαλύτερο μέρος της, γίνεται ορμητική όπου είναι απαραίτητο, εκφράζοντας την μελαγχολική και συναισθηματική ατμόσφαιρα της ταινίας.»
Ray Bennett, Hollywood Reporter
«Κοινό και δημοσιογράφοι χειροκρότησαν με ιδιαίτερη θέρμη αυτήν την συγκινητική και συγκρατημένη εξέταση πάνω στις συνέπειες του πολέμου, την απώλεια και τη φιλία.»
Mike Collett-White
«Αυτή η καινούρια προσπάθεια του Ρώσου κινηματογραφιστή Σοκούροφ, μια αντιπολεμική, μινιμαλιστική «κατάσταση»-το να την ονομάσουμε ιστορία θα τραβούσε το ενδιαφέρον περισσότερο στην αφήγηση παρά στα κινηματογραφικά της στοιχεία- και η οποία γυρίστηκε στα ερείπια του Γκρόζνυ, στην Τσετσενία, αποτελεί μέρος της ανθρωπιστικής-φορμαλιστικής παράδοσης αυτού του απίστευτα ταλαντούχου σκηνοθέτη.
Κάποιες από τις τυπικές τεχνικές του Σοκούροφ είναι παρούσες και άριστα χρησιμοποιημένες. Τα χρώματά του είναι σαν εκείνα ενός ζωγράφου, τα πλάνα του μετακινούνται με άνεση από τα φωτεινά φυσικά λαμπερά χρώματα σε σέπια, σε μια τελείως στεγνή, σχεδόν ασπρόμαυρη παλέτα, πολλές φορές ακόμη και μέσα στην ίδια σκηνή.»
Daily screen
«Αν κι είναι βέβαιο ότι ο ίδιος θα το αρνηθεί, η «Αλεξάνδρα» είναι το πιο πολιτικό έργο του Σοκούροφ. Με μια ανεπανάληπτη και μνημειώδη ερμηνεία του θρύλου της όπερας Γκαλίνα Βισνέβσκαγια, παρουσιάζει τον πόλεμο όπως ακριβώς είναι: βάναυσος, καταστρεπτικός και άσχημος. Κι όμως ο Σοκούροφ δεν κινηματογραφεί κανένα πεδίο μαχών. Αυτές οι πληγές είναι βαθύτερες, έρχονται από τον πόλεμο που δεν τελειώνει ποτέ και πουθενά (στην Τσετσενία αλλά και οπουδήποτε αλλού), που ματώνει την ψυχή όπως και η χτυπητή μονόχρωμη χαρακτηριστική παλέτα του Σοκούροφ. Tου αξίζει ένα μεγάλο αγκάλιασμα από τα φεστιβάλ όπως και από τους σινεφίλ.»
Jay Weissberg, Variety
«Υπηρετήθηκε από την απαράμιλλη μαεστρία του Σοκούροφ, πραγματικό ζωγράφο της εικόνας και του κάδρου. Η ταινία έχει μια ακατανίκητη αισθητική γοητεία που με τα χρώματα της ώχρας σημασιοδοτεί αψεγάδιαστα αυτό που είναι πολιτικό στον έρωτα. Ένα έρωτα μελαγχολικό και λυπημένο. Μια ποίηση πάντα λίγο νεκρική λες και οι φαντάροι και οι πολίτες που η Αλεξάνδρα συναντά δεν είναι παρά πτώματα που λιάζονται στον ήλιο. Φαντάσματα ακινητοποιημένα ή χαμένα σε μια φυσική ομορφιά άχρονη, σχεδόν αιώνια και συμπαντική.»
Plume noire
«Σαν φύλακας άγγελος, η επιβλητική γιαγιά που ενσαρκώνεται από την Γκαλίνα Βισνέφσκαγια (χήρα του Ροστροπόβιτς) περιφέρεται μέσα σε αυτό το στρατόπεδο, κατεξοχήν αντρικό περιβάλλον, βουτηγμένη σε μια απαρηγόρητη θλίψη, συναντά και παρηγορεί καθέναν από τους στρατιώτες που έχουν χάσει την όρεξη για ζωή και δημιουργεί φιλίες με τις γυναίκες από την Τσετσενία. Με μια μητρική τρυφερότητα, στην καρδιά μιας στοιχειωμένης no man’s land, αυτή η μπαμπούσκα τοποθετείται πέρα και πάνω από κάθε σύγκρουση για να υπογραμμίσει πιο έντονα τον παραλογισμό του πολέμου και να αποδείξει τελικά ότι η ανθρώπινη καλοσύνη θα είναι πάντα ικανή να ενώνει τους λαούς»
Πηγη : MEN24.GR
