Ασε το Κακό να μπει - Let the Right one in (2008)

[Cine Gear]

Ασε το Κακό να μπει - Let the Right one in (2008)

Το Let the Right One In (2008), που οι Αμερικάνοι θεωρούν δεδομένο τουλάχιστο από το Lost Boys (1987) και μετά ότι καταλαβαίνεις τι σημαίνει ο τίτλος του (και αν όχι, υπαινιγμούς θα βρεις μόνο στο διεθνές trailer), ξεκίνησε φυσιολογικά από το Göteborg και έδειξε πρώτη φορά τα δόντια του με το βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Rotterdam στις αρχές της χρονιάς.

Αλλά ήταν στην αγορά του Βερολίνου κάτι μέρες αργότερα που άφησε ξερούς όσους το πέτυχαν, με αποτέλεσμα να ψιθυρίζεται ταινία του φεστιβάλ με σήμα την αρκούδα στους υποψιασμένους κύκλους, η (σουηδική) EFTI να του αφήνει μήνες και εποχές (από τη σχεδιασμένη αρχικά ανοιξιάτικη έξοδό του) για να πάρει φωτιά.

Με σημαντικότερους σταθμούς ενδιάμεσα, το Tribeca όπου ο Alfredson παρέλαβε τα $25 χιλιάρικα του μεγάλου βραβείου από τα χέρια του Robert De Niro σα να του το έδινε στις Κάνες, και το Fantasia του Montreal όπου πήρε ότι υπήρχε, το φιλμ έκανε το γύρο του πλανήτη πριν καταλήξει να κάνει τους geeks να παραληρούν σαν καλύτερη τρομοταινία του Fantastic Fest του AICN και να τιμηθεί με το Méliès d'Or των ευρωπαϊκών διοργανώσεων του χώρου στο Sitges.

Το θέμα της ένα ιδιαίτερο love story μεταξύ ενός εσωστρεφή πιτσιρικά και ενός κοριτσιού που στην πραγματικότητα είναι βρικόλακας.


Το φίλμ συνδυάζει το τρόμο με το κοινωνικό δράμα.

Ένα δωδεκάχρονο αγόρι που το πειράζουν όλοι, βρίσκει την αγάπη στο πρόσωπο της όμορφης, αλλά περιέργης γειτόνισσας του, που αποδεικνύεται βρυκόλακας.

Ένα δωδεκάχρονο αγόρι,ο Oskar,ευαίσθητος και ανήσυχος εξαιτίας της κακοποίησής του από τους συμμαθητές του,εύχεται να είχε ένα φίλο.Η ευχή του πραγματοποιείται όταν δίπλα στο σπίτι του μετακομίζει ένα συνομήλικο κορίτσι,η Eli.Πρόκειται για ένα κορίτσι όμορφο αλλά περίεργο που δεν αντέχει τον ήλιο και το φαγητό.Επίσης η άφιξή της συμπίπτει με μία σειρά θανάτων και περίεργων επιθέσεων.Ο Oskar γνωρίζει μέσα από την Eli την εκδίκηση και την αγάπη.Μαθαίνοντας την αλήθεια,δηλαδή τη δίψα της Eli για το ανθρώπινο αίμα,θα συνειδητοποιήσει ότι η φιλία είναι πιο δυνατή από το φόβο.


O Σουηδός Tomas Alfredson έχει αναλάβει την σκηνοθεσία,ενώ το σενάριο βασίζεται στο μυθιστόρημα του John Ajvide Lindqvist.Ο συγγραφέας μάλιστα,σύμφωνα με τον βρετανικό Τύπο,θυμίζει τον Στήβεν Κινγκ στα καλύτερά του.Η ταινία μέσα σε μία σκοτεινή ατμόσφαιρα,πραγματεύεται τα θέματα της εμπιστοσύνης,της απόρριψης,της βίας και φυσικά της φιλίας.Η ταινία σίγουρα από ένα μεγάλο ποσοστό του κοινού θα χαρακτηριστεί ως ένα σκανδιναβικό Twilight,αλλά πέρα από την ομοιότητα του θέματος των δύο ταινιών,δεν υπάρχει καμία άλλη σύγκριση μεταξύ του ποιοτικού και καθαρά εμπορικού κινηματογράφου. H ταινία Låt den rätte komma in, όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος της,έχει άλλωστε κερδίσει ήδη βραβεία και θετικές εντυπώσεις σε αρκετά φεστιβάλ.


Όλα αυτά βέβαια μεταφράζονται σε μινιμαλιστικούς βορειοευρωπαϊκούς όρους, αφού πρόκειται για μια ιστορία βρικολάκων απ' όπου απουσιάζει σχεδόν ολοκληρωτικά το χρώμα, με αποτέλεσμα το αίμα να φαντάζει ακόμα πιο συγκλονιστικό όταν στάζει από το λαιμό των αθώων.

Ο Όσκαρ και η Έλι πάντως σφραγίζουν τη σχέση τους με κάτι πολύ πιο τελεσίδικο από τη συνουσία: ένα ανατριχιαστικά ματωμένο φιλί στο στόμα.

Μόνο που το στόμα της πρωταγωνίστριας δεν στάζει κολακευτικό Χολιγουντιανό αίμα, προσθέτοντας μια έξτρα λάμψη στα καλοσχηματισμένα της χείλη, αλλά είναι γεμάτο σάρκα και μοιάζει με ανοιχτή πληγή.

Μην το χάσετε...




Ελληνικη πρεμιέρα 19/3/2009

​

 

[Χρυσόστομος Μ.]

Πάρα πολύ καλή ταινία!

 

[Σ. Κωνσταντινίδης]

Απάντηση: Ασε το Κακό να μπει - Let the Right one in (2008)

Το Σαββατοκύριακο εχει προβολή και δεν βλέπω την ώρα...Έχω ακουσει κι εγω τα καλύτερα

 

[Cine Gear]

Απάντηση: Ασε το Κακό να μπει - Let the Right one in (2008)

Ασε το κακό να μπει

Κηλίδες ζωής στο παγωμένο χιόνι

Ενα βαμπίρ - εξολοθρευτής άγγελος σε μία απρόβλεπτη ταινία τρόμου από τη Σουηδία

Η πιο μεγάλη έκπληξη της χρονιάς έρχεται από τους πάγους της Σουηδίας με τον πιο ερωτικό μύθο που γέννησε η λογοτεχνία του υπερφυσικού, τον μύθο του Δράκουλα, παραλλαγμένο και προσαρμοσμένο στη σύγχρονη εποχή, ένα τραγικό πλάσμα που είναι καταδικασμένο να υπάρχει αιώνια ανάμεσα στους ζωντανούς και τους νεκρούς.

Ξυπνάει σαν φάντασμα σε αυτή τη λευκή ζώνη και «ζει» ένα επαναλαμβανόμενο μαρτύριο, καθώς η ψυχή του δεν θα βγει ποτέ απ' τη σάρκα του (που γεννιέται και πεθαίνει διαρκώς) και δεν θα πετάξει κοντά στην αγαπημένη του που είναι νεκρή. Στο «Ασε το κακό να μπει» ένα μοναχικό βαμπίρ με εμφάνιση κοριτσιού, αλλά με διφορούμενο φύλο και με ηλικία μονίμως στα 12, η Ελι, ζει ένα μαρτύριο γιατί δεν μπορεί να αγγίξει ένα αγόρι απ' τον κόσμο των ζωντανών. Κατά τον πρωτότυπο τίτλο της ταινίας «Let the right one in», το βαμπίρ ταιριάζει κουτί σ' έναν κόσμο διαλυμένων ή νεκρών ανθρώπινων σχέσεων όπου το άγγιγμα είναι παγερό και η επαφή πληγώνει.

Το «Ασε το κακό να μπει» μόνον κατά τα φαινόμενα ανήκει στο είδος της ταινίας τρόμου. Στην πραγματικότητα είναι ένα συμπαγές κοινωνικό δράμα, στιγματισμένο από μερικές κηλίδες αίματος που δίνουν μια νότα ζωής σε ένα τοπίο κάτασπρο απ' το χιόνι.

Ο σίριαλ κίλερ...


Η δράση λαμβάνει χώρα σε μια κωμόπολη της Σουηδίας των αρχών του '80 και κυλάει με αργούς ρυθμούς (το στυλ του Ακι Καουρισμάκι θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια επιρροή). Ενα βαμπίρ που εξωτερικά θυμίζει Ολιβερ Τουίστ και ένας μυστηριώδης μεσήλικας που μοιάζει άλλοτε με σίριαλ κίλερ κι άλλοτε με παιδεραστή, φτάνουν εκεί ένα χειμωνιάτικο βράδι. Βολεύουν τα πράγματά τους στο διαμέρισμα μιας πολυκατοικίας-φυλακής που βλέπει σε μια παιδική χαρά και καλύπτουν πρόχειρα το παράθυρο μ' ένα χαρτόνι.

Κατόπιν ο άντρας βγαίνει απ' το διαμέρισμα προς αναζήτηση «τροφής». Πηγαίνει για κυνήγι στο διπλανό χιονισμένο δάσος όπου εντοπίζει το θήραμά του (έναν έφηβο), το αναισθητοποιεί με χλωροφόρμιο και σαν χασάπης του στραγγίζει το αίμα: το ελιξίριο της νεότητας της 12χρονης Ελι που τις επόμενες ημέρες θα πιάσει φιλίες μ' ένα αγόρι που κατοικεί στο διπλανό διαμέρισμα - τον ξανθό Οσκαρ που είναι μελαγχολικός και θυμωμένος...

...και ρεαλιστικός εφιάλτης

Η ανανέωση του βαμπιρικού μύθου ξεκινάει από μια ανατροπή που αφορά τον άξονα της ταινίας, που είναι ο Οσκαρ και όχι το βαμπίρ. Με τον Οσκαρ αρχίζει και τελειώνει αυτή η λιτή κι ανορθόδοξη ιστορία γύρω από το τέλος της αθωότητας σε έναν κόσμο όπου το συναίσθημα είναι θαμμένο στους πάγους και η ζωή μοιάζει σαν σε νεκρική ακινησία. Στην παγερή και εχθρική μικρή σουηδική πόλη το καλό και το κακό είναι συμπληρωματικές όψεις ενός εφιάλτη που περιγράφεται ρεαλιστικά. Ο εφιάλτης για τον εύθραυστο και απροστάτευτο Οσκαρ δεν είναι το βαμπίρ της διπλανής πόρτας, αλλά η διαλυμένη οικογένεια και ο μικρόκοσμος των συμμαθητών του στο σχολείο που τον αντιμετωπίζουν σαν σάκο του μποξ.

Ο Οσκαρ, που βγαίνει από την παιδική ηλικία αφήνοντας πίσω του ένα τραύμα, θα πρέπει να πάψει να 'ναι παθητικός αλλά και να μάθει να διαχειρίζεται σωστά τον θυμό του, εάν θέλει να επιβιώσει στην εφηβεία όπου τα πράγματα θα' ναι πιο άγρια. Σε αυτή την κρίσιμη καμπή της ζωής του Οσκαρ ο καλύτερος δάσκαλος γι' αυτόν δεν είναι ο γυμναστής του στο σχολείο που προσπαθεί να τον σκληραγωγήσει, αλλά η Ελι, που του διδάσκει με τον τρόπο της πως το κακό είναι ενίοτε ένα όπλο για τη ζωή.

Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Τόμας Αλφρεντσον κάνει μια βαθιά τομή στο κέλυφος της βαμπιρικής μυθολογίας για να απελευθερώσει τη ψυχή της και να την οδηγήσει σ' ένα ρεαλιστικό περιβάλλον. Στη συνέχεια κλιμακώνει την ιστορία του παιδιού που ερωτεύτηκε το βαμπίρ μέσα από τα κλισέ ενός σπλάτερ που γίνεται ολοένα και πιο γκροτέσκ. Το υπερφυσικό είναι σαν ένας εξόριστος σ' ένα γκούλαγκ του παγωμένου ευρωπαϊκού Βορρά.

kathimerini


O J J Abraams ( lost, cloverfield ) πηρε ηδη τα δικαιωματα για το αμερικανικο remake της ταινιας
​

 

[giorgio-n]

Απάντηση: Ασε το Κακό να μπει - Let the Right one in (2008)

χμμμμ...τι θα έλεγα αν με ρωτούσαν...
Εμένα μου αρέσει πολύ ο ευρωπαικός κινηματογράφος και το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον κυρίως σαν άποψη , στόρυ αλλά και "τράβηγμα"...
Δίνει με απόλυτο τρόπο την παγωμένη αίσθηση σε όλα τα επίπεδα..

Αλλά αν κάποιος δεν θέλει κάτι τόσο ατμοσφαιρικό και αργό , νομίζω πως θα βαρεθεί πολύ...
Εξαιρετικό ost..



edit...όχι να κάνουν και αυτό remake..

 

[MaxHeadroom]

Απάντηση: Ασε το Κακό να μπει - Let the Right one in (2008)

Κι εμένα -για να πω την αλήθεια- δε με ενθουσίασε. Νομίζω πως απευθύνεται σε όσους έχουν πάθος με το μύθο του βαμπιρισμού.

 

[T. Kyriakopoulos]

Απάντηση: Ασε το Κακό να μπει - Let the Right one in (2008)

Πάρα πολύ καλή Ευρωπαϊκή ταινία με ότι αυτό συνεπάγεται.

 

[Σ. Κωνσταντινίδης]

Απάντηση: Ασε το Κακό να μπει - Let the Right one in (2008)

Εξαιρετική ατμόσφαιρα, soundtrack και σενάριο που ξεφεύγει αρκετά απο τα συνηθισμένα που ασχολούνται με το θέμα αυτό. Πιστεύω πως και οι 2 πρωταγωνιστές θα εμφανιστούν και πάλι σύντομα στη μεγάλη οθόνη. Θεωρώ οτι είναι απο τις καλύτερες ταινίες που είδα φέτος.

 

[leonmix]

Απάντηση: Ασε το Κακό να μπει - Let the Right one in (2008)

Παροτι συμφωνω για την καλη ατμοσφαιρα & το σεναριο
δεν με ενθουσιασε ιδιαιτερα το εργο.
Ο λογος για μενα ειναι οτι οι 2 μικροι πρωταγωνιστες παροτι
παιζουν καλα,δεν μπορουν να μεταφερουν το συναισθημα του
ερωτα οσο θα ταιριαζε,οι δε τρομαχτικες σκηνες ειναι λιγες για
το ειδος της ταινιας..
Για μενα μετριο το συνολικο αποτελεσμα.

 

[Ποτακίδης Κώστας]

Απάντηση: Ασε το Κακό να μπει - Let the Right one in (2008)

θα σου παγώσει το αίμα
θα σου ζεστάνει την καρδιά
κι έπειτα μπορεί και να σου τη φάει

η καλύτερη ταινία τρόμου της χρονιάς
η καλύτερη ερωτική ταινία της χρονιάς

ξεχάστε τα ότι ξενέρωτο έχετε δει μέχρι σήμερα για τα βαμπίρ
ξεχάστε επίσης ότι ξέρατε για τα βαμπίρ

και σου το Ξαναλέω.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙ

 

[Ποτακίδης Κώστας]

Απάντηση: Ασε το Κακό να μπει - Let the Right one in (2008)

Και κάτι ακόμα . Η ταινία δεν απευθύνεται σ ατούς που αναζητούν μια ταινία με δράκουλες , οπτικά εφε , δράση κλπ . Δεν είναι καν ταινία τρόμου απλά κάπου πρέπει να την κατατάξουμε . Πιο πολύ μου μοιάζει με κοινωνικό δράμα παρά με τρόμου . Εγώ συγκλονίστηκα . Την έχω δει ήδη 2 φορές

 

[Rosebud]

Απάντηση: Ασε το Κακό να μπει - Let the Right one in (2008)

Yin Yan
του zerVo
Υπάρχει πιο παράξενη φυλή από τους Σκανδιναβούς? Είναι οι μόνοι πιο οργανωτικοί από τους Γερμανούς. Είναι οι μόνοι πιο εργατικοί από τους Γιαπωνέζους. Είναι οι μοναδικοί που ξεπερνούν σε πείσμα τους Βρετανούς, ενώ η ψυχραιμία τους στην αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων είναι παροιμιώδης. Την ίδια ώρα όμως, είναι και μακράν οι πρώτοι στις λίστες με τα νούμερα των αυτοκτονιών, γεγονός που αναδεικνύει μια έντονη εσωτερική ανησυχία που πολλές φορές τους οδηγεί στο σκοτεινό αδιέξοδο. Είναι εντέλει προβληματικοί ή είναι ρεαλιστές? Ή μήπως αφήνουν για όλους τους υπόλοιπους σαν και του λόγου μας την ευχαρίστηση της αδιαφορίας, της ανευθυνότητας, της ανεμελιάς, του φραπέ στο Κολωνάκι και του κώλου της Μακρυπούλια...

Για τον Σκανδιναβό, το Καλό και το Ενάρετο, έχει την μορφή ενός δωδεκάχρονου αγοριού, με κατάξανθα μαλλιά και καταγάλανα μάτια. Μελαγχολικού συνήθως, που δεν μεγαλώνει στο καλύτερο οικογενειακό περιβάλλον, που δεν έχει κάποια ιδιαίτερη έφεση στα μαθήματα και τα σπορ και που ζορίζεται αρκετά στις σχέσεις με τους συμμαθητές του, που διαρκώς τον λοιδορούν. Κι όμως, ενώ η σκέψη της εκδίκησης προς τα πειραχτήρια του σχολείου, στριφογυρνά διαρκώς στο άμαθο μυαλό του, δεν το τολμά, όχι τόσο γιατί φοβάται, αλλά γιατί μέσα του κρίνει την πράξη αυτή ανάρμοστη. Αποφεύγει την οποιαδήποτε έκρηξη και υπομένει τα δεινά, ακόμη και όταν η κατάσταση φτάνει στα άκρα... Το Καλό το λένε Όσκαρ, είναι λιγομίλητο και όχι συντροφικό...


Για τον Σκανδιναβό, το Κακό και το Διαβολικό, έχει την όψη ενός άσχημου κοριτσιού, με κατσαρά τζίβα μαλλιά και κόκκινα επιθετικά μάτια, με βρωμερά ρούχα και νύχια, που ενώ ηλικιακά δείχνει λίγο πάνω από τα δέκα, το μυαλό του είναι τόσο προχωρημένο σαν να έχει μέσα του εμπειρίες ενός ολόκληρου αιώνα. Όπως τα βαμπίρ, που μοιάζουν διαρκώς νέα στην όψη, μα έχουν ψυχή γεροντική! Το Κακό έχει την τάση να κρύβεται, αλλά και να εκδηλώνει αραιά και που την επιθετικότητα του. Όχι τόσο γιατί το θέλει αλλά επειδή είναι η εσωτερική του ανάγκη επιβίωσης. Όπως έχει και την τάση εκδήλωσης των συναισθημάτων του, γι αυτό και είναι συντροφικότερο του Καλού. Είναι όμως και φοβισμένο, μήπως εκείνο δεν του ανοίξει την αόρατη πόρτα της καρδιάς. Το Κακό έχει όνομα και το λένε Έλι και το χωρίζει από το Καλό μόνο μια μεσοτοιχία, ένα τίποτα δηλαδή.

Όπως συμβαίνει στο σημάδι του yin και yan. Η γραμμές διαχωρισμού είναι σαφείς αλλά στην ουσία ανύπαρκτες. Και που αν επιχειρήσεις να το περιστρέψεις θα διακρίνεις το μαύρο να ανοίγει και το λευκό να σκουραίνει. Σαν να αφήνει το ένα το άλλο να μπει μέσα του ψαλιδίζοντας τις αποστάσεις της αρετής και της κακίας... Και τότε είναι που δεν διακρίνεις ποιος είναι ο yin και ποιος ο yan. Και τότε είναι που το αγόρι εξοργίζεται και το κορίτσι δακρύζει. Και τότε είναι που τα δύο γίνονται ένα αφήνοντας την απορία για το ποιο είναι το κυρίαρχο! Μα κανένα. Συνυπήρχαν, συνυπάρχουν και θα συνυπάρχουν αιώνια, ακόμη και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Έστω κι έτσι θα βρουν δικούς τους κώδικες επικοινωνίας σαν του Μορς, για να μοιραστούν την εμπειρία της σκληρής ζωής και την αφέλεια της αθωότητας. Φιλί θα στείλει το ένα. Φιλί θα στείλει και το άλλο...

Για πες: Κινηματογραφικά, ο Σκανδιναβός είναι ο μοναδικός που την τελευταία εικοσαετία έχει κάνει έστω και μισό βήμα προόδου προς τα εμπρός, όντας εκείνος που έχει ορίσει μια νέα φιλμική τεχνική. Με κληρονομιά το βαρύ παρελθόν, με όπλα τον μελαγχολικό ψυχισμό και τον σύγχρονο τρόπο σκέψης και με εφόδια την ατέρμονη αλληγορία και μεταφορά, ένα πράγμα ζητά από τον θεατή: Να ανοίξει το μυαλό του για να αφήσει να μπουν οι εικόνες μέσα του. Πλάνα γεμάτα λυρισμό και ποίηση, πλάνα εκπληκτικής σύλληψης και δημιουργικής μαεστρίας, πλάνα διαχρονικά, δυναμικά, αιματοκυλισμένα σαν την καθημερινότητα, πλάνα που δεν ξεχνιούνται εύκολα μετά την πρώτη ανάγνωση. Το αν ο σκηνοθέτης λέγεται Alfredson ή αν η ταινία του είναι τρόμου, horror ή βαμπίρ, ελάχιστη σημασία έχει. Το ότι κοκαλώνεις στην καρέκλα, σαν να είσαι μόνο με ένα φανελάκι πάνω στο παγκάκι της χιονισμένης σουηδικής πρωτεύουσας, είναι μάλλον το σημαντικότερο...
http://lessthanzervo.blogspot.com/2009/03/review-let-right-one-in.html