tyler durden
Μη ριβγιούερ
- Μηνύματα
- 5.689
- Reaction score
- 2.734
Χτές κατα τις 20.30 το βράδυ, παρκάρω έξω απο το σπιτι σεσημασμενου Ιαπωνολαγνου συμφορουμίτη μας, σε μια συναντηση που προεκυψε τελευταια στιγμη right out of the blue. Παω να χτυπησω το κουδουνι και πισω μου μια γνωστη πλατη αφηνει κατι σακουλες και ο Σταματης να ανοιγει την πορτα του ασανσερ και μου λεει "αστα κατω αυτα τωρα και ελα να κουβαλησεις". Η γνωστη πλατη ηταν του Αποστολη ο οποιος εγνεφε "ελατε προς τ'αμαξι" σαν να επροκειτο για παρανομο φορτιο. Με συντονισμενες κινησεις βγαινουν εξω δυο κτηνοκασες οι οποιες με χειρουργικη ακριβεια και προσοχη μεταφερθησαν στο σπιτι.
Καποια στιγμη μετα τα ποτα και την κουβεντουλα, σταματαει η ακροαση του συστηματος του Σταματη και βγαινω εξω για τσιγαρο. Πριν ολοκληρωσω, ακουγεται απο μεσα ενα σεισμικο βουητο, και αισθανομαι οτι βρισκομαι μπροστα ποδοβολητο κοπαδιου βουβαλιων που ερχεται κατα πανω μου. Μπαινω απ την κουζινα και τα εγκαρσια σεισμικα κυματα εκαναν τυχαια ανακατανομη στα σερβιτσια και τα κουζινικα της κυριας Delamostre. Εκει σκεφτομαι εντελως εγωιστικα τον εαυτο μου και λεω απο μεσα μου "Ας πιασω τωρα τη βοτκα που τη βλεπω γιατι μετα ποιος ξερει αν θα τη βρω", μπαινω στο σαλονι, στο επικετρο του σεισμου και τα ρεμαλια γελανε. Λεω του Σταματη "ρε συ, αν ηθελες να αλλαξουμε τη διαρυθμιση στο σπιτι, ας το λεγες να βαλουμε ενα χερακι ολοι μαζι".
Τα κτηνη του πολεμου, τα mustang του old school american muscle hifi, ηταν τελικα Infinity. Καθομαι στον καναπε και μου ρχεται το πρωτο κλωτσομπουνιδι in da face απο το 15ιντσο του ηχειου. Εκει λεω του Αποστολη "ωραιο ηχειο εφερες φιλε, πραγματικο nearfield ανεξαρτητως αποστασεως...", και γελιο το οποιο κοπηκε αποτομα στα τυμπανα του Morello, οπου μετα το σολο μας επιασε νευρικο γελιο και εκει λεω στον Αποστολη "Φιλε, δυσκολοι καιροι, μπορεις να συμβεβληθεις με τον EΟΠΥΥ και να κλεινεις ραντεβου για λιθοτριψια στο σπιτι".
Tα κομματια αλλαζαν το ενα μετα το αλλο και απο κατω ολοι με το χαμογελο του πιτσιρικα στην παιδικη χαρα. Καποια στιγμη "παραγγελνω" Massive Attack-inertia creeps για το απολυτο demolition, η ωρα εχει περασει τις 1.00 και πλεον αισθανομαι τυψεις και σκεφτομαι να παρω την αστυνομια οικειοθελως. Τους λεω, ειδικα γιαυτο το κομματι, να σφιξουν τα δοντια για να σωσουμε οσα σφραγισματα μπορουμε, και ξεκιναει η επιθεση με αλεπαλληλα ωστικα κυματα, μποτιδια του ελεους, κονσερτο για ροτοντα, σκρινιο, σερβιτσια, μαχαιροπηρουνα, ποτηρια... Κοιταζω τον Κωστα ακουμπαω το ηχειο και του λεω, "σαν να χρωματιζει λιγο η καμπινα, ή μου φαινεται?".
Ο Βασιλης καποια στιγμη μου δειχνει σταθμη 122db στη θεση ακροασης. 102 db ευαισθησια η κασα, με τις αναθυμιασεις του ενισχυτη επαιζε... Τι χροιες και μ@%!#, οταν ακους τετοια μεγεθη, οποιαδηποτε κριτικη διαθεση καμπτεται και δεν εξεταζεις περαιτερω. Το πρωι της Κυριακης τοπογραφος εφτασε στο επικεντρο του σεισμου και διαπιστωσε μετακινηση της πολυκατοικιας κατα 5 εκατοστα προς τα δεξια, το προστιμο δεν εχει ανακοινωθει ακομα..
Τα υπολοιπα θα σας τα πει με το δικο του χαρακτηριστικο τροπο ο οικοδεσποτης, εγω ως δευτερος Χελακης, σταματω να περιγραφω.
Καποια στιγμη μετα τα ποτα και την κουβεντουλα, σταματαει η ακροαση του συστηματος του Σταματη και βγαινω εξω για τσιγαρο. Πριν ολοκληρωσω, ακουγεται απο μεσα ενα σεισμικο βουητο, και αισθανομαι οτι βρισκομαι μπροστα ποδοβολητο κοπαδιου βουβαλιων που ερχεται κατα πανω μου. Μπαινω απ την κουζινα και τα εγκαρσια σεισμικα κυματα εκαναν τυχαια ανακατανομη στα σερβιτσια και τα κουζινικα της κυριας Delamostre. Εκει σκεφτομαι εντελως εγωιστικα τον εαυτο μου και λεω απο μεσα μου "Ας πιασω τωρα τη βοτκα που τη βλεπω γιατι μετα ποιος ξερει αν θα τη βρω", μπαινω στο σαλονι, στο επικετρο του σεισμου και τα ρεμαλια γελανε. Λεω του Σταματη "ρε συ, αν ηθελες να αλλαξουμε τη διαρυθμιση στο σπιτι, ας το λεγες να βαλουμε ενα χερακι ολοι μαζι".
Τα κτηνη του πολεμου, τα mustang του old school american muscle hifi, ηταν τελικα Infinity. Καθομαι στον καναπε και μου ρχεται το πρωτο κλωτσομπουνιδι in da face απο το 15ιντσο του ηχειου. Εκει λεω του Αποστολη "ωραιο ηχειο εφερες φιλε, πραγματικο nearfield ανεξαρτητως αποστασεως...", και γελιο το οποιο κοπηκε αποτομα στα τυμπανα του Morello, οπου μετα το σολο μας επιασε νευρικο γελιο και εκει λεω στον Αποστολη "Φιλε, δυσκολοι καιροι, μπορεις να συμβεβληθεις με τον EΟΠΥΥ και να κλεινεις ραντεβου για λιθοτριψια στο σπιτι".
Tα κομματια αλλαζαν το ενα μετα το αλλο και απο κατω ολοι με το χαμογελο του πιτσιρικα στην παιδικη χαρα. Καποια στιγμη "παραγγελνω" Massive Attack-inertia creeps για το απολυτο demolition, η ωρα εχει περασει τις 1.00 και πλεον αισθανομαι τυψεις και σκεφτομαι να παρω την αστυνομια οικειοθελως. Τους λεω, ειδικα γιαυτο το κομματι, να σφιξουν τα δοντια για να σωσουμε οσα σφραγισματα μπορουμε, και ξεκιναει η επιθεση με αλεπαλληλα ωστικα κυματα, μποτιδια του ελεους, κονσερτο για ροτοντα, σκρινιο, σερβιτσια, μαχαιροπηρουνα, ποτηρια... Κοιταζω τον Κωστα ακουμπαω το ηχειο και του λεω, "σαν να χρωματιζει λιγο η καμπινα, ή μου φαινεται?".
Ο Βασιλης καποια στιγμη μου δειχνει σταθμη 122db στη θεση ακροασης. 102 db ευαισθησια η κασα, με τις αναθυμιασεις του ενισχυτη επαιζε... Τι χροιες και μ@%!#, οταν ακους τετοια μεγεθη, οποιαδηποτε κριτικη διαθεση καμπτεται και δεν εξεταζεις περαιτερω. Το πρωι της Κυριακης τοπογραφος εφτασε στο επικεντρο του σεισμου και διαπιστωσε μετακινηση της πολυκατοικιας κατα 5 εκατοστα προς τα δεξια, το προστιμο δεν εχει ανακοινωθει ακομα..
Τα υπολοιπα θα σας τα πει με το δικο του χαρακτηριστικο τροπο ο οικοδεσποτης, εγω ως δευτερος Χελακης, σταματω να περιγραφω.
Last edited:
