V
VIDEOMIX
Guest
Στο πλαίσιο των σύγχρονων κοινωνιών η ανάπτυξη κάθε μορφής τέχνης απαιτεί έναν σύγχρονο στρατηγικό σχεδιασμό, στον οποίο να προσδιορίζονται αρχές, στόχοι, μέθοδοι και μέσα. Η αναγκαιότητα αυτή οδηγεί στη διατύπωση μιας εξειδικευμένης εθνικής πολιτικής, ενταγμένης, με τη σειρά της, στη συνολική πολιτική της χώρας για την τέχνη και τον πολιτισμό. Και φυσικά, η φροντίδα και η ευθύνη για όλα αυτά δεν μπορεί παρά να είναι θεμελιώδης υποχρέωση της Πολιτείας. Η μέριμνα της Πολιτείας μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορες δραστηριότητες και οπωσδήποτε δεν εξαντλεί τις πρωτοβουλίες που μπορούν να ληφθούν για την ανάπτυξη των διαφόρων μορφών τέχνης.
Η Πολιτεία θα πρέπει να εξασφαλίζει την βασική υποδομή, την θεσμική οργάνωση, την πολιτική ανάπτυξης, την ενίσχυση του κοινωνικού χαρακτήρα της τέχνης, τα μέσα, την ελεύθερη και ισότιμη πρόσβαση σ'αυτά. Θα πρέπει επίσης να δημιουργηθεί και να βρεί υποστήριξη ένα θεσμικό σύστημα σύμφωνα με το οποίο οι ίδιοι οι καλλιτέχνες και οι άνθρωποι κάθε τέχνης να κρίνουν και να αποφασίζουν εκ περιτροπής για τους συναδέλφους και την τέχνη τους. Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο μπορεί να διασφαλισθεί σε μεγάλο βαθμό η ποιότητα, η ελευθερία έκφρασης, ο πλουραλισμός τάσεων και απόψεων, η διαφάνεια, η αδυναμία ανάπτυξης μονοκρατορικών τάσεων.
Μία εθνική πολιτική θα πρέπει να ενεργοποιεί και να αξιοποιεί τις δυνατότητες του ιδιωτικού χώρου, ενθαρρύνοντας συγχρόνως την διαπλοκή του με τον δημόσιο χώρο, ούτως ώστε να δημιουργηθούν εκείνοι οι μηχανισμοί αμοιβαίας εποπτείας και ελέγχου που προσφέρουν αποτελεσματική προστασία και για την ίδια την τέχνη και για την εν γένει ανάπτυξή της.
Σε πολλές χώρες, η χάραξη και εφαρμογή εθνικής πολιτικής για την καλλιτεχνική φωτογραφία υπό την εποπτεία αντίστοιχων με το Υπουργείο Πολιτισμού κρατικών φορέων είναι ήδη μία πραγματικότητα εδώ και κάποιες δεκαετίες. Η έγκαιρη αυτή αναγνώριση και η ικανοποίηση μιας τέτοιας ανάγκης οδήγησαν στην εντυπωσιακή ανάπτυξη της φωτογραφίας στις χώρες αυτές, οι οποίες και είναι σήμερα εκείνες που ουσιαστικά συνθέτουν και διαμορφώνουν την διεθνή φωτογραφική σκηνή, με την δημιουργία και ανάπτυξη θεσμών υποδομής, σχεδιασμών, επιτελικών οργάνων, περιφερειακών φορέων με διεθνή εμβέλεια, συλλογών και μουσείων, προγραμμάτων επιχορηγήσεων, συστημάτων διακίνησης και επιθετικής παρουσίας στον διεθνή χώρο, διοργανώσεων κύρους, πανεπιστημιακών και μεταπτυχιακών σπουδών (βλ. Πρώτη υποσημείωση στο τέλος του κεφαλαίου).
Στο πλαίσιο αυτό η φωτογραφία εξελίχθηκε ως έκφραση, επηρέασε τις άλλες τέχνες και επηρεάστηκε απ' αυτές, παραμέρισε γλωσσικά σύνορα και ανέδειξε πολιτιστικές ιδιαιτερότητες, «εκπόρθησε» τις μεγαλύτερες διεθνείς εικαστικές διοργανώσεις και τα μουσεία σύγχρονης τέχνης. Παράλληλα, αναδείχθηκε σ' ένα από τα πλέον περιζήτητα και ερεθιστικά γόνιμα αντικείμενα πρός μελέτη και ερμηνεία από τους θεωρητικούς της τέχνης, από καλλιτέχνες, φιλοσόφους, κοινωνιολόγους, ιστορικούς, γλωσσολόγους, ειδικούς των μαζικών μέσων επικοινωνίας, σημειολόγους.
Η ανάπτυξη της φωτογραφίας στις χώρες αυτές, επηρέασε αποφασιστικά τις τέχνες και τις επιστήμες, τις πολιτιστικές δραστηριότητες, την εκπαίδευση και περιόρισε τον οπτικό αναλφαβητισμό. Παράλληλα δημιούργησε μεγάλο και συνεχώς αυξανόμενο ρεύμα προσέλευσης νέων ανθρώπων στις τάξεις της, που αναγνωρίζουν στην φωτογραφία ένα σύγχρονο χώρο επαγγελματικής και καλλιτεχνικής δράσης. Τέλος, θα πρέπει να επισημανθεί και το γεγονός ότι η φωτογραφία, ως μέσο μαζικής ψυχαγωγίας και ερασιτεχνικής καλλιτεχνικής ενασχόλησης, κατέχει, στα ανεπτυγμένα κράτη, μία από τις πρώτες θέσεις. (Βλ. Δεύτερη υποσημείωση στο τέλος του κεφαλαίου)
'Ολα αυτά, που σκιαγραφούν την δυναμική, το φάσμα και την πολυπλοκότητα του φαινομένου που λέγεται φωτογραφία, οδηγούν τελικά στην άλλη μισή, «αθέατη» ώς τώρα, πλευρά της: τις βιομηχανίες, τις επιχειρήσεις, το εμπόριο και τις υπηρεσίες που συνθέτουν την αγορά της φωτογραφίας, μία από τις ισχυρότερες στον πλανήτη. Και είναι ευνόητες, βεβαίως, οι σχέσεις, οι στρατηγικές, οι επιρροές και τα συμφέροντα που μια τέτοια αγορά αναπτύσσει για κάθε είδος και χρήση του φωτογραφικού μέσου.
Η ελληνική φωτογραφία, η ελληνική Πολιτεία, οι πολίτες της, αντιμέτωποι με μια τέτοια πολυσύνθετη κατάσταση είμαστε υποχρεωμένοι, ξεκινώντας με μεγάλη καθυστέρηση και από μηδενική σχεδόν βάση, να κινηθούμε γρήγορα και αποτελεσματικά, γιατί τα περιθώρια έχουν ουσιαστικά εκμηδενιστεί.
ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ
Λαμβάνοντας υπόψη τις πιό πάνω διαπιστώσεις, τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής πραγματικότητας και τις διαθέσιμες σήμερα δυνάμεις και μέσα, μια Εθνική Πολιτική για την Καλλιτεχνική Φωτογραφία θα πρέπει να διέπεται από τις ακόλουθες αρχές και κατευθύνσεις, τις οποίες οφείλει να διασφαλίζει και να προωθεί:
Συμβολική όσο και ουσιαστική αναγνώριση της φωτογραφίας ως καλλιτεχνικής έκφρασης και πεδίου επαγγελματικής και προσωπικής ανέλιξης.
Aποδοχή της πολλαπλότητας και της διαφοροποίησης της φωτογραφίας όσον αφορά τις μορφές και τις χρήσεις της, τις επιρροές και τις συζεύξεις της με ατομικές και συλλογικές εκφάνσεις ζωής (τέχνη, επιστήμη, ψυχαγωγία, οικονομία, βιομηχανία κ.ά.).
Διασφάλιση και ενίσχυση, όσον αφορά την φωτογραφία της ποιότητας, της αξιοκρατίας, του πλουραλισμού, της διαφάνειας, προστασία της ελευθερίας των ιδεών και της έκφρασης.
Προώθηση της ελληνικής φωτογραφίας στον διεθνή χώρο με την ανάπτυξη στρατηγικής για την ισχυρή παρουσία της και την συστηματική διακίνησή της σε σημαντικά σημεία και διοργανώσεις. Ανάδειξη της φωτογραφίας ως μέρους της σύγχρονης ελληνικής τέχνης και ταυτόχρονα ισχυρού μέσου έκφρασης και προβολής της πολιτιστικής μας ταυτότητας.
Δημιουργία των απαραίτητων προϋποθέσεων για την διάσωση, προστασία, τεκμηρίωση και αξιοποίηση του έργου των σημαντικών Ελλήνων φωτογράφων και ανάπτυξη της μελέτης και έρευνας της ιστορίας της Ελληνικής Φωτογραφίας.
Προώθηση της διακαλλιτεχνικής και διεπιστημονικής προσέγγισης του φωτογραφικού μέσου, ανάπτυξη της κριτικής και θεωρητικής έρευνας και η σύνδεσή της με το έργο των Ελλήνων φωτογράφων.
Υποστήριξη, και κατοχύρωση, του καλλιτέχνη ως επαγγελματία (professional artist), η εξασφάλιση, δηλαδή, της δυνατότητας να εργάζεται απερίσπαστος, να παράγει ποιοτικό έργο, να ζεί απ' αυτό αξιοπρεπώς και να προστατεύεται θεσμικά όπως κάθε άλλος εργαζόμενος.
Καθιέρωση διαδικασιών και μηχανισμών που να εξασφαλίζουν με σαφήνεια την προσφορά και υποστήριξη της καλλιτεχνικής φωτογραφίας και του φωτογράφου-δημιουργού.
Δημιουργία θεσμικού συστήματος για την στήριξη ποιοτικών εγχειρημάτων και πρωτοβουλιών, την ενθάρρυνση της έρευνας, του πειραματισμού και της καινοτομίας.
Κριτική αξιολόγηση της στρατηγικής που ακολουθήθηκε για την καλλιτεχνική φωτογραφία σε άλλες χώρες, αυστηρή επιλογή επιτυχημένων σχημάτων και προσαρμογή τους στις ελληνικές συνθήκες και καταστάσεις.
Αναγνώριση των δυσκολιών και των εμποδίων και αντιστοίχιση στόχων και προτεραιοτήτων. Κλιμάκωση στόχων, μέσων και ενεργειών με βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη προοπτική.
Υιοθέτηση διεθνών προδιαγραφών και συμβάσεων, που αναγνωρίζουν τον φωτογράφο ως κοινωνικό συνομιλητή, εκπαιδευμένο στελέχος, πολιτιστικό παράγοντα, δηλαδή ως επαγγελματία.
Ανάπτυξη τεχνογνωσίας για την οργάνωση καλλιτεχνικών δράσεων, σύγχρονων μεθόδων διαχείρισης, δικτύων πληροφόρησης. Υποστήριξη σχετικών πρωτοβουλιών από άτομα ή φορείς και παροχή γνώσεων και πληροφοριών πρός αυτά. Αξιοποίηση δυνατοτήτων και ευκαιριών στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.
Εξισορρόπηση δημόσιου-ιδιωτικού χώρου μέσα από θεσμικές λειτουργίες, κανόνες και μηχανισμούς συνεργασίας, αλληλοσυμπλήρωσης και αμοιβαίας εποπτείας.
Κινητοποίηση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής όλων των προσφερομένων δυνάμεων.
Μέριμνα για την καλύτερη δυνατή επαφή, φυσική και νοητική, με το έργο των Ελλήνων δημιουργών, κάθε πολίτη και ιδιαίτερα ατόμων ή κοινωνικών ομάδων που, λόγω ειδικών προβλημάτων, αντιμετωπίζουν δυσκολίες πρόσβασης.
ΠΡΩΤΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Ενδεικτικά, ως προς τις πανεπιστημιακές και μεταπτυχιακές σπουδές με κύριο αντικείμενο την φωτογραφία, αναφέρονται τα παραδείγματα τριών χωρών.
ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ:
Η Ανώτατη Εκπαίδευση στην Φωτογραφία περιλαμβάνει 30 τίτλους BA και Bsc, 15 τίτλους MA, MSc και MPhil, 13 τίτλους PgDip και PgCert, καθώς και 2 τίτλους PhD (Westminster University), τον ένα στις τέχνες και τον άλλο στις επιστήμες.
Στοιχεία British Council, 1995
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ:
Η Ανώτατη Εκπαίδευση στην Φωτογραφία περιλαμβάνει 6 τίτλους Foto-Designer από 6 σχολές φωτογραφίας (Fachhochschule Bielefeld, Dortmund, Hannover, Dusseldorf, Universitat Gesamthochschule Essen και Kassel), 5 τίτλους (Εικαστική Φωτογραφία, Πολυμέσα, Καλών Τεχνών, Σχεδιαστή) από τρεις σχολές Καλών και Εφηρμοσμένων Τεχνών (Kunstakademie Dusseldorf, Hochscule fur Bildende Kunste Braunscheig, Hochscule der Kunste Berlin) και ένα διδακτορικό τίτλο που απονέμει η τελευταία σχολή στις θεωρητικές σπουδές της φωτογραφίας.
Στοιχεία Ολγα Καλούσ,η Dusseldorf 1995
ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ:
Η Ανώτατη Εκπαίδευση στην Καλλιτεχνική Φωτογραφία, περιλαμβάνει 109 τίτλους BA, 84 τίτλους BFA, 35 τίτλους ΜΑ, 45 τίτλους MFA και 3 τίτλους PhD (University of New Mexico, New York University και Boston University).
Στοιχεία:, Dr. C. W. Horrell, «A Survey of College instruction in photography», U.S.A. 1993
ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Ως προς τις ερασιτεχνικές καλλιτεχνικές ενασχολήσεις, αναφέρεται ενδεικτικά το παράδειγμα της Γαλλίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία Chiffres Cles 1994, στατιστικού δελτίου DF 53427-7 του Υπουργείου Πολιτισμού της Γαλλίας τα ποσοστά των Γάλλων ηλικίας άνω των 15 ετών, που αναπτύσσουν τέτοιες δραστηριότητες σε διάφορα αντικείμενα είναι: κιθάρα 8%, πιάνο 11%, τραγούδι 13%, θέατρο 8%, χορός11%, ζωγραφική 10%, γλυπτική 2%, ποίηση 8%, κινηματογράφος-τηλεόραση-βίντεο 21% και φωτογραφία (35mm) 46%.
Πηγή: Υπουργείο πολιτισμού.
Η Πολιτεία θα πρέπει να εξασφαλίζει την βασική υποδομή, την θεσμική οργάνωση, την πολιτική ανάπτυξης, την ενίσχυση του κοινωνικού χαρακτήρα της τέχνης, τα μέσα, την ελεύθερη και ισότιμη πρόσβαση σ'αυτά. Θα πρέπει επίσης να δημιουργηθεί και να βρεί υποστήριξη ένα θεσμικό σύστημα σύμφωνα με το οποίο οι ίδιοι οι καλλιτέχνες και οι άνθρωποι κάθε τέχνης να κρίνουν και να αποφασίζουν εκ περιτροπής για τους συναδέλφους και την τέχνη τους. Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο μπορεί να διασφαλισθεί σε μεγάλο βαθμό η ποιότητα, η ελευθερία έκφρασης, ο πλουραλισμός τάσεων και απόψεων, η διαφάνεια, η αδυναμία ανάπτυξης μονοκρατορικών τάσεων.
Μία εθνική πολιτική θα πρέπει να ενεργοποιεί και να αξιοποιεί τις δυνατότητες του ιδιωτικού χώρου, ενθαρρύνοντας συγχρόνως την διαπλοκή του με τον δημόσιο χώρο, ούτως ώστε να δημιουργηθούν εκείνοι οι μηχανισμοί αμοιβαίας εποπτείας και ελέγχου που προσφέρουν αποτελεσματική προστασία και για την ίδια την τέχνη και για την εν γένει ανάπτυξή της.
Σε πολλές χώρες, η χάραξη και εφαρμογή εθνικής πολιτικής για την καλλιτεχνική φωτογραφία υπό την εποπτεία αντίστοιχων με το Υπουργείο Πολιτισμού κρατικών φορέων είναι ήδη μία πραγματικότητα εδώ και κάποιες δεκαετίες. Η έγκαιρη αυτή αναγνώριση και η ικανοποίηση μιας τέτοιας ανάγκης οδήγησαν στην εντυπωσιακή ανάπτυξη της φωτογραφίας στις χώρες αυτές, οι οποίες και είναι σήμερα εκείνες που ουσιαστικά συνθέτουν και διαμορφώνουν την διεθνή φωτογραφική σκηνή, με την δημιουργία και ανάπτυξη θεσμών υποδομής, σχεδιασμών, επιτελικών οργάνων, περιφερειακών φορέων με διεθνή εμβέλεια, συλλογών και μουσείων, προγραμμάτων επιχορηγήσεων, συστημάτων διακίνησης και επιθετικής παρουσίας στον διεθνή χώρο, διοργανώσεων κύρους, πανεπιστημιακών και μεταπτυχιακών σπουδών (βλ. Πρώτη υποσημείωση στο τέλος του κεφαλαίου).
Στο πλαίσιο αυτό η φωτογραφία εξελίχθηκε ως έκφραση, επηρέασε τις άλλες τέχνες και επηρεάστηκε απ' αυτές, παραμέρισε γλωσσικά σύνορα και ανέδειξε πολιτιστικές ιδιαιτερότητες, «εκπόρθησε» τις μεγαλύτερες διεθνείς εικαστικές διοργανώσεις και τα μουσεία σύγχρονης τέχνης. Παράλληλα, αναδείχθηκε σ' ένα από τα πλέον περιζήτητα και ερεθιστικά γόνιμα αντικείμενα πρός μελέτη και ερμηνεία από τους θεωρητικούς της τέχνης, από καλλιτέχνες, φιλοσόφους, κοινωνιολόγους, ιστορικούς, γλωσσολόγους, ειδικούς των μαζικών μέσων επικοινωνίας, σημειολόγους.
Η ανάπτυξη της φωτογραφίας στις χώρες αυτές, επηρέασε αποφασιστικά τις τέχνες και τις επιστήμες, τις πολιτιστικές δραστηριότητες, την εκπαίδευση και περιόρισε τον οπτικό αναλφαβητισμό. Παράλληλα δημιούργησε μεγάλο και συνεχώς αυξανόμενο ρεύμα προσέλευσης νέων ανθρώπων στις τάξεις της, που αναγνωρίζουν στην φωτογραφία ένα σύγχρονο χώρο επαγγελματικής και καλλιτεχνικής δράσης. Τέλος, θα πρέπει να επισημανθεί και το γεγονός ότι η φωτογραφία, ως μέσο μαζικής ψυχαγωγίας και ερασιτεχνικής καλλιτεχνικής ενασχόλησης, κατέχει, στα ανεπτυγμένα κράτη, μία από τις πρώτες θέσεις. (Βλ. Δεύτερη υποσημείωση στο τέλος του κεφαλαίου)
'Ολα αυτά, που σκιαγραφούν την δυναμική, το φάσμα και την πολυπλοκότητα του φαινομένου που λέγεται φωτογραφία, οδηγούν τελικά στην άλλη μισή, «αθέατη» ώς τώρα, πλευρά της: τις βιομηχανίες, τις επιχειρήσεις, το εμπόριο και τις υπηρεσίες που συνθέτουν την αγορά της φωτογραφίας, μία από τις ισχυρότερες στον πλανήτη. Και είναι ευνόητες, βεβαίως, οι σχέσεις, οι στρατηγικές, οι επιρροές και τα συμφέροντα που μια τέτοια αγορά αναπτύσσει για κάθε είδος και χρήση του φωτογραφικού μέσου.
Η ελληνική φωτογραφία, η ελληνική Πολιτεία, οι πολίτες της, αντιμέτωποι με μια τέτοια πολυσύνθετη κατάσταση είμαστε υποχρεωμένοι, ξεκινώντας με μεγάλη καθυστέρηση και από μηδενική σχεδόν βάση, να κινηθούμε γρήγορα και αποτελεσματικά, γιατί τα περιθώρια έχουν ουσιαστικά εκμηδενιστεί.
ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ
Λαμβάνοντας υπόψη τις πιό πάνω διαπιστώσεις, τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής πραγματικότητας και τις διαθέσιμες σήμερα δυνάμεις και μέσα, μια Εθνική Πολιτική για την Καλλιτεχνική Φωτογραφία θα πρέπει να διέπεται από τις ακόλουθες αρχές και κατευθύνσεις, τις οποίες οφείλει να διασφαλίζει και να προωθεί:
Συμβολική όσο και ουσιαστική αναγνώριση της φωτογραφίας ως καλλιτεχνικής έκφρασης και πεδίου επαγγελματικής και προσωπικής ανέλιξης.
Aποδοχή της πολλαπλότητας και της διαφοροποίησης της φωτογραφίας όσον αφορά τις μορφές και τις χρήσεις της, τις επιρροές και τις συζεύξεις της με ατομικές και συλλογικές εκφάνσεις ζωής (τέχνη, επιστήμη, ψυχαγωγία, οικονομία, βιομηχανία κ.ά.).
Διασφάλιση και ενίσχυση, όσον αφορά την φωτογραφία της ποιότητας, της αξιοκρατίας, του πλουραλισμού, της διαφάνειας, προστασία της ελευθερίας των ιδεών και της έκφρασης.
Προώθηση της ελληνικής φωτογραφίας στον διεθνή χώρο με την ανάπτυξη στρατηγικής για την ισχυρή παρουσία της και την συστηματική διακίνησή της σε σημαντικά σημεία και διοργανώσεις. Ανάδειξη της φωτογραφίας ως μέρους της σύγχρονης ελληνικής τέχνης και ταυτόχρονα ισχυρού μέσου έκφρασης και προβολής της πολιτιστικής μας ταυτότητας.
Δημιουργία των απαραίτητων προϋποθέσεων για την διάσωση, προστασία, τεκμηρίωση και αξιοποίηση του έργου των σημαντικών Ελλήνων φωτογράφων και ανάπτυξη της μελέτης και έρευνας της ιστορίας της Ελληνικής Φωτογραφίας.
Προώθηση της διακαλλιτεχνικής και διεπιστημονικής προσέγγισης του φωτογραφικού μέσου, ανάπτυξη της κριτικής και θεωρητικής έρευνας και η σύνδεσή της με το έργο των Ελλήνων φωτογράφων.
Υποστήριξη, και κατοχύρωση, του καλλιτέχνη ως επαγγελματία (professional artist), η εξασφάλιση, δηλαδή, της δυνατότητας να εργάζεται απερίσπαστος, να παράγει ποιοτικό έργο, να ζεί απ' αυτό αξιοπρεπώς και να προστατεύεται θεσμικά όπως κάθε άλλος εργαζόμενος.
Καθιέρωση διαδικασιών και μηχανισμών που να εξασφαλίζουν με σαφήνεια την προσφορά και υποστήριξη της καλλιτεχνικής φωτογραφίας και του φωτογράφου-δημιουργού.
Δημιουργία θεσμικού συστήματος για την στήριξη ποιοτικών εγχειρημάτων και πρωτοβουλιών, την ενθάρρυνση της έρευνας, του πειραματισμού και της καινοτομίας.
Κριτική αξιολόγηση της στρατηγικής που ακολουθήθηκε για την καλλιτεχνική φωτογραφία σε άλλες χώρες, αυστηρή επιλογή επιτυχημένων σχημάτων και προσαρμογή τους στις ελληνικές συνθήκες και καταστάσεις.
Αναγνώριση των δυσκολιών και των εμποδίων και αντιστοίχιση στόχων και προτεραιοτήτων. Κλιμάκωση στόχων, μέσων και ενεργειών με βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη προοπτική.
Υιοθέτηση διεθνών προδιαγραφών και συμβάσεων, που αναγνωρίζουν τον φωτογράφο ως κοινωνικό συνομιλητή, εκπαιδευμένο στελέχος, πολιτιστικό παράγοντα, δηλαδή ως επαγγελματία.
Ανάπτυξη τεχνογνωσίας για την οργάνωση καλλιτεχνικών δράσεων, σύγχρονων μεθόδων διαχείρισης, δικτύων πληροφόρησης. Υποστήριξη σχετικών πρωτοβουλιών από άτομα ή φορείς και παροχή γνώσεων και πληροφοριών πρός αυτά. Αξιοποίηση δυνατοτήτων και ευκαιριών στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.
Εξισορρόπηση δημόσιου-ιδιωτικού χώρου μέσα από θεσμικές λειτουργίες, κανόνες και μηχανισμούς συνεργασίας, αλληλοσυμπλήρωσης και αμοιβαίας εποπτείας.
Κινητοποίηση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής όλων των προσφερομένων δυνάμεων.
Μέριμνα για την καλύτερη δυνατή επαφή, φυσική και νοητική, με το έργο των Ελλήνων δημιουργών, κάθε πολίτη και ιδιαίτερα ατόμων ή κοινωνικών ομάδων που, λόγω ειδικών προβλημάτων, αντιμετωπίζουν δυσκολίες πρόσβασης.
ΠΡΩΤΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Ενδεικτικά, ως προς τις πανεπιστημιακές και μεταπτυχιακές σπουδές με κύριο αντικείμενο την φωτογραφία, αναφέρονται τα παραδείγματα τριών χωρών.
ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ:
Η Ανώτατη Εκπαίδευση στην Φωτογραφία περιλαμβάνει 30 τίτλους BA και Bsc, 15 τίτλους MA, MSc και MPhil, 13 τίτλους PgDip και PgCert, καθώς και 2 τίτλους PhD (Westminster University), τον ένα στις τέχνες και τον άλλο στις επιστήμες.
Στοιχεία British Council, 1995
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ:
Η Ανώτατη Εκπαίδευση στην Φωτογραφία περιλαμβάνει 6 τίτλους Foto-Designer από 6 σχολές φωτογραφίας (Fachhochschule Bielefeld, Dortmund, Hannover, Dusseldorf, Universitat Gesamthochschule Essen και Kassel), 5 τίτλους (Εικαστική Φωτογραφία, Πολυμέσα, Καλών Τεχνών, Σχεδιαστή) από τρεις σχολές Καλών και Εφηρμοσμένων Τεχνών (Kunstakademie Dusseldorf, Hochscule fur Bildende Kunste Braunscheig, Hochscule der Kunste Berlin) και ένα διδακτορικό τίτλο που απονέμει η τελευταία σχολή στις θεωρητικές σπουδές της φωτογραφίας.
Στοιχεία Ολγα Καλούσ,η Dusseldorf 1995
ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ:
Η Ανώτατη Εκπαίδευση στην Καλλιτεχνική Φωτογραφία, περιλαμβάνει 109 τίτλους BA, 84 τίτλους BFA, 35 τίτλους ΜΑ, 45 τίτλους MFA και 3 τίτλους PhD (University of New Mexico, New York University και Boston University).
Στοιχεία:, Dr. C. W. Horrell, «A Survey of College instruction in photography», U.S.A. 1993
ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Ως προς τις ερασιτεχνικές καλλιτεχνικές ενασχολήσεις, αναφέρεται ενδεικτικά το παράδειγμα της Γαλλίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία Chiffres Cles 1994, στατιστικού δελτίου DF 53427-7 του Υπουργείου Πολιτισμού της Γαλλίας τα ποσοστά των Γάλλων ηλικίας άνω των 15 ετών, που αναπτύσσουν τέτοιες δραστηριότητες σε διάφορα αντικείμενα είναι: κιθάρα 8%, πιάνο 11%, τραγούδι 13%, θέατρο 8%, χορός11%, ζωγραφική 10%, γλυπτική 2%, ποίηση 8%, κινηματογράφος-τηλεόραση-βίντεο 21% και φωτογραφία (35mm) 46%.
Πηγή: Υπουργείο πολιτισμού.