- Μηνύματα
- 710
- Reaction score
- 424
Μπαίνοντας σοβαρά πριν από μερικά χρόνια στο χώρο του high end άκουγα πολλά από πολλούς για τη σειρά με την οποία πρέπει να αγοραστουν ενισχυτικά, πηγές, ηχεία κ.λ.π. Όποιον και να ρωτούσες καθένας με τη γνώμη του και μάλιστα εριστικά δηλωμένη.
Επειδή ο ενισχυτής μου ήταν ένας χλωμός γλυκανάλατος Magnum ολιγόβατος, είπα να ξεκινήσω από έναν δυνατό ενισχυτή. Κοινώς έγινα ενισχυτάκιας. Άλλαξα μέσα σε 5 χρόνια πολλά μηχανήματα, τόσα πολλά (φθηνά και ακριβά) που πλέον χάνω τη μπάλα να τα θυμηθώ. Κάποια κρατήθηκαν ενώ άλλα αλλάζονταν συνεχώς. Κάποια στιγμή όμως δεν καταλάβαινα πλέον τι γινόταν λάθος. Ταίριαζε το ένα, χαλούσε το άλλο, άλλαζα πηγές, καλώδια,ενισχυτές, dac και οι ήχοι σε 3 ηχοσυστήματα που προσπαθούσα να φτιάχνω άλλαζαν συνέχεια. Κάτι κέρδιζες, κάτι έχανες.
Ώσπου προσωπικά κατάλαβα το εξής απλό: Ο ήχος έπρεπε να ξεκινήσει αντίστροφα. Κοινώς πρώτα έπρεπε να αγοραστεί το ηχείο που ήθελα και θα ήταν αυτό το ηχητικό αποτέλεσμα που θα κατάληγε ευχάριστα στα αυτιά μου και ύστερα τα υπόλοιπα ο ενισχυτής και ο προενισχυτής που πρέπει να υποστηρίξουν το ηχείο και όχι τα αυτιά μου. Στην συνέχεια βέβαια μπήκαν και άλλοι παράμετροι όπως ότι ένα καλό phono stage ίσως παίζει σημαντικότερο ρόλο από ένα καλό πικάπ ή μια κεφαλή καθορίζει περισσότερο τον ήχο παρά η ποιοτική αξία του βραχίονα. Στην πορεία άρχισαν και τα ανεξήγητα για έναν αδαή. Πώς είναι δυνατό ένας vintage ολοκληρωμένος ενισχυτής ή ολιγόβατος λαμπάτος να οδηγεί καλύτερα ένα ακριβό ηχείο παρά ένας πολύ ακριβός και δυνατός τελικός ενισχυτής; Πώς δυο αυτοενισχυόμενοι μονομπλοκ λαμπάτοι να οδηγούν καλύτερα ηχεία χωρίς προενισχυτή. Πώς ένα ζευγάρι μικρά B&W P4 ηχεία να οδηγούνται καλύτερα από έναν κινέζο ολοκληρωμένο παρά από έναν θηριώδη τελικό. Κοινώς ο ρόλος της συμβατότητας μεταξύ των μηχανών είναι σημαντικότερος από τα ποσοτικά μεγέθη αλλά ακόμα και από τα μεμονωμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά των μηχανημάτων.
Βέβαια ακόμα και τώρα τα τεχνικά χαρακτηριστικά και η συμβατότητά τους μου φαίνονται "χαοτικά" αν και με λίγο ψάξιμο ίσως θα μπορούσα να τα κατανοήσω. Ποιος όμως εγγυάται τη συνέχεια. Το ψάξιμο που δεν θα τελειώνει. Αν κάποιος με είχε πληροφορήσει, ίσως να είχα γλιτώσει χρήματα, κουβάλημα, κόπο αλλά κυρίως αγωνία για το ηχητικό αποτέλεσμα. Ένα από τα τελευταία μου συμπεράσματα είναι ότι κάποιες φορές αγοράστηκαν και πράγματα που η παρουσίασή τους ως υπερμηχανές από περιοδικά ή αντιπροσώπους απείχαν από την δική μου πραγματικότητα, όμως προτίμησα να βολευτώ αν και έβλεπα ότι ηχητικά κάτι δεν πήγαινε καλά στα αυτιά μου. Αέρινα ηχεία να παρουσιάζουν γυναικείες φωνές αγγελικές δίπλα μου, όμως μετά από 30 λεπτά ακρόαση να σε κουράζουν. Μέσα σε όλα ο μύθος να σου βάζουν τέλειες παραγωγές με minimal σχήματα που ακούγονται καλύτερα και όταν έβαζες Santana το 3 οι ήχοι μπουρδουκλώνονταν και οι μύθοι περί τέλειων συνδυασμών των ηχοσυστημάτων που προτείνονταν να καταρρίπτονται. Κοινώς εμπιστευτείτε μόνο τα αυτιά σας. Βλέπω πολλούς που αναζητούν συγκεκριμένα μηχανήματα με εμμονή (ίσως και εγώ) και ξέρω ότι πολλά από που ψάχνουν στις τιμές που ακουμπούν δεν θα τους δώσουν τα ανάλογα αποτελέσματα με βάση αυτά που θα τα συνδυάσουν. Και γνωρίζουμε όλοι ότι πολλές φορές πιο φθηνές (όχι φθηνιάρικες), επιλογές μην παρεξηγηθώ, αποδίδουν καλύτερα.
Παράδειγμα ένας παλιός Sugden 2X50 που πέρασε από τα χέρια μου (και τον έδιωξα, γιατί φοβήθηκα ότι αν τον πάω για service θα αλλάξει ο ήχος του ) οδηγούσε συγκεκριμένο ηχείο καλύτερα από έναν πολύ πιο ακριβό ενισχυτή. Η άλλοτε ένας Symphonic Line τελικός ενισχυτής με έκανε να βάλω τα γέλια με την απόδοσή του, ειδικά όταν άκουσα την τιμή. Τελειώνω με τη σοφή φράση ενός ανθρώπου που είναι πολλά χρόνια στο χώρο: "Ρίξτε κουρτίνες μπροστά από τις μηχανές να ακούσουμε και ύστερα αποκαλύψτε τιμές και ελάτε να συγκρίνουμε το ηχητικό αποτέλεσμα". Αυτά...
Επειδή ο ενισχυτής μου ήταν ένας χλωμός γλυκανάλατος Magnum ολιγόβατος, είπα να ξεκινήσω από έναν δυνατό ενισχυτή. Κοινώς έγινα ενισχυτάκιας. Άλλαξα μέσα σε 5 χρόνια πολλά μηχανήματα, τόσα πολλά (φθηνά και ακριβά) που πλέον χάνω τη μπάλα να τα θυμηθώ. Κάποια κρατήθηκαν ενώ άλλα αλλάζονταν συνεχώς. Κάποια στιγμή όμως δεν καταλάβαινα πλέον τι γινόταν λάθος. Ταίριαζε το ένα, χαλούσε το άλλο, άλλαζα πηγές, καλώδια,ενισχυτές, dac και οι ήχοι σε 3 ηχοσυστήματα που προσπαθούσα να φτιάχνω άλλαζαν συνέχεια. Κάτι κέρδιζες, κάτι έχανες.
Ώσπου προσωπικά κατάλαβα το εξής απλό: Ο ήχος έπρεπε να ξεκινήσει αντίστροφα. Κοινώς πρώτα έπρεπε να αγοραστεί το ηχείο που ήθελα και θα ήταν αυτό το ηχητικό αποτέλεσμα που θα κατάληγε ευχάριστα στα αυτιά μου και ύστερα τα υπόλοιπα ο ενισχυτής και ο προενισχυτής που πρέπει να υποστηρίξουν το ηχείο και όχι τα αυτιά μου. Στην συνέχεια βέβαια μπήκαν και άλλοι παράμετροι όπως ότι ένα καλό phono stage ίσως παίζει σημαντικότερο ρόλο από ένα καλό πικάπ ή μια κεφαλή καθορίζει περισσότερο τον ήχο παρά η ποιοτική αξία του βραχίονα. Στην πορεία άρχισαν και τα ανεξήγητα για έναν αδαή. Πώς είναι δυνατό ένας vintage ολοκληρωμένος ενισχυτής ή ολιγόβατος λαμπάτος να οδηγεί καλύτερα ένα ακριβό ηχείο παρά ένας πολύ ακριβός και δυνατός τελικός ενισχυτής; Πώς δυο αυτοενισχυόμενοι μονομπλοκ λαμπάτοι να οδηγούν καλύτερα ηχεία χωρίς προενισχυτή. Πώς ένα ζευγάρι μικρά B&W P4 ηχεία να οδηγούνται καλύτερα από έναν κινέζο ολοκληρωμένο παρά από έναν θηριώδη τελικό. Κοινώς ο ρόλος της συμβατότητας μεταξύ των μηχανών είναι σημαντικότερος από τα ποσοτικά μεγέθη αλλά ακόμα και από τα μεμονωμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά των μηχανημάτων.
Βέβαια ακόμα και τώρα τα τεχνικά χαρακτηριστικά και η συμβατότητά τους μου φαίνονται "χαοτικά" αν και με λίγο ψάξιμο ίσως θα μπορούσα να τα κατανοήσω. Ποιος όμως εγγυάται τη συνέχεια. Το ψάξιμο που δεν θα τελειώνει. Αν κάποιος με είχε πληροφορήσει, ίσως να είχα γλιτώσει χρήματα, κουβάλημα, κόπο αλλά κυρίως αγωνία για το ηχητικό αποτέλεσμα. Ένα από τα τελευταία μου συμπεράσματα είναι ότι κάποιες φορές αγοράστηκαν και πράγματα που η παρουσίασή τους ως υπερμηχανές από περιοδικά ή αντιπροσώπους απείχαν από την δική μου πραγματικότητα, όμως προτίμησα να βολευτώ αν και έβλεπα ότι ηχητικά κάτι δεν πήγαινε καλά στα αυτιά μου. Αέρινα ηχεία να παρουσιάζουν γυναικείες φωνές αγγελικές δίπλα μου, όμως μετά από 30 λεπτά ακρόαση να σε κουράζουν. Μέσα σε όλα ο μύθος να σου βάζουν τέλειες παραγωγές με minimal σχήματα που ακούγονται καλύτερα και όταν έβαζες Santana το 3 οι ήχοι μπουρδουκλώνονταν και οι μύθοι περί τέλειων συνδυασμών των ηχοσυστημάτων που προτείνονταν να καταρρίπτονται. Κοινώς εμπιστευτείτε μόνο τα αυτιά σας. Βλέπω πολλούς που αναζητούν συγκεκριμένα μηχανήματα με εμμονή (ίσως και εγώ) και ξέρω ότι πολλά από που ψάχνουν στις τιμές που ακουμπούν δεν θα τους δώσουν τα ανάλογα αποτελέσματα με βάση αυτά που θα τα συνδυάσουν. Και γνωρίζουμε όλοι ότι πολλές φορές πιο φθηνές (όχι φθηνιάρικες), επιλογές μην παρεξηγηθώ, αποδίδουν καλύτερα.
Παράδειγμα ένας παλιός Sugden 2X50 που πέρασε από τα χέρια μου (και τον έδιωξα, γιατί φοβήθηκα ότι αν τον πάω για service θα αλλάξει ο ήχος του ) οδηγούσε συγκεκριμένο ηχείο καλύτερα από έναν πολύ πιο ακριβό ενισχυτή. Η άλλοτε ένας Symphonic Line τελικός ενισχυτής με έκανε να βάλω τα γέλια με την απόδοσή του, ειδικά όταν άκουσα την τιμή. Τελειώνω με τη σοφή φράση ενός ανθρώπου που είναι πολλά χρόνια στο χώρο: "Ρίξτε κουρτίνες μπροστά από τις μηχανές να ακούσουμε και ύστερα αποκαλύψτε τιμές και ελάτε να συγκρίνουμε το ηχητικό αποτέλεσμα". Αυτά...
Last edited:
