- Μηνύματα
- 25.920
- Reaction score
- 22.958
(Καταρρακώνοντας κάθε έννοια σεβασμού των προσωπικών δεδομένων, ανοίγω αυτό το θέμα γιατί νομίζω πως έχει γενικότερο ενδιαφέρον, χι, χι)...
Δεδομένου πως η ηλεκτρική ισχύς που καταναλώνεται από κάποιο ηχείο, (γενικά, από κάποιο φορτίο, αλλ’ ας παραμείνουμε στα ηχεία), είναι μέγεθος σύνθετο, και είναι ανάλογη της τάσης που εφαρμόζεται κάθε στιγμή στους ακροδέκτες του, καθώς επίσης και του ρεύματος που θα περάσει μέσα από αυτό. Δεδομένου, επίσης, ότι το ρεύμα είναι αντιστρόφως ανάλογο της αντίστασης του ηχείου, τελικά η ισχύς είναι ανάλογη του τετραγώνου της τάσης, και επίσης ανάλογη του ρεύματος. Δηλαδή, με διπλασιασμό της τάσης, το φορτίο αναγκάζεται να καταναλώσει τετραπλάσια ισχύ, ενώ με υποδιπλασιασμό της τάσης καταναλώνει υποτετραπλάσια ισχύ, ενώ, επίσης, με διπλασιασμό της αντίστασης το ηχείο καταναλώνει υποδιπλάσια (τη μισή) ισχύ, ενώ με υποδιπλασιασμό της αντίστασης, καταναλώνει διπλάσια ισχύ, κ.ο.κ.
Ανακύπτει λοιπόν το ερώτημα, αν ένα κανάλι του ενισχυτή σου είναι σε θέση να οδηγήσει στο έπακρο ολόκληρο το ηχείο, και πόσο καλά μπορεί να το κάνει αυτό, (με πόση παραμόρφωση, πόση θερμική καταπόνηση, κλπ.). Δηλαδή, το ερώτημα αφορά δύο επιμέρους πράγματα, αν το κανάλι μπορεί να ανεβάσει τάση έως εκεί, όπου το ηχείο θα αναγκαστεί να καταναλώσει το ρεύμα που συνεπάγεται η μέγιστη ισχύς, με την οποίαν προδιαγράφεται.
Τώρα, εάν σπάσεις τους ακροδέκτες του ηχείου στα δύο, πράγμα που είναι και το συνηθέστερο, κάνοντας τη λεγομένη διενίσχυση, τότε αντίστοιχα καθένα από τα δύο στάδια ισχύος του ενισχυτή (καθένα από τα δύο «κανάλια»), οδηγεί μόνον ένα τμήμα του ηχείου, και άρα η ισχύς που καταναλώνει κάθε κλάδος είναι τμήμα και μόνον της συνολικής ισχύος που καταναλώνει το ηχείο. Το θεμελιώδες ερώτημα, λοιπόν, είναι εν προκειμένω, πόση ισχύ «τραβάει» ο κλάδος των χαμηλών και μεσαίων συχνοτήτων, και πόση ο κλάδος των υψηλών. Η απάντηση;
Εξαρτάται, κυρίως από το ηχητικό υλικό που αναπαράγει το ηχείο, δηλαδή από τη φύση των οργάνων που παίζουν στο εκάστοτε συγκεκριμένο κομμάτι, το πλήθος τους, γενικά από αυτό που ονομάζουμε ενορχήστρωση. Πάντως, σε πλείστες των περιπτώσεων, ένας ασφαλής μπούσουλας είναι πως ο κλάδος των χαμηλών και μεσαίων συχνοτήτων απορροφά περίπου το 80% της ισχύος, και το τουήτερ το υπόλοιπο 20%.
Επομένως, όταν ένα ηχείο παίζει με διενίσχυση (ή τριενίσχυση, ή ακόμη και τετραενίσχυση), ως ενιαίο σύνολο μεγαφώνων, δεν καταναλώνει περισσότερη ισχύ από αυτή που μπορεί να καταναλώσει, αλλά απλώς, «τραβάει» αυτήν την ισχύ από περισσοτέρους του ενός ενισχυτές, οι οποίοι δουλεύουν πιο «ξεκούραστοι», με αυτόν που οδηγεί τον κλάδο των χαμηλών να «κουράζεται» περισσότερο από τους άλλους. Άρα, συνδέοντάς το έτσι όπως το έχεις κάνει, δεν είναι λάθος - ίσα - ίσα, αλλά δεν του δίνεις παραπάνω βατ. Του δίνεις τα ίδια βατ, τα οποία τραβάει όχι από έναν, αλλά δύο ενισχυτές.
Costas Coyias said:
Κοίταξε να δεις. Ένα ηλεκτρικό φορτίο, εν προκειμένω το ηχείο σου, και μάλιστα ο κάθε κλάδος του χωριστά, για να καταναλώσει κάποια ισχύ, πρέπει να του σμπρώξεις ρεύμα, και αυτό το σμπρώξιμο γίνεται με τάση, (δηλαδή αναλόγως του πόσο θα ανοίξεις το volume του ενισχυτή), οπότε και θα περάσει ρεύμα μέσα από αυτό, κι έτσι θα καταναλώσει κάποια ισχύ (watt).
Δεδομένου πως η ηλεκτρική ισχύς που καταναλώνεται από κάποιο ηχείο, (γενικά, από κάποιο φορτίο, αλλ’ ας παραμείνουμε στα ηχεία), είναι μέγεθος σύνθετο, και είναι ανάλογη της τάσης που εφαρμόζεται κάθε στιγμή στους ακροδέκτες του, καθώς επίσης και του ρεύματος που θα περάσει μέσα από αυτό. Δεδομένου, επίσης, ότι το ρεύμα είναι αντιστρόφως ανάλογο της αντίστασης του ηχείου, τελικά η ισχύς είναι ανάλογη του τετραγώνου της τάσης, και επίσης ανάλογη του ρεύματος. Δηλαδή, με διπλασιασμό της τάσης, το φορτίο αναγκάζεται να καταναλώσει τετραπλάσια ισχύ, ενώ με υποδιπλασιασμό της τάσης καταναλώνει υποτετραπλάσια ισχύ, ενώ, επίσης, με διπλασιασμό της αντίστασης το ηχείο καταναλώνει υποδιπλάσια (τη μισή) ισχύ, ενώ με υποδιπλασιασμό της αντίστασης, καταναλώνει διπλάσια ισχύ, κ.ο.κ.
Ανακύπτει λοιπόν το ερώτημα, αν ένα κανάλι του ενισχυτή σου είναι σε θέση να οδηγήσει στο έπακρο ολόκληρο το ηχείο, και πόσο καλά μπορεί να το κάνει αυτό, (με πόση παραμόρφωση, πόση θερμική καταπόνηση, κλπ.). Δηλαδή, το ερώτημα αφορά δύο επιμέρους πράγματα, αν το κανάλι μπορεί να ανεβάσει τάση έως εκεί, όπου το ηχείο θα αναγκαστεί να καταναλώσει το ρεύμα που συνεπάγεται η μέγιστη ισχύς, με την οποίαν προδιαγράφεται.
Τώρα, εάν σπάσεις τους ακροδέκτες του ηχείου στα δύο, πράγμα που είναι και το συνηθέστερο, κάνοντας τη λεγομένη διενίσχυση, τότε αντίστοιχα καθένα από τα δύο στάδια ισχύος του ενισχυτή (καθένα από τα δύο «κανάλια»), οδηγεί μόνον ένα τμήμα του ηχείου, και άρα η ισχύς που καταναλώνει κάθε κλάδος είναι τμήμα και μόνον της συνολικής ισχύος που καταναλώνει το ηχείο. Το θεμελιώδες ερώτημα, λοιπόν, είναι εν προκειμένω, πόση ισχύ «τραβάει» ο κλάδος των χαμηλών και μεσαίων συχνοτήτων, και πόση ο κλάδος των υψηλών. Η απάντηση;
Εξαρτάται, κυρίως από το ηχητικό υλικό που αναπαράγει το ηχείο, δηλαδή από τη φύση των οργάνων που παίζουν στο εκάστοτε συγκεκριμένο κομμάτι, το πλήθος τους, γενικά από αυτό που ονομάζουμε ενορχήστρωση. Πάντως, σε πλείστες των περιπτώσεων, ένας ασφαλής μπούσουλας είναι πως ο κλάδος των χαμηλών και μεσαίων συχνοτήτων απορροφά περίπου το 80% της ισχύος, και το τουήτερ το υπόλοιπο 20%.
Επομένως, όταν ένα ηχείο παίζει με διενίσχυση (ή τριενίσχυση, ή ακόμη και τετραενίσχυση), ως ενιαίο σύνολο μεγαφώνων, δεν καταναλώνει περισσότερη ισχύ από αυτή που μπορεί να καταναλώσει, αλλά απλώς, «τραβάει» αυτήν την ισχύ από περισσοτέρους του ενός ενισχυτές, οι οποίοι δουλεύουν πιο «ξεκούραστοι», με αυτόν που οδηγεί τον κλάδο των χαμηλών να «κουράζεται» περισσότερο από τους άλλους. Άρα, συνδέοντάς το έτσι όπως το έχεις κάνει, δεν είναι λάθος - ίσα - ίσα, αλλά δεν του δίνεις παραπάνω βατ. Του δίνεις τα ίδια βατ, τα οποία τραβάει όχι από έναν, αλλά δύο ενισχυτές.
