- Μηνύματα
- 25.754
- Reaction score
- 22.505
Το λοιπόν και που λέτε, αντιπροχθές κατηφόρισα να πάω στο φίλο μου το Γρηγόρη για καμιά μπυρίτσα, και καθώς κουρασμένος διαβάτης διάβαινα το διάβα μου το διαβατό, ήχοι γλυκείς και σαγηνευτικοί έφτασαν στ’ αυτιά μου από ένα σπίτι με ανοιχτά παράθυρα. Φθάνοντας, του λέω του Γρηγόρη, και ακολουθεί η παρακάτω στιχομυθία…
-Πω, πω, ρε σύ! Καθώς περνούσα τωραδά έξω από ένα σπίτι, τι ωραίο πιάνο ήταν αυτό που άκουσα! Τι ροή, τι ταχύτητα, τι υγρή μεσαία και στακάτες μεσοχαμηλές! Σίγουρα θα έπαιζε κανένα από εκείνα τα υπέροχα, παλιά λαμπάτα ραδιόφωνα…
-Πού λες ρε, εδώ απέναντι πιο πάνω;
-Ναι, σε εκείνο το μικρό σπίτι!
-Ποιο ραδιόφωνο ρε μαλακοπεπέ, αληθινό πιάνο είναι…
Γιατρέ μου, λες να έχω τα συμπτώματα του πρωίμου χαϊεντά; Πάει αυτό ήταν… Καλά ήμουνα που έκανα παρέα με καθηγητάκους, τί τόθελα το high turbo end; Με τι μέτωπο θα βγω τώρα στο κουρμπέτι;
-Πω, πω, ρε σύ! Καθώς περνούσα τωραδά έξω από ένα σπίτι, τι ωραίο πιάνο ήταν αυτό που άκουσα! Τι ροή, τι ταχύτητα, τι υγρή μεσαία και στακάτες μεσοχαμηλές! Σίγουρα θα έπαιζε κανένα από εκείνα τα υπέροχα, παλιά λαμπάτα ραδιόφωνα…
-Πού λες ρε, εδώ απέναντι πιο πάνω;
-Ναι, σε εκείνο το μικρό σπίτι!
-Ποιο ραδιόφωνο ρε μαλακοπεπέ, αληθινό πιάνο είναι…
Γιατρέ μου, λες να έχω τα συμπτώματα του πρωίμου χαϊεντά; Πάει αυτό ήταν… Καλά ήμουνα που έκανα παρέα με καθηγητάκους, τί τόθελα το high turbo end; Με τι μέτωπο θα βγω τώρα στο κουρμπέτι;