- Μηνύματα
- 28.176
- Reaction score
- 59
[IMGl]http://sup.kathimerini.gr/kathnews/photos/17-04-08/17-04-08_229735_21.jpg[/IMGl]
Το Παιδί και η Αλεπού - Le Renard et l`Enfant (2007)
Tο «Παιδί και η αλεπού» είναι μια φαινομενικά απλοϊκή ιστορία γύρω από τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε μια αλεπού και σε μια μικρή Γαλλιδούλα που ζει σε ένα απόμερο σπίτι δίπλα σε ένα δάσος. Μια μέρα το κορίτσι αντικρίζει μια αλεπού και βάζει σκοπό της ζωής του να κατακτήσει την εμπιστοσύνη της. Η πρώτη οπτική επαφή μαζί της γίνεται φθινόπωρο σε ένα ξέφωτο του δάσους τη στιγμή που το ζώο προσπαθεί να εξασφαλίσει την τροφή του.
Το κορίτσι, γοητευμένο από την ομορφιά της αλεπούς και κυριευμένο από την επιθυμία να την εξημερώσει, διαβάζει και μαθαίνει τα πάντα για τις αλεπούδες στη διάρκεια του χειμώνα και την άνοιξη ξαναμπαίνει στο δάσος με την ελπίδα να την ξανασυναντήσει. Το καλοκαίρι η σχέση τους θα δοκιμαστεί με ένα τρόπο που διδάσκει ότι η Φύση δεν είναι ζωολογικός κήπος.
Ο Γάλλος ντοκιμαντερίστας Λικ Ζακέ (σκηνοθέτης του επιτυχημένου καλλιτεχνικά και εμπορικά «Ταξιδιού του αυτοκράτορα») υπογράφει μια θαυμάσια ταινία μυθοπλασίας γύρω από την προσπάθεια της μικρής ηρωίδας του να κερδίσει τη φιλία του άγριου ζώου. Ομως, αυτή η φιλία, που φαντάζει απίθανη να υπάρξει, δεν είναι παρά μια σχέση εξουσίας: το κορίτσι βαθιά μέσα του θέλει να υποτάξει την άγρια φύση και να περάσει ένα κολάρο γύρω από το λαιμό του «κατοικίδιου» -έτσι νομίζει- ζώου. Ο Ζακέ μοιάζει σαν ένας σύγχρονος Αίσωπος. Προσδίδει στην κοκκινομάλλα Γαλλιδούλα του την παροιμιώδη πονηριά της αλεπούς και στην παμπόνηρη αλεπού, που μπαίνει με περιέργεια στην αυλή του ανθρώπου, μια αφέλεια σαν και αυτήν της Κοκκινοσκουφίτσας, η οποία χαζεύει έκπληκτη τα πλάσματα του δάσους.
Το «Παιδί και η αλεπού» κλιμακώνεται σαν ένα παραμύθι που καταλήγει σε θρίλερ καθώς αντιπαρατίθενται δύο διαφορετικές όψεις του κόσμου γύρω μας. Μέσα από τα μάτια του παιδιού ο κόσμος είναι ένα απέραντο τοπίο. Αλλοτε ηλιόλουστο και ειδυλλιακό και άλλοτε άγνωστο που προκαλεί την περιέργεια και γεννάει την επιθυμία της περιπέτειας. (Τα κάδρα είναι γενικά και η ατμόσφαιρα παραμυθένια -σχεδόν εξωπραγματική.) Μέσα από τα μάτια της αλεπούς ο κόσμος δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πεδίο σκληρής καθημερινής μάχης για την επιβίωση.
Ενα τοπίο, που περιγράφεται ρεαλιστικά καθώς μεγεθύνονται με τον τρόπο του ντοκιμαντέρ οι λεπτομέρειες του «παραμυθιού». «Πρόθεσή μου ήταν να κάνω τον θεατή να ταυτιστεί με την αλεπού. Να μπει στο πετσί της, στην καθημερινότητά της, σε αυτά που την απασχολούν. Να ανακαλύψει τις μυρωδιές, τους ήχους, τις εικόνες που βλέπει», λέει ο Ζακέ. Το παραμύθι του αρχίζει όπως τα παλιά παραμύθια της γιαγιάς, με μια γυναίκα να αφηγείται την πιο ζωντανή ανάμνηση από την παιδική της ηλικία.
Στη μεταγλωττισμένη έκδοση η Ναταλία Δραγούμη δανείζει τη φωνή της στην αφηγήτρια της ταινίας Ιζαμπέλ Καρέ (η μικρή Γαλλιδούλα σε ώριμη ηλικία).
Προβαλλεται ηδη στις ελληνικες αιθουσες
kathimerini
Το Παιδί και η Αλεπού - Le Renard et l`Enfant (2007)
Tο «Παιδί και η αλεπού» είναι μια φαινομενικά απλοϊκή ιστορία γύρω από τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε μια αλεπού και σε μια μικρή Γαλλιδούλα που ζει σε ένα απόμερο σπίτι δίπλα σε ένα δάσος. Μια μέρα το κορίτσι αντικρίζει μια αλεπού και βάζει σκοπό της ζωής του να κατακτήσει την εμπιστοσύνη της. Η πρώτη οπτική επαφή μαζί της γίνεται φθινόπωρο σε ένα ξέφωτο του δάσους τη στιγμή που το ζώο προσπαθεί να εξασφαλίσει την τροφή του.
Το κορίτσι, γοητευμένο από την ομορφιά της αλεπούς και κυριευμένο από την επιθυμία να την εξημερώσει, διαβάζει και μαθαίνει τα πάντα για τις αλεπούδες στη διάρκεια του χειμώνα και την άνοιξη ξαναμπαίνει στο δάσος με την ελπίδα να την ξανασυναντήσει. Το καλοκαίρι η σχέση τους θα δοκιμαστεί με ένα τρόπο που διδάσκει ότι η Φύση δεν είναι ζωολογικός κήπος.
Ο Γάλλος ντοκιμαντερίστας Λικ Ζακέ (σκηνοθέτης του επιτυχημένου καλλιτεχνικά και εμπορικά «Ταξιδιού του αυτοκράτορα») υπογράφει μια θαυμάσια ταινία μυθοπλασίας γύρω από την προσπάθεια της μικρής ηρωίδας του να κερδίσει τη φιλία του άγριου ζώου. Ομως, αυτή η φιλία, που φαντάζει απίθανη να υπάρξει, δεν είναι παρά μια σχέση εξουσίας: το κορίτσι βαθιά μέσα του θέλει να υποτάξει την άγρια φύση και να περάσει ένα κολάρο γύρω από το λαιμό του «κατοικίδιου» -έτσι νομίζει- ζώου. Ο Ζακέ μοιάζει σαν ένας σύγχρονος Αίσωπος. Προσδίδει στην κοκκινομάλλα Γαλλιδούλα του την παροιμιώδη πονηριά της αλεπούς και στην παμπόνηρη αλεπού, που μπαίνει με περιέργεια στην αυλή του ανθρώπου, μια αφέλεια σαν και αυτήν της Κοκκινοσκουφίτσας, η οποία χαζεύει έκπληκτη τα πλάσματα του δάσους.
Το «Παιδί και η αλεπού» κλιμακώνεται σαν ένα παραμύθι που καταλήγει σε θρίλερ καθώς αντιπαρατίθενται δύο διαφορετικές όψεις του κόσμου γύρω μας. Μέσα από τα μάτια του παιδιού ο κόσμος είναι ένα απέραντο τοπίο. Αλλοτε ηλιόλουστο και ειδυλλιακό και άλλοτε άγνωστο που προκαλεί την περιέργεια και γεννάει την επιθυμία της περιπέτειας. (Τα κάδρα είναι γενικά και η ατμόσφαιρα παραμυθένια -σχεδόν εξωπραγματική.) Μέσα από τα μάτια της αλεπούς ο κόσμος δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πεδίο σκληρής καθημερινής μάχης για την επιβίωση.
Ενα τοπίο, που περιγράφεται ρεαλιστικά καθώς μεγεθύνονται με τον τρόπο του ντοκιμαντέρ οι λεπτομέρειες του «παραμυθιού». «Πρόθεσή μου ήταν να κάνω τον θεατή να ταυτιστεί με την αλεπού. Να μπει στο πετσί της, στην καθημερινότητά της, σε αυτά που την απασχολούν. Να ανακαλύψει τις μυρωδιές, τους ήχους, τις εικόνες που βλέπει», λέει ο Ζακέ. Το παραμύθι του αρχίζει όπως τα παλιά παραμύθια της γιαγιάς, με μια γυναίκα να αφηγείται την πιο ζωντανή ανάμνηση από την παιδική της ηλικία.
Στη μεταγλωττισμένη έκδοση η Ναταλία Δραγούμη δανείζει τη φωνή της στην αφηγήτρια της ταινίας Ιζαμπέλ Καρέ (η μικρή Γαλλιδούλα σε ώριμη ηλικία).
Προβαλλεται ηδη στις ελληνικες αιθουσες
kathimerini
