JUNO ( 2007 )

[Cine Gear]

JUNO (2007)

Η νέα ταινία του Τζέισον Ρέιτμαν ("thank you for smoking") με πλούσιο καστ πρωταγωνιστών.

Αντιμέτωπη με μια απρόσμενη εγκυμοσύνη, μια εκκεντρική κοπέλα θα πάρει μια ασυνήθιστη απόφαση σχετικά με το παιδί που θα φέρει στον κόσμο!

Eλληνικη πρεμιερα 24/1/2008

 

[Cine Gear]

Πολιτικώς ορθή, αλλά κινηματογραφικώς και αμερικανικώς εντελώς ανορθόδοξη η κομεντί που φέρει το όνομα μιας μικρής «Juno», δηλαδή της Ήρας του Δία. Οι αντιθέσεις μιας χαριτωμένης διαδρομής!
Ούτως ειπείν, από το politically correct προκύπτει μια ευχάριστη ιστορία, αρκούντως διδακτική για τους γονείς και τα μικρά κορίτσια. Πώς να διαχειριστεί μια οικογένεια και μάλιστα μια δεκαεξάχρονη πιτσιρίκα, όταν της προκύψει ένας καρπός εις την κοιλίαν; Οι Γάλλοι θα τη στείλουν κατευθείαν για έκτρωση στο χειρουργείο. Από τώρα και στο εξής, προφυλακτικό για να μη σου ξανασυμβεί. Το αυτό και οι Έλληνες, αφού προηγουμένως στολίσουν το κορίτσι με μπόλικα μπινελίκια. Οι Αμερικανοί όμως, α όλα κι όλα, αυτοί είναι χριστιανοί.

Δηλαδή, να «σκοτώσουμε» το έμβρυο; Α πα πα. Αμαρτία. Να κρατήσει το παιδί η μικρή; Δεν είμαστε με τα καλά μας. Τότε; Η τρίτη λύση. Το μωρό σε άλλους, ανάδοχους γονείς.

Επομένως, καλοί χριστιανοί. Το μήνυμα εντελώς ηθικοπλαστικό και ολότελα αμερικανικό. Είδες ο Μπους; Μετέτρεψε τους Αμερικανούς σε αλτρουιστές χριστιανούς. Αυτή η πρώτη, η ιδεολογική όψη της ταινίας που την υπογράφει ο Τζέισον Ράιτμαν στη σκηνοθεσία.

Η δεύτερη, η σεναριακή είναι η χαριτωμένη και διαφορετική.

Η Έλεν Πέιτζ επιδίδεται σε ένα απολαυστικό ρεσιτάλ ερμηνείας, υποδυόμενη μια πιτσιρίκα με πνεύμα, χιούμορ, απομυθοποιητικό σαρκασμό και μπόλικη σοφία. Πώς αυτό; Μα το σενάριο, αγαπητοί μου. Όπως η μηχανή σπρώχνει τον Σούμαχερ στην τελική ευθεία, έτσι κι εδώ το σενάριο σπρώχνει την Έλεν Πέιτζ στη μεγάλη ερμηνεία. Με ένα λόγο μια χαριτωμένη ιστορία, το στολίδι μιας οικογένειας έξυπνης, αμερικανικής!

Όλα αρχίζουν σε μια πολυθρόνα. Εκείνος καθιστός και γυμνός, εκείνη γυμνή, καθισμένη πάνω του. Έτσι, η δεκαεξάχρονη Τζούνο ανακαλύπτει πως με την πρώτη της φορά θα γίνει μαμά. Ευτυχώς, ο ψύχραιμος πατέρας της και η σώφρων μητριά της στηρίζουν την τελική επιλογή της. Δηλαδή η Τζούνο θα γεννήσει το μωρό και στη συνέχεια θα το εκχωρήσει προς υιοθεσία σε ζευγάρι άτεκνων «γονιών». Μη ρίχνεις το παιδί, το έχει ανάγκη κάποια άτεκνη ψυχή. Έτσι και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολάκερη!

 

[Cine Gear]

Το «Juno» είναι μια τρυφερή μικρή ταινία του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά, η οποία βρέθηκε ξαφνικά στην πρώτη γραμμή της κινηματογραφικής επικαιρότητας λόγω των Οσκαρ. Είναι το αουτσάιντερ που πλασαρίστηκε σε τέσσερις κατηγορίες (ανάμεσα στις οποίες κι αυτές της καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας) για τα φετινά βραβεία. Τη γενναιοδωρία της Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών πρέπει μάλλον να την εκλάβουμε ως έμπρακτη στήριξη των νέων ανθρώπων που βρίσκονται στον προθάλαμο του Χόλιγουντ (ο σκηνοθέτης του «Juno» Τζέισον Ράιτμαν έχει στο βιογραφικό του το περυσινό εμπορικά επιτυχημένο «Τhank You for Smoking»).

Ομως, όπως και να 'χει το πράγμα, τη διαφορά στο «Juno» την κάνουν οι άνθρωποι, κυρίως αυτοί που βρίσκονται μπροστά στον φακό. Αυτό που μένει από την ταινία είναι οι ερμηνείες και ιδιαίτερα της νεαρής Ελεν Πέιτζ, που φιγουράρει στην πεντάδα των υποψηφίων για το Οσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου. Η Πέιτζ είναι εξαιρετική στον ρόλο μιας 16χρονης μαθήτριας, της Τζούνο, που μένει έγκυος έπειτα από ένα πληκτικό απόγευμα στο σπίτι ενός σπασίκλα συμμαθητή της. Πρώτη σκέψη της «απροσάρμοστης» Τζούνο είναι να απαλλαγεί από το ανεπιθύμητο φορτίο. Ο πατέρας της και η θετή μητέρα της, που την αντιμετωπίζουν με απόλυτο σεβασμό, δεν θα 'χαν καμιά αντίρρηση. Ομως, η πρώτη επίσκεψή της σε ένα σύλλογο γυναικών που βρίσκονται στην ίδια θέση, την κάνει να αλλάξει γνώμη. Αποφασίζει να γεννήσει το παιδί και αμέσως να το παραδώσει στα χέρια μιας μητέρας που αναζητάει ένα βρέφος για υιοθεσία.

Ο Ράιτμαν ξεκινάει μια χαμηλότονη κωμωδία γύρω από το σεξ και την οικογένεια, ανασύροντας σιγά σιγά στην επιφάνεια το πολιτικώς ορθόν. Οπως ακριβώς και στο περσινό «Thank You for Smoking», όπου το θέμα ήταν η ελευθερία του ατόμου απέναντι στο κάπνισμα. Η πανέξυπνη Τζούνο είναι μια ζωντανή παραφωνία σ' έναν απολύτως αποστειρωμένο κόσμο που δεν διακρίνεται ιδιαίτερα για τον δείκτη νοημοσύνης του. Μπαίνει στο σπίτι της οικογένειας που πρόκειται να υιοθετήσει το παιδί και προκαλεί ποικίλες αναταράξεις.

Ο Ράιτμαν, παρότι εξαντλείται νωρίς, είναι ένας σκηνοθέτης που χειρίζεται άριστα τους ηθοποιούς του. Σε αυτούς βρίσκεται το χρυσάφι της μικρής και υπερεκτιμημένης ταινίας του.