- Μηνύματα
- 28.176
- Reaction score
- 59
The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford (2007)
Καθώς ο χαρισματικός και απρόβλεπτος Jesse James (Brad Pitt) σχεδιάζει την επόμενη μεγάλη ληστεία που θα διαπράξει με τη συμμορία του, ο πιο έμπιστος φίλος του, Robert Ford (Casey Affleck) σχεδιάζει τη δολοφονία του για να πάρει τη θέση του. O Ford θα τα καταφέρει, αλλά θα στιγματιστεί από την πράξη του για όλη του τη ζωή.
Η ταινία αποφεύγει να δημιουργήσει αυταπάτες στον θεατή. Ο μακρύς και αποκαλυπτικός του περιεχομένου της τίτλος διαλύει κάθε μία από αυτές. Δεν πρόκειται να δείτε ένα ηρωικό γουέστερν που θα εξιστορεί τις μέρες και τα έργα του πιο διάσημου παρανόμου της Αμερικανικής ιστορίας. Όχι.
Αυτό που θα δείτε είναι η προσωπική σχέση δύο ανδρών, η οποία καταστροφική εν τη γενέσει της, τους οδηγεί σε ένα φλερτ με τον θάνατο, ορίζοντας τον θάνατο ως την απόλυτη έκφραση της μονόπλευρης και ανομολόγητης ερωτικής έλξης. Ο Andrew Dominik γυρίζει μία ταινία επικών διαστάσεων και bigger than life χαρακτήρων.
Και καθώς εμείς ατενίζουμε τους ήρωες του μέσα στα μελετημένα και αργόσυρτα πλάνα της ταινίας και παλεύουμε να διαχειριστούμε αυτήν την ακατανόητη και ασύνειδη έλξη που γεννιέται μέσα μας για εγκληματικές και αδίστακτες προσωπικότητες, ο δημιουργός αναλύει τις προσωπικότητές τους, εκθέτει τις αδυναμίες τους, αγγίζει τα σώψυχά τους και πιθανολογεί ότι πίσω από την εμμονή, τον θαυμασμό, τον επιθυμία θανάτου ελλοχεύει λαγνεία.
Ναι, η ταινία είναι 155 λεπτά και παρά το γεγονός ότι το πρώτο μισό ενδέχεται να σας φανεί υπέρ το δέον αργό, το δεύτερο μισό θα σας αποζημιώσει με την ένταση των πλάνων του. Και τις ερμηνείες των ηθοποιών του. Άλλωστε, σε μία βραδυφλεγή κινηματογραφική προσέγγιση χαρακτήρων, οι ερμηνείες παίζουν τον σπουδαιότερο ρόλο και οι Pitt και Affleck, ιδιαιτέρως ο δεύτερος, υπήρξαν εφευρετικοί και πολυδιάστατοι.
Ιδιαιτέρως θα αναφερθώ στον Sam Rockwell και αυτό γιατί παρέδωσε μία όπως πάντα οριακή ερμηνεία, οδηγώντας τον ήρωά του σε συναισθηματικά άκρα. Με το Confessions of a dangerous Mind στο μυαλό μου, συνεχίζω να πιστεύω ότι ο Rockwell είναι ένας «επικίνδυνος» ηθοποιός με την έννοια των απεριορίστων ικανοτήτων.
Ίσως για αυτό τον λόγο πειραματίζεται ακόμη με δεύτερους ρόλους προ(σ)καλώντας τον θεατή να συμβιβαστεί με την επιθετική και ανεξέλεγκτη υποκριτική άποψη που εκφέρει. Το ερέθισμα που προσφέρει η ταινία είναι πολύπλευρο και ιδιόμορφο και δεν ξέρω αν είστε οικείοι με τον Nick Cave και τις murder ballads του, αν όμως είστε, η ταινία θα μπορούσε να είναι ακριβώς αυτό.
Μία μεταχρονολογημένη, ώριμη, εικονογραφημένη murder ballad του Cave ο οποίος άλλωστε σπεύδει να υπογράψει την μουσική επένδυση της ταινίας αλλά και να την φιλοδωρήσει με μία προσωπική εμφάνιση στο κλείσιμό της.
Eλληνικη πρεμιερα 10/1/2008.
Καθώς ο χαρισματικός και απρόβλεπτος Jesse James (Brad Pitt) σχεδιάζει την επόμενη μεγάλη ληστεία που θα διαπράξει με τη συμμορία του, ο πιο έμπιστος φίλος του, Robert Ford (Casey Affleck) σχεδιάζει τη δολοφονία του για να πάρει τη θέση του. O Ford θα τα καταφέρει, αλλά θα στιγματιστεί από την πράξη του για όλη του τη ζωή.
Η ταινία αποφεύγει να δημιουργήσει αυταπάτες στον θεατή. Ο μακρύς και αποκαλυπτικός του περιεχομένου της τίτλος διαλύει κάθε μία από αυτές. Δεν πρόκειται να δείτε ένα ηρωικό γουέστερν που θα εξιστορεί τις μέρες και τα έργα του πιο διάσημου παρανόμου της Αμερικανικής ιστορίας. Όχι.
Αυτό που θα δείτε είναι η προσωπική σχέση δύο ανδρών, η οποία καταστροφική εν τη γενέσει της, τους οδηγεί σε ένα φλερτ με τον θάνατο, ορίζοντας τον θάνατο ως την απόλυτη έκφραση της μονόπλευρης και ανομολόγητης ερωτικής έλξης. Ο Andrew Dominik γυρίζει μία ταινία επικών διαστάσεων και bigger than life χαρακτήρων.
Και καθώς εμείς ατενίζουμε τους ήρωες του μέσα στα μελετημένα και αργόσυρτα πλάνα της ταινίας και παλεύουμε να διαχειριστούμε αυτήν την ακατανόητη και ασύνειδη έλξη που γεννιέται μέσα μας για εγκληματικές και αδίστακτες προσωπικότητες, ο δημιουργός αναλύει τις προσωπικότητές τους, εκθέτει τις αδυναμίες τους, αγγίζει τα σώψυχά τους και πιθανολογεί ότι πίσω από την εμμονή, τον θαυμασμό, τον επιθυμία θανάτου ελλοχεύει λαγνεία.
Ναι, η ταινία είναι 155 λεπτά και παρά το γεγονός ότι το πρώτο μισό ενδέχεται να σας φανεί υπέρ το δέον αργό, το δεύτερο μισό θα σας αποζημιώσει με την ένταση των πλάνων του. Και τις ερμηνείες των ηθοποιών του. Άλλωστε, σε μία βραδυφλεγή κινηματογραφική προσέγγιση χαρακτήρων, οι ερμηνείες παίζουν τον σπουδαιότερο ρόλο και οι Pitt και Affleck, ιδιαιτέρως ο δεύτερος, υπήρξαν εφευρετικοί και πολυδιάστατοι.
Ιδιαιτέρως θα αναφερθώ στον Sam Rockwell και αυτό γιατί παρέδωσε μία όπως πάντα οριακή ερμηνεία, οδηγώντας τον ήρωά του σε συναισθηματικά άκρα. Με το Confessions of a dangerous Mind στο μυαλό μου, συνεχίζω να πιστεύω ότι ο Rockwell είναι ένας «επικίνδυνος» ηθοποιός με την έννοια των απεριορίστων ικανοτήτων.
Ίσως για αυτό τον λόγο πειραματίζεται ακόμη με δεύτερους ρόλους προ(σ)καλώντας τον θεατή να συμβιβαστεί με την επιθετική και ανεξέλεγκτη υποκριτική άποψη που εκφέρει. Το ερέθισμα που προσφέρει η ταινία είναι πολύπλευρο και ιδιόμορφο και δεν ξέρω αν είστε οικείοι με τον Nick Cave και τις murder ballads του, αν όμως είστε, η ταινία θα μπορούσε να είναι ακριβώς αυτό.
Μία μεταχρονολογημένη, ώριμη, εικονογραφημένη murder ballad του Cave ο οποίος άλλωστε σπεύδει να υπογράψει την μουσική επένδυση της ταινίας αλλά και να την φιλοδωρήσει με μία προσωπική εμφάνιση στο κλείσιμό της.
Eλληνικη πρεμιερα 10/1/2008.
