Γρήγορος δίσκος – αργός δίσκος

[Costas Coyias]

Αν και η τεχνολογία του υλικού των υπολογιστών έχει προχωρήσει ίσως κάτι περισσότερο από αρκετά, αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι πως από 25ετίας και πλέον έχει χάσει το προβάδισμα της ταχύτητας, όντας ακόλουθος του λογισμικού, μια κατάσταση που στη διεθνή βιβλιογραφία αναφέρεται ως software driven. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχουν πλέον γρήγοροι υπολογιστές, αλλ’ απλώς κάποιοι απ’ αυτούς είναι πιο γρήγοροι από κάποιους άλλους, σε δεδομένη εφαρμογή και με δεδομένες απαιτήσεις υπολογιστικής ισχύος, κατά περίπτωση.

Το παρόν άρθρο αφορά κυρίως περιπτώσεις, στις οποίες ένας προσωπικός υπολογιστής προορίζεται για εντατική χρήση, υπό την έννοιαν ότι αυτός καλείται να κάνει πάνω από μια εργασίες συγχρόνως, όπως για παράδειγμα η κατασκευή ιστοσελίδων, όπου ο χρήστης μπορεί να έχει σε λειτουργία πολλές εφαρμογές, ή, σε άλλη περίπτωση, όπου η φύση της εργασίας είναι απαιτητική επειδή διαχειρίζεται μεγάλα σειριακά αρχεία, όπως η επεξεργασία βίντεο και ήχου. Επιχειρεί δε να δώσει μια λύση αύξησης της ταχύτητας της δευτερεύουσας μνήμης του συστήματος, του σκληρού δίσκου δηλαδή, μιας και εκεί εντοπίζεται η αδυναμία του συστήματος, αφού ένας σκληρός δίσκος, ηλεκτρομηχανικός ή SSD, υπολείπεται της ταχύτητας της κύριας μνήμης με διαφορά τεσσάρων έως έξι τάξεων μεγέθους (10.000 έως 1.000.000 φορές).

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: Γρήγορος δίσκος – αργός δίσκος

Αναλύοντας το πρόβλημα

Η πλέον κοινότυπη απάντηση που θα δώσει κάποιος στο ερώτημα της αύξησης της ταχύτητας της δευτερεύουσας μνήμης, είναι η αντικατάσταση του υπάρχοντος δίσκου με κάποιον άλλον, ταχύτερο, είτε διότι αυτός είναι νεώτερο μοντέλο, είτε υψηλότερης γωνιακής ταχύτητας, είτε στερεάς κατάστασης, τεχνολογία η οποία επιτυγχάνει χρόνο αναζήτησης κατά πολύ χαμηλότερο έναντι των ηλεκτρομηχανικών δίσκων, τυπικά 100 φορές. Προφανώς αυτή η λύση θα δώσει κάποιο αποτέλεσμα προς την επιθυμητή κατεύθυνση, αλλά - εδώ υπεισέρχεται η παρούσα πρόταση - ίσως είναι προτιμότερη η λύση της χρήσης πολλών δίσκων, καθένας από τους οποίους θα κάνει κάποια εξειδικευμένη εργασία. Εξειδικευμένη, διότι οι εργασίες που εκτελεί ο σκληρός δίσκος κατά τη λειτουργία του συστήματος ομαδοποιούνται στις κάτωθι τέσσερις κατηγορίες.

1. Φόρτωση του λειτουργικού συστήματος και των εφαρμογών. Με την έναυση του υπολογιστή, το bios εκτελεί τις διαδικασίες που είναι απαραίτητες, ώστε να φορτωθεί το βασικό τμήμα του λειτουργικού συστήματος, χοντρικά, ο βασικός πυρήνας, κάποιες υπηρεσίες που συνήθως είναι απαραίτητες για τη ομαλή λειτουργία του, οι οδηγοί συσκευών, καθώς επίσης και κάποιες πρόσθετες εφαρμογές που τρέχουν στο παρασκήνιο, όπως ίσως κάποιο πρόγραμμα antivirus. Αφού φορτωθεί το σύστημα και ο δίσκος έλθει σε κάποια κατάσταση ηρεμίας, ο χρήστης μπορεί να ζητήσει και να φορτώσει τις εφαρμογές που θέλει, ώστε να κάνει τη δουλειά του. Η πρώτη φόρτωση μιας σχετικά βαρειάς εφαρμογής καθυστερεί, καθώς αυτή αναγιγνώσκεται από το δίσκο και μεταφέρεται στην κύρια μνήμη, ενώ αν την κλείσετε και δεν φορτώσετε κάτι άλλο τόσο μεγάλο, ώστε να γεμίσει την κύρια μνήμη, όταν αποπειραθείτε να την ξαναφορτώσετε, αυτή θα ανοίξει πολύ πιο γρήγορα, καθώς θα είναι «κασαρισμένη» στην κύρια μνήμη, οπότε δεν θα χρειάζεται να αναγνωσθεί εκ νέου από το δίσκο. Κατά προεπιλογήν, και όσον αφορά τα Windows, το σύστημα και οι εφαρμογές είναι εγγεγραμμένα στην κατάτμηση συστήματος, μέσα στους φακέλους Windows, Program Files, ενώ στις 64μπιτες εκδόσεις πιθανότατα θα υπάρχει δημιουργημένος και ένας επιπλέον φάκελος με την ονομασία Program Files X86, στον οποίο τοποθετούνται οι 32μπιτες εφαρμογές.

2. Εγγραφή και ανάγνωση δεδομένων στο αρχείο της εικονικής μνήμης. Εφαρμόζοντας την Αρχή της Συντηρητικότητας, όταν μια εφαρμογή ζητείται να φορτωθεί στην κύρια μνήμη και να τρέξει, δεν έχει στη διάθεσή της ολόκληρη τη μνήμη, αλλά μόνο τις σελίδες που της είναι απαραίτητες, ενώ αυξανομένων των αναγκών της σε μνήμη, το σύστημα μπορεί να της δώσει τις επιπλέον σελίδες που θα χρειαθεί. Η εικονική μνήμη είναι ένας χώρος που φιλοξενείται στο σκληρό δίσκο, αποτελώντας δικλείδα ασφαλείας σε περίπτωση που η κύρια μνήμη τείνει να εξαντληθεί, δηλαδή να γεμίσει. Καθώς η κύρια μνήμη είναι οργανωμένη σε κομμάτια μεγέθους 4KiB που ονομάζονται σελίδες, όταν αυτή τείνει να εξαντληθεί, δηλαδή ο χρήστης ζητεί να φορτώσει κάτι επιπλέον, τότε το σύστημα «ξεφορτώνει» κάποιο χώρο της κύριας μνήμης στο δίσκο, μέσα στο αρχείο της εικονικής μνήμης, από το οποίο μπορεί να επαναφορτώσει αυτά τα δεδομένα όταν χρειασθεί. Αυτή η διαδικασία έχει επικρατήσει να ονομάζεται αντιμετάθεση σελίδων, (page swap). Αναλόγως της ευρυχωρίας της κύριας μνήμης και του όγκου των δεδομένων που επεξεργάζεται ο χρήστης, η αντιμετάθεση σελίδων μπορεί να είναι από ιδιαιτέρως συχνή, έως σποραδική. Φυσικά, όταν είναι έντονη η αντιμετάθεση σελίδων, η ταχύτητα του συστήματος κάμπτεται, αφού ο επεξεργαστής επικοινωνεί με το δίσκο, ένα χώρο αποθήκευσης που είναι χιλιάδες φορές πιο αργός από την κύρια μνήμη.

3. Ανάγνωση και εγγραφή των δεδομένων που επεξεργάζεται ο χρήστης με τις εφαρμογές που τρέχει. Τα δεδομένα αυτά μπορεί να είναι από ελάχιστα, όπως για παράδειγμα η επεξεργασία ενός κειμένου 5 σελίδων με το Word, ή όποιον άλλον επεξεργαστή κειμένου, έως εξόχως ογκώδη, όπως 10 εικόνες μεγάλου μεγέθους και υψηλής ανάλυσης σε πραγματικό χρώμα, το τρισδιάστατο σχέδιο μιας οικοδομής, ή ένα ογκώδες αρχείο βίντεο ή ήχου, που μπορεί να είναι ακόμη και μεγαλύτερο των 500MiB, ενώ δεν αποκλείεται, όλα αυτά ο χρήστης να τα έχει συγχρόνως ανοικτά. Κατά προεπιλογήν, το σύστημα προτρέπει το χρήστη να αποθηκεύει όλα αυτά τα θαυμαστά πράγματα μέσα στο προφίλ του, και μάλιστα σε ιδιαίτερο φάκελο, ώστε να υπάρχει μια στοιχειώδης οργάνωση των δεδομένων, αναλόγως της φύσης τους, (έγγραφα, εικόνες, μουσική, βίντεο, σχέδια, ή ό,τι άλλο). Το προφίλ είναι ένα πολυδαίδαλο δέντρο καταλλήλως οργανωμένων φακέλων και αρχείων, ο κορμός του οποίο φέρει το όνομα του χρήστη στον οποίον αντιστοιχεί, έτσι όπως αυτό καθορίστηκε κατά τη δημιουργία του λογαριασμού του, ενώ διατηρεί αυτό το όνομα ακόμη κι αν μετονομάσετε αυτόν τον χρήστη εκ των υστέρων, ενώ δημιουργείται κατά την πρώτη σύνδεσή του με το σύστημα. Τελικά, όλα τα δημιουργημένα προφίλ είναι υποφάκελοι του φακέλου Documents and Settings (στα Windows 2000 και XP), ενώ στα Windows Vista και Windows 7, όπως επίσης και στο MacOS X, τα προφίλ εντοπίζονται μέσα στο φάκελο Users, ο οποίος ευρίσκεται στο ριζικό κατάλογο της κατάτμησης συστήματος, ομότιμος με τους φακέλους του συστήματος και των εφαρμογών.

4. Scratching. Με τον όρο αυτόν, έχει επικρατήσει να ονομάζεται όλο εκείνο το σύνολο εργασιών που εκτελεί μια εφαρμογή σιωπηρώς, χωρίς να ζητήσει την άδεια και χωρίς να πληροφορεί τον χρήστη, ώστε αυτή να λειτουργεί ομαλά, και συνίσταται στην εγγραφή και ανάγνωση από το δίσκο διαφόρων προσωρινών αρχείων, τα οποία, μετά το πέρας της λειτουργίας της, είναι άχρηστα. Αν και ο ρόλος του είναι γενικώτερος, η συνήθης χρησιμότητα του scratching εντοπίζεται στην τήρηση ιστορικού, ώστε ο χρήστης να μπορεί να κάνει αναίρεση μιας εργασίας, αν το θελήσει, καθώς επίσης και στην εγγραφή διαφόρων προσωρινών αρχείων από το Internet, ώστε σε μεταγενέστερη χρονική στιγμή, όταν ο χρήστης μεταβεί και πάλι στην ίδια σελίδα, o browser να τα φορτώσει από το δίσκο, τοπικά, αντί να τα ξαναζητήσει να κατέβουν, υπό την προϋπόθεση βεβαίως, ότι αυτά δεν έχουν αλλάξει. Έτσι, η διαδικασία επαναφόρτωσης μιας ιστοσελίδας συντομεύεται κατά πολύ, αφού η ανάκληση αυτών των αρχείων από το δίσκο είναι πολύ πιο σύντομη, ενώ ελαττώνεται και ο φόρτος του web server. Μάλιστα, ενώ τα προσωρινά αρχεία των διαφόρων εφαρμογών συνήθως εγγράφονται μέσα στο φάκελο Temp του τρέχοντος προφίλ χρήστη, τα προσωρινά αρχεία Internet, η λεγόμενη cache, τηρείται σε φάκελο χωριστό για κάθε browser, και το ίδιο συμβαίνει και για τα cookies, και ο,τιδήποτε άλλο κατεβαίνει από τον Web. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί, ότι, ενώ η εγγραφή και ανάγνωση των προσωρινών αρχείων Internet είναι μια διαδικασία σχετικά ελαφρά, το scratching των υπολοίπων εφαρμογών μπορεί να είναι ιδιαίτερα βαρύ, αναλόγως του όγκου και της φύσης του υπό επεξεργασία αρχείου.

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: Γρήγορος δίσκος – αργός δίσκος

Όπως καταλαβαίνετε, εάν χρησιμοποιείτε τον υπολογιστή σας εντατικά, δηλαδή εάν κάνετε περισσότερα του ενός πράγματα συγχρόνως, και ειδικά όταν το σύστημα τελεί υπό στενότητα κύριας μνήμης, ο δίσκος θα είναι επιφορτισμένος να εκτελεί περισσότερες από μια από τις παραπάνω εργασίες, ενώ κάποιες στιγμές μπορεί να είναι επιφορτισμένος να τις κάνει και όλες, οπότε θα επιφέρει στο σύστημα τις ανάλογες καθυστερήσεις.

Ακόμη και την απλούστερη των εργασιών να κάνετε, όπως για παράδειγμα η αντιγραφή ενός αρχείου, ας πούμε, 500MB, από ένα σημείο του δίσκου σε κάποιο άλλο, αυτή η μια εργασία συνεπάγεται δύο εργασίες για το δίσκο: ανάγνωση 500ΜΒ και εγγραφή άλλων 500ΜΒ. Δεδομένου δε, πως ο δίσκος μπορεί να βρίσκεται, είτε σε κατάσταση ανάγνωσης, είτε εγγραφής, στη μονάδα του χρόνου, εύλογα μπορείτε να συμπεράνετε την καθυστέρηση που συνεπάγεται αυτή η δουλειά, πολλώ δε μάλλον αφ’ ης στιγμής, η διαδικασία της εγγραφής είναι πλέον χρονοβόρος, αφού ο δίσκος λειτουργεί πιο αυστηρά, ώστε να τοποθετεί τις κεφαλές με απόλυτη ακρίβεια, χωρίς να βλάψει δεδομένα ήδη εγγεγραμμένα, και προφανώς χρήσιμα.

Πέραν αυτού, σημειώστε πως το πρωτόκολλο Serial ATA προδιαγράφεται ως half duplex, δηλαδή, το πρωτόκολλο επιτρέπει τη ροή δεδομένων και προς τις δύο κατευθύνσεις (duplex), από και προς τον δίσκο (ανάγνωση - εγγραφή), αλλά τα δεδομένα μπορούν να κινούνται μόνο προς τη μια κατεύθυνση (half), στη μονάδα του χρόνου. Full duplex είναι μόνον το SAS, που επιτρέπει την κίνηση δεδομένων προς αμφότερες τις κατευθύνσεις την ίδια χρονική στιγμή.

Έναντι αυτής της λύσης, εάν η αντιγραφή των δεδομένων γίνεται από έναν δίσκο σε κάποιον άλλο, προφανώς η εγγραφή θα γίνει πολύ πιο σύντομα, αφού το σύστημα θα αντιγράφει από τον πρώτο και συγχρόνως θα εγγράφει στον δεύτερο. Επομένως, εάν καθεμιά από τις παραπάνω εργασίες ανατεθεί σε χωριστό σκληρό δίσκο, ο οποίος, δοθείσης της καθολικής εξάπλωσης των σειριακών πρωτοκόλλων (Sata, SAS), θα είναι συνδεδεμένος με τον ελεγκτή σε χωριστό κανάλι, προφανώς το σύστημα θα παρουσιάζει πολύ λιγώτερες καθυστερήσεις, προς όφελος της ταχύτητας. Αυτή τη μικρή δοκιμή μπορείτε να την κάνετε οποιαδήποτε στιγμή και στον δικό σας υπολογιστή. Χρονομετρήστε την αντιγραφή ενός μεγάλου αρχείου, όγκου μερικών εκατοντάδων MB, από κάποιο σημείο του σκληρού δίσκου σε κάποιο άλλο του ιδίου δίσκου, στη συνέχεια χρονομετρήστε και την αντιγραφή του ιδίου αρχείου από το δίσκο που βρίσκεται σε κάποιον άλλο δίσκο, συνδεδεμένο εσωτερικά σε άλλο κανάλι, ή εξωτερικά σε θύρα eSata, και συγκρίνετε τους χρόνους.

Για να εξειδικεύσετε αυτές τις εργασίες και να τις αναθέσετε σε διαφορετικούς φυσικούς δίσκους, πρέπει να κάνετε τις ανάλογες ρυθμίσεις στο Μητρώο του συστήματος. Η ουσία αυτής της διαδικασίας είναι να βγάλετε το προφίλ χρήστη που επιθυμείτε εκτός του φυσικού δίσκου που περιέχει την κατάτμηση συστήματος, σε άλλον δίσκο, και στη συνέχεια, από εκεί, να βγάλετε σε έναν τρίτο δίσκο το φάκελο scratching. Όπως ασφαλώς θα έχετε σκεφθεί, αυτή η διαδικασία είναι χρήσιμη, όχι μόνον για λόγους αύξησης της ταχύτητας του υποσυστήματος δίσκων, αλλά και για να απαλλαγεί από τις εργασίες εγγραφής ο δίσκος συστήματος, σε περίπτωση που αυτός είναι SSD, αυξάνοντας έτσι το προσδόκιμο ζωής του, (αν και, εδώ που τα λέμε δηλαδή, ένας σύγχρονης τεχνολογίας δίσκος SSD δεν αντιμετωπίζει πλέον πρόβλημα πρόωρης γήρανσης λόγω εγγραφής). Όπως και να έχει το θέμα, ας δούμε αυτήν τη διαδικασία αναλυτικά.

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: Γρήγορος δίσκος – αργός δίσκος

Τρέφοντας τη Λερναία Ύδρα

Εξαγωγή προφίλ χρήστη σε άλλο δίσκο

Κατά πρώτον, ας εξετάσουμε έναν απλό τρόπο, με τον οποίο μπορείτε να εξαγάγετε ολόκληρο το προφίλ ενός χρήστη σε άλλο χώρο, εκτός του φακέλου στον οποίο αυτό βρίσκεται κατά προεπιλογήν, και μάλιστα σε άλλο, διαφορετικό φυσικό σκληρό δίσκο.

Η διαδικασία μεταφοράς του προφίλ αναλύεται σε δύο στάδια, καθώς πρώτα πρέπει να αντιγράψετε ολόκληρο το δένδρο του προφίλ στο νέο φάκελό του, ο οποίος, όπως είπαμε, πρέπει να εντοπίζεται σε δίσκο διαφορετικόν από αυτόν που περιέχει την κατάτμηση συστήματος, ώστε να έχει κάποιο νόημα αυτή η δουλειά, ενώ μετά πρέπει να ρυθμίσετε το σύστημα έτσι, ώστε κατά τη σύνδεση κάποιου προσώπου με το συγκεκριμένο λογαριασμό χρήστη, αυτό να εστιάζει στο νέο φάκελο. Ο πλέον εύκολος τρόπος αντιγραφής του προφίλ γίνεται υπό συνθήκες, κατά τις οποίες αυτό είναι κλειστό, δηλαδή δεν υπάρχει κάποιο πρόσωπο συνδεδεμένο στο σύστημα μέσω αυτού του λογαριασμού. Επομένως, για να κάνετε την αντιγραφή, θα πρέπει να έχετε συνδεθεί στο σύστημα με άλλον λογαριασμό, ο οποίος μάλιστα πρέπει να έχει διαχειριστικά δικαιώματα, δηλαδή ο τύπος του να είναι «Διαχειριστής υπολογιστή».

Πριν χρησιμοποιήσετε έναν τέτοιο λογαριασμό υπό πραγματικές συνθήκες, ας κάνουμε ένα παράδειγμα. Βέβαια, για να ακολουθήσετε αυτό το παράδειγμα, πρέπει ο υπολογιστής σας να φέρει τουλάχιστον ακόμα ένα σκληρό δίσκο, ο οποίος, ας πούμε πως περιέχει μόνο μια κατάτμηση, αντιστοιχισμένη από το σύστημα στο γράμμα [E:]. Αφού βεβαιωθείτε πως ο τρέχων λογαριασμός χρήστη, δηλαδή αυτός με τον οποίον έχετε συνδεθεί στα Windows, έχει διαχειριστικά δικαιώματα, παρακαλώ ακολουθήστε τα εξής βήματα.

Στάδιο 1ο

1. Ανοίξτε τον Πίνακα Ελέγχου και στη συνέχεια το παράθυρο διαχείρισης χρηστών, και δημιουργήστε ένα λογαριασμό χρήστη με το όνομα FastUser. Πρόκειται για το χρήστη, το προφίλ του οποίου θα επιχειρήσετε να μεταφέρετε σε άλλο δίσκο. Ο χρήστης αυτός μπορεί να είναι, είτε Διαχειριστής υπολογιστή, είτε Περιορισμένος χρήστης.

2. Αποσυνδεθείτε, και συνδεθείτε στο σύστημα μέσω του λογαριασμού χρήστη που μόλις δημιουργήσατε, ώστε να δημιουργηθεί το προφίλ του.

3. Αποσυνδεθείτε και πάλι, και επανασυνδεθείτε στο σύστημα μέσω του προηγουμένου λογαριασμού χρήστη, από τον οποίο αποσυνδεθήκατε μόλις πριν.

4. Ανοίξτε ένα παράθυρο εξερεύνησης των Windows, και εστιάστε το στην κατάτμηση [Ε:].

5. Στο ριζικό κατάλογο αυτής της κατάτμησης, δημιουργήστε ένα φάκελο με το όνομα ExternalProfiles. (Αν θέλετε, ονομάστε το φάκελο όπως αλλιώς θέλετε, αρκεί το όνομά του να σας υποδηλώνει με σαφήνεια τη δουλειά για την οποίαν αυτός προορίζεται).

6. Μεταβείτε στην κατάτμηση συστήματος, και ανοίξτε το φάκελο «Documents and Settings», (αν χρησιμοποιείτε Windows 2000 ή WindowsXP), ή το φάκελο «Users», αν χρησιμοποιείτε Windows Vista, ή Windows 7. Αν χρησιμοποιείτε ελληνικά Windows Vista ή Windows 7, ο φάκελος Users θα φαίνεται μέσα από το παράθυρο εξερεύνησης με το όνομα Χρήστες, ενώ αντίστοιχη ονομασία θα έχει, εάν η γλώσσα της διεπαφής του συστήματος είναι όποια άλλη (Utilisateurs, Usuarios, Benutzern κ.ο.κ.).

7. Μέσα από αυτόν το φάκελο, αντιγράψτε τον φάκελο FastUser από την τρέχουσα θέση του μέσα στο φάκελο ExternalProfiles, στην κατάτμηση [Ε:].

Αφού ολοκληρώσετε αυτά τα βήματα, έχετε ένα αντίγραφο του προφίλ του χρήστη FastUser σε άλλο δίσκο, στην κατάτμηση [Ε:], στην κατάσταση που αυτό βρίσκεται αυτή τη στιγμή. Ας περάσουμε στο 2ο στάδιο, όπου πρέπει να ρυθμίσετε το σύστημα κατάλληλα, ώστε αυτό να εστιάζεται και να χρησιμοποιεί το αντίγραφο του προφίλ που πήρατε στον άλλο δίσκο, κάθε φορά που κάποιος θα συνδέεται μέσω του λογαριασμού FastUser.

Στάδιο 2ο

8. Αν χρησιμοποιείτε Windows Vista ή Windows 7, πατήστε το πλήκτρο Έναρξης, τοποθετήστε το δρομέα μέσα στο πλαίσιο αναζήτησης, πληκτρολογήστε την εντολή regedit και πατήστε Enter, ώστε να ανοίξετε τον editor του Μητρώου του συστήματος. Αν χρησιμοποιείτε WindowsXP ή Windows 2000, πατήστε το πλήκτρο Έναρξης, κάντε κλικ στην επιλογή «Εκτέλεση», και στο κατάλληλο πλαίσιο του παραθύρου που θα ανοίξει, πληκτρολογήστε την ίδια εντολή (regedit). Αυτό θα έχει και πάλι ως αποτέλεσμα να ανοίξει το παράθυρο του Registry Editor.

9. Στο αριστερό πλαίσιο του παραθύρου του Registry Editor, εντοπίστε το κλειδί ProfileList στο οποίο καταλήγει η διαδρομή…

HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows NT\CurrentVersion\ProfileList

Αναπτύσσοντας το κλειδί ProfileList, θα διαπιστώσετε πως αυτό περιέχει τουλάχιστον πέντε εσωτερικά κλειδιά με κωδικοποιημένα ονόματα, γνωστά ως security identifiers. Καθένα από αυτά τα κλειδιά αντιστοιχεί σε ένα λογαριασμό χρήστη. Από αυτά, τα κλειδιά S-1-5-18, S-1-5-19 και S-1-5-20 αντιστοιχούν σε υπηρεσίες του συστήματος, (systemprofile, LocalService και NetworkService). Δηλαδή, αυτές οι τρεις υπηρεσίες του συστήματος συμπεριφέρονται ως τρεις διαφορετικοί χρήστες, οι οποίοι είναι ενεργοί όταν λειτουργεί το σύστημα, κάνοντας τις δουλειές σε «χαμηλό επίπεδο» και ερήμην του ενδεχομένου, αν κάποιος άνθρωπος θα συνδεθεί στο σύστημα, ή όχι. Τέτοιες δουλειές είναι για παράδειγμα ο δικτυακός διαμοιρασμός ενός εκτυπωτή, ή κάποιου φακέλου δεδομένων. Πέραν αυτών των κλειδιών, θα υπάρχει ένα κλειδί που αντιστοιχεί στο χρήστη Guest, καθώς επίσης και ένα για καθέναν από τους υπολοίπους λογαριασμούς χρήστη που είναι δημιουργημένοι στο σύστημα.

10. Κάντε κλικ στο κλειδί που αντιστοιχεί στο χρήστη FastUser. Αυτό μπορείτε να το κάνετε, βλέποντας στο δεξί πλαίσιο του παραθύρου το περιεχόμενο της τιμής ProfileImagePath, τα δεδομένα της οποίας εκφράζουν τη διαδρομή στην οποία το σύστημα εντοπίζει το προφίλ κάθε χρήστη. Έτσι, το προφίλ του χρήστη FastUser θα εντοπίζεται στη διαδρομή C:\Users\FastUser, σε σύστημα Windows Vista ή Windows 7, (υποθέτοντας πως η κατάτμηση συστήματος είναι προσαρτημένη στο γράμμα [C:], κάτι που συμβαίνει σε πλείστες των περιπτώσεων). Αν εργάζεσθε σε WindowsXP ή Windows 2000, τότε η διαφρομή του προφίλ θα είναι της μορφής C:\Documents and Settings\FastUser .

11. Έχοντας εντοπίσει το κλειδί του συγκεκριμένου χρήστη, και πριν επέμβετε σ’ αυτό, καλόν είναι να πάρετε ένα αντίγραφό του για λόγους ασφαλείας, ώστε να το επαναφέρετε στην αρχική του κατάσταση, εάν αυτό κριθεί απαραίτητο. Κάντε, λοιπόν, δεξί κλικ επάνω του, και από το μενού συντόμευσης που θα αναδυθεί, κάντε κλικ στην επιλογή «Εξαγωγή» (Export). Αμέσως θα ανοίξει το ανάλογο παράθυρο διαλόγου, όπου μπορείτε να καθορίσετε την τοποθεσία και το όνομα με το οποίο θα αποθηκεύσετε αυτό το τμήμα του Μητρώου, σε αρχείο με επέκταση ονόματος .reg. Μπορείτε να δώσετε στο αρχείο το όνομα «επαναφορά του προφίλ χρήστη FastUser στην κατάτμηση συστήματος.reg», ή κάτι ανάλογο, τέλος πάντων, ένα όνομα που να σας υποδηλώνει τον προορισμό αυτού του αρχείου, τί περιέχει και πότε να το χρησιμοποιήσετε.

Ας κάνουμε εδώ μια παρένθεση. Εάν στο μέλλον –για οποιονδήποτε λόγο- θελήσετε να επαναφέρετε το προφίλ αυτού του χρήστη στην αρχική του θέση, μέσα στο φάκελο Users της κατάτμησης συστήματος, (ή στο φάκελο Documents and Settings, σε περιβάλλον WindowsXP - 2000), δεν έχετε παρά να κάνετε διπλό κλικ επάνω σ’ αυτό το αρχείο .reg, το οποίο θα πρέπει να έχετε αποθηκευμένο σε ασφαλές μέρος, και στο μήνυμα επιβεβαίωσης που θα σας ζητήσει το σύστημα, να απαντήσετε καταφατικά. Φυσικά, αντ’ αυτού, μπορείτε να επέμβετε και πάλι στο Μητρώο με το χέρι, και να αλλάξετε το περιεχόμενο της τιμής ProfileImagePath του συγκεκριμένου λογαριασμού χρήστη, πληκτρολογώντας μέσα της τη διαδρομή του αρχικού προφίλ του χρήστη αυτού, η οποία στο παράδειγμά μας είναι η διαδρομή C:\Users\FastUser. Όμως, να έχετε υπ’ όψιν, πως το σύστημα θα αγνοήσει αν ο φάκελος του χρήστη αυτού θα εξακολουθεί να υπάρχει στην αρχική του θέση. Εάν τον έχετε διαγράψει από την αρχική του θέση, τότε δεν θα μπορείτε να συνδεθείτε στο σύστημα μέσω αυτού του λογαριασμού. Γι’ αυτόν το λόγο, είναι απαραίτητο να αφήσετε τον αρχικό φάκελο του χρήστη FastUser ανέπαφο στην αρχική του θέση. Βεβαίως, καλόν είναι, ο φάκελος αυτός να μην περιέχει αρχεία, ώστε να μη καταλαμβάνει πολύτιμο χώρο στην κατάτμηση συστήματος. Έτσι, είναι σαφώς προτιμώτερο, το προφίλ χρήστη που θα θελήσετε να «βγάλετε» από την κατάτμηση συστήματος, να μην περιέχει αρχεία, και κάτι τέτοιο συμβαίνει σε ένα «φρέσκο», ένα προφίλ χρήστη που μόλις δημιουργήθηκε και δεν «δουλεύτηκε» καθόλου. Δηλαδή, είναι σκόπιμο, το προφίλ χρήστη που θα θελήσετε να εξαγάγετε σε άλλο φυσικό δίσκο, να το δημιουργήσετε ακριβώς κατά τη χρονική στιγμή που θα το χρειασθείτε, αμέσως να το εξαγάγετε, και τότε να αρχίσετε να συνδέεστε μ’ αυτό και να το χρησιμοποιείτε. Βεβαίως, μπορείτε να εξαγάγετε και οποιοδήποτε άλλο, «παλιό», «μεταχειρισμένο» προφίλ χρήστη, που ενδεχομένως είναι ογκώδες, αφού μπορεί να περιέχει διάφορα, ίσως πολλά αρχεία, αλλά τότε ενδέχεται να χρειαστεί να διαγράψετε αυτά τα αρχεία από την αρχική τους θέση, μέσα στο φάκελο Users, ώστε να εξοικονομήσετε χώρο στην κατάτμηση συστήματος, τον οποίο μπορεί να χρειάζεσθε. Σημειώστε εμφατικά, πως πρέπει να διαγράψετε μόνον τα αρχεία, αφήνοντας τους φακέλους χρήστη (Έγγραφα, Μουσική, κλπ.) αδειανούς και στη θέση τους. Τέλος της παρένθεσης.

12. Κάντε διπλό κλικ επάνω στην τιμή ProfileImagePath, όπως τη βλέπετε στο δεξιό πλαίσιο του παραθύρου του Registry Editor, και στο παράθυρο που θα ανοίξει, πληκτρολογήστε τη νέα διαδρομή, (στο παράδειγμά μας, E:\ExternalProfiles\FastUser), και πατήστε Οκ. Στη συνέχεια, κλείστε το παράθυρο του Registry Editor.

13. Επανεκκινήστε το σύστημα, και κάντε μια δοκιμή. Συνδεθείτε στο σύστημα μέσω του λογαριασμού χρήστη FastUser, ανοίξτε το μενού Έναρξης, τοποθετήστε το δρομέα μέσα στο πλαίσιο αναζήτησης (στην κάτω αριστερή γωνία του μενού) και πληκτρολογήστε την εντολή…

%temp%

(με τα σύμβολα του ποσοστού κολλημένα στη λέξη temp). Αμέσως θα ανοίξει ένα παράθυρο εξερεύνησης των Windows, εστιασμένο στον κύριο φάκελο scratching του συστήματος για τον συγκεκριμένο χρήστη, ο οποίος εντοπίζεται μέσα στο προφίλ αυτού του χρήστη, και τον οποίον κατά προεπιλογήν χρησιμοποιούν όλες οι εφαρμογές κατά τη λειτουργία τους από αυτόν τον χρήστη. Τοποθετήστε το δρομέα μέσα στο πλαίσιο διευθύνσεων, στην άνω πλευρά του παραθύρου, και παρατηρήστε τη διαδρομή που καταλήγει σ’ αυτόν τον φάκελο. Εάν όλα έχουν γίνει σωστά, η διαδρομή αυτή θα οδηγεί μέσα στο νέο φάκελο ExternalProfiles (ή όπως αλλιώς τον έχετε ονομάσει), στην κατάτμηση του ξεχωριστού δίσκου, και όχι μέσα στο αρχικό προφίλ του χρήστη FastUser, μέσα στην κατάτμηση συστήματος. Στο παράδειγμά μας, η διαδρομή αυτή θα είναι της μορφής E:\ExternalProfiles\FastUser\AppData\Local\Temp .

Έχοντας ολοκληρώσει την παραπάνω διαδικασία, κάθε φορά που θα συνδέεστε στο σύστημα μέσω του λογαριασμού FastUser, το σύστημα θα χρησιμοποιεί τον δεύτερο δίσκο ως αποθήκη δεδομένων και scratching, αφού κάθε φορά που θα κάνετε αποθήκευση κάποιου αρχείου μέσα από κάποια εφαρμογή, αυτή θα σας προτείνει να το αποθηκεύετε μέσα στον ανάλογο φάκελο, Έγγραφα, Εικόνες, κλπ., αναλόγως της φύσης του εκάστοτε συγκεκριμένου αρχείου. Ο αρχικός δίσκος που περιέχει την κατάτμηση συστήματος και την εικονική μνήμη, θα αξιοποιείται μόνον για αυτές τις δύο δουλειές, δηλαδή για τη φόρτωση του συστήματος και των εφαρμογών, και την αντιμετάθεση σελίδων. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της ταχύτητας του υπολογιστή σας, όσον αφορά βεβαίως τη λειτουργία του υποσυστήματος των σκληρών δίσκων, καθώς οι δουλειές που έχουν σχέση με τους δίσκους, θα έχουν μοιραστεί σε δύο δίσκους.
Προχωρώντας αυτή τη διαδικασία σε ανώτερο επίπεδο, ας δούμε πώς μπορείτε να αυξήσετε αυτήν την ταχύτητα ακόμη περισσότερο.

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: Γρήγορος δίσκος – αργός δίσκος

Μετακίνηση της εικονικής μνήμης

Το δεύτερο βήμα που μπορείτε να κάνετε, είναι να μετακινήσετε το αρχείο της εικονικής μνήμης των Windows σε κάποιον άλλον, τρίτο δίσκο. Εφ’ όσον, λοιπόν, ο υπολογιστής σας περιέχει και τρίτο δίσκο, εκτός αυτού που περιέχει την κατάτμηση συστήματος και αυτού στον οποίο μεταφέρατε το προφίλ του χρήστη FastUser, μπορείτε να μετακινήσετε την εικονική μνήμη σ’ αυτόν τον τρίτο δίσκο με τα εξής βήματα: (Σημειώστε, πως αυτόν το δίσκο θα πρέπει ήδη να τον έχετε φορμάρει μέσα από τη Διαχείριση δίσκων, προφανώς δημιουργώντας σ’ αυτόν μια και μόνη κατάτμηση που θα αξιοποιεί ολόκληρο το φυσικό χώρο του, και η οποία θα έχει αντιστοιχισθεί σε ένα γράμμα του λατινικού αλφαβήτου, ας πούμε στο γράμμα [F:]).

1. Με τον ίδιο τρόπο που δώσατε προηγουμένως την εντολή regedit, δώστε τώρα την εντολή SYSDM.CPL και πατήστε Enter. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να ανοίξει το παράθυρο ιδιοτήτων του Συστήματος.

2. Στο παράθυρο αυτό, επιλέξτε την καρτέλα «Για προχωρημένους» και μέσα στην πρώτη ενότητα της καρτέλας, που επιγράφεται ως «Επιδόσεις», κάντε κλικ στο πλήκτρο «Ρυθμίσεις».

3. Στο νέο παράθυρο που θα ανοίξει, επιλέξτε και πάλι την καρτέλα «Για προχωρημένους» και μέσα στην ενότητα «Εικονική μνήμη» πατήστε το πλήκτρο «Αλλαγή…».

4. Το νέο παράθυρο που θα ανοίξει, περιέχει μια λίστα με όλες τις διαθέσιμες κατατμήσεις, καθεμιά αντιστοιχισμένη σε ένα γράμμα του λατινικού αλφαβήτου. Αν χρησιμοποιείτε Windows Vista ή Windows 7, απενεργοποιήστε («ξετσεκάρετε») το πλήκτρο «Αυτόματη διαχείριση μεγέθους αρχείου σελιδοποίησης…», που βρίσκεται στην επάνω πλευρά του παραθύρου, και είναι κατά προεπιλογήν ενεργό.

5. Στη λίστα που υπάρχει από κάτω, κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι δηλωμένο αρχείο εικονικής μνήμης στην κατάτμηση [C:], η οποία είναι κατά προεπιλογήν η κατάτμηση συστήματος. Δίπλα στο γράμμα της θα βλέπετε και το μέγεθος της τρέχουσας εικονικής μνήμης. Επιλέξτε αυτήν την κατάτμηση, επιλέξτε το πλήκτρο «Χωρίς αρχείο σελιδοποίησης» και πατήστε το πλήκτρο «Ορισμός». Το σύστημα θα σας προειδοποιήσει ότι αυτή η ενέργεια θα αφήσει το σύστημα χωρίς αρχείο σελιδοποίησης κλπ., ρωτώντας σας τελικά αν θέλετε να συνεχίσετε. Απαντήστε Ναι.

6. Παραμένοντας στο παράθυρο, επιλέξτε την κατάτμηση του τρίτου δίσκου, στο παράδειγμά μας την κατάτμηση [F:], και τοποθετήστε το δρομέα στο πλαίσιο «Αρχικό μέγεθος (ΜΒ)». Στο πλαίσιο αυτό πληκτρολογήστε το ελάχιστο μέγεθος που θέλετε να έχει το αρχείο της εικονικής μνήμης που θα δημιουργήσετε στην κατάτμηση [F:], σε μεγκαμπάιτ. Για παράδειγμα, αν θέλετε το ελάχιστο μέγεθος να είναι 2GiB, πληκτρολογήστε τον αριθμό 2048, αν θέλετε να είναι 3GiB πληκτρολογήστε τον αριθμό 3072, κ.ο.κ.

7. Στη συνέχεια, κάντε κλικ στο επόμενο πεδίο «Μέγιστο μέγεθος (ΜΒ) και πληκτρολογήστε εδώ το μέγιστο μέγεθος του αρχείου. Σας συνιστώ εμφατικά, αυτά τα δύο μεγέθη να είναι ίσα, ώστε το αρχείο της εικονικής μνήμης να είναι συγκεκριμένο και ενιαίο, έτσι όπως θα το δημιουργήσετε τώρα. Επίσης, καλόν είναι, ο δίσκος που υποδέχεται το νέο αρχείο εικονικής μνήμης, να είναι φρεσκοφορμαρισμένος, ώστε το αρχείο να είναι συνεχές επάνω στη φυσική επιφάνεια των πλατώ, και όχι κατακερματισμένο («σπασμένο» σε κομμάτια).

Ας κάνουμε εδώ άλλη μια παρένθεση. Το ερώτημα «πόση εικονική μνήμη;» είναι ένα θέμα που ταλανίζει χιλιάδες χρηστών υπολογιστών, που «την ψάχνουν» λίγο παραπάνω. Μια εύκολη απάντηση, είναι να δημιουργήσετε εικονική μνήμη μεγέθους τριπλασίου της φυσικής μνήμης RAM. Αυτό ενδείκνυται σε περίπτωση που η φυσική μνήμη του υπολογιστή σας είναι κάπως περιορισμένη, της τάξης των 2GiB. Αν ο υπολογιστής σας έχει μεγαλύτερη φυσική μνήμη, 4 ή 8GiB, καθορίστε το μέγεθος της εικονικής μνήμης στο διπλάσιο. Ίσως να μη σας χρειαστεί ποτέ τόσο ευρύχωρη εικονική μνήμη, αλλά, τι στο καλό πια!, οι σύγχρονοι σκληροί δίσκοι είναι τόσο ευρύχωροι – και με τόσο χαμηλό κόστος- που δεν χρειάζεται να κάνετε τσιγκουνιές, από τις οποίες δεν θα αποκομίσετε κάποιο ουσιώδες όφελος. Δεν χάλασε δα και ο κόσμος, αν το αρχείο σελιδοποίησης πιάσει λίγα γιγαμπάιτ παραπάνω σε έναν 500άρη ή 1000άρη δίσκο. Τέλος της παρένθεσης.

Αφού καθορίσετε το μέγεθος της εικονικής μνήμης, πατήστε το πλήκτρο «Ορισμός», και αμέσως μετά το πλήκτρο «Οκ» στο κάτω μέρος του παραθύρου.

8. Σε περίπτωση που το σύστημα σας προειδοποιήσει πως πρέπει να κάνετε επανεκκίνηση, ώστε να εφαρμοσθούν αυτές οι αλλαγές, αποδεχθείτε την προειδοποίηση και επανεκκινήστε το σύστημα.

9. Σημειώστε εδώ, πως αυτή η ρύθμιση είναι καθολική, αφορά όλους τους λογαριασμούς χρηστών. Δηλαδή, με οποιοδήποτε λογαριασμό κι αν συνδέεστε στα Windows, το σύστημα θα αντιμεταθέτει σελίδες μνήμης στη νέα τοποθεσία του σχετικού αρχείου, στην κατάτμηση [F:].

Ως εδώ καλά! Ολοκληρώνοντας και αυτό το βήμα, κάθε φορά που θα συνδέεστε στο σύστημα μέσω του χρήστη FastUser, ο δίσκος που περιέχει την κατάτμηση συστήματος θα είναι σε κατάσταση read-only, καθώς θα αξιοποιείται μόνο για τη φόρτωση του συστήματος και των εφαρμογών που τρέχετε. Για όλες τις άλλες δουλειές, άνοιγμα και αποθήκευση αρχείων δεδομένων, scratching και αντιμετάθεση σελίδων στο αρχείο εικονικής μνήμης, θα είναι επιφορτισμένοι οι άλλοι δύο σκληροί δίσκοι, αυτός στον οποίο μεταφέρατε το προφίλ του χρήστη FastUser, και αυτός που φιλοξενεί το αρχείο της εικονικής μνήμης. Αυτή η κατάσταση ενδείκνυται ειδικά στην περίπτωση, που ο δίσκος συστήματος του υπολογιστή σας είναι τύπου SSD, ώστε να είναι απαλλαγμένος από διαδικασίες εγγραφής (εκτός, φυσικά, από τις περιπτώσεις εγκατάστασης κάποιων νέων εφαρμογών, και της διαδικασίας αδρανοποίησης).

Τέλος, σημειώστε εδώ το εξής. Εάν δημιουργήσετε το νέο αρχείο εικονικής μνήμης σε νεοδημιουργηθείσα και φρεσκοφορμαρισμένη κατάτμηση, τότε αυτό θα είναι συνεχές, όχι κατακερματισμένο, καθώς η κατάτμηση δεν θα περιέχει «βρώμικους» τομείς. Βεβαίως, ακόμη κι αν η κατάτμηση είναι αρκετά χρησιμοποιημένη, αλλά και ευρύχωρη, τότε και πάλι, το πιθανότερο είναι πως το αρχείο της εικονικής μνήμης θα είναι και πάλι συνεχές, καθώς το σύστημα θα αναζητήσει αυτόματα «καθαρό» χώρο για να δημιουργήσει αυτό το αρχείο. Όμως, για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο, είναι καλύτερα να δημιουργήσετε σ’ αυτόν το φυσικό δίσκο μια χωριστή κατάτμηση, να τη φορμάρετε ώστε να είναι «καθαρή», και αμέσως να τοποθετήσετε σ’ αυτήν το αρχείο της εικονικής μνήμης. Tο μέγεθος αυτής της κατάτμησης δεν χρειάζεται και είναι πολύ μεγάλο, καθώς αυτή θα πρέπει να έχει το μέγεθος της εικονικής μνήμης που προτίθεστε να δημιουργήσετε, προσαυξημένο περίπου κατά 500ΜΒ. Μάλιστα, μπορείτε να δώσετε κάποιο ανάλογο όνομα σ’ αυτήν την κατάτμηση, (SwapFile, SwapPart, ή κάτι ανάλογο), ώστε κάθε στιγμή να την αναγνωρίζετε αμέσως, και να μην τη χρησιμοποιείτε.

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: Γρήγορος δίσκος – αργός δίσκος

Μετακίνηση του φακέλου scratching σε τέταρτο δίσκο

Το τέταρτο βήμα για την αύξηση της ταχύτητας της δευτερεύουσας μνήμης του υπολογιστή σας, του υποσυστήματος δίσκων δηλαδή, είναι η μετακίνηση του φακέλου scratching εκτός του προφίλ χρήστη. Με βάση το πρώτο βήμα αυτής της διαδικασίας, αυτός ο φάκελος ήδη μεταφέρθηκε εκτός της κατάτμησης συστήματος, όντας ενταγμένος στο «εξωτερικό» προφίλ του χρήστη FastUser, μέσα στο φάκελο ExternalProfiles. Όμως, εάν θέλετε να δώσετε κι άλλη ανάσα στο σύστημα, καλόν είναι να μεταφέρετε τον φάκελο αυτόν έξω από το προφίλ, σε έναν τέταρτο σκληρό δίσκο. Πρόκειται για σημαντική βελτίωση, καθώς η προσπέλαση αυτού του φακέλου είναι συχνότατη, διαδικασία που συνίσταται στην μεταφορά δεδομένων από το χώρο απ’ όπου ανοίγετε ένα αρχείο προς αυτόν τον φάκελο, και το αντίστροφο. Εάν δε, τα αρχεία δεδομένων είναι μεγάλα (εικόνες tiff υψηλής ανάλυσης, αρχεία ήχου ή βίντεο, κλπ.), τότε παρατηρείται μεταφορά μεγάλου όγκου δεδομένων από και προς αυτόν τον φάκελο, και καλό είναι αυτή η δουλειά να μοιραστεί στα δύο, ώστε, όταν το σύστημα διαβάζει δεδομένα από τον ένα δίσκο, αυτά να εγγράφονται κατ’ ευθείαν στον άλλο, με όλα τα πλεονεκτήματα εξοικονόμησης χρόνου που συνεπάγεται αυτή η δουλειά.

Φυσικά, εδώ απαιτείται να έχετε τοποθετήσει στον υπολογιστή σας έναν τέταρτο σκληρό δίσκο, τον οποίο θα έχετε ήδη φορμάρει, προφανώς δημιουργώντας μια κατάτμηση που θα καταλαμβάνει ολόκληρο τον φυσικό χώρο του, και η οποία θα έχει αντιστοιχισθεί από το σύστημα σε ακόμη ένα γράμμα του λατινικού αλφαβήτου, ας πούμε στο γράμμα [G:]. Ας δούμε τον τρόπο, ακολουθώντας το παράδειγμα του προφίλ χρήστη FastUser.

1. Συνδεθείτε στο σύστημα μέσω του χρήστη FastUser, ανοίξτε ένα παράθυρο εξερεύνησης, μεταβείτε στον τέταρτο δίσκο, και στον ριζικό του κατάλογο δημιουργήστε τον φάκελο που θα φιλοξενεί το scratching του χρήστη FastUser. Δώστε του κάποιο κατάλληλο όνομα, ας πούμε FastUserScratchingFolder, ή κάτι ανάλογο, που να σας υποδηλώνει τη χρησιμότητα αυτού του φακέλου.

2. Φορτώστε τον Registry Editor, κατά τα γνωστά, και ανοίξτε τα κατάλληλα κλειδιά, ώστε φτάσετε στη διαδρομή:

HKEY_CURRENT_USER\Environment

Το κλειδί Environment περιέχει δύο μεταβλητές, με τα ονόματα TEMP και TMP.

3. Αντιγράψτε τη διαδρομή του νέου φακέλου, αυτού που θα υποδεχθεί τα αρχεία scratching, στο παράδειγμά μας τη διαδρομή G:\ FastUserScratchingFolder.

4. Κάντε διπλό κλικ στο όνομα της τιμής TEMP, και στο νέο παράθυρο που θα ανοίξει, επικολλήστε αυτή τη διαδρομή, αντικαθιστώντας την παλιά, και κάντε κλικ στο πλήκτρο Οκ. Όπως θα δείτε, η παλιά, η προεπιλεγμένη διαδρομή είναι η %USERPROFILE%\AppData\Local\Temp. Κάντε το ίδιο και στη μεταβλητή TMP.

5. Για να ελέγξετε αν θα εφαρμοσθεί η αλλαγή αυτή, αποσυνδεθείτε από το σύστημα, και επανασυνδεθείτε πάλι μέσω του λογαριασμού FastUser, ανοίξτε το μενού Έναρξης, και μέσα στο πλαίσιο αναζήτησης πληκτρολογήστε την εντολή %temp%. Εάν όλα έχουν γίνει σωστά, το παράθυρο εξερεύνησης που θα ανοίξει, θα είναι εστιασμένο στο νέο φάκελο, στη διαδρομή G:\FastUserScratchingFolder .

Τελικές παρατηρήσεις

Ας συνοψίσουμε τα βήματα όλης αυτής της διαδικασίας. Έχοντας στήσει ένα λειτουργικό σύστημα Windows στον υπολογιστή σας, κατά προεπιλογήν, όλες οι εργασίες που σχετίζονται με τη λειτουργία της δευτερεύουσας μνήμης, είναι ανατεθειμένες σε έναν και μόνο σκληρό δίσκο, αυτόν που φιλοξενεί την κατάτμηση συστήματος, που (συνήθως) είναι αντιστοιχισμένη στο γράμμα [C:]. Από εκεί και μετά, εάν προσθέσετε άλλους τρεις σκληρούς δίσκους, μπορείτε να μοιράσετε κάποιες από τις εργασίες αυτές σ’ αυτούς τους τρεις πρόσθετους δίσκους, ώστε καθένας απ’ αυτούς να κάνει μια εξειδικευμένη λειτουργία. Οι λειτουργίες αυτές είναι οι εξής:

a) Φόρτωση και αποθήκευση αρχείων δεδομένων.
b) Αντιμετάθεση σελίδων από και προς την εικονική μνήμη.
c) Αντιμετάθεση δεδομένων από και προς το φάκελο scratching.
d) Φόρτωση λειτουργικού συστήματος και εφαρμογών.

Τα βήματα εξειδίκευσης αυτών των λειτουργιών παρατέθηκαν με τα εξής βήματα:

1. Εξαγωγή του προφίλ χρήστη σε δεύτερο δίσκο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ο δεύτερος δίσκος να επωμισθεί τις λειτουργίες (a) και (c).

2. Μετακίνηση του αρχείου της εικονικής μνήμης σε τρίτο δίσκο, πράγμα που αναθέτει σ’ αυτόν το δίσκο την αντιμετάθεση σελίδων, αφήνοντας το δίσκο που περιέχει την κατάτμηση συστήματος σε κατάσταση read-only. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ο τρίτος δίσκος να επωμισθεί τη λειτουργία (b).

3. Μετακίνηση του φακέλου scratching σε άλλο, ξεχωριστό, τέταρτο δίσκο. Έτσι, η λειτουργία (a) παραμένει στο δεύτερο δίσκο, ενώ η λειτουργία (c) ανατίθεται σ’ αυτόν τον ξεχωριστό, τέταρτο δίσκο.
Από αυτούς τους τέσσερις δίσκους, εάν κάποιος είναι τύπου SSD, τότε πρέπει να είναι ο δίσκος συστήματος. Όπως καταλαβαίνετε, ένας τέτοιος λεπτομερής επιμερισμός μπορεί να γίνει κατ’ εξοχήν σε κάποιον υπολογιστή που μπορεί να φιλοξενήσει τέσσερις δίσκους, δηλαδή σε κάποιον σταθερό, desktop υπολογιστή.

Στην πλήρη ανάπτυξή της, αυτή η ρύθμιση αφήνει την κατάτμηση συστήματος σε κατάσταση read only, αφού αυτή θα αξιοποιείται μόνον για την ανάγνωση των αρχείων του λειτουργικού συστήματος και των εφαρμογών, ενώ κάποιες δευτερεύουσες δουλειές, όπως η ενημέρωση των αρχείων prefetching, αφορούν ελάχιστο όγκο δεδομένων και ως εκ τούτου είναι ανάξιες λόγου. Βεβαίως, μεγάλου όγκου εγγραφή στην κατάτμηση συστήματος θα γίνεται μόνο σε δύο περιπτώσεις, όταν εγκαθιστάτε κάποια νέα εφαρμογή, η οποία θα σας προτείνει να εγκατασταθεί μέσα στο φάκελο Program Files, και όταν θέτετε το σύστημα σε αδράνεια, οπότε θα εγγράφεται στο ριζικό κατάλογό της η εικόνα της κύριας μνήμης, ώστε να αναγνωσθεί στην αμέσως επόμενη έναυση, συντομεύοντας το χρόνο εκκίνησης του συστήματος.

Πέραν αυτών, το πλήθος και ο τύπος των δίσκων που έχετε στη διάθεσή σας, μπορεί ως ένα σημείο να ενδεικνύει κάποιο τμηματικό συγκερασμό των παραπάνω ενεργειών. Για παράδειγμα, αν ο δίσκος συστήματος είναι κάποιος πολύ γρήγορος δίσκος SCSI ή SAS των 15000 στροφών, τότε ενδείκνυται να αφήσετε σ’ αυτόν –και πάλι- τη φόρτωση του συστήματος και των εφαρμογών, καθώς και την εικονική μνήμη, και να μεταφέρετε το προφίλ χρήστη τμηματικά στους άλλους δύο δίσκους, στον έναν τα αρχεία και στον άλλο το φάκελο scratching. Σε κάποια άλλη περίπτωση, ενός ακριβότερου και πλέον προηγμένου υπολογιστή, εξοπλισμένου με ένα δίσκο SSD, έναν δίσκο SAS των 15000 στροφών, και έναν πιο αργό των 7200 στροφών, μπορείτε να αφήσετε το σύστημα και τις εφαρμογές στον SSD, να μεταφέρετε το προφίλ χρήστη στον γρήγορο SAS δίσκο, ενώ το αρχείο της εικονικής μνήμης μπορείτε να το μεταφέρετε στον τρίτο, τον αργό δίσκο των 7200 στροφών, ειδικά αν ο υπολογιστής είναι εξοπλισμένος με ευρύχωρη φυσική μνήμη, κάτι που θα αποσυμφορήσει θεαματικά την πρόσβαση του υπολογιστή σ’ αυτήν.

Σε κάθε περίπτωση, κάθε δίσκος πρέπει να επικοινωνεί με τον επεξεργαστή μέσα από χωριστό κανάλι. Για παράδειγμα, δύο δίσκοι μπορούν να είναι συνδεδεμένοι σε αντίστοιχα κανάλια του ενσωματωμένου ελεγκτή Serial ATA, ένας τρίτος σε κάποιον ελεγκτή SCSI, τοποθετημένο σε μια θύρα του διαύλου PCI, και ο τέταρτος στη θύρα Parallel ATA που ενδεχομένως φέρει το motherboard, σε κάποιον πρόσθετο ελεγκτή SAS, κ.ο.κ.

Βεβαίως, αυτή η σύνθεση δεν στερείται μειονεκτημάτων, όπως το αυξημένο κόστος, η αυξημένη ηλεκτρική κατανάλωση και ο θόρυβος. Τα δύο πρώτα είναι κάτι που πραγματικά αξίζει να επωμισθείτε, καθώς η αύξηση της ταχύτητας θα σας ανταμείψει με το παραπάνω, ενώ μπορείτε να καταπολεμήσετε το θόρυβο, χρησιμοποιώντας δίσκους φορμά 2,5 ιντσών. Τέτοιου είδους δίσκοι κυκλοφορούν στην αγορά σε σχετικά περιορισμένες ποσότητες και φυσικά υψηλότερη τιμή. Μπορείτε να βρείτε δίσκους SAS στις 10000 και 15000 στροφές, ενώ κυκλοφορούν και δίσκοι Serial ATA στις 10000 στροφές, με εξαιρετικές επιδόσεις ταχύτητας. Μάλιστα, οι ειδικές λάμες προσαρμογής που υπάρχουν στην αγορά, επιτρέπουν την τοποθέτηση δύο δίσκων 2,5 ιντσών σε κάθε φατνίο 3,5 ιντσών, μέσα στο κουτί του υπολογιστή σας, εξοικονομώντας χώρο που ενδεχομένως χρειάζεσθε για την τοποθέτηση επιπροσθέτων δίσκων. Αν το ζητούμενο είναι το high end των υποσυστημάτων δίσκων, θα μπορούσαμε να πούμε πως αυτό υλοποιείται με έναν συνδυασμό τριών δίσκων SSD αρκετά γρήγορων, με ρυθμό εγγραφής άνω των 200MB/sec, μαζί με έναν ηλεκτρομηχανικό δίσκο SAS των 15000 στροφών για τα δεδομένα. Είναι σημαντικό να έχετε τα δεδομένα σας αποθηκευμένα σε τέτοιο δίσκο, ώστε να είναι εφικτή η λειτουργία undelete.

Αναλόγως του διαθεσίμου υλικού, πραγματικά αξίζει τον κόπο να κάνετε αυτές τις τροποποιήσεις στο σύστημά σας. Βεβαίως, για κάθε επέμβαση που θα κάνετε στο Μητρώο του συστήματος, είναι απαραίτητο να κρατήσετε λεπτομερείς σημειώσεις, καθώς και αντίγραφα των κλειδιών που τροποποιείτε μέσα στο Μητρώο, ώστε, εάν το θελήσετε, σε μεταγενέστερη χρονική στιγμή, να επαναφέρετε το σύστημα στην αρχική του κατάσταση, είτε διότι δεν σας ικανοποίησε αυτή η σύνθεση, ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο.

Τελικά – και κλείνοντας το παρόν παράδειγμα, όταν κάποια στιγμή κρίνετε σκόπιμο να διαγράψετε από το σύστημα ένα λογαριασμό χρήστη που έχει υποστεί τις παραπάνω επεμβάσεις, μπορείτε φυσικά να τον διαγράψετε, κι αυτόν και τα αρχεία του, όπως θα κάνατε με οποιονδήποτε άλλο, «απλό» λογαριασμό, καθώς το σύστημα θα εντοπίσει αυτόματα και θα διαγράψει τους μετακινημένους φακέλους του χρήστη, εκτός του φακέλου scratching, τον οποίο πρέπει να διαγράψετε με το χέρι.

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: Γρήγορος δίσκος – αργός δίσκος

Σε laptop, γίνεται αυτή η δουλειά;

Προφανώς ναι, αλλά υπό κάποιες προϋποθέσεις. Κατ’ αρχάς, εάν ο φορητός είναι σχετικά μικρός, δηλαδή έχει οθόνη με φυσικές διαστάσεις και ανάλυση τόσο μικρή, που δεν επιτρέπει τη χρήση του με εντατικό ρυθμό, τότε μάλλον καλύτερα να τον αφήσετε στην ησυχία του. Βεβαίως, ένας σύγχρονος φορητός μπορεί να έχει μικρές φυσικές διαστάσεις και να είναι μεγάλης υπολογιστικής ισχύος, οπότε, εάν τον συνδέσετε σε κάποια μεγάλη και ευρύχωρης ανάλυσης εξωτερική οθόνη, τότε μπορείτε να τον αξιοποιήσετε και εντατικά, πολλώ δε μάλλον, εάν διαθέτει θύρα για τοποθέτηση σε docking station, στο οποίο μπορείτε να έχετε συνδεδεμένα όλα τα απαραίτητα εξωτερικά περιφερειακά, οθόνη, εξωτερικούς δίσκους, πληκτρολόγιο και ποντίκι, ή άλλη συσκευή κατάδειξης, οπότε θα μπορείτε να «παρκάρετε» και να «ξεπαρκάρετε» τον υπολογιστή σας με μια απλή κίνηση.

Εδώ, όλο το πρόβλημα εντοπίζεται στον τρόπο με τον οποίο θα συνδεθούν επάνω στον φορητό περισσότεροι του ενός σκληροί δίσκοι. Ένας συμμαζεμένων διαστάσεων φορητός, ασφαλώς θα φέρει μόνο μια εσωτερική θέση, την οποία θα καταλαμβάνει ο ένας και μοναδικός σκληρός δίσκος του, που θα είναι σε φορμά 2,5 ιντσών, είτε κλασικός ηλεκτρομηχανικός, είτε SSD (σπανιότερα).

Στην περίπτωση αυτή, εάν ο υπολογιστής φέρει στο εσωτερικό του μια ελεύθερη υποδοχή mini PCIe, τότε εκεί μπορεί να τοποθετηθεί ένας SSD σε μορφή τέτοιου είδους κάρτας, όπως αυτός της εικόνας. Όπως φαίνεται στην εικόνα, αυτή η συγκεκριμένη κάρτα φέρει δύο ζεύγη οπών στήριξης, ώστε να μπορεί να τοποθετηθεί σε παλιότερους φορητούς, που δέχονται μακριά κάρτα, ενώ η τοποθέτησή της σε υποδοχή κοντής κάρτας προϋποθέτει αποκοπή της σχετικής προέκτασης της πλακέτας, και βίδωμα της κάρτας στις επόμενες οπές. Στη συνέχεια, μπορεί να μεταφερθεί σ’ αυτόν η εγκατάσταση του λειτουργικού συστήματος, (ή να γίνει νέα, εξ αρχής), και να δηλωθεί στο bios αυτός, ως δίσκος εκκίνησης, ώστε το σύστημα και οι εφαρμογές να φορτώνονται από αυτόν. Στη συνέχεια, μπορεί να εξαχθεί στον άλλο δίσκο το προφίλ του χρήστη FastUser, όπως ανωτέρω, ενώ μπορούν να συνδεθούν στον υπολογιστή και ένας ή δύο εξωτερικοί δίσκοι, ώστε οι εργασίες να εξειδικευθούν περαιτέρω.
Σε περίπτωση, που ο υπολογιστής είναι τύπου desktop replacement, δηλαδή κάποιος σχετικά ογκώδης φορητός που ίσως περιέχει δύο θέσεις για σκληρούς δίσκους, τότε ενδείκνυται να αφήσετε στο δίσκο συστήματος την εικονική μνήμη, και να μεταφέρετε τις άλλες δύο λειτουργίες στον άλλο, ειδικά αν ο δίσκος συστήματος είναι τύπου SSD.

Σε κάθε περίπτωση, οι εξωτερικοί δίσκοι ενδείκνυται να είναι συνδεδεμένοι μέσω του πρωτοκόλλου Serial ATA, και όχι μέσω του διαύλου USB, να μιλούν κατ’ ευθείαν την ίδια γλώσσα με τον εσωτερικό δίσκο του υπολογιστή, πράγμα που αυξάνει τη διαμεταγωγή δεδομένων. Επομένως, αυτοί πρέπει να φέρουν θύρα eSata. Μπορείτε να συνδέσετε τον έναν εξωτερικό δίσκο στη θύρα eSata που πιθανόν έχει ο υπολογιστής σας, και τον άλλον σε κάποια άλλη θύρα eSata, που μπορείτε να προσθέσετε στον υπολογιστή σας σε μορφή κάρτας express card, εάν ο υπολογιστής σας φέρει την κατάλληλη υποδοχή.

Εάν συνδέσετε στον υπολογιστή σας έναν εξωτερικό δίσκο, αυτόματα, το σύστημα θα τον αναγνωρίσει και θα αντιστοιχίσει την κατάτμησή του (ή τις κατατμήσεις του) σε κάποιο (ή κάποια) ελεύθερο γράμμα του λατινικού αλφαβήτου, το οποίο στο εξής θα «θυμάται». Έτσι, αν τον αφαιρέσετε και τον επανασυνδέσετε σε μεταγενέστερη χρονική στιγμή, το σύστημα θα αντιστοιχίσει το δίσκο και πάλι στο ίδιο γράμμα. Μ’ αυτήν τη λογική, όταν θα θέλετε να συνδεθείτε στο σύστημα μέσω του χρήστη FastUser, θα πρέπει πρώτα να συνδέετε όλους τους απαραίτητους εξωτερικούς δίσκους και να περιμένετε λίγα δευτερόλεπτα, ώστε να τους αναγνωρίσει το σύστημα. Εάν αυτοί οι εξωτερικοί δίσκοι δεν είναι παρόντες και διαθέσιμοι στο σύστημα, τότε η σύνδεση μέσω του λογαριασμού FastUser δεν θα είναι εφικτή, και θα πάρετε ανάλογο μήνυμα σφάλματος στην οθόνη σας. Φυσικά, μπορείτε να συνδέεστε στον υπολογιστή μέσω οποιουδήποτε άλλου, «απλού» λογαριασμού, χωρίς την παρουσία αυτών των δίσκων, ειδικά όταν δουλεύετε τον υπολογιστή ως φορητό.

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: Γρήγορος δίσκος – αργός δίσκος

Στα άκρα

Εάν θελήσετε να επεκτείνετε περισσότερο το υποσύστημα δίσκων, μπορείτε να εξειδικεύσετε κάποιες εργασίες ακόμη περισσότερο. Για παράδειγμα, μπορείτε να προσαρτήσετε και κάποιον 5ο δίσκο, μια κατάτμηση του οποίου μπορείτε να την αναθέσετε στο Photoshop, ώστε αυτή η εφαρμογή να κάνει scratching εκεί. Όπως βλέπετε στην επάνω εικόνα, το Photoshop μπορεί να αξιοποιήσει έως και τέσσερις κατατμήσεις για scratching, με την επιλογή «Startup» να αντιπροσωπεύει τον προεπιλεγμένο από το σύστημα φάκελο Temp του τρέχοντος προφίλ χρήστη. Επίσης, στην κάτω εικόνα φαίνεται το ανάλογο πεδίο ρύθμισης του Autocad.

Ακόμη περισσότερο, μπορείτε να προσθέσετε και έναν 6ο δίσκο, κάποιο φάκελο του οποίου μπορείτε να δηλώσετε ως cache μνήμη του Nero, ώστε, όταν αντιγράφετε κάτι με αυτήν την εφαρμογή, να μην απασχολούνται οι υπόλοιποι δίσκοι του συστήματος. Ακραία κατάσταση βεβαίως, αλλά και προς όφελος της ταχύτητας, εάν έχετε ανάλογες απαιτήσεις.

 

[Costas Coyias]

Απάντηση: Γρήγορος δίσκος – αργός δίσκος

Μετρήσεις

Καλά τα λόγια, αλλά ας δούμε και πώς τα πάει ένας τυπικός επιτραπέζιος υπολογιστής με όλες αυτές τις ρυθμίσεις. Το σύστημα στο οποίο έκανα τις μετρήσεις είναι ένας επεξεργαστής Intel Core i3 530 που ελέγχει 4GiB RAM DDR3 1333, και μέσω του ελεγκτή Intel BD82P55 ελέγχει τρεις δίσκους: Έναν 80άρη WD800JD, έναν 640άρη WD6400AAKS και έναν 750άρη WD7500AADS, άπαντες σε σύνδεση Serial ATA, και με γωνιακή ταχύτητα 7200 στροφών, δοθέντος ότι ο τελευταίος είναι τύπου intellipower, αυξομειώνοντας τις στροφές του αναλόγως του φόρτου. Επίσης, στο σύστημα είναι προσαρτημένος κι ένας τέταρτος δίσκος, ένας παλιότερος 40άρης Seagate ST340016A, Parallel ATA, επίσης στις 7200 στροφές, συνδεδεμένος στον πρόσθετο ελεγκτή που ενσωματώνει το motherboard, (JMB36X), μιας και ο ελεγκτής της Intel δεν υποστηρίζει αυτό το πρωτόκολλο. Όλοι οι δίσκοι είναι φορμαρισμένοι σε NTFS με μέγεθος τομέα 4KiB, εκτός του 640άρη, που είναι φορμαρισμένος με τομείς 8KiB. Καθήκοντα ελεγκτή εικόνας εκτελεί ένας ATI HD2600 Pro με 512MiB μνήμης, δίνοντας εικόνα ανάλυσης 1400x1050, τοποθετημένος σε 16άρα υποδοχή PCIe. Όλα τα ρολόγια του συστήματος είναι στις προκαθορισμένες τιμές, χωρίς υπερχρονισμό.

Για την Ιστορία, το motherboard είναι ένα MSI P55GD65 πρώτης γενιάς, με ενημερωμένο bios. Ειδικά για τον επεξεργαστή, αξίζει να σημειωθεί πως είναι ο φθηνότερος της σειράς του, αλλά φέρει δύο πυρήνες με πολύ ευρύχωρη cache 3ου επιπέδου, 2MiB ανά πυρήνα, γεγονός που εκμηδενίζει όλες τις αστοχίες λανθάνουσας μνήμης, εκτός των αναγκαστικών (compulsory cache miss). Φυσικά, δεν είναι σε θέση να κάνει Turbo Boost, όπως τα μεγαλύτερα αδέλφια του, αλλά αυτό έτσι κι αλλιώς είναι κοινός παρονομαστής σε όλες τις παρούσες μετρήσεις.

Υπό συνθήκες καθημερινής χρήσης, αυτή η μηχανή τρέχει Windows 7 64bit, εγκατεστημένα στον WD800JD, ενώ ο 40άρης Seagate φιλοξενεί το αρχείο της εικονικής μνήμης, σε χωριστή κατάτμηση. Για την Ιστορία και πάλι, ο υπόλοιπος χώρος του 40άρη φιλοξενεί μια εγκατάσταση Windows XP, τα οποία φορτώνονται εναλλακτικά, και των οποίων η εικονική μνήμη είναι τοποθετημένη στον WD800JD, σε ιδιαίτερη επί τούτου κατάτμηση. Έτσι, όταν φορτώνει σύστημα ο ένας από αυτούς τους δύο δίσκους, ο άλλος του φιλοξενεί την εικονική μνήμη. Τίποτε το εξωτικό, όπως βλέπετε. Πρόκειται για ένα ταπεινό αλλά και αρκετά καλά οργανωμένο μηχανάκι, που κάνει μια χαρά τις δουλειές για τις οποίες προορίζεται.

Αυτός ο υπολογιστής μετρήθηκε διαδοχικά σε δύο καταστάσεις.

A. Στην πρώτη του κατάσταση, Κατάσταση 1, το λειτουργικό σύστημα ήταν ρυθμισμένο έτσι, ώστε να λειτουργεί μόνο με το δίσκο συστήματος, δηλαδή όλες τις εργασίες να τις εκτελεί ο WD800JD.

B. Στη δεύτερη κατάσταση, Κατάσταση 2, το σύστημα ρυθμίσθηκε με τους δίσκους του σε πλήρη ανάπτυξη, όπου ο δίσκος συστήματος προφανώς διατηρήθηκε στη θέση του, το αρχείο της εικονικής μνήμης τοποθετήθηκε στον 40άρη Seagate, το προφίλ του χρήστη FastUser τοποθετήθηκε στον 640άρη, και ο φάκελος scratching αυτού του χρήστη στον 750άρη.

Σε κάθε μια από αυτές τις δύο καταστάσεις, ο υπολογιστής εκλήθη να εκτελέσει τέσσερις διαδικασίες, με βαθμιαίως αυξανόμενο φόρτο. Στις τρεις πρώτες χρονομετρήθηκε, ενώ για την τέταρτη ελήφθη υπ’ όψιν το σκορ που κατέγραψε το PC Mark. Οι διαδικασίες αυτές ήταν οι εξής:

1. Φόρτωση του Adobe Photoshop CS (v.8) αμέσως μετά από φρέσκια φόρτωση του συστήματος, (ώστε η εφαρμογή να μην είναι κασαρισμένη στην κύρια μνήμη, αναγκάζοντας το σύστημα να τη φορτώσει από το δίσκο συστήματος). Προφανώς, αυτή η διαδικασία εξετάζει μόνον την ταχύτητα του δίσκου που φιλοξενεί την κατάτμηση συστήματος, η δε μέτρησή της δίνει ένα μέτρο σύγκρισης, πόσο περισσότερο θα καθυστερήσει αυτή, εάν το σύστημα είναι ήδη απασχολημένο με κάποια άλλη διαδικασία.

2. Εκτέλεση μιας ενέργειας επάνω σε ένα αρχείο .wav, μεγέθους της τάξης των 500ΜΒ, μέσα από το περιβάλλον του CoolEdit 2000. Η ενέργεια αυτή ήταν η αύξηση της στάθμης κατά 3dB. Το αρχείο ήταν αποθηκευμένο μέσα στο προφίλ του χρήστη FastUser, στο φάκελο «Μουσική». Αυτή η διαδικασία αξιολογεί το όφελος από το διαχωρισμό του χώρου αποθήκευσης δεδομένων και του φακέλου scratching, καθώς το CoolEdit παίρνει αντίγραφο του αρχείου πριν την εκτέλεση της ενέργειας, ώστε να είναι σε θέση να την αναιρέσει, αν το θελήσει ο χρήστης.

3. Φρέσκια φόρτωση του Photoshop, ενώ ο υπολογιστής κάνει την παραπάνω ενέργεια.
Εκτός του 640άρη που τοποθετήθηκε φρεσκοφορμαρισμένος και περιέχοντας δεδομένα περίπου 30GB, οι υπόλοιποι δίσκοι δεν ήταν αποκερματισμένοι, αλλά αφέθηκαν ως είχαν, μετά από χρήση του παρόντος λειτουργικού συστήματος εδώ και πάνω από ένα χρόνο, ώστε η μέτρηση να προσομοιώνει κατά το δυνατόν πραγματικές συνθήκες λειτουργίας. Προφανώς, όσο μικρότερος ήταν ο χρόνος που χρειάσθηκε ο υπολογιστής για να εκτελέσει καθεμιά από αυτές τις εργασίες, τόσο το καλύτερο.

Δυό – τρία σχόλια επί των αποτελεσμάτων. Οι κυανές ράβδοι απεικονίζουν την επίδοση του συγκεκριμένου υπολογιστή με αξιοποίηση ενός μόνον δίσκου, του δίσκου συστήματος. Όπως βλέπετε, για να φορτώσει το Photoshop χρειάσθηκε 10 δεύτερα, και για να ολοκληρώσει το κασάρισμα του αρχείου πριν αρχίσει την επεξεργασία (ώστε να μπορεί να κάνει undo), χρειάσθηκε 41 δεύτερα. Επίσης, για να φορτώσει το Photoshop ενώ ήταν απασχολημένος με το κασάρισμα, χρειάσθηκε περίπου τον τριπλάσιο χρόνο, 27 δεύτερα. Περνώντας στις κόκκινες ράβδους, προφανώς η επίδοσή του στη φόρτωση του Photoshop ήταν πρακτικά η ίδια, ίσως ελαφρά καλύτερη (9 δεύτερα), ίσως διότι το αρχείο της εικονικής μνήμης εφιλοξενείτο πλέον σε άλλον δίσκο. Επίσης, το κασάρισμα του αρχείου κυματομορφής πραγματοποιήθηκε πιο γρήγορα, βελτιώνοντας την επίδοσή του περίπου κατά 25%, ενώ για τη φόρτωση του Photoshop, κάνοντας συγχρόνως κασάρισμα, χρειάσθηκε πάλι χαμηλό χρόνο, βελτιώνοντας την επίδοσή του πάνω από 60%. Η ευεργετική παρουσία των πολλών δίσκων, καθένας από τους οποίους κάνει εξειδικευμένη δουλειά, είναι νομίζω προφανής.

Πάντως, αν όλο αυτό σας φαίνεται πολύ δύσκολο, ή παράξενο και παρακινδυνευμένο, ή ό,τι άλλο, κάντε το απλούστατο. Έχετε αποθηκευμένα τα δεδομένα σας εκτός του δίσκου συστήματος, σε άλλον, δεύτερο δίσκο. Πρόκειται για πολύ έξυπνη και απλή κίνηση, εξ αιτίας της οποίας η βελτίωση των επιδόσεων ίσως να μην είναι τόσο μεγάλη, αλλά θα είναι οπωσδήποτε σημαντική.

Αντί επιλόγου, αξίζει να σημειωθεί πως αυτή η αρχιτεκτονική σύλληψη της δευτερεύουσας μνήμης, σύστημα – εφαρμογές, εικονική μνήμη, scratching και προφίλ χρηστών, είναι κοινή και στα τρία κύρια λειτουργικά συστήματα που είναι εγκατεστημένα στους προσωπικούς υπολογιστές, Windows, MacOS, Linux, και επομένως η λύση των πολλών δίσκων είναι εφαρμόσιμη και στα τρία, μετατρέποντας τον υπολογιστή σας από έναν ελβετικό σουγιά σε κοφτερό εργαλείο ακριβείας.

 

[gkontoletas]

Απάντηση: Γρήγορος δίσκος – αργός δίσκος

Απλά εκπληκτική η ανάλυση του θέματος.:444:

 

[abcd]

Απάντηση: Γρήγορος δίσκος – αργός δίσκος

+1

:624:

 

[MaxHeadroom]

Απάντηση: Γρήγορος δίσκος – αργός δίσκος

Ενδιαφέρον, πρακτικό κι εφαρμοσμένο! :615: