Αποκρυπτογράφηση των χροιών

[Bhutia]

Απάντηση: Αποκρυπτογράφηση των χροιών

Η χρήση vibrato/tremolo από τον ερμηνευτή διεγείρει το ακουστικό σύστημα του ακροατή εντείνοντας την προσοχή του.Η αίσθηση του ήχου αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον και ζωηρότητα.

Spoiler

Η αιτία γιά την ιδιαίτερη ευαισθησία που δείχνει η ακουστική μας αντίληψη προς αυτά τα φαινόμενα σχετίζεται γι άλλη μιά φορά με την εξελικτική πορεία του ανθρώπου.Γιά τους κατώτερους εξελικτικά προγόνους μας (από τους οποίους εκπορευόμαστε) ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου η ικανότητα ν'ανιχνεύει το ακουστικό τους σύστημα περιοδικές διαφοροποιήσεις των φασμάτων πλάτους των σύνθετων ήχων του περιβάλλοντος στο πεδίο του χρόνου,μιά και τους επέτρεπε από τη μιά να έχουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στο κυνήγι της τροφής και από την άλλη να εντοπίζουν άμεσα την πιθανή παρουσία άλλων επικίνδυνων θηρευτών στον περιβάλλοντα χώρο ώστε να τους αποφεύγουν.

Έχοντας ευνοηθεί η επιβίωσή τους χάριν αυτής της ιδιότητας,οι απόγονοί τους την αξιοποίησαν περαιτέρω,αναπτύσσοντας προηγμένο γλωσσικό σύστημα επικοινωνίας βασισμένο μεταξύ άλλων στην ιδιαίτερη αντίληψη μικροδιακυμάνσεων στις φασματικές περιβάλλουσες που συνιστούν την άρθρωση των φθόγγων,το οποίο με τη σειρά του εδωσε ώθηση στη δημιουργία και πρόοδο του πολιτισμού.

Ειδικά δε στις μουσικές εκτελέσεις,οι περιοδικές διακυμάνσεις των vibrato/tremolo εντείνουν υποσυνείδητα την προσοχή του ακροατή.Κατ'αυτό τον τρόπο συντελούν στο ν'αυξάνεται το ενδιαφέρον του,προκαλώντας εμπλουτισμό της αντιλαμβανόμενης χροιάς η οποία γίνεται αισθητή ως πιό ΄΄ζωηρή΄΄.Ανάλογη εντύπωση πιθανόν ν'αποκομίζουν και ακροατές βινυλιακών συστημάτων με ιμάντα μετάδοσης κίνησης εξαιτίας ολισθήσεων αυτού(λ.χ. από πλημμελή συντήρηση,αλλαγές στη θερμοκρασία και την υγρασία,κτλ) στα σημεία προσάρτησης επί του πλατώ...

Όταν υπεισέρχεται ο παράγοντας του χώρου ακράσης,γίνεται ακόμα μεγαλύτερη η ζωηρότητα του ακουστού αποτελέσματος μ'επακόλουθη παραλλαγή της αντιλαμβανόμενης χροιάς στην περίπτωση του vibrato.Ανατρέχοντας στην ΄΄Ακουστική Χώρων΄΄,ο ήχος που φτάνει στον ακροατή που βρίσκεται σε δεδομένη απόσταση από την πηγή προκύπτει με υπέρθεση του άμεσου κύματος που εκπέμπεται από την πηγή και των ανακλώμενων που προέρχονται από τις περικλείουσες επιφάνειες του χώρου.Γιά μιά εκπεμπόμενη νότα δίχως vibrato,το φάσμα πλάτους του άμεσου κύματος μεταξύ δύο διαδοχικών χρονικών στιγμών εμφανίζει ομαλή εξέλιξη και μη κυμαινόμενες διαφορές.Επομένως η αλληλεπίδραση μεταξύ άμεσου και ανακλώμενων ήχων διακρίνεται από σχετική απλότητα.

Στην περίπτωση της εκπομπής με vibrato/tremolo,ισχύει κυκλική διακύμανση στο φάσμα πλάτους της ίδιας νότας ανάμεσα σε διαδοχικές χρονικές στιγμές.Αυτή οδηγεί με τη σειρά της σε πολύπλοκες διαφοροποιήσεις κατά την αλληλεπίδραση του εκάστοτε άμεσου με τα αντίστοιχα ανακλώμενα κύματα,αφού θα υπάρχουν πολλές δυνατές καταστάσεις μεταξύ της κοιλάδας και της κορυφής σε κάθε περίοδο κυκλικής εναλλαγής του ήχου.Οι διαδοχικές υπερθέσεις γιά κυκλικά διαφοροποιούμενες άμεσες και ανακλώμενες συνιστώσες οδηγούν στην αντίληψη ενός ήχου που διακρίνεται από μεγαλύτερη πολυπλοκότητα και διακυμάνσεις.Κατά συνέπεια η νότα θ'αποκτά ακόμα μεγαλύτερη ζωηρότητα με το άκουσμά της να γίνεται-ανάλογα με τις ιδιότητες του χώρου- πιό ελκυστικό γιά τον ακροατή.Τούτο το γεγονός αξιοποιείται από τους ικανούς ερμηνευτές οι οποίοι δύνανται να διαφοροποιούν παραμέτρους της τεχνικής,με σκοπό να προσδίδουν στο παίξιμό τους τη μέγιστη δυνατή συγκινησιακή φόρτιση,προσαρμοζόμενοι ανάλογα στα ιδιαίτερα ακουστικά χαρακτηριστικά της εκάστοτε αίθουσας στην οποία καλούνται να δώσουν παράσταση.
(...)

 

[Bhutia]

Απάντηση: Αποκρυπτογράφηση των χροιών
Το διάγραμμα υπαριθμόν ΄΄13.4΄΄ στη σελίδα 232 του παρόντος συγγράμματος (μεταφόρτωση από το σχετικό link) αποτελεί γραφική παράσταση της Ηχηρότητας (μονάδες sones) ήχων που διαθέτουν μία συχνοτική συνιστώσα (ισοδύναμο καθαρών τόνων) σε συνάρτηση με τη συχνότητα (μονάδες Hertz) εντός τυπικού δωματίου ακρόασης.

Καθεμία από τις καμπύλες αντιπροσωπεύει δεδομένη στάθμη ηχητικής πίεσης (μονάδες decibel) του σήματος.Παρατηρούμε ότι αύξηση στην εκπεμπόμενη στάθμη κατά 10 dB σχεδόν διπλασιάζει την ακουστότητα,αρκεί το σήμα να βρίσκεται σε στάθμη ττουλάχιστον 40dB άνω από το κατώφλι.

Spoiler

Στο ίδιο σύγγραμμα,το γράφημα ΄΄13.5΄΄(σελ.234) αναπαριστά την ηχηρότητα σε συνάρτηση είτε με το πλάτος του εκπεμπομένου κύματος από την ίδια μοναδιαία πηγή (καμπύλη ΄΄Α΄΄) είτε τον αριθμό συνάθροισης ομοειδών πηγών που εκπέμπουν στο ίδιο δεδομένο πλάτος (καμπύλη ΄΄Β΄΄).

Το σχήμα ΄΄13.6΄΄ (σελ.236) αναπαριστά τη συνδυασμένη ηχηρότητα ζεύγους ημιτονοειδών (καθαρών τόνων) σε συνάρτηση με το βαθμό διαχωρισμού (σε ημίτονα) αυτών επί του συχνοτικού τους ύψους.

Η σεσημασμένη με σταυρούς καμπύλη στο σχήμα ΄΄13.7΄΄(σελ.240) απεικονίζει επιπλέον τη διακύμανση της ηχηρότητας που επιφέρει το φαινόμενο συνδυασμού τόνων που έχουν διιαφορετική συχνότητα (με το πλάτος της δεύτερης συνιστώσας να έχει τιμή ημίσεια της πρώτης στο συγκεκριμένο παράδειγμα).
Εμφανίζονται επίσης Διακροτήματα:αντιληπτοί παλμοί που έχουν τονικό ύψος ίσο με την αριθμητική διαφορά συχνότητας ανάμεσα στις επιμέρους συνιστώσες.Χαρακτηρίζονται με τον όρο ΄΄διωτικοί΄΄ όποτε συνυπάρχουν εκπεμπόμενοι στα δύο αυτιά και ως ΄΄διχωτικοί΄΄ όταν ο καθένας τους αποδίδεται σε διαφορετικό αυτί μέσω ακουστικών.

Το φαινόμενο αντίληψης από το ακουστικό μας σύστημα νέων συνδυασμένων τόνων με ύψη που αντιστοιχούν στη διαφορά (ο πλέον ακουστός) και το άθροισμα (πολύ μικρότερης ακουστότητας) έχει αναφερθεί στη Λειτουργία της Ακοής

Η εκδήλωση του φαινομένου είναι πλέον χαρακτηριστική όταν τα συνδυαζόμενα ημιτονοειδή κύματα έχουν παραπλήσια πλάτη,αφού τότε είναι πιό έντονες οι κορυφώσεις και οι βυθίσεις από υπέρθεση των επιμέρους κυματομορφών (πλάτος κυμαινόμενο μεταξύ διπλάσιας και μηδενικής τιμής,ανάλογα με τη διαφορά φάσης).Η αντιληπτότητα αυτής μεγιστοποιείται επίσης με την αύξηση στη στάθμη ηχητικής πίεσης των επιμέρους συνιστωσών για τιμές άνω των 40 dB.Εμφανίζει όμως σχετικές κορυφώσεις σε στάθμες κοντά στο κατώφλι της ακοής.

Αυτό οφείλεται στη διαφοροποίηση του τρόπου με τον οποίο το ακουστικό μας σύστημα συσχετίζει την αντιλαμβανόμενη ηχηρότητα με τις μεταβολές ηχητικής πίεσης στη συγκεκριμένη ζώνη.Στο βαθμό που γίνονται αντιληπτά τα διακροτήματα,η συνδυασμένη ηχηρότητα θα έχει τιμή ανώτερη της θεωρητικά προβλεπόμενης από τις μελέτες κατά τις οποίες χρησιμοποιούνται είτε καθαροί τόνοι,είτε θορυβικές συνιστώσες περιορισμένου εύρους ζώνης με κεντρική συχνότητα που ισοδυναμεί προς το ύψος των καθαρών τόνων.

Θεωρούμε χάριν παραδείγματος δύο πηγές εκπέμπουσες η καθεμία το δικό της καθαρό τόνο εντός ενός τυπικού δωματίου.Σε ορισμένα σημεία του δωματίου θ'ακούγεται περισσότερο η μία από τις συνιστώσες έναντι της άλλης ενώ σε γειτονικές θέσεις θα συμβαίνει το αντίστροφο.Στην πλειοψηφία των θέσεων θα είναι και οι δύο καθαρά ακουστές και το φαινόμενο του διακροτήματος θα παραμένει αντιληπτό καθώς κινούμε την κεφαλή μας εξερευνώντας το ηχητικό πεδίο εντός του δωματίου.

Γιά την πλειοψηφία των ακροατών,το διακρότημα τείνει να είναι περισσότερο διακριτό όταν το σήμα φτάνει στ'αυτιά μέσω ακουστικών παρά μέσω ελεύθερης διάδοσης μέσα στο δωμάτιο.Κατά τη διωτική απόδοση εντός χώρου,η ακουστική νευρωνική οδός είναι συνήθως ικανή ν'ανιχνεύει το διακρότημα ως σημαίνον τμήμα του ακουστικού γεγονότος στο οποίο εστιάζει την προσοχή του ο ακροατής.

Συχνά μπορεί να διακρίνει εντός του χώρου το ζεύγος με την υψηλότερη και χαμηλότερη ημιτονοειδή συνιστώσα ταυτόχρονα με το διακρότημα-αντιληπτό σε ενδιάμεσο τονικό ύψος.Αυτό δεν συμβαίνει κατά τη διωτική απόδοση μέσω ακουστικών,όπου στην περίπτωση συνιστωσών ιδίου πλάτους ακούγεται μόνο ο ενδιάμεσος παλμικός ήχος,ενώ όταν τα πλάτη διαφέρουν ακούγεται ήχος με τονικό ύψος που προσεγγίζει αυτό της αρχικής συνιστώσας που διαθέτει το μεγαλύτερο πλάτος.

Η ποικιλία σε φαινόμενα συχνοτικής διακύμανσης και μη αιτιατές μεταβολές εντός του χώρου ακρόασης αποτελούν καίριο παράγοντα που αυξάνει στην πράξη την ακουστότητα των επιμέρους συνιστωσών.Οι προκαλούμενες από τα χαρακτηριστικά του χώρου διακυμάνσεις εξασθενίζουν σημαντικά την ανωφερή επικάλυψη που θα εξασκούσαν οι χαμηλότερες συνιστώσες πάνω στις υψηλότερες λ.χ. μέσω της χρήσης ακουστικών.Η επίδραση των διακροτημάτων εκμηδενίζεται όταν χρησιμοποιούνται θορυβικές συνιστώσες στενού εύρους ζώνης,μιά και το μεγάλο πλήθος ξεχωριστών συχνοτικών συνιστωσών πλησίον η μία της άλλης εξασφαλίζει ότι διακυμάνσεις ηχηρότητας που συνδέονται με κάθε πιθανό ζεύγος αυτών θα καταπνίγονται από την ταυτόχρονη παρουσία όλων των υπολοίπων.
(...)

 

[Manos58]

Απάντηση: Αποκρυπτογράφηση των χροιών

Τελειωσες βρε να βαλω χειροκροτημα η θα παει κι'αλλο το συγγραμμα:446:

 

[costas EAR]

Απάντηση: Αποκρυπτογράφηση των χροιών

έχει και συνέχεια βρε χαμένε, μη τον διακόπτεις...

 

[Snow Whitty]

Απάντηση: Αποκρυπτογράφηση των χροιών

...... βρε χαμένε, μη τον διακόπτεις...

:204::204:

Τελειωσες βρε να βαλω χειροκροτημα

Πειτε μου κι εμενα εγκαιρα....:126:

 

[acoustics]

Re: Απάντηση: Αποκρυπτογράφηση των χροιών

Τελειωσες βρε να βαλω χειροκροτημα η θα παει κι'αλλο το συγγραμμα:446:

:143::143::143:
Φαντάζομαι ότι δεν το έχει αποφασίσει ακόμη!

Τελικά οι χροιές είναι ίδιες με το ηχόχρωμα? Δεν το βλέπω να μου λύνεται η απορία!

 

[skaloumbakas]

Απάντηση: Αποκρυπτογράφηση των χροιών

Τελικά..... πολλοί γιατροί λάθος σπουδές διάλεξαν... :138::137:

 

[Bhutia]

Απάντηση: Αποκρυπτογράφηση των χροιών

Τελικά..... πολλοί γιατροί λάθος σπουδές διάλεξαν... :138::137:

Oι γνώση που μένει κλεισμένη εντός των στενών ορίων μιάς συγκεκριμένης επαγγελματικής ασχολίας δεν ωφελεί σε βάθος χρόνου...:126:

 

[Bhutia]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Αποκρυπτογράφηση των χροιών

Κάτι σαν ΄΄Ηχηρότητα΄΄ και ΄΄Ακουστότητα΄΄,Μουσικά ΄΄ημιτόνια-ημίτονα΄΄...

Φαντάζομαι ότι δεν το έχει αποφασίσει ακόμη!
Τελικά οι χροιές είναι ίδιες με το ηχόχρωμα? Δεν το βλέπω να μου λύνεται η απορία!

Απορία , ή απόρροια; Ιδού η απορία:142:

(Μην αγχώνεσαι...Στην Ακουστική κάθε ΄΄τέλος΄΄ αποτελεί και μιά καινούρια Αρχή:126

 

[Bhutia]

Απάντηση: Αποκρυπτογράφηση των χροιών

Τελειωσες βρε να βαλω χειροκροτημα η θα παει κι'αλλο το συγγραμμα:446:

Σ'ευχαριστώ που είσαι τόσο σίγουρος γιά το χειροκρότημα...:612:

 

[Bhutia]

Απάντηση: Αποκρυπτογράφηση των χροιών

έχει και συνέχεια...μη τον διακόπτεις...

Ας υποθέσουμε ότι ο ακροατής εκτίθεται σ'ένα σύνθετο τόνο,κανονισμένο να περιέχει δύο ημιτονοειδείς συνιστώσες ύψους 400 και 600 Hz αντίστοιχα.Από το ακουστικό σύστημα του ατόμου δεν θα γίνουν αντιληπτές μονάχα οι υπάρχουσες συνιστώσες,αλλά θα εισαχθούν επίσης παρασιτικές συνιστώσες με τονικά ύψη που θα προκύπτουν από προσθετικό και αφαιρετικό συνδυασμό των πραγματικά υπαρχουσών στο σήμα καθώς και πολλαπλασίων αυτών:
λ.χ.
(400+400=800Hz),
(600-400=200Hz),
(600+400=1000Hz),
(600+600=1200Hz),
(2*400-600=200Hz),
(2*600-400=800Hz),
(3*600=1800Hz)...,
(3*600-400=1400Hz),
κ.ο.κ.

Δεν εμφανίζουν όλες οι υποθετικές συνιστώσες την ίδια ακουστότητα.Αρκετές μάλιστα εξ αυτών θα γίνονταν αντιληπτές εφόσον θ'αποδιδόταν ταυτόχρονα και στα δύο αυτιά δευτερεύων τόνος μεταβαλλόμενης συχνότητας,εκτελώντας σάρωση επί της ενδεικτικής ζώνης των πραγματικών συνιστωσών και μονάχα γιά τις χρονικές στιγμές που αυτός θα είχε ύψος κοντά στη συχνότητα των φανταστικών συνιστωσών.Κατ αυτόν τον τρόπο θα υποβοηθούσε την ακουστότητα των υποθετικών συνιστωσών χάρη σε φαινόμενα διακροτήματος που θα προέκυπταν.Η ακουστότητα εκείνων πιθανόν να παρουσίαζε διακύμανση σε διαφορετικές θέσεις εντός τυπικού δωματίου ακρόασης και η στάθμη τους θ'αυξανόταν σε υψηλότερες απόλυτες τιμές πλάτους γιά τις περιεχόμενες στο σήμα συνιστώσες.

Μολονότι η συνιστώσα διαφοράς πρώτης τάξης εμφανίζει τη μεγαλύτερη διακριτότητα σε σχέση με τις υπόλοιπες και παρά το γεγονός ότι η επίδραση των παρασιτικών συνιστωσών ανώτερης τάξης είναι ουσιαστικά αμελητέα,η ακουστική αντίληψη επιτελεί αρμονική συσχέτιση μεταξύ των μελών της σειράς κωδικοποιώντας την ως ηχητικό ερέθισμα θεμελιώδους συχνότητας 200Hz.

Γενικά παρασιτικές συνιστώσες κοντινές μεταξύ τους στο πεδίο της συχνότητας,μπορούν να εμφανίσουν αντίστοιχα φαινόμενα διακροτήματος.Ανάλογη αλληλεπίδραση υφίσταται με τις αυθεντικές συνιστώσες, όταν οι παρασιτικές τις προσεγγίζιουν σε τονικό ύψος.

Ας πάρουμε ένα ενδεικτικό παράδειγμα: Στο σύνολο των παρασιτικών συνιστωσών τις οποίες θα εισήγαγε το ακουστικό μας σύστημα από ένα σήμα που θα περιείχε λ.χ. αυθεντικές συνιστώσες τονικού ύψους 300 , 596 και 905 Hz αντίστοιχα,περιέχονται και οι συνιστώσες τονικού ύψους 296 & 309 Hz.Οι συγκεκριμένες θα κείτονταν αρκετά κοντά ώστε να συνδυαστούν μεταξύ τους σε φαινόμενο διακροτήματος με ρυθμό αυτού 13 κύκλους ανά δευτερόλεπτο.Επίσης η φανταστική συνιστώσα των 296Hz θα συμμετείχε με την αυθεντική των 300Hz σε διακρότημα ρυθμού 4 κύκλων ανά δευτερόλεπτο.

Συμπερασματικά,το ακουστικό μας σύστημα δεν εμφανίζει γραμμική απόκριση αφού η συνισταμένη απόκριση αυτού σε σύνολο ταυτόχρονα εισερχομένων ερεθισμάτων δεν είναι ισοδύναμη με το άθροισμα των επιμέρους αποκρίσεων που θα προέκυπταν από την είσοδο εκάστοτε ερεθίσματος ξεχωριστά.
(...)

 

[Nick Arvanitakis]

Απάντηση: Αποκρυπτογράφηση των χροιών

Παρακαλώ στο θέμα μας.
Αν τα μέλη ενοχλούνται απ τα περιττά posts , μπορουν να ζητήσουν μεταφορά η σβήσιμο.

 

[Gebreselassie]

Το θέμα καθάρισε από άχρηστες παρεμβάσεις.
Παρακαλώ συνεχίστε.

...

 

[Bhutia]

Απάντηση: Αποκρυπτογράφηση των χροιών

http://www.avsite.gr/vb/showthread.php?t=19359

Στην περιοχή της βασικής μεμβράνης του κοχλία που εμφανίζει τη μεγαλύτερη δράση,αύξηση κατά 4 dB της ηχητικής πίεσης που εφαρμόζεται στην τυμπανική μεμβράνη μεταφράζεται σε αύξηση του πλάτους της διέγερσης κατά 1 dB,εξαιτίας της επίδρασης που ασκεί στη βασική μεμβράνη το σύστημα εξωτερικών τριχωτών κυττάρων-βλεβαρίδων-καλυπτικής μεμβράνης.

http://www.avsite.gr/forum/threads/Η-λειτουργία-της-ακοής.66469/page-11#post-1159472

Αποτέλεσμα της μη γραμμικής λειτουργίας,είναι να εκδηλώνει το ακουστικό μας σύστημα παραμορφώσεις αντίστοιχες με τις γνωστές από τα ηλεκτρονικά κυκλώματα:

-Αρμονική παραμόρφωση: αντίληψη συνιστωσών με συχνοτικό ύψος ακέραιο πολλαπλάσιο αυτών που περιέχονται στο ηχητικό σήμα.

-Παραμόρφωση Ενδοδιαμόρφωσης: αντίληψη συχνοτικών συνιστωσών με τονικό ύψος που προκύπτει με αφαίρεση (κυρίως) ή πρόσθεση από τις αυθεντικές συνιστώσες του σήματος (ή πολλαπλάσια εκείνων).

Γιά να προκύψουν αντιληπτές παρασιτικές συνιστώσες χάρη σε ενδοδιαμόρφωση κατά τη διέγερση της βασικής μεμβράνης από καθαρούς τόνους,το συχνοτικό τους ύψος οφείλει να είναι τοποθετημένο επί της ιδίας κρίσιμης συχνοτικής ζώνης.Γιά παράδειγμα,ένα ζεύγος τόνων 1000 & 1200 Hz έχει δυνατότητα ν'αποδώσει ακουστά προϊόντα ενδοδιαμόρφωσης,σε αντίθεση με το ζεύγος τόνων 4000 & 5000Hz.

Προκειμένου γιά υψηλές συχνότητες κοντά ή πέρα από το άνω όριο (20000 Ηz) του ακουστού φάσματος γιά τις οποίες υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κείτονται επί της ίδιας ΚΣΖ,η μηδαμινή διέγερση που επιφέρουν στα τριχωτά κύτταρα συνεπάγεται ότι τ'αντίστοιχα προϊόντα θα έχουν αμελητέα ακουστότητα.

Η μη γραμμική λειτουργία του ακουστικού μας συστήματος απαντά και στα φαινόμενα επικάλυψης: Η στάθμη ηχητικής πίεσης του επικαλυπτή τόνου οφείλει ν'αυξηθεί περισσότερο από 1dB προκειμένου να επιτευχθεί ισοδύναμη αύξηση στο κατώφλι ακουστότητας του επικαλυπτόμενου τόνου,όταν ο δεύτερος έχει μικρότερο συχνοτικό ύψος.Αντίθετα,όταν οι επικαλυπτόμενοι τόνοι κείτονται σε μεγαλύτερα συχνοτικά ύψη,η αύξηση κατά 1 dB στη στάθμη του επικαλυπτή επιφέρει αύξηση κατά 2,4 dB στο κατώφλι ακουστότητας του επικαλυπτόμενου.Εννοείται ότι οι μέγιστες επιδράσεις επιτυγχάνονται όταν ο επικαλυπτής και ο επικαλυπτόμενος τόνος κείτονται στην ίδια ΚΣΖ.

Υπάρχει όμως εξάρτηση και από την απόλυτη τιμή στη στάθμη ηχητικής πίεσης.Λαμβάνοντας γιά παράδειγμα ζεύγος επικαλυπτή κι επικαλυπτόμενου τόνου με συχνοτικά ύψη 400Hz και 450Hz αντίστοιχα, αντιληπτό φαινόμενο επικάλυψης εμφανίζεται γιά στάθμες ηχητικής πίεσης του επικαλυπτή άνω των 16dB(SPL).Εάν πάλι ο υποψήφιος επικαλυπτόμενος τόνος είχε ύψος 3000Hz,τότε η ελάχιστη απαιτούμενη στάθμη ηχητικής πίεσης γιά τον επικαλυπτή θα ήταν 60dB(SPL).

Οι παρασιτικές συνιστώσες που εισάγονται εξαιτίας της μη γραμμικής λειτουργίας του ακουστικού μας συστήματος βρίσκονται κατά κανόνα σε διαφορά φάσης ως προς τις αυθεντικές αρμονικές του σήματος.Αυτή η διαφορά φάσης μάλιστα δεν είναι πανομοιότυπη γιά όλους τους ακροατές,ακολουθώντας ανάλογη διακύμανση με την έλλειψη γραμμικής λειτουργίας ακοής γιά κάθε άτομο.Θεωρητικά,οι διαφορές φάσης μεταξύ συνιστωσών που βρίσκονται σε διαφορετικές κρίσιμες συχνοτικές ζώνες (λ.χ. αρμονικές που ανήκουν σε διαφορετικές οκτάβες) θα έπρεπε να μη γίνονται αντιληπτές,αφού εμπλέκονται διαφορετικά στοιχεία του κοχλιακού μηχανισμού (τριχωτά κύτταρα) και του νευρωνικού δικτύου κατά την παραγωγή και μετάδοση αντίστοιχα των επιμέρους διεγέρσεων.

Ελλείψει γραμμικότητας όμως,η σχετική διαφορά φάσης ανάμεσα σε δύο συνιστώσες οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να δώσουν προϊόντα παραμόφωσης από ενδοδιαμόρφωση,δύναται να μεταβάλει ριζικά-και σε βαθμό που δεν είναι ίδιος γιά όλους τους ακροατές- το μέγεθος αυτής της παραμόρφωσης.Πρόκειται γιά μηχανισμό ο οποίος έχει δυνατότητα να μεταβάλλει έμμεσα (αφού μπορεί να διαφοροποιήσει την ευκολία με την οποία θα γίνεται αντιληπτή η παραμόρφωση) την ευαισθησία του ακουστικού μας συστήματος σε διαφορές φάσης ανάμεσα στις επιμέρους συνιστωσες ενός σύνθετου σήματος.

Γιά δύο τόνους ευρισκόμενους σε διαφορετικές κρίσιμες συχνοτικές ζώνες δεν αναμένεται παραγωγή αισθητών συνιστωσών ενδοδιαμόρφωσης από ένα φυσιολογικό ακουστικό σύστημα.Ούτε παρεμποδίζεται όμως η δυνητική επιρροή των προϊόντων αρμονικής παραμόρφωσης στην αντιληπτότητα διαφορών φάσης.

Οι εκτός φάσης παραγόμενες συνιστώσες που συμπίπτουν σε τονικό ύψος με υπάρχουσες αρμονικές του σήματος οδηγούν κατά την αντίληψη του αρμονικού περιεχομένου σε καταστρεπτική συμβολή από υπέρθεση των δύο κυματομορφών.Ο βαθμός στον οποίο γίνεται αυτή ακουστή μεγαλώνει με την άνοδο της στάθμης ηχητικής αναπαραγωγής.

Kατά τη συνύπαρξη στην ίδια ΚΣΖ η παρεμβολή βασίζεται σε δύο παράγοντες:

-Ανωφερή επικάλυψη που επιφέρει η συνιστώσα με το μικρότερο τονικό ύψος πάνω σ'εκείνη με το μεγαλύτερο όποτε μεσολαβούν αρκετές δεκάδες Hz ανάμεσα στα τονικά τους ύψη.

-Φαινόμενα διακροτημάτων όποτε τα τονικά τους ύψη είναι παραπλήσια.

Σε όλες τις υποθετικές περιπτώσεις,η ακουστότητα των σχετικών φαινομένων ισχυροποιείται με την άνοδο της στάθμης ηχητικής πίεσης του εκπεμπομένου σήματος.Στην πράξη,η ευκολία στην αντίληψη των προαναφερθέντων φαινομένων είναι πολύ μεγαλύτερη όταν το ηχητικό υλικό αποτελείται από απλά σήματα παραγόμενα υπό ανηχοϊκές συνθήκες κι εκπεμπόμενα μέσω ακουστικών.Στα συνήθη(όχι κατάλληλα επεξεργασμένα γιά το δεδομένο σκοπό) σύνθετα σήματα Μουσικής ή Λόγου που αναπαράγονται από ηχεία εντός τυπικών χώρων ακρόασης η αντιληπτότητα των παραμορφώσεων φάσης είναι σαφώς ασθενέστερη αλλά κυμαίνεται εξαρτώμενη από εκάστοτε ακροατή,ακουστικές ιδιαιτερότητες του χώρου και τη στάθμη ηχητικής πίεσης.

Σε κάθε περίπτωση,η αύξηση της έντασης (στάθμης ηχητικής πίεσης) αναπαραγωγής του σήματος οδηγεί σε διαφοροποίηση της αντιλαμβανόμενης ενεργειακής κατανομής στο φάσμα και κατά συνέπεια των χροιών.

Ανάλογος κανόνας διέπει και τα αυθεντικά σήματα από ακουστικά μουσικά όργανα: οι τεχνικές που θα μεταχειριστεί ο εκτελεστής προκειμένου να εκπέμψει ισχυρότερο ήχο έχουν ως αποτέλεσμα γιά τις εκάστοτε αποδιδόμενες νότες τον εμπλουτισμό της αρμονικής τους σειράς με υψηλότερης τάξης και αυξημένου πλάτους συνιστώσες.

Τίθεται λοιπόν κι ένα πρώτο ζήτημα υπόψη των αναγνωστών:Πόσο χρήσιμες γιά τον εκάστοτε ακροατή είναι τελικά οι διθυραμβικές κρίσεις περί των ΄΄ουρανίων ηχοχρωμάτων΄΄ λ.χ. της ΄΄άλφα΄΄ συσκευής ή του ΄΄δείνα΄΄ καλωδίου από τη στιγμή που γίνονται από άλλο άτομο(χομπίστα ή reviewer),εντός διαφορετικού χώρου ακρόασης και μάλιστα δίχως καν ν'αναφέρονται οι αντίστοιχες στάθμες ηχητικής πίεσης με τις οποίες αποκομίστηκαν αυτές;

http://www.icsi.berkeley.edu/eecs225d/spr01/lectures/lect_2_23.pdf

http://www.csis.ul.ie/ccmcm/cs5611/lect06_psych4.doc

https://dspace.jaist.ac.jp/dspace/bitstream/10119/7757/1/C11705.pdf

http://ocw.mit.edu/courses/health-s.../lecture-notes/MITHST_725S09_lec07_timbre.pdf

 

[Manos58]

Απάντηση: Αποκρυπτογράφηση των χροιών

Να καρφιτσωθει σαν αποφθεγμα.ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ

Τίθεται λοιπόν κι ένα πρώτο ζήτημα υπόψη των αναγνωστών:Πόσο χρήσιμες γιά τον εκάστοτε ακροατή είναι τελικά οι διθυραμβικές κρίσεις περί των ΄΄ουρανίων ηχοχρωμάτων΄΄ λ.χ. της ΄΄άλφα΄΄ συσκευής ή του ΄΄δείνα΄΄ καλωδίου από τη στιγμή που γίνονται από άλλο άτομο(χομπίστα ή reviewer),εντός διαφορετικού χώρου ακρόασης και μάλιστα δίχως καν ν'αναφέρονται οι αντίστοιχες στάθμες ηχητικής πίεσης με τις οποίες αποκομίστηκαν αυτές

 

[Bhutia]

Η ΄΄Αποκρυπτογράφηση των Χροιών΄΄ ανακαινίσθηκε σε επίπεδο αναφοράς.Οι τωρινές συνθήκες μοιάζουν πρόσφορες γιά την εξέλιξή του...

Ας δούμε μιά απλουστευμένη φασματική αναπαράσταση ορισμένων χαρακτηριστικών ηχητικών σημάτων:

:

a-τυπικό βιολί: συριγμός (γκρίζα ζώνη) κατά την ατάκα και στρωτές αρμονικές.

b-φλάουτο με το αρμονικό φάσμα και τη θορυβική συνιστώσα (γκρίζα ζώνη)

c-τυπικό πιάνο:η ατάκα από την κρούση της σφύρας στη χορδή εκτείνεται κατακόρυφα,ο παραγόμενος ήχος είναι κρουστικής φύσης,ενώ οι αρμονικές του παραυσιάζουν ανισορροπία στην κατανομή ενέργειας και τη χρονική διάρκεια.

d-ηχητικό σήμα χαρακτηριζόμενο ως ΄΄θερμό΄΄: μικρό πλήθος αρμονικών και ομαλή κατανομή ενέργειας από τις κατώτερες προς τις ανώτερες.

e-ήχος χαρακτηριζόμενος ως ΄΄διαπεραστικός΄΄: παρουσία πλήθους αρμονικών με ενεργειακή έμφαση στις ανώτερες.

f-ήχος που χαρακτηρίζεται ΄΄κούφιος΄΄: φτωχή παρουσία ενέργειας στις ενδιάμεσες αρμονικές.

g-ένρινος ήχος: ασθενείς κατώτερες αρμονικές,έντονες ενδιάμεσες,ασθενείς ανώτερες.

h-μη αρμονικός ήχος,σαν ασυντόνιστη καμπάνα.

i-τετραγωνικό σήμα, παρουσία ενεργείας σε περιττές αρμονικές,ήχος που προσεγγίζει εκείνον του κλαρινέτου.

 

[Bhutia]

Ο φημισμένος ηχητικός μηχανικός Bob Katz έχει συμπεριλάβει στο σύγγραμμά του "The Art and the Science"(2002) έναν χάρτη συχνοτικών ζωνών πάνω στο ακουστό φάσμα.Η τόνωση ή αποδυνάμωση των αντιστοίχων περιοχών αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένες τονικές ιδιότητες στον αντιλαμβανόμενο ήχο:

Ο χάρτης αυτός είναι χρήσιμος διότι συσχετίζει αντικειμενικά κριτήρια προς υποκειμενικές ακουστικές εκτιμήσεις.Ας εξετάσουμε ορισμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αναφορικά με το χάρτη:

-Muddy: έξαρση στην περιοχή γύρω από τα 250 Hz θα αποδώσει θολούρα στο ηχητικό αποτέλεσμα.

-Thick: όποτε υπερισχύει ενεργειακά η ζώνη 240-800 Hz ο ήχος αποκτά παχύ και συμπυκνωμένο χαρακτήρα.

-Punchy Bass Impact: ισχυρή και ξεκάθαρη παρουσία στον παλμό του μπάσου εμφανίζεται στη ζώνη 140-400Hz.

-Slam: όταν προεξάρχει στο σήμα μονάχα το βαθύ κτύπημα στο ηλεκτρικό μπάσο ή το μπάσο τύμπανο (μποτιά),θα παρουσιάζει κέρδος η ζώνη 130-200Hz.

-Warm: άνοδος ενέργειας στη ζώνη 200-600Hz ενισχύει την αντίληψη ΄΄θερμού΄΄ ήχου.Ισοδύναμο αποτέλεσμα θα επιφέρει η ενεργειακή κάθοδος στη ζώνη 3000-7000Hz.

-Boxy: ιδιαίτερη τόνωση στη ζώνη 300-800Hz σε βάρος των υπολοίπων,θα κάνει τον ήχο υπερβολικά ογκώδη,αλλά σε βάρος των δυναμικών αντιθέσεων.

-Boomy Fat Bass: στο βαθύ και βροντερό ήχο του μπάσου που συναρπάζει αρκετούς ακροατές,συντελεί η ζώνη 150-200Hz.

-Nasal: κέρδος στη ζώνη 700-1500Hz οδηγεί σε ένρινη χροιά το σήμα.

-Presence: ήχοι με ισχυρή παρουσία και υψηλή ευκρίνεια ανήκουν στη ζώνη 2000-8000Hz.Εάν όμως η ζώνη εκείνη τονωθεί υπέρμετρα μέχρι και το όριο των 10000Hz,το αποδιδόμενο σήμα θα αποκτήσει τραχύ (Harsh) χαρακτήρα.

-Edgy: τόνωση στη ζώνη 4000-7000Hz προσδίδει οξύτητα κι επιθετικότητα στον ήχο,ιδιαίτερα κατά την παρουσία χάλκινων πνευστών μέσα στη μίξη.

-Dull: αποδυνάμωση στην περιοχή 7000-16000Hz θα επιφέρει χαρακτηριστική μουντάδα στον εκπεμπόμενο ήχο.

-Thin: σε ασθενή παρουσία συνιστωσών επί της ζώνης 75-600Hz οφείλεται η συχνά θιγόμενη ΄΄λεπτότητα΄΄ στον αναπαραγόμενο ήχο.

-Sibilant: κέρδη ή ταπεινώσεις ενεργείας στη ζώνη 3400-10000 Hz ενισχύουν ή μειώνουν αντίστοιχα το συριστικό χαρακτήρα.

-Bright: η ζώνη ξεκινά από τα 3000Ηz περίπου.Εξάρσεις αρμονικών κυρίως μεταξύ 6000-12000Hz (Brilliance zone) ευθύνονται γιά την αναφερόμενη ΄΄λαμπρότητα΄΄ στην απόδοση ενός ηχοσυστήματος.

-Airy: η περιβόητη ΄΄αεράτη΄΄ απόδοση και ντελικάτες χωρικές πληροφορίες μέσω αντηχήσεων (λ.χ. από χτυπήματα σε πιατίνια) χορηγούνται με ενεργειακή γενναιοδωρία στη ζώνη 12000-20000 Hz.

Όπως συμπεραίνεται,η επίτευξη τονικής ισορροπίας απαιτεί προσεκτικό συγκερασμό παραγόντων οι οποίοι συχνά αντιμάχονται ο ένας τον άλλον.

Spoiler

Η συνολική επίδραση θα συμψηφίζεται γιά κάθε ζεύγος ζωνών με αντίθετες μεταξύ τους ιδιότητες.
Υποχώρηση για παράδειγμα στη ζώνη της ευκρίνειας (λ.χ. 2500Hz) θα μπορούσε ν'αντισταθμιστεί με ανάλογη υποχώρηση στη ΄΄θολή΄΄ ζώνη περί τα 250Hz..Μικρή ταπείνωση στην τελευταία,θα είχε παρεμφερές αποτέλεσμα με τόνωση στη ζώνη περί τα 5000Hz.

Η τραχύτητα στην απόδοση χάλκινων πνευστών θα μπορούσε ν'αντιμετωπιστεί είτε με ταπεινώσεις στη ζώνη 6000-8000Hz,είτε με τόνωση στη ΄΄θερμή΄΄ ζώνη των 250Hz.

Απώλεια στην ΄΄αεράτη΄΄ απόδοση ενός συστήματος,οφειλόμενη σε πτώση γιά κάποιο λόγο έστω και μισού dB στη ζώνη των 7000Hz ,θ'αναπληρώνεται με τόνωση έστω κι ενός τετάρτου dB μεταξύ 15000-20000 Hz.

Είναι επόμενο ότι οποιαδήποτε επέμβαση σε συγκεκριμένη ζώνη του φάσματος θ'απαιτεί επανεξέταση και των υπολοίπων ζωνών.

Γίνεται επίσης προφανής ο τρόπος υπό τον οποίο διάφορα καλώδια δρουν έμμεσα σαν ΄΄ισοσταθμιστές΄΄,χάρη σε ανεπαίσθητες διαφορές που θα επιφέρουν δυνητικά στην απόκριση με βάση τις προδιαγραφές των συσκευών στις οποίες μεσολαβούν.

Όποτε αναφέρεται λ.χ. ένα ηχοσύστημα ή μάστερ ως ΄΄λαμπρό΄΄,σημαίνει ότι η ζώνη μεταξύ 3000-10000Hz θα έχει τονωθεί κατά 1 τουλάχιστον dB σε σχέση με το υπόλοιπο φάσμα.

Η απόκριση συχνότητας του ηχοσυστήματος σε συνέργεια με το χώρο στη θέση ακρόασης δεν καθορίζει μονάχα τις χροιές,αλλά εκφράζει και τη σύσταση της εικονικής ηχητικής σκηνής.Εάν για παράδειγμα στη θέση ακρόασης καταφτάνει υπέρ το δέον αυξημένη ενέργεια σε υψηλές και ανώτερες υψηλές οκτάβες,ο αναπαραγόμενος ήχος δεν θα κερδίζει απλώς σε ΄΄λαμπρότητα΄΄ ή ΄΄αέρα΄΄,αλλά και η συσταθείσα ηχητική σκηνή θα παρουσιάζεται ΄΄προβολική΄΄ ή ακόμα και στερούμενη βάθους.Αντίθετα,σε περίπτωση εντόνων ενεργειακών υποχωρήσεων στις ίδιες ζώνες,εκτός από μουντάδα στον αποδιδόμενο ήχο,αναμένεται και η ηχητική σκηνή να απομακρύνεται αρκετά πίσω από τα ηχεία.

Η κλασσική μελέτη της Bruel & Kjaer έχει παρουσιάσει μιά ιδανική απόκριση συχνότητας στη θέση ακρόασης,η οποία θα εξασφάλιζε τόσο τονική ισορροπία,όσο και βέλτιστη τοποθέτηση ηχητικής σκηνής,απέχουσα τόσο από το προβολικό,όσο και από το απομακρυσμένο άκρο.

Σε παρόμοιες καμπύλες έχουν καταλήξει ο Bob Katz στη δική του μελέτη ως προς το βέλτιστο δωμάτιο mastering,αλλά και ο Sean Olive ως προς το χώρο ακρόασης:

 

[Bhutia]

http://www.biostat.jhsph.edu/~ririzarr/Demo/demo.html

Οι δύο σχολές στην αναπαραγωγή μουσικών κορυφώσεων,με κοινό σκοπό την άνοδο στην ηχηρότητα.Η πρώτη προβλέπει σταδιακή άνοδο της στάθμης κορυφής συνοδευόμενη από ανάλογη άνοδο στο μέσο όρο στάθμεων με αποτέλεσμα να διατηρείται σταθερός ο συντελεστής κορυφής.Πρότυπα αυτής είναι crescendi κατά τη ζωντανή ακρόαση ορχήστρας με ακουστικά όργανα κι εκπρόσωποί της εξαιρετικές παραγωγές κομματιών όπως το "Bolero" του Ravel ή το αυθεντικό "Tubular Bells I" του Mike Oldfield.

Η δεύτερη σχολή προκρίνει σταδιακή αύξηση στο μέσο όρο στάθμεων χωρίς ανάλογη άνοδο στις στάθμες κορυφής.Το σήμα θ'ακούγεται ολοένα δυνατότερο ενώ ο συντελεστής κορυφής θα μειώνεται σε αντίστροφη αναλογία.Πρότυπο της δεύτερης μεθόδου είναι βαριά επεξεργασμένες παραγωγές όπως το "Τhe Downward Spiral"("Closer") από Nine Inch Nails.

Και στις δύο περιπτώσεις θα επέρχεται μεταβολή της αντιλαμβανομένης χροιάς ως προς το περιεχόμενο του προγράμματος.Η δεύτερη μέθοδος συνεπάγεται τεχνητή μεταβολή στη φασματική κατανομή ενεργείας που θα παρουσιάζει εκάστοτε όργανο κατά την αναπαραγωγή.Αίτιο γι αυτό είναι ότι μιά βαριά συμπιεστική κατεργασία δεν θα επιτρέπει τις φυσιολογικές αυξήσεις στην περιβάλλουσα πλάτους για τις νότες κάθε οργάνου στο πεδίο του χρόνου.Επιπρόσθετα θα περιορίζει την ενέργεια σε ιδιοσυχνότητες και διακροτήματα.Βάσει όσων έχουν αναλυθεί στο παρόν νήμα,η διαφοροποίηση της χροιάς είναι προφανής.

Στην πρώτη μέθοδο,οι αναπαραγόμενες νότες από κάθε όργανο που μετέχει στη μουσική κορύφωση θα εμφανίζουν ολοένα αυξανόμενες περιβάλλουσες πλάτους.Θα εκδηλώνονται ακόμα πιό έντονα οι αλληλεπιδράσεις ανάμεσα σε αρμονικά και μη αρμονικά όργανα.Κατά την εξέλιξη του cresendo μπορεί ν'αυξάνει το πλήθος των οργάνων ή και να ξεφεύγουν οι εκπεμπόμενοι ήχοι από τη γραμμική περιοχή λειτουργίας γιά το αντίστοιχο όργανο.Η διαφυγή από την τελευταία θα είναι πιό έκδηλη,αφού θα δέχεται μικρότερη συμπίεση.Σε τέτοια φαινόμενα,η συμμετοχή των οργάνων θα γίνεται πιό διακριτή-αφού θα συμβάλουν και στις αυξήσεις στάθμης κορυφής- αντί να ομογενοποιούνταν μέσα στην αποκλειστική αύξηση της μέσης στάθμης.

Σε μικρο και μακροδυναμική κλίμακα,η ενσκήπτουσα διαφοροποίηση χροιάς θα είναι μεγαλύτερη για τη σχολή που κρατά σταθερό το συντελεστή κορυφής,η εξέλιξή της όμως θα ακολουθεί με υψηλότερη πιστότητα το αυθεντικό μουσικό γεγονός.Είναι επίσης προφανές ότι η πρώτη σχολή εγείρει μεγαλύτερες απαιτήσεις ως προς τη δυναμική συμπεριφορά ενός συστήματος για την πιστή αναπαραγωγή της.Αρκετά ηχοσυστήματα-περιλαμβάνοντα συχνά λυχνιακούς ενισχυτές- μπορεί να προσδίδουν ιδιαίτερα ελκυστικές χροιές στην αναπαραγωγή μουσικών γεγονότων,αδυνατώντας όμως για δεδομένες υψηλότερες στάθμες ακρόασης ν'ακολουθήσουν στον απαιτούμενο βαθμό τις διαφοροποιήσεις χροιάς (μέκρι και πιθανές σκληρύνσεις ανάλογα με την εκτέλεση) που θα προκύπτουν ως προς εκάστοτε αναπαραγόμενο πρόγραμμα.

Η ανωτέρω θεώρηση συναρτά την απόδοση των χροιών με τη δυναμική συμπεριφορά ενός συστήματος εντός δεδομένου χώρου,καταλήγοντας έτσι στο συμπέρασμα ότι πιό ευχάριστη αναπαραγωγή δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά και υψηλότερη πιστότητα.

 

[oldy]

Ο φημισμένος ηχητικός μηχανικός Bob Katz έχει συμπεριλάβει στο σύγγραμμά του "The Art and the Science"(2002) έναν χάρτη συχνοτικών ζωνών πάνω στο ακουστό φάσμα.Η τόνωση ή αποδυνάμωση των αντιστοίχων περιοχών αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένες τονικές ιδιότητες στον αντιλαμβανόμενο ήχο:

Ο χάρτης αυτός είναι χρήσιμος διότι συσχετίζει αντικειμενικά κριτήρια προς υποκειμενικές ακουστικές εκτιμήσεις.Ας εξετάσουμε ορισμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αναφορικά με το χάρτη:

-Muddy: έξαρση στην περιοχή γύρω από τα 250 Hz θα αποδώσει θολούρα στο ηχητικό αποτέλεσμα.

-Thick: όποτε υπερισχύει ενεργειακά η ζώνη 240-800 Hz ο ήχος αποκτά παχύ και συμπυκνωμένο χαρακτήρα.

-Punchy Bass Impact: ισχυρή και ξεκάθαρη παρουσία στον παλμό του μπάσου εμφανίζεται στη ζώνη 140-400Hz.

-Slam: όταν προεξάρχει στο σήμα μονάχα το βαθύ κτύπημα στο ηλεκτρικό μπάσο ή το μπάσο τύμπανο (μποτιά),θα παρουσιάζει κέρδος η ζώνη 130-200Hz.

-Warm: άνοδος ενέργειας στη ζώνη 200-600Hz ενισχύει την αντίληψη ΄΄θερμού΄΄ ήχου.Ισοδύναμο αποτέλεσμα θα επιφέρει η ενεργειακή κάθοδος στη ζώνη 3000-7000Hz.

-Boxy: ιδιαίτερη τόνωση στη ζώνη 300-800Hz σε βάρος των υπολοίπων,θα κάνει τον ήχο υπερβολικά ογκώδη,αλλά σε βάρος των δυναμικών αντιθέσεων.

-Boomy Fat Bass: στο βαθύ και βροντερό ήχο του μπάσου που συναρπάζει αρκετούς ακροατές,συντελεί η ζώνη 150-200Hz.

-Nasal: κέρδος στη ζώνη 700-1500Hz οδηγεί σε ένρινη χροιά το σήμα.

-Presence: ήχοι με ισχυρή παρουσία και υψηλή ευκρίνεια ανήκουν στη ζώνη 2000-8000Hz.Εάν όμως η ζώνη εκείνη τονωθεί υπέρμετρα μέχρι και το όριο των 10000Hz,το αποδιδόμενο σήμα θα αποκτήσει τραχύ (Harsh) χαρακτήρα.

-Edgy: τόνωση στη ζώνη 4000-7000Hz προσδίδει οξύτητα κι επιθετικότητα στον ήχο,ιδιαίτερα κατά την παρουσία χάλκινων πνευστών μέσα στη μίξη.

-Dull: αποδυνάμωση στην περιοχή 7000-16000Hz θα επιφέρει χαρακτηριστική μουντάδα στον εκπεμπόμενο ήχο.

-Thin: σε ασθενή παρουσία συνιστωσών επί της ζώνης 75-600Hz οφείλεται η συχνά θιγόμενη ΄΄λεπτότητα΄΄ στον αναπαραγόμενο ήχο.

-Sibilant: κέρδη ή ταπεινώσεις ενεργείας στη ζώνη 3400-10000 Hz ενισχύουν ή μειώνουν αντίστοιχα το συριστικό χαρακτήρα.

-Bright: η ζώνη ξεκινά από τα 3000Ηz περίπου.Εξάρσεις αρμονικών κυρίως μεταξύ 6000-12000Hz (Brilliance zone) ευθύνονται γιά την αναφερόμενη ΄΄λαμπρότητα΄΄ στην απόδοση ενός ηχοσυστήματος.

-Airy: η περιβόητη ΄΄αεράτη΄΄ απόδοση και ντελικάτες χωρικές πληροφορίες μέσω αντηχήσεων (λ.χ. από χτυπήματα σε πιατίνια) χορηγούνται με ενεργειακή γενναιοδωρία στη ζώνη 12000-20000 Hz.

Όπως συμπεραίνεται,η επίτευξη τονικής ισορροπίας απαιτεί προσεκτικό συγκερασμό παραγόντων οι οποίοι συχνά αντιμάχονται ο ένας τον άλλον.

Spoiler

Η συνολική επίδραση θα συμψηφίζεται γιά κάθε ζεύγος ζωνών με αντίθετες μεταξύ τους ιδιότητες.
Υποχώρηση για παράδειγμα στη ζώνη της ευκρίνειας (λ.χ. 2500Hz) θα μπορούσε ν'αντισταθμιστεί με ανάλογη υποχώρηση στη ΄΄θολή΄΄ ζώνη περί τα 250Hz..Μικρή ταπείνωση στην τελευταία,θα είχε παρεμφερές αποτέλεσμα με τόνωση στη ζώνη περί τα 5000Hz.

Η τραχύτητα στην απόδοση χάλκινων πνευστών θα μπορούσε ν'αντιμετωπιστεί είτε με ταπεινώσεις στη ζώνη 6000-8000Hz,είτε με τόνωση στη ΄΄θερμή΄΄ ζώνη των 250Hz.

Απώλεια στην ΄΄αεράτη΄΄ απόδοση ενός συστήματος,οφειλόμενη σε πτώση γιά κάποιο λόγο έστω και μισού dB στη ζώνη των 7000Hz ,θ'αναπληρώνεται με τόνωση έστω κι ενός τετάρτου dB μεταξύ 15000-20000 Hz.

Είναι επόμενο ότι οποιαδήποτε επέμβαση σε συγκεκριμένη ζώνη του φάσματος θ'απαιτεί επανεξέταση και των υπολοίπων ζωνών.

Γίνεται επίσης προφανής ο τρόπος υπό τον οποίο διάφορα καλώδια δρουν έμμεσα σαν ΄΄ισοσταθμιστές΄΄,χάρη σε ανεπαίσθητες διαφορές που θα επιφέρουν δυνητικά στην απόκριση με βάση τις προδιαγραφές των συσκευών στις οποίες μεσολαβούν.

Όποτε αναφέρεται λ.χ. ένα ηχοσύστημα ή μάστερ ως ΄΄λαμπρό΄΄,σημαίνει ότι η ζώνη μεταξύ 3000-10000Hz θα έχει τονωθεί κατά 1 τουλάχιστον dB σε σχέση με το υπόλοιπο φάσμα.

Η απόκριση συχνότητας του ηχοσυστήματος σε συνέργεια με το χώρο στη θέση ακρόασης δεν καθορίζει μονάχα τις χροιές,αλλά εκφράζει και τη σύσταση της εικονικής ηχητικής σκηνής.Εάν για παράδειγμα στη θέση ακρόασης καταφτάνει υπέρ το δέον αυξημένη ενέργεια σε υψηλές και ανώτερες υψηλές οκτάβες,ο αναπαραγόμενος ήχος δεν θα κερδίζει απλώς σε ΄΄λαμπρότητα΄΄ ή ΄΄αέρα΄΄,αλλά και η συσταθείσα ηχητική σκηνή θα παρουσιάζεται ΄΄προβολική΄΄ ή ακόμα και στερούμενη βάθους.Αντίθετα,σε περίπτωση εντόνων ενεργειακών υποχωρήσεων στις ίδιες ζώνες,εκτός από μουντάδα στον αποδιδόμενο ήχο,αναμένεται και η ηχητική σκηνή να απομακρύνεται αρκετά πίσω από τα ηχεία.

Η κλασσική μελέτη της Bruel & Kjaer έχει παρουσιάσει μιά ιδανική απόκριση συχνότητας στη θέση ακρόασης,η οποία θα εξασφάλιζε τόσο τονική ισορροπία,όσο και βέλτιστη τοποθέτηση ηχητικής σκηνής,απέχουσα τόσο από το προβολικό,όσο και από το απομακρυσμένο άκρο.

Σε παρόμοιες καμπύλες έχουν καταλήξει ο Bob Katz στη δική του μελέτη ως προς το βέλτιστο δωμάτιο mastering,αλλά και ο Sean Olive ως προς το χώρο ακρόασης:

 

[stampol]

Η σαφής αντίληψη της χροιάς έχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις,μιά κι εξαρτάται από τη φασματική δομή του εκάστοτε ηχητικού σήματος και τη συναισθηματική διέγερση που δύναται να προκαλεί.Οπότε ξεκινάει εδώ ένα νήμα με σκοπό την αποκρυπτογράφηση στο μέτρο του δυνατού γιά το ΄΄επίμαχο΄΄ αυτό ζήτημα...

Η πλήρης αντίληψη των σύνθετων ήχων που μας περιτριγυρίζουν (μουσικών και μη) προϋποθέτει εκείνες τριών επιμέρους ιδιοτήτων:

Ακουστότητα ή Ηχηρότητα (Loudness),Τονικό Ύψος (Pitch) και Ηχόχρωμα (Timbre).

Ο ορισμός γιά την αποκαλούμενη ΄΄χροιά΄΄ συχνά δίδεται ως εξής:
"Εκείνη η ιδιότητα μέσω της οποίας ο ακροατής δύναται να ξεχωρίσει ως ΄΄ανόμοιους΄΄ δύο ήχους παρουσιαζόμενους υπό τις ίδιες συνθήκες κι έχοντες την ίδια ηχηρότητα και τονικό ύψος"(ANSI,1994).
Οι διαφορές στην ποιότητα του ηχοχρώματος είναι που παρέχουν ολοκληρωμένη αναγνώριση του συνόλου των ακουστικών αντικειμένων (μουσικά όργανα,φωνές,ήχοι περιβάλλοντος,κτλ).