Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

[Pin]

Απάντηση: Re: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

πολυ πιανο βρε παιδι μου , τι γινεται...!


:116:

Άρπα?:103:


Boieldieu Harp Concerto, Julia Rovinsky, Zubin Mehta,Israel Philharmonic Orchestra

[YOUTUBE]Mn9ZuOYzXE4&feature[/YOUTUBE]

 

[Kotsidis John]

μ αρεσει κι η αρπα...και το κορνο ! και το φλαουτο - φλογερα!!

 

[Pin]

Απάντηση: Re: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

μ αρεσει κι η αρπα...και το κορνο ! και το φλαουτο - φλογερα!!

Η φλογέρα που μεταμορφώθηκε σε ...φλάουτο

Βελτίωση των μουσικών οργάνων

Τα μουσικά όργανα αποτελούν σχετικά απλές λεπτομηχανικές κατασκευές ακριβείας, οι οποίες έγινε δυνατόν να πραγματοποιηθούν λόγω της σημαντικής βελτίωσης που προέκυψε στο πέρασμα από το 18ο προς το 19ο αιώνα και στις επόμενες δεκαετίες, των διαφόρων τύπων εργαλειομηχανών. Όπως έχει αναφερθεί ήδη για τη συμφωνική ορχήστρα, τα μουσικά όργανα και συγκεκριμένα τα χάλκινα πνευστά έδιναν μόνο τους φυσικούς ήχους, δηλαδή τους ήχους που δημιουργούνται με τον κατάλληλο σχηματισμό των χειλιών του οργανοπαίκτη και την πίεσή τους στο επιστόμιο. Τα δε ξύλινα πνευστά κατασκευάζονταν με κριτήριο τις δυνατότητες του χειριστή να φτάνει με τα δάκτυλα τις οπές.
Θα αναφερθούμε εδώ ενδεικτικά σε ένα από τα «ξύλινα πνευστά», το φλάουτο (πλαγίαυλος), του οποίου η ιστορία είναι αντιπροσωπευτική για τις τεχνικές παρεμβάσεις που έγιναν με στόχο τη βελτίωση των μουσικών οργάνων. Στη δυτική Ευρώπη κυριαρχούσε από το Μεσαίωνα μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα (Μπαρόκ) η φλογέρα (ευθύαυλος). Από αυτή την εποχή και μετά επικράτησε το φλάουτο, το οποίο και χρησιμοποιείται σήμερα τελειοποιημένο, ως όργανο της ορχήστρας. Μέχρι περίπου τα μέσα του 17ου αιώνα ο σωλήνας του πλαγίαυλου ήταν ενιαίος με κυλινδρική διάτρηση. Στη συνέχεια παρουσιάστηκε, αρχικά στη Γαλλία, ένας τύπος που «σπάει» σε τρία τμήματα, την κεφαλή, το μεσαίο τμήμα και τη βάση. Από αυτά, η κεφαλή είχε κυλινδρική διάτρηση, ενώ τα άλλα μέρη είχαν μία αντίστροφη κωνική. Η απαίτηση για διαφορετική διάτρηση των επιμέρους τμημάτων δείχνει ότι ήταν αναγκαίο διαφορετικό τόρνισμα του εσωτερικού κάθε (ακόμα ξύλινου) σωλήνα. Ο λυόμενος τύπος πλαγίαυλου εξυπηρετούσε την ακρίβεια στη διαφορετική διάτρηση και τη διόρθωση του ήχου (κούρδισμα οργάνου) με παρεμβολή ενδιάμεσων τμημάτων διαφορετικού μήκους.



Φλάουτο μπαρόκ

Φλάουτο κλασικό
(αρχές 19ου)

Φλάουτο Ziegler
(1830)

Ο σωλήνας του πλαγίαυλου είχε μέχρι το 17ο αιώνα συνήθως 6 οπές. Τάπες και κλειδιά τοποθετήθηκαν αρχικά από Γάλλους κατασκευαστές με τη δημιουργία του λυόμενου τύπου. Στη διάρκεια του 18ου αιώνα αυξήθηκε ο αριθμός των οπών σε 8 και μετά το 1800 σε πάνω από 10. Είναι γνωστό ότι ο Mozart παραπονιόταν σε επιστολές του, πως το φλάουτο () ήταν ένα «άχρηστο όργανο» που δεν έδινε καθαρούς τόνους και ικανοποιητική έκταση ήχων, ενώ το όμποε () ήταν ένα «πολύ ανιαρό όργανο, μνν, μννν, μννννν,... » και κορόιδευε τον ένρινο ήχο του. Ειδικά για το φλάουτο έχουν καταγραφεί περίπου 1000 τεχνικοί, οι οποίοι σε διάστημα 500 ετών, από το 1500 μέχρι σήμερα (), επέφεραν βελτιώσεις σ' αυτό το όργανο ή δημιούργησαν ένα εξ υπαρχής καινούργιο, το οποίο όμως έπρεπε να αποδίδει το ίδιο ακριβώς ηχόχρωμα που γνώριζαν οι δημιουργοί μουσικών έργων και με αυτό το συμπεριελάμβαναν στις συνθέσεις τους.
Τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα άρχισε η δημιουργία μεγάλων συναυλιακών χώρων, με στόχο να εξυπηρετηθούν οι αυξανόμενες ανάγκες των ανερχόμενων αστικών ομάδων για μουσική ψυχαγωγία. Στις νέες αίθουσες συναυλιών ήταν απαραίτητος όμως ένας ισχυρότερος ήχος των μουσικών οργάνων. Γι' αυτό το λόγο, τα έγχορδα απέκτησαν μεταλλικές χορδές, αντί των ζωικών (νεύρα) που χρησιμοποιούνταν μέχρι τότε. Στα πνευστά όργανα τοποθετήθηκαν σταδιακά, σε συνεργασία τεχνικών και οργανοπαικτών, μοχλοί, τάπες και βαλβίδες, έτσι ώστε, αφενός να αυξηθεί η έκταση των αποδιδόμενων ήχων, αφετέρου να περιοριστεί η καταπόνηση των οργανοπαικτών.

Πηγή

 

[Pin]

Απάντηση: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

Όσον αφορά το φλάουτο, το 1832 κατασκεύασε ο Theobald Friedrich Boehm (1794-1881), χρυσοχόος και φλαουτίστας ο ίδιος, ένα πλαγίαυλο με κωνική διάτρηση, στον οποίο οι οπές ήταν διαταγμένες αποκλειστικά με κριτήρια ακουστικά και όχι χειρισμού, όπως γινόταν μέχρι τότε. Για να φτάνουν όμως τα δάκτυλα του οργανοπαίκτη στις απομακρυσμένες οπές, τοποθέτησε ο Boehm μοχλούς κατάλληλου μήκους. Το 1847 ακολούθησε ο κυλινδρικός πλαγίαυλος με κεφαλή παραβολικής διάτρησης και βελτιωμένες τάπες, ο οποίος χρησιμοποιείται με μικροβελτιώσεις μέχρι σήμερα (). Το αρχικά ξύλινο αυτό όργανο κατασκευαζόταν κάποια εποχή από ελεφαντόδοντο και το 19ο αιώνα μερικές φορές από γυαλί. Από τις αρχές του 20ου αιώνα κατασκευάζονται οι πλαγίαυλοι για χρήση στην ορχήστρα συνήθως από μέταλλο - κάποια μοντέλα είναι δε ασημένια ή επίχρυσα και χρυσά! Παρ' όλα αυτά, το φλάουτο συνεχίζει να ονομάζεται «ξύλινο πνευστό», μια και ο προσδιορισμός αυτός είναι πλέον μουσικολογικός και όχι τεχνικός.



Φλάουτο Boehm
(1832)

Φλάουτο ορχήστρας
(1853)

Φλάουτο ορχήστρας
(1867)

Εκτός από τη βελτίωση των παλαιών οργάνων κατασκευάστηκαν κατά το 19ο αιώνα καινούργια όργανα ή, ακόμα, καινούργιες οικογένειες μουσικών οργάνων. Έτσι, ένα όργανο που δεν υπήρχε παλιά και δημιουργήθηκε στη σημερινή μορφή του περί το 1835, είναι η τούμπα, η οποία αποτελείται από ένα τυλιγμένο σωλήνα με κυρίως κωνική διάτρηση, μήκος από 3,5 μέχρι 5,5 μέτρα και μεγάλο άνοιγμα υψωμένης καμπάνας ().
Ο Μπετόβεν χρησιμοποιεί επιπλέον 3 κόρνα (3η συμφωνία), 1 πίκολο φλάουτο, 1 κοντραφαγκότο, 3 τρομπόνια (5η συμφωνία), αργότερα 4 κόρνα, μεγάλα τύμπανα και διάφορα άλλα κρουστά (9η συμφωνία). Μια σειρά από όργανα δημιουργήθηκαν με παραγγελία του Richard Wagner (Βάγκνερ, 1813-1883) για τα λεγόμενα μουσικά δράματα (όπερες) που συνέθεσε ο μεγάλος αυτός δημιουργός. Το 1874 χρησιμοποίησε επιπλέον των συνήθων οργάνων, μία μπάσα τρομπέτα, ένα κοντραμπάσο τρομπόνι, 8 κόρνα, 5 τούμπες (2 τενόρο, 2 μπάσα, 1 κοντραμπάσο) και 6 άρπες. Οι λεγόμενες τούμπες Βάγκνερ είναι κατά βάσιν παραλλαγές του κόρνου.

Ο Hector Berlioz (Μπερλιόζ, 1803-1869) χρησιμοποίησε για το Requiem 25 πρώτα και 25 δεύτερα βιολιά, 20 βιόλες και 20 βιολοντσέλα, 18 κοντραμπάσα, 20 ξύλινα πνευστά, από τα οποία 8 φαγκότα, 12 κόρνα και επιπλέον, 4 μικρές δορυφορικές ορχήστρες με χάλκινα πνευστά και κρουστά. Αποκορύφωμα αυτής της τάσης γιγαντισμού ήταν η σύνθεση έργων με χαοτική διάρκεια (π.χ. Μπρούκνερ) και η δημιουργία ορχηστρών με ακόμα μεγαλύτερο αριθμό οργανοπαικτών, όπως π.χ. για την εκτέλεση της 8ης συμφωνίας του Gustav Mahler (Μάλερ, 1860-1911), την επονομαζόμενη «συμφωνία των χιλίων», για την οποία παιτούνται πάνω από 1.000 οργανοπαίκτες και χορωδοί! Στις επόμενες δεκαετίες, στις οποίες επικράτησε η αρχή «η τέχνη για την τέχνη» (l' art pour l' art), μέχρι περίπου τα μέσα του 20ου αιώνα, όπου η συμφωνική δημιουργία έφτασε στην παρακμή και αδράνεια, οι συνθέτες ακολούθησαν μία τάση προς ολιγομελέστερα συγκροτήματα.

Ολόκληρη οικογένεια οργάνων δημιούργησε το έτος 1840 ο Βέλγος Adolphe Sax (Σαξ, 1814-1894), τα σαξόφωνα. Αρχικά είχε δημιουργήσει ο συγκεκριμένος τεχνικός μια πλήρη σειρά υβριδικών οργάνων σε μορφή σαξοφώνου, σαξο-φλάουτο, σαξο-κόρνο, σαξο-τρομπέτα κλπ. Τελικά διατηρήθηκαν τα σαξόφωνα που γνωρίζουμε σήμερα, τα οποία αποτελούν χάλκινα όργανα με κωνική διάτρηση του σωλήνα και επιστόμιο κλαρινέτου. Το σαξόφωνο παίζει στη συμφωνική ορχήστρα, κυρίως σε συνθέσεις Γάλλων δημιουργών, μαζί με τα ξύλινα πνευστά, αν και είναι χάλκινο εκ κατασκευής και ο σαξοφωνίστας κάθεται μαζί με τους υπόλοιπους χειριστές χάλκινων πνευστών. Συνηθέστερη είναι η χρήση του στη μουσική τζαζ (εδώ παραλαμβάνει τη μελωδία από την τρομπέτα, ) και στην ελαφρά μουσική.


Πηγή

 

[Pin]

Απάντηση: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

G. Mahler - Symphony No. 8 in E-flat major


[YOUTUBE]NW4o3ddAC5k&feature[/YOUTUBE]

 

[rodouma]

Απάντηση: Re: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

πολυ πιανο βρε παιδι μου , τι γινεται...!


:116:

Εκτός του ότι ενδιαφέρει άμεσα τη πιανίστα μας (και όχι μόνο), το πιάνο θεωρείται ο "βασιλιάς των οργάνων" (κατά τον Λίστ). Είναι το μοναδικό όργανο που μπορεί να αποδώσει τόσο μεγάλο εύρος συχνοτήτων (οκτάβες), μετά το εκκλησιαστικό όργανο και να υποκαταστήσει ακόμη και ολόκληρη ορχήστρα! Δεν είναι επίσης τυχαίο, ότι η πλειονότητα των συνθετών, χρησιμοποιούν το πιάνο για να δημιουργήσουν τη μουσική τους. Οπότε, δικαιολογημένα νομίζω μπορεί να διεκδικήσει τη μερίδα του λέοντος σ' όλα τα είδη της μουσικής...:107:

 

[rodouma]

Απάντηση: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

JS Bach Concerto for Oboe and Violin BWV 1060R Harnoncourt

 

[Pin]

Απάντηση: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

Franz Schubert- Fantasia in F minor, D.940 (Op. posth. 103)

1.Allegro molto moderato
2.Largo
3.Scherzo. Allegro vivace
4.Finale. Allegro molto moderato

piano:Emil & Elena Gilels


[YOUTUBE]EMM8NxvoG3M&feature[/YOUTUBE]

[YOUTUBE]lRfbBShnMqI&feature[/YOUTUBE]




.............................................

 

[Pin]

Απάντηση: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

κάτι λείπει απ' την προηγούμενη εκτέλεση.:121:


[YOUTUBE]ED8NDXBWUok[/YOUTUBE][YOUTUBE]F7W2-NVJasA&feature[/YOUTUBE][YOUTUBE]D-KEcDa-zDo&feature[/YOUTUBE]

 

[rodouma]

Απάντηση: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

κάτι λείπει απ' την προηγούμενη εκτέλεση.:121:

Τίποτε δε λείπει. Μαγευτική ερμηνεία σε σχεδόν "προσωπικό" ύφος και πλημμυρισμένη απο βαθύ συναίσθημα...Ένα αριστούργημα!:107:

 

[Pin]

Απάντηση: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

F. Chopin - Prelude No.4, Op.28

piano: Martha Argerich

[YOUTUBE]Tovh6JjaQ1A[/YOUTUBE]

 

[One Happy Cloud]

Απάντηση: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

F. Chopin - Prelude No.4, Op.28

piano: Martha Argerich

[YOUTUBE]Tovh6JjaQ1A[/YOUTUBE]

είναι λίγο καταθλιπτικό; ή μου φαίνεται;

 

[Pin]

Απάντηση: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

είναι λίγο καταθλιπτικό; ή μου φαίνεται;

Έτσι όπως ακριβώς το ακούς: λεπτό, σκοτεινό, μελαγχολικό. Σύντομο, αλλά τόσο περιεκτικό σε βαθύ συναίσθημα!
Το συγκεκριμένο ακούστηκε στην κηδεία του ίδιου του Chopin.

 

[One Happy Cloud]

Απάντηση: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

Έτσι όπως ακριβώς το ακούς: λεπτό, σκοτεινό, μελαγχολικό. Σύντομο, αλλά τόσο περιεκτικό σε βαθύ συναίσθημα!
Το συγκεκριμένο ακούστηκε στην κηδεία του ίδιου του Chopin.

:402:

 

[Pin]

Απάντηση: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

Όταν ο Chopin άρχισε να αντιλαμβάνεται το τέλος του, ζήτησε να καταστραφούν τα ημιτελή έργα του και να μεταφερθεί η καρδιά του στη Βαρσοβία μετά το θάνατό του.

Θαύμαζε ιδιαίτερα τον Mozart και ζήτησε ν' ακουστεί στην κηδεία του το Requiem.
Άφησε την τελευταία του πνοή στις 17 Οκτωβρίου του 1849 σε ηλικία 39 ετών
Η κηδεία του έγινε στις 30 Οκτωβρίου στο ναό της Μαρίας της Μαγδαληνής των Παρισίων όπου ακούστηκαν, εκτός του Requiem, τα δικά του πρελούδια 4 και 6.


Chopin Prelude Op.28 No.6 in B minor -Lento
piano: Martha Argerich
[YOUTUBE]KJbnm6Mhdps[/YOUTUBE]

Wolfgang Amadeus Mozart: Requiem in D minor (K.626)
Herbert Von Karajan
Wiener Philharmoniker
[YOUTUBE]ia8ceqIDSJw&feature[/YOUTUBE]

 

[Pin]

Απάντηση: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

Franz Schubert - Sonata in A minor for Arpeggione and Piano, D. 821

1.Allegro moderato
2.Adagio in E major
3.Allegretto in A major

Yo-Yo Ma (Violincello)
Emanuel Ax (Piano)

[YOUTUBE]B_k-osomA3M&feature[/YOUTUBE]




Arpeggione

 

[Pin]

Απάντηση: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

http://www.virtuosochannel.com/

 

[Pin]

Απάντηση: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

L. V. Beethoven - Sonata No. 17 in D minor, Opus 31 No. 2

1.Largo - Allegro
2.Adagio
3.Allegretto

piano:Wilhelm Kempff

[YOUTUBE]zrfp1OpOUrE[/YOUTUBE]


Και πιο έντονα "χρωματισμένο" το τρίτο μέρος απ' τον Tzvi Erez

[YOUTUBE]RPsdBk9dykg[/YOUTUBE]

 

[rodouma]

Απάντηση: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

Haydn's "Farewell" Symphony in F sharp minor, no. 45

Igor Gruppman conducts the Mariinsky Theatre Orchestra in Haydn's "Farewell" Symphony, No. 45, 4th mvt.

:106: Προσέξτε τους μουσικούς της ορχήστρας στο adagio (από το 2:45 και μετά)...

 

[One Happy Cloud]

Απάντηση: Aς ακούσουμε κλασική μουσική!

Έτσι όπως ακριβώς το ακούς: λεπτό, σκοτεινό, μελαγχολικό. Σύντομο, αλλά τόσο περιεκτικό σε βαθύ συναίσθημα!
Το συγκεκριμένο ακούστηκε στην κηδεία του ίδιου του Chopin.

Δεν βλέπω κάτι απο αυτά που λές.sorry:203: