Ακούγεται καλύτερα. Δηλαδή;

[Bhutia]

Ε, αμα δε σου σηκώνεται τι να τις κάνεις; Πας και γράφεσαι στο TAS, στον ναό του χάι εντ!

Μιλάμε τα σχόλια των αναγνωστών είναι όλ δε μανεϊ!

All δε...χάνει
Μερικές φορές αναρωτιόμουν μήπως με το να μην έχω ποτέ καταφύγει σε τέτοια νεφελώδη παρελκόμενα ΄΄έχασα΄΄ κάποιες αναντικατάστατες εμπειρίες ως ΄΄μαθήματα΄΄ που θα με είχαν κάνει λιγότερο...κατηγορηματικό σε θέματα υψηλής πιστότητας.

Ακουγεται καλυτερα.
Οταν η αναπαραγωγη με την αντικατασταση στην αλυσιδα συσκευων καποιας φερνει τον ηχο πιο κοντα σε αυτο που ΑΡΕΣΕΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ.Και ειναι σιγουρο οτι στον καθενα δεν αρεσει αυτο που εγραψε ο ηχοληπτης...
Την δαιμονικη διαφανεια λεπτοφυια και φινετσα που οι ενισχυτες μονης αποληξης εξασφαλιζουν κ δεν χουν καμια σχεση με το ωμο ρωμαλεο αφτιασιδωτο αποτελεσμα ενος live..Αντε να πεισεις ενα θιασωτη των klipsch οτι αυτο που γραφτηκε ειναι αυτο που ακουει απο Atc, αν τοχει ακουσει απο klipsch κ τουμπαλιν .....Ασε που μου αρεσουν εντασεις 80 90 db και σε αυτες να ακουγονται ΟΛα και οχι 100 110.....(ευτυχως αυτο μετα τα 35)

Και μιλώντας περί πολύτιμων εμπειριών,οι μονοτελείς συνδυασμοί για οιοδήποτε ακροαματικό στοιχείο προσφέρουν -φαινομενικώς- απλόχερα,στερούν με εκνευριστικό τρόπο κάποια άλλα εξίσου πολύτιμα...

 

[Dimifoot]

Nτροπή γιατρέ, αυτό ήταν στα SOS!!!

Ενταξει, googlαρα και το βρηκα:

"It's a device for seperating audiophiles from their money"

 

[costas EAR]

Ακουγεται καλυτερα.
Οταν η αναπαραγωγη με την αντικατασταση στην αλυσιδα συσκευων καποιας φερνει τον ηχο πιο κοντα σε αυτο που ΑΡΕΣΕΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ

Aυτό που ακούγεται καλύτερα σε μένα, είναι το καλυτερότερο.
Αν είναι σωστό ... δεν ξέρω.
Αι χόουπ γιου αντερστεντ μι.

Ωραίος ο κύριος!
Ακούγεται καλύτερα αυτό που μας αρέσει περισσότερο!

Εδώ είμαστε! Κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο που λένε!

Αυτό που μου αρέσει ακούγεται καλύτερα!

Αυτή η άποψη κύριοι, είναι η πιο διαδεδομένη στο χώρο του όντιο. Έχει επικρατήσει τόσο πολύ, που κατά βάση έχει φτάσει να αντικαθιστά το "μου αρέσει" το "καλύτερο", ενώ είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα. Έτσι άλλωστε εκφράστηκε και το παιδί παραπάνω αν προσέξατε τι ακριβώς έγραψε, όπως δηλαδή όλος ο κόσμος, δεν είναι ο μόνος.

Ας δούμε ποια είναι η αιτία του κακού.

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ:

Πριν όμως, χρειαζόμαστε ένα σεμινάριο ταχύρυθμο, περί του τρόπου διάδοσης της γνώσης. Πάμε λοιπόν:

Πως μεταδίδεται η γνώση;

Η γνώση μεταδίδεται με 2 τρόπους.

Ο πρώτος είναι μέσω της εκπαίδευσης. Πας στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, σε σεμινάριο, σε οτιδήποτε τελοσπάντων, και ένας "πιστοποιημένος καθηγητής" που ξέρει, σου μαθαίνει πως έχουν τα πράγματα, σε εξετάζει και διαπιστώνει αν τα έμαθες, και σου δίνει στο τέλος και πιστοποιητικό γνώσης. Αυτός είναι ο δύσκολος τρόπος, και φυσικά δε μπορούμε να εκπαιδευόμαστε σε όλα όσα μας ενδιαφέρουν κάτι να μάθουμε, είναι (σχεδόν) αδύνατο.

Ο δεύτερος τρόπος είναι ρωτώντας. Ρωτώντας πας στην πόλη, δε ξέρεις πως να πας, ρωτάς και σου λένε. Ότι σου λένε το προσλαβάνεις αυτομάτως ως την μεγάλη αλήθεια του σύμπαντος, χωρίς να το ψάξεις δέχεσαι ντε φάκτο πως είναι σωστό.

Και εδώ βρίσκεται μια ακόμα αλήθεια, αλλά και η καρδιά του προβλήματος. Πως αποκτά την αλήθεια μια κοινωνία;
Η απάντηση είναι "αν το λένε πολλοί είναι το σωστό". Δηλαδή, αν ένας μόνος του λέει κάτι αντίθετο με την κοινή γνώμη, τότε κανένας μα κανένας δε το δέχεται, και χωρίς να το ψάξει μάλιστα. Δεν ενδιαφέρει καν η απόδειξη αν αυτό που λέει ο ένας είναι σωστό ή λάθος, χαρακτηρίζεται αυτομάτως ως λάθος, επειδή το αντίθετο το λένε πολλοί.
Αν τώρα, αυτό το νέο πράγμα το λένε συνεχώς 2-3, και αν σε λίγο προστεθούν άλλοι 2-3 να λένε συνεχώς αυτό το νέο πράγμα, τότε μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, ξαφνικά πολύς κόσμος το δέχεται ως σωστό, αδιαφορώντας για τη διερεύνηση του αν είναι σωστό ή λάθος. Κι έτσι, μεταδίδεται η γνώση στην κοινωνία. (και στην μικροκοινωνία του όντιο)
Πχ βλέπεις έναν στο δρόμο να φωνάζει "έρχεται μετεωρίτης, θα πεθάνουμε όλοι". Αδιαφορείς πλήρως, ξέρεις ότι λέει βλακείες. Πως το ξέρεις; το έψαξες; όχι βέβαια, αλλά είναι μόνο ένας που το λέει, άρα χέσε με τώρα. Αν αύριο ακούσεις άλλους 2-3 να το λένε, αρχίζεις να το ψυλλιάζεσαι. Αν το λένε συνέχεια και το πούνε κι άλλοι τόσοι κι αν ρε συ το πει και το MEGA στις ειδήσεις, τότε ξεκινάς τα τηλέφωνα, να διαδίδεις την αλήθεια! Έρχεται μετεωρίτης θα φωνάζεις. "Αλήθεια λέω" θα λες. Κι ας μη το έψαξες.
Το ίδιο έγινε κάποτε που φώναζε ένας οτι η γη είναι στρόγγυλη. Βλακείες. Όλοι ήξεραν ότι η γη είναι επίπεδη, γιατί έτσι τους είχαν πει. Ποτέ δε το έψαξαν, ούτε όταν το φώναζε αυτός ο κακομοίρης. Μετά από χρόνια, το λέγανε κι άλλοι, οπότε σιγά σιγά αντικατέστησε την αλήθεια της κοινωνίας, γιατί ακριβώς το έλεγαν κι άλλοι, κανείς δε το είχε ψάξει όμως ούτε τότε που το δέχτηκαν.

Πάμε στο χόμπι. Μπαίνει ένας σύγχρονος πιτσιρικάς στο μαγαζί που πουλάει στέρεα και βλέπει ένα πικάπ, πάνω του ένα μεγάλο μαύρο πράγμα γυρνάει και παίζει μουσική. Αυτός γουρλώνει τα μάτια, ρωτάει τι είναι αυτό; Δίσκος μουσικής του λέει ο έμπορος. Μα οι δίσκοι είναι μικροί και ασημένιοι και τους διαβάζει το cd-rom στον υπολογιστή λέει ο πιτσιρικάς. Απαντάει ο έμπορος: Αυτό φίλε μου είναι για ψαγμένους, λέγεται βινύλιο και παίζει πολύ καλύτερα από το CD που ξέρεις! Ο πιτσιρικάς τρελαίνεται, πάει και σε άλλο μαγαζί με πικάπ και σε κατάστημα πώλησης δίσκων βινυλίου και βλέπει τους ψαγμένους να ασχολούνται με το βινύλιο, τους ρωτάει, του λένε ναι ρε φυσικά παίζει καλύτερα από το CD, οπότε πείθεται. Μετά αρχίζει τα τηλέφωνα στους φίλους του: "έλα ρε, που να στα λέω, ανακάλυψα πως ακούγεται σωστά η μουσική, είναι όμως για πολύ ψαγμένους τύπους, αναλογικός ήχος, θα πάθεις πλάκα, έλα να σου μάθω, πήρα ένα και παίζει απίστευτα". Διαδίδει τη γνώση.

ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗΣ: Επιστροφή στο κυρίως θέμα:

 

[costas EAR]

Η πικρή αλήθεια είναι ότι δε ξέρεις να ακούς, δε ξέρεις τι ακούς, δε ξέρεις ούτε τι σου αρέσει. Πως ξεκίνησε το θέμα; Από έναν έμπορο, κάπου, κάποτε. Μπήκες μέσα, ρώτησες τι ηχείο να πάρεις, ποιο παίζει καλά, δεν ήξερες, κι ήξερες καλά ότι δεν ήξερες.. Σου λέει ο έμπορος: α, κάτσε άκου αυτά τα πολύ καινούρια ηχεία, είναι λίγο ακριβούτσικα αλλά το αξίζουν, αυτιά έχεις, θα καταλάβεις, να, θα σου βάλω αυτά τα ηχεία να τα ακούσεις λοιπόν και μου λες, εσύ ξέρεις τι σου αρέσει. Τσαααα, λίγο σου τόνωσε το ηθικό, ξέρεις λέει, αυτιά έχεις λέει, θα ακούσεις και θα κρίνεις λέει. Κατευθείαν χαλάρωσες. Σου βάζει ένα ηχείο που θέλει να σου πουλήσει, τραβάει και μια μποτιά, σου ρίχνει ο έμπορος ένα χαμογελάκι πονηρό, σου κλείνει το μάτι με νόημα και σου λέει "είδες μπάσο; φοβερό έ;". Εσύ δε ξέρεις μεν, αλλά τον βλέπεις να σου κλείνει το μάτι με σιγουριά, ακούς και το μπουμ, λες ναι, φοβερό μπάσο, όντως. Το άκουσες. Και το παίρνεις και φωνάζεις ένα φίλο σου στο σπίτι και του λες έλα να ακούσεις μπάσο ρε άσχετε. Και του βάζεις το κομμάτι και του σκας το πονηρό χαμόγελο. Τς.... έμαθες. Το αυτί σου κεντάει!

Έτσι και γω ήξερα τι μου αρέσει. Μου άρεσαν τα πρίμα, μου είχε πει ο έμπορος δες ρε κεφτέ τι πρίμα βγάζει το μάγκνεπαν, 2 μέτρα ρίμπον, που να το πάει κόντρα το τουιτεράκι το μια σταλιά! Ε, πήρα μάγκνεπαν, 2 μέτρα ρίμπον, και γαμώ τα πρίμα ρε μεγάλε, όπως θά'λεγε κι ο Βασίλης.

Όλα ξεκινούν από τον έμπορο. Ξέρεις σου λέει. Έχεις αυτιά σου λέει. Πως σου ακούγεται αυτός ο ενισχυτής σε ρωτάει. Για άκουσε αυτό το καλώδιο και πες μου σου λέει. Και εν τω μεταξύ σε έχει πείσει πως ξέρεις τι ακούς, πως ξέρεις ακόμα και καλώδια να ακούς. Και αυτό το λένε όλοι, το διαβάζεις και στα περιοδικά, και στις εκθέσεις και παντού. Δε μπορεί, έτσι θα είναι. Η αλήθεια της κοινωνίας. Ποιος να το ψάχνει τώρα.....

Η πικρή αλήθεια είναι άλλη. Δε ξέρεις τι σου γίνεται μεγάλε. Ποιος είσαι συ ρε φιόγκε που θα μου πεις αν παίζει καλά το κλάιν μάιν το στουντιακό αριστούργημα ρε τζιτζιφιόγκε; Είσαι γιατρός, είσαι δικηγόρος, είσαι κινητοτηλεφωνάς, είσαι μπακάλης, κτηνίατρος, αδέσποτος, δεν έχει σημασία, ξέρεις την τύφλα σου να ακούς, δε ξέρεις τίποτα. Το κλάιν ρε κεφτέ είναι ένα τρελό εργαλείο που πίνουν νερό στο όνομά του εκατοντάδες μηχανικοί ήχου σε εκατοντάδες ή χιλιάδες στούντιο στη γη, άνθρωποι που ξέρουν τι ακούν. Ποιος νομίζεις μωρέ ότι είσαι για να έχεις και άποψη δήθεν; Το χρυσό αφτί του σύμπαντος; Και γιατί νομίζεις ότι δικαιούσαι να έχεις άποψη; Γιατί κάποιος στο είπε; Και τον πίστεψες μωρέ; Γιατί; Σε βόλεψε; Τόνωσε τον εγωισμό σου; Σε έκανε να αισθανθείς ωραίος τύπος; Δηλαδή ο αρχιτέκτονας που σου φτιάχνει το σπίτι αν σε ρωτήσει τι πάχος σίδερα να βάλει στις κολώνες θα έχεις άποψη κι εκεί αν σου πει ότι "εσύ ξέρεις"; Εγώ που σου λέω ότι η χολή σου πρέπει να βγει ή έχεις καρκίνο στο θυρεοειδή σου, θες να έχεις άποψη αν σε ρωτήσω αν θες να το βγάλεις ή όχι, ή επειδή κάποιος σου είπε κάτι κάποτε και το ασπάστηκες ως την μεγάλη αλήθεια του σύμπαντος χωρίς ποτέ να το ψάξεις; Μήπως θες να βγάλεις μόνος σου τον καρκίνο; Κάνεις και χειρουργεία ρε μεγάλε;

Στην βάση του προβλήματος, κατά βάθος το γνωρίζεις ότι είναι έτσι. Τα γούστα σου είναι τη μια έτσι, την άλλη γιουβέτσι. Τη μια σου αρέσουν τα μπάσα, την άλλη τα πρίμα, την παράλλη οι φωνές και τα μεσαία, και πας σε ένα νέο στέρεο, το ακούς και λές αχ! μου αρέσει! χαχαχαχαχαχα

Γιατί ρε γαμώτι μου δε βρέθηκε κάποιος όταν αγόραζα τα μαγκ να μου πει "που πας ρε μεγάλε; τι πας να κάνεις; είσαι στα καλά σου; αυτά τα ηχεία δε πρόκειται ποτέ να τα κάνεις να παίξουν σωστά, ξέρεις τι γίνεται με το χώρο; ξέρεις τι είναι λοβός ακτινοβολίας; ξέρεις τι σημαίνει κόμβος πίεσης και τι σημαίνει κόμβος ταχύτητας; ξέρεις ότι αυτό το ηχείο έχει παθητικό κρος που το κάνει αδύνατο να παίξει καλύτερα από αυτά τα ηχεία που δεν έχουν για αυτούς συγκεκριμένα τους λόγους;" κλπ κλπ κλπ. Αντίθετα, όλοι έλεγαν "ηχειάρες" και "μπράβο"! χαχαχαχαχαχαχαχα

Το έχω δει το έργο σε όλο του το μεγαλείο. Ξέρω ΑΚΡΙΒΩΣ τι παίζεται. Ο καθένας "δικαίως" θέλει να πάρει ήχο που να του αρέσει. Τρίχες κατσαρές μεγάλε. Ούτε ξέρεις να ακούς, ούτε πρόκειται να μάθεις ποτέ (εκτός κι αν είσαι του επαγγέλματος).

Άκου τη μουσική που σου αρέσει, και μη το συζητάς και πολύ πολύ, εκτίθεσαι.

Όση δουλειά έχει ένας γιατρός κι ένας δικηγόρος να λέει πως ξέρει τι ακούει, τόση δουλειά έχει κι ένας μηχανικός ήχου να λέει ότι ξέρει να κάνει χειρουργεία και να υπερασπίζεται κάποιον στα δικαστήρια.

Όποιος έχει αλλάξει 15 ηχεία κι έχει πάει σε εκατοντάδες εκθέσεις και σετάπ πολλά, και έχει και 4 στερεοφονικά στο σπίτι, έχει άπειρη εμπειρία από λάθος ακούσματα, έχει γίνει πλούσιος στο λάθος και μπορεί να κάνει λάθος με εκατοντάδες διαφορετικούς τρόπους. Είναι ο επαγγελματίας του λάθους, ρώτα τον να μάθεις (τι να ΜΗΝ κάνεις).

Όποιος έχει πάει σε 15 συναυλίες και σε 25 λάιβ και σε 35 μέγαρα, έχει τόση εμπειρία στη μουσική, όση έχει και στις οικοδομές, καθώς βλέπει συνέχεια γύρω του οικοδομές, έχει δει πολλές πολλές, και άντε, να μας κάνει μια οικοδομή σούπερ σπέσιαλ.

Κι εγώ έχω δει πολλά αρχαία, ξέρω από αρχαία, δώστε μου μάρμαρο να σας φτιάξω ένα Παρθενώνα τύφλα νά'χουν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Πικρή η αλήθεια παίδες, αλλά δε ξέρετε ούτε σεις ούτε γω να ακούμε, δε ξέρουμε τι μας αρέσει, ανά πάσα στιγμή μπορεί να ακούσουμε κάτι και για κάποιο λόγο περίεργο και ασαφή να μας αρέσει ή όχι, και όλη αυτή η κουβέντα είναι ένα ανέκδοτο που το ξεκίνησε κάποιος πονηρός έμπορος όταν ήμασταν παιδάκια.

Διότι, αν έμπαινες στο μαγαζί και ρωτούσες "ποιο να πάρω" και σου έλεγε "αυτό", και του έλεγες "να το ακούσεις" και σου έλεγε "τι να ακούσεις ρε μεγάλε; μήπως σκαμπάζεις και τίποτα από στέρεα για να ξέρεις να ακούς; βρε άντε πάρτο και φύγε τώρα..." ε, μάλλον δε θα αγόραζες, κι ο έμπορος δε θέλει απλά να αγοράσεις, να πηγαινοέρχεσαι και να τραμπάρεις θέλει. Κι έχει το κόλπο στο τσεπάκι: ξέρεις σου λέει, έχεις αφτιά και ακούς σου λέει. Κι εσύ, τρως το χάπι του, κι αυτός τρώει το τσεπάκι σου.

Περαστικά σας.
Η δύναμη της λογικής..

 

[Dimifoot]

 

[Kostas Kefalas]

Κωστακη ...
....προτεινω να βαλεις περισσοτερη νικοτινη και αλλαγη ατμοποιητη .....δεν σου φτανει η mg και ο ατμοποιητης δεν δινει αυτο που πρεπει....

προτεινω smok tvf4 με reuleaux dna 200

 

[κιμωνhifi]

Μπορεί να συμβαίνει το αντίθετο.

 

[ABSENTI]

πω πωωωωω....πρεπει να σε ρουφιξαν το αιμα εσενα..οι εμποροι. στα νιατα σου...και την πληρωνουμε εμεις τωρα..

 

[κιμωνhifi]

Φίλε Κώστα παρακαλώ εξήγησε το "εκτός κι αν είσαι του επαγγέλματος".

 

[wizzy]

Φίλε Κώστα παρακαλώ εξήγησε το "εκτός κι αν είσαι του επαγγέλματος".

Ηχολήπτης, μηχανικός ήχου κτλ.

 

[κιμωνhifi]

Οι κατασκευαστές, οι αντιπρόσωποι, οι έμποροι (και οι μουσικοί κατά μια έννοια) δεν είναι του επαγγέλματος;

 

[kwnstantinos pattas]

Εγώ παιδιά θέλω 'ξερα' μπάσσα χωρίς μπουμαρισμα και δυνατά πρίμα... Μου αρέσει πολύ ο ήχος των PA και όχι τον hi-fi ..

 

[SOCO]

Η πικρή αλήθεια είναι ότι δε ξέρεις να ακούς, δε ξέρεις τι ακούς, δε ξέρεις ούτε τι σου αρέσει. Πως ξεκίνησε το θέμα; Από έναν έμπορο, κάπου, κάποτε. Μπήκες μέσα, ρώτησες τι ηχείο να πάρεις, ποιο παίζει καλά, δεν ήξερες, κι ήξερες καλά ότι δεν ήξερες.. Σου λέει ο έμπορος: α, κάτσε άκου αυτά τα πολύ καινούρια ηχεία, είναι λίγο ακριβούτσικα αλλά το αξίζουν, αυτιά έχεις, θα καταλάβεις, να, θα σου βάλω αυτά τα ηχεία να τα ακούσεις λοιπόν και μου λες, εσύ ξέρεις τι σου αρέσει. Τσαααα, λίγο σου τόνωσε το ηθικό, ξέρεις λέει, αυτιά έχεις λέει, θα ακούσεις και θα κρίνεις λέει. Κατευθείαν χαλάρωσες. Σου βάζει ένα ηχείο που θέλει να σου πουλήσει, τραβάει και μια μποτιά, σου ρίχνει ο έμπορος ένα χαμογελάκι πονηρό, σου κλείνει το μάτι με νόημα και σου λέει "είδες μπάσο; φοβερό έ;". Εσύ δε ξέρεις μεν, αλλά τον βλέπεις να σου κλείνει το μάτι με σιγουριά, ακούς και το μπουμ, λες ναι, φοβερό μπάσο, όντως. Το άκουσες. Και το παίρνεις και φωνάζεις ένα φίλο σου στο σπίτι και του λες έλα να ακούσεις μπάσο ρε άσχετε. Και του βάζεις το κομμάτι και του σκας το πονηρό χαμόγελο. Τς.... έμαθες. Το αυτί σου κεντάει!

Έτσι και γω ήξερα τι μου αρέσει. Μου άρεσαν τα πρίμα, μου είχε πει ο έμπορος δες ρε κεφτέ τι πρίμα βγάζει το μάγκνεπαν, 2 μέτρα ρίμπον, που να το πάει κόντρα το τουιτεράκι το μια σταλιά! Ε, πήρα μάγκνεπαν, 2 μέτρα ρίμπον, και γαμώ τα πρίμα ρε μεγάλε, όπως θά'λεγε κι ο Βασίλης.

Όλα ξεκινούν από τον έμπορο. Ξέρεις σου λέει. Έχεις αυτιά σου λέει. Πως σου ακούγεται αυτός ο ενισχυτής σε ρωτάει. Για άκουσε αυτό το καλώδιο και πες μου σου λέει. Και εν τω μεταξύ σε έχει πείσει πως ξέρεις τι ακούς, πως ξέρεις ακόμα και καλώδια να ακούς. Και αυτό το λένε όλοι, το διαβάζεις και στα περιοδικά, και στις εκθέσεις και παντού. Δε μπορεί, έτσι θα είναι. Η αλήθεια της κοινωνίας. Ποιος να το ψάχνει τώρα.....

Η πικρή αλήθεια είναι άλλη. Δε ξέρεις τι σου γίνεται μεγάλε. Ποιος είσαι συ ρε φιόγκε που θα μου πεις αν παίζει καλά το κλάιν μάιν το στουντιακό αριστούργημα ρε τζιτζιφιόγκε; Είσαι γιατρός, είσαι δικηγόρος, είσαι κινητοτηλεφωνάς, είσαι μπακάλης, κτηνίατρος, αδέσποτος, δεν έχει σημασία, ξέρεις την τύφλα σου να ακούς, δε ξέρεις τίποτα. Το κλάιν ρε κεφτέ είναι ένα τρελό εργαλείο που πίνουν νερό στο όνομά του εκατοντάδες μηχανικοί ήχου σε εκατοντάδες ή χιλιάδες στούντιο στη γη, άνθρωποι που ξέρουν τι ακούν. Ποιος νομίζεις μωρέ ότι είσαι για να έχεις και άποψη δήθεν; Το χρυσό αφτί του σύμπαντος; Και γιατί νομίζεις ότι δικαιούσαι να έχεις άποψη; Γιατί κάποιος στο είπε; Και τον πίστεψες μωρέ; Γιατί; Σε βόλεψε; Τόνωσε τον εγωισμό σου; Σε έκανε να αισθανθείς ωραίος τύπος; Δηλαδή ο αρχιτέκτονας που σου φτιάχνει το σπίτι αν σε ρωτήσει τι πάχος σίδερα να βάλει στις κολώνες θα έχεις άποψη κι εκεί αν σου πει ότι "εσύ ξέρεις"; Εγώ που σου λέω ότι η χολή σου πρέπει να βγει ή έχεις καρκίνο στο θυρεοειδή σου, θες να έχεις άποψη αν σε ρωτήσω αν θες να το βγάλεις ή όχι, ή επειδή κάποιος σου είπε κάτι κάποτε και το ασπάστηκες ως την μεγάλη αλήθεια του σύμπαντος χωρίς ποτέ να το ψάξεις; Μήπως θες να βγάλεις μόνος σου τον καρκίνο; Κάνεις και χειρουργεία ρε μεγάλε;

Στην βάση του προβλήματος, κατά βάθος το γνωρίζεις ότι είναι έτσι. Τα γούστα σου είναι τη μια έτσι, την άλλη γιουβέτσι. Τη μια σου αρέσουν τα μπάσα, την άλλη τα πρίμα, την παράλλη οι φωνές και τα μεσαία, και πας σε ένα νέο στέρεο, το ακούς και λές αχ! μου αρέσει! χαχαχαχαχαχα

Γιατί ρε γαμώτι μου δε βρέθηκε κάποιος όταν αγόραζα τα μαγκ να μου πει "που πας ρε μεγάλε; τι πας να κάνεις; είσαι στα καλά σου; αυτά τα ηχεία δε πρόκειται ποτέ να τα κάνεις να παίξουν σωστά, ξέρεις τι γίνεται με το χώρο; ξέρεις τι είναι λοβός ακτινοβολίας; ξέρεις τι σημαίνει κόμβος πίεσης και τι σημαίνει κόμβος ταχύτητας; ξέρεις ότι αυτό το ηχείο έχει παθητικό κρος που το κάνει αδύνατο να παίξει καλύτερα από αυτά τα ηχεία που δεν έχουν για αυτούς συγκεκριμένα τους λόγους;" κλπ κλπ κλπ. Αντίθετα, όλοι έλεγαν "ηχειάρες" και "μπράβο"! χαχαχαχαχαχαχαχα

Το έχω δει το έργο σε όλο του το μεγαλείο. Ξέρω ΑΚΡΙΒΩΣ τι παίζεται. Ο καθένας "δικαίως" θέλει να πάρει ήχο που να του αρέσει. Τρίχες κατσαρές μεγάλε. Ούτε ξέρεις να ακούς, ούτε πρόκειται να μάθεις ποτέ (εκτός κι αν είσαι του επαγγέλματος).

Άκου τη μουσική που σου αρέσει, και μη το συζητάς και πολύ πολύ, εκτίθεσαι.

Όση δουλειά έχει ένας γιατρός κι ένας δικηγόρος να λέει πως ξέρει τι ακούει, τόση δουλειά έχει κι ένας μηχανικός ήχου να λέει ότι ξέρει να κάνει χειρουργεία και να υπερασπίζεται κάποιον στα δικαστήρια.

Όποιος έχει αλλάξει 15 ηχεία κι έχει πάει σε εκατοντάδες εκθέσεις και σετάπ πολλά, και έχει και 4 στερεοφονικά στο σπίτι, έχει άπειρη εμπειρία από λάθος ακούσματα, έχει γίνει πλούσιος στο λάθος και μπορεί να κάνει λάθος με εκατοντάδες διαφορετικούς τρόπους. Είναι ο επαγγελματίας του λάθους, ρώτα τον να μάθεις (τι να ΜΗΝ κάνεις).

Όποιος έχει πάει σε 15 συναυλίες και σε 25 λάιβ και σε 35 μέγαρα, έχει τόση εμπειρία στη μουσική, όση έχει και στις οικοδομές, καθώς βλέπει συνέχεια γύρω του οικοδομές, έχει δει πολλές πολλές, και άντε, να μας κάνει μια οικοδομή σούπερ σπέσιαλ.

Κι εγώ έχω δει πολλά αρχαία, ξέρω από αρχαία, δώστε μου μάρμαρο να σας φτιάξω ένα Παρθενώνα τύφλα νά'χουν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Πικρή η αλήθεια παίδες, αλλά δε ξέρετε ούτε σεις ούτε γω να ακούμε, δε ξέρουμε τι μας αρέσει, ανά πάσα στιγμή μπορεί να ακούσουμε κάτι και για κάποιο λόγο περίεργο και ασαφή να μας αρέσει ή όχι, και όλη αυτή η κουβέντα είναι ένα ανέκδοτο που το ξεκίνησε κάποιος πονηρός έμπορος όταν ήμασταν παιδάκια.

Διότι, αν έμπαινες στο μαγαζί και ρωτούσες "ποιο να πάρω" και σου έλεγε "αυτό", και του έλεγες "να το ακούσεις" και σου έλεγε "τι να ακούσεις ρε μεγάλε; μήπως σκαμπάζεις και τίποτα από στέρεα για να ξέρεις να ακούς; βρε άντε πάρτο και φύγε τώρα..." ε, μάλλον δε θα αγόραζες, κι ο έμπορος δε θέλει απλά να αγοράσεις, να πηγαινοέρχεσαι και να τραμπάρεις θέλει. Κι έχει το κόλπο στο τσεπάκι: ξέρεις σου λέει, έχεις αφτιά και ακούς σου λέει. Κι εσύ, τρως το χάπι του, κι αυτός τρώει το τσεπάκι σου.

Περαστικά σας.
Η δύναμη της λογικής..

Bιωσες το ταξιδι ομως, και ειμαι σιγουρος δε ξερω εαν καποιοι ισως και εσυ ο ιδιος θα ηθελες να πας στο τερμα κατευθειαν , να ξεκινησεις απο την αρχη, η να κοψεις δρομο... ως νεος στο χωρο ...
Πως να μη συμφωνησω ομως ο,τι στουντιακο ειναι τιμιοτατο ανα κατηγορια τιμης γιατι απευθεινεται σε ανθρωπους που εχουν την αναλογη παιδεια ...
Ετσι ειναι και το αλλο που οριζεις με τελιως διαφορετικο δρομο μιας και τα ταξιδια δεν τελιωνουν ποτε ουτε και τερμα θα υπαρξει....οπως και τσαμπα δεν ειναι τιποτε ... και αυτο τσεπακι τρωει
Και για να μη παρεξηγηθω , μαζι σου ειμαι ετσι?...

 

[Costas Coyias]

Ηχολήπτης, μηχανικός ήχου κτλ.

Οι κατασκευαστές, οι αντιπρόσωποι, οι έμποροι (και οι μουσικοί κατά μια έννοια) δεν είναι του επαγγέλματος;

Ούτε οι ηχολήπτες, ούτε οι μηχανικοί ήχου, ούτε οι κατασκευαστές ούτε κανείς άλλος. Εντάξει, να το πω σωστά. Όχι όλοι. Εντάξει, ακόμη πιο σωστά...

Η ακοή είναι μέγεθος υποκειμενικό, όπως και όλες οι υπόλοιπες αισθήσεις (οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, ΔΕΝ είναι πέντε, αλλά περισσότερες). Εξ αυτού του γεγονότος, θα μπορούσε κάποιος να εξαγάγει το λογικοφανές συμπέρασμα, πως, εφ' όσον ρε παιδί μου η ακοή είναι υποκειμενική, άρα όλοι έχουν δίκιο, καθένας προβάλλει τη δική του εκδοχή.

Χαουέβα, όμως, (που λένε και στο χωριό μου), υπάρχουν πάρα πολλά ακούσματα, τα περισσότερα των οποίων είναι επιδεκτικά (έως και εντόνων) επικρίσεων, κοινώς ακούγονται μετρίως έως χάλια, καθώς επίσης υπάρχουν και κάποια άλλα, σαφώς ολιγώτερα των πρώτων, τα οποία φέρουν την έξωθεν και καθολικώς καλήν μαρτυρίαν ως προς την αρτιότητα του όλου αποτελέσματος, κοινώς ακούγονται αξιοπρεπώς έως και υπέροχα, ενώ όλα, αμφοτέρων των κατηγοριών, κύπτουν υπό το βάρος των τεχνολογικών περιορισμών που ίσχυαν κατά την εποχή που δημιουργήθηκαν.

Έχοντας όλ' αυτά τα χρόνια (η ηλικία δεν κρύβεται...) έλθει σε επαφή και διάφορα πρόσωπα και πράγματα, έχω καταλήξει πως όλοι αυτοί "του επαγγέλματος" μπορούν να καταταχθούν σε τρεις κατηγορίες:
1. Αυτοί που γνωρίζουν το αντικείμενο εμπειρικά και δεν ξέρουν τί τους γίνεται.
2. Αυτοί που γνωρίζουν το αντικείμενο εμπειρικά, αλλ' έχουν αποκτήσει και κάποιο επαρκές θεωρητικό υπόβαθρο, και ξέρουν τί τους γίνεται.
3. Αυτοί που δεν γνωρίζουν το αντικείμενο εμπειρικά, αλλ' έχουν έχουν πλήρες θεωρητικό υπόβαθρο, οπότε, ξέρουν μεν τί τους γίνεται, αλλά η αρτιότητα του αποτελέσματος δεν είναι αυτονόητη.

Όταν το 1978 επεσκέφθην για πρώτη φορά κατάστημα hi-fi, ανάμεσα σε διάφορες συσκευές που άκουσα, έτυχε να υπάρχει στο δωμάτιο και το IMF Super Compact, και ακούγοντας και συγκρίνοντάς το με άλλα ηχεία, αυτομάτως και κατά κάποιον ανεξήγητο τρόπο, καρφώθηκα πάνω του και είπα "αυτό". Ήταν πληρέστερο, σαφέστερο, καθαρότερο, ομοιογενέστερο. Όμως, δεν μπορούσα να το φτάσω στα λεφτά, οπότε συμβιβάστηκα με κάτι άλλο. Για να φτιάξει τέτοιο ηχείο εκείνος ο κατασκευαστής, προφανώς είχε το κατάλληλο θεωρητικό υπόβαθρο, αλλά αυτός ο ρόλος είναι ο εύκολος. Ο δύσκολος είναι να δημιουργήσει κανείς το υλικό, το τί θα ακούσεις, και πώς θα ακούγεται.

Όταν πρωτοέβαλα στο πικάπ να ακούσω το Briefcase full of blues, ναι μεν το εισαγωγικό Can't turn you loose με το χαιρετισμό του Dan Aykroyd με άφησε άφωνο, αλλά βεβαίως παρατήρησα αμέσως πως τα πνευστά ήταν παραμορφωμένα, (ενώ αργότερα, μετά από αρκετό διάβασμα, κατάλαβα πως είναι και συμπιεσμένα). Ο δίσκος που έχω είναι γερμανικής ή ολλανδικής εκτύπωσης - δε θυμάμαι. Δανείστηκα ακόμη καναδυό διαφορετικής προέλευσης, αργότερα κατέβασα κι άλλες εκδοχές. Παντού τα ίδια. Ο γέγραπται, γέγραπται, αλλά και τί έγινε δηλαδή; Σιγά το πράμα, ο δίσκος είναι καταπληκτικός.

Περίπου την ίδια εποχή, πήρα το πρώτο άλμπουμ των Dire Straits. Εξαιρετικό υλικό, αλλά και εξαιρετικός ήχος, ακόμη και στο ελληνικής εκτύπωσης βινύλιο. Όπως κάποιοι ενθυμούνται, παραγωγός του δίσκου είναι ο Muff Winwood (ο αδελφός του Stevie). Λίγο αργότερα, ο Πετρίδης έπαιξε το Communique Παρασκευή απομεσήμερο στο Ροκ Κλάμπ, και Δευτέρα μεσημέρι τον είχα στα χέρια μου. Ο ίδιος εξαιρετικός ήχος, αλλ' αυτή τη φορά δια χειρός δύο πολύ μεγάλων παραγωγών, Jerry Wexler και Barry Becket. Έγιναν πασίγνωστοι οι Straits, τράβηξαν την προσοχή των μεγάλων. Ακόμη πιο μετά, εξεδόθη το Brothers in Arms, του οποίου την παραγωγή υπογράφει ο ίδιος ο Knopfler μαζί με τον Neils Dorfman. Και έβγαλαν έναν ήχο σαφώς μέτριο, ίνα το θέσω ευσχήμως. Ειδικά σ' εκείνο το Money for nothing πραγματικά δεν έχω καταλάβει και ούτε έψαξα να μάθω γιατί τα ντραμς ακούγονται τόσο σκατά. Όποτε έχω βρεθεί σε έκθεση hi-fi και παίζουν σε διάφορα δωμάτια το Money for nothing συλλαμβάνω τον εαυτό μου να μονολογεί "δεν το πιστεύω ρε πούστη μου αυτό που ζω, δεν είναι δυνατόν".

Τέλος πάντων, προσωπικά, από όλους αυτούς, νομίζω πως αξίζει να εμπιστευθεί κανείς κάποιους συγκεκριμένους παραγωγούς, όπως οι παραπάνω, όπως επίσης και ο Alan Parsons, ειδικά για το Year of the cat. Αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι, έτσι όπως είναι κεντημένο, είναι ποίημα. Επίσης, ο Ry Cooder, για το Buena Vista social club. Βεβαίως, ο Cooder είναι κατά βάσιν μουσικός, και οι μουσικοί αποδίδουν εμπειρικά, δεν γνωρίζουν ούτε να φτιάξουν μια κιθάρα, ένα κλαρίνο ή ένα βιολί ή ένα πιάνο, ούτε βεβαίως και τα μαθηματικά της αρμονίας, τουλάχιστον οι συντριπτικά περισσότεροι εξ αυτών, αλλά γνωρίζουν να παίξουν, και κάποιοι γνωρίζουν να ερμηνεύσουν. Όμως, ο Cooder γνωρίζει και την απέναντι πλευρά, το τεχνικόν του πράγματος. Και σαφώς υπάρχουν κι άλλοι, νεώτεροι - αδύνατον να μην υπάρχουν, ειδικά στο χώρο της κλασικής.

Ταλέντο και γνώσεις.

 

[editor]

μέχρι που άκουσα το ντακ της γκολντμουντ. Σοκ! Ήχος αναλογικός (τόσο καλός, είναι επίθετο). Το γκολντμουντ είχε υπερτετραπλάσια λεφτά από το μεριντιαν. Το πήρα την ίδια μέρα.
Μετά; Είπαμε, χάι εντ.

Τί άλλο θα μάθουμε σ αυτό το forum !
Ο EAR απεξαρτημένος hi-endάς !

 

[costas EAR]

Σαφώς μεσιέ κογιόπουλε, έτσι έχουν τα πράγματα.
Που να ξέρει ο μουσικός ή ο έμπορος τι είναι πχ το compression και τι χρήση έχει και πώς και πόσο χρησιμοποιείται και γιατί πρέπει να χρησιμοποιείται.
Και δεν είναι και δουλειά του εμπόρου ή του μουσικού να το γνωρίζει. Ούτε τους λοβούς ακτινοβολίας, ούτε τους κόμβους πίεσης, ούτε τίποτα.

Ο τυπικός μουσικόφιλος βεβαίως δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά.
Βεβαίως αν τον ρωτήσεις ανάμεσα σε δυό ηχεία ποιο του άρεσε, θα έχει άποψη, όλοι έχουν, είναι σα την κωλοτρυπίδα. Θα του κάνεις χάρη όμως αν δεν τον ρωτήσεις, αν του δώσεις αυτό που είναι αντικειμενικά πιο σωστό, κι αστον να μάθει να ακούει από αυτό. Μιά χαρά θα ακούει τη μουσική του άλλωστε..

Πες πως είναι ο γιός σου, ο 17αρης, που θέλει να πάρει το πρώτο του στέρεο. Τον ρωτάς τι του άρεσε απο τα ηχεία του κωτσόβολου που πήγε, ή του κάνεις τη χάρη να του πάρεις ένα σωστό ενεργό για νιαρφιλντ στο δωμάτιό του, και να του το στήσεις κιόλας στο χώρο, δε θα το ρωτήσεις καν που να τα βάλεις για να παίξουν πιο καλά, ή αν του αρέσει. Χάρη του κάνεις.

Ο ψαγμένος χαϊεντάς ακούει "συμπίεση" και βγάζει σπυριά, που να ξέρει ο κακομοίρης ότι αν του ρίξεις λίγο compression θα παίζει καλύτερα το στέρεο, και θα του αρέσει και περισσότερο, τυπικά άλλωστε, αυτός είναι ο κύριος λόγος που του αρέσει περισσότερο το πικάπ, αλλά δε μπαίνει στο μυαλό του ούτε με ένεση.

Τέλος πάντων, όλα αυτά τα περί στέρεο και μηχανημάτων και ηχογραφήσεων είναι αμιγώς τεχνικά θέματα και καταντάει γελοίο το καθεστώς στον κόσμο του όντιο με τις ακροάσεις και τις δοκιμές συσκευών και καλωδίων. Ο ντοχερτης το έλεγε σοφά (της ψ@λης του ο χαβας).

Δυστυχώς ή ευτυχώς, μέση οδός δεν υφίσταται. Ή θα δεχτείς την πικρή αλήθεια της πραγματικότητας, ή πάνε και γράψου στο TAS, πάρε τους υποστηρικτές καλωδίων να μην ακουμπάνε τα πολύτιμα φίδια σου στο πάτωμα και χαλάνε οι χροιές, και ζήσε το μύθο του χάι εντ.

Επαναλαμβάνω, μέση οδός δεν υπάρχει. Είναι σα να δηλώνεις άντρας και μεγάλος γυναικάς και στρεϊτ μέχρι θανάτου, αλλά νταξ, κάθε σαββατοκύριακο βράδυ να βάζεις τα φουστάνια και τα ψηλοτάκουνα και να ψαχνεις φορτηγατζήδες, και στο ίντερνετ να χαζεύεις πλαστικές στήθους, ε, μία σιλικονίτσα ρε αδερφέ στο βυζί, σιγά, τι άντρες είμαστε; Φοβούνται ωρε τα παλικάρια;

Γι'αυτό λέω με βεβαιότητα, μέση οδός δεν υπάρχει. Δηλαδή, δε διαλέγεις 3-4 σωστά ενεργά για το χώρο σου, βάσει καθαρά τεχνικών κριτηρίων, και στο τέλος τα ακούς για να δεις ποιο σου αρέσει περισσότερο για να το αγοράσεις επειδή σου άρεσε, το γαμησες και ψόφησε.

Δηλαδή πως διαλέγεις στέρεο;

Επειδή ομολογουμένως δεν έχει απαντηθεί με σαφήνεια το ερώτημα αυτό, θα τολμήσω πρώτος να το κάνω διφραγκα να το έχετε και γραπτώς:

Η λογική διαδικασία είναι η εξής:

1) βάζεις κάτω τα διαθέσιμα λεφτά. Αποφασίζεις το συνολικό ποσό που θα δαπανήσεις για ηχοσύστημα. Τελεσίδικη απόφαση, δε θα παρασυρθείς για κανένα λόγο και από κανέναν. Κουμάντο στην τσέπη σου εσύ θα κάνεις, ούτε ο έμπορος ούτε η παρέα σου. Βάζεις ένα νούμερο, και δε πας πιο πάνω ούτε σεντς. Πιο κάτω, βεβαίως, γιατί όχι.

2) αν στο μπάτζετ χωράει να ασχοληθείς με το χώρο, ασχολήσου πρώτα με αυτόν. Φάε το μισό μπάτζετ στο χώρο. Έχει λύσεις και εμφανίσημες και φθηνές και ακριβές. Θες μετρήσεις στο χώρο από άνθρωπο της δουλειάς και επιλογή υλικών επίσης από αυτόν. Στο θέμα της εμφάνισης, αυτός θα σε καθοδηγήσει.

3) Αν είναι δικό σου το σπίτι και αν μπορείς, ψάξε τη δυνατότητα για εντοιχισμένα, έχουν και υψηλό waf, δε θα μπλέκονται γκουμούτσες στα πόδια σου, πολλά τα πλεονεκτήματα, αλλά θέλει σκαψίματα στους τοίχους και ηχητική φροντίδα ανάλογη.

4) Η σοφή επιλογή ηχοσυστήματος είναι ενεργά ηχεία με AES EBU στην πλάτη, μία ψηφιακή είσοδο τέλος πάντων. Είναι η σύγχρονη πραγματικότητα του σωστού και εξελιγμένου ηχοσυστήματος στον 21ο αιώνα που αισίως διανύουμε. Αναλόγως χώρου και απαιτήσεων σε στάθμες ακρόασης, ξεσκαρταρεις τι έχει η αγορά στο κοστολόγιο που έχεις διαθέσιμο, και καταλήγεις σε 4-5 μοντελάκια από διαφορετικές εταιρίες. Επιλέγεις ένα από αυτά, με βάση 2 παραμέτρους: Α) ευκολίες διασύνδεσης και παραμετροποίησης, και γενικώς παρεχόμενες ευκολίες χρήσης, δηλαδή εκτιμούμε την παρουσία τηλεκοντρόλ, Wi-Fi, δυνατότητα ισοστάθμισης χώρου, αριθμό και ποικιλία εισόδων, κλπ. και Β) εμφάνιση, ποιο σου κάθεται στο μάτι και στο δωμάτιο πιο όμορφα σύμφωνα με τη δική σου αισθητική, άλλωστε εσύ θα το βλέπεις.

5) πηγή. Το PC σου, το λαπιτόπι σου, το i-τετοιο σου, ή ένα σύγχρονο media player. Ότι σε βολευει περισσότερο.

6) ισοστάθμιση χώρου. Φωνάζεις επαγγελματία για καλιμπράρισμα. Αναλόγως σύνθεσης ηχείου-πηγής, μπορεί να χρειαστεί να αγοράσεις κάποιο software ή κάποια άλλη συσκευή για τη χρήση της ισοστάθμισης χώρου, μπορεί όμως και να σε καλύπτει η σύνθεση που πήρες. Υπολόγισε το σαν αναγκαίο έξοδο.

Και κάθεσαι αναπαυτικά να ακούσεις τη μουσική σου. Όχι τον εξοπλισμό σου, τη μουσική σου, έχει μεγάλη διαφορά.



Με βάση την πλούσια σε λάθη εμπειρία μου, με βάση τις εκατομμύρια ώρες ακροάσεων συσκευών, με βάση τα πολλές πολλές δεκάδες χιλιάδων ευρώ που' χω σπαταλήσει, και τέλος με βάση τις όποιες γνώσεις έχω στο χώρο του όντιο, αυτές είναι οι απολύτως καλύτερες κατευθύνσεις που μπορώ να δώσω σε οποιονδήποτε χρήστη και ανεξαρτήτως κοστολογίου.

Ταυτόχρονα ομολογουμένως υπάρχει το χάι εντ. Παρακαλώ, φιλ φρι, το TAS είναι σταθερά στη θέση του, ορμάτε άφοβα!

 

[Mr Spock]

- ερώτηση προς costas EAR : - με τι ταχύτητα γράφεις ; . . . μόλις 4 λεπτά πέρασαν !!!!!!!!!!!

 

[costas EAR]

Και γράφω από κινητό, φαντασου! Χαχαχαχα

Πάντως Κόγια μου, δεν είναι δουλειά μας να κρίνουμε ηχογραφήσεις, δουλειά μας είναι να ακούμε τη μουσική που μας αρέσει.

 

[Dimifoot]

Γι'αυτό λέω με βεβαιότητα, μέση οδός δεν υπάρχει. Δηλαδή, δε διαλέγεις 3-4 σωστά ενεργά για το χώρο σου, βάσει καθαρά τεχνικών κριτηρίων, και στο τέλος τα ακούς για να δεις ποιο σου αρέσει περισσότερο για να το αγοράσεις επειδή σου άρεσε, το γαμησες και ψόφησε.

Like, με επιφυλαξη για μια μόνο παραγραφο (την ανωτερω). Οχι γιατι διαφωνω επι της ουσίας, αλλα γιατι μου κοβει το χαβαλε. Κατα βασει εχει δικιο, αλλα δεν με νοιαζει καθολου , εχω βρει αυτη τη μεθοδο για να μειωνω τις πιθανές μ@λ@κίες και να κανω παραλληλα και το κεφι μου. Εφοσον ειναι τεχνικά αρτια μηχανηματα δεν χαλασε και ο κοσμος...

Υπαρχει λοιπον μεση οδος για μενα, ο costas EAR ειναι "σταλινικός" , οποιος διαφωνει ειναι "οπορτουνιστής".

Καλα κανει βεβαια, γιατι αν δεν υπαρχουν τετοιες φωνες, θα επικρατει ο αποβλακωτικος χαΪεντισμος. Ο Κωστας προσπαθει απο ο.τι καταλαβα να κοψει το κεφαλι του δρακου πριν μεγαλωσει. Σεβαστό.

 

[Theodosis O.]

Και κάθεσαι αναπαυτικά να ακούσεις τη μουσική σου. Όχι τον εξοπλισμό σου, τη μουσική σου, έχει μεγάλη διαφορά.

Και γιατι να μην παρεις ενα ραδιοκασετοφωνο μπαταριας και ρευματος ?

Να το παιρνεις και στη παραλια βρε αδερφε !

ή στη ταρατσα οταν απλωνεις τα ρουχα.