Ιστορίες hi end για κλάματα: Director's Cut (Τα κομμένα)

[Sleep]

Φίλε μου, η εξίσωση αυτή, ισχύει.

Είναι τόσα πολλά τα αντικειμενικά, αδιαμφισβήτητα και αδιαπραγμάτευτα οφέλη της ενεργού πολυενισχυσης και με dsp ισοστάθμισης απόκρισης των σύγχρονων ενεργών ηχείων με μία AES EBU στην πλάτη, που κάθε εμπλοκή με παθητικά ηχεία είναι τελεσίδικα απόδειξη προσκόλλησης στο χαϊεντιλίκι.

Δεν είναι κακό να θες χαϊεντιλίκι, αλλά να ξέρουμε τι είναι τι.

Ξεκάθαρα πράγματα.

Δηλαδή, κάποιος που ακούει με ένα nad + Dali (για να πάρω ως παράδειγμα ένα δημοφιλή και προσιτό συνδυασμό) και είναι ικανοποιημένος γιατί πάνω από όλα είναι μουσικόφιλος, είναι περισσότερο hi end-ας από κάποιον που ακούει από ένα πλήρες σύστημα Grimm που μαζί με τα sub αγγίζει τα 30.000 ευρώ περίπου;

Καταλαβαίνω τι θες να πεις, αλλά στην πορεία προκύπτουν τόσες πολλές εξαιρέσεις που αυτό δεν καθίσταται κανόνας.

 

[PURETONE]

Αν για κάποιο λόγο στο προσεχές μέλλον τα ενεργά συστήματα γίνουν πιο δημοφιλή, οι hi end - άδες και οι παθολογίες τους θα μεταφερθούν από το ένα στρατόπεδο στο άλλο.
Τότε να δείτε δοκιμές σε καλώδια ρεύματος ενεργών ηχείων που "απαλύνουν τα πρίμα".

Εκτός εάν νομίζει κανείς ότι η αγορά επαγγελματικών studio monitor αν μυριστεί ψαχνό στην οικιακή διασκέδαση θα δείξει "ηθική ανωτερότητα".

Ετσι ειναι η πραγματικοτητα,διοτι απλα, απο οσους αγορασαν η θα αγορασουν ενεργα ηχεια, πολλοι ειναι χαιενταδες,χαλιενταδες, προσθεστε οτι σας κανει κεφι.
Προσωπικα γνωριζω κατοχο ενεργων SCM 100A (αν το λεω σωστα το μοντελο) με ακριβα ιντερκονεκτ & ρευματος.Το ιδιο με κατοχους αλλων ενεργων.Καμια "σταυροφορια" δεν πιστευω οτι θα σταματησει καμια κατασταση , παθη η συνηθειες.
The facts of life ? Μαλλον.

 

[Sleep]

@Κώστα Αφτιά

Ανοίγεις πολλά θέματα, ένα ένα να σε προλάβω.

1) Αυτός με Nad + Dali είναι συχνά - πυκνά άτομο με περιορισμένο budget και επενδύει εκεί με την προοπτική ίσως στο μέλλον να κάνει μια μικρή αναβάθμιση. Τα παθητικά, προς το παρόν, έχουν μεγαλύτερη ευελιξία και πιο εύκολη μεταπώληση. Αν πάλι δεν μπορέσει, δε χάλασε ο κόσμος! Συνήθως ,στο σπίτι αυτού του υποθετικού ακροατή βρίσκεις μια σοβαρή δισκοθήκη και όχι 10 state of the art ηχογραφήσεις για να "δοκιμάζεις το σύστημα" όπως στο σπίτι του hi end-α.

2) Για να μην παρεξηγηθώ: δε λέω πουθενά ότι ο κάτοχος Grimm, Kii ή οποιουδήποτε άλλου ενεργού συστήματος είναι hi end-ας. Αλλά δεν το αποκλείω κιόλας. Αντιθέτως εσύ το αποκλείεις, ενώ φαίνεται a priori να θεωρείς hi end-α τον κάτοχο σχεδόν οποιουδήποτε παθητικού συστήματος. Εκεί διαφωνούμε.

3) Τρίτον, τελευταίο και γενικότερο για να μην το κουράζω. Η βασική μου ένσταση έγκειται στο ότι θεωρώ το hi end-ιλίκι χαρακτηριστικό του hobby μας και όχι μιας συγκεκριμένης σχολής συστήματος. Ανάλογα με την περίοδο, την τάση, τη μόδα θα εκφραστεί με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο.
Γι' αυτό αντιμετωπίζω με περίσκεψη όσους βλέπουν το τέλος του hi end στα ενεργά ηχεία, το DSP κτλ.

Εδώ θα είμαστε, ελπίζω, σε λίγα χρόνια - και εφόσον γενικευθεί η χρήση ενεργών ηχείων - όπου θα μπουκάρεις σε νήμα με τίτλο "καλώδιο ρεύματος για ενεργά ηχεία" και θα το κάνεις π@@@άνα!

 

[PURETONE]

Εδώ θα είμαστε, ελπίζω, σε λίγα χρόνια - και εφόσον γενικευθεί η χρήση ενεργών ηχείων - όπου θα μπουκάρεις σε νήμα με τίτλο "καλώδιο ρεύματος για ενεργά ηχεία" και θα το κάνεις π@@@άνα!

Θα βαλει τα BELDEN του

 

[ARAV]

Το κακώς νοούμενο hi - end - ιλίκι (αν υπάρχει και καλώς νοούμενο), όπως οι συνεχείς αλλαγές μηχανημάτων, το μόνιμο αίσθημα ανικανοποίητου, η εμμονή σε ασήμαντες (ίσως?) λεπτομέρειες που ανάγονται σε κεφαλαιώδους σημασίας, η επιθυμία επίδειξης, η μανιώδης αναζήτηση της επιβεβαίωσης, η υποβάθμιση σημαντικότερων αναγκών στην εναγώνια προσπάθεια για την απόκτηση μιας νέας συσκευής, δεν είναι ζήτημα προτίμησης μεταξύ ενεργών ή παθητικών ηχείων. Γιατί έχω την εντύπωση ότι κάπως έτσι πάει να παρουσιαστεί το πράγμα...
Είναι πρωτίστως ζήτημα νοοτροπίας, ψυχοσύνθεσης και χαρακτήρα και εκφράζεται με παρεμφερή τρόπο σε όλα τα hobbies (έχετε ακούσει κυνηγούς πόσα χιλιάρικα σκάνε για την τάδε ή τη δείνα καραμπίνα?).

Γνωρίζω άτομα με μετριοπαθή παθητικά set ups τα οποία διατηρούν για πολλά χρόνια και διάγουν ψυχικά ήρεμα βίο......

Μία ιστορία, ίσως και άσχετη με το θέμα!
Κάποτε ο Νάστραντιν απόκτησε ένα γαίδαρο! Πήρε τον εγγονό του, για να το πάει βόλτα. Περνώντας από τη δυτική συνοικία της πόλης κάποιοι είπαν με σιγουριά! Κοίτα το Νάστραντιν! Απέκτησε γαίδαρο και τον επιδεικνύει ξεδιάντροπα! Καλά λένε, σκέφτηκε ο Νάστραντιν! Βλακεία από μέρος μου να προκαλέσω, έστω και άθελά μου! Εστριψε προς την ''αριστοκρατική'' πλευρά της πόλης. Εκεί άλλοι, είπαν! Δέστε το Νάστραντιν! Γαίδαρο πήρε και νομίζει πως έχει καθαρόαιμο άλογο! Δίκιο έχουν! Τι δουλειά έχω εγώ εδώ; Ας πάω προς το χωριό μου, που ζουν άνθρωποι σαν και έμένα! Στο δρόμο ένας του λέει! Νάστραντιν, ωραίο το ζωντανό, αλλά λάθος οι τρόποι σου! Κακομαθαίνεις τον εγγονό σου πηγαίνοντας εσύ με τα πόδια και αυτός καβάλα! Κατέβασε τον εγγονό του καi ανέβηκε αυτός επάνω! Λίγο πιο κάτω άλλος λέει! Καλά δε τον λυπάσαι το μικρό; Επειδή εσύ είσαι καβάλα, δε σκέφτεσαι, ότι μικρό παιδί είναι και κουράζεται; Ο Νάστρντιν ανεβάζει και το μικρό στο γαίδαρο! Ανηφορίζοντας προς το χωριό, ακούει. Νάστραντιν δε το λυπάσαι το ζωντανό! Ακόμη δε το πήρες και το κακομεταχειρίζεσαι! Δύο άτομα πάνω στην έρμη τη ράχη του;
O Νάστραντιν και ο εγγονός ξεκαβαλικεύουν. Τότε έχοντας φτάσει επιτέλους στο χωριό, ακούει το φίλο του! Χα χα χα, σε είχα για έξυπνο άνθρωπο Νάστραντιν! Πήρες γάιδαρο, και κανένας σας, δεν το καβαλικεύει! Τότε ο Νάσραντιν κατάλαβε!
Μήπως πρέπει να εξηγήσω τα παθήματά μου, στους συγχωριανούς μου; Αξίζει η προσπάθεια; Aς διηγηθώ την ιστορία και ας αποφασίσουν εκείνοι!

 

[ARAV]

Κάποτε ο Νάστραντιν απέκτησε γάιδαρο! Ανέβασε στη ράχη του ζώου τον εγγονό του και ξεκίνησε για το χωριό του. Περνώντας από το κέντρο της πόλης ακούει κάποιους να μουρμουρίζουν! Ο Νάστραντιν απέκτησε γάιδαρο και ξεδιάντροπα τον επιδεικνύει! Λάθος μου σκέφτηκε! Προκάλεσα αυτούς τους ανθρώπους, έστω και άθελά μου. Εστριψε προς τα προάστια!
Εκεί άκουσε άλλους, να το κοροιδεύουν! Κοιτάξτε! Αυτός ο φουκαράς εκεί πέρα, απέκτησε γαίδαρο, και νομίζει , από ότι φαίνεται, πως έχει σαν εμάς, καθαρόαιμο άτι!
Τι δουλειά έχω εγώ εδώ; Σκέφτηκε ο Νάστραντιν. Ευτυχώς, βγήκα στο δρόμο προς το χωριό μου! Όμως εκεί, ακούει! Νάστραντιν, ωραίο το ζωντανό σου, αλλά πόσο λάθος οι τρόποι σου! Και περπατάς εσύ πεζός και κακομαθαίνεις τον εγγονό σου! Κατεβάζει το μικρό, κοκκινίζοντας και καβαλικεύει ο ίδιος! Πιο κάτω κάποιοι άλλοι λένε. Κοιτάξτε αυτό τον γέρο! Πάει ο ίδιος καβάλα και αφήνει τον μικρό να κουράζεται από πίσω του πεζός! Ανεβάζει και το μικρό στο γάιδαρο! Ανηφορίζοντας προς το χωριό του, ακούει ένα συγχωριανό του! Ναστραντιν δε το λυπάσαι το ζωντανό; Ακόμη δε το πήρες και το κακομεταχειρίζεσαι βαρυφορτώνοντάς το; Νάστραντιν και εγγονός ξεκαβαλικεύουν! Λίγο έξω από το σπίτι του, ακούει τους γείτονες που γελούν! Χα, χα χα και σε είχαμε για έξυπνο άνθρωπο! Τι το θες το γάιδαρο καημένε; Για να περπατάς από πίσω του και αυτός μπροστά ξεφόρτωτος; Πάλι καλά που δε σας καβαλίκευσε αυτός βρε Νάστρανιν!
Τότε ο Νάστραντιν, επιτέλους κατάλαβε!
Αν τους διηγηθώ την ιστορία μου, άραγε, θα καταλάβουν και αυτοί;

Δε βαριέσαι! Eγώ θα τη πω και όποιος καταλάβει, κατάλαβε!

 

[geomiat]

Γειά σου Άγγελε, κάνε κάτι για τον φίλο σου που τρέχει μπρός απ΄τον γαιδαράκο!

 

[ARAV]

Απάτη ή όχι, είναι ενδιαφέρον και αρέσει.

Aγαπητοί φίλοι,
Γνωρίζετε τίποτε ωραίο στο κόσμο που δεν είναι απάτη; Το φλερτάρισμα ή το sex με μία γυναίκα, το κάπνισμα ενός τσιγάρου, η απόλαυση ενός ποτού, ένα καλό γεύμα ή ίδια η ζωή βρε αδελφέ!
Ο ίδιος ο ορισμός της στεραιοφωνίας, είναι απάτη. Δε ''μαγειρεύουν'' οι τεχνικοί του ήχου το ''αυθεντικό μουσικό γεγονός''; Δεν έχει σχέση αυτό που αισθάνεσι όταν ακούς ακούς με τη δίαθεση της στιγμής, που και αυτή με τη σειρά της, είναι κάποιου είδους απάτη; Eίστε σίγουροι, ότι δεν παρεμβαίνουν οι άλλες μας αισθήσεις και η υποκειμενικότητά μας, στο πως αντιλαμαβανόμαστε, είτε ένα αυθεντικό μουσικό δρώμενο, είτε το άκουσμα από ένα στεραιοφωνικό; Μην είστε αφελείς ή ''απατεώνες'', με τον εαυτό σας! Aπό τη στιγμή που στήνονται μικρόφωνα, κονσόλες μίκτες, mastering, ενισχυτές καλώδια ηχεία , χώροι ακρόασης, τζέρτζελα, μέρτζελα το αυθεντικό μουσικό γεγονός ''μας τελείωσε'' και αρχίζει το ''μαγείρεμα'' , για το οπόιο υπάρχουν άπειρες απόψεις, άλλες ''σωστές'', άλλες ''όχι''.
Πάντως για ''μαγείρεμα'' πρόκειται. Αυτό είναι το χόμπι μας και όντως, η όλη διαδικασία είναι ενδιαφέρουσα και αρέσει!

 

[PURETONE]

Πάντως για ''μαγείρεμα'' πρόκειται.

Αν ενας ηχοληπτης εχει το "δικαιωμα" να αλλοιωνει ενα πραγματικο μουσικο γεγονος κατα βουληση (διοτι περι αυτου προκειται οταν συγκρινεις το πραγματικο γεγονος με το ηχογραφημενο) τοτε και ο οποιος δηποτε εχει το δικαιωμα να ακουει στο σπιτι του οπως προτιμα.Ναι μεν το ηχογραφημενο "πρεπει" να αναπαραγεται "αθικτο" αλλα ελα που ηδη το πραγματικο εχει ηδη "θικτει" ???
Χωρις να κανω τον δικηγορο του διαβολου,δεν εχω αμφιβολια οτι τα πλειστα high-end συστηματα δεν υστερουν απο φθηνοτερα,νοουμενου οτι επιλεγονται οσο γινεται πιο σωστα και λογικα,κυριως το δευτερο.

 

[ABSENTI]

Aγαπητοί φίλοι,
Γνωρίζετε τίποτε ωραίο στο κόσμο που δεν είναι απάτη; Το φλερτάρισμα ή το sex με μία γυναίκα, το κάπνισμα ενός τσιγάρου, η απόλαυση ενός ποτού, ένα καλό γεύμα ή ίδια η ζωή βρε αδελφέ!
Ο ίδιος ο ορισμός της στεραιοφωνίας, είναι απάτη. Δε ''μαγειρεύουν'' οι τεχνικοί του ήχου το ''αυθεντικό μουσικό γεγονός''; Δεν έχει σχέση αυτό που αισθάνεσι όταν ακούς ακούς με τη δίαθεση της στιγμής, που και αυτή με τη σειρά της, είναι κάποιου είδους απάτη; Eίστε σίγουροι, ότι δεν παρεμβαίνουν οι άλλες μας αισθήσεις και η υποκειμενικότητά μας, στο πως αντιλαμαβανόμαστε, είτε ένα αυθεντικό μουσικό δρώμενο, είτε το άκουσμα από ένα στεραιοφωνικό; Μην είστε αφελείς ή ''απατεώνες'', με τον εαυτό σας! Aπό τη στιγμή που στήνονται μικρόφωνα, κονσόλες μίκτες, mastering, ενισχυτές καλώδια ηχεία , χώροι ακρόασης, τζέρτζελα, μέρτζελα το αυθεντικό μουσικό γεγονός ''μας τελείωσε'' και αρχίζει το ''μαγείρεμα'' , για το οπόιο υπάρχουν άπειρες απόψεις, άλλες ''σωστές'', άλλες ''όχι''.
Πάντως για ''μαγείρεμα'' πρόκειται. Αυτό είναι το χόμπι μας και όντως, η όλη διαδικασία είναι ενδιαφέρουσα και αρέσει!

 

[ABSENTI]

εδω και χρομια τα λεω αλλα ποιος ακουει...

 

[PURETONE]

εδω και χρομια τα λεω αλλα ποιος ακουει...

 

[costas EAR]

Δε ''μαγειρεύουν'' οι τεχνικοί του ήχου το ''αυθεντικό μουσικό γεγονός'';

Φυσικά, εσύ πελάτης είσαι, και πας στο φίνο εστιατόριο να δειπνήσεις με το γκομενάκι. Σου μαγειρεύει ο σεφ τη μοσχαρίσια μπριζολάρα σου, και στη σερβίρει στο πιάτο, να φας να το φχαριστηθείς.

Διότι, δε γίνεται αλλιώς, δε γίνεται πχ να σου φέρει ένα ζωντανό μοσχάρι στο πιάτο πάνω στο τραπέζι, δε χωράει στο πιάτο, δε μπορείς να το φας ζωντανό, θα φας καμιά κλωτσιά μάλλον.

Γι'αυτό το σφάζουν το μοσχάρι στα σφαγεία, παίρνει το κρέας ο χασάπης, πάει η μπριζολάρα στο εστιατόριο, την ψήνει ο σεφ όπως αυτός ξέρει, με τα μυρωδικά του και τις σάλτσες του, και σου σερβίρει στο πιάτο ένα αριστούργημα του πολιτισμού μας, μία πανδαισία γεύσεων και αρωμάτων, με συνδυασμούς που ξαφνιάζουν ευχάριστα και ξυπνούν μνήμες από ..(να πως ξεκίνησε το χαϊ εντ σε τυπικό ριβιού ακουστικών εκτιμήσεων, για τη ... μπριζολάρα!)

Οπότε, στο διά ταύτα, μοσχάρι ζωντανό δε χωράει στο πιάτο σου, πάνω στο τραπέζι, κι ούτε μπορείς να το φας.

Γι'αυτό κι οι τεχνικοί του ήχου μαγειρεύουν το αυθεντικό μουσικό γεγονός. Για να χωρέσει στο πιάτο μας, στο μέσο, στο CD. Να μπει εκεί και να ακούγεται και με βάθος, στερεοφωνία, κλπ, κανονικό μαγείρεμα από τον σεφ, που ρίχνει μίγματα μπαχαρικών, σάλτσες ιδιοκατασκευής, βότανα αρωματικά, κλπ, γιατί ξέρει, έχει και άποψη, και στο κάτω κάτω της γραφής, εσύ πήγες στο εστιατόριό του να φας, αν δεν ήθελες, ας καθόσουν σπίτι.

Και σε ρωταω τώρα:

Όταν πας στο τάδε σούπερ σπέσιαλ βραβευμένο εστιατόριο που γουσταρεις, γιατί η μπριζολάρα είναι λουκούμι σκέτο κι ο σεφ απαιχτος (αλλιώς δε θα πήγαινες), ρε συ, μήπως παίρνεις μαζί σου ξανά μίγμα μπαχαρικών, κάνα κάρβουνο να αναψεις φωτιά να το ψησεις λίγο ακόμα, ή παίρνεις από το σπίτι μακαρόνια στριφτά καλοβουτυρωμένα για να συνοδεύσεις τη μπριζολάρα, γιατί το ριζότο του σεφ δε σου πολυάρεσε; Έχεις μήπως και καμιά φιάλη κρασί στην τσέπη στο σακάκι, ή κάνα βότανο από Κρήτη στην άλλη τσέπη για να πετάς πανω στο κρέας για να αλλάζει άρωμα;

Τι θέλω να πω: άλλος μαγειρεύει, δημιουργεί και δίνει τις γεύσεις, εσύ τρως, απλώς καταναλώνεις, και ούτε μαγειρεύεις, ούτε δίνεις γεύσεις..

Άλλος κανονίζει τι θα περιέχει η ηχογράφηση, πόσα μπάσα και πόσα πριμα, πόσο βάθος και πόσο υγρές οι μεσαιες, όχι εσύ, εσύ ακούς αυτό που έφτιαξε ο άλλος.

Απάτη; Δεν είναι αυτή η γεύση του αληθινού ζωντανού μοσχαριού; Που να ξέρω, δε δάγκωσα ποτέ τον κώλο από κάνα μοσχάρι που έτρεχε στον κάμπο.

Απάτη; Δεν ακούγεται έτσι η αληθινή ζωντανή μουσική από αυτό το συγκρότημα; Που να ξέρω, δεν ήμουν εκεί μέσα που έπαιζαν όταν έκαναν την ηχογράφηση.

Όπως και να'χει, ακόμα κι αν είναι απάτη η γεύση του μοσχαριού σε σχέση με το αληθινό εφόσον το αληθινό ζωντανό μοσχάρι δε χωράει στο πιάτο κι ούτε μπορώ να το φαω, τι το συζητάμε;

Εφόσον δε μπορείς να φωνάζεις το μπόνο με τη μπάντα του στο σαλόνι σου όποτε θες να ακούσεις το τάδε των u2, τι το συζητας το αληθινό ζωντανό γεγονός; Βάλε το φλακ και σκασε.

Μάγειρα της κακιας ώρας. Που μου παριστανεις το μαμαλακη και το σκαρμουτσο. Και κάντο όπως ο Άκης. Βρε ουστ!

 

[costas EAR]

Άμα έχεις άποψη κύριε, πάρε τα μικρόφωνα σου και κάνε ηχογραφήσεις.

Και θα σου πω εγώ μετά, αν θα μου αρέσουν.

Τα υπόλοιπα είναι παπαροφιλολογίες και παπαροφιλοσοφίες. Εντελώς παπαριές δηλαδή. Πιο παπαριές, ψοφάς.

 

[stathis]

Μπάσα έχει;;

 

[PURETONE]

Άμα έχεις άποψη κύριε, πάρε τα μικρόφωνα σου και κάνε ηχογραφήσεις.

Και θα σου πω εγώ μετά, αν θα μου αρέσουν.

.

Aλλες θα σου αρεσουν αλλες οχι.

 

[ABSENTI]

...βρε σαν το live δεν εχει..

 

[ARAV]

Αν ενας ηχοληπτης εχει το "δικαιωμα" να αλλοιωνει ενα πραγματικο μουσικο γεγονος κατα βουληση (διοτι περι αυτου προκειται οταν συγκρινεις το πραγματικο γεγονος με το ηχογραφημενο).

Oυσιαστικά δε πρόκειται, μόνο για ''δικαίωμα'' αλλά πρωτίστως για ανάγκη. Δε χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλάβεις ότι Π.χ δεν είναι δυνατό να χωρέσει μία συμφωνική ορχήστρα στο καθιστικό σου, ούτε σε όγκο ούτε σε ένταση ή να έχεις το βάθος και το πλάτος μίας μεγάλης Βαγκνερικής όπερας, ή την ατμόσφαιρα μίας λάιβ συναυλίας, ότι μηχανήματα και χώρο και αν έχεις. Είναι πρακτικά και τεχνικά αδύνατο για ένα τυπικό χομπίστα! Επιπλέον ακόμη και οι συσκευές ηχογράφησης έχουν τους δικούς τους περιορισμούς, πόσο μάλλον η συντριπτική πλειοψηφία των οικιακών συστημάτων και χώρων ακρόασης. Περιορισμούς έχουν και οι τεχνικοί, το budjet της παραγωγής, και κυρίως οι αληθινές απαιτήσεις των ακροατών που θα πληρώσουν το τελικό προιόν.
Τώρα η προσήλωση στο ''πραγματικό'' της εγραφής, πέραν των αντικειμενικών δυσκολιών που έχει η επίτευξη ενός τέτοιου ενχειρήματος ( πρέπει να μετατρέψεις ουσιαστικά, ένα χώρο του σπιτιού σε studio), και αυτό γιατί; Για να ακούσω τη καλύτερη δυνατή προσέγγιση μίας πάλι τεχνητής 'αποψης ή ''εικόνας'' που έφτιαξαν με περισσότερο ή λιγώτερο μεράκι, κάποιοι παραγωγοί. Μπράβο σε όποιον χομπίστα διαθέτει το χώρο, το χρόνο και το χρήμα για να πράξει ένα τέτοιο ενχείρημα. Θα το εύρισκα ενδιαφέρον και ίσως να μου άρεσε και μένα να το κάνω, αν είχα σε αφθονία αυτές τις παραμέτρους και επιπλέον διάθεση, θα είχα μεγάλη περιέργεια να ακούσω το αποτέλεσμα. Αν μου άρεσε, ( το πιο πιθανό), ίσως να το επιχειρούσα και εγώ. Τότε και μόνο τότε όμως και δε θα θεωρούσα, ως υποχρεωτικό και θέσφατο το όποιο αποτέλεσμα! Είμαι χομπίστας, δεν είμαι ηχολήπτης, ούτε κριτικός συστημάτων και εγραφών. Πως θα μπορούσα άλλωστε αφού δεν έχω τις εξειδηκευμένες γνώσεις που χρειάζονται, ούτε τη διάθεση να κάνω χόμπι μου, κάτι τέτοιο! Ούτε και σεφ είμαι, αλλά δε θα δίσταζα, αν το φαγητό που μου σέρβιρε ο σεφ με τους χρυσούς σκούφους, μου φαινόταν ανάλατο, θα έριχνα λίγο αλάτι και ας ξίνιζε, τα μούτρα του! και ας ήταν ''αντικειμενικά'' λάθος! Θεωρώ ότι εκείνος μαγειρεύει για μένα, και ότι εγώ τρώω για να ευχαρΙστήσω εμένα και όχι αυτόν.

 

[costas EAR]

Μεσιέ σποκ, υπάρχουν 2 κατηγορίες μουσικοφιλων.

Στη μία κατηγορία μουσικοφιλων, το πώς παίζει το στέρεο έχει ελάχιστο ενδιαφέρον, έως καθόλου.
Στην άλλη κατηγορία μουσικοφιλων, έχει αρκετό έως πολύ ενδιαφέρον και το πώς παίζει το στέρεο.

Δεν υπερτερεί ως καλύτερος μουσικόφιλος αυτός που ανήκει στην πρώτη ή στη δεύτερη από τις παραπάνω κατηγορίες.

Είναι θέμα ενός ακόμα ενδιαφέροντος, ενός ακομα χόμπι, όπως το χόμπι της μουσικής. Αυτό το χόμπι λοιπόν, λέγεται χάι φαϊ.

Υπάρχει κι η κατηγορία των χαιενταδων. Παίζει στο δικό της ταμπλό. Οι άνθρωποι αυτής της κατηγορίας, ενδιαφέρονται πρωτίστως για την εμφάνιση των συσκευών και την επίδειξη αυτών, και τα συναφή τους χόμπι είναι οι πίνακες ζωγραφικής, τα αγάλματα, τα γλυπτά, και άλλα παρόμοια χόμπι που ασχολούνται με το κομμάτι της αισθητικής και της επιδειξης. Αυτοί οι άνθρωποι, πολύ συχνά δεν είναι μουσικόφιλοι, έχουν μόνο ελάχιστους δίσκους, που ακούγονται ωραία, δηλαδή πάλι στο κυνήγι της αισθητικής. Άλλοι τέτοιας κατηγορίας άνθρωποι, έχουν πολλούς δίσκους, κυρίως βινυλίου, ομοίως για λόγους αισθητικής και επίδειξης. Επίσης αρκετοί ασχολούνται με υψηλής αισθητικής και τιμής ρολόγια χειρός, τα οποία συχνά έχουν μικρότερη ακρίβεια στην ένδειξη της ώρας, αλλα και μικρότερη αντοχή λόγου χάριν στο νερό, από ένα φτηνό καζιο. Αλλά το καζιο είναι άσχημο.

 

[costas EAR]

Ούτε και σεφ είμαι, αλλά δε θα δίσταζα, αν το φαγητό που μου σέρβιρε ο σεφ με τους χρυσούς σκούφους, μου φαινόταν ανάλατο, θα έριχνα λίγο αλάτι και ας ξίνιζε, τα μούτρα του! και ας ήταν ''αντικειμενικά'' λάθος! Θεωρώ ότι εκείνος μαγειρεύει για μένα, και ότι εγώ τρώω για να ευχαρΙστήσω εμένα και όχι αυτόν.

Πολύ δημοκρατικό.
Και γω έτσι λέω. Κάντο σωστά, κι αν μετά θες, χωσε μπάσα ρε αδερφέ, κάντο να σου αρέσει περισσότερο, να περνάς καλά. Πάνω απ'ολα η διασκέδαση.

Αλλα είμαι ύπουλος. Έτσι λέω στην αρχή. Ξέρεις, στα πλαίσια του δημοκρατικού, και όλες οι απόψεις δεκτές και τέτοια.

Αλλά αν κάνεις το λάθος και το κάνεις σωστά, μετά σου πιπιλαω το κεφάλι να μη βάλεις κι άλλα μπάσα, άσε που κατά 99% μετά δε θες να βάλεις κι άλλα μπάσα. Αλλά αν θες, εγώ θα επιμενω να μη βάλεις.

Γιατί εσύ αδερφέ, μπορεί να έχεις μάθει μια ζωή να τα τρως λύσσα στο αλάτι τα φαγητά, επειδή έτσι στα έκανε η μάνα σου με την καμμένη γλώσσα. Δεν είναι σωστό να συνεχίσεις το ίδιο λάθος, όταν ο σεφ (που ξέρει) βλέπεις ότι στραβομουτσουνιάζει, γιατί (ξέρει ότι) έχει βάλει σωστό αλατοπίπερο. Και γω δεν είναι σωστό να μη στο πω, και αντίθετα να σε ενθαρρύνω να ρίξεις κι αλλο αλάτι, αφού σ'αρέσει, να είσαι συ χαρούμενος πάνω απ'ολα, και σεβαστή η άποψή σου και τέτοιες αηδίες σιχαμένες που λεν κι οι έμποροι στα μαγαζιά του χάι εντ.

Το σωστό είναι το σωστό, μάθε να τρως χωρίς να το κάνεις λύσσα, να καταλαβαίνεις τις γεύσεις των φαγητών, αλλιώς όλα σα παστές σαρδέλες είναι.

Όχι άλλο μπάσο, καλό είναι, κάτσε και άκου καραμητρο, θα το συνηθίσεις.

Επειδή δηλαδή άκουγες 30 χρόνια με το μπάσο να βουίζει και να βαραει όπου να'ναι, τώρα που έφτιαξε σωστά το μπάσο και δε βουίζει, πρέπει να το ξανακανουμε να βουίζει για να το φχαριστιέσαι; Ρε δε πας να δεις αν έρχομαι;