Τι είδαμε, τι θα δούμε

[xfader]

Geostorm (2017)



Ανόητο παραμυθάκι που θα εντυπωσιάσει ηλικίες κάτω των 10 ετών. Όλα τα αντιπαθητικά κλισέ των ταινιών καταστροφής για όλη την οικογένεια, μαζεμένα στη χειρότερη μορφή τους. Έρωτες, παιδάκια, αλλοδαποί που μιλάνε αγγλικά με την προφορά της καταγωγής τους, πατριωτικές ανησυχίες, ηρωισμοί, οι πάντα καλοί Δημοκρατικοί κλπ.

Τα εφέ αρκετά καλά, μόνο που αν έχεις δει το trailer δεν μένουν πολλά πράγματα να σε ξαφνιάσουν.

Αυτό που άξιζε ήταν η Vmax Sphere αίθουσα του Village, τόσο σε εικόνα όσο και σε ήχο.

4/10

 

[Shepherd]

Μόλις είδα το πρώτο μου και τελευταίο Fast & Furious. Είχα δίκαιο που τα προσπερνούσα
The Fate Of The Furious 1,5/10

 

[Sleep]

Χωρίς Αγάπη (Loveless) του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ.

Ζευγάρι χωρίζει με οδυνηρό τρόπο και το παιδί από υποτιθέμενη ευτυχία γίνεται βάρος.

Πιστός στο δρόμο που έχει χαράξει να αναπαριστά την πουτινική Ρωσία με τα μελανότερα χρώματα, ο Ρώσος δημιουργός στήνει ένα ζοφερό κλίμα απαισιοδοξίας στο οποίο δεν ευδοκιμεί η παραμικρή ελπίδα.

Η διάχυτη αίσθηση αποξένωσης αποτυπώνεται με αισθητικούς όρους.

Όχι τόσο καλό όσο το αριστοτεχνικό Λεβιάθαν του 2014, αλλά εξίσου συντριπτικό και ανελέητο.

Χειμωνιάτικη Σονάτα.

 

[kYRIAKOS]

Maudie 8/10
Πολυ όμορφη και συγκινητική ταινία

 

[daharis666]

Ο παππούς που πολλοί θα ήθελαν
Χαζομαρίτσα ...από τις καλές...γέλασα σε αρκετά σημεία
λίγη για Ντε Νίρο..

 

[melina]

The promise (2017), 7

 

[melina]

Anthropoid (2016), 8

 

[Mr Spock]

'' fear and loathing in las vegas ''

- μεθύσατε και είναι ακόμα νωρίς γιά ύπνο ; . . . κανένα πρόβλημα , δείτε την και θα διαπιστώσετε πως υπάρχουν και τρεις-χειρότερα

- οι ήρωές μας βολτάρουν στην δυτική ακτή με κατεύθυνση το Βέγκας , το απόλυτο ναρκωπαραλήρημα , extreme καταστάσεις , πολύ γέλιο , ανορθόδοξες λήψεις , κάτι σαν σύγχρονο ''eazy rider'' μπολιασμένο με ''hangover''

- καλή θέαση . . . 7+/10 . . . . . .






Fear And Loathing In Las Vegas (Trailer)









- ΥΓ : . . . νομίζω πως οι πρωταγωνιστές παίζουν υπέρ του δέοντος φυσικά

 

[Sleep]

'' fear and loathing in las vegas ''

- μεθύσατε και είναι ακόμα νωρίς γιά ύπνο ; . . . κανένα πρόβλημα , δείτε την και θα διαπιστώσετε πως υπάρχουν και τρεις-χειρότερα

- οι ήρωές μας βολτάρουν στην δυτική ακτή με κατεύθυνση το Βέγκας , το απόλυτο ναρκωπαραλήρημα , extreme καταστάσεις , πολύ γέλιο , ανορθόδοξες λήψεις , κάτι σαν σύγχρονο ''eazy rider'' μπολιασμένο με ''hangover''

- καλή θέαση . . . 7+/10 . . . . . .






Fear And Loathing In Las Vegas (Trailer)









- ΥΓ : . . . νομίζω πως οι πρωταγωνιστές παίζουν υπέρ του δέοντος φυσικά

Αξίζει και το ομώνυμο βιβλίο του Χάντερ Τόμπσον που κυκλοφορεί στα ελληνικά και το οποίο είναι πλήρως απομυθοποιητικό για το λεγόμενο "καλοκαίρι της αγάπης".
Ο Ντεπ πριν τα γυρίσματα είχε μείνει μαζί με τον Τόμπσον για να τον γνωρίσει και να μπει καλύτερα στο πετσί του ρόλου. Εκεί τα δύο καλόπαιδα επιδόθηκαν σε διάφορες τρέλες.
Σημαντική σημείωση: ο Τόμπσον λίγα χρόνια αργότερα τίναξε τα μυαλά του στον αέρα!

Ο Ντελ Τόρο δυσκολεύτηκε τόσο πολύ να χάσει τα κιλά που πήρε για την ταινία που έκτοτε αρνούνταν συστηματικά κάθε ρόλο που προϋπόθετε αλλαγή του σωματότυπού του.

Ταινία με φανατικούς εχθρούς και φίλους, δίχασε κοινό και κριτικούς με τα reviews να κινούνται από τα αστέρια μέχρι τον υπόνομο.

Cult status is assured!

 

[Δημητρης 777]

8/10... Γιατι μου θυμισε ωραια πραγματα.... Ο πρωταγωνιστης αν και ο ρολος είναι ιδιαιτερα απαιτητικος (μεγαλο νουμερο παπουτσι να γεμισει) νομιζω τα πηγε περιφημα.... Τον ειχα ξεχωρισει από τοτε που ειδα αυτή
την ταινια η οποια είναι πολύ καλη... 8/10 επισης...

 

[Snow Whitty]

Fur: An Imaginary Portrait of Diane Arbus 6,5 / 10

ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ: Η ΑΛΛΟΚΟΤΗ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΝΤΑΪΑΝ ΑΡΜΠΟΥΣ (2006)


"Η φωτογραφία αποτελεί ένα μυστικό για ένα μυστικό. Όσο περισσότερα βλέπεις, τόσο λιγότερα γνωρίζεις", δήλωσε η διεθνούς φήμης καλλιτέχνης Νταϊάν Άρμπους. Η αμφιλεγόμενη φωτογράφος των περιθωριακών ανθρώπων - ακροβάτες τσίρκων, ηθοποιοί σε επιθεωρήσεις, νάνοι και φρικιά αποτελούσαν, κατά κανόνα, τα μοντέλα της - ήταν κόρη ενός πλούσιου γουναρά στη Νέα Υόρκη. Παντρεύεται, σε νεαρή ηλικία, τον Άλαν Άρμπους. Στην Αμερική του '50, ένας καλός σύζυγος και μια αξιοπρεπής οικογένεια είναι η συνταγή της επιτυχίας. Για την Νταϊάν, όμως, αυτά δεν αρκούν. Αναζητάει την έμπνευση στη συμβατική ζωή της. Τότε, γνωρίζει το μυστηριώδη και απρόσιτο Λάιονελ που ζει στο σκοτάδι, αποφεύγοντας τα βλέμματα του κόσμου. Η συνάντησή τους την τρομάζει.

Η Diane Arbus (προφέρεται 'Ντι-άν') αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση στην εξέλιξη της τέχνης της φωτογραφίας. Εκτός από τη ριζοσπαστική δουλειά της, με την οποία εξύμνησε ανθρώπους που η 'κανονική' κοινωνία είχε εξοστρακίσει σαν τερατουργήματα της φύσης (νάνους, γίγαντες, τραβεστί, παραμορφωμένους), μεγάλο ενδιαφέρον στη ζωή της αποτελεί και η απόφασή της ν' αφήσει την στρωτή ( ήρεμη, ασφαλής, ευημερής ) οικογενειακή ζωή που είχε με το σύζυγό της για ν' αναζητήσει τα αλλόκοτα φωτογραφικά θέματά της. Τα αίτια αυτής ακριβώς της απόφασης θέλει να διερευνήσει ο σκηνοθέτης Steven Shainberg...

 

[Snow Whitty]

Aγγελοι στο βούρκο - Fallen Angel 1945

7,5

Ένας άνδρας μπλεγμένος με δύο γυναίκες, ένας φόνος, μια αναζήτηση και μια έκπληξη.




Θόδωρος Σουμας : Το κατοπτρικό θραυσματικό σύμπαν του Ότο Πρέμινγκερ (1906-1986)

"Ο Ότο Πρέμινγκερ συγκαταλέγεται στους πνευματώδεις, κυνικούς, σοφιστικέ χολιγουντιανούς σκηνοθέτες, που είχαν πλήρη κυριαρχία στα κινηματογραφικά εκφραστικά τους μέσα και προερχόντουσαν από τη γηραιά ήπειρο, έχοντας μεταφέρει στο χολιγουντιανό σινεμά τη διανοούμενη προσέγγιση του Ευρωπαίου καλλιτέχνη σκηνοθέτη… Ακόμη περισσότερο, διότι ο Αυστριακός εκλεπτυσμένος Πρέμινγκερ ερχόταν από το χώρο του ευρωπαϊκού θεάτρου και τη συνεργασία του με τον Μαξ Ράινχαρντ στο Βερολίνο…

Ο Πρέμινγκερ ήταν, μαζί με τους Λανγκ, Γουάιλντερ και Σιόντμακ, ένας από τους σημαντικούς Ευρωπαίους του Χόλιγουντ με γερμανική κουλτούρα, που συνεισέφεραν πολλά στο αμερικάνικο φιλμ νουάρ.
Ο Πρέμινγκερ δημιούργησε μια σειρά από σπουδαία κλασικά φιλμ νουάρ, που μάγεψαν το κοινό με τις περίτεχνες αντιθέσεις των μυθοπλασιών τους, με το σαγηνευτικό παιχνίδι του σκοτεινού και του φωτεινού (τόσο φωτογραφικά όσο κι ηθικά και ψυχολογικά), τη διαλεκτική της ένοχης, μυστικής πλευράς και της καθαρής πλευράς των πραγμάτων…

Ο Πρέμινγκερ υπήρξε ένας φινετσάτος μα και συνειδητοποιημένος σκηνοθέτης της ζοφερής, νουάρ σαγήνης και της διαπάλης της επιθυμίας, του πόθου, με το καθαρό, διαυγές αντικείμενό του. Προφανώς, η θεματική και η προβληματική του έχουν σχέση με τις μυστηριώδεις διαδρομές και αναζητήσεις του έρωτα και των επιθυμιών του. Οι εικόνες και οι κινηματογραφικές αναπαραστάσεις του περνούν, εκφράζονται μέσα από αντικατοπτρισμούς, αντανακλάσεις των ηρώων του εις διπλούν, και από αναζητήσεις της αινιγματικής αλήθειας».



Ολόκληρη η ταινια με ελληνικούς υπότιτλους εδώ.

 

[Mr Spock]

- Coen's Barton Fink vs King's 1408 . . .

- παρεμφερείς ταινίες , με τους πρωταγωνιστές να απομονώνονται σε περίεργα στοιχειωμένα ίσως δωμάτια ξενοδοχείων με σκοπό την συγγραφή . . . Λυντσικό και κάπως νοσηρό το πρώτο . . . πιό κλασικό θρίλερ το δεύτερο


- καλή θέαση . . . 7+/10 vs 7/10 . . .


Barton Fink - Trailer





1408 (2007) - HD Trailer

 

[Snow Whitty]

Moana - Βαϊάνα. 8/10

 

[Sleep]

- Coen's Barton Fink vs King's 1408 . . .

- παρεμφερείς ταινίες , με τους πρωταγωνιστές να απομονώνονται σε περίεργα στοιχειωμένα ίσως δωμάτια ξενοδοχείων με σκοπό την συγγραφή . . . Λυντσικό και κάπως νοσηρό το πρώτο . . . πιό κλασικό θρίλερ το δεύτερο


- καλή θέαση . . . 7+/10 vs 7/10 . . .


Barton Fink - Trailer





1408 (2007) - HD Trailer

Περί ορέξεως που λένε και γούστα είναι αυτά καθόλα σεβαστά αλλά δε νομίζω ότι τίθεται καν θέμα σύγκρισης μεταξύ των δύο ταινιών.

 

[Mr Spock]

Περί ορέξεως που λένε και γούστα είναι αυτά καθόλα σεβαστά αλλά δε νομίζω ότι τίθεται καν θέμα σύγκρισης μεταξύ των δύο ταινιών.

- μοιάζουν σεναριακά , κάπως έτσι μου ήρθε η σύγκριση . . . υποκειμενικά βέβαια μόνο , διότι ναι κάθε ταινία είναι μοναδική

 

[Sleep]

- μοιάζουν σεναριακά , κάπως έτσι μου ήρθε η σύγκριση . . . υποκειμενικά βέβαια μόνο , διότι ναι κάθε ταινία είναι μοναδική

Βασικά εννοώ ότι η ταινία των Κόεν αφήνει χιλιόμετρα πίσω την άλλη.

 

[protrudi]

Jungle


Πολυ μου αρεσε,αυτη η δραματικη περιπετεια επιβιωσηs,βασισμενη σε αληθινα περιστατικα,μεσα στην βολιβιανη ζουγκλα.Μπραβο στον Radcliffe για την ερμηνεια του,κι αλλο ενα μπραβο στον μηχανικο ηχου που μ'εκανε να αισθανθω,οτι ημουν και εγω εκει μαζι του......... 7/10.

 

[Snow Whitty]

Ευτυχώς αμέσως μετά και μόλις τέλειωσε,είδα το Estomago: A Gastronomic Story (2007) απίθανο πραγματικά!

Υπόθεση:Στα πορτογαλικά estomago σημαίνει στομάχι. Ο κόσμος είναι φτιαγμένος από ανθρώπους που τρώνε κι από αυτούς που... τους τρώνε. Ο Νονάτο βρίσκει έναν άλλο τρόπο για να επιβιώσει: μαγειρεύει. Αρχικά σε ένα παρακμιακό μπαρ, μετά σ ένα πολυτελές εστιατόριο και τέλος στη φυλακή. Μια μαύρη κωμωδία για την επιβίωση, την δύναμη της μαγειρικής και του έρωτα.
http://www.imdb.com/title/tt1039960/

"Ένας προικισμένος μάγειρας, που κινείται μεταξύ αφέλειας και χαζομάρας, βρίσκει τη θέση του σε αυτό τον σκληρό κόσμο. Η κουζίνα είναι το βασίλειό του και ξάφνου, τα πιάτα που ετοιμάζει θα του ανοίγουν διάφορες πόρτες της ζωής. Είναι το όπλο του προκειμένου να ανταπεξέλθει στα όσα του συμβαίνουν, για να τα βγάλει πέρα όπου κι αν βρεθεί.

....μία κινηματογραφική ωδή στην τελετουργία του φαγητού. Ένας ύμνος στη δύναμη που ασκούν οι γεύσεις στον ουρανίσκο και κατ’ επέκταση, στο μυαλό και την καρδιά μας. Μία σπονδή στις μυρωδιές, στο σερβίρισμα, στο μάσημα, στην κατάποση, στη χώνεψη, στην απόλαυση προτού φάμε, τη στιγμή που τρώμε και αφότου έχουμε φάει. Σε αυτή τη γαστρονομική ιστορία, το φαγητό επηρεάζει τα πάντα και τους πάντες. Κινεί τα νήματα, διαμορφώνει τις εξελίξεις.

...το φαγητό λειτουργεί ως μία πολλαπλή αλληγορία στην ταινία του Μάρκος Ζόρζε. Είναι φορέας ερωτισμού, πάθους και σεξουαλικότητας. Είναι αφροδισιακό όργανο, είναι αντίτιμο για την αγάπη και τον έρωτα. Είναι συμβολισμός για την ανθρώπινη αδυναμία, για την ανθρώπινη άφεση στις ευκολίες και τα θέλγητρα πάσης φύσεως. Εν τέλει, θα μετατραπεί σε μέσο εκδίκησης και ανέλιξης. Μαγειρεύοντας έρχεται η όρεξη και ο αμνός θα αρχίσει σταδιακά να σκέφτεται και να φέρεται σαν λύκος....."

-Γιώργος Παπαδημητρίου

7/10

 

[Sleep]

Mother! του Darren Aronofsky.

Η ταινία καταπιάνεται εκ πρώτης όψεως με το εξαιρετικά δυσάρεστο θέμα της εισβολής του ξένου που ταράζει την οικιακή γαλήνη.

Τα ασφυκτικά close ups, η τραχιά εικόνα, η κάμερα που ακολουθεί κατά πόδας τη Jennifer Lawrence δημιουργούν μία πνιγηρή ατμόσφαιρα αδυναμίας διαφυγής που σταδιακά διολισθαίνει από το ρεαλισμό στο παράλογο.

Και ενώ το suspense κορυφώνεται επιδέξια, ενώ η διαχείριση των κλειστών χώρων παραπέμπει ευθέως στο μάστορα Polanski με λίγη από Trier, έρχεται το δεύτερο μέρος και ο σκηνοθέτης δίνει μία και χύνει την καρδάρα με το γάλα. Ανοικονόμητο, κραυγαλέο, μπουχτιστικό, απλά too much.

Γιατί ο Darren δεν έμαθε το σημαντικότερο μάθημα από τον Polanski: ο πιο κατακλυσμιαίος τρόμος είναι ο υπαινικτικός.

Έχω να δω σπουδαία ταινία από το συγκεκριμένο σκηνοθέτη από την εποχή του Παλαιστή.