Η σημασία της Κλασικής Μουσικής στην εποχή μας.

[Prince]

Όχι, δεν έχει.

Αυτό προσπαθώ να σου εξηγήσω, ότι η μουσική είναι για τον κόσμο διασκέδαση. Δεν ξεχωρίζει αν έχει κάποιου είδους "αξία". Αν του αρέσει θα ακούσει.

Δηλαδή, θα μου αρέσει ένα νέο τραγούδι και πριν το ακούσω καλά-καλά θα κοντοσταθώ προβληματισμένος για το ποια θα είναι η τύχη του σε 10-20-50 χρόνια; Χ3στηκα! Σήμερα μου αρέσει, αύριο μπορεί να μου αρέσει περισσότερο ένα άλλο και να το ξεχάσω.

Να σε ρωτήσω κι εγώ κάτι άλλο; Αν η κλασική μουσική δεν είχε τις επιχορηγήσεις και τις δωρεές, δεν θα ήταν σε ακόμα χειρότερη θέση;

Δεν προσπαθώ με κανέναν τρόπο να υποβαθμίσω το είδος. Το σέβομαι. Ο κόσμος δεν θέλει κι ούτε πρόκειται να ασχοληθεί. Ανήκει σε μία κλειστή μειοψηφία που ψάχνει άλλα πράγματα όταν ακούει μουσική.

Είναι σαν να απορούμε εμείς του AVSite γιατί ο κόσμος δεν ψωνίζει hardware στον ήχο και την εικόνα με τα δικά μας κριτήρια. Ό,τι και να λέμε το 99% θα ψωνίσει αυτό που θα δει σε προσφορά ή που θα του πασάρει ο πωλητής στον Κωτσόβολο. Και τις περισσότερες φορές θα είναι πιο ικανοποιημένος από εμάς τους ψαγμένους που μας φταίνε όλα.

Αν η μουσική ήταν μόνον διασκέδαση, τότε δεν θα υπήρχε ποτέ θέμα για συζήτηση και θα είχαν όλα λυθεί ανά τους αιώνες. Το γεγονός ότι παίζονται (και ηχογραφούνται/βιντεοσκοπούνται) συνεχώς, σε παγκόσμιο σχεδόν επίπεδο, έργα που χρονολογούνται από 5 αιώνες πριν και μετά δεν δικαιολογεί το στοιχείο της διασκέδασης...μόνον.
Πάντως, αν τα υπόλοιπα μέλη τουλάχιστόν αυτού του φόρουμ συμφωνούν με τη θέση σου, τότε έχουμε μία θεμιτή απάντηση στο βασικό μου ερώτημα, ήτοι δεν μας χρειάζεται η Μουσική αυτή γιατί δεν μας διασκεδάζει. Δεν φρονώ ότι είμαστε πράγματι εκεί. Σίγουρα είσαι εσύ και αρκετοί άλλοι και αυτό πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Τα περί χρηματοδότησης και δωρεών αποτελούν ένα άλλο στοιχείο ότι υπάρχει (ακόμη) ζωντανό ενδιαφέρον και η διαρκής ύπαρξη σοβαρών θεσμών (π.χ. Φεστιβάλ Bayreuth), τουλάχιστον σε διάφορα σημεία του κόσμου, αντιβαίνει στη θέση σου, τουλάχιστον...prima facie.

 

[xfader]

Τα περί χρηματοδότησης και δωρεών αποτελούν ένα άλλο στοιχείο ότι υπάρχει (ακόμη) ζωντανό ενδιαφέρον και η διαρκής ύπαρξη σοβαρών θεσμών (π.χ. Φεστιβάλ Bayreuth), τουλάχιστον σε διάφορα σημεία του κόσμου, αντιβαίνει στη θέση σου, τουλάχιστον...prima facie.

Δεν συμφωνώ. Είμαι υπέρ της θέσης ότι δεν πρέπει να επιδοτούμε ό,τι δεν μπορεί να σταθεί από μόνο του. Κι από τους βασικούς υποστηρικτές υπέρ του λουκέτου στην ΕΡΤ (είναι παρόμοια η προσέγγιση) εφόσον δεν μπορεί να σταθεί αυτόνομα.

Οι ιδιωτικές δωρεές είναι άλλο πράγμα.

 

[el_diablo]

Μονο η κλασσικη , η τζαζ και το βινυλιο αναρωτιουνται καθε τοσο για το μελλον και την επιβιωση τους.Σαν τους γερους
Ενω το ροκ που παραμενει παντα νεο, καρφι δεν του καιγεται

 

[vinyllover]

Δεν φρονώ ότι έχω αναφέρει πουθενά ότι η Κλασσική Μουσική πέθανε ή πνέει τα λοίσθια (κάποια άλλα μέλη το ισχυρίστηκαν, με τον ένα ή άλλο τρόπο). Εγώ απλώς έθεσα το ερώτημα κατά πόσο η Μουσική αυτή είναι χρήσιμη ή ακόμη περισσότερο απαραίτητη στην εποχή μας όπως εξελίσσεται.
Τώρα, για τα επιμέρους θέματα, απλά είστε από τους ελάχιστους που πιστεύουν ότι οι τραγουδίστριες που αναφέρετε μπορεί να θεωρηθούν ως συνεχιστές (πολλώ μάλλον άξιες) της Κάλλας. Ούτε η ίδια η Netrebko δεν το πιστεύει αυτό. Το αστείο είναι ότι τραγουδίστριες σαν αυτήν ή την Garanca είναι ιδιαίτερα αρεστές σε αρκετούς γέρους, ακόμη και σε αυτούς που θεωρείτε "κολλημένους στο παρελθόν". Δεν ξέρω πόσοι νεώτεροι τις εκτιμούν μουσικά.
Αληθώς ειπείν, η Κλασική Μουσική δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα. Οι μουσικοί της, όμως, έχουν κάποιο θεματάκι. Ουκ ολίγοι, αρκούντως ταλαντούχοι, παίζουν όπου δούνε φως και για κάθε πικραμένο. Και η αγωνία ορισμένων εξ αυτών είναι ποιά θα είναι η πορεία της Κλασικής Μουσικής στο διηνεκές.
Τέλος, τα όσα αποδίδετε ως προβλήματα δικά μου, ευχαριστώ για το γνήσιο ενδιαφέρον σας, αλλά δεν σας αφορούν και δύνανται να αποτελέσουν μόνον μία ανοίκεια απάντηση στο θέμα του νήματος.

Λύσε μου μια απορία.Ο κάθε "πικραμένος" ποιος είναι;

 

[steliosguitar]

δηλαδη σα να λεμε οτι τραγουδησε η καλας, και μετα εσπασε το καλουπι;;;

χαχαχα, ωραιο!

 

[Alfaalfa]

Αγαπητέ @Prince νομίζω ότι έχεις μία αδυναμία να οριοθετήσεις σωστά την έννοια «Ψυχαγωγία».

Η ψυχαγωγία (από το άγω την ψυχή μου) ουσιαστικά είναι επιλογή. Επιλογή ευχάριστης διαχείρισης του ελεύθερου χρόνου μου. Και φυσικά είναι μιάς μορφής διασκέδαση.

Δεν καταλαβαίνω ποιάς λογικής ιεραποστολική εμπλοκή σε οδηγεί να θεωρείς ότι η Κλασσική μουσική (σαν ακροατής) είναι πεδίο μελέτης – άσκησης – ηθικής ανάτασης – χρέους - κλπ .

Η θεώρηση της κλασσικής σαν τέχνη, που ασχολούνται οι ηθικά/νοητικά ανατεταμένοι και απολυμασμένοι πηγάζει αποκλειστικά από κάποιους που ούτε ξέρουν , ούτε ακούν κλασσική μουσική . (και όχι από όλους).

Καταλαβαίνω ότι έχεις πάθος με τον χώρο αλλά ειλικρινά απορώ και διαφωνώ,

ΥΓ. Σου γράφω ως σχολαστικός ακροατής κλασσικής επί δεκαετίες.

ΥΓ2. Συμφωνώ πάντως με την άποψη ότι ένα κλασσικό έργο χρειάζεται μία κάποια προετοιμασία από πριν (υπό μορφή ενημέρωσης ) γιά να το κατανοήσεις καλύτερα και να ...διασκεδάσεις.
Οxι ότι είναι υποχρεωτικό - σε βάζει στο θέμα καλύτερα. Κάτι σαν ένα soundtrack , το ακούς καλύτερα όταν ξέρεις την ταινία/

 

[TGD]

Το θεμα ειναι...στο σχολειο ακουγεται μουσικη ? Οχι αν διδασκεται απο ενα βιβλιο, αν ακουγεται (κατα προτιμηση απο spotify ) .Ξεκιναμε απο τα βασικα
Γιατι αν ερθει καποια αλλαγη, οποιαδηποτε, απο κει θα ερθει , σιγα μην ερθει απο τους μεσηλικες.

Εγώ είχα την τύχη να έχω έναν εκπληκτικό δάσκαλο μουσικής στο γυμνάσιο. Μέσα σε δυόμιση χρόνια (Β+Γ γυμνασίαου και μισή Α λυκείου) ακούσαμε από Γρηγοριανό Μέλος μέχρι Μπέριο. Λίγη ιστορία και θεωρία για να καταλάβουμε τι γίνεται, αλλά βασικά ακρόαση. Το πρώτο πράγμα που μας έβαλε ήταν τα Κάρμινα Μπουράνα και το δεύτερο τα Βραδεμβούργια.

 

[Prince]

Δεν συμφωνώ. Είμαι υπέρ της θέσης ότι δεν πρέπει να επιδοτούμε ό,τι δεν μπορεί να σταθεί από μόνο του. Κι από τους βασικούς υποστηρικτές υπέρ του λουκέτου στην ΕΡΤ (είναι παρόμοια η προσέγγιση) εφόσον δεν μπορεί να σταθεί αυτόνομα.

Οι ιδιωτικές δωρεές είναι άλλο πράγμα.

Δεν υφίσταται θέμα συμφωνίας ή μη. Δεν υπήρξε, ούτε υπάρχει, ούτε θα υπάρξει τέχνη δίχως χορηγούς. Ο χορηγός συνήθως είναι ιδιώτης, επιχείρηση, κάποιος θεσμός (μη κρατικός) και, εάν υπάρχει ικανός κρατικός προυπολογισμός, μπορεί να υπάρξει και κρατική επιχορήγηση, κυρίως ως συμπληρωματική βοήθεια και κατά περίπτωση. Θα πλανάσαι πλάνην οικτρά εάν πιστεύεις ότι τα πιο "λαικά" είδη δεν χρηματοδοτούνται. Εκεί και εάν πέφτει άφθονο το χρήμα από χορηγούς κάθε είδους (άσε τις διαφημίσεις και όλα τα συμπαρομαρτούντα). Εξ ου και οι τεράστιες αμοιβές των "μεγάλων" εκ των πλεόν "λαικών" μουσικών ειδών.

 

[xfader]

Δεν υφίσταται θέμα συμφωνίας ή μη. Δεν υπήρξε, ούτε υπάρχει, ούτε θα υπάρξει τέχνη δίχως χορηγούς. Ο χορηγός συνήθως είναι ιδιώτης, επιχείρηση, κάποιος θεσμός (μη κρατικός) και, εάν υπάρχει ικανός κρατικός προυπολογισμός, μπορεί να υπάρξει και κρατική επιχορήγηση, κυρίως ως συμπληρωματική βοήθεια και κατά περίπτωση. Θα πλανάσαι πλάνην οικτρά εάν πιστεύεις ότι τα πιο "λαικά" είδη δεν χρηματοδοτούνται. Εκεί και εάν πέφτει άφθονο το χρήμα από χορηγούς κάθε είδους (άσε τις διαφημίσεις και όλα τα συμπαρομαρτούντα). Εξ ου και οι τεράστιες αμοιβές των "μεγάλων" εκ των πλεόν "λαικών" μουσικών ειδών.

Ξέρω από πρώτο χέρι την προέλευση των οικονομικών στη μουσική.
Η ένστασή μου είναι στην κρατικές χορηγίες. Είμαι αντίθετος ιδεολογικά.

 

[Prince]

Μονο η κλασσικη , η τζαζ και το βινυλιο αναρωτιουνται καθε τοσο για το μελλον και την επιβιωση τους.Σαν τους γερους
Ενω το ροκ που παραμενει παντα νεο, καρφι δεν του καιγεται

Δεν "αναρωτιούνται για την επιβίωσή τους". Ενίοτε και ανάλογα με τις εκάστοτε περιστάσεις, αναρωτιούνται για τη σκοπιμότητα (βλ. χρησιμότητα/ωφέλεια) της ύπαρξής τους. Το "ροκ" παραμένει πάντα "νέο" με τις τόσες μεταλλάξεις που υφίσταται με σχεδόν ραγδαίο τρόπο (αλήθεια υπάρχει πραγματικό γνήσιο ροκ σήμερα?). Και φυσικά όταν μεταλλάσεται κάτι τόσο εύκολα δεν έχει χρόνο να του καεί ούτε...καρφίτσα.

 

[Costas Coyias]

παρατηρώ με ικανή ανησυχία και αρκετή απογοήτευση την ολονέν φθίνουσα πορεία της Μουσικής αυτής στην καθημερινή μας ζωή

Για να ισχυρίζομαι ότι έχει φθίνουσα πορεία έχω ικανή γνώση (εδώ και 40 έτη) της κάθετης πτώσης των πωλήσεων δίσκων, τον σταδιακό ευτελισμό των ζωντανών παραγωγών (οπότε οι όποιες πωλήσεις εισιτηρίων δεν έχουν σημασία).

Και εδώ έρχομαι στο άλλο ζήτημα του ότι όντως η Μουσική αυτή είναι σε φθίνουσα πορεία. Πριν λίγες δεκαετίες είχαμε σπουδαία ονόματα που δόξασαν την Κλασική Μουσική σε μέγιστο βαθμό

Δεν φρονώ ότι έχω αναφέρει πουθενά ότι η Κλασσική Μουσική πέθανε ή πνέει τα λοίσθια

Ξεχνάτε εύκολα.

 

[Prince]

Λύσε μου μια απορία.Ο κάθε "πικραμένος" ποιος είναι;

Να είσαι μουσικός παντός καιρού! Να παίζεις σε γάμους, δεξιώσεις, σε εξωτερικούς χώρους Χριστουγενιατικά τραγούδια και άλλα τοιαύτα ώραια.

 

[vinyllover]

Να είσαι μουσικός παντός καιρού! Να παίζεις σε γάμους, δεξιώσεις, σε εξωτερικούς χώρους Χριστουγενιατικά τραγούδια και άλλα τοιαύτα ώραια.

Δεν βλέπω κάτι κακό.Αλλωστε ο κόσμος της κλασσικής μουσικής κάνει ένα άνοιγμα προς όλους!
Το έχω ακούσει σε συνεντεύξεις μουσικών παλαιότερα, πχ Ναταλία Γεράκη αλλά και κάποιες εκπομπές στο κρατικό κανάλι από το Μέγαρο μουσικής.
Και καλά κάνουν.

 

[Prince]

Πέραν την πλημμελούς επαφής σας με την πραγματικότητα, ξεχνάτε και εύκολα. Πλέον...

Και κάτι ακόμα, που βεβαίως δεν απαιτώ να σας ενδιαφέρει. Η χρησιμοθηρική σας προσέγγιση προς την κλασική μουσική με έχει ενοχλήσει πολύ. Πάρα πολύ. Συφιλιάζομαι όταν συναντώ άτομα που αποζητούν από τις τέχνες απλώς χρησιμότητα, άτομα τα οποία είναι κατά βάσιν οπαδοί του ολοκληρωτισμού. Ό,τι είναι χρήσιμο το κρατάμε, κι ό,τι είναι άχρηστο το καίμε.

Πάντως δεν με διαφώτισε το κείμενό σας για την "πλημμελή επαφή μου με την πραγματικότητα" (για την οποία προφανώς έχετε επίγνωση) όπως δεν φαίνεται τα δικά μου να σας βοήθησαν να αποφύγετε την πλημμελή ανάγνωσή τους. Φθίνουσα πορεία δεν σημαίνει ότι κάτι έχει ήδη πεθάνει ή είναι ετοιμοθάνατο.
Ωσαύτως, προβαίνετε σε μία ενδιαφέρουσα ταυτοποίηση του βασικού μου ερωτήματος για την χρησιμότητα/αναγκαιότητα της Κλασικής Μουσικής ως "χρησιμοθηρική" προσέγγιση και, στη συνέχεια, κάνετε και ένα λίαν τολμηρό νοητικό άλμα στο να με θεωρήσετε οπαδό του...ολοκληρωτισμού! Priceless!

 

[vastsar]

Έχω τη Νετρέμπκο μ'εναν σα γύφτο μαυρισμένο τενόρο μ'ανοιχτο πουκάμισο σα τον Παπαμιχαήλ (στανταράκι η αλυσίδα στο λαιμό), στην κεντρική πλατεία στη Ρωσία έξω από τα μπαλέτα Μπολσόι, να τραγουδάει κλασσική έως ελαφρολαϊκά ρωσικά, και να τραγουδάει μαζί τους ο κόσμος όλος, απλοί άνθρωποι, απλά ντυμένοι, ούτε παπιγιόν ούτε σμόκιν.

Πολύ ωραία και εξόχως διασκεδαστική είναι η Νετρέμπκο, έχει κι ωραία άσπρα δόντια (κι ο γύφτος το ίδιο).

Καλα γελαω μονος μου. Ρε ασχετε ο γυφτος που γραφεις ειναι Dmitri Hvorostovsky Ρωσος βαρυτονος απο τα μεγαλυτερα πλεον ονοματα στον κοσμο. Βουρκωσα μιλαμε!

Ομως στην ουσια εχεις του κειμενου σου εχεις απολυτο δικαιο.

Η κλασικη μουσικη στο εξωτερικο παιζεται οχι μονο σε πολυτελεις αιθουσες αλλα και σε μικρα σαλονια. Ενα ταξιδι στην Πραγα και με 15 εως 20 ευρω βλεπεις εξαιρετικους καλλιτεχνους (οχι πρωτοκλασατους) στον 2ο η 3ο οροφο μιας παραδοσιακης οικοδομης και σε χωρο 100 τετραγωνικων.

Ενα καλοκαιρι σε μικρη πολη της Ουγγαριας οπου ειχα χαθει ηταν περιπου 12 το βραδυ, στο στενακι που οδηγουσε στην πλατεια ειχε μικρα μαγαζια με τραπεζακια εξω οπου επαιζαν ζωντανη μουσικη με γνωστες αριες.

Πριν 3 χρονια καλοκαιρι στην πλατεια Κοσταντζα Ρουμανιας επαιζε η συμφωνικη ορχηστρα του Βουκουρεστιου υπαιθρια γνωστες ροκ επιτυχιες (και χαρντ ροκ). Ειχε καμμια 10 τσελο και αλλα τοσα βιολια. Πολυ εντυπωσιακο και φυσικα γινοταν χαμος.

Το δυστυχημα ειναι οτι χωρες σαν την Αυστρια τα μαγαζια κλεινουν πολυ νωρις. Οποτε πεταγεσαι διπλα στην Σλοβενια για διασκεδαση.

Προσωπικα ειχα μικρη σχεση με την κλασικη μουσικη εως σχεδον καθολου. Μεχρι που πριν μια εικοσαετια περιπου ειχα μια παραξενη κληρονομια. Περιπου 700-800 σιντι κλασικης μουσικης. Δεν ειχα καποιο ηχοσυστημα εκεινη την περιοδο και ξεκινησα να τ ακουσω ενα - ενα απο τον υπολογιστη μου (λαπτοπ). Ετσι αγαπησα την κλασικη μουσικη. Χωρις να πληρωσω ουτε ενα ευρω. Αργοτερα τα αντεγραψα ολα τα σιντι σε μορφη φλακ σε σκληρο δισκο και τα σιντι τα πουλησα. Εξακολουθει και μ αρεσει η κλασικη μουσικη, ακουω σχεδον καθημερινα . Οχι ομως μονο αυτη.

Αν ακουσεις την δευτερη συμφωνια του Ραχμανινοβ Θα πρεπει ν αφησεις ελευθερο τον εαυτο σου να σε συνεπαρει το εργο και να σε ταξιδεψει. Θα θελεις ν ακουσεις ολο το εργο και οχι μονο ενα αποσπασμα απο το δισκο του. Κατι τετοιο (αποσπασματα) σχετικα ευκολα γινεται στα υπολοιπα ειδη της μουσικης. Δεν το κανουν ολοι, ομως δεν ειναι και λιγοι που ακουνε απο ενα αλμουμ ενα μονο κομματι.

 

[Prince]

Δεν βλέπω κάτι κακό.Αλλωστε ο κόσμος της κλασσικής μουσικής κάνει ένα άνοιγμα προς όλους!
Το έχω ακούσει σε συνεντεύξεις μουσικών παλαιότερα, πχ Ναταλία Γεράκη αλλά και κάποιες εκπομπές στο κρατικό κανάλι από το Μέγαρο μουσικής.
Και καλά κάνουν.

Σίγουρα δεν υπάρχει "κάτι κακό" για τους αμφιτρύωνες και τους ρέκτες των εν λόγω πρωτοβουλιών. Για ρωτήστε τους μουσικούς πως αισθάνονται να παίζουν (συνήθως για ένα κομμάτι ψωμί) κάτω από εντελώς αντιμουσικές συνθήκες (οχλαγωγία, θόρυβος, αντίξοες καιρικές συνθήκες) και να παίζεις μουσική που απαιτεί απόλυτη ησυχία, εξαιρετική προσοχή -και από τους μουσικούς- και ακρίβεια στην παρτιτούρα.
Τέτοιες ευτελισμένες μορφές "ανοιγματος" μόνον προς όλους δεν είναι και ήκιστα προσφέρουν ό,τιδηποτε στην προαγωγή της Μουσικής αυτής στο υποτιθέμενο ευρύ κοινό (ας αφήσουμε το πλέον φιλόδοξο "προς όλους"). Βέβαια, μπρος στην ανάγκη...

 

[Prince]

Καλα γελαω μονος μου. Ρε ασχετε ο γυφτος που γραφεις ειναι Dmitri Hvorostovsky Ρωσος βαρυτονος απο τα μεγαλυτερα πλεον ονοματα στον κοσμο. Βουρκωσα μιλαμε!

Ομως στην ουσια εχεις του κειμενου σου εχεις απολυτο δικαιο.

Η κλασικη μουσικη στο εξωτερικο παιζεται οχι μονο σε πολυτελεις αιθουσες αλλα και σε μικρα σαλονια. Ενα ταξιδι στην Πραγα και με 15 εως 20 ευρω βλεπεις εξαιρετικους καλλιτεχνους (οχι πρωτοκλασατους) στον 2ο η 3ο οροφο μιας παραδοσιακης οικοδομης και σε χωρο 100 τετραγωνικων.

Ενα καλοκαιρι σε μικρη πολη της Ουγγαριας οπου ειχα χαθει ηταν περιπου 12 το βραδυ, στο στενακι που οδηγουσε στην πλατεια ειχε μικρα μαγαζια με τραπεζακια εξω οπου επαιζαν ζωντανη μουσικη με γνωστες αριες.

Πριν 3 χρονια καλοκαιρι στην πλατεια Κοσταντζα Ρουμανιας επαιζε η συμφωνικη ορχηστρα του Βουκουρεστιου υπαιθρια γνωστες ροκ επιτυχιες (και χαρντ ροκ). Ειχε καμμια 10 τσελο και αλλα τοσα βιολια. Πολυ εντυπωσιακο και φυσικα γινοταν χαμος.

Το δυστυχημα ειναι οτι χωρες σαν την Αυστρια τα μαγαζια κλεινουν πολυ νωρις. Οποτε πεταγεσαι διπλα στην Σλοβενια για διασκεδαση.

Προσωπικα ειχα μικρη σχεση με την κλασικη μουσικη εως σχεδον καθολου. Μεχρι που πριν μια εικοσαετια περιπου ειχα μια παραξενη κληρονομια. Περιπου 700-800 σιντι κλασικης μουσικης. Δεν ειχα καποιο ηχοσυστημα εκεινη την περιοδο και ξεκινησα να τ ακουσω ενα - ενα απο τον υπολογιστη μου (λαπτοπ). Ετσι αγαπησα την κλασικη μουσικη. Χωρις να πληρωσω ουτε ενα ευρω. Αργοτερα τα αντεγραψα ολα τα σιντι σε μορφη φλακ σε σκληρο δισκο και τα σιντι τα πουλησα. Εξακολουθει και μ αρεσει η κλασικη μουσικη, ακουω σχεδον καθημερινα . Οχι ομως μονο αυτη.

Αν ακουσεις την δευτερη συμφωνια του Ραχμανινοβ Θα πρεπει ν αφησεις ελευθερο τον εαυτο σου να σε συνεπαρει το εργο και να σε ταξιδεψει. Θα θελεις ν ακουσεις ολο το εργο και οχι μονο ενα αποσπασμα απο το δισκο του. Κατι τετοιο (αποσπασματα) σχετικα ευκολα γινεται στα υπολοιπα ειδη της μουσικης. Δεν το κανουν ολοι, ομως δεν ειναι και λιγοι που ακουνε απο ενα αλμουμ ενα μονο κομματι.

Δεν έχω εικόνα της συγκεκριμένης φωτογραφίας της Netrebko, αλλά, εάν είναι όντως ο σύζυγός της, τότε δεν πρόκειται για τον Dmitri Hvorostovsky αλλά για τον τενόρο Yusif Eyvazov από το Αζερμπαιτζάν (παντρεύτηκαν το 2015). Με τον Hvorostovsky, ο οποίος απεβίωσε από καρκίνο του εγκεφάλου στις 22/11/2017, είχαν παίξει μαζί στο θεάτρο και, ίσως, είχαν κάποια σύντομη σχέση (ανεπιβεβαίωτη πάντως).

 

[vastsar]

Προσωπικα δεν πιστευω οτι η κλασικη μουσικη εχει φθεινουσα πορεια, το αντιθετο μαλιστα. Οταν οι γνωστες πριμαντονες δεινουν συναυλιες τα εισητηρια ειναι παντα προπουλημενα. Τα δισκακια δεν παιζουν καμμια απολυτως σημασια.

Και κατι ακομη. Μ αρεσουν παρα πολυ οι συγχρονοι καλλιτεχνες της κλασικης μουσικης. Εχουν αποκτησει μια διαφορετικη οικιοτητα με το κοινο. Απο φωνες εχοντας μπροστα τον πλουτο της παραδοσης εχουν κανει ενα βημα παραπανω και ειναι απολυτως λογικο.

Εχω ενα αριστουργημα που θα ηθελα να προτρεψω να το ακουσουν οι φιλοι της μουσικης. "GALA MARIINSKY II" (Blu Ray- Δυστυχως μονο δικαναλο). Διευθυντης ορχηστρας ο Gergiev.


Καπου προς το τελος βγαινει η Νετρεπκο και ερμηνευει 2-3 κομματια. Το πρωτο ειναι το Macbeth του Verdi. Αποθεωση πραγματικη. Δε νομιζω καποιος ακουγοντας αυτην την ερμηνεια να μπορει να βαλει καποια αλλη διπλα της. Βεβαια σαφως και μπαινουμε σε υποκειμενικα πραγματα που εχουν να κανουν με το γουστο αλλα εγω γραφω εδω για το δικο μου.

Για δεστε αυτη την υπαιθρια συναυλια, το γηπεδο μου μοιαζει καταμεστο.

 

[Prince]

Αγαπητέ @Prince νομίζω ότι έχεις μία αδυναμία να οριοθετήσεις σωστά την έννοια «Ψυχαγωγία».

Η ψυχαγωγία (από το άγω την ψυχή μου) ουσιαστικά είναι επιλογή. Επιλογή ευχάριστης διαχείρισης του ελεύθερου χρόνου μου. Και φυσικά είναι μιάς μορφής διασκέδαση.

Δεν καταλαβαίνω ποιάς λογικής ιεραποστολική εμπλοκή σε οδηγεί να θεωρείς ότι η Κλασσική μουσική (σαν ακροατής) είναι πεδίο μελέτης – άσκησης – ηθικής ανάτασης – χρέους - κλπ .

Η θεώρηση της κλασσικής σαν τέχνη, που ασχολούνται οι ηθικά/νοητικά ανατεταμένοι και απολυμασμένοι πηγάζει αποκλειστικά από κάποιους που ούτε ξέρουν , ούτε ακούν κλασσική μουσική . (και όχι από όλους).

Καταλαβαίνω ότι έχεις πάθος με τον χώρο αλλά ειλικρινά απορώ και διαφωνώ,

ΥΓ. Σου γράφω ως σχολαστικός ακροατής κλασσικής επί δεκαετίες.

ΥΓ2. Συμφωνώ πάντως με την άποψη ότι ένα κλασσικό έργο χρειάζεται μία κάποια προετοιμασία από πριν (υπό μορφή ενημέρωσης ) γιά να το κατανοήσεις καλύτερα και να ...διασκεδάσεις.
Οxι ότι είναι υποχρεωτικό - σε βάζει στο θέμα καλύτερα. Κάτι σαν ένα soundtrack , το ακούς καλύτερα όταν ξέρεις την ταινία/

Σίγουρα δεν διδάχθηκα από κανέναν λόγιο/καθηγητή ή καλλιτέχνη ότι η ψυχαγωγία είναι συνώνυμο της διασκέδασης. Αντιθέτως, οι πολύ καλοί φιλόλογοι μου στο Γυμνάσιο μας μάθαιναν ότι όταν "άγω την ψυχή" δεν την "οδηγώ" στην διασκέδαση (τέρψη, ευχαρίστηση, απόλαυση) υποχρεωτικά και μόνον αλλά κυρίως στην πνευματική ανάταση και ψυχική ικανοποίηση, πράγμα που επιφέρει συχνά και την διασκέδαση (ακούγοντας π.χ. Rossini). Αλλά, πολύ θα ήθελα να βρω κάποιον που να διασκεδάζει με την 9η του Bruckner. Ωσαύτως, τι είδους διασκέδαση μπορεί να σου προσφέρει ένα έργο σαν τους "Επτα Τελευταίους Λόγους του Σωτήρα μας στον Σταυρό" του Haydn ή το εξαιρετικά σκοτεινό και κατά τεκμήριο καταθληπτικό 15ο Κουαρτέτο Έγχόρδων του Shostakovich . Αν όντως παραδεχθούμε ότι δεν μπορεί κάποιος να διασκεδάσει (να βρει τέρψη, ευχαρίστηση, απόλαυση) με αυτά το κορυφαία έργα της Κλασικής Μουσικής, τότε απλά μας είναι άχρηστα (μη διασκεδάσιμα).
Δεν υπάρχει καμία μεταφυσική, "ιεραποστολική" (και άλλα τέτοια ηχηρά) για κάποια "εμπλοκη" με την μέλετη, προετοιμασία κλπ. για τη ν ακρόαση μεγάλων έργων της Κλασικής Μουσικής. Απλά, είναι σαν ραντεβού στα τυφλά εάν δεν γνωρίζεις γιατί μία Συμφωνία ή ένα Κουαρτέτο Έγχόρδων έχει τέσσερις κινήσεις, γιατί απαιτεί η πρώτη κίνηση αρκετό χρόνο μέχρι να ολοκληρωθεί, τι είναι η Sonata form, στην οποία είναι βασισμένες σχεδόν άπασες οι πρώτες κινήσεις (και όχι μόνον) των έργων αυτών κοκ. Φυσικά και δεν αποτελεί υποχρέωση, χρέος και άλλα τοιαύτα. Αλλά, όπως στο ΥΓ2 τελικά παραδέχθηκες, χρειάζεται "μια κάποια προετοιμάσια". Ας ξεκινήσουμε από εκεί...που συμφωνούμε.

 

[vastsar]

Αγαπητε Prince δεν διασκεδαζουμε σαφως με το Deep Purple - Child in Time. Το εγραψε για το χαμενο παιδι του. Ωστόσο είναι από τα πλεον γνωστα και αρεστα του συγκροτηματος. Αρα ο ακροατης εισπρατει ένα συναισθημα από τον καλλιτεχνη. Κατι αντιστοιχο γινεται και στην κλασικη μουσικη.

Στα τεχνικα τα κανεις θαλασσα. Είναι παντελως αχρηστες οι τεχνικες γνωσεις για να μας κανουν ν αγαπήσουμε ένα κλασικο εργο. Δεν χρειαζεται να ξερω αντιστοιχα κιθαρα η ντραμς για ν ακουσω κλασικη μουσικη η τζαζ. Δεν ξερω γιατι μπερδευεσαι τοσο πολύ μ αυτό το θεμα. Είναι ωραιο πραγμα να εισαι καλλιτεχνης και δημιουργος. Όμως ο κοσμος απολαμβανει το δημιούργημα του καλλιτεχνη συνεπαρμενος από το συναισθημα που εκπεμπει το εργο (οτιδήποτε συναισθημα). Τελεια και παυλα.