Το "αντίθετο" δεν είναι. Απλά, τώρα, ξεκαθάρισε κάπως το τοπίο. Όσο, όμως, anything goes, έστω και στη βάση του "κέφι μου είναι" και δεν μου καίγεται καρφάκι, πάντα θα ελλοχεύει μια έστω διασκεδαστική έπαρση και μια πολύ προσωπική θέση που δεν βοηθά ουσιαστικά στην όποια απάντηση στο βασικό μας ερώτημα εδώ.Το αντίθετο.
Αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι ακούω με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση μια πολύ μεγάλη ποικιλία μουσικής, και νιώθω ωραιότατα μ'αυτό!
Δεν με ενδιαφέρει καθόλου να "εντρυφήσω" σε κάποιο μουσικό είδος. Ακούω μουσική μόνο για διασκέδαση και ευχαρίστηση, και μπαίνει μουσική ανάλογη με τα κέφια μου, κάθε στιγμή έχει την δική της μουσική.
Λυπάμαι τον Χρήστο που δεν μπορεί να ευχαριστηθεί και ημισκούμπρια και κλασική, και περιορίζεται μόνο στην κλασική, αλλά αυτός ευχαριστιέται και τουρκικά και δημοτικά που γω δε τα μπορώ, οπότε είμαστε πατσι.
Γενικώς δηλαδή, λυπάμαι αυτούς που έχουν πολύ περιορισμένες μουσικές προτιμήσεις, είτε σε κλασική, είτε σε ροκ ή τζαζ. Βεβαίως μπορεί να έχουν εμβαθύνει πάρα πολύ σε αυτό το είδος, αλλά αυτό με αφήνει παγερά αδιάφορο.
Νομίζω πως όσο πιο πολλά μουσικά είδη μπορείς να ευχαριστηθείς, τόσο πιο ωραία περνάς με τη μουσική.
Επίσης νομίζω πως είναι αδύνατο να σου αρέσουν όλα τα μουσικά είδη, δε γίνεται.
ΥΓ.
Για όλα τα μουσικά είδη, το σετάπ είναι ένα, αυτό που παίζει σωστά.
Δεν υπάρχει ποικιλία σε αυτό το θέμα, ποικιλία υφίσταται μόνο στη μουσική.
Και για τον κινηματογράφο, το ίδιο σεταπ είναι, δεν αλλάζει τίποτα. Άμα παίζει σωστά, θα παίζει σωστά από Μπετόβεν μέχρι ραπ. Δεν κάνουν εξαιρέσεις τα σωστά σεταπ, τα ελαττωματικά κάνουν.
(Πάντως, και η Ρώσικη σαλάτα εύγεστη είναι!)
Η άποψη είναι το φθηνότερο είδος. Όλοι έχουν πολλές (είπε ένας...σοφός)!Σωστά.
Στη μουσική υφίσταται η "άποψη", στα στέρεα δεν υφίσταται.