Και όλα μαζί μας κάνουν κάτι το..."ωραίον", (όπως έλεγε κάποτε ο Μποστ για το Kitsch).Πετάω τον Ξενάκη γιατί μπλιαχ, πετάω και τον Ράιχ γιατί κακώς έκανε καριέρα με τέτοιο επίθετο. Κρατώ Glass και Mozart (αν και όντως δεν είναι ξεκάθαρο για τον δεύτερο αλλά who cares, μιλάμε για ιδιοφυΐα), και εννοείται ζήτω η βυζαντινή μουσική.
Reich σημαίνει στα Γερμανικά το βασίλειο. Καθόσον ο Steve Reich είναι Αμερικάνος (πολίτης σίγουρα), λίγο ενδιαφέρει το Γερμανικής καταγωγής όνομά του. Η μουσική του είναι το πρόβλημα, αλλά στις εποχές που ζούμε, όπως έχουμε ήδη πει...Anything goes!.
Όσο για αυτή την "εμμονή" στη Βυζαντινή Μουσική...Αναρωτιέμαι έχετε τόση πίστη? Σας εμπνέει ή πολλώ μάλλον σας γοητεύει η (θρησκευτική) μυσταγωγία? Αν ναι, υπάρχει μπόλικο υλικό στις πρώτες περιόδους της Κλασικής (βλ. Palestrina, Monteverdi, Pachelbel, Schutz κ.α.).