Ορθογραφικά λάθη που κάνουν τον Κόγια να κλαίει

[wizzy]

Μου έφεραν προχθές τον διάδρομο γυμναστικής από το service. Τράβηξα φωτογραφία τη σημείωση του μάστορα.

@Costas Coyias δες και κλάψε...

 

[Abessalom]

Θα του έβγαζα το καπέλο για την απόλυτη απλοποίηση της ορθογραφίας εάν δεν μου τα χαλούσε με το ήτα στο "χρισιμοπιητε"

Μάλλον του χτύπησαν ασχημα δύο συνεχόμενα γιωτα

 

[Μελίδης Μιχάλης]

Πολλοί δεν ξέρουν και δεν έχουν εκτιμήσει την χρήση του κόμματος και πως χρησιμοποιείται.
Σε πολλές περιπτώσεις είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθεί για να βγει σωστά η φράση.
Παράδειγμα:

Τα παιδιά, μου είπαν ότι . . . . . . . . . .
Τα παιδιά μου, είπαν ότι . . . . . . . . . .

 

[Abessalom]

Πολλοί δεν ξέρουν και δεν έχουν εκτιμήσει την χρήση του κόμματος και πως χρησιμοποιείται.
Σε πολλές περιπτώσεις είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθεί για να βγει σωστά η φράση.
Παράδειγμα:

Τα παιδιά, μου είπαν ότι . . . . . . . . . .
Τα παιδιά μου, είπαν ότι . . . . . . . . . .

Δεν χρειάζεται κόμμα, αλλά τονισμός της προσωπικής αντωνυμίας: τα παιδιά μού είπαν ( σε εμένα)

 

[Μελίδης Μιχάλης]

Πολλοί δεν χρησιμοποιούν καθόλου σημεία στίξης και ούτε καθόλου τονισμό.
Οπότε εκεί το κόμμα ξεκαθαρίζει το νόημα.

 

[Messenger]

Μου βγήκαν τα μάτια για να το διαβάσω και να καταλάβω τι θέλει να πει ο ποιητής!

Όμως, εκείνο που αδυνατώ να καταλάβω σε ποια - πραγματική - λέξη αντιστοιχεί είναι εκείνο το "wrod". Μπας και εννοεί "row"? (όπως τουλάχιστον βγαίνει "εκ των συμφραζομένων")

Εγώ πάντως το διάβασα σχεδόν σαν κανονικό κείμενο. Μίλα με την κόρη σου γιατί μάλλον διαβάζεις τις λέξεις γραμμα προς γράμμα (οπότε μάλλον θα διαβάζεις αργά) και όχι ολόκληρες. Εγώ αυτό το βρήκα σε κάτι αρχεία της δικιάς μου κόρης.

Ίσως πάλι να έχει να κάνει με το βαθμό εξοικείωσης στα Αγγλικά.

Θα είχε ενδιαφέρον να δοκιμάζαμε αν ισχύει και στα Ελληνικά αυτό (που εχουν πτώσεις και διαφορετικές καταλήξεις για διάφορες χρήσεις μιας λέξης...

Δεν χρειάζεται κόμμα, αλλά τονισμός της προσωπικής αντωνυμίας: τα παιδιά μού είπαν ( σε εμένα)

Πολλοί δεν χρησιμοποιούν καθόλου σημεία στίξης και ούτε καθόλου τονισμό.
Οπότε εκεί το κόμμα ξεκαθαρίζει το νόημα.

Δυστυχώς η γλώσσα αντικατοπτρίζει το επίπεδό μας. Ή, για να γίνω σαφέστερος, η εξέλιξη της γλώσσας αντικατοπτρίζει την πτώση του επιπέδου μας. Δεν ξέρω αν φταίει μόνο η επικράτηση των Αγγλικών (πολύ φτωχή γλώσσα αλλά τρομερά ευέλικτη), η επικράτηση της εικόνας ή κάτι άλλο...

 

[n_olympios]

Σνφμύωα με μαι έυρενα σοτ Πμανιπσητετο τυο Κμτρπιαιζ, δνε πεαιζι ρλόο
με τι σριεά ενίαι τιθεπομοετνα τα γταμαμρά μσέα σε μαί λξέη, αεκρί το
πώτρο κια το ταελείτυο γάμρμα να ενιαί σητ στωσή θσέη.

Τα υλοπιόπα μροπούν να ενίαι σε τχίυεας θιέεσς κια να μροπετίε να τςι
δαβαιάεστε χρωίς πλβημόρα. Ατυό γνίταει γαιτί ο απρώνθονις εκέγλφοας
δνε δαεβζιάι γάμρμα γάμρμα κθάε λξέη αλλά τνη λξέη σνα σνύλοο.

Ατίπτσυεο ε;

 

[Artemios]

Έχω να παρατηρήσω, ότι κοντεύουμε να ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε.
θεωρώ, ότι παρότι είμαι του πρακτικού, είμαι ορθογράφος και δεν κάνω σημαντικά λάθη, τέτοια που να αλλοιώνουν το νόημα όσων γράφω ή σκέφτομαι, αλλά επειδή πολλές φορές γράφουμε «μηχανικά» και από κεκτημένη ταχύτητα, όπως το «τυφλό σύστημα« στην πληκτρολόγηση, μπορώ να δώσω μια εξήγηση.
Υπάρχουν λάθη από την «αυτόματη διόρθωση« των τηλεφώνων και των υπολογιστων, τα οποία δεν διορθώνουμε, είτε από βιασύνη να ποστάρουμε και δεν ξαναδιαβάσουμε αυτό που γράψαμε, είτε δεν ξέρουμε το σωστό για να το διορθώσουμε, υπάρχει όμως και πιο «εγκεφαλική» εξήγηση.
Και τι εννοώ, οι νεότερες γενιές που έμαθαν την ελληνική γλώσσα με ..... εκπτώσεις και απλοποιήσεις, προφανώς κάνουν -στατιστικά-περισσότερα λάθη ορθογραφίας, τα οποία εμείς τα λαμβάνουμε ακούσια, μέσω των κοινωνικών δικτύων, αλλά και των κακών μεταφράσεων των ταινιών streaming που λειτουργούν σαν οπτικοακουστική μέθοδος εκμάθησης της γλώσσας. Μοιραία λοιπόν, όταν ο εγκέφαλος βλέπει αρκετές φορές το ίδιο λάθος (γραμματικό, συντακτικό, ορθογραφικό ) κάποια στιγμή να αρχίσει να το υιοθετεί και έτσι να αρχίσει να αμφιβάλλει για αυτό που ήξερε.
(τραινο/τρένο , αυγό/αβγό , δένεται /δένετε , πιο/ποιό, ) και πολλά άλλα που η σημερινή γενιά είτε τα απλοποίησε, είτε τα ..... μαγείρεψε, κατά το δοκούν, και αυτό κάνει τον Κόγια να κλαίει (και πολλούς άλλους), αλλά είπαμε, για τους νέους είναι «σιγά τα αβγά«, ενώ για μας, «σιγά τα ωά»

 

[n_olympios]

Για τους νέους θα ήταν "σγ τ βγ" .

Τα παραδείγματα στην παρένθεσή σου είναι όμως άτυχα, έστω κατά το ήμισυ. Το τρένο και το αβγό αποτελούν όντως απλοποίηση της γραφής, συνεπώς δεν αφορούν λανθασμένη γραφή παρά εξέλιξή της. Τα δε δένεται/δένετε - πιο/ποιο έχουν (ακόμη) διακριτή ορθογραφία γιατί πρόκεινται για διαφορετικά πράγματα, συνεπώς αν κάποιος τα μπερδεύει κάνει λάθος.

Επίσης, θάνατο στο Τ9 και τους απογόνους του.

Τέλος, προσθέτω, το τρένο και το αβγό δεν τα έφτιαξε η τωρινή νέα γενιά, αλλά η προ(μη σου πω προ-προ)ηγούμενη!

 

[Abessalom]

Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο τελευταίως είναι τα αρκτικόλεξα, τα περισσοτερα εξαιρετικώς κακόηχα.
Πριν λίγο είδα στο δρόμο ένα κτίριο βαμμένο σε χαρούμενα χρώματα να φέρει ταμπέλα, και μαλιστα με μεγάλη παιδική γραμματοσειρά, ΚΔΑΠ.
Ή στο δημοτικο πιο παλια ο μικρος, "σήμερα εχουμε τουπουέ" (ΤΠΕ,... τεχνολογίες της πληροφορικής και της επικοινωνίας "). Άπειρα τα παραδείγματα.

Ποιος ΠΑΠΑΡΑΣ, αναρωτιεμαι, ηταν ο νονός του αθλιου αρκτικολεξου, και γιατι αυτο κριθηκε προτιμητέο αντι του, απλως, πληροφορικη; Μεταξυ σας, αχρηστοι, πειτε το οπως θελετε. Τη γλωσσα, δασκαλοι οντες, ειναι αναγκη να τη βιάζετε ετσι;

 

[Παναγιώτης Μελάς]

Μίλα με την κόρη σου γιατί μάλλον διαβάζεις τις λέξεις γραμμα προς γράμμα (οπότε μάλλον θα διαβάζεις αργά) και όχι ολόκληρες.

Όχι, Βαγγέλη. Διαβάζω κανονικά και μάλλον γρήγορα (το τελευταίο το λέω, γιατί συχνά-πυκνά κάνω σύγκριση με την ταχύτητα που διαβάζει η γυναίκα μου τους τίτλους και τις περιλήψεις των ταινιών στην τηλεόραση, από την οποία προηγούμαι χρονικά, αρκετά μάλιστα). Αυτό που δεν "αντέχει" το μάτι μου (δεν ξέρω αν η λέξη "αντέχει" εκφράζει σωστά το συναίσθημα που δημιουργείται) είναι ένα κείμενο με τόσες πολλές ανορθογραφίες, σε σημείο τέτοιο που ασυναίσθητα ο εγκέφαλός μου να αρνείται να προχωρήσει στην ανάγνωσή του.

Ίσως πάλι να έχει να κάνει με το βαθμό εξοικείωσης στα Αγγλικά

Δεν ισχύει.
Λόγω επαγγέλματος, η εξοικείωση με την Αγγλική έγινε εκ των πραγμάτων δεύτερη φύση.
Πέραν, βέβαια, του γεγονότος ότι για πάνω από τρεις δεκαετίες ήμουν μόνιμος συνδρομητής σε πάνω από 10 αγγλόφωνα περιοδικά (αμερικάνικα και εγγλέζικα), που από το 2015 και μετά αποφάσισα να διακόψω.

Δυστυχώς η γλώσσα αντικατοπτρίζει το επίπεδό μας. Ή, για να γίνω σαφέστερος, η εξέλιξη της γλώσσας αντικατοπτρίζει την πτώση του επιπέδου μας. Δεν ξέρω αν φταίει μόνο η επικράτηση των Αγγλικών (πολύ φτωχή γλώσσα αλλά τρομερά ευέλικτη), η επικράτηση της εικόνας ή κάτι άλλο...

Η εξέλιξη της γλώσσας μας, ιδιαίτερα μεταπολεμικά και ακόμα πιο ιδιαίτερα μεταπολιτευτικά, ακολούθησε δυο δρόμους. Ο ένας από αυτούς έχει να κάνει με την επίδραση των ξένων γλωσσών και την μηχανιστική μεταφορά όρων και εννοιών, που θεωρήθηκαν από πολλούς ως ευκολότερος τρόπος έκφρασης. Στη συγκεκριμένη επιλογή φυσικά, σημαντικό ρόλο έπαιξε και το επίσημο κράτος, με την σταδιακή υιοθέτηση δανεισμένων πρακτικών και όρων, που δεν ταίριαζαν με τη γλώσσα και την νοοτροπία μας. Όμως αυτά απορροφήθηκαν γρήγορα από τις επερχόμενες γενιές και έγιναν κανόνας. Επίσης σημαντικό ρόλο, ιδιαίτερα τα νεότερα χρόνια, έχουν παίξει και οι συνεχείς μεταβολές στα σχολικά προγράμματα και τρόπους διδασκαλίας, που τώρα εφαρμόζονται ακόμα και στα παιδιά της πρώτης δημοτικού (για να μην πω και σε αυτά της προσχολικής ηλικίας), όπου πολλά μαθήματα - ανάμεσα σε αυτά και η γλώσσα - διδάσκοντα με καθαρά μηχανιστικούς τρόπους, χωρίς εμβάθυνση και ανάλυση.

Ο άλλος δρόμος πάει πολύ πιο πίσω χρονικά, αλλά ευτυχώς για εκείνους που πάλαιψαν και παλεύουν ακόμα, έχει τουλάχιστον γίνει συνείδηση ως ανάγκη. Είναι φυσικά ο δρόμος της καθιέρωσης της δημοτικής ως επίσημης γλώσσας της χώρας. Όμως, όπως όλοι γνωρίζουμε, αυτός ο δρόμος δεν ήταν εξαρχής στρωμένος με ρόδα. Στα πρώτα χρόνια, το ρεύμα των δημοτικιστών συνάντησε τεράστια εμπόδια και φυσικά την εχθρότητα του επίσημου κράτους. Αν δεν υπήρχαν τα φωτεινά μυαλά, ακόμα και από την εποχή της επανάστασης του '21 (Σολωμός, Λασκαράτος, Βαλαωρίτης) οι μετέπειτα (Εφταλιώτης, Βλαστός, Πηνελόπη ∆έλτα, Φωτιάδης, Παλαμάς, Τριανταφυλλίδης, Δελμούζος, Κορδάτος, Βάρναλης, Σικελιανός, Καζαντζάκης κλπ.), αλλά και οι νεότεροι (Ρίτσος, Ελύτης, Σεφέρης κλπ.) δεν είμαι σίγουρος σήμερα, πηγαίνοντας στον φούρνο να πάρουμε ψωμί, αν θα λέγαμε "μου δίνετε μια φρατζόλα μαύρο" ή αν θα λέγαμε "μοι δίδετε εν αρτοσκεύασμα μέλαν".

Δεν θα ξεχάσω τα τετράδια και τα βιβλία των γυμνασιακών χρόνων μου, στα οποία υποχρεωτικά έγραφα στην καθαρεύουσα και φυσικά διάβαζα σε αυτήν. Ακόμα και μέχρι που αποφοίτησα από τη σχολή μηχανικών, όλα ήταν στην καθαρεύουσα, αλλά πάντως το μάθημα οι καθηγητές, όταν απευθυνόντουσαν (σε ελεύθερο λόγο) στην τάξη, στη δημοτική μιλούσαν.

Ήταν, νομίζω, μια ερμαφρόδιτη και αντιφατική κατάσταση, που δεν θα μπορούσε να αντέξει για πολύ ακόμα.

Αυτό βέβαια που πρέπει να σκεφτούμε είναι ότι ακόμα και η σημερινή καθομιλούμενη (δημοτική) γλώσσα έχει κανόνες, που όποιος τους αγνοεί ή τους υπερβαίνει, καταλήγει σε "χοντράδες" και σε εξευτελιστικές απλουστεύσεις, τόσο στον γραπτό, όσο και στον προφορικό λόγο. Και πολύ φοβάμαι ότι ο τρόπος και οι μέθοδοι, με τις οποίες διδάσκεται σήμερα η γλώσσα στα σχολεία, δεν βοηθούν τους μαθητές να αφομοιώνουν και να εφαρμόζουν αυτούς τους κανόνες.

Τελειώνοντας, έχω εντοπίσει δυο ενδιαφέροντα επιστημονικά κείμενα, που αξίζει να τα διαβάσει κάποιος, ανεξάρτητα αν συμφωνεί, εν όλω ή εν μέρει, με τους συγγραφείς τους. Είναι σε μορφή PDF και αναφέρονται και τα δύο στο λεγόμενο "Γλωσσικό Ζήτημα":

Η κληρονομιά του Γλωσσικού Ζητήματος – Γλωσσικές πολεμικές στη σύγχρονη Ελλάδα

ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ - Ρένα Σταυρίδη-Πατρικίου

Καλό βράδυ.

 

[Κατσίκης Έκτωρ]

Ο Σκοιλ Ελικικού σε νέες περιπέτειες.

 

[abcd]

 

[ika]

ανάmειktα Greeklish !!!

 

[Μελίδης Μιχάλης]

Ήταν εκεί επί 2 λεπτά.
Μετά άλλαξε πλάνο και έφυγε.

 

[Παναγιώτης Μελάς]

Μέλλει να τρώμε και μέλι, αλλά εμένα δε με μέλει.

(Από σημερινή ανάρτηση σε διαδικτυακό αθλητικό site)

 

[n_olympios]

Ως Μελάς κάτι θα ξέρεις παραπάνω.

 

[Δημήτρης Πανούσης]

Γιατί το: "η εδρα που θα διεξαχθεί η έδρα της αναμέτρησης..." είναι καλύτερο;

 

[Παναγιώτης Μελάς]

Γιατί το: "η εδρα που θα διεξαχθεί η έδρα της αναμέτρησης..." είναι καλύτερο;

Σωστός!
Απλά, δεν το σχολίασα γιατί δεν είναι αμιγώς ορθογραφικό.

Για το ότι βγάζει μάτι, δε χωράει αμφιβολία!

 

[Costas Coyias]

Νταξ, είναι φανερό πως αυτό είναι δακτυλογραφικό συντακτικό σφάλμα. Προφανώς το κείμενο δημοσιεύτηκε αχτένιστο. Καμιά σχέση με το "ποιο κοντά", το "πωλείτε" και τον Οκτώμβριο...