Nick Arvanitakis
Audio Pro
- Μηνύματα
- 46.961
- Reaction score
- 23.744
Το Salon (1) έπαιζε καλύτερα.Revel Salon 2
JBL M2
Μ2 δεν έχω ακούσει για αυτό θα βάλω το ΕVEREST 66000 που ΄χα δει στο περίπτερο του AUDIO στην IFA πριν χρόνια και το GENESIS II.
Το Salon (1) έπαιζε καλύτερα.Revel Salon 2
JBL M2
Δεν είναι.Λογικά το 66000 κάνει για μεγαλύτερους χώρους , αφού έχει 2 15ιντσα . Τα ίδια δεν είναι με του Μ2?
Χρειάζονται sub και dsp, σωστά?
ΣωστάΧρειάζονται sub και dsp, σωστά?
Το μωρό του δρ. Τουλ, είναι το Μ2.Εγω νομιζω θα καταληξεις οτι το καλυτερο ηχειο ειναι αυτο που σχεδιασε ο Toole
Όταν ήμουν 5-6 χρόνων, ήταν 2-3..Περίεργο γιατί είχες μικρό αδερφό.
όλα τα ηχεία έχουν την ίδια απόκριση ;Αφου ακουμε τον χωρο,δυο διαφορετικα ηχεια θα ακουγογονται το ιδιο εκει σωστα?
Πραγματικά απορώ, με ποια λογική σκέψη προκύπτει αυτό...Αφου ακουμε τον χωρο,δυο διαφορετικα ηχεια θα ακουγογονται το ιδιο εκει σωστα?
Γιατι με τον καρδιοειδη λοβο συμμετεχει λιγοτερο ο χωρος;υποχρεωτικά το kii θα παίξει καλύτερα, όχι γιατί είναι καλύτερο ηχείο, αλλά γιατί έχει καρδιοειδη λοβό, άρα θα συμμετέχει λιγότερο ο χώρος,
Πραγματικά απορώ, με ποια λογική σκέψη προκύπτει αυτό...
Σαν κεντρική ιδέα καλά τα λες, αλλά έτσι πως ειναι το σαλόνι του, και δεν αλλάζει, η αποσταση ακροασης είναι πάνω απο 3,5m, κοντά 4. Παει το kiiΑς δούμε ένα αντίστροφο παράδειγμα σε άλλο μέλος, χάριν του χιουμαν σπίσις εξαμπλ, και τη σκυτάλη παίρνει ο φίλος μας ο Τζιοβάνι.
Έχει λοιπόν, σε ένα σαλόνι τυπικών διαστάσεων, τα γνωστά ιερά τέρατα της μεγάλης PMC, πακέτο με 3 ντανες bryston.
View attachment 180804
Πρόκειται για ένα πελώριο ηχείο, οφθαλμοφανώς ακατάλληλο για τυπικό σαλόνι, με περιορισμένη διάσταση πλάτους.
Βεβαίως, είναι ένα main monitor, καταξιωμένο, με τερατώδεις δυνατότητες δυναμικού εύρους, πράγμα που χωρίς καμία άλλη συζήτηση, καθιστά εντυπωσιακό το άκουσμα αυτού του ηχείου από οποιονδήποτε επισκέπτη.
Μια γκαζιά, και το σαγόνι κρεμάει στο δάπεδο.
Παιζ' δυνατά.
Πάρτε το χαμπάρι, μετράει.
Αυτό μετράει.
Πώς παίζει πραγματικά;
Ε, αφού είναι τυπικό ηχείο με τα τοιχωματικά όρια πέριξ του, είναι καταδικασμένο να εμφανίζει τονώσεις και υποχωρήσεις στην απόκριση, δηλαδή τονικές αλλοιώσεις.
Βεβαίως, χεστήκαμε για τις τονικές αλλοιώσεις του, μια μποτιά να ακούσεις, θα πεις το δεσποτ' παναγιώτ'.
Ας πούμε όμως, πως έρχεται πάλι αυτό το μαγικό χέρι που ήταν όρο λίγο στο τσαρδί του ντιμιφουτ, και τσουυυυπ τα ξαφανιζει και αφήνει στη θέση τους ένα ζευγάρι kii.
Καλό;
Πολύ καλό. Έκανε τον Σταματάκο, που ο άνθρωπος ξέρει όχι μόνο να ακούει, αλλά και να συγκρίνει ηχητικά διαφορετικά μηχανήματα και μάλιστα αξιόπιστα, τον έκανε να παραδεχτεί πως μετά από πολλά χρόνια, βρέθηκε αυτό το kii να είναι σαφέστατα καλύτερο από το σύστημα αναφοράς του το σύστημα με το οποίο κρίνει όλες τις συσκευές που περνάνε από κει!
Οπότε, το ολοκληρωμένο σύστημα του kii, που καταλάβαμε όλοι πως είναι πάνω από σεταπ αναφοράς του μεγαλύτερου και πιο μορφωμένου Έλληνα ριβιουερ, προφανώς είναι υπεραρκετό για τον φίλο μας τον Τζιοβάνι. Δε το συζητάμε καν.
Όμορφο, σε ο,τι χρώμα θες, να ταιριάξει ωραιότατα στο κοινόχρηστο σαλόνι, να φύγουν εκείνα τα όρθια φέρετρα, αυτό είναι μικρών διαστάσεων, εκλεπτυσμένης αισθητικής, βολικό και όμορφο για κάθε χώρο.
Βεβαίως είναι και παμφθηνο συγκριτικά με όλη την αρμαθιά των μπριστον και τα πανάκριβα τέρατα αυτά τα ηχεία, μαζί με τον προενισχυτή και το Ντακ.
Εκτός από το οικονομικό και αισθητικό όφελος όμως, υπάρχει κι άλλο όφελος.
Έχει καρδιοειδη λοβό. Οπότε μειώνεται τρομακτικά το ποσό επηρεάζει ο χώρος τον ήχο του ηχείου, και θα ακούσει ο Τζιοβάνι επιτέλους ομαλή απόκριση, χωρίς σκαμπανεβάσματα λόγω boundaries.
Ταυτόχρονα, η μόνιτορ προσέγγιση και των δύο αυτών διαφορετικών ηχείων, εγγυάται την προσέγγιση αμφοτέρων σε τονική ισορροπία, άρα δε θα αλλάξει ουσιαστικά αυτό που ξέρει να ακούει ο Τζιοβάνι, θα παραμείνει το ίδιο οικείο ισορροπημένο στο φάσμα άκουσμα, απλώς χωρίς τα σκαμπανεβάσματα.
Βεβαίως, με μικρή ελάττωση της απόστασης ακρόασης, που τώρα θα είναι άνετα εφικτή, λόγω βολικής τοποθέτησης, είναι σίγουρο πως το kii θα καλύψει ανετως τις στάθμες αναφοράς, και βεβαίως με τα δικά του σαμπ, τα ομοίως καρδιοειδους αρχιτεκτονικής, θα έχει άριστη έκταση χαμηλού, μέχρι και κάτω της πρώτης οκταβας, ανετως και χαλαρά.
Λογικά όλα ως εδώ, σωστά;
Οκ. Και πάμε στο δια ταύτα.
Το μαγικό χέρι που αλλάζει μια το ένα ηχείο και μια το άλλο, για να αποφασίσει ο επίδοξος ακροατής, είτε επισκέπτης είτε κάτοχος, ποιο ηχείο είναι καλύτερο για να κρατήσει.
Αυτό το νέο, το μικρό, το βολικό και όμορφο, χωρίς τα σκαμπανεβάσματα του χώρου; Αυτό που παίζει εντυπωσιακά καλύτερα από το προσεκτικά διαλεγμενο σεταπ του Σταματάκου;
Χιουμαν σπίσις.
Ένα μεγάλο όχι.
Χωρίς πολλά πολλά, το τερατώδες δυναμικό εύρος του μεγαθήριου της PMC, είναι καταδικασμένο να επικρατήσει έναντι του μικρού kii, χωρίς καμία συζήτηση, χωρίς κανέναν ενδοιασμό.
Εκεί που θα τελειώνει το kii στη στάθμη, εκεί ξεκινάει να χασμουριεται το PMC, η επικράτηση του μεγάλου θα είναι ολοκληρωτική και η συντριβή του kii ομόφωνη από κάθε ακροατή.
Χιουμαν σπίσις.
Έχουν δίκιο;
Όχι βέβαια.
Μπορεί να είναι όντως πολύ πιο εντυπωσιακό το δυναμικό άκουσμα σε χορταστικές στάθμες του PMC, αλλά δε παύει να είναι λάθος ηχείο για αυτό το χώρο το PMC, πρακτικώς ακατάλληλο, με προβλήματα από τα τοιχωματικά όρια. Σε μακρόχρονες ακροάσεις, θα εκτιμηθεί πολύ περισσότερο η ισορροπημένη απόκριση χωρίς σκαμπανεβάσματα του kii, θα είναι ένα πολύ πιο σωστό άκουσμα, απροβλημάτιστο, με άνετες στάθμες αναφοράς, καλύπτοντας πλήρως τις απαιτήσεις της υψηλής πιστότητας αναπαραγωγής και χαρίζοντας ατελείωτες ώρες ευχαριστησης.
Χιουμαν σπίσις.
Ολγουειζ ρονγκ.
Ολγουειζ του θερτι.