Καλώδια και θύματα

[costas EAR]

Συνεχίζω από κει που έμεινε το προηγούμενο ποστ.

Λοιπόν, το γούστο δεν είναι τίποτα παραπάνω από το φυσιολογικό και αναμενόμενο για όλον τον κόσμο νορμάλ πεζό άκουσμα.

Απλώς, όταν λείπουν πολλά και διάφορα από το νορμάλ φυσιολογικό άκουσμα, τότε ο καθένας, για σχεδόν τυχαίους λόγους, επιλέγει ένα από τα λειψά, ως το μονόφθαλμο ανάμεσα στα τυφλά, και το βαφτίζει προσωπικό του γούστο.

Στην πεζή πραγματικότητα, δυστυχώς πολύ πιο πεζή από όσο νομίζαμε όλοι όσοι πήγαμε κάποτε παλιά στο Άθενς μαστερινγκ να ακούσουμε οτιδήποτε από τα εντοιχισμένα τέρατα της ATC με το μαμά σαμπ τους, το απλό (τιποτένιου καλωδιακού κάλλους και χωρίς αντικραδασμικα στήριξης στα Ντακ) σεταπ εκεί, μας έριχνε χαστούκια ποιότητας και πιστότητας, που τουλάχιστον όφειλε να μας ξυπνήσει από το λήθαργο του Χάι Ενδ, εξοστρακίζοντας με περισσή ευκολία κάθε precious διαφορετικότητα του καθενός μας, είτε προερχόμασταν από έρωτα σε ηλεκτροστατικά, είτε μαγνητοστατικα, είτε μπιενταμπλεγιου και δεξερωγωτι άλλα χρυσοπληρωμένα χρεπια.

Εκεί, όλοι μας, όσο διαφορετικά γούστα κι αν πιστεύαμε ότι είχαμε μεταξύ μας, όλοι μας ανεξαιρέτως τονβγάλαμεκαιτοννπαίξαμε.

Συνεχίζεται...

 

[ihavenoname]

Και προφανως δεν σταματησατε σε εκεινη τη μια φορα

 

[wnet]

Με ψήσατε παλιόπαιδα... Θα βγάλω κάτι 'καλτσες' από παλιά τροφοδοτικά υπολογιστή να ντύσω τα καλώδια να τα κάμω χαιεντάδικα!!!!

 

[costas EAR]

Συνέχεια:

Εφόσον όλοι μας τονβγάλαμεκαιτοννπαίξαμε, σα να'μασταν συννενοημενοι κομπάρσοι μ@λάκες σε τσόντα του γκουζγκούνη, αποδείξαμε μονάχοι μας στον εαυτό μας, είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι, πως όλοι μας σα γιδγια και σα πρόβατα, είχαμε ένα κοινό γούστο, και δυστυχώς καμία διαφορετικότητα δε μας χώριζε, ήταν ψέματα όλα κείνα που λέγαμε για τα χρυσά αυτχιά μας και τις μικροδιαφορές που μόνο μεις ακούγαμε στις χροιές και τα μεταξένια πρίμα στα γαμοστέρεα που παιδευόμασταν με καβλώδια πλουμιστά επί δεκαετίες, και με ακροάσεις επί ακροάσεων για να επιλέξουμε ξεχωριστά την κάθε φέτα στο σούπερ ντουπερ σύστημα που μεθοδικά στήσαμε αραδιαζοντας το ένα μας λάθος πάνω στο επόμενο.

Θα έχετε βρεθεί όλοι σε μια παρόμοια θέση, αν δεν είχατε την ευκαιρία και τύχη να ακούσετε κει πέρα πως έπαιζε μουσική το στούντιο.
Σε μια παρόμοια θέση, που θα έτυχε και σεις κι όλοι οι άλλοι γύρω σας να γυρίσουν το κεφάλι σε μια έκθεση κάπου σε ένα σπιτι δεξερωπου, όπου όλοι να γουστάρουν, όλοι όμως να γλυτώσουν μάτια, ασχέτως ειδικών προτιμήσεων του καθενός.

Είναι δηλαδή μια η αλήθεια, ένα είναι το γούστο όλων, εκεί που δεν υπάρχουν περιθώρια να πει κανείς πως δε του αρέσει, κι είναι σα το λάιβ, που όποιον και να βάλεις μπροστά σε ένα σετ ντραμς να κάτσει ν'ακουσει 2 λεπτά τον ντράμερ να τα δίνει, θα τονεβγάλειναυονεπαίξει, μέχρινατονεξεχειλώσει

Ένα είναι το γούστο, κι εφόσον δεν έχει "ποικιλία", είναι πολύ ασφαλές φίλοι μου, να πούμε πως δεν υπάρχει στην πραγματικότητα τέτοιο πράγμα σα το γούστο, δερ ιζ νόου σπουν, απλώς υπάρχει το νορμάλ που αρέσει σε όλο τον κόσμο, και μετά αθροίζοντας σφάλματα πάνω σε αυτό, θα αρέσει όλο και σε πιο διαφορετικούς ανθρώπους, όλο και σε πιο λίγους, αναλόγως της πληθώρας των σφαλμάτων που αυτό ενσωματώνει.

Δηλαδή, για να κλείσω τούτον τον ανιαρό μονόλογο, υπάρχει όντως γούστο, αλλά στην ανεκτή σούπα των σφαλμάτων, όχι στο νορμάλ. Το νορμάλ, απλώς αρέσει.

Απλώς δεν είναι ευκολακι το νορμάλ.
Οι σούπες σφαλμάτων, ειδικά με κάποιες έτοιμες συνταγές, είναι πιο βατές.

Καπίτο;

Άντε, περαστικά μας.

Και προφανως δεν σταματησατε σε εκεινη τη μια φορα

Όχι, αργήσαμε πολύ, αλλά νταξ, τα καταφέραμε να το κόψουμε πριν τυφλωθουμε (ή κουφαθούμε).

Κάποιοι όμως, δε το σταματάνε με τίποτα.
Καριερίστες.

 

[daharis666]

ηρεμία παρακαλώ

 

[diskohead]

Είναι δηλαδή μια η αλήθεια, ένα είναι το γούστο όλων, εκεί που δεν υπάρχουν περιθώρια να πει κανείς πως δε του αρέσει, κι είναι σα το λάιβ, που όποιον και να βάλεις μπροστά σε ένα σετ ντραμς να κάτσει ν'ακουσει 2 λεπτά τον ντράμερ να τα δίνει, θα τονεβγάλειναυονεπαίξει, μέχρινατονεξεχειλώσει

Να σου πω βρε γιατρέ μου, ο ντράμερ θα παίζει σε ανηχοϊκό θάλαμο; Αυτό που περιγράφεις, το έχεις ζήσει; Σε πληροφορώ ότι 9 στις 10 φορές, όχι μόνο δεν θα κάτσει να τον παίξει αυτός που θα βρίσκεται μπροστά σε σετ ντραμς, αλλά το πιο πιθανό είναι να φύγει τρέχοντας. Μη μου λέτε τη μία ότι τα στέρεα δεν είναι για να αναπαράγουν το λάιβ, αλλά το ηχογραφημένο πρόγραμμα, και την άλλη να μου τα γυρνάτε. Άλλο αυτό που θα ακούσεις δίπλα στο όργανο πριν υποστεί επεξεργασία, άλλο αυτό που θα ακούσεις από τα μόνιτορ την ώρα που γίνεται τράκινγκ, άλλο αυτό που θα ακούσεις στη μίξη, άλλο αυτό που θα βγει στο μάστερ. Διαλέξτε επιτέλους ποιο απ' όλα θέλετε να ακούτε (για να σας πω ποιο καλώδιο να πάρετε )

 

[costas EAR]

Άλλο αυτό

Δεν είπα ότι είναι το ίδιο, αυτό εσύ το υποθέτεις για το σκεπτικό που αναπτύσσεις, και κακώς το υποθέτεις.

Όσον αφορά την "αληθοφάνεια", το ιερό δισκοπότηρο στο οντιο, καλώς ή κακώς, το αληθινό όργανο, είτε είναι βιολί είτε φλογέρα είτε σετ ντραμς, ε, του π@ύστη, έχει άπλετη αληθοφάνεια, και δε μπορεί να μην έχει, αφού αυτό είναι, είναι μπροστά σου και παίζει.

Δε σε ρώτησα αν σ'αρέσει.

Και δεν σε ρώτησα σε ποιο χώρο παίζει, κι αν σ'αρέσει η ηχητική αυτού του χώρου.

Έχουν γνώση οι φύλακες, ξέρουν πως σ'αρέσει να το ακούς. Άλλο αυτό.

Επίσης άλλο το πώς καταγράφεται μέσα στην ηχογράφηση, με 1 ή με 18 μικρόφωνα, αλλά και πάλι, η αληθοφάνεια εξακολουθεί να είναι το Holy Grail του όντιο.

Αν τώρα δεν σ'αρέσει η αληθοφάνεια, σε λάθος φόρουμ βρίσκεσαι.

 

[diskohead]

Αν τώρα δεν σ'αρέσει η αληθοφάνεια, σε λάθος φόρουμ βρίσκεσαι.

Μίλα μου λίγο για την αληθοφάνεια των κράφτγουερκ και του μόμπι.

Το ότι είμαι σε λάθος φόρουμ το έχω συνειδητοποιήσει εδώ και καιρό, αλλά να μου επιτρέψεις να κρίνω εγώ σε ποια φόρα θα μπαίνω και πότε.

Ευχαριστώ.

 

[Decembered]

Μομπυ ιζ πανκ γκουντ φορ αζ νοτ φορ δι χαλιεντ ντουντζ, εντ δας τουαιζ δε φαν.

 

[tonis]

Εχω πολλά target curves αποθηκευμένα στα presets.
Με πτώση 1db/oct.
0,9 dB/oct
0,8 dB/oct
1db/oct μεχρι τα 200Hz και μετα 0,8db/oct
1db/oct μεχρι τα 200Hz και μετα 0,7db/oct
Με έξτρα μπάσο για όταν ακούω κάτω από reference-15db


Είχα και άλλα αλλά τα έσβησα για να μην μπερδεύομαι:
Κατά Harman
κατά B&K
με πτώση έως τα 200hz, μετα φλατ και μετα πτώση απο τα 1000hz 1db/oct.
Με λίγο έξτρα “αέρα” πάνω απο τα 10000Hz ή χωρίς
με λίγο BBC dip ή χωρίς
Για να ακούω Harmonia Mundi
Για να ακούω Reference Recordings
με διόρθωση μόνο μεχρι την Schroeder να παίζουν τα ηχεία ως εχουν
με τελείως φλατ έως τα 100Hz και μετα πτώση....

Target curves να δούνε τα μάτια σου. Πρέπει να εχω φτιάξει πάνω απο 30 διαφορετικές κατα καιρούς.

So what?

That's primo gusto .
Δεν μας γράφεις και το αντικειμενικό;

 

[gdresios]

Τελικά φτάσαμε στη εκτόνωση

 

[costas EAR]

Μίλα μου λίγο για την αληθοφάνεια των κράφτγουερκ και του μόμπι.

Βεβαίως.

Η μουσική αυτή, έχει σημαντικά αυξημένες απαιτήσεις υψηλής στάθμης μεσοχαμηλων συχνοτήτων, και λιγότερο των πολύ χαμηλών, με αποτέλεσμα να χρειάζεται σημαντικές ικανότητες στην 2-3η οκτάβα, δηλαδή και στο φάσμα λειτουργίας των σαμπ, αλλά και στο φάσμα λειτουργίας των δορυφόρων, καθώς εκεί παρουσιάζουν πολύ υψηλό ενεργειακό περιεχόμενο, χωρίς να έχουν υψηλό δυναμικό εύρος, δηλαδή μιλάμε για υψηλές συνεχείς στάθμες.

Οι "χορταστικές" στάθμες ακρόασης αυτής της μουσικής, είναι ανώτερες της στάθμης αναφοράς, τουλάχιστον κατά 5-10 ντεσιμπέλ, και έμφυτα στον καθένα προσεγγίζουν τις στάθμες στις οποίες έχει χορέψει σε μαγαζιά με PA εξοπλισμό, δηλαδή κλαμπ που τη "νιώθεις" τη μουσική, για να σε ξεσηκώσει.

Το λάιβ σε ένα κουαρτέτο εγχόρδων είναι χαλαρό σε μέσες στάθμες, ενώ το λάιβ γεγονός σε ένα κλαμπ που παίζει ο Μόμπι, είναι άλλων επιπέδων στάθμης, με πολλαπλά σαμπ να σου δίνουν το Ρυθμό στο σώμα και στο μυαλό.

Δηλαδή, δεν είναι μουσική που θα ακούσεις ευχάριστα σε στάθμες elevator music. Θέλουν γκάζια. Γερά γκάζια. Για λίγο μεν, αλλά εκεί είναι όλη η ευχαρίστηση, όλη η αληθοφανεια που ψάχνεις, για να αναπαραστάσεις το λάιβ γεγονός που έχεις ζήσει, ακούγοντας έξω αυτή τη μουσική.

Αυτό σημαίνει πως στο οικιακό σεταπ είναι πραγματικά πολύ εύκολο αυτές οι μουσικές να φέρουν σε δύσκολη θέση τόσο τους δορυφόρους και τα ενισχυτικά τους, όσο και τα σαμπ, ενώ άλλα μουσικά είδη, με λιγότερη συνεχή μέση ενέργεια στη 2-3 οκτάβα και με υψηλότερο δυναμικό εύρος, δε θα ζορίσουν τόσο εύκολα τα σετάπ.

Βεβαίως, αυτές οι μουσικές, σπανίως μεν, αλλά όχι τόσο σπανίως όσο νομίζουμε, διαθέτουν και ιδιαίτερα εκτεταμένο χαμηλό μέχρι και κάτω από την πρώτη οκταβα, οπότε είναι μουσική που θα τεντώσει τα σαμπ για πλάκα.

Εν κατακλείδι, είναι ιδιαίτερα δύσκολη μουσική στην οικιακή αναπαραγωγή, γιατί η αληθοφανεια σε αυτό το μουσικό ταξίδι εμπεριέχει και υψηλότερες στάθμες της στάθμης αναφοράς, με υψηλό συνεχές φορτίο μεσοχαμηλων, που δυστυχώς θα ξεβρακώσει τις ανεπάρκειες δυναμικού εύρους του ηχειακου σεταπ.

 

[Ν.Κ.]

να παρετε καλωδια πρωτα που σας κανουν και μετα eq

Άμα πάρετε καλωδια, σίγουρα θα σας χρειαστεί eq πάρτε και έναν τενεκε λάδι, θα χρειαστεί για το μαγείρεμα του ηχου

 

[wnet]

Βεβαίως.

Η μουσική αυτή, έχει σημαντικά αυξημένες απαιτήσεις υψηλής στάθμης μεσοχαμηλων συχνοτήτων, και λιγότερο των πολύ χαμηλών, με αποτέλεσμα να χρειάζεται σημαντικές ικανότητες στην 2-3η οκτάβα, δηλαδή και στο φάσμα λειτουργίας των σαμπ, αλλά και στο φάσμα λειτουργίας των δορυφόρων, καθώς εκεί παρουσιάζουν πολύ υψηλό ενεργειακό περιεχόμενο, χωρίς να έχουν υψηλό δυναμικό εύρος, δηλαδή μιλάμε για υψηλές συνεχείς στάθμες.

Οι "χορταστικές" στάθμες ακρόασης αυτής της μουσικής, είναι ανώτερες της στάθμης αναφοράς, τουλάχιστον κατά 5-10 ντεσιμπέλ, και έμφυτα στον καθένα προσεγγίζουν τις στάθμες στις οποίες έχει χορέψει σε μαγαζιά με PA εξοπλισμό, δηλαδή κλαμπ που τη "νιώθεις" τη μουσική, για να σε ξεσηκώσει.

Το λάιβ σε ένα κουαρτέτο εγχόρδων είναι χαλαρό σε μέσες στάθμες, ενώ το λάιβ γεγονός σε ένα κλαμπ που παίζει ο Μόμπι, είναι άλλων επιπέδων στάθμης, με πολλαπλά σαμπ να σου δίνουν το Ρυθμό στο σώμα και στο μυαλό.

Δηλαδή, δεν είναι μουσική που θα ακούσεις ευχάριστα σε στάθμες elevator music. Θέλουν γκάζια. Γερά γκάζια. Για λίγο μεν, αλλά εκεί είναι όλη η ευχαρίστηση, όλη η αληθοφανεια που ψάχνεις, για να αναπαραστάσεις το λάιβ γεγονός που έχεις ζήσει, ακούγοντας έξω αυτή τη μουσική.

Αυτό σημαίνει πως στο οικιακό σεταπ είναι πραγματικά πολύ εύκολο αυτές οι μουσικές να φέρουν σε δύσκολη θέση τόσο τους δορυφόρους και τα ενισχυτικά τους, όσο και τα σαμπ, ενώ άλλα μουσικά είδη, με λιγότερη συνεχή μέση ενέργεια στη 2-3 οκτάβα και με υψηλότερο δυναμικό εύρος, δε θα ζορίσουν τόσο εύκολα τα σετάπ.

Βεβαίως, αυτές οι μουσικές, σπανίως μεν, αλλά όχι τόσο σπανίως όσο νομίζουμε, διαθέτουν και ιδιαίτερα εκτεταμένο χαμηλό μέχρι και κάτω από την πρώτη οκταβα, οπότε είναι μουσική που θα τεντώσει τα σαμπ για πλάκα.

Εν κατακλείδι, είναι ιδιαίτερα δύσκολη μουσική στην οικιακή αναπαραγωγή, γιατί η αληθοφανεια σε αυτό το μουσικό ταξίδι εμπεριέχει και υψηλότερες στάθμες της στάθμης αναφοράς, με υψηλό συνεχές φορτίο μεσοχαμηλων, που δυστυχώς θα ξεβρακώσει τις ανεπάρκειες δυναμικού εύρους του ηχειακου σεταπ.

Ισχύουν όλα (σχεδόν) αυτά αλλά ψιλό-υπεκφεύγεις Κώστα
O diskohead μιλάει για αληθοφάνεια και προφανώς εννοεί πόσο το ηχογραφημένο άκουσμα μοιάζει με το πραγματικό γεγονός με ζωντανά φυσικά όργανα και όχι αν μοιάζει με το χώρο ενός club.
Ωραίος ο μόμπις και τον ακούω και γω αλλά στα πιο πολλά κομμάτια δεν παίχτηκε ποτέ κάποιο όργανο...
Ποια αληθοφάνεια μπορεί να έχει ένα synth; ένα bass που γεννήθηκε από έναν oscillator σαν ένα ημίτονο και "πλάστηκε" παίζοντας με παραμέτρους ;

Πάμε moby όμως να γουστάρουμε και ας βγήκε από oscillators

 

[VLASSIS-S]

Ολοι οι ηχοι μαγειρεμενοι ειναι. Ειτε το συστημα ειναι μπ@@ρδελο απο μονο του , ειτε λογω του χωρου, ειτε λογω των παρεμβασεων, ενεργων ψηφιακων η παθητικων.
Μετα απο την αναζητηση που εκανα στα σκοτεινα μονοπατια του χαι φαι κατεληξα οτι ολα ειναι μια ουτοπια. κανενα οικιακο συστημα δεν θα παιξει ΠΟΤΕ σαν το συστημα αναφορας του Χ.Σ. Τελος.
Οποτε δεν υπαρχει λογος να μπω στο κυνηγι του απολυτου ηχου.
Η τελευταια μου εμπειρια με το πικαπακι και τα λοιπα ταπεινα συνοδα, με εκανε να σιγουρευτω οτι ο σωστος δρομος για τον οικιακο χαιφιντελιστα ειναι να στησει ενα συστημα που να φτιαχνει τον ιδιο και οχι ενα συστημα αποδεκτο απο τους αλλους, οποιοι και αν ειναι αυτοι.
Καθολου δεν με ενδιαφερει αν παιζει σωστα η λαθος αφου δεν υπαρχει περιπτωση σε οικιακο χωρο ακομη και με απειρα μαγειρεματα να καταφερω να αναπαραγαγω το σωστο.
Και αν ενα καλωδιο μου ομορφαινει ακουστικα το συστημα θα το παρω. ΧΩρις τυψεις. Μπορει και 2.
Αν μπορω να βαλω και καμια μπασοπαγιδα εμφανισιμη θα το κανω.
ΚΑι καμια στυλατη διαχυση που να ειναι σαν διακοσμητικο θα το κανω.
Ομως γκουμουτσες καθε ειδους δεν βαζω.
Δεν υπαρχει λογος να αρχισω να ψαχνομαι με ψηφιακες ρυθμισεις ουτε να καταστρεψω την αισθητικη του χωρου μου.
ΕΠισης δεν εχω να δωσω αναφορα σε κανεναν . Αλλα ουτε να προτεινω σε κανεναν να με ακολουθησει.

Δυσκολα περναω και ακομη δεν αρχισε ο εγκλεισμος - ιδρυματισμος.

 

[gdresios]

Εγώ θα πάρω και μερικά τσουβάλια

 

[Dimifoot]

Ολοι οι ηχοι μαγειρεμενοι ειναι. Ειτε το συστημα ειναι μπ@@ρδελο απο μονο του , ειτε λογω του χωρου, ειτε λογω των παρεμβασεων, ενεργων ψηφιακων η παθητικων.
Μετα απο την αναζητηση που εκανα στα σκοτεινα μονοπατια του χαι φαι κατεληξα οτι ολα ειναι μια ουτοπια. κανενα οικιακο συστημα δεν θα παιξει ΠΟΤΕ σαν το συστημα αναφορας του Χ.Σ. Τελος.
Οποτε δεν υπαρχει λογος να μπω στο κυνηγι του απολυτου ηχου.
Η τελευταια μου εμπειρια με το πικαπακι και τα λοιπα ταπεινα συνοδα, με εκανε να σιγουρευτω οτι ο σωστος δρομος για τον οικιακο χαιφιντελιστα ειναι να στησει ενα συστημα που να φτιαχνει τον ιδιο και οχι ενα συστημα αποδεκτο απο τους αλλους, οποιοι και αν ειναι αυτοι.
Καθολου δεν με ενδιαφερει αν παιζει σωστα η λαθος αφου δεν υπαρχει περιπτωση σε οικιακο χωρο ακομη και με απειρα μαγειρεματα να καταφερω να αναπαραγαγω το σωστο.
Και αν ενα καλωδιο μου ομορφαινει ακουστικα το συστημα θα το παρω. ΧΩρις τυψεις. Μπορει και 2.
Αν μπορω να βαλω και καμια μπασοπαγιδα εμφανισιμη θα το κανω.
ΚΑι καμια στυλατη διαχυση που να ειναι σαν διακοσμητικο θα το κανω.
Ομως γκουμουτσες καθε ειδους δεν βαζω.
Δεν υπαρχει λογος να αρχισω να ψαχνομαι με ψηφιακες ρυθμισεις ουτε να καταστρεψω την αισθητικη του χωρου μου.
ΕΠισης δεν εχω να δωσω αναφορα σε κανεναν . Αλλα ουτε να προτεινω σε κανεναν να με ακολουθησει.

Δυσκολα περναω και ακομη δεν αρχισε ο εγκλεισμος - ιδρυματισμος.

Κουράγιο

 

[costas EAR]

Μα απαντήθηκε..

Η αληθοφάνεια σε αυτά τα μουσικά είδη τις "μπιτάδικης" μουσικής, δεν σημαίνει τίποτε παραπάνω από χορταστικές στάθμες ακρόασης, συναφείς με τα λάιβ γεγονότα τέτοιας μουσικής, με μπάσο να σε ταρακουνήσει, να το νιώθεις.

Δηλαδή, με ένα σετ JBL από σειρά PA, με ευμεγέθη μεγάφωνα υψηλών δυνατοτήτων στάθμης, είσαι άρχοντας.

Η αληθοφάνεια ισοδυναμεί με στάθμες εδώ, δεν έχει άλλες απαιτήσεις, καθώς είναι προφανές πως τα συνθ και οι ηλεκτρονικοί ήχοι γενικά, δεν έχουν καμία δυνατότητα συσχέτισης με γνωστές χροιές φυσικών οργάνων, αφού δεν είναι φυσικά όργανα.

Όπως ακούμε λάιβ τα φυσικά όργανα και έχουμε επ'αυτου μια άποψη, έτσι ακούμε λάιβ και την μπιτάδικη μουσική, σε ένα κλαμπ που παίζει ένας διάσημος DJ ή και ο Μόμπι, όπου προφανώς παίζουν ικανής στάθμης ηχεία ΡΑ. Το λάιβ γεγονός, αυτό είναι σε τούτο το είδος, δεν έχει καμία άλλη σχέση με την έννοια του λάιβ σε φυσικά όργανα.

Δεν υπάρχει κυνήγι χροιών, αν αυτό εννοείς.

Κάθε μουσικό είδος, έχει και τις δικές του ειδικές απαιτήσεις στην αναπαραγωγή.

 

[diskohead]

Ποια αληθοφάνεια μπορεί να έχει ένα synth; ένα bass που γεννήθηκε από έναν oscillator σαν ένα ημίτονο και "πλάστηκε" παίζοντας με παραμέτρους ;

To "live" rig από την τελευταία περιοδεία των κράφτγουερκ:

Numark Orbit controller
Novation Remote SL Mk2 Zero
Doepfer ribbon controller
Lemur on iPad

Για πείτε, τι απ' όλα αυτά μπορεί να παράγει ήχο; Αληθοφάνεια ως προς τι ακριβώς; Για να σας βοηθήσω, παραμέτρους σε λογισμικό ελέγχουν, τίποτα από όλα αυτά δεν είναι μουσικό όργανο.

Και δεν βάζω καν στη συζήτηση τα vst όργανα.

 

[editor]

κατεληξα οτι....
κανενα οικιακο συστημα δεν θα παιξει ΠΟΤΕ σαν το συστημα αναφορας του Χ.Σ. Τελος.

....

Του Χω Σε να υποθεσω;