ΣΤΙΧΟΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ - ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΣΙΓΟΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ!

[Mr Spock]

The Unforgiven III - Metallica @cybernaut


How could he know this new dawn's light
Would change his life forever?
Set sail to sea but pulled off course
By the light of golden treasure
Was he the one causing pain
With his careless dreaming?
Been afraid
Always afraid
Of the things he's feeling
He could just be gone
He would just sail on
He would just sail on
How can I be lost?
If I've got nowhere to go?
Searched the seas of gold
How come it's got so cold?
How can I be lost
In remembrance I relive
How can I blame you
When it's me I can't forgive?
These days drift on inside a fog
It's thick and suffocating
This seeking life outside its hell
Inside intoxicating
He's run aground
Like his life
Water's much too shallow
Slipping fast
Down with the ship
Fading in the shadows now
A castaway
Blame
All gone
Away

... Το οποίο απ'ότι θυμάμαι τό έγραψε ο ουρλιχ για τόν εαυτό του , πού αρνήθηκε θεραπεία καρκίνου στην μητέρα του , αλλά και η ίδια, και αυτή τελικά κατέληξε ... λόγω κάποιων πεποίθησεων... αναφέρομαι στο original


....

 

[Παναγιώτης Μελάς]

Scarborough Fair

Τυχαία, ψάχνοντας στο YouTube να βρω μιαν άλλη εκτέλεση του Scarborough Fair, έπεσα πάνω σε κάτι μαγικό. Η νεαρή (τότε) και εξωτικά όμορφη Hayley Westenra πρώην μέλος του γυναικείου συγκροτήματος Celtic Woman, τραγουδάει το Scarborough Fair στο Slane Castle, στην Ιρλανδία, σε ζωντανή παράσταση.

Τα λόγια περιττεύουν.
Απολαύστε την.

 

[thva]

Holes in my body, holes in my shoes You can put your fingers in me Let the north wind blow straight through When you left I almost disappeared Now you've gone, I'm not quite here My friends say they call me, but there's nobody home And they say talking to me these days Is like squeezing blood from a stone They say I'm fading fast, my signal's weak You told me to forget about us, I just forgot how to speak Holes in my body holes in my shoes Who can mend these vagabond holes? No one's going to love you when you're wrinkled and old No teeth in your gums, your hair the colour of snow Up two flights of stairs to your ten dollar room With the smell of all your cats and dust And the newspapers strewn Holes filled with whiskey, holes filled with damp and mould Days get short, and the nights get cold Days go missing when the bottle closes in Weak grow sickly and the sick grow thin Holes in my body, holes in my shoes Who can mend these vagabond holes?

 

[thva]

Να θυμηθούμε λίγο και τον Λάγιο μέσω της κόρης του Υακίνθης. (εδω τραγουδαει το Χάθηκα, βεβαια, όχι Λάγιο).

 

[One Happy Cloud]

You could never know what it's like
Your blood like winter freezes just like ice
And there's a cold lonely light that shines from you
You'll wind up like the wreck you hide behind that mask you use
And did you think this fool could never win?
Well look at me, I'm coming back again
I got a taste of love in a simple way
And if you need to know while I'm still standing, you just fade away
Don't you know I'm still standing better than I ever did
Looking like a true survivor, feeling like a little kid
I'm still standing after all this time
Picking up the pieces of my life without you on my mind
I'm still standing (Yeah, yeah, yeah)
Once I never could have hoped to win
You're starting down the road leaving me again
The threats you made were meant to cut me down
And if our love was just a circus, you'd be a clown by now
You know I'm still standing better than I ever did
Looking like a true survivor, feeling like a little kid
I'm still standing after all this time
Picking up the pieces of my life without you on my mind
I'm still standing (Yeah, yeah, yeah)
I'm still standing (Yeah, yeah, yeah)
Don't you know that I'm still standing better than I ever did
Looking like a true survivor, feeling like a little kid
I'm still standing after all this time
Picking up the pieces of my life without you on my mind
I'm still standing (Yeah, yeah, yeah)

 

[Mr Spock]

Spoiler

...

Spoiler: ... ότι γουστάρει ...

 

[Παναγιώτης Μελάς]

Spoiler

View attachment 192953

...

Spoiler: ... ότι γουστάρει ...

View attachment 192954

Spoiler: Σ' αυτό το σπίτι...

Σ' αυτό το σπίτι που 'ρθαμε
Τράπεζα μην πατήσει
κι αν τύχει να ΄ρθει και καμιά
να πέσει να ψοφήσει
(Εναλλ.: ο αφέντης να την φτύσει)

Χρόνια Πολλά!

 

[Παναγιώτης Μελάς]

Καλημέρα και πάλι, από τούτο το μετερίζι.

Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά.

Tonight​

(Reamonn)

She never took the train alone
She hated being on her own
She always took me by the hands
And said she needs me

She never wanted in love to fail
She always hoped that it was real
She'd look me in the eyes
And say 'believe me'

And then the night becomes the day
And there's nothing left to say
If there's nothing left to say
Then something's wrong

Oh, tonight, you killed me with your smile
So beautiful and wild so beautiful...
Oh tonight you killed me with your smile
So beautiful and wild so beautiful and wild

And as the hands would turn with time
She'd always say that she was my mine
She'd turn and lend a smile
To say that she's gone

But in a whisper she'd arrive
And danced into my life
Like a music melody
Like a lovers song

Oh tonight you killed me with your smile
So beautiful and wild so beautiful...
Oh tonight you killed me with your smile
So beautiful and wild so beautiful and wild

Through the darkest night
Comes the brightest light
And the light that shines
Is deep inside
It's who you are

Oh tonight you killed me with your smile
So beautiful and wild so beautiful...
Oh tonight you killed me with your smile
So beautiful and wild so beautiful ...beautiful

Oh tonight you killed me with your smile
So beautiful and wild so beautiful and wild

So beautiful and wild
So beautiful and wild

 

[Παναγιώτης Μελάς]

Οι 7 νάνοι στο S/S Cyrenia​

Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις.
Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη.
Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις.
Ο πιο μικρός αχολογάει μ' ένα καλάμι.

Γυαλίζει ο Σημ της μηχανής τα δυο ποδάρια.
Ο Ρεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι.
Μ' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπυ τη μαλάρια
κι ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίτες ζυμώνει.

Απ' το ποδόσταμο πηδάνε ως τη γαλέτα.
- Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι;
Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα
ποιος ρήγα γιός θε να την πιει σ' ένα ποτήρι.

Ραμάν αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια,
κατάφερε το σταυρωτό του νότου αστέρι
σωρός να πέσει να σκορπίσει στα σπιράγια,
και πες του κάτω από ένα δέντρο να με φέρει.

Ο Τοτ, του λείπει το ένα χέρι μα όλο γνέθει,
τούτο το απίθανο σινάφι να βρακώσει.
Εσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη;
Ρούθ, δε μιλάς; Γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι;

Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει.
- Μ' ένα ξυστρι καθάρισέ με απ' τη μοράβια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
- Γιέ μου πού πας; - Μάνα, θα πάω στα καράβια.

Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε.
Με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει.
Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι...
Ο πιο στερνός μ'έναν αυλό με νανουρίζει.

Και η τελευταία ζωντανή ερμηνεία του τραγουδιού από τον ίδιο τον συνθέτη στην συναυλία που έδωσε στο Μέγαρο Μουσικής τον Μάη του 2019, λίγους μήνες πριν μας αφήσει για πάντα, τον Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου. Η ερμηνεία του αυτή κραταέι πάνω από 15μισι λεπτά, αφού, όπως συνήθιζε πάντα, όταν ερμήνευε ο ίδιος αυτό το τραγούδι, έκανε μια μακριά μουσική εισαγωγή στο πιάνο, χωρίς τραγούδι.

Ο ίδιος είχε πει γι' αυτό το τραγούδι ότι είναι "Το Τραγούδι της Ζωής μου".


Δυο λόγια κι από μένα τώρα. Σχετίζονται τόσο με τη μουσική του Μικρούτσικου, πάνω στην ποίηση του Καββαδία, όσο και με αυτό-καθαυτό το έργο του ποιητή.

Για το έργο και τη μουσική του συνθέτη έχουμε γράψει πολλά εδώ μέσα, ιδιαίτερα στο νήμα που ήταν αφιερωμένο στη "φυγή" του. Οπότε, δεν θα πω πολλά πράγματα, αλλά ότι αυτό που κατάφερε μουσικά ήταν να ταιριάξει απόλυτα τη μουσική του με το ύφος των στίχων του ποιητή. Σε σημείο που ο άσχετος ακροατής να νομίζει ότι πρώτα γράφτηκε η μουσική και μετά μπήκαν οι στίχοι πάνω της!

Για την ποίηση του Καββαδία θα συνεχίσω λίγο αργότερα, σε επόμενη ανάρτηση, γιατί πρέπει να φύγω τώρα. Μείνετε συντονισμένε.

 

[Dretman]

Ένας δημοσιογράφος στο ράδιο τις προάλλες περιέγραφε στα γρήγορα την ιστοριουλα που κρύβεται πίσω από το ποίημα τούτο.... Ομολογώ πως μου έκανε εντύπωση.... Με αφορμή την ανάρτηση του κ Παναγιώτη το θυμήθηκα και το ψαχουλεψα λιγουλάκι...

Σύμφωνα με την αδερφή του ποιητή Τζένια Καββαδία: “Από τον καιρό που ήταν πολύ μικρή η Έλγκα (η ανιψιά του), του ζητούσε να της γράψει ένα τραγούδι για τους νάνους της. Ήταν μυθικά πρόσωπα στη ζωή της. Ζωγραφιές, κούκλες, βιβλία, μια μπάντα κεντημένη με τους εφτά στον τοίχο του κρεβατιού της. «Φτιάξε μου ένα τραγούδι για τα νανάκια μου». Τέλος, της το ‘φτιαξε, όταν είχε πια μεγαλώσει....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/gie-m...o-toy-michali-gelasaki-gia-ton-megalo-poiiti/

 

[One Happy Cloud]

Πέντε η ώρα το πρωί κι έχω μεγάλο κρίμα
Νιώθω πως πάντα στη ζωή μου υπήρξα μόνο θύμα
Κι έτσι αρπάζω ένα στυλό κι ανάβω ένα τσιγάρο
Κανονικά ακούω ροκ μ’ απόψε θα ραπάρω
Τη μέρα κρύβομαι καλά μα είναι βαρύς ο πόνος
Έχω πολλούς να μ’ αγαπούν μα πάλι νιώθω μόνος
Κι έτσι ζητάω διαρκώς μια ταπεινή συγγνώμη
Που δε με σέρνουν οι καιροί κι έχω δικιά μου γνώμη
Τις νύχτες πριν να κοιμηθώ ανάβω όλα τα φώτα
Και προσπαθώ να φοβηθώ όπως φοβόμουν πρώτα
Τις νύχτες ντύνομαι παιδί που ψάχνει στο σκοτάδι
Μήπως μπορέσει να κρυφτεί στης μάνας του το χάδι
Πρέπει στο internet να μπεις αν θέλεις να φλερτάρεις
Και την απάντηση που θες με mail θα την πάρεις
Έχουν αλλάξει οι καιροί πεθάναν τα καμάκια
Τρώει ο άντρας τη φακή κι η γκόμενα σουβλάκια
Γεια σου μητέρα και μπαμπά που έκανες το παιδί σου
Ό, τι θα ήθελες εσύ να ήσουν στη ζωή σου
Του έχτισες μία ζωή στους πρόποδες της θλίψης
Πέταξε κάτω το σπαθί κι άρχισε καταχρήσεις.
Τις νύχτες φαίνονται αυτοί που λένε την αλήθεια
Και το φεγγάρι θα φανεί ό,τι έχεις μες στα στήθια
Τις νύχτες ντύνομαι παιδί διαλέγω ένα αστέρι
Ίσως μπορέσει να μου πει όσα κανείς δεν ξέρει
Ο Έλληνας φιλοσοφεί με το φραπέ στο χέρι
Μιλά σαν να ’τανε σοφός μα τίποτα δεν ξέρει
Λένε πως μόνο οι αριστεροί μπορούν να γράψουν ποίημα
Μα αν ειν’ η τέχνη αριστερή γιατί έχει τόσο χρήμα;
Θα σ’ αγκαλιάσει το γυαλί αν θέλεις να φωνάξεις
Σε μια πορεία μπες και συ για βόλτα να ξεσκάσεις
Ούτως ή άλλως θα σε πουν μονάχα ό,τι δηλώσεις
Ίσως σε κάνουν και θεό το σώμα σου αν δώσεις
Τις νύχτες ντύνεσαι Θεός και σταματάς το χρόνο
Γίνεται ο κόσμος πιο απλός χωρίς χαρά και πόνο
Τις νύχτες μοιάζει το κερί με ήλιο π’ ανατέλλει
Και το δωμάτιο μια γη που μόνο εσένα θέλει
Δεν είμαι αυτός που θα σου πει ποιο είναι το μονοπάτι
Μια συμβουλή ειν’ ο πόνος μου κι άμα τη θέλεις παρ’ τη
Δεν είμαι αυτός που έχει βρει όλες τις απαντήσεις
Δε σώζω ανθρώπινες ψυχές ούτε και συνειδήσεις
Εφτά η ώρα το πρωί τελειώνει το μελάνι
Δε μετανιώνω ούτε στιγμή για ό,τι έχω κάνει
Κι έτσι αφήνω το στυλό και το τσιγάρο σβήνω
Να μου λερώσουν τ’ όνειρο κανένα δεν αφήνω
Τις νύχτες ντύνεσαι Θεός
Κανένα δεν αφήνω
Γίνεται ο κόσμος πιο απλός
Κανένα δεν αφήνω
Τις νύχτες μοιάζει το κερί
Κανένα δεν αφήνω
Και το δωμάτιο μια γη
Κανένα δεν αφήνω

 

[Παναγιώτης Μελάς]

Ένας δημοσιογράφος στο ράδιο τις προάλλες περιέγραφε στα γρήγορα την ιστοριουλα που κρύβεται πίσω από το ποίημα τούτο.... Ομολογώ πως μου έκανε εντύπωση.... Με αφορμή την ανάρτηση του κ Παναγιώτη το θυμήθηκα και το ψαχουλεψα λιγουλάκι...

Σύμφωνα με την αδερφή του ποιητή Τζένια Καββαδία: “Από τον καιρό που ήταν πολύ μικρή η Έλγκα (η ανιψιά του), του ζητούσε να της γράψει ένα τραγούδι για τους νάνους της. Ήταν μυθικά πρόσωπα στη ζωή της. Ζωγραφιές, κούκλες, βιβλία, μια μπάντα κεντημένη με τους εφτά στον τοίχο του κρεβατιού της. «Φτιάξε μου ένα τραγούδι για τα νανάκια μου». Τέλος, της το ‘φτιαξε, όταν είχε πια μεγαλώσει....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/gie-m...o-toy-michali-gelasaki-gia-ton-megalo-poiiti/

Μια άλλη πηγή λέει περίπου την ίδια ιστορία:

Νίκος Καββαδίας: Γιε μου πού πας... και οι 7 Νάνοι - Επιμύθιο | Ιστοροές Πολιτισμού (epimithio.gr)

Ωστόσο, στον στίχο:
"Ρουθ, δε μιλάς; Γιατί τρεκλίζουμε (και όχι τρεκλίζουνε) οι διακόσιοι;"...

...ο Καββαδίας, σύμφωνα με άλλες πηγές, αναφέρεται στην εκτέλεση των διακοσίων στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, που ήταν ΟΛΟΙ τους μέλη του ΚΚΕ και όχι η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, που γράφει το λήμα της Βικιπαίδειας.

Εδώ, ένα άλλο υπόμνημα-ανάλυση του ποιήματος:

Σύντομο υπόμνημα στο ποίημα “Οι εφτά νάνοι στο s/s Cyrenia” του Νίκου Καββαδία | Λωτοφάγοι (wordpress.com)

Τώρα, σχετικά με την ποίηση του Καββαδία (ελπίζω να μην ξεφεύγω από το νόημα του νήματος, αναφερόμενος συνολικά στον "ποιητή της θολής γραμμής των οριζόντων" ή τον "ποιητή των ναυτικών"), πρέπει να σημειώσω τα εξής:

Καταρχάς, σε ότι με αφορά, είναι σε εξέλιξη (και στα τελειώματά του) ένα αυτοβιογραφικό-λαογραφικό-κοινωνικό πεζογράφημά μου, με (αρχικό) τίτλο "-Γιε μου, που πας;-Μάννα, θα πάω στα καράβια", με τον τίτλο του εμπνευσμένο από το παραπάνω ποίημα.

Συνεχίζουμε.
Για τον Καββαδία έχουν γράψει πολλοί, με αρκετές αντιφατικές μεταξύ τους κριτικές. Εγώ κρατάω μια από όλες, που την θεωρώ την πιο αντιπροσωπευτική. Την έχει γράψει ένας συνάδελφός μου, που εκτός από συνάδελφος ναυτεργάτης, είναι ταυτόχρονα και λογοτέχνης-ποιητής, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και για αρκετά χρόνια πρόεδρος της επιτροπής κρίσης νέων μελών της.

Αξίζει να διαβάσετε αυτά που γράφει (με λογοτεχνικό ψευδώνυμο) ο συνάδελφος για τον Καββαδία στο ΑΤΕΧΝΩΣ:

Ο Καββαδίας και οι Ναυτεργάτες - Ατέχνως (atexnos.gr)

Ανάμεσα στα άλλα, γράφει:

"...Οι προηγούμενοι (αναφέρεται σε κάποιους επικριτές του έργου του, που μπορεί ο αναγνώστης να τους βρει στις προηγούμενες γραμμές του κειμένου) τον κατηγορούσαν μόνο επί του περιεχομένου του έργου του. Κι επ’ αυτού οι μελετητές του δυσκολεύονται να τοποθετηθούν, ελλείψει στοιχείων απόδειξης του αντιθέτου, ακόμη.

Δεν συντάσσομαι απόλυτα μαζί τους καθώς συνολικά κι όχι μόνο επί του περιεχομένου κρίνουμε ένα έργο τέχνης. Ο Καββαδίας ήταν καλός ποιητής που συνεισέφερε στην ποίηση.

Και πρέπει να λυθεί κάποτε η μεγάλη παρεξήγηση, να τον τοποθετούν ανάμεσα σ’ όλα τ’ άλλα κι ως Ποιητή των Ναυτεργατών (Ναυτικών), της Ναυτοσύνης. Κι είναι άλλο πράγμα αν το έργο που έχει λογοτεχνική αξία και τελείως άλλο, το κουτάκι που έχουν κλείσει τον Καββαδία οι μακριά των πελάγων, κατά τ’ άλλα σοβαρών του έργου του μελετητών και προσπαθούν να τον παρουσιάσουν ως τέτοιον που δεν υπήρξε κι ίσως να μην ήθελε να υπάρξει.

Να φτάνουμε σήμερα να ψάχνουμε να βρούμε τι εννοούσε ο ποιητής πίσω από κάθε στίχο του και να τον ερμηνεύουμε όπως εμείς θέλουμε, δεν είναι νομίζω η καλύτερη προσφορά στο έργο του Καββαδία. Ό,τι ήθελε να πει, το είπε με σαφήνεια. Ό,τι ήθελε και μπορούσε το έγραψε. Να παρουσιάζουν όμως τον Καββαδία τέτοιον που δεν υπήρξε, πιθανόν κι ο ίδιος να διαφωνούσε αν ήταν ανάμεσά μας.

Ο Καββαδίας ποτέ του δεν ανέφερε τη λέξη «Ναυτεργάτης». Ναυτικός, Ναυτικοί έλεγε κι έγραφε. Κι έχουν τεράστια διαφορά οι δυο αυτές λέξεις. Το ότι και συνάδελφοι Ναυτεργάτες τον θεωρούν ποιητή που τους εξέφρασε με την ποίησή του, τους κατανοώ απόλυτα, ως θέση ενταγμένη στο γενικότερο κλίμα που έντεχνα δημιουργήθηκε για τον Καββαδία συνολικά, μα κι επειδή σώπασαν οι φωνές που δεν θεώρησαν σημαντικό να οριοθετήσουν τον ποιητή σαν κάτι αλλιώτικο!

Θα ισχυριστεί ο οποιοσδήποτε ότι είναι στενόμυαλο να πετσοκόβει κάποιος το έργο ενός δημιουργού κι ότι αυτό πρέπει να κρίνεται συνολικά. Συμφωνώ. Και δεν θέλω να φτάσω στο σημείο να πω «τέλεια μορφή, κακό περιεχόμενο» γιατί αυτό δεν ισχύει στον Καββαδία. Αυτό που θέλω όμως να κάνω είναι να ερευνηθεί περισσότερο η πτυχή που καταχωρεί μ’ ελαφρότητα του Καββαδία ως ποιητή της Ναυτοσύνης, ως ποιητή που εκφράζει τη ζωή των Ναυτεργατών..."

Από την πλευρά μου συμφωνώ σε όλα με τον συνάδελφο, εκτός από τον χαρακτηρισμό "ήταν καλός ποιητής". Κατά την άποψή μου, ο Καββαδίας ήταν εξαίσιος ποιητής. Το γεγονός ότι στους στίχους του δεν "τραγούδησε" τα βάσανα και τη ζωή των συναδέλφων του ναυτεργατών, μπορεί μεν να θεωρηθεί ως στοιχείο αντιφατικό σε σχέση με όσα ο ίδιος έζησε, αλλά δεν τον κάνει κακό ποιητή. Δεν τον κάνει καν απλά καλό. Η ποίησή του είναι εξαίσια, μαγική και προσφέρει ένα μοναδικό ποιητικό ύφος. Ύφος που το αγάπησαν πολλοί συνάδελφοι, για τους οποίους μάλιστα ο συνάδελφος γράφει αυτά που διαβάζετε στην προτελευταία παράγραφο του παραπάνω αποσπάσματος. Και είναι και ο λόγος που τον αγάπησα κι εγώ.

Όμως, για να μην αδικώ και τον συνάδελφο για όσα πολύ σωστά επισημαίνει, καταπιάστηκα να σκαρώσω ένα ποίημα-αφιέρωμα στον Καββαδία. Το έγραψα μέσα σε ένα πρωινό, μετά από μια νυχτερινή-ονειρική έμπνευση (ως συνήθως) και μετά το "πάλεψα" λίγο για να το φτιασιδώσω και να το προσαρμόσω κατάλληλα. Χωρίζεται μεν σε δυο μέρη (Το πρώτο:" Άσμα για τον ποιητή των ναυτικών και των γαλάζιων πόντων…" και το δεύτερο: "...και αποκαθήλωση"), αλλά διαβάζεται σαν ενιαίο σύνολο. Στο τέλος της μέρας το έστειλα στο ΑΤΕΧΝΩΣ, που είχαν την καλοσύνη να το δημοσιεύσουν:

Παναγιώτης Μελάς: Στον Νίκο Καββαδία - Ατέχνως (atexnos.gr)

Καλό απόγευμα.
Υ.Γ.:

Μείνετε συντονισμένε.

Προφανώς, "Μείνετε συντονισμένοι" έπρεπε να γράψω, ας όψεται ο διάολος του πληκτρολογίου (και η βιασύνη).

 

[Decembered]

σασιτυγκερλζ-κουκιν'ουιδ σειταν


Buy low, sell high
A centipede between the eyes
Looking hungry at the flock
Spill the blood, improve the stock

White trash riverboat Tom Sawyer
He tried to sue my voodoo lawyer
I held him up bringin' home his bacon
And I cooked it lean in the kitchen with Satan

And him and me with our brackish frowns
Dressin' down, sleaze broker town
We moved 'em out, we took 'em down
We're dressin' down with a cell phone
Answerin' calls, this cookin' pays
Gimme a call, 1-800-FUCKIN-A

I'll put you in a cardboard box
Slip you out into the rocks
Sit back and watch your momma pray
'Cause fuckin' maggot you're in the way
-
βγαλμενο εξω απο τη ζωη οι στιχοι..

και αλλο ενα μιας και πχιασαμε τα σκοταδοτραγουδα
επισης απο τους ιδιους.(αυτο το βαζω να παιζει μαζι με το δισκο γιατι οταν το τραγουδαω χωρις στη μουσικη αλλαζω τους στιχους ανα περιπτωση)

Llorando se fue, y me dejó solo sin su amor
Llorando se fue, y me dejó solo sin su amor
Sólo estará, recordando tan buen amor
Que un día no supo cuidar
La recuerdo hoy y en mi pecho no existe el rencor
La recuerdo hoy y en mi pecho no existe el rencor
Llorando estará, recordando el amor
Que un día no supo cuidar
Llorando se fue, y me dejó solo sin su amor
Llorando se fue, y me dejó solo sin su amor
Sólo estará, recordando tan buen amor
Que un día no supo cuidar

 

[Bhutia]

Ένα αφιερωμένο στον...Decembered : "Signifying Monkey"
Η αθυρόστομη εκδοχή του Johnny Otis
H αυθεντική εκτέλεση του Willie Dixon

Και οι ΄΄σεμνοί΄΄ στίχοι :

You call yourself the jungle king
You call yourself the jungle king
You call yourself the jungle king
I found out you ain't a doggone thing
Said the Monkey to the Lion on the bright summer day,
"There's a big, bad cat livin' down the way
He talked about your folks in a heck of a way
A lot of other things I'm afraid to say"
The Lion jumps up all full of rage
Like a Harlem cat that's blown his gauge
He meets the Elephant in the front of the tree
He says, "Now big boy it's you or me"
The Elephant looks him from the corner of his eyes
"You better find someone to fight your size"
The Lion jumps up and makes a fancy pass
But the Elephant knocks him over in the grass
They fought all night and they fought all day
I don't know how the Lion, well he got away
He come back through the jungle more dead than alive
And that's when the Monkey really started his jive
You call yourself the jungle king
You call yourself the jungle king
You call yourself the jungle king
I found out you ain't a doggone thing
Well he waked up his temper when he jumpin' up and down
And his foot missed the limb and his head hit the ground
Like a bolt of light'ning and a streak of heat
The Lion was on him with all four feet
But the Monkey looks up from the corner of his eye
Says, "Now Mr. Lion, I apologize"
The Monkey on his back studies up a scheme
He's tryin' to trick that jungle king
"Be bad with me, I wish you would
I'd tear you up all over the wood"
The Lion jumps up, squares off for a fight
But the Monkey jumped completely out of sight
"So if you bother me again
I'll turn you over to my Elephant friend"
You call yourself the jungle king
You call yourself the jungle king
You call yourself the jungle king
I found out you ain't a doggone thing

 

[Decembered]

... δεν το πολυεχουμε με την εκσουσια , και με μεγαλη δοση παλαβομαρας -αλλα δε γινεται και ζουγκλα χωρις ιντριγκα , βεβαια καπου αναγνωριζουμε τον Ελβις-τη-μαιμου ως βασιλια
ανταποδιδω με:

 

[Παναγιώτης Μελάς]

Η ζωή των άλλων​

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Άλμπουμ: Θάλασσα στη σκάλα (1999)

Ερμηνείες: Βασ. Παπακωνσταντίνου, Μίλτος Πασχαλίδης, Χρήστος Θηβαίος και ο ίδιος ο συνθέτης

Οι τοίχοι γέμισαν αλμύρα
τα κλάματά σου είναι παντού
κάτι σου είπα για τη μοίρα
και μου ‘πες η ζωή είναι αλλού

Σε παίρνει πάλι η θάλασσα των δυνατών σινιάλων
κι εγώ σου λέω πως αλλού είναι η ζωή των άλλων

Πάλι μιλάς για ξένους τόπους
λες κι έχεις κι άλλη μια ζωή
πάλι χαμένη μες στους τρόπους
να γίνονται όλα απ’ την αρχή

Τα φώτα μη σε κλέβουνε των πλοίων των μεγάλων
αυτή για μας είναι η ζωή, η άλλη είναι των άλλων.

Από τις τρεις ερμηνείες (την τέταρτη, αυτήν του Θηβαίου δεν την έχω αξιολογήσει), η πιο γνωστή είναι αυτή με τον Β. Παπακωνσταντίνου. Ο Μίλτος Πασχαλίδης ερμηνεύει το τραγούδι με συγκλονιστικό τρόπο σε ένα "Στην Υγειά μας". Τέλος υπάρχει και μια ανέκδοτη ερμηνεία από τον ίδιο τον συνθέτη, που δεν έχει τα ίδια συγκλονιστικά χαρακτηριστικά με αυτήν του Πασχαλίδη, αλλά διατηρεί το επικό και μελαγχολικό ύφος των στίχων και της μουσικής ακέραιο. Τις βάζω και τις δύο (η πρώτη δεν έχει πολύ καλή ποιότητα εικόνας και ήχου, αλλά δεν παύει να συγκλονίζει).

 

[Pin]

Eat For Free - Haley Bonar

While I quietly throw though the air
All your little jokes
Any smoke from any old fire
Keep my trash heaps stoked

Did I mention I may forget
Why I even came
I'm addicted so I'm absolved
Of any cause of pain

Here comes the wave
It's higher than any one before
My love, be brave
As it knocks our bodies back to shore

Eyes closed, we see
Green blades dancing in the sun
Maybe we've been
Putting on a show for everyone

I'll be kinder if you'll be kind
Keep the drugs at bay
You'll pull the cord and see how we fly
With only ourselves to blame

And I'd bet you'd stay
If you knew what would happen if you did
Who cares, I'll say
As I cast my ribbons to the wind

We'll always be
Stars with million-dollar guns
We eat for free
And put on a show for everyone
We eat for free
To put on a show for everyone
We eat for free
To put on a show for everyone
We eat for free
To put on a show for everyone
We eat for free
To put on a show for everyone

 

[Bhutia]

Stereophonics - "I Stopped to fill my Car up"


I stopped to fill my car up
The car felt good that day
I didn't know where I was going
But it felt good for a change
A five and a pocket full of silver
I paid the lady no change
And then it started to piss down
I started driving again
And then I looked up
And looked in the mirror behind me
A man round forty in the back seat
Must have stepped in when I was empty
So why's he sat there just waiting
Likely to smash my face in
He had a bag full of money
He said 'just drive me away'
I didn't know where I was going
Yet it felt good to be strange
And still I look up
And look in the mirror behind me
Curiosity is over
He stepped down from the car
He pulled a gun from his jacket
Said I was going to die
It gives me so much satisfaction
To watch you beg and cry
Well I just made up this story
To get your attention makes me smile
I never looked up or looked
In the mirror behind me

 

[oldy]

I'll Keep It With Mine - Bob Dylan
"..."

 

[Pin]

Human Tetris - Things I Don’t Need


I forgot how you talk, I forgot how to talk
Can this place help me?
Your memory's unlocked but mine is locked
Can someone help me?
Your hands in my pocket they warm me like summer sun
And I remember being unlucky from my first day till now
You never talked to me only when we drove outside this town
And I'm so fed up with being held don't try to hold me now
I suppose that I told, I suppose that you heard
I try to find what I don't need
I never liked being taught, I never even thought
We'll get so close to it
Your hands in my pocket they warm me like summer sun
And I remember being unlucky from my first day till now
You never talked to me only when we drove outside this town
And I'm so fed up with being held don't try to hold me now