Most visitors online was 2716 , on 5 Dec 2023
Από τους αγαπημένους μου....Όχι,ξύπνημα στον...εφιάλτη.
Το ωραίο με αυτή τη μουσική είναι ότι δεν βάζει μεγαλεπήβολους στόχους,όπως διάφορα...μπετόν-αρμέ ιδιώματα.
Γι αυτό και όσο πιο φορτισμένη είναι η δομή της,τόσο καλύτερα αποφορτίζεται ο ακροατής...
καλο καλοΌλες τις υπόλοιπες ώρες τζαζάκια και κλασσική, δεν αντέχει πλέον ούτε το νευρικό σύστημα, ούτε η γυναίκα...εξαφανίζεται στα ¨περίεργα!!
Με ξενίζει κάπως η γλώσσα, δεν (μού) ταιριάζει το γλωσσικό ιδίωμα στο μουσικό.Ο Brendan Perry απο τους dead can dance διασκευάζει(?) 10 ρεμπέτικα στα αγγλικά και τα απογειώνει. Παίζει ολα τα όργανα ο ίδιος και ερμηνεύει
I first heard, what only many years later I finally came to know as Rebetiko music, in the Greek cafes and tavernas of suburban Melbourne in the late seventies.These places were predominantly the local social hubs of Greek migrants who had been coming in successive waves to Australia since the late 19th century and during the day were often populated by groups of old men playing backgammon and sipping ouzo whilst listening to laika and rebetiko music.
As it happens I too had been a migrant to these southern climes from England some years earlier and as good fortune would have it our means of conveyance for the six week long voyage was an old Greek ship called the ‘Ellinis’. It was on board this ship that my own personal musical odyssey began when I first learnt to play the guitar.
Over the years my love for ‘all things Greek’ has run somewhat unabated and especially with regard to Rebetiko music. I have amassed a considerable collection of recorded music, traditional instruments and memorabilia over the years that would eventually give me the inspiration and valued education required to be able to record some of these wonderful songs.
The fact that there has been virtually no recorded versions of Rebetiko songs sung in English was also a great surprise to me and was ultimately the prime motivator for me to share these songs with an English speaking audience as well as pique the curiosity of the die hard traditionalist.
Brendan Perry
Bretagne, France.
Dedicated to all Refugees Past, Present and Future
Αγαπημένο κομμάτι " Ο Μεμέτης", είμαι περίεργος πως φαίνεται ο δίσκος στους φίλους του ρεμπέτικου
Σταυρο ειναι μια χαρα και μπορει να μαθουν και ισως να αγαπησουν τα ρεμπετικαΜε ξενίζει κάπως η γλώσσα, δεν (μού) ταιριάζει το γλωσσικό ιδίωμα στο μουσικό.
Όμως για μένα το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι η εκτέλεση είναι πραγματικά εξαιρετική, άψογη, παραείναι καλή για ρεμπέτικο (αν μ' εννοείς).
Όντως αλλάζει ο χαρακτήρας του αρχικού τραγουδιού αλλά έτσι αναδεικνύεται η μελωδία και ο φοβερός ρυθμος του.Με ξενίζει κάπως η γλώσσα, δεν (μού) ταιριάζει το γλωσσικό ιδίωμα στο μουσικό.
Όμως για μένα το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι η εκτέλεση είναι πραγματικά εξαιρετική, άψογη, παραείναι καλή για ρεμπέτικο (αν μ' εννοείς).
Στη δική μου περίπτωση φαίνεται να δουλεύειΣταυρο ειναι μια χαρα και μπορει να μαθουν και ισως να αγαπησουν τα ρεμπετικα
Συμφορουμιτες που σκεφτονται και γραφουν στα αγγλικα
Ρουτ/ρεγγε για μέναρουτ/μπλουζ ειναι, ετσι πχιανει σε μενα.
Μπορεί να συμπυκνωθεί στο εξής : "Down at the Lemonadika there's a...hamos"....
Αγαπημένο κομμάτι " Ο Μεμέτης", είμαι περίεργος πως φαίνεται ο δίσκος στους φίλους του ρεμπέτικου
εξη craving,compulsion,hook και ο μεταφορικός όρος που θα έπρεπε οπωσδήποτε να γνωρίζεις...monkey.χμ, ναι καλα θυμαμαι το ειχα γραψει και εδω με αφορμη το περιστατικο.
Το ακουγα πριν καιρο, αν θυμαμαι καλα μαξ χρονο εχει που κυκλοφορησε, δε ξερω μωρε αρκετα γλυκαναλατο μου φανηκε, αδιαφορο, σα μουσικη σουπερμαρκετ-ασανσερ ενα πραμα.. εχουν και καλυτερες δουλειες νομιζω
Η θιβετιανή Βίβλος των Νεκρών αποδοκιμάζει το θρήνο για όσους παρευρίσκονται στο θάνατο ενός ατόμου...Η αισθητηριακή λειτουργία της ακοής είναι η τελευταία που υποχωρεί μετά τη στιγμή του θανάτου.Όσο και αν η καρδιά σταματά με την όραση σκοτεινιασμένη και όσφρηση,γεύση,αφή ανύπαρκτες πια,τα οστάρια στο ακουστικό μας σύστημα συνεχίζουν να μετατρέπουν ηχητική ενέργεια σε νευρικές ώσεις...Θεωρούν λοιπόν ότι το παραμικρό στενάχωρο ερέθισμα μπορεί μόνο να μπερδέψει την ψυχή που οδεύει στο δικό της επέκεινα...
Το trio του φημισμένου τενόρου σαξοφωνίστα Joe Lovano με την πιανίστρια Marilyn Crispell και Carmen Castaldi στα κρουστά παραδίδει ατμοσφαιρικούς free jazz σκαριφισμούς πάνω σε μυστικιστικά πεδία...Οι χωρικές απηχήσεις ανάμεσα στους φθόγγους κεντούν φανταστικές περιπλανήσεις διαλογισμού μέσα και γύρω μας,σαν οχυρά αντίστασης ενάντια σε μηχανικά μυαλά και μηχανικές αξίες...