- Μηνύματα
- 676
- Reaction score
- 1.220
Καλή χρονιά!Καλημέρα, καλή χρόνια κι από εμένα,
Ποιοι δίσκοι είναι;
Καλή χρονιά!Καλημέρα, καλή χρόνια κι από εμένα,
Έχω την εντύπωση ότι οι χρωματιστοί δίσκοι δεν έχουν την ποιότητα των μαύρων....ειναι απο παλια χρωματιστοι, δεν ειναι καινουργια μοδα, αυτο το λεω καθοτι παραλιγο να εχω τηψεις. Στο παρασυνθημα, αν μπορω να επιλεξω μεταξυ χρωματιστους και καταμαυρους, συνηθως επιλεγω τον χρωματιστο-και αυτο αν θα επιλεξω να αγορασω ή να προσπερασω.
...
Καλημέρα και καλή χρονιά δεν συμφωνώ, έχει σχέση με την ποσότητα του βινυλίου και την εταιρεία που κάνει την παραγωγή σίγουρα κάποιοι έχουν θόρυβο επιφανείας.Έχω την εντύπωση ότι οι χρωματιστοί δίσκοι δεν έχουν την ποιότητα των μαύρων.
Δε θυμάμαι τους λόγους που αναφέρονταν στα παλιά περιοδικά, αλλά και η δική μου εμπειρία αυτό έχει δείξει.
Όντως υπήρχαν χρωματιστοί δίσκοι από παλιά, έχω ένα κόκκινο 45άρι δεκαετίας 60 της εταιρείας ΝΙΝΑ records με δημοτικό τραγούδι και άλλο ένα με τον Καζαντζίδη.
Αργότερα στις αρχές των 80s κυκλοφόρησαν και δισκάκια 7-10 ιντσών εύκαμπτα που τα μοίραζαν τα περιοδικά και είχαν επάνω φωτογραφίες. Από αυτά έχω Cure και Duran Duran. Υποθέτω υπήρχαν και παλαιότερα, αλλά δεν έχω δει ποτέ ό ίδιος κάτι τέτοιο από 70s - 60s.
Μπορεί να έχετε δίκιο, υπάρχουν όμως αρκετές πηγές που διαπιστώνουν αυτά που έχω ακούσει κι εγώ.Καλημέρα και καλή χρονιά δεν συμφωνώ, έχει σχέση με την ποσότητα του βινυλίου και την εταιρεία που κάνει την παραγωγή σίγουρα κάποιοι έχουν θόρυβο επιφανείας.
Αρκετές από τις καινούργιες εκδόσεις έχουν κοπεί από Quality Recods, RTI, Pallas κ.α.
Έχω στο κανάλι μου τουλάχιστον τρεις χρωματιστούς να πάρετε γεύση από την ποιότητα τους .
Μπορείτε για κάποιους να διαβάσετε και γνώμες από το discogs
Τα 45άρια της Νίνας και γενικά τα ελληνικά 45άρια ήταν πάντα φτωχής ποιότητας, οι εταιρείες -όχι άδικα- είχαν προεξοφλήσει πως θα κατέληγαν σε τζουκμπόξ. Πέραν αυτού, και ειδικά για τη Νίνα και άλλες μικρές εταιρείες, η παραγωγή είχε προβλήματα ποιότητας, προφανώς λόγω εξοπλισμού και έλλειψης γνώσεων. Μια σύγκριση Καζαντζίδη Νίνα-ΕΜΙ αρκεί για να το αποδείξει αυτό.Έχω την εντύπωση ότι οι χρωματιστοί δίσκοι δεν έχουν την ποιότητα των μαύρων.
Δε θυμάμαι τους λόγους που αναφέρονταν στα παλιά περιοδικά, αλλά και η δική μου εμπειρία αυτό έχει δείξει.
Όντως υπήρχαν χρωματιστοί δίσκοι από παλιά, έχω ένα κόκκινο 45άρι δεκαετίας 60 της εταιρείας ΝΙΝΑ records με δημοτικό τραγούδι και άλλο ένα με τον Καζαντζίδη.
Αργότερα στις αρχές των 80s κυκλοφόρησαν και δισκάκια 7-10 ιντσών εύκαμπτα που τα μοίραζαν τα περιοδικά και είχαν επάνω φωτογραφίες. Από αυτά έχω Cure και Duran Duran. Υποθέτω υπήρχαν και παλαιότερα, αλλά δεν έχω δει ποτέ ό ίδιος κάτι τέτοιο από 70s - 60s.
Τα βινύλια είτε πολύχρωμα είτε μαύρα (που χρώμα είναι και αυτό , το βινύλιο δεν είναι μαύρο) ο ήχος εξαρτάται από το mastering και το pressing, οπως και την ποιότητα του υλικού.Τα 45άρια της Νίνας και γενικά τα ελληνικά 45άρια ήταν πάντα φτωχής ποιότητας, οι εταιρείες -όχι άδικα- είχαν προεξοφλήσει πως θα κατέληγαν σε τζουκμπόξ. Πέραν αυτού, και ειδικά για τη Νίνα και άλλες μικρές εταιρείες, η παραγωγή είχε προβλήματα ποιότητας, προφανώς λόγω εξοπλισμού και έλλειψης γνώσεων. Μια σύγκριση Καζαντζίδη Νίνα-ΕΜΙ αρκεί για να το αποδείξει αυτό.
Το πρόβλημα των χρωματιστών δίσκων οφείλεται στην ανομοιογένεια του υλικού, δηλαδή στα picture disc. Τα μονόχρωμα υλικά ουδέποτε είχαν πρόβλημα που να οφείλεται σ' αυτήν τους ιδιότητα, δηλαδή στην απόχρωση.