Βιβλία

[VIDEOMIX]

οι πύλες της φωτιάς by Steven Pressfild

Από τη Σπάρτη στα στενά των Θερμοπυλών και από εκεί στην αιωνιότητα. Αυτή την πορεία ακολουθεί η αφήγηση του Pressfield που δημιουργεί ένα συναρπαστικό ιστορικό μυθιστόρημα, αν και το τέλος των ηρώων του είναι προδιαγεγραμμένο και γνωστό σε όλους.

Οι 300 Σπαρτιάτες έχουν αποκτήσει ονόματα, προσωπική ζωή, μίση και πάθη και μέσα από αυτά αναδεικνύεται ακόμα πιο έντονα η μεγαλοσύνη της θυσίας τους. Ερμηνεύεται επίσης, ακολουθώντας τη μία από ιστορικά καταγεγραμμένες εξηγήσεις, ο λόγος της επιλογής του Λεωνίδα, να πολεμήσει μια μάχη χαμένη.

Μέσα από τις σελίδες νιώθει κανείς να ξεπροβάλλουν οι σκιές των Λακεδαιμονίων πολεμιστών με τους κόκκινους χιτώνες και το "Λ" στις ασπίδες τους, η απόλυτη εικόνα τρόμου για κάθε στρατό στον αρχαίο κόσμο, πολύ πριν τα έξυπνα όπλα και τις ηλεκτρονικές μεραρχίες.

Το βιβλίο είναι ένας φόρος τιμής στους πεσόντες στη μάχη των Θερμοπυλών και μια ακτινογραφία της αρχαίας Ελλάδας, σε μια εποχή ταραγμένη και δύσκολη. Όταν στο τέλος του βιβλίου ο αναγνώστης διαβάζει το κείμενο της επιτύμβιας επιγραφής του Σιμωνίδη "Ω ξείν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι", μπορεί να νιώσει τη δύναμη και την αξία της κάθε λέξης.

Και ίσως την επόμενη φορά που ο δρόμος θα σας φέρει στις Θερμοπύλες, να νιώσετε την ανάγκη να σταματήσετε και να προσφέρετε σπονδή σε αυτούς που για πάντα θα στοιχειώνουν αυτόν τον τόπο.

 

[spylab]

Stalingrad by Antony Beevor Iστορικο βιβλιο με ροη μυθιστορηματος. Μια εντυπωσιακη διηγηση ενος επους.

 

[spylab]

The Nazi Doctors by Robert jay Lifton Medical killing and the psychology of the Genocide

 

[Σπύρος Μπλάτσιος]

λίγο βαρύ για το καλοκαίρι, αλλά πάντα επίκαιρο...

"Λεβιάθαν" τόμος Ι & ΙΙ του Τόμας Χόμπς
Η Ύλη, Μορφή και Εξουσία μιας Εκκλησιαστικής και Λαϊκής Πολιτικής Κοινότητας

 

[RDoherty]

Γουσταύος Φλωμπέρ, "Σαλαμπό", η γένεση του "νέου" ιστορικού μυθιστορήματος. Περιέχει τη σκηνή όπου οι πολιορκημένοι Καρχηδόνιοι ρίχνουν τα παιδιά τους να καούν στην κούφια κοιλιά-λέβητα του γιγάντιου χάλκινου αγάλματος του Βάαλ και ψάλλουν: "Φάε, Κύριε, φάε!"

 

[spylab]

Τhe last place on earth by Ronand huntford
Scott and Amundsen's race to the south pole

 

[VIDEOMIX]

Εθνική συνείδηση και μειονότητες στην Τουρκία.

του Γιώργου Στάμκου.


«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η τουρκική φυλή της Ανατολίας έχει σχηματιστεί από αρκετά διάσπαρτα στοιχεία. Το φανερώνουν οι διάλεκτοι, η σωματική διάπλαση, τα σπίτια, τα κοινωνικά έθιμα. Όμως το ‘’τουρκικό έθνος’’ είναι ένα γεγονός στη βάση του οποίου υπάρχει πολιτική ενότητα. Κάθε άνθρωπος που ζει μέσα στο πολιτικό πλαίσιο της Τουρκίας είναι Τούρκος».
Burhan Oguz, Οι Πολιτιστικές Ρίζες του Τουρκικού Λαού




Κάτω από ένα τεχνητό επίστρωμα «εθνικής ομοιογένειας» η Τουρκία παραμένει ένα πολυεθνικό, πολυθρησκευτικό και πολυπολιτισμικό κράτος. «Στην Τουρκία υπάρχουν εβδομήντα δυόμισι εθνότητες», λέει μια παροιμία στη γειτονική μας χώρα. Παρ’ όλα αυτά το ζήτημα της «εθνικής συνείδησης» των σημερινών Τούρκων εξακολουθεί να είναι στη βάση του πολιτικό ζήτημα. Αν και όποιος ζει μέσα στα όρια του τουρκικού κράτους θεωρείται «Τούρκος», εντούτοις η ετερότητα αντιστέκεται και η καταπιεσμένες ταυτότητες επιστρέφουν δυναμικά. Ποια είναι λοιπόν η σύγχρονη εθνο-γλωσσική και θρησκευτική Βαβέλ που λέγεται «Τουρκία». Ποιος ο ρόλος των ελληνογενών και ελληνόφωνων μουσουλμάνων; Υπάρχουν πραγματικά Τούρκοι ή απλά πρόκειται για ένα (ακόμη) κατασκευασμένο «έθνος»;

ΟΙ Τούρκοι ήταν ένας από τους τελευταίους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που απέκτησε εθνική συνείδηση. Ο δυτικόφερτος εθνικισμός, που οδήγησε στην αποσύνθεση και τελικά στη διάλυση της πολυεθνικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, άργησε να φθάσει ως τις αμόρφωτες μάζες του τουρκόφωνου μουσουλμανικού πληθυσμού της. Η εθνικοποίηση των τουρκόφωνων μουσουλμάνων ξεκίνησε στις αρχές του 20ου αιώνα από μια μικρή ελίτ «Νεότουρκων» αστών, που προώθησε και τελικά επέβαλε τον τούρκικο εθνικισμό στους μη Χριστιανικούς πληθυσμούς της αυτοκρατορίας.

Προηγουμένως η λέξη Τούρκος χρησιμοποιούνταν υποτιμητικά για να περιγράψει τους καθυστερημένους νομάδες της Ανατολίας. Στα τέλη του 19ου αιώνα η ελίτ των Οθωμανών (Osmanli) αντιμετώπιζε περιφρονητικά τη λέξη Τούρκος, που ήταν ταυτόσημη με την αγραμματοσύνη, την αμάθεια και την ασχήμια. Λίγες ωστόσο δεκαετίες αργότερα αυτή η «υποτιμητική» λέξη κατέληξε όχημα ενός νεοαφυπνισμένου εθνικισμού, που στην προσπάθεια του να βρει χώρο για «πατρίδα», διέπραξε μια σειρά από γενοκτονίες κι εθνικές εκκαθαρίσεις σε βάρος αυτοχθόνων λαών της Μικρά Ασίας.

Για να υπάρξει «πατρίδα» οι Αρμένιοι και οι Έλληνες, οι δύο ιστορικοί κληρονόμοι και διεκδικητές της Μικρά Ασίας, έπρεπε να εξοντωθούν ή να εκτοπιστούν. Οι Αρμένιοι εξολοθρεύτηκαν με τη γενοκτονία του 1915. Οι Έλληνες σφαγιάστηκαν, εκτοπίστηκαν και τ’ απομεινάρια τους ανταλλάχτηκαν το 1923. Όμως η νίκη του 1922 δεν αρκούσε στον νέο ηγέτη των Τούρκων Μουσταφά Κεμάλ. «Ο κληρονομικός εχθρός έπρεπε να απωθηθεί και να κατατροπωθεί. Οι Έλληνες έπρεπε να χάσουν κάθε ιστορικό έρεισμα των εθνικών τους διεκδικήσεων και ν’ αποδειχθεί ότι η Ανατολία ήταν τουρκική πολύ πριν την άφιξη των Ελλήνων»(Ετιέν Κοπώ). Το σχέδιο του Κεμάλ ήταν να εφεύρει ένα έθνος, που να μη θεωρείται παρείσακτο στη Μικρά Ασία. Με τη βοήθεια λοιπόν της μυθολογίας κατασκευάστηκε τότε μια νέα τουρκική «ιστορία», σύμφωνα με την οποία οι Τούρκοι, αν και προέρχονταν από την Κεντρική Ασία, απέκτησαν καταγωγή από τους μεγάλους πολιτισμούς της Μικρά Ασίας (Χετταίοι και Ίωνες) και της Μεσοποταμίας (Βαβυλώνιοι)!

Για τον Κεμάλ αυτό που είχε σημασία ήταν να διαποτιστεί η τουρκική κοινωνία με την κοσμική έννοια του «έθνους» και ν’ απαλλαγεί από την πνευματική κυριαρχία των τεκκέδων, που «αποβλάκωναν» το λαό. Το δόγμα του τούρκικου εθνικισμού ήταν το: Τουρκοποιήστε, εκσυγχρονίστε, δυτικοποιήστε! Αργότερα η θεωρία αυτή αντικαταστάθηκε με τη λεγόμενη τουρκο-ισλαμική σύνθεση(δόγμα Οζάλ), σύμφωνα με την οποία με τη λέξη Τούρκος περιγράφεται ένα δομικό εθνο-θρησκευτικό χαρακτηριστικό της τούρκικης πολιτικής οντότητας: η τουρκικότητα και η ισλαμική παράδοση.



Η δυναμική επιστροφή της καταπιεσμένης ταυτότητας

Το ζήτημα λοιπόν της εθνικής συνείδησης των σημερινών κατοίκων της Τουρκίας παραμένει στη βάση του πολιτικό ζήτημα: «Όποιος ζει μέσα στο πολιτικό πλαίσιο της Τουρκίας είναι Τούρκος»! Αυτό σημαίνει ότι η τούρκική εθνική ταυτότητα, που οικοδομήθηκε πάνω στις αρχές του Κεμαλισμού και του εθνικισμού, αρνείται τις επιμέρους εθνικές και εθνοτικές ιδιαιτερότητες των πληθυσμών που διαβιούν μέσα στα όρια του τουρκικού κράτους και καλλιεργεί συνθήκες βίαιης ομογενοποίησης τους.

Η τουρκοποίηση των λαών της Μικρά Ασίας είναι μια αργή και συχνά βίαιη διαδικασία, που ξεκίνησε τον 11ο μ.Χ. αιώνα και συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Αν εξαιρέσει κανείς την εξόντωση των Αρμενίων και την έξοδο των Ελλήνων, η τουρκοποίηση των μικρασιατικών λαών δεν προχώρησε στο βαθμό που θα ήθελαν οι Τούρκοι εθνικιστές. Και αυτό επειδή πολλές καταπιεσμένες ταυτότητες αναδύθηκαν αργότερα πιο δυνατές. Η ισλαμική ταυτότητα, που θεωρούνταν οπισθοδρομική και αντίθετη προς τον εκσυγχρονισμό, επέστρεψε ισχυρότερη και μάλιστα στον πολιτικό στίβο. Η κουρδική ταυτότητα, που συμβολίζει τον αγώνα των αυτοχθόνων λαών της περιοχής για εθνική ανεξαρτησία, αναδύθηκε προβάλλοντας διεκδικήσεις κι απειλώντας με διάλυση το ίδιο το τουρκικό κράτος.

Σήμερα σχεδόν οι πάντες στην Τουρκία αρχίζουν ν’ αναζητούν τις ρίζες και την ταυτότητα τους. Πρόκειται για ένα πρόσφατο φαινόμενο, που παραπέμπει όμως και στις αταβιστικές τάσεις για τις οποίες φημίζονται οι μικρασιατικοί λαοί. Για ν’ αμβλύνουν τις εντυπώσεις που προκαλεί αυτή η απειλητική επάνοδος των επιμέρους εθνικών ταυτοτήτων στην Τουρκία, πολλοί Τούρκοι εκσυγχρονιστές επικαλούνται την έννοια της δημοκρατίας, ως τρόπο αρμονικής συνύπαρξης των διαφορετικών ταυτοτήτων. Για τους ίδιους η χώρα τους δεν ονομάζεται «Τούρκικη Δημοκρατία» αλλά «Δημοκρατία της Τουρκίας»(Turkiye Cumhuriyeti) και είναι ένας κοινός τόπος συνύπαρξης διαφορετικών ταυτοτήτων.

Αν παραβλέψει κανείς το ότι η λέξη δημοκρατία αποτελεί απλά σχήμα λόγου στην Τουρκία, τότε θα πρέπει ν’ αναρωτηθεί κατά πόσο η αποδοχή μιας ταυτότητας μπορεί να συμβάλει στη δημοκρατία, εφόσον μπορεί κάλλιστα να την απειλήσει σ’ ένα μεταγενέστερο στάδιο. Για παράδειγμα, αν η «Δημοκρατία της Τουρκίας» αποδεχτεί την εθνική ταυτότητα των 20 εκατομμυρίων Κούρδων και παραχωρήσει σ’ αυτούς τα βασικά τους δικαιώματα, δεν θ’ απειληθεί μακροπρόθεσμα η ίδια της η εδαφική υπόσταση; Δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος υποστηρίζει ο Τούρκος δημοσιογράφος Ερτουγρούλ Οζκιόκ, εφόσον «η Τουρκία, είτε ως αποτέλεσμα της πολυπολιτισμικής κληρονομιάς των Οθωμανών, είτε ως αποτέλεσμα της βούλησης για συνύπαρξη διαφορετικών εθνικών ομάδων, η οποία διαμορφώθηκε την περίοδο της δημοκρατίας, κατάφερε να βγάλει μια δημιουργική πολιτική παράδοση». Όπως και να ‘χει πάντως η πολυεθνικότητα της σημερινής Τουρκίας αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός και ίσως οδηγήσει μακροπρόθεσμα στη πολιτική αναδιάρθρωση της χώρας. .



Οι εβδομήντα δυομισι εθνότητες της Τουρκίας!

«Turkiye de yetmis iki bucuk millet war» (Στην Τουρκία υπάρχουν εβδομήντα δυόμισι εθνότητες)! Αυτή η παροιμία επαναλαμβάνεται συχνά και με χιουμοριστική διάθεση στους κύκλους της τουρκικής διανόησης. Φυσικά δεν πρόκειται απλά για μια φράση λαογραφικής σημασίας αλλά για μια αντανάκλαση της τουρκικής πραγματικότητας. Η Τουρκία είναι ένα πολυεθνικό κράτος που παριστάνει το μονοεθνικό. Σε μια έρευνα του γερμανικού Πανεπιστημίου του Τίμπιγκεν με τίτλο Ethnic Groups in the Republic of Turkey, αναφέρεται ότι στη σημερινή Τουρκία υπάρχουν τουλάχιστον 52 εθνότητες, με ξεχωριστά γλωσσικά, θρησκευτικά και εθνολογικά χαρακτηριστικά. Σε μια προσπάθεια να υποβαθμίσει αυτό τον αριθμό ο πρώην Πρόεδρος της Τουρκίας Τουργκούτ Οζάλ είχε αναφερθεί σε μόλις… 25 εθνότητες που κατοικούν στην επικράτεια της Τουρκίας. Είτε πρόκειται για 72 είτε για 25 εθνότητες, είναι γεγονός ότι στην Τουρκία δεν κατοικούν μόνον Τούρκοι.

Σε πείσμα των εθνικιστών το λεγόμενο «τουρκικό έθνος» είναι ένα μείγμα λαών και εθνοτήτων. Φυσιογνωμικά τουλάχιστον οι σημερινοί κάτοικοι της Τουρκίας έχουν χαρακτηριστικά που ανήκουν σε όλες τις εθνότητες, που κατοικούσαν στη Μικρά Ασία και γενικότερα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Και σίγουρα δεν μοιάζουν παρά ελάχιστα με τους «αδελφούς» Τουρκμένους, Ουζμπέκους, Τατάρους και Καζάκους της Κεντρικής Ασίας.

Ήταν μεγάλη ψυχρολουσία η πρώτη επαφή των απλών κατοίκων της Τουρκίας -κυρίως των εμπόρων κι επιχειρηματιών- με τους «αδελφούς Τούρκους» της Κεντρικής Ασίας. Ξαφνικά διαπίστωσαν ότι, εκτός από μια κάποια μακρινή γλωσσική συγγένεια, δεν είχαν καμία σχέση με τους Κεντροασιάτες «αδελφούς» τους! Επρόκειτο για τελείως διαφορετικούς λαούς! Αντίθετα με τους γείτονες τους -και ακήρυκτους εχθρούς- Έλληνες, που καβγάδιζαν με το παραμικρό, έμοιαζαν σε σημείο που να μην μπορεί κανείς να τους ξεχωρίσει. Και πράγματι οι άνθρωποι που κινούνται στους πολύβουους δρόμους της Κωνσταντινούπολης μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με τους ανθρώπους που περπατούν στους μποτιλιαρισμένους δρόμους της Αθήνας και σχεδόν καθόλου μ’ εκείνους που βολοδέρνουν στους σκονισμένους δρόμους της Σαμαρκάνδης και της Άλμα-Άτα.

Αν οι σημερινοί κάτοικοι της Τουρκίας μπουν στον κόπο και κάνουν το λεγόμενο «τεστ του καθρέπτη», δηλαδή αν κοιταχτούν κατάμουτρα στον καθρέπτη, τότε ο μύθος ότι προέρχονται από «τριακόσια λιοντάρια» που ήρθαν από το Τουράν αυτομάτως θα καταρρεύσει. Και αυτό επειδή το λεγόμενο «τουρκικό έθνος» προέρχεται από τη, βίαιη πολλές φορές, συγκόλληση διάσπαρτων εθνολογικών στοιχείων της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων.



Μια γλωσσική και εθνο-θρησκευτική Βαβέλ

«Δεν πιστεύω ότι ο καθένας μας είναι Τούρκος, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Κοίταξέ μας! Είμαστε ένα μείγμα Τούρκων, Αράβων, Ελλήνων, Εβραίων, Περσών, Αρμενίων, Κούρδων …», δήλωσε στον έκπληκτο δημοσιογράφο του National Geographic ο «Τούρκος» Ουμίτ, που έτρωγε μαζί του σ’ ένα εστιατόριο της Άγκυρας. Αμέσως, ένας-ένας από την παρέα του Ουμίτ, που καθόταν μαζί με τον αμερικανό δημοσιογράφο, άρχισαν να συμπληρώνουν το παζλ της πολυεθνικότητας της Τουρκίας. «Έχω πολλούς συγγενείς εκτός Τουρκίας», είπε ο ένας. «Η μητέρα μου είναι τουρκάλα, αλλά η μητέρα της ήταν από τη Ρουμανία», διέκοψε ένας άλλος. «Η μητέρα μου είναι από την Ελλάδα, αλλά μιλάει τουρκικά. Ο πατέρας μου γεννήθηκε στη Γεωργία…», συμπλήρωσε ένας τρίτος. Όλοι τους προέρχονταν από μη-τουρκικούς λαούς που συνυπήρχαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και στη συνέχεια εκτουρκίστηκαν, κυρίως γλωσσικά.

Από κάθε άποψη η γλώσσα παραμένει το κυρίαρχο στοιχείο ορισμού της τουρκικότητας: «Η τουρκική γλώσσα είναι το μοναδικό αποδεκτό κριτήριο για έναν ορισμό σχετικά με τους Τούρκους. Τούρκος είναι αυτός που μιλά την τουρκική γλώσσα. Όλοι οι άλλοι ορισμοί είναι ανεπαρκείς»(Bozkurt Guvenc, Η Τουρκική Ταυτότητα). Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια Ethnologue: Language of the world, στο χώρο της σημερινής Τουρκίας μιλιούνται άλλες 34(!) γλώσσες, εκτός από τα τουρκικά της Ανατολίας. Η μεγαλύτερη από αυτές είναι η Kurmanji(κουρδική διάλεκτος), που μιλιέται από περίπου 5 εκ. ανθρώπους και η μικρότερη είναι η Hirtevin, που μιλιέται από 250-300 Συρο-Χαλδαίους. Στο μεταξύ μιλιούνται η Αραβική (1,5 εκ.), η Κιρκασική (περίπου 1 εκ.), η Περσική(700.000), η Αζερική (600.000), η Γκαγκαούζικη (330.000), η Πομακική (300.000), η Καμπαρντιάνικη (210.000), η Λαζική (100.000), η Μιγκρέλικη (100.000), η Αρμενική (70.000), η Σερβοκροάτικη (100.000),η Αλβανοτοσκική (70.000), η Ελληνική (4000 στην Κωνσταντινούπολη και 300.000 ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι)…

Κοντολογίς, σχεδόν το 1/3 του πληθυσμού της σημερινής Τουρκίας (πάνω από 20 εκ. άνθρωποι) μιλά και μια άλλη γλώσσα εκτός από τα επίσημα τουρκικά. Αυτό είναι πράγματι κάτι το εκπληκτικό εφόσον αναφερόμαστε σε μια χώρα, όπου η εκμάθηση της τουρκικής είναι εδώ και τρεις γενιές υποχρεωτική στην εκπαίδευση, στο στρατό, στη δημόσια διοίκηση και στα ΜΜΕ, ενώ απαγορεύεται η δημόσια χρήση κάθε άλλης γλώσσας, άσχετα αν αυτή μιλιέται από εκατομμύρια ανθρώπους(Kurmanji).

«Πατριώτη, μίλα μόνο τουρκικά», ήταν το σύνθημα μιας προπαγανδιστικής εκστρατείας που εξαπέλυσε το τουρκικό κράτος στη δεκαετία του ’50 με σκοπό να εξαλείψει τις γλωσσικές ιδιαιτερότητες της χώρας. Το επόμενο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση έγινε το 1965, όταν η Τουρκία σταμάτησε στις επίσημες απογραφές της ν’ απογράφει τις εθνικές και γλωσσικές μειονότητες. Από τότε η Τουρκία αποφεύγει ν’ απογράφει τις μειονότητες της, θεωρώντας ότι μ’ αυτό τον τρόπο τις καθιστά επισήμως ανύπαρκτες!

 

[Maria Pentagiotissa]

Αναρχο-σουρεαλιστική γραφή, ανελέητη σάτιρα, εξωφρενική διακωμώδηση των πάντων. Αυστηρά για αναγνώστες/αναγνώστριες χωρίς γραβάτα/ταγιέρ στο μυαλό. Μετά την απορία που προκαλούν οι αρχικές σελίδες, σε συνεπαίρνει ή το απορρίπτεις. Στη δεύτερη περίπτωση, κατά την ταπεινή μου γνώμη, χάνεις!

 

[ak1s]

Σάκη, το τελευταίο είναι πρόταση για βιβλίο;

 

[VIDEOMIX]

Ειναι μια γεύση του εν λόγο τίτλου.
Σόρυ για το μακροσκελές post. :?

 

[Andrew]

Χαιρετίσματα στο θείο-DANIEL CHAVARRIA

Η λέσχη Δουμάς ή Η σκιά του Ρισελιέ- ARTURO PEREZ - REVERTE
Mεταφερθηκε κακιστα στον κινηματογραφο απο τον Polanski :shock: ως "The Ninth Gate"

Ο πίνακας της Φλάνδρας- ARTURO PEREZ - REVERTE

 

[ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΥΚΟΥΡΑΚΗΣ]

"Τα Ναυάγια" του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ. Καταπληκτικο βιβλιο, που περιγραφει τις περιπετειες των προφυγων απο την Γερμανια, πριν τον πολεμο. Απο τα αγαπημενα μου.

"Μαυρες τρυπες" του Ισαάκ Ασίμωφ. Πολυ ομορφο βιβλιο, που περιγραφει με μυθιστορηματικο τροπο τα μυστικα του συμπαντος...

 

[Χρήστος Ακρατόπουλος]

"Μαυρες τρυπες" του Ισαάκ Ασίμωφ. Πολυ ομορφο βιβλιο, που περιγραφει με μυθιστορηματικο τροπο τα μυστικα του συμπαντος...

To έχω διαβάσει και είναι όντως πολύ καλό!!!

 

[xfader]

"Seven Wonders of the Cosmos" του Jayant V. Narlikar

http://www.cambridge.org/uk/catalogue/catalogue.asp?isbn=0521630878

και στα ελληνικά από τις εκδόσεις "ΤΡΑΥΛΟΣ" :

http://www.evripidis.gr/product_detail.asp?node_serial=001006012&node_id=&product_id=213628

-Θα μπορούσαμε να δούμε τον Ήλιο να ανατέλλει από τη δύση; -Πώς γεννιούνται οι αστέρες; Πώς ο θάνατος ενός αστέρα προκαλεί τη γέννηση άλλων αστέρων; -Ποια παράξενα φαινόμενα προκαλεί η δύναμη της βαρύτητας; -Πώς δημιουργήθηκε το Σύμπαν; Όταν δεν γνωρίζουμε το πώς και το γιατί, η ερμηνεία που δίνουμε είναι μονολεκτική: "Θαύμα"! Ανεξήγητα φαινόμενα προκαλούν θαυμασμό και δέος, ενώ η ανθρώπινη περιέργεια αναζητά επίμονα μια απλή και πειστική εξήγηση. Τα επτά "θαύματα" που περιγράφονται εδώ είναι μυστηριώδη φαινόμενα, θεαματικά συμβάντα, εντυπωσιακά κοσμικά αντικείμενα. Η προσπάθεια κατανόησής τους αποτελούσε, ανέκαθεν, μεγάλη πρόκληση για την ανθρώπινη περιέργεια και εφευρετικότητα.

Αν σας αρέσουν τα βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης, ένα από τα πιο καλά που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Είναι πραγματικά εύκολο στην ανάγνωση και δεν κουράζει προσπαθώντας να εξηγήσει με δυσνόητους μαθηματικούς όρους τα διάφορα φυσικά φαινόμενα στον αμύητο αναγνώστη. Ούτε όμως από την άλλη τα απλοποιεί τόσο ώστε να χάνουν την επιστημονική τους υπόσταση. Η χρυσή τομή.

 

[xfader]

Όσο για τον Γιώργο Στάμκο που αναφέρεται σε πιο πάνω post δεν έχω και πολύ καλή γνώμη.
Έχω διαβάσει κάποια βιβλία του, (Νίκολα Τέσλα: Ο Προφήτης του 21ου Αιώνα , Θεωρίες Συνωμοσίας , Ο Θαυμαστός Κόσμος του Τέσλα).
Επίσης τον παρακολουθώ περιστασιακά στα έντυπα Strange, ΖΕΝΙΘ κλπ
Έχει συγγραφικό ταλέντο, αυτό δε μπορεί να αμφισβητηθεί, αλλά αυτή η εμμονή του ότι ζούμε σε ένα Matrix και πίσω από όλα κάτι άλλο κρύβεται δεν αντέχεται!
Ακόμα σε κάθε θέμα που ασχολείται, προσπαθεί να μας πείσει γι' αυτό που αυτός πιστεύει και χρησιμοποιεί όλα τα επιχειρήματα που υπάρχουν για να το στηρίξει. Χοντρικά μας λέει "Ξυπνήστε! Γίνονται τόσα πράγματα πίσω από την πλάτη σας κι εσείς ζείτε τη ζωούλα σας!"

Και γενικά όλη αυτή η τάση που υπάρχει στα:


http://www.metaekdotiki.gr/1024.html
http://www.agnosto.gr/

έχει , κατά τη γνώμη μου, ξεφύγει από τα όρια της λογικής.

 

[ak1s]

Κοίτα όμως που έχει κάποιο κοινό! Και απ'ότι φαίνεται δεν είναι μικρό...μπορώ να σου πω και κανα 5% ή μια έδρα!

 

[Γιωργος YODAνδρεαδης]

Ολα τα τευχη του Playboy...

 

[VIDEOMIX]

Αν σας αρέσουν τα βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης, ένα από τα πιο καλά που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Είναι πραγματικά εύκολο στην ανάγνωση και δεν κουράζει προσπαθώντας να εξηγήσει με δυσνόητους μαθηματικούς όρους τα διάφορα φυσικά φαινόμενα στον αμύητο αναγνώστη. Ούτε όμως από την άλλη τα απλοποιεί τόσο ώστε να χάνουν την επιστημονική τους υπόσταση. Η χρυσή τομή.

Πολύ ενδιαφέρον. Θα ψάξω για να το πάρω. Στο Fnac λες να το βρώ; Διοτι μου χρωστάνε 19 ευρό εδώ και κάτι μήνες και δεν ξέρω με τι να τα πατσίσω.

 

[ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ]

Re: Βιβλία - Προτάσεις!!!

Ολα τα τευχη του Playboy...

Διαβαζω την πρωτη σελιδα του post και αναρωτιεμαι που ειναι ο Ανδρεαδης να μας ξερανει γεια σου γιωργαρε







ΥΓ το ξερω οτι το ειπες σοβαρα βρε.....

 

[Giota]

Πολύ χάρηκα με αυτό το topic!!!!!!!!!!!!!

Πίνακας της Φλάνδρας οπωσδήποτε!!!!!
Δράκουλας-Bram Stoker
Ο θησαυρός της Βαγίας-Ζωρζ Σαρή Κλασικό βιβλίο που συντρόφευσε τα παιδικά μου χρόνια και είναι το αγαπημένο μου...