Μανος Χατζιδακις- Το χαμογελο της Τζοκοντας

[Andrew]

Δεν ειμαι "ορκισμενος "του Χατζιδακι αν και στην κοντρα με τον Μικη ειμαι υπερ του πρωτου .....χαλαρα.
Δεν ειμαι φανατικος των ορχηστρικων κομματιων / δισκων.
Ο συγκεκριμενος ομως δισκος συγκαταλεγεται μαζι με το Old Boy OST
στους δισκους που μπορω να τους ακουω συνεχεια και ολοκληρους.
(δεν μπορω να σκεφτω καποιον αλλον δισκο αυτη τη στιγμη,παντως δεν φτανουν τους 10 με τιποτα).
Η αφορμη για το topic αυτο δοθηκε καθως εψαχνα στα CD/Mp3 μου,
για το τι μουσικη να βαλω για την νεογεννητη κορη μου.
Το "Χαμογελο" ηρθε αυτοματα στην σκεψη μου.
Το "Χαμογελο" ειναι "μουσικη" που θα ηθελα να ακουει η κορη μου .
Το "Χαμογελο" ειναι "μουσικη" που αρεσει πολυ και στον μπαμπα της .
Κι ας μην ειναι λατρης ουτε του Χατζιδακι ουτε του συγκεκριμενου υφους/στυλ μουσικης.

 

[Andrew]

Μανος Χατζιδακις Bio

Μάνου Χατζιδάκι
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΤΖΟΚΟΝΤΑΣ
Έργο22. Δέκα τραγούδια στο ίδιο κλίμα για ορχήστρα [1964]

«Σε μια παρέλαση στη Νέα Υόρκη, με μουσικές, με χρώματα και με πλημμυρισμένη από κόσμο την 5η Λεωφόρο, βρισκόμουν μια Κυριακή απόγευμα το Φθινόπωρο του 1963, όταν συνάντησα μια γυναικούλα να περπατάει μοναχή με μιαν απελπισμένη αδιαφορία για ότι συνέβαινε γύρω της, χωρίς κανείς να την προσέχει, χωρίς κανέναν να προσέχει, μόνη έρημη μες στο άγνωστο πλήθος που την σκουντούσε, την προσπερνούσε ανυποψίαστο, εχθρικό, αφήνοντας την να πνίγει μες στη βαθειά πλημμύρα της λεωφόρου, μέσα στη θάλασσα που ακολουθούσε, μέσα στ’ αγέρι που άρχιζε να φυσά.».


Αυτή είναι η εικόνα του έργου έτσι όπως ο συνθέτης Μ. Χατζιδάκις την περιγράφει στο εισαγωγικό κείμενο του δίσκου. Μέσα σε αυτή την εικόνα εντάσσονται δέκα από τα πιο γνωστά κομμάτια όχι μόνο του Χατζιδάκι αλλά και γενικότερα της –φτωχής και λίγο προβεβλημένης- ελληνικής ορχηστρικής μουσικής. ΄Όπως ο ίδιος ο συνθέτης τονίζει, πρόκειται για τραγούδια χωρίς λόγια` τα λόγια τα αναπληρώνει το σύντομο κείμενο του Χατζιδάκι στο εξώφυλλο του ιστορικού δίσκου (και στις σελίδες της πλούσιας και περιποιημένης δίγλωσσης έκδοσης σε CD το 1998 ) που συνοδεύει καθένα από τα δέκα μουσικά κείμενα. Πρόκειται για εικόνες επίτηδες αφηρημένες έτσι που να μην περιορίσουν τη φαντασία του αναγνώστη – ακροατή την οποία ενεργοποιεί η – έτσι κι αλλιώς ευφάνταστη- μουσική σύνθεση του Μ. Χατζιδάκι. Μέσα από τις μουσικές και τα συνοδευτικά κείμενα, στο τέλος σχηματίζεται μια ιστορία.
Η ιστορία αρχίζει «όταν έρχονται τα σύννεφα» με πνευστά, βιολιά και μαντολίνο. Η εικόνα θα συνεπάρει το μαθητή μέχρι που η μητέρα του «Κοντέσσα Εστερχάζυ» θα τον επαναφέρει στην προγονική θλίψη. Η κιθάρα στην «Παρθένα της Γειτονιάς μου» (δυστυχώς) θυμίζει το τραγούδι «Μες σ’ αυτή τη βάρκα» (από την ταινία Μανταλένα, με την Αλίκη Βουγιουκλάκη) αλλά σύντομα το βιολί και το φλάουτο ξυπνούν την εικόνα της Παναγίας που κλαίει. Μαζί με την Παναγία έκλαψε και ο ουρανός. Η «βροχή» είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα κομμάτια της Τζοκόντας και προετοιμάζει το ωραιότερο από όλα: Με βιολιά, τσέμπαλο και ένα φλάουτο στο βάθος, ο Μ. Χατζιδάκις ζωγραφίζει την «Προσωπογραφία της μητέρας μου». Οι κλασικές επιρροές του αναδεικνύονται στο «Κονσέρτο». Έξω από την αίθουσα της συναυλίας περιμένει ο «κ. Νολλ», χαμηλόφωνος και σκοτεινός σαν τον θάνατο. Και ξαφνικά το σκηνικό αλλάζει εντελώς: «Οι δολοφόνοι» έρχονται ή καλύτερα επελαύνουν σαν τους ιππείς αμερικάνικου γουέστερν. Με ανοιχτές τις πληγές από το πέρασμά τους αλλά και τη λύτρωση της μάχης μαζί τους, έφτασε η ώρα για τη «βραδινή επιστροφή». Στο σπίτι ο ήχος μιας μπάντας παρασύρει σε ένα χορό μοναχικό και πανηγυρικό συνάμα, ένα «χορό με τη σκιά μου», μια από τις πιο μαγευτικές εικόνες του δίσκου.

Η πρώτη φορά που ο Μ. Χατζιδάκις ηχογραφεί το έργο είναι, σύμφωνα με μαρτυρία του Γιώργου Θεοφανόπουλου - Χατζιδάκι, το 1962. Τα τραγούδια ερμηνεύονται από μια γαλλίδα τραγουδίστρια, τη Ζακλίν Νταντό, με τη συνοδεία μόνο πιάνου. Η ηχογράφηση αυτή παραμένει ανέκδοτη. Η γνωστή ηχογράφησή τους πραγματοποιείται στη Νέα Υόρκη, τον Απρίλιο του 1965, με μουσικούς οι οποίοι (σύμφωνα πάλι με τον Γιώργο Θεοφανόπουλο) δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους και που δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ ξανά από το συνθέτη και με παραγωγό τον ανερχόμενο τότε Κουίνσι Τζόουνς, μετέπειτα παραγωγό του Μάικλ Τζάκσον! Χαρακτηριστικό της διαδρομής και της μυθολογίας του δίσκου είναι επίσης και το γεγονός ότι ποτέ δεν θα παρουσιάσει δημόσια τα τραγούδια της «Τζοκόντας», μέχρι που το 1987 αποφασίζει να γράψει στίχους για μερικά από αυτά. Ο Ν. Γκάτσος δεν θέλει να επέμβει σε ένα έργο που το θεωρεί ολοκληρωμένο και έτσι το μόνο τραγούδι που αποκτά στίχους (από τον ίδιο το συνθέτη) είναι ο «Χορός με τη σκιά μου». Το τραγούδι κυκλοφορεί στον ομώνυμο δίσκο της Δήμητρας Γαλάνη με ζωντανές ηχογραφήσεις από το Σείριο του Μ. Χατζιδάκι. Ο Γ. Θεοφανόπουλος αναφέρει ότι ο συνθέτης είχε γράψει στίχους και για την «Προσωπογραφία της μητέρας μου», που παίχτηκε στο πρόγραμμα του Σείριου, όμως, θεωρώντας ότι το τραγούδι δεν ήταν ολοκληρωμένο, δεν προχώρησε στην έκδοσή του.

Οι μαρτυρίες του Γιώργου Θεοφανόπουλου - Χατζιδάκι προέρχονται από το περιοδικό «Δίφωνο», τχ. 42, Μάρτιος 1999, σελ. 158, παρουσίαση Γ. Τσάμπρα.

Πηγη:http://www.pyxida.gr/

 

[Andrew]

Το Χαμόγελο της Τζοκόντας-Έκδοση 2004

Η ιστορία της "Τζοκόντας" αρχίζει στη Νέα Υόρκη του 1963. Σύμφωνα με το σημείωμα του Μάνου Χατζιδάκι, ο ίδιος παρακολουθούσε μια παρέλαση στην 5η Λεωφόρο, όταν την προσοχή του τράβηξε μια γυναικούλα που περπατούσε μοναχή "με μιαν απελπισμένη αδιαφορία για ό,τι συνέβαινε γύρω της, χωρίς κανείς να την προσέχει, χωρίς κανέναν να προσέχει...". Την ακολούθησε, την έχασε. Στάθηκε μπροστά σε ένα βιβλιοπωλείο. Στη βιτρίνα υπήρχε ένα βιβλίο για τον Ντα Βίντσι. Στο εξώφυλλο η Τζοκόντα. Κάπως έτσι γεννήθηκε ένα από τα κορυφαία έργα της σύγχρονης έντεχνης μουσικής -σήμερα πλέον κλασικό. "Τα δέκα αυτά τραγούδια γράφτηκαν μ΄ ένα συγκερασμό απελπισίας και αναμνήσεων", καταλήγει το εισαγωγικό σημείωμα. "Το θέμα είναι η γυναίκα έρημη μες τη μεγάλη πόλη. Το κάθε τραγούδι είναι και ένας μονόλογός της και όλα μαζί συνθέτουν την ιστορία της. Μια ιστορία σύγχρονη και παλιά μαζί".
Το αρχικό σχέδιο για τη "Τζοκόντα" προέβλεπε τραγούδια που θα έλεγε στο Παρίσι η Ζακλίν Ντανό. Τελικά, τον Απρίλιο του 1965, ο Χατζιδάκις ηχογράφησε στη Νέα Υόρκη δώδεκα τραγούδια μόνο με ορχήστρα, σε παραγωγή του Κουίνσι Τζόουνς. Ο δίσκος κυκλοφόρησε στην Αμερική, στην ετικέτα της Fontana. Λίγο αργότερα βγήκε και στην Ελλάδα (Columbia), αλλά με δέκα track: Είχαν αφαιρεθεί οι "Αθλητές" και ο "Στρατιώτης". Λέγεται ότι τον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας πούλησε παγκοσμίως περίπου 500.000 δίσκους.
Μολονότι το "Χαμόγελο της Τζοκόντας" (έργο 22) αποδείχτηκε από τα πλέον δημοφιλή ελληνικά άλμπουμ (υπολογίζεται ότι έχει πουλήσει πάνω από 3.000.000 αντίτυπα παγκοσμίως), στην ψηφιακή του μορφή δεν ευτύχησε. Η πρώτη έκδοση σε CD προήλθε από μονοφωνική μήτρα, η οποία υπέστη διεύρυνση (ψευδοστέρεο). Ο ίδιος ήχος, επεξεργασμένος στα 96 KHz/24 bit, υπήρχε και στη δεύτερη έκδοση (1998). Πέρσι, ο Χρίστος Χατζηστάμου και το στούντιο Athens Mastering -υπεύθυνοι μεταξύ άλλων για το remastering και άλλων έργων του Χατζιδάκι- ανέλαβαν την αποκατάσταση του έργου, με αφετηρία ένα δίσκο βινυλίου που βρέθηκε σε καλή κατάσταση. Το LP δοκιμάστηκε σε αρκετά πικάπ. Αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθεί ένα Technics SP-10. Ο ήχος πέρασε από αναλογικά φίλτρα, ώστε τα όργανα να "ζωντανέψουν", ενώ η επεξεργασία έγινε με την τεχνολογία 96 KHz/24 bit. Για την αποθορυβοποίηση χρησιμοποιήθηκε το πρόγραμμα No Noise της Sonic Solutions. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό για ηχογράφηση που έγινε πριν από σαράντα χρόνια. Το ηχόχρωμα κάθε οργάνου έχει αποκατασταθεί και παράλληλα ο ήχος έχει διατηρήσει τη ζεστασιά του βινυλίου.
Η καινούργια "Τζοκόντα", στερεοφωνική και με το αυθεντικό της εξώφυλλο, κυκλοφορεί τώρα σε CD και σε βινύλιο 200 γραμμαρίων, σε περιορισμένο αριθμό αριθμημένων αντιτύπων. Καθεμιά έκδοση περιέχει το σημείωμα του συνθέτη, ενώ το CD συνοδεύεται από δίγλωσσο φυλλάδιο με φωτογραφίες και βιογραφικό του Μ.Χατζιδάκι.

Μίλτος Σαλβαρλής
HITECH

Πηγη:http://www.in.gr

 

[Andrew]

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΤΖΟΚΟΝΤΑΣ
Μέσα μου κάτι σκίρτησε οδυνηρά

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ
ΕΜΙ:1965

Σε μια παρέλαση στη Νέα Υόρκη, με μουσικές, με χρώματα και με πλημμυρισμένη από κόσμο την 5η Λεωφόρο, βρισκόμουν μια Κυριακή απόγευμα το φθινόπωρο του 1963 όταν συνάντησα μια γυναικούλα να περπατάει μοναχή με μιαν απελπισμένη αδιαφορία για ότι συνέβαινε γύρω της χωρίς κανείς να την προσέχει, χωρίς κανέναν να προσέχει, μόνη, έρημη μες στο άγνωστο πλήθος, που την σκουντούσε, την προσπερνούσε ανυποψίαστο, εχθρικό, αφήνοντας την να πνγεί μες στη βαθιά πλημμύρα της λεωφόρου, μέσα στη θάλασσα που ακολουθούσε, μέσα στ' αγέρι που άρχισε να φυσά.
Έμεινα στυλωμένος, ο μόνος που την πρόσεξε, κι έκαμα να την πάρω από πίσω, να την ακολουθήσω και πλησιάζοντάς την να της μιλήσω, χωρίς να ξέρων τι να της πω, μα ίσαμε ν' αποφασίσω, την έχασααπό τα μάτια μου.
Έτρεξα λίγο μπρος, ανασηκώθηκα στα πόδια μου για να την ξεχωρίσω, μα η μεγάλη μαύρη θάλασσα του κόσμου την είχε καταπιεί. Μέσα μου κάτι σκίρτησε οδυνηρά.
Χωρίς να καταλάβω, είχα σταθεί έξω από το βιβλιοπωλείο του Ριτζιόλλι και στη βιτρίνα του, απέναντί μου ακριβώς, βρισκόταν ένα βιβλίο για τον Ντα Βίντσι με την Τζοκόντα στο εξώφυλλο του να μου χαμογελά απίθανα αινιγματική, αυτόματα μεγεθυμένη, όσο η γυναίκα που χάθηκε στο δρόμο.
Δεν ξέρω γιατί όλ' αυτά μπερδεύτηκαν περίεργα μέσα μου, μαζί μ' ένα εξαίσιο θέμα του Βιβάλντι που είχα ακούσει πριν από λίγες μέρες και που εξακολουθούσε να επανέρχεται τυραννικά στη μνήμη μου.
Τα δέκα αυτά τραγούδια γράφτηκαν μ' ένα συγκερασμό απελπισίας και αναμνήσεων.
Το θέμα είναι η γυναίκα έρημη μες στην μεγάλη πόλη.Το κάθε τραγούδι είναι κι ένας μονόλογός της, κι όλα μαζί συνθέτουν την ιστορία της. Μια ιστορία σύγχρονη και παλιά μαζί.
ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ από σημείωμα στην έκδοση

Πηγη:http://www.melodia.gr/ απο το Section ΑΝΑΔΡΟΜΗ

......

 

[Andrew]

Μάνος Χατζιδάκις - Το Χαμόγελο της Τζοκόντας


ΓΕΝΙΚΑ

Τίτλος : "Το χαμόγελο της Τζοκόντας" - Εργο 22 - Δέκα τραγούδια στο ίδιο κλίμα για ορχήστρα - Διάρκεια : περίπου 28 λεπτά - Διαθεσιμότητα Ηχογραφήσεων : υψηλή. Πρόκειται για ένα ορχηστρικό δείγμα γραφής που περιλαμβάνει δέκα καθαρά ορχηστρικά κομμάτια και το οποίο είναι από πολλές απόψεις ανυπέρβλητο : το χρώμα είναι εν πολλοίς ελληνικό, είναι όμως τέλεια αναμεμειγμένο με τη δυτική τέχνη και η θεματογραφία είναι μοιρασμένη ανάμεσα στους δύο αυτούς διαφορετικούς κόσμους. Το έργο σα σύνολο παρουσιάζει τέτοιο μεγάλο πλήθος ιδέων και μουσικών εικόνων που εύκολα εντυπωσιάζει και τον πιο απαιτητικό ακροατή κλασικής μουσικής και όχι μόνον. Το έργο τελείωσε το 1964, και, σύμφωνα με τον ίδιο τον συνθέτη, αφηγείται τις φανταστικές ιστορίες μίας μοναχικής γυναίκας που ο ίδιος είχε εντελώς τυχαία συναντήσει στη Νέα Υόρκη το Φθινόπωρο του 1963 σε μία φαντασματογορική παρέλαση στην 5η λεωφόρο. Μέρος της έμπνευσης του έργου μοιράζεται ένα συγγενικό θέμα του Βιβάλντι που "στριφογύριζε" τότε στο μυαλό του συνθέτη με επιμονή, καθώς και το έργο του Ντα Βίντσι "Τζοκόντα" που είχε δει στο εξώφυλλο ενός βιβλίου σε μία βιτρίνα βιβλιοπωλείου περνώντας για να φύγει από την παρέλαση αυτή της 5ης λεωφόρου.

ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΡΓΟΥ

Η ορχήστρα που χρησιμοποιείται είναι η μεγάλη, σύγχρονη κλασική ορχήστρα, όμως, έχει δεχθεί απλόχερα και με φιλόξενο πνεύμα - επιβολής του συνθέτη - τους μακρυνούς αλλά ευπρόσδεκτους συγγενείς - στο έργο ακούγονται (κρίνοντας από το αυτί μου και μόνον και χωρίς να έχω ακόμα την παρτιτούρα της ορχήστρας) εκτός από τους γνώριμους κλασικούς ορχηστρικούς ήχους, ακόμη : μία κιθάρα και σε κάποια μέρη δύο κιθάρες, μπουζούκι, τσέμπαλο με δύο κλαβιατούρες (σειρές από πλήκτρα), ίσως μαντολίνο, "μαλακοί" ήχοι drums, σαξόφωνο σοπράνο και ίσως μία ή δύο ηλεκτρικές κιθάρες χωρίς όμως "σκληρό" εφφέ. Σε αρκετές περιπτώσεις χρησιμοποιούνται κλασικοί ήχοι που είναι διαδεδομένοι στη μουσική τζαζ : τρομπέτα με σορντίνα, βαϊμπράφωνο, κόντρα μπάσσο πιτζικάτο και διάφορα τέτοια. Πρέπει οπωσδήποτε να τονίσω ότι τα παραπάνω ηχοχρώματα των "μη δυτικών" - ας μου επιτραπεί - οργάνων συνδυάζονται με τέτοια απίστευτη τελειότητα με τους κλασικούς ήχους της ορχήστρας που μένει κανείς με το στόμα ανοικτό, όταν αρχίσει να συνειδητοποιεί τι ακούει ! Εδώ αρχίζει ο μύθος του Μάνου Χατζιδάκι - ο οποίος δεν πρόκειται να τελειώσει πότε ... Οι μελωδίες, άλλοτε θυμίζουν δυτικότεχνα έργα και άλλοτε ελληνική λαϊκή μουσική, ο συνδυασμός που οδηγεί τον ακροατή στην τελειότητα. Οι εμπνεύσεις που συνδέουν διαφορετικές φράσεις και γενικά αλλάζουν το στιγμιαίο ακουστικό-ψυχολογικό κλίμα είναι καταπληκτικές και βαλμένες "με μαγικό χέρι". Το αρμονικό υπόβαθρο συνδυαζόμενο με την καταπληκτική ενορχήστρωση δίνουν τη χαριστική βολή στον εμβρόντητο ακροατή. Ποτέ δεν ήταν δυνατόν να καταφέρει κάποιος να συνδυάσει ομάδες ήχων, ομάδες εκφραστικών ιδεών, ομάδες μουσικών κόσμων και ομάδες εκφραστικών στυλ με τόσο αριστουργηματικό τρόπο δίνοντας τέτοια αίσθηση ροής στα πλαίσια όλου του έργου, αλλά και τέτοια τελική μουσικό-τεχνική ομοιογένεια η οποία συνδυάζεται με μεγάλη ποικιλία μέσων και εκφράσεων που προκαλεί τεράστια τελική εντύπωση.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΕΡΓΟΥ

Ο αθάνατος Μάνος Χατζιδάκις έχει δώσει έναν ακόμη καλλιτεχνικό τρόπο για να βοηθήσει τον ακροατή να "διεισδύσει" στον μυστικό του κόσμο - τουλάχιστον όσον αφορά το συγκεκριμένο έργο : εκτός από την πανέμορφη εισαγωγή-σημείωμα του συνθέτη, όπου περιγράφει το πώς ουσιαστικά εμπνεύστηκε το έργο, συνεχίζει δίνοντας για κάθε ένα από τα δέκα μουσικά κομμάτια που απαρτίζουν τη συνολική σύνθεση και κάποιες μικρές σημειώσεις-"ψυχολογικής επαφής" με το κλίμα του έργου, γραμμένες όλες με πανέμορφο τρόπο, οι οποίες δίνουν άλλα φτερά στη φαντασία του ακροατή που θα συγκεντρωθεί νοητικά στο έργο. Οπως έχω αναφέρω και άλλη φορά στην ιστοσελίδα αυτή, θεωρώ ότι ο Μάνος Χατζιδάκις έδινε σε κάθε όργανο του έναν ιδιαίτερα δραματικό ρόλο που προσωπικά μου θυμίζει αρχαία ελληνική τραγωδία. Ισως σε αυτό να συντελούν και πολλά από τα θέματά του, που έχουν μία "υπόγεια" ταραχή - ίσως και μία μελαγχολική διάθεση - που ενώ φαίνεται αρχικά πολύ ισχυρή, τελικά παραδίδεται σε κρυφά χαμόγελα και υποσχέσεις χαράς. Σε αρκετά μέρη το τσέμπαλο παίζει βασικό ρόλο φορέα της μελωδικής γραμμές και δίνει έναν απαλό τόνο, ο οποίος, όμως, λόγω της ιδιόμορφης ενορχήστρωσης δεν θυμίζει σχεδόν σε τίποτα ηχόχρωμα μπαρόκ και προκλασικισμού, αλλά, μάλλον δίδει μία ελαφριά κλασική διάθεση στην όλη σύνθεση. Τα πνευστά χρησιμοποιούνται "καλλιτεχνικά" και χωρίς να ορμάνε "σαν ταύρος σε υαλοπωλείο" - ειδικά τα χάλκινα. Τα έγχορδα έχουν ποικίλους ρόλους στα διάφορα μέρη, από μελωδία μέχρι ρυθμική υπόσταση, ή αρμονικές λειτουργίες. Το τελευταίο μέρος, έχει μία ήρεμη τζαζ απόχρωση σε αντίθεση με τα υπόλοιπα που γέρνουν είτε προς το δυτικότροπο είτε προς το "ελληνότροπο" στίγμα γραφής. Θεωρώ το έργο σαν μοναδικού χαρακτήρα και ένα από τα πιο πρωτότυπα που έχω ακούσει ποτέ μου. Ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν τεράστια μεγαλοφυία.

ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΜΗΜΑΤΩΝ

ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ - Διάρκεια περίπου 2 και μισό λεπτά - Παίζει όμορφα τον ρόλο εισαγωγής στο έργο. Η μελωδία είναι πανέμορφα κλασική και ρέει απίστευτα. Ολα μαζί τα όργανα έχουν στρώσει τον χορό και συνεχίζουν .... ΚΟΝΤΕΣΣΑ ΕΣΤΕΡΧΑΖΥ - Διάρκεια περίπου 3 λεπτά - Η αρχική ιδέα είναι καταπληκτική - δεν την έχω ακούσει από κανένα κλασικό συνθέτη πριν. Η ευαισθησία που εκπέμπουν τα πνευστά είναι συγκινητική. Η συνέχεια είναι ακόμη καλύτερη. Παρατηρείστε την όμορφη εξέλιξη του θέματος ... Η ΠΑΡΘΕΝΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΟΥ - Διάρκεια περίπου 3 λεπτά - Αρχίζει με ρυθμικές αρετές και συνεχίζει με επίμονη μελωδία που ρέει ελεύθερα. Προσέξτε τη χρήση διαφορετικών εικόνων για την παρουσίαση της ίδιας μελωδίας πολλές φορές. Αυτός είναι ο αληθινός Μάνος Χατζιδάκις ! ... ΒΡΟΧΗ - Διάρκεια περίπου 2 λεπτά - Εντονο ρυθμικό στοιχείο που ξανά "διαλύεται" σε μελωδικές τροπές. Αυτή τη φορά έχουμε συνθετότερη θεματική επεξεργασία. Ακούστε προσεκτικά το όλο μέρος. Το τέλος είναι υπέροχο ... ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ - Διάρκεια περίπου 3 λεπτά - Αυτό το κομμάτι ταιριάζει πιο πολύ με τη μορφή της "Τζοκόντα" από κάθε άλλο. Αναγεννησιακές επιρροές που τελικά στρέφουν στο αρχικό σημείο συνάντησής τους. Απλά πανέμορφο ...ΤΟ ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ - Διάρκεια περίπου 3 και μισό λεπτά - Το αναγεννησιακό κλίμα συνεχίζεται με άλλη ρευστότητα και βάρος. Η μελωδία είναι στρωτή και προκαλεί την περιέργεια. Το σόλο του όμποε είναι πολύ μουσικό και ταιριαστό. Η όλη εξέλιξη του μέρους είναι μισο-αναμενόμενη και μισο-ξαφνιάζει. Ετσι είναι ο Μάνος Χατζιδάκις. Το θέμα όσο περνάει η ώρα φοράει τα "καλά" του ...Ο Κ. ΝΟΛΛ - Διάρκεια περίπου 3 λεπτά - Φαντάζει μοναχικό και περιέχει μελαγχολία. Το σόλο σαξόφωνο σοπράνο δίνει άλλη τροπή. Η υπομονή κάνει θαύματα και σιγά-σιγά η μουσική "λαμπυρίζει" περίεργα. Περνάμε σε πιο φωτεινά σημεία χωρίς όμως να χάσουμε τις αναμνήσεις της αρχής μας ... ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ - Διάρκεια περίπου 2 λεπτά - Νευρωτικά έγχορδα αντιπαλεύουν με το τσέμπαλο, το οποίο επικρατεί εύκολα υποστηριζόμενο από ξύλινα πνευστά. Η κιθάρα δίνει άλλον τόνο, πιο μαλακό, αλλά ... το αρχικό θέμα μας κυνηγάει ακόμα ... πάει χάθηκε όμως ... ΒΡΑΔΙΝΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ - Διάρκεια περίπου 2 και μισό λεπτά - Μαλακό και ήρεμο στην αρχή του περιμένει σιγά-σιγά ενισχύσεις από την υπόλοιπη ορχήστρα. Τα έγχορδα συνδράμουν όπως μπορούν και στο τέλος πρωταγωνιστούν. Απίστευτα θεματικά ηχοχρώματα - προσέξτε τα ! ... ΧΟΡΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΚΙΑ ΜΟΥ - Διάρκεια περίπου 3 λεπτά - Αρχικά αρκετά σκοτεινό αν και ήρεμο και καλοσυνάτο. Θυμίζει νυχτερινή συνωμοσία στο σκοτάδι. Αργότερα γίνεται πιο κοσμοπολίτικο και "φλύαρο". Αναμφισβήτητα έχει "τζαζ" καταβολές, ειδικά στην ενορχήστρωση. Τελικά η νότα αισιοδοξίας κυριαρχεί, δυναμώνει με το τελικό "κρεσέντο" και καταλήγει σε ένα εντυπωσιακό και αντάξιο της όλης σύνθεσης φινάλε.

ΤΕΛΙΚΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ

Αυτή η σύνθεση ανήκει στη σπάνια κατηγορία κομματιών που σου δίνει ταυτόχρονα μεγάλα περιθώρια να "ανοίξεις" το μυαλό σου αλλά και τα αυτιά σου, όσο και να μπεις σε ολοκάθαρα νέα αισθητικά μονοπάτια και γραμμές. Πρόκειται για σύνθεση με μεγάλη πρωτοτυπία και εξίσου μεγάλη ευαισθησία - αντάξια της μεγαλοφυίας του πολύ μεγάλου μας συνθέτη. Η ορχήστρα - επαυξημένη ακριβώς όσο και όπως χρειαζόταν - γίνεται μάρτυρας ενός αισθητικού και υψηλά καλλιτεχνικού θαύματος που διαρκεί συνέχεια όσο οι μαγικές νότες του αξεπέραστου αυτού συνθέτη συνεχίζουν να ακούγονται μέσα στις ψυχές μας. Περιττό να ξαναπώ για την καταπληκτική τεχνική αρτιότητα του έργου, η οποία, όμως, για να γίνει αντιληπτή χρειάζονται πολλαπλές ακροάσεις. Ολα τα διαθέσιμα μέσα χρησιμοποιούνται με την πρέπουσα οικονομία και μουσικότητα και συνεισφέρουν όσο και όπως πρέπει στο ψυχολογικό κλίμα του όλου έργου. Δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο περιττό, πάντα τα σπάνια αριστουργήματα γίνονται φανερά από μόνα τους !

Πηγη:http://www.artissimo.gr/

...νομιζω οτι ερχονται τα συννεφα!!!

 

[Andrew]

Το χαμογελο της Τζοκοντας Live στο Μεγαρο Μουσικης -1995

part 1
[youtube]gsX_FnBgbvw[/youtube]


part 2
[youtube]GbzBWeXVGo0[/youtube]


part 3
[youtube]IMNKKx_wVhg[/youtube]


part 4
[youtube]aHkuUKYT4Xo[/youtube]

 

[Maria Pentagiotissa]

Μπράβο Andrew για τη διεξοδική σου παρουσίαση!

Και μόνο τη διαχρονικότητα του "Χαμόγελου της Τζοκόντας" στις πωλήσεις να έβλεπε κανείς, θα αρκούσε για να το χαρακτηρίσει κλασικό.

Για μένα προσωπικά, πρόκειται για το καλύτερο ελληνικό μουσικό έργο ever.

 

[Joseph]

Αυτές είναι φίλε μου ΑΝΔΡΕΑΣ Κ. ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΕΣ

 

[Stavros_Bartzokas]

Απάντηση: Μανος Χατζιδακις- Το χαμογελο της Τζοκοντας

...Ο συγκεκριμενος ομως δισκος συγκαταλεγεται...
στους δισκους που μπορω να τους ακουω συνεχεια και ολοκληρους...

Συμφωνώ και επαυξάνω! :happy_4:

 

[Cinemusic - Ανδρεας]

Απάντηση: Μανος Χατζιδακις- Το χαμογελο της Τζοκοντας

Μπραβο ρε φιλε.
Εξαιρετική επιλογή.
Ακουσα ένα, ένα τα βιντεακια που έβαλες και εχω ψιλό-ανατριχιάσει.





Εγω γιατί δεν το εχω αυτό το cd;c:

 

[Gebreselassie]

Re: Απάντηση: Μανος Χατζιδακις- Το χαμογελο της Τζοκοντας

Εγω γιατί δεν το εχω αυτό το cd;c:

Γιατί προσπάθησες να το αγοράσεις και δεν μπόρεσες. Το cd αυτό δεν το δίνουν σε όποιους κι όποιους μωρή. :happy_9:

 

[Cinemusic - Ανδρεας]

Απάντηση: Μανος Χατζιδακις- Το χαμογελο της Τζοκοντας

Αααμααν…
Ρε συ …. Τελείωσε η άδεια σου;;;


















Μαύρο χειμωνα θα περάσουμε και φέτος….:happy_9:

 

[Κώστας Φ.]

Απάντηση: Μανος Χατζιδακις- Το χαμογελο της Τζοκοντας

Είχα περάσει μία περίοδο που το άκουγα καθημερινά.

Ένα έργο τόσο Ελληνικό αλλά, την ίδια στιγμή, τόσο μεγάλο ως δημιουργία που δε χωράει με τίποτα στα στενά όρια της μικρής μας χώρας.

Ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο.

 

[Web_Nautilus]

Απάντηση: Re: Μανος Χατζιδακις- Το χαμογελο της Τζοκοντας

Για μένα προσωπικά, πρόκειται για το καλύτερο ελληνικό μουσικό έργο ever.

Θα συμφωνήσω απόλυτα. Και για μένα το ίδιο ισχύει

 

[Γιώργος(MAC)Αναμουρλίδης]

Εαν ακούσετε και το συλλεκτικό βινύλιο,τότε περαστικά σας...:happy_9: :happy_2: :cool_4:

 

[lakiss51]

Απάντηση: Μανος Χατζιδακις- Το χαμογελο της Τζοκοντας

Ο Μ.Χ. ειναι ο κορυφαιος Ελληνας συνθετης. Χαιρομαι παρα πολυ που νεοι ανθρωποι γνωριζουν σιγα σιγα το εργο του, γιατι μεσα απο αυτο θα νοιωσουν τι σημαινε "Απολλων" για τους αρχαιους. Ειναι ο αγαπημενος μου μουσικος που στοιχιωσε το γουστο μου και δεν μπορω να ακουσω πχ τον...Πλουταρχο (σορρι Κατερινακι,αλλα...).Συντομα για τους φιλους του θα εχω μια σχεδον πληρη συλλογη των εργων του (δυστυχως σε mp3, αλλα δεν πειραζει) και οποιος ενδιαφερθει θα την εχει. Θυμαμαι οταν στα 18 μου πρωτακουσ και το "Reflections"- ριγω ακομη. Και μετεπειτα "Ερωτικο" και...και.. Αλλωστε ο Μ Χ δεν εγραψε το καλλιτερο ελληνικο λαϊκο τραγουδι; Ποιο; Για πειτε ποιο νομιζετε οτι ειναι;

 

[lakiss51]

Απάντηση: Re: Μανος Χατζιδακις- Το χαμογελο της Τζοκοντας

Εαν ακούσετε και το συλλεκτικό βινύλιο,τότε περαστικά σας...:happy_9: :happy_2: :cool_4:

Που μπορουμε να το βρουμε;

 

[Andrew]

Re: Απάντηση: Μανος Χατζιδακις- Το χαμογελο της Τζοκοντας

Συντομα για τους φιλους του θα εχω μια σχεδον πληρη συλλογη των εργων του (δυστυχως σε mp3, αλλα δεν πειραζει) και οποιος ενδιαφερθει θα την εχει.
Λακη βαλε με στη λιστα :cool_4:

Αλλωστε ο Μ Χ δεν εγραψε το καλλιτερο ελληνικο λαϊκο τραγουδι; Ποιο; Για πειτε ποιο νομιζετε οτι ειναι;
Ωραια πασα για κουβεντα .:smoking:

Δεν ακουω Χατζιδακι για τα λαικα του.
Εμενα μου αρεσει ο χατζιδακις πιο πολυ για την μελωδικοτητα του ,
το μειγμα μελαγχολιας ,
λυπης και χαρας που εχει στη μουσικη του ταυτοχρονα,
και χωρις να ειναι φολκλορ βγαζει ελληνικα στοιχεια
σε δυτικου τυπου μουσικες.
Το γραψε πολυ ωραια και ο Κωστας Φ. παραπανω.
Ομως η αληθεια ειναι οτι πολλες φορες εξεπλαγην ανακαλυπτοντας τραγουδια -λαικα -
που ανηκαν σε συνθετες σαν τον Χατζιδακι και Θεοδωρακη .
Στα λαικα ομως προτιμω αλλους (Ακης και ξερο ψωμι).:cool_1:




Φιλε Λακη αν και εφαγα ωρα μεχρι να βρω ποιο τραγουδι εννοεις εσυ...:happy_9:
εγω θα πω ποιο τραγουδι μου αρεσει εμενα. :happy_5:
Το Αστερι του Βορια το ακουω ......συνεχεια.:bravo:



Η απαντηση στο ερωτημα σου με pm.
Aν το βρηκα ...την συλλογη.:happy_9:
Αν οχι...χαλαλι σου.:happy_4:

 

[Maria Pentagiotissa]

Αλλωστε ο Μ Χ δεν εγραψε το καλλιτερο ελληνικο λαϊκο τραγουδι; Ποιο; Για πειτε ποιο νομιζετε οτι ειναι;

Ο Γιάννης ο Φονιάς...

 

[Γιώργος(MAC)Αναμουρλίδης]

Re: Απάντηση: Re: Μανος Χατζιδακις- Το χαμογελο της Τζοκοντας

Που μπορουμε να το βρουμε;

Το είχα αγοράσει απο το metropolis πριν απο δύο χρόνια περίπου.
Δεν γνωρίζω αν υπάρχει ακόμα.