Μικρα κι ανηλιαγα στενα...

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Ισως πολλοι απο εσας να ειχαν αντιληφθει το περιεργο φαινομενο που παρατηρηθηκε στο Ελληνικο τραγουδι των δεκαετιων 50 και 60.
Φτωχεια, φτωχολογια, συμφορες, αδικιες υμνηθηκαν μεσα απο τις τοτε Ελληνικες "επιτυχιες" σε ιδιο, και σε ορισμενες φορες μεγαλυτερο,επιπεδο απο οτι και αυτος ο ερωτας.
Σημερα οσο και εαν ψαξουμε για τετοιου ειδους ασματα μαλλον θα ατυχησουμε...

Θα θελατε να δουμε μαζι τους λογους?

 

[Gebreselassie]

Θα θελατε να δουμε μαζι τους λογους?

Μα είναι απλό.
Το μόνο που έχει να πει ο νεοέλληνας είναι για καμιά καψούρα. Μετά αρχίζουν τα χοντρά προβλήματα όπως πχ, δεν βρήκαμε τραπέζι το βράδυ στης Πέγκυς Ζήνα, ή μου κάηκε η λάμπα στον προβολέα... :happy_9:

 

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Μα είναι απλό.
Το μόνο που έχει να πει ο νεοέλληνας είναι για καμιά καψούρα. Μετά αρχίζουν τα χοντρά προβλήματα όπως πχ, δεν βρήκαμε τραπέζι το βράδυ στης Πέγκυς Ζήνα, ή μου κάηκε η λάμπα στον προβολέα... :happy_9:

Μηπως ομως αυτο σημαινει πως-περα απο το ντεκαντανς- εχουν λυθει καποια βασικα προβληματα διαβιωσης?

 

[qnikos]

Μάλλον οι "δημιουργοί" (στιχουργοί) πλέον δε ζουν τέτοιες καταστάσεις ή σε τέτοιες γειτονιές. Εφόσον λοιπόν δεν υπάρχουν τέτοια ερεθίσματα, δεν υπάρχουν και τέτοια τραγούδια πλέον.
Ασε που οι εταιρείες δεν θα έβγαζαν τέτοια τραγούδια, μιας και το κοινό στο οποίο θα απευθύνονταν (άνθρωποι που ζουν σήμερα σε μικρά και ανήλιαγα στενά), δεν θα μπορούσαν να αγοράσουν το CD, ή δεν θα σπαταλούσαν τα λιγοστά λεφτά τους για CD...!
Οπότε έχουμε πλέον διάσημους στιχουργούς με εμπειρίες από μεγάλες-μικρές πίστες και όχι από αλάνες...!

 

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Ασε που οι εταιρείες δεν θα έβγαζαν τέτοια τραγούδια, μιας και το κοινό στο οποίο θα απευθύνονταν (άνθρωποι που ζουν σήμερα σε μικρά και ανήλιαγα στενά), δεν θα μπορούσαν να αγοράσουν το CD, ή δεν θα σπαταλούσαν τα λιγοστά λεφτά τους για CD...!

Και τοτε γιατι τα εβγαζαν?
Εαν υποθεσουμε πως οι οικονομικες αναγκες τοτε ηταν ακομα μεγαλυτερες, δεν θα επρεπε να ξοδεψουν τα ακομα πιο λιγοστα χρηματα τους για να αγορασουν το βινυλιο η την κασσετα?

 

[qnikos]

Τότε οι εταιρείες τα έβγαζαν γιατί δεν υπήρχε τίποτε άλλο να βγάλουν!
Αιντε και κανένα "ελαφρό" που θα άκουγε η μικρή αστική μειοψηφία...

Οταν έχεις π.χ. 50 τραγουδοποιούς/στιχουργούς που ζουν σε άσχημες συνθήκες και γράφουν τραγούδια για αυτές... και 5 τραγουδοποιούς/στιχουργούς που ζουν σε καλύτερες συνθήκες και γράφουν για χρώματα, αρώματα και λουλούδια... αναπόφευκτο η αναλογία των εταιρικών τραγουδιών να είναι σε αντιστοιχία.

 

[unforgiven]

Πιστεύω ότι απλά σήμερα έχουμε λύσει πολλά από τα προβλήματα της εποχής και οι συνθήκες έχουν αλλάξει.
Οι περισσότεροι δεν έχουμε άμεσο πρόβλημα επιβίωσης. Τότε και πείνα υπήρχει και πρόβλημα κατοικίας. Οι αρρώστιες αντιμετωπίζονταν δύσκολα. Μετανάστευση προς το εξωτερικό δεν υπάρχει καθόλου. Οι φάμπρικες δεν είναι γεμάτες εργάτες.
Τι θα μας έλεγε το "πικρό σαν δηλητήριο, είναι το διαβατήριο" σήμερα; Το πολύ-πολύ ότι χάσαμε μισή μέρα στην ουρά στη Νομαρχία για να πάμε ταξίδι αναψυχής...

 

[qnikos]

Τότε είναι πολύ περίεργο ότι τέτοιοι στίχοι και πολλοί άλλοι, μου/μας προξενούν μια ανατριχίλα χωρίς να έχουμε καμμία παρόμοια εμπειρία από τέτοιες καταστάσεις... (εγώ τουλάχιστον όχι)

 

[unforgiven]

Δεν έχουμε ζήσει έτσι, αλλά όλο και κάποιος συγγενής ήταν μετανάστης, έχουμε δει ταινίες, έχουμε ακούσει ιστορίες, οι γονείς μας τα έζησαν άμεσα ή έμμεσα δεν είναι δύσκολο να μπούμε στο πνεύμα της εποχής.
Και επειδή ζούμε όπως ζούμε, ίσως επηρεαζόμαστε περισσότερο. Σκέψου πχ να χάσεις το σπίτι σου, με το τζάκι, τον κλιματισμό, το home cinema και το Internet και να βρεθείς στο δρόμο νηστικός... Εντελώς αδιανόητη κατάσταση.

 

[qnikos]

Κάποιος να γράψει αμέσως ένα τραγούδι για αυτό...!
(και ένα χωρίς τζάκι, γιατί δεν έχω!)

 

[zoglair]

ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ (σε Mι ελάσσονα)

Έχασα το σπίτι μου
κάτω από τη μύτη μου
είχε κλιματισμό και τζάκι
τι μου 'κανες ρε Μάκη

που να 'ναι τώρα το προβόλι
αχ πως αλλάξανε οι ρόλοι

Μάκη με τα πολλά λεφτά
και τους μεγάλους τόκους
δε σκέφτηκες την αδελφή ψυχή
πριν μου το βγάλεις στο σφυρί;

που να 'ναι τώρα το προβόλι
αχ πως αλλάξανε οι ρόλοι

Τι το 'θελα το δάνειο
μυαλό που κουβαλούσα
ψάχνω υδροκυάνιο
πόσο καλά περνούσα

που να 'ναι τώρα το προβόλι
αχ πως αλλάξανε οι ρόλοι

 

[thomas]

Είναι αλήθεια ότι σήμερα δεν γράφονται πλέον τραγούδια με περιεχόμενο άλλο εκτός από τον έρωτα και τα περισσότερα θα έλεγα σε κάκιστη μορφή με παντελή έλλειψη ευαισθησίας και ρομαντισμού αν θέλετε.
Τι έγινε; Δεν υπάρχουν σήμερα προβλήματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν έμπνευση για τους στιχουργούς;
Ποιος να είναι ο λόγος;
Πολλές φορές αναρωτήθηκα αλλά δεν ξέρω αν βρήκα την απάντηση.
Σαν ερασιτέχνης μουσικός (παίζω μπουζούκι) μπορώ να πω ότι τα σημερινά τραγούδια στερούνται καλλιτεχνικής έμπνευσης και αξίας.
Από άποψη στίχου ο καθένας μπορεί να καταλάβει ποια είναι η αξία ενός τραγουδιού που από τους 20 συνολικά στίχους οι 15 επαναλαμβάνουν το ίδιο πράγμα.
Πιστεύω ότι ο δρόμος της μεγάλης κατηφόρας που έχει πάρει το ελληνικό τραγούδι (έπιασε πάτο) είναι καθαρά θέμα επιλογής και συμφερόντων. Αυτό που επιδιώκουν είναι ο αποπροσανατολισμός και η αποχαύνωση των νέων. Φαντάζεστε εσείς ότι η πιτσιρίκα που λικνίζεται μέχρι τα χαράματα πάνω στα τραπέζια στους ρυθμούς της Κοκκίνου και της Βανδή θα είναι αυτή που αργότερα θα διαμαρτύρεται και θα βγαίνει στους δρόμους όταν θα παίρνει μισθούς πείνας;
Ή μήπως δεν υπάρχουν σήμερα μισθοί πείνας;
Έχω διαβάσει ιστορίες που σε καιρούς δύσκολους όταν τραγουδούσε ο Καζαντζίδης συχνα πυκνά τον έβαζαν στο φρέσκο γιατί τα τραγούδια του ενοχλούσαν. Σήμερα τέτοια τραγούδια δεν υπάρχουν. Κάποιοι φροντίζουν γι’ αυτό. Μας σερβίρουν βρώμικο φαγητό και το τρώμε αδιαμαρτύρητα.

 

[xfader]

Προσωπικά χαίρομαι που γλιτώσαμε από όλη αυτή τη μιζέρια εκείνης της εποχής.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η μουσική είναι κυρίως διασκέδαση. Αν είναι να έχουμε τα προβλήματα μας, όποια κι αν είναι, και να ακούμε και κάποιον να "κλαίει" τραγουδώντας, μάλλον μαζοχισμός είναι το αποτέλεσμα.

Ευτυχώς που σιγά-σιγά ξεφύγαμε από αυτήν την κατάσταση και μπήκε και λίγο χαρά στη ζωή μας.

Και μην μου πείτε ότι έχουμε πολλά προβλήματα σήμερα (που έχουμε), γιατί συγκριτικά με τα 50s είμαστε 1000 χρόνια μπροστά.


Υ.Γ. Σπάνια ακούω ελληνική μουσική και δε μου αρέσει σχεδόν κανένα από τα σύγχρονα κομμάτια, αλλά τουλάχιστον έχουν απαλλαχθεί από τη γκρίνια και την κλάψα.

 

[ΑΝΔΡΕΑΣ Κ.]

Προσωπικά χαίρομαι που γλιτώσαμε από όλη αυτή τη μιζέρια εκείνης της εποχής.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η μουσική είναι κυρίως διασκέδαση. Αν είναι να έχουμε τα προβλήματα μας, όποια κι αν είναι, και να ακούμε και κάποιον να "κλαίει" τραγουδώντας, μάλλον μαζοχισμός είναι το αποτέλεσμα.

Ευτυχώς που σιγά-σιγά ξεφύγαμε από αυτήν την κατάσταση και μπήκε και λίγο χαρά στη ζωή μας.

Και μην μου πείτε ότι έχουμε πολλά προβλήματα σήμερα (που έχουμε), γιατί συγκριτικά με τα 50s είμαστε 1000 χρόνια μπροστά.


Υ.Γ. Σπάνια ακούω ελληνική μουσική και δε μου αρέσει σχεδόν κανένα από τα σύγχρονα κομμάτια, αλλά τουλάχιστον έχουν απαλλαχθεί από τη γκρίνια και την κλάψα.

Με μεγαλη μου λυπη:crazy_3: θα αναγκαστω να συμφωνησω με τον xfader για πρωτη φορα σε μουσικα θεματα.Αυτη την μιζερια και εγω δεν την αντεχω.
Απο την αλλη βεβαια υπηρξαν και προβληματισμοι...

 

[xfader]

Με μεγαλη μου λυπη:crazy_3: θα αναγκαστω να συμφωνησω με τον xfader για πρωτη φορα σε μουσικα θεματα.

Πως να συμφωνήσεις όταν ντύνεσαι έτσι μόλις ακούς τη "μουσική μου"; "happy_1"

 

[Sambalis]

Αν μου επιτρέψετε να πω δυό λόγια!
-Νομίζω πως πρέπει να διαχωρίσουμε λίγο την θέση της μουσικής και την θέση των στίχων στο Ελληνικό τραγούδι!!
-Ειναι τελείως διαφορετική η κατεύθυνση που υπάρχει σήμερα από τους σύγχρονους μουσικούς που μέσα στα γρανάζια του star system και της εμπορευματοποίησης κάθε είδους, αναζητούν εύκολα-μελοποιήσιμους και φτηνούς στίχους που πολλές φορές αγοράζονται από νέους στιχουργούς που λόγω της εξαγοράς μένουν στην αφάνεια..., και τελείως διαφορετική η μελοποίηση της πραγματικής ποίησης που Λείπει σήμερα από το Ελληνικό τραγούδι (πλήν εξαιρέσεων βέβαια)!
-ΑΠο κεί και πέρα σίγουρα η πλειοψηφία των Ελλήνων πέρασε μέσα από μεγάλες ταλαιπωρίες μεταπολεμικά και αργότερα σε χούντα, μεταπολίτευση και αργότερα και τελικά δεν βρήκε διέξοδο στα προβλήματα του απο την μουσική η οποία τελικά εξελίχθηκε σε μέσα αποκλειστικά και μόνο διασκέδασης των νεοελλήνων (και πάλι πλήν εξαιρέσεων), πράγμα αποδεκτό και φυσιολογικό.
-Είναι όμως σίγουρο ότι ο ιδανικός συγκερασμός μουσικής και ποίησης όταν συμβαίνει , και το αντιλαμβανόμαστε όλοι μας αυτό, μας προκαλεί εκείνο το ρίγος και την συγκίνηση μαζί με τίς μνήμες και της παιδικές μας μυρωδιές , που μας κάνει ακόμα να νοιώθουμε άνθρωποι και Ελληνες (..που στην περίπτωση αυτή σίγουρα υπάρχουν εξαιρέσεις)!!!!

Ήταν ο τόπος μου βράχος και χώματα, ήλιος και μαύρο κρασί
όργωνα, θέριζα και με τον Όμηρο σε τραγουδούσα, λαέ μου
Πάνω στα κύματα νύχτες ολόκληρες σε ονειρεύτηκα

Ήταν τα σπίτια μου άσπρα γαρύφαλλα και τα κορίτσια σεμνά
είχαν αλμύρα στα χείλη, στα μάτια τους, καίγανε την Οικουμένη
Και τα παιδιά μου με μια φυσαρμόνικα τα ξελογιάζανε

Ήταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο, όνειρο καθημερνό
κάποιος τον πούλησε, κάποιος το ρήμαξε σα δανεισμένη πραμάτεια
Τώρα τ’ αγόρια μου παίζουν το θάνατο στα χαρακώματα

 

[Costas Coyias]

...ο ιδανικός συγκερασμός μουσικής και ποίησης...

«Αδελφή μου εσύ Θάλασσα, που σ’ αγαπώ...»

 

[Maria Pentagiotissa]

Ήταν ο τόπος μου βράχος και χώματα, ήλιος και μαύρο κρασί
όργωνα, θέριζα και με τον Όμηρο σε τραγουδούσα, λαέ μου
Πάνω στα κύματα νύχτες ολόκληρες σε ονειρεύτηκα

Ήταν τα σπίτια μου άσπρα γαρύφαλλα και τα κορίτσια σεμνά
είχαν αλμύρα στα χείλη, στα μάτια τους, καίγανε την Οικουμένη
Και τα παιδιά μου με μια φυσαρμόνικα τα ξελογιάζανε

Ήταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο, όνειρο καθημερνό
κάποιος τον πούλησε, κάποιος το ρήμαξε σα δανεισμένη πραμάτεια
Τώρα τ’ αγόρια μου παίζουν το θάνατο στα χαρακώματα

ΧΡΟΝΙΚΟ... :rei:

Λίγα μπορεί να πει κανείς για τους γραμμένους και τραγουδισμένους σε "αλλιώτικα ανήλιαγους" καιρούς στίχους του Κ.Χ.Μύρη, κατά κόσμον Κώστα Γεωργουσόπουλου...

 

[kostas]

Πιστεύω ότι απλά σήμερα έχουμε λύσει πολλά από τα προβλήματα της εποχής και οι συνθήκες έχουν αλλάξει.
Οι περισσότεροι δεν έχουμε άμεσο πρόβλημα επιβίωσης. Τότε και πείνα υπήρχει και πρόβλημα κατοικίας. Οι αρρώστιες αντιμετωπίζονταν δύσκολα...

Καποια πραγματα εχουν αλλαξει απο τη δεκαετια του '50, αλλα δυστυχως η Ελλαδα βρισκεται πολυ πισω. Προβλημα επιβιωσης υπαρχει μεγαλο, χωρις φυσικα να προβαλεται απο τα Μεσα Μαζικης Εξαπατησης που υπνωτιζουν και παραπληροφορουν τις μαζες διαλεγοντας προσεκτικα τα θεματα τους. Πεινα επισης υπαρχει και για το χαλι των νοσοκομειων, τα φακελακια και τη μη εγκυρη προληψη δε χρειαζεται να αναφερθω. Υπαρχουν συνανθρωποι μας που πεθαινουν ειτε γιατι ειναι ανασφαλιστοι ειτε γιατι δε διαθετουν τα τεραστια ποσα νοσηλειας ειτε γιατι δε μπορουν να εισαχθουν σε νοσοκομειο λογω πληροτητας ή μη χρησιμοποιησης μηχανηματων.

Η Ελλαδα πλην Αθηνας & Θεσσαλονικης και καποιων εξαιρεσεων ειναι παρατημενη. Σε παρα πολλα μερη της Ελλαδας το νερο δε πεινεται, το ρευμα υπαρχει και δεν υπαρχει, νοσοκομεια δεν υπαρχουν, η συνδεση με την υπολοιπη Ελλαδα δεν ειναι δυνατη οταν ο καιρος ειναι κακος. Η προσβαση στην ενημερωση και στον πολιτισμο απο κακη εως μηδενικη.

Η μουσικη δεν ειναι διασκεδαση, τουλαχιστον οχι για ολους και οχι παντα. Στον καθενα λειτουργει διαφορετικα και παντα αναλογως με τη διαθεση της στιγμης. Η μουσικη βοηθαει τον ανθρωπο να σκεφτει, να νιωσει και να προβληματιστει οχι μονο να διασκεδασει.

Η εμπορευματοποιηση των συναισθηματων και η εξυψωση του sex ως το μοναδικο ιδανικο στη σημερινη ζωη εχουν βρει προσφορο εδαφος στη μουσικη βιομηχανια, η οποια παγκοσμιως ποτε δε νοιαστηκε για τη τεχνη αλλα για το κερδος. Δεν εχουν εκλειψει αξιολογοι συνθετες και στιχουργοι, απλα δεν εχουν ανακαλυψει τη D.I.Y. λογικη και δεν εχουν καταλαβει οτι δε χρειαζονται μεσολαβητες για το εργο τους. Αν δε σε νοιαζει το κερδος και η δοξα, μπορεις να το κανεις και μονος σου. Η συνεπεια ειναι ο μονος τροπος για να αναγνωριστεις καποια στιγμη και να αγγιξεις μεγαλυτερο κοινο κανοντας το μονος σου. Το internet αλλωστε ειναι ελευθερο πεδιο για οποιους θελουν να προσπαθησουν.

Μουσικη βιομηχανια + ραδιοφωνο/τηλεοραση υποκουλτουρας + νοοτροπια μεγαλης μαζας + καμμια διαθεση για παραπερα ψαξιμο συνθετουν τη σηψη του σημερα.

 

[teosat]

Ο σημερινος Ελληνας εχει γινει αρκετα "απολιτικ" ωστε να αδιαφορει για οποιοδηποτε κοινωνικοπολιτικο τραγουδι. Η αδικια και η συμφορα παντα θα υπαρχει, και ισως στις μερες μας σε ακομα πιο εντονη μορφη, αλλα ο κανονας της εποχης "ειναι οτι φαμε οτι πιουμε και οτι αρπαξει ο κλς μας" και μαλιστα χωρις να προβληματιζομαστε καθολου. Κατι σαν λοβοτομη.