Gebreselassie
Μαύρος!
- Μηνύματα
- 30.925
- Reaction score
- 2.627
Δεν είναι λίγες οι φορές που για το ίδιο σύστημα, πολλοί ακροατές δίνουν εντελώς διαφορετική αξιολόγηση, ερμηνεία του ήχου που άκουσαν. Σε άλλον ακούστηκε τέλειο σε άλλον ξύριζε, σε άλλον το μπάσο ακούστηκε στακάτο ενώ σε άλλον ακούστηκε υπερβολικό. Ακόμη κι αν σε βασικά θέματα συμφωνούμε, σε επί μέρους σχεδόν πάντα εκφράζονται αρκετές διαφορετικές απόψεις.
Έχετε αναλογιστεί ποτέ τους λόγους για τους οποίους τα δικά μας αυτιά εν πολλοίς, δεν συμφωνούν πάντα με αυτά των γύρω μας? Νομίζω ότι μια προσπάθεια κατανόησης των υποκειμενικών χαρακτηριστικών του ήχου, θα μας φανεί εξαιρετικά χρήσιμη. Αν μη τι άλλο θα βγάλει μερικά συμπεράσματα, αφ’ ενός για το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας μας μερικά χαρακτηριστικά του ήχου, αφ’ ετέρου θα ορίσει τον βαθμό σπουδαιότητας μιας άποψης που εκφράζεται για ένα σύστημα από οποιονδήποτε ακροατή.
Δεν μπαίνουμε για τα καλά, αλλά αγγίζουμε τα χωράφια της ψυχοακουστικής, μιας και αυτή αποτελεί τον κλάδο της ακουστικής που μελετά τον υποκειμενικό τρόπο με τον οποίο το ανθρώπινο σύστημα ακοής αντιλαμβάνεται τους διάφορους ήχους, συμπεριλαμβανόμενης και της μουσικής (συνειδητοποίηση της ηχητικής πληροφορίας σε γνωστικό επίπεδο).
Τα υποκειμενικά χαρακτηριστικά του ήχου, είναι τρία:
- Η Ακουστότητα.
Η ακουστότητα είναι το σημαντικότερο χαρακτηριστικό και αφορά στο μέγεθος της αντίληψης που παράγει ο ήχος σε κάθε ακροατή. Το αυτί όπως είναι γνωστό αντιδρά διαφορετικά στις διάφορες συχνότητες. Οι γνωστές καμπύλες ακουστότητας δείχνουν πως πρέπει να μεταβληθεί η ένταση ενός ήχου ανά συχνότητα, έτσι ώστε το ανθρώπινο αυτί να νομίζει ότι ακούει στην ίδια ένταση. Η ανθρώπινη ακοή παρουσιάζει την μεγαλύτερη ευαισθησία στην περιοχή 1kHz-5kHz. Η στάθμη ακουστότητας μετριέται σε phon που δεν είναι τίποτε άλλο από τα dB που μετρούνται σε συχνότητα 1000Hz. Συνεπώς η ακουστότητα έχει σχέση με την ένταση του ήχου. Προφανώς κάθε άνθρωπος δεν ακούει στις ίδιες εντάσεις κάθε συχνότητα ή ομάδα συχνοτήτων. Ένα ακουόγραμμα θα αποδείξει του λόγου το αληθές. Ένα πλήρες ακουόγραμμα μετρά συχνότητες από 250Hz έως 7000Hz σε εντάσεις από 20dB έως 70dB. Κοιλιές και εμβοές είναι συνηθισμένα φαινόμενα και η απώλεια ακοής μεταξύ 20-50dB θεωρείται ήπια βαρηκοΐα, ενώ οι απώλειες μπορεί να είναι σε υψηλές ή χαμηλές συχνότητες. Αν έχετε έναν ισοσταθμιστή στο σπίτι, δοκιμάστε να ακούσετε τι σημαίνει αυξομείωση εντάσεων 10-15dB σε φάσμα διαθέσιμων από το μηχάνημα συχνοτήτων. Θα γελάτε 10 μέρες...
- Το ύψος.
Το ύψος ή η οξύτητα είναι ένα χαρακτηριστικό του ήχου, αποτέλεσμα (επίσης) της θεμελιώδους συχνότητας. Το ύψος ήχου διακρίνεται σε "βαρύ" και "οξύ" και είναι αποτέλεσμα των κινήσεων του σώματος που παράγει τον ήχο και του ίδιου του σώματος. Μεγάλος αριθμός ταλαντώσεων παράγει υψηλές συχνότητες ενώ μικρότερος παράγει χαμηλές. Οξείς ήχοι είναι ήχοι υψηλών συχνοτήτων ενώ βαρείς ήχοι είναι αυτοί χαμηλών συχνοτήτων. Το πώς αντιλαμβανόμαστε συνεπώς ένα έγχορδο και η κατάταξη του ήχου αυτού σε οξύ ή βαρύ, εξαρτάται από το μήκος, την διάμετρο και τον αριθμό των ταλαντώσεων που κάνει. Πόσοι από εμάς όμως μπορούν να ξεχωρίσουν τα έγχορδα μιας ορχήστρας (βιολί, βιόλα, βιολοντσέλο, κοντραμπάσο) αν δε τα βλέπουν? Πως θα χαρακτήριζε ο καθένας από εμάς το ύψος του ήχου των τεσσάρων εγχόρδων της ορχήστρας? Πως την τρομπέτα και πως την τούμπα?...
- Η χροιά.
Οι χροιά ή αλλιώς το ποιόν του ήχου, είναι άλλο ένα υποκειμενικό χαρακτηριστικό του ήχου. Είναι αυτό που κάνει τους ήχους να διαφέρουν, ακόμη κι αν τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά τους είναι ίδια. Όταν μιλάμε για χροιές, αναφερόμαστε σε σύνθετους ήχους. Το πλήθος και το πλάτος των αρμονικών συχνοτήτων, δίνουν την υποκειμενική αντίληψη της χροιάς. Όπως και η φωνή κάθε ανθρώπου έτσι και τα μουσικά όργανα έχουν διαφορετικές χροιές το ένα από το άλλο, παρά το γεγονός ότι μιλάμε για τα ίδια όργανα. Το υλικό κατασκευής, το ακριβές σχήμα, το υλικό της χορδής, ο τρόπος παιξίματος είναι μερικοί από τους παράγοντες που καθορίζουν την χροιά ενός έγχορδου οργάνου...
Όπως αντιλαμβάνεστε μιλάμε για ΜΕΓΑΛΟ μπλέξιμο.
Για να το μπερδέψω όσο δεν πάει άλλο, θα βάλω στο παιχνίδι και την ψυχοακουστική διερεύνηση. Εδώ δεν συζητάμε πλέον απλά για την ακοή ενός ατόμου (όπως αυτή μετράται με ένα ακουόγραμμα), αλλά για την ικανότητά του να κατανοεί, συνειδητοποιεί, αποκωδικοποιεί και τελικά επικοινωνεί με βάση αυτό που άκουσε. Πέραν αυτών, εδώ εισάγονται και στοιχεία όπως πχ η κατεύθυνση του ήχου που ακούμε ή η εύρεση της ηχητικής πηγής στον χώρο γενικά.
...
Έχετε αναλογιστεί ποτέ τους λόγους για τους οποίους τα δικά μας αυτιά εν πολλοίς, δεν συμφωνούν πάντα με αυτά των γύρω μας? Νομίζω ότι μια προσπάθεια κατανόησης των υποκειμενικών χαρακτηριστικών του ήχου, θα μας φανεί εξαιρετικά χρήσιμη. Αν μη τι άλλο θα βγάλει μερικά συμπεράσματα, αφ’ ενός για το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας μας μερικά χαρακτηριστικά του ήχου, αφ’ ετέρου θα ορίσει τον βαθμό σπουδαιότητας μιας άποψης που εκφράζεται για ένα σύστημα από οποιονδήποτε ακροατή.
Δεν μπαίνουμε για τα καλά, αλλά αγγίζουμε τα χωράφια της ψυχοακουστικής, μιας και αυτή αποτελεί τον κλάδο της ακουστικής που μελετά τον υποκειμενικό τρόπο με τον οποίο το ανθρώπινο σύστημα ακοής αντιλαμβάνεται τους διάφορους ήχους, συμπεριλαμβανόμενης και της μουσικής (συνειδητοποίηση της ηχητικής πληροφορίας σε γνωστικό επίπεδο).
Τα υποκειμενικά χαρακτηριστικά του ήχου, είναι τρία:
- Η Ακουστότητα.
Η ακουστότητα είναι το σημαντικότερο χαρακτηριστικό και αφορά στο μέγεθος της αντίληψης που παράγει ο ήχος σε κάθε ακροατή. Το αυτί όπως είναι γνωστό αντιδρά διαφορετικά στις διάφορες συχνότητες. Οι γνωστές καμπύλες ακουστότητας δείχνουν πως πρέπει να μεταβληθεί η ένταση ενός ήχου ανά συχνότητα, έτσι ώστε το ανθρώπινο αυτί να νομίζει ότι ακούει στην ίδια ένταση. Η ανθρώπινη ακοή παρουσιάζει την μεγαλύτερη ευαισθησία στην περιοχή 1kHz-5kHz. Η στάθμη ακουστότητας μετριέται σε phon που δεν είναι τίποτε άλλο από τα dB που μετρούνται σε συχνότητα 1000Hz. Συνεπώς η ακουστότητα έχει σχέση με την ένταση του ήχου. Προφανώς κάθε άνθρωπος δεν ακούει στις ίδιες εντάσεις κάθε συχνότητα ή ομάδα συχνοτήτων. Ένα ακουόγραμμα θα αποδείξει του λόγου το αληθές. Ένα πλήρες ακουόγραμμα μετρά συχνότητες από 250Hz έως 7000Hz σε εντάσεις από 20dB έως 70dB. Κοιλιές και εμβοές είναι συνηθισμένα φαινόμενα και η απώλεια ακοής μεταξύ 20-50dB θεωρείται ήπια βαρηκοΐα, ενώ οι απώλειες μπορεί να είναι σε υψηλές ή χαμηλές συχνότητες. Αν έχετε έναν ισοσταθμιστή στο σπίτι, δοκιμάστε να ακούσετε τι σημαίνει αυξομείωση εντάσεων 10-15dB σε φάσμα διαθέσιμων από το μηχάνημα συχνοτήτων. Θα γελάτε 10 μέρες...
- Το ύψος.
Το ύψος ή η οξύτητα είναι ένα χαρακτηριστικό του ήχου, αποτέλεσμα (επίσης) της θεμελιώδους συχνότητας. Το ύψος ήχου διακρίνεται σε "βαρύ" και "οξύ" και είναι αποτέλεσμα των κινήσεων του σώματος που παράγει τον ήχο και του ίδιου του σώματος. Μεγάλος αριθμός ταλαντώσεων παράγει υψηλές συχνότητες ενώ μικρότερος παράγει χαμηλές. Οξείς ήχοι είναι ήχοι υψηλών συχνοτήτων ενώ βαρείς ήχοι είναι αυτοί χαμηλών συχνοτήτων. Το πώς αντιλαμβανόμαστε συνεπώς ένα έγχορδο και η κατάταξη του ήχου αυτού σε οξύ ή βαρύ, εξαρτάται από το μήκος, την διάμετρο και τον αριθμό των ταλαντώσεων που κάνει. Πόσοι από εμάς όμως μπορούν να ξεχωρίσουν τα έγχορδα μιας ορχήστρας (βιολί, βιόλα, βιολοντσέλο, κοντραμπάσο) αν δε τα βλέπουν? Πως θα χαρακτήριζε ο καθένας από εμάς το ύψος του ήχου των τεσσάρων εγχόρδων της ορχήστρας? Πως την τρομπέτα και πως την τούμπα?...
- Η χροιά.
Οι χροιά ή αλλιώς το ποιόν του ήχου, είναι άλλο ένα υποκειμενικό χαρακτηριστικό του ήχου. Είναι αυτό που κάνει τους ήχους να διαφέρουν, ακόμη κι αν τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά τους είναι ίδια. Όταν μιλάμε για χροιές, αναφερόμαστε σε σύνθετους ήχους. Το πλήθος και το πλάτος των αρμονικών συχνοτήτων, δίνουν την υποκειμενική αντίληψη της χροιάς. Όπως και η φωνή κάθε ανθρώπου έτσι και τα μουσικά όργανα έχουν διαφορετικές χροιές το ένα από το άλλο, παρά το γεγονός ότι μιλάμε για τα ίδια όργανα. Το υλικό κατασκευής, το ακριβές σχήμα, το υλικό της χορδής, ο τρόπος παιξίματος είναι μερικοί από τους παράγοντες που καθορίζουν την χροιά ενός έγχορδου οργάνου...
Όπως αντιλαμβάνεστε μιλάμε για ΜΕΓΑΛΟ μπλέξιμο.
Για να το μπερδέψω όσο δεν πάει άλλο, θα βάλω στο παιχνίδι και την ψυχοακουστική διερεύνηση. Εδώ δεν συζητάμε πλέον απλά για την ακοή ενός ατόμου (όπως αυτή μετράται με ένα ακουόγραμμα), αλλά για την ικανότητά του να κατανοεί, συνειδητοποιεί, αποκωδικοποιεί και τελικά επικοινωνεί με βάση αυτό που άκουσε. Πέραν αυτών, εδώ εισάγονται και στοιχεία όπως πχ η κατεύθυνση του ήχου που ακούμε ή η εύρεση της ηχητικής πηγής στον χώρο γενικά.
...
