- Μηνύματα
- 28.176
- Reaction score
- 59
«Γκίνες» - Η νέα ταινία του Αλέξη Καρδαρά
Μπορεί να πέρασε καιρός, για την ακρίβεια οκτώ χρόνια, από την πρώτη ταινία του Αλέξη Καρδαρά, την πετυχημένη «Ληστεία», αλλά να που ο ταλαντούχος σκηνοθέτης επιστρέφει με την καινούργια κωμωδία «Γκίνες» - στις αίθουσες το φθινόπωρο.
Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος (Γκίνες) και η Μαρκέλλα Γιαννάτου (Μαρία) σε μια σκηνή από την ταινία του Αλέξη Καρδαρά
Ηρωας είναι ένας συμπαθής τυχοδιώκτης ο Ευτύχης (Γιώργος Πυρπασόπουλος). Είναι τόσο γκαντέμης ώστε οι φίλοι του του έχουν κολλήσει το παρατσούκλι «Γκίνες». Προέκυψε από ένα καλαμπούρι της παρέας, που έλεγε: «Απ' τις πολλές τις γκίνιες, σε γράψανε στο Γκίνες/ και από Ευτύχη που σε λέγανε, τώρα σε λένε Γκίνες».
Ερχεται όμως μια μέρα που ο Γκίνες κρυφακούει τον δανειστή του Μίλτο (Ακης Σακελλαρίου) να κουβεντιάζει με τον συνέταιρό του (Δημήτρης Αλεξανδρής) -αμφότεροι άνθρωποι του υποκόσμου- και να λένε για έναν κρυμένο θησαυρό. Καταφέρνει να πάρει στα χέρια του τον χάρτη και ξεκινάει για την ορεινή Ελλάδα - τα γυρίσματα έγιναν στο Καρπενήσι και την ορεινή Αρκαδία.
Υποτίθεται ότι ο θησαυρός είναι κρυμμένος πίσω από μια ταβέρνα. Την έχει μόλις ανοίξει ο Κώστας (Στέλιος Μάινας), ένας Ελληνας της Αυστραλίας. Και από κει και πέρα αρχίζουν οι περιπέτειες αλλά και ένας μεγάλος έρωτας μεταξύ του Γκίνες και της Μαρίας, της γυναίκας του ταβερνιάρη (Μαρκέλλα Γιαννάτου).
«Περιπέτεια με πολύ χιούμορ, που φτάνει στα όρια της κωμωδίας», ορίζει ο Καρδαράς την ταινία του. Επειδή ακριβώς κεντρική ιδέα είναι η τύχη αλλά και η γκαντεμιά, το στόρι είναι γεμάτο ανατροπές. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν έχει χάπι εντ. Ακόμα και αν δεν έρχεται εύκολα, δεν παύουν στο τέλος όλοι, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, να μένουν ικανοποιημένοι.
Για τον Καρδαρά άλλωστε το χάπι εντ είναι μονόδρομος για την κωμωδία. «Αλλιώς θα ήταν τραγωδία», λέει. «Αξίζει στον θεατή να βλέπει ιστορίες με ευχάριστο τέλος». Στην ταινία του δανείζεται τη βασική ιδέα των φιλμ νουάρ, όπου συνήθως ο ήρωας προσπαθεί κάτι, αλλά δεν το καταφέρνει. Μπορεί στην περίπτωση του Γκίνες το τέλος να είναι καλό, αλλά η μεγάλη του ατυχία είναι ο έρωτας της Μαρίας, ο οποίος μόνο μπελάδες θα του φέρει.
Στη Μαρία οφείλεται και η ιταλική καντσονέτα που ακούγεται στην ταινία. Την έχει γράψει, όπως και όλο το σάουντρακ, ο Σταύρος Ξαρχάκος και την ερμηνεύει ο Μάριος Φραγκούλης. Είναι το αγαπημένο της τραγούδι, γιατί έχει ένα όνειρο: να πάει στην Ιταλία. Κι αν δεν πάει, έστω να έρθει ένας Ιταλός πάνω σε μια βέσπα και να την πάρει μακριά.
Οι σπουδές του Αλέξη Καρδαρά στον κινηματογράφο και στην ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης έχουν αφήσει το στίγμα τους στη ματιά του. «Οταν ήμουν εκεί μου άρεσε ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος. Ηταν έντονο τότε αυτό το ρεύμα και γέννησε σκηνοθέτες σαν τον Τζάρμους, που είναι περισσότερο Ευρωπαίοι από άλλους Αμερικανούς. Προφανώς εφαρμόζω αυτά που έμαθα στην Αμερική, αλλά ο κινηματογράφος είναι παγκόσμιος. Διαφοροποιείται μόνο ως προς τη διαχείριση των κινηματογραφικών θεμάτων. Στην Αμερική γίνεται πιο επιφανειακά, οι Ευρωπαίοι εμβαθύνουν περισσότερο», λέει.
Κι αν αυτή είναι μόλις η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, στο μεταξύ έγραψε τα σενάρια για τις ταινίες «Η γυναίκα είναι σκληρός άνθρωπος» του Αντώνη Καφετζόπουλου και «Δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ» του Φίλιππου Τσίτου. Συνήθως γράφει κατά παραγγελίαν για άλλους σκηνοθέτες. «Αν όμως θες πολύ να διηγηθείς μια ιστορία που έχεις γράψει ο ίδιος, τότε τη σκηνοθετείς κιόλας. Είναι όπως συμβαίνει με τα ανέκδοτα. Ενα που σου αρέσει πολύ, θέλεις να το πεις ο ίδιος. Ειδικά αν είναι δικό σου. Δεν έχει να κάνει με τον αν μπορείς να το πεις καλύτερα ή χειρότερα».
Παίζουν ακόμα: Αντώνης Καφετζόπουλος, Κωνσταντίνος Κορωναίος.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Μπορεί να πέρασε καιρός, για την ακρίβεια οκτώ χρόνια, από την πρώτη ταινία του Αλέξη Καρδαρά, την πετυχημένη «Ληστεία», αλλά να που ο ταλαντούχος σκηνοθέτης επιστρέφει με την καινούργια κωμωδία «Γκίνες» - στις αίθουσες το φθινόπωρο.
Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος (Γκίνες) και η Μαρκέλλα Γιαννάτου (Μαρία) σε μια σκηνή από την ταινία του Αλέξη Καρδαρά
Ηρωας είναι ένας συμπαθής τυχοδιώκτης ο Ευτύχης (Γιώργος Πυρπασόπουλος). Είναι τόσο γκαντέμης ώστε οι φίλοι του του έχουν κολλήσει το παρατσούκλι «Γκίνες». Προέκυψε από ένα καλαμπούρι της παρέας, που έλεγε: «Απ' τις πολλές τις γκίνιες, σε γράψανε στο Γκίνες/ και από Ευτύχη που σε λέγανε, τώρα σε λένε Γκίνες».
Ερχεται όμως μια μέρα που ο Γκίνες κρυφακούει τον δανειστή του Μίλτο (Ακης Σακελλαρίου) να κουβεντιάζει με τον συνέταιρό του (Δημήτρης Αλεξανδρής) -αμφότεροι άνθρωποι του υποκόσμου- και να λένε για έναν κρυμένο θησαυρό. Καταφέρνει να πάρει στα χέρια του τον χάρτη και ξεκινάει για την ορεινή Ελλάδα - τα γυρίσματα έγιναν στο Καρπενήσι και την ορεινή Αρκαδία.
Υποτίθεται ότι ο θησαυρός είναι κρυμμένος πίσω από μια ταβέρνα. Την έχει μόλις ανοίξει ο Κώστας (Στέλιος Μάινας), ένας Ελληνας της Αυστραλίας. Και από κει και πέρα αρχίζουν οι περιπέτειες αλλά και ένας μεγάλος έρωτας μεταξύ του Γκίνες και της Μαρίας, της γυναίκας του ταβερνιάρη (Μαρκέλλα Γιαννάτου).
«Περιπέτεια με πολύ χιούμορ, που φτάνει στα όρια της κωμωδίας», ορίζει ο Καρδαράς την ταινία του. Επειδή ακριβώς κεντρική ιδέα είναι η τύχη αλλά και η γκαντεμιά, το στόρι είναι γεμάτο ανατροπές. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν έχει χάπι εντ. Ακόμα και αν δεν έρχεται εύκολα, δεν παύουν στο τέλος όλοι, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, να μένουν ικανοποιημένοι.
Για τον Καρδαρά άλλωστε το χάπι εντ είναι μονόδρομος για την κωμωδία. «Αλλιώς θα ήταν τραγωδία», λέει. «Αξίζει στον θεατή να βλέπει ιστορίες με ευχάριστο τέλος». Στην ταινία του δανείζεται τη βασική ιδέα των φιλμ νουάρ, όπου συνήθως ο ήρωας προσπαθεί κάτι, αλλά δεν το καταφέρνει. Μπορεί στην περίπτωση του Γκίνες το τέλος να είναι καλό, αλλά η μεγάλη του ατυχία είναι ο έρωτας της Μαρίας, ο οποίος μόνο μπελάδες θα του φέρει.
Στη Μαρία οφείλεται και η ιταλική καντσονέτα που ακούγεται στην ταινία. Την έχει γράψει, όπως και όλο το σάουντρακ, ο Σταύρος Ξαρχάκος και την ερμηνεύει ο Μάριος Φραγκούλης. Είναι το αγαπημένο της τραγούδι, γιατί έχει ένα όνειρο: να πάει στην Ιταλία. Κι αν δεν πάει, έστω να έρθει ένας Ιταλός πάνω σε μια βέσπα και να την πάρει μακριά.
Οι σπουδές του Αλέξη Καρδαρά στον κινηματογράφο και στην ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης έχουν αφήσει το στίγμα τους στη ματιά του. «Οταν ήμουν εκεί μου άρεσε ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος. Ηταν έντονο τότε αυτό το ρεύμα και γέννησε σκηνοθέτες σαν τον Τζάρμους, που είναι περισσότερο Ευρωπαίοι από άλλους Αμερικανούς. Προφανώς εφαρμόζω αυτά που έμαθα στην Αμερική, αλλά ο κινηματογράφος είναι παγκόσμιος. Διαφοροποιείται μόνο ως προς τη διαχείριση των κινηματογραφικών θεμάτων. Στην Αμερική γίνεται πιο επιφανειακά, οι Ευρωπαίοι εμβαθύνουν περισσότερο», λέει.
Κι αν αυτή είναι μόλις η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, στο μεταξύ έγραψε τα σενάρια για τις ταινίες «Η γυναίκα είναι σκληρός άνθρωπος» του Αντώνη Καφετζόπουλου και «Δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ» του Φίλιππου Τσίτου. Συνήθως γράφει κατά παραγγελίαν για άλλους σκηνοθέτες. «Αν όμως θες πολύ να διηγηθείς μια ιστορία που έχεις γράψει ο ίδιος, τότε τη σκηνοθετείς κιόλας. Είναι όπως συμβαίνει με τα ανέκδοτα. Ενα που σου αρέσει πολύ, θέλεις να το πεις ο ίδιος. Ειδικά αν είναι δικό σου. Δεν έχει να κάνει με τον αν μπορείς να το πεις καλύτερα ή χειρότερα».
Παίζουν ακόμα: Αντώνης Καφετζόπουλος, Κωνσταντίνος Κορωναίος.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
