Aν είναι εφικτό να ψηφιοποιήσεις πριν τους προ, όλα τα παραπάνω θα περιληφθούν στο file που θα προκύψει, έχουν όμως περιληφθεί και στα guitar1,2,3. Οι στάθμες είναι η βασική δυσκολία.
Υπάρχει πρόβλημα στην αποσυμπίεση, όταν το άνοιγμα ή το σώσιμο στον δίσκο, γίνεται με internet explorer (7 στην δικιά μου περίπτωση).
Αυτός είναι και ο λόγος που μας αρέσει ένα ενισχυτής ή όχι, χωρίς να μπορούμε να το εξηγήσουμε ?
Σωστά, αλλά ο προσδιορισμός αυτής της ταυτότητας προϋποθέτει άμεση σύγκριση, με όλα τα υπόλοιπα μέρη του συστήματος κοινά, και χρησιμοποιώντας το ίδιο κομμάτι από τον ίδιο δίσκο και στον ίδιο χώρο. Διαφορετικά, είναι τόσοι οι παράγοντες που διαφοροποιούν το ακουστικό αποτέλεσμα, που είναι σαν να αποφαίνεται για το σχέδιο του χαλιού κοιτάζοντας τα χνούδια του.
Επομένως λογικό που μου άρεσε περισσότερο το quiter3.... Guitar 3: Το αντίθετο της 1ης περίπτωσης. Μπόλικη χορδή, ελάχιστο αντηχείο. Πριμαριστό αποτέλεσμα, που μπορεί να εκληφθεί ως «επιθετικό», «διαυγές», «κρυστάλλινο», «κλινικό», κιμάς μόσχου νωπός, με τη βούλα τα καρπούζια, κλπ.
.....
Με άλλα λόγια, οι «χροιές» είναι στο χέρι του ηχολήπτη, και σκεφθείτε τι μπορεί να γίνει και εκ των υστέρων, στο post production
γιατί σε unplugged ακρόαση αυτό ακούς, μπόλικη χορδή και ελάχιστο αντηχείο. Τώρα αν αυτό είναι επιθετικό, θα το αντιμετωπίσω, ο άντρας ο ψημένος, ο σατράπης, ο πρόστυχος! :142:
Αφού δεχόμαστε αυτό, το ερώτημα είναι πως ?
Κατα την αποψη μου και αυτο ισχυει για ολα τα κομματια ενος συστηματος, απο πηγη μεχρι χωρο, και κατα αντιστροφη σειρα σπουδαιοτητας [χονδρικα] ειναι....
Εδώ άμα αλλάξεις ένα καλάμι σε σαξόφωνο, κλαρινέτο ή όμποε, νομίζεις ότι ακούς άλλο όργανο.
