- Μηνύματα
- 3.618
- Reaction score
- 6
ΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΑ – ΠΟΛΥΚΑΝΑΛΟΙ ΕΓΓΡΑΦΕΙΣ.
Δεν είναι πολύ μακριά ο καιρός που πολλοί λάτρεις της μουσικής χρησιμοποιούσαν μαγνητόφωνα για να ακούσουν την αγαπημένη τους μουσική.
Το υλικό φυσικά η πασίγνωστη σε όλους μας μαγνητοταινία.
Τα μαγνητόφωνα λοιπόν τα οποία για πολλά χρόνια έκαναν παρέα στους μουσικόφιλους, σήμερα έχουν γίνει παρελθόν, επισυνάπτοντας τους κιόλας … κακό ήχο.
Δεν είναι επί του παρόντος να συζητήσουμε την ποιότητα του ήχου των μαγνητοφώνων, άλλωστε δεν είναι αυτός ο σκοπός του thread, αλλά να μάθουμε την λειτουργία τους, σε σχέση με την ηχογράφηση.
Στην αρχή της εμφάνισης τους τα μαγνητόφωνα διέθεταν πολύ μικρές ταχύτητες, 1.7/8 inch, που σημαίνει ότι πάνω από την κεφαλή περνούσαν 1.7/8 της ίντσας ανά δευτερόλεπτο.
Οι ταχύτητες των μαγνητοφώνων μετριούνται σε i.p.s (inches per second).
Επειδή όμως η ταχύτητα των 1.7/8 i.p.s, ήταν εξαιρετικά αργή με αποτέλεσμα να υπάρχει πολύς θόρυβος ταινίας, οι ταχύτητες άρχισαν σιγά σιγά να αυξάνονται και από 1.7/8 i.p.s, έγιναν 3.3/4 i.p.s, κατόπιν 7.5 i.p.s και πολύ αργότερα 15 i.p.s και 30 i.p.s.
Όσο λοιπόν ανεβαίνουμε σε ταχύτητα τόσο λιγότερο θόρυβο ταινίας έχουμε. Εάν τώρα προσθέσουμε και τα συστήματα αποθορυβοποίησης (noise reduction), τότε έχουμε σχεδόν μηδενικό θόρυβο ταινίας.
Οι 30 i.p.s δεν υπήρξαν ποτέ ευρείας κατανάλωσης, δηλαδή δεν είχαν εφαρμογή στα home μαγνητόφωνα παρά μόνο στους επαγγελματικούς πολυκανάλους εγγραφείς, στους οποίους υπήρχαν μόνο, 15 & 30 i.ps.
Οι ταινίες από την άλλη κυκλοφορούσαν σε διάφορα μεγέθη σε σχέση με το πλάτος τους.
1 / 4 inch, 0.5 inch. 1 inch και 2 inches.
Όλα τα home tapes χρησιμοποιούσαν 1 /4 inch tape εκ των οποίων μερικά από αυτά είχαν την δυνατότητα να παίζουν είτε προς την μια κατεύθυνση, είτε προς την άλλη και είχαν την ονομασία quarter, ενώ εκείνα που έπαιζαν μόνο προς μια κατεύθυνση, είχαν την ονομασία, full track.
Οι ταινίες από μόνες τους δεν είχαν συγκεκριμένο αριθμό καναλιών. Τα κανάλια της ταινίας διαμορφωνόντουσαν ανάλογα με την κεφαλη εγγραφής του εκάστοτε μαγνητοφώνου. Γιαυτό, μπορούμε να συναντήσουμε σε ταινία 1 / 4 inch, 2 η και 4 κανάλια, τα οποία εγγράφονται και αναπαράγονται μόνο προς την μια κατεύθυνση.
Σε ταινία 2 ιντσών μπορούσαμε να εγγράψουμε 8, 16 και 24 κανάλια ταυτόχρονα, απλά αλλάζοντας το μπλοκ των κεφάλων πάνω στον εγγραφέα.
Οι εταιρίες οι οποίες ήταν πολύ γνώστες όσον αφορά τα πολυκάναλα μαγνητόφωνα αλλά και τα επαγγελματικά δυκάναλα ήταν η Studer, η Otari, και η Revox.
Studer :
Otari :
και τα δύο θρυλικά της Revox το Α77 :
Και το Β77:
Δεν είναι πολύ μακριά ο καιρός που πολλοί λάτρεις της μουσικής χρησιμοποιούσαν μαγνητόφωνα για να ακούσουν την αγαπημένη τους μουσική.
Το υλικό φυσικά η πασίγνωστη σε όλους μας μαγνητοταινία.
Τα μαγνητόφωνα λοιπόν τα οποία για πολλά χρόνια έκαναν παρέα στους μουσικόφιλους, σήμερα έχουν γίνει παρελθόν, επισυνάπτοντας τους κιόλας … κακό ήχο.
Δεν είναι επί του παρόντος να συζητήσουμε την ποιότητα του ήχου των μαγνητοφώνων, άλλωστε δεν είναι αυτός ο σκοπός του thread, αλλά να μάθουμε την λειτουργία τους, σε σχέση με την ηχογράφηση.
Στην αρχή της εμφάνισης τους τα μαγνητόφωνα διέθεταν πολύ μικρές ταχύτητες, 1.7/8 inch, που σημαίνει ότι πάνω από την κεφαλή περνούσαν 1.7/8 της ίντσας ανά δευτερόλεπτο.
Οι ταχύτητες των μαγνητοφώνων μετριούνται σε i.p.s (inches per second).
Επειδή όμως η ταχύτητα των 1.7/8 i.p.s, ήταν εξαιρετικά αργή με αποτέλεσμα να υπάρχει πολύς θόρυβος ταινίας, οι ταχύτητες άρχισαν σιγά σιγά να αυξάνονται και από 1.7/8 i.p.s, έγιναν 3.3/4 i.p.s, κατόπιν 7.5 i.p.s και πολύ αργότερα 15 i.p.s και 30 i.p.s.
Όσο λοιπόν ανεβαίνουμε σε ταχύτητα τόσο λιγότερο θόρυβο ταινίας έχουμε. Εάν τώρα προσθέσουμε και τα συστήματα αποθορυβοποίησης (noise reduction), τότε έχουμε σχεδόν μηδενικό θόρυβο ταινίας.
Οι 30 i.p.s δεν υπήρξαν ποτέ ευρείας κατανάλωσης, δηλαδή δεν είχαν εφαρμογή στα home μαγνητόφωνα παρά μόνο στους επαγγελματικούς πολυκανάλους εγγραφείς, στους οποίους υπήρχαν μόνο, 15 & 30 i.ps.
Οι ταινίες από την άλλη κυκλοφορούσαν σε διάφορα μεγέθη σε σχέση με το πλάτος τους.
1 / 4 inch, 0.5 inch. 1 inch και 2 inches.
Όλα τα home tapes χρησιμοποιούσαν 1 /4 inch tape εκ των οποίων μερικά από αυτά είχαν την δυνατότητα να παίζουν είτε προς την μια κατεύθυνση, είτε προς την άλλη και είχαν την ονομασία quarter, ενώ εκείνα που έπαιζαν μόνο προς μια κατεύθυνση, είχαν την ονομασία, full track.
Οι ταινίες από μόνες τους δεν είχαν συγκεκριμένο αριθμό καναλιών. Τα κανάλια της ταινίας διαμορφωνόντουσαν ανάλογα με την κεφαλη εγγραφής του εκάστοτε μαγνητοφώνου. Γιαυτό, μπορούμε να συναντήσουμε σε ταινία 1 / 4 inch, 2 η και 4 κανάλια, τα οποία εγγράφονται και αναπαράγονται μόνο προς την μια κατεύθυνση.
Σε ταινία 2 ιντσών μπορούσαμε να εγγράψουμε 8, 16 και 24 κανάλια ταυτόχρονα, απλά αλλάζοντας το μπλοκ των κεφάλων πάνω στον εγγραφέα.
Οι εταιρίες οι οποίες ήταν πολύ γνώστες όσον αφορά τα πολυκάναλα μαγνητόφωνα αλλά και τα επαγγελματικά δυκάναλα ήταν η Studer, η Otari, και η Revox.
Studer :
Otari :
και τα δύο θρυλικά της Revox το Α77 :
Και το Β77: