- Μηνύματα
- 8.235
- Reaction score
- 10.704
Βάλτε τους τίτλους.
Ας ξεκινήσουμε με ένα γρίφο: δείτε την παρακάτω φωτογραφία και βρείτε τι δείχνουν τα "1", "2" και "3".
Εάν απαντήσατε:
1: Το μαύρο, βελούδινο πλαίσιο της οθόνης
2: Το "μαύρο" που στην πραγματικότητα βλέπουμε στην οθόνη
3: Το καλύτερο δυνατό "μαύρο" που επιτρέπει ο συνδυασμός χώρου, φωτισμού και οθόνης
...ή κάτι ανάλογο, τότε το βρήκατε!
Η διαδικασία.
Αυτό που βλέπουμε στην πρώτη εικόνα, είναι τμήμα από την οθόνη ενός προβολέα που προβάλει το πάτερν μέτρησης ANSI contrast, όπως καταδείχνεται προσεγγιστικά παρακάτω, με κόκκινο περίγραμμα:
Η πρώτη φωτογραφία όμως, έχει ληφθεί ενώ τμήμα της οθόνης σκιαζόταν από ένα κομμάτι μαύρου ματ χαρτονιού, τοποθετημένου σε απόσταση από την οθόνη. Η σκιά του φαίνεται στην περιοχή "3" της πρώτης εικόνας. Η φωτογραφία περιλαμβάνει επίσης και ένα τμήμα του πλαισίου της οθόνης, που είναι η περιοχή "1".
Ο χώρος.
Αυτό που βλέπουμε στη φωτογραφία, προέρχεται από ένα εξειδικευμένο home-cinema χώρο, όπου έχουν ληφθεί μέτρα όπως:
Η οθόνη είναι μια λευκή Stewart Studiotek ST130 100" με κέρδος 1,3.
Ο προβολέας είναι ένας BenQ W5000, ρυθμισμένος να αποδίδει το βέλτιστο δυνατό μαύρο που επιτρέπει αποδεκτή φωτεινότητα σε αυτήν την οθόνη. Παρότι ο προβολέας με αυτές τις ρυθμίσεις έχει αρκετά ικανοποιητικό μαύρο (ειδικά "ANSI"), σε καμία περίπτωση δεν είναι από τους κορυφαίους σε αυτό το χαρακτηριστικό.
Ως εκ τούτου, μάλλον προκαλεί έκπληξη η μικρή διαφορά μεταξύ των περιοχών "2" και "3". Αυτό είναι ορατό και δια γυμνού οφθαλμού, αλλά νομίζω αποτυπώνεται ικανοποιητικά και στη φωτογραφία.
Και τι γίνεται με τις γκρι οθόνες;
Κάτι που ίσως αναρωτηθεί κάποιος, είναι πως συμπεριφέρονται σε τέτοιες συνθήκες οι γκρι οθόνες υψηλού κοντράστ. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι συγκρίνοντας την Studiotek με τη "αδελφή" Firehawk G3, η δεύτερη έχει ορατά καλύτερη απόδοση, χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι δίνει πλήρη λύση στο πρόβλημα. Αυτό -δηλαδή η προφύλαξη του ANSI contrast από τις δευτερογενείς ανακλάσεις- είναι κατά τη γνώμη μου το μόνο πλεονέκτημα των γκρι οθονών. Αντίθετα δεν επιφέρουν πρακτικά καμία βελτίωση στο εγγενές On/Off contrast ενός προβολέα. Για το λόγο αυτό, επαναλαμβάνω την άποψή μου ότι είναι καταλληλότερες για προβολείς με χαμηλό ANSI contrast και προβληματικούς χώρους, γιατί -ως γνωστόν- τα πάντα είναι θέμα ισορροπίας.
Συμπέρασμα.
Εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι -ότι ακόμα και υπό σχετικά ελεγχόμενες συνθήκες- υπάρχουν αρκετές επιστροφές φωτός από το χώρο στην οθόνη, ώστε να προκαλούν ορατή υποβάθμιση του "μαύρου" που βλέπουμε. Με λευκούς τοίχους -ειδικά αν είναι κοντά στην οθόνη- η κατάσταση γίνεται... ανεξέλεγκτη, όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς, αν βρεθείτε σε τέτοιες συνθήκες.
Σημειωτέον ότι αυτό είναι ανεξάρτητο της τεχνολογίας του προβολέα, δηλαδή ακόμα κι ένας CRT ανάλογης φωτεινότητας θα αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα: θα ήταν αδύνατο να δώσει στην οθόνη καλύτερο μαύρο από αυτό που φαίνεται στο "3" (και στην πραγματικότητα το "2" του θα ήταν χειρότερο, λόγω πολύ χαμηλού ANSI contrast -αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα).
Οι παραπάνω παρατηρήσεις αφορούν κυρίως τις μικτές σκηνές, που όμως είναι συνήθως οι περισσότερες. Αυτές που επηρεάζονται λιγότερο είναι οι πολύ σκοτεινές σκηνές, όπου φυσικά οι προβολείς με μεγάλο On/Off contrast δείχνουν τα δόντια τους ακόμα και υπό λιγότερο ευνοϊκές συνθήκες χώρου.
Θα κλείσω το άρθρο, δίνοντας μια λίγο διαφορετική απάντηση στον αρχικό γρίφο σχετικά με την εικονιζόμενη μικτή σκηνή:
Ας ξεκινήσουμε με ένα γρίφο: δείτε την παρακάτω φωτογραφία και βρείτε τι δείχνουν τα "1", "2" και "3".
Εάν απαντήσατε:
1: Το μαύρο, βελούδινο πλαίσιο της οθόνης
2: Το "μαύρο" που στην πραγματικότητα βλέπουμε στην οθόνη
3: Το καλύτερο δυνατό "μαύρο" που επιτρέπει ο συνδυασμός χώρου, φωτισμού και οθόνης
...ή κάτι ανάλογο, τότε το βρήκατε!
Η διαδικασία.
Αυτό που βλέπουμε στην πρώτη εικόνα, είναι τμήμα από την οθόνη ενός προβολέα που προβάλει το πάτερν μέτρησης ANSI contrast, όπως καταδείχνεται προσεγγιστικά παρακάτω, με κόκκινο περίγραμμα:
Η πρώτη φωτογραφία όμως, έχει ληφθεί ενώ τμήμα της οθόνης σκιαζόταν από ένα κομμάτι μαύρου ματ χαρτονιού, τοποθετημένου σε απόσταση από την οθόνη. Η σκιά του φαίνεται στην περιοχή "3" της πρώτης εικόνας. Η φωτογραφία περιλαμβάνει επίσης και ένα τμήμα του πλαισίου της οθόνης, που είναι η περιοχή "1".
Ο χώρος.
Αυτό που βλέπουμε στη φωτογραφία, προέρχεται από ένα εξειδικευμένο home-cinema χώρο, όπου έχουν ληφθεί μέτρα όπως:
- όλοι οι τοίχοι και η οροφή είναι βαμμένα στους δεύτερους πιο σκούρους τόνους που υπήρχαν στο χρωματολόγιο
- το δάπεδο καλύπτεται από γκρι και γαλάζια μοκέτα
- γύρω από την οθόνη υπάρχουν πάνελς επενδεδυμένα με μαύρη τσόχα
- όλες οι γυάλινες επιφάνειες είναι καλυμμένες με βελούδινες κουρτίνες
- τα έπιπλα του χώρου είναι επίσης σε σκούρους τόνους
- υπάρχει πλήρης έλεγχος φωτισμού, ακόμα και στις ενδεικτικές λυχνίες και οθόνες των συσκευών (συμβουλή: πολύ πιο λειτουργική και αισθητικά όμορφη από τη μαύρη ταινία, είναι η ημιδιαφανής μεμβράνη που βάζουν στα φιμέ τζάμια των αυτοκινήτων. Αν μάλιστα γνωρίζετε κάποιον με κοπτική μηχανή CNC, είναι πολύ εύκολο να φτιάξετε κομμάτια με τέλεια εφαρμογή.)
Η οθόνη είναι μια λευκή Stewart Studiotek ST130 100" με κέρδος 1,3.
Ο προβολέας είναι ένας BenQ W5000, ρυθμισμένος να αποδίδει το βέλτιστο δυνατό μαύρο που επιτρέπει αποδεκτή φωτεινότητα σε αυτήν την οθόνη. Παρότι ο προβολέας με αυτές τις ρυθμίσεις έχει αρκετά ικανοποιητικό μαύρο (ειδικά "ANSI"), σε καμία περίπτωση δεν είναι από τους κορυφαίους σε αυτό το χαρακτηριστικό.
Ως εκ τούτου, μάλλον προκαλεί έκπληξη η μικρή διαφορά μεταξύ των περιοχών "2" και "3". Αυτό είναι ορατό και δια γυμνού οφθαλμού, αλλά νομίζω αποτυπώνεται ικανοποιητικά και στη φωτογραφία.
Και τι γίνεται με τις γκρι οθόνες;
Κάτι που ίσως αναρωτηθεί κάποιος, είναι πως συμπεριφέρονται σε τέτοιες συνθήκες οι γκρι οθόνες υψηλού κοντράστ. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι συγκρίνοντας την Studiotek με τη "αδελφή" Firehawk G3, η δεύτερη έχει ορατά καλύτερη απόδοση, χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι δίνει πλήρη λύση στο πρόβλημα. Αυτό -δηλαδή η προφύλαξη του ANSI contrast από τις δευτερογενείς ανακλάσεις- είναι κατά τη γνώμη μου το μόνο πλεονέκτημα των γκρι οθονών. Αντίθετα δεν επιφέρουν πρακτικά καμία βελτίωση στο εγγενές On/Off contrast ενός προβολέα. Για το λόγο αυτό, επαναλαμβάνω την άποψή μου ότι είναι καταλληλότερες για προβολείς με χαμηλό ANSI contrast και προβληματικούς χώρους, γιατί -ως γνωστόν- τα πάντα είναι θέμα ισορροπίας.
Συμπέρασμα.
Εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι -ότι ακόμα και υπό σχετικά ελεγχόμενες συνθήκες- υπάρχουν αρκετές επιστροφές φωτός από το χώρο στην οθόνη, ώστε να προκαλούν ορατή υποβάθμιση του "μαύρου" που βλέπουμε. Με λευκούς τοίχους -ειδικά αν είναι κοντά στην οθόνη- η κατάσταση γίνεται... ανεξέλεγκτη, όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς, αν βρεθείτε σε τέτοιες συνθήκες.
Σημειωτέον ότι αυτό είναι ανεξάρτητο της τεχνολογίας του προβολέα, δηλαδή ακόμα κι ένας CRT ανάλογης φωτεινότητας θα αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα: θα ήταν αδύνατο να δώσει στην οθόνη καλύτερο μαύρο από αυτό που φαίνεται στο "3" (και στην πραγματικότητα το "2" του θα ήταν χειρότερο, λόγω πολύ χαμηλού ANSI contrast -αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα).
Οι παραπάνω παρατηρήσεις αφορούν κυρίως τις μικτές σκηνές, που όμως είναι συνήθως οι περισσότερες. Αυτές που επηρεάζονται λιγότερο είναι οι πολύ σκοτεινές σκηνές, όπου φυσικά οι προβολείς με μεγάλο On/Off contrast δείχνουν τα δόντια τους ακόμα και υπό λιγότερο ευνοϊκές συνθήκες χώρου.
Θα κλείσω το άρθρο, δίνοντας μια λίγο διαφορετική απάντηση στον αρχικό γρίφο σχετικά με την εικονιζόμενη μικτή σκηνή:
- Το "1" είναι το μαύρο που θα θέλαμε να βλέπουμε.
- Το "3" είναι το μαύρο που μας επιτρέπουν ο χώρος κι η οθόνη να δούμε.
- Το "2" είναι το μαύρο που βλέπουμε τελικά. Α, εξαρτάται κάπως κι από τον προβολέα! :142:
.
