Τα HD800S, Clear MG, LCD-X, DT1990 κτλ. τα έχω δοκιμάσει ήδη, και ξέρω ακριβώς πώς αποδίδουν σε trance / psy / techno:
• HD800S τεράστιο soundstage, φοβερή ανάλυση, αλλά λεπτό μπάσο. Φτιαγμένο για acoustic / κλασική, όχι για sub-bass & club kick.
• HD820 ακόμη πιο περιορισμένο stage + ουδέτερο μπάσο.
• LCD-X τεράστιο βάρος στα mids, flat punch, καθόλου “air” στα highs που θέλει η trance.
• Clear MG υπέροχο midrange, αλλά όχι το V-shape / sparkle που ζητάω.
• DT1990 πολύ πιο “στουντιακό”, όχι τόσο fun, όχι τόσο ελαφρύ στα highs όσο χρειάζεται το psy/goa.
Αν έπαιζα acoustic, jazz ή mixing, όλα αυτά θα ήταν τέλεια.
Αλλά για trance / psy / goa / techno / hard trance / rave, τα βασικά που χρειάζονται είναι:
– λαμπερά, καθαρά highs για arps & hi-hats
– punchy sub-bass για kick / rumble
– μεγάλο soundstage για τα multilayer psy tracks
– γρήγορος driver για transients
– V-shape fun tuning (EDM = ενέργεια, όχι ουδετερότητα)
Κανένα από τα high-end που πρότεινες δεν έχει αυτό το πακέτο μαζί.
Και όσο περίεργο κι αν ακούγεται…
Τα DT990 Premium είναι από τα λίγα που το έχουν ΟΛΟΚΛΗΡΟ εργοστασιακά:
air στα highs, punch, speed, μεγάλο stage, V-shape tuning.
Δεν ψάχνω “ακριβό για να είναι ακριβό”, ψάχνω σωστό tuning για EDM.
Κι αυτό δεν το βρίσκεις εύκολα πάνω από 1000€.
Γι’ αυτό ψάχνω εναλλακτικές που να πλησιάζουν το συγκεκριμένο προφίλ
για αυτά (trance, psy, goa, techno, hard trance, κτλ.)
τα DT990 Premium ταιριάζουν καλύτερα γιατί:
έχουν πιο δυνατό και punchy subbass,
πιο λαμπερά, “metalic” highs για arps / FX,
πιο fun V-shape,
μεγάλο open soundstage με αέρα.
Τα ακριβά hi-end είναι πιο ουδέτερα / reference, όχι τόσο “κλαμπάτα”.
Άρα δεν είναι ότι είναι χειρότερα σαν ποιότητα,
είναι ότι για EDM, τα DT990 Premium “κάθονται” πιο σωστά από αυτά
Τα B&O είναι design/lifestyle headphones.
Δεν έχουν το punch, το attack, το sparkle και το soundstage που χρειάζεται η EDM.
Είναι τέλεια για chill listening, όχι για trance/psy/goa/techno
Είναι κυρίως:
Bluetooth / wireless over-ear με ANC (H95, H9 κτλ.)
Wireless in-ear (π.χ. Beoplay EX)
Φτιαγμένα για design, άνεση, prestige, Spotify, καφέ, ταξίδια.
Ο ήχος τους είναι:
“όμορφος”, μαλακός, ευχάριστος
με smooth μπάσο, smooth πρίμα
τελείως consumer tuning, ΟΧΙ “metalic detail + punchy sub + τεράστιο stage” που θες για psy / techno / goa
Κοίτα, δεν διαφωνώ ότι ο Teac UD-503 (ή οποιοσδήποτε καλός discrete/R2R DAC) είναι τεχνικά ανώτερος από μια Sound Blaster AE-9.
Αυτό δεν αμφισβητείται ούτε λεπτό — καλύτερο SNR, καλύτερο dynamic range, πιο καθαρή έξοδος, λιγότερος θόρυβος βάσης, πιο ακριβής μετατροπή.
Αλλά η ουσία είναι η εξής:
Άλλο “τεχνικά σωστός” ήχος, άλλο “ωραίος στο αυτί” ήχος.
Η AE-9 είναι φτιαγμένη για να αρέσει στον χρήστη:
Bass processing, crystalizer, EQ curves, virtualization, loudness…
Όλα αυτά χρωματίζουν τον ήχο προς την “διασκέδαση”.
Ο Teac είναι φτιαγμένος για πιστότητα.
Ό,τι βγει από το mastering, αυτό θα σου δώσει, χωρίς “έξτρα μπαχαρικά”.
Αυτό σημαίνει πρακτικά:
Ο Teac παίζει πιο καθαρά, πιο σφιχτά και πιο ελεγχόμενα, ειδικά στα sub-bass που είναι κρίσιμα στο EDM.
Η AE-9 παίζει πιο “πρησμένα”, πιο εντυπωσιακά, επειδή σε “πειράζει” με DSP.
Και εκεί καταλήγουμε στο βασικό:
Δεν είναι θέμα αν ο UD-503 είναι καλύτερος — είναι.
Είναι θέμα τι τύπο ήχου προτιμά ο καθένας.
Κάποιοι προτιμούν την ακρίβεια.
Άλλοι προτιμούν την “ενίσχυση”, τον ψηφιακό τονισμό, το “χαμόγελο” στο V-shape.
Για EDM, trance, psytrance κτλ., και οι δύο προσεγγίσεις παίζουν:
Ο Teac θα τα παίξει με πειθαρχία και ακρίβεια.
Η AE-9 θα τα παίξει με πιο φτιαγμένη διασκέδαση.
Άρα: δεν είναι θέμα ποιότητας — εκεί ο Teac κερδίζει.
Είναι θέμα γούστου και tuning