Γιατί τελικά σταματάμε να ακούμε νέα μουσική

[flash]

Στα 52 μου εμένα με παίρνει ο ύπνος, απλά.

 

[AndreasLav]

Στα 52 μου εμένα με παίρνει ο ύπνος, απλά.

Kωλόγερα

 

[editor]

Δε νομίζω...

Ενταξει δεν ειναι λαθος αυτο που αναφερεις, εκτιμω παντα τις παρεμβασεις σου
που προσφερουν σε ολα τα θεματα μια φρεσκια και ουσιαστικη οπτικη..
Η ωριμανση αυτη που υπαινισσονται οι μελετες, φυσικα και επερχεται συν τω χρονω αν και οχι στους περισσοτερους.

Οπως και ναχει το πραγμα, προτιμω να γνωριζω απο προσωπικη εμπειρια και τον περιγυρο μου
τι συμβαινει γυρω μου και οχι να περιμενω να μου πουν τι μου συμβαινει μελετες in vitro.
Το καλο ειναι οτι ξεφυτρωνουν στο avsite θεματα προβληματισμου
και οσο και αν λεω δεν θα ξαναγραψω για τα τετριμμενα ...καταλαβαινεις.
Αυτο καταγραφεται στα θετικα αυτου του χωρου.
Παντως λειπει το ουσιαστικο follow up απο ανθρωπους που εχουν να συνεισφερουν
λογω εμπειριας και οπτικης στα πιο σημαντικα θεματα του audio.

 

[Ν.Κ.]

"It almost feels like new music isn't as good as it used to be. But filmmaker John Waters once said, "No, the hit albums of your generation are no better than those of today. The moment you stop listening to new music, your life is over. You're a fart."

 

[Ν.Κ.]

"Παρατηρούμε ότι οι άνθρωποι που πάσχουν από Αλτσχάιμερ μερικές φορές δεν αναγνωρίζουν πλέον τη δική τους οικογένεια, αλλά μπορούν ακόμα να θυμούνται τη μουσική από την παιδική τους ηλικία. Η μουσική είναι το τελευταίο πράγμα που χάνεται από τη μνήμη ενός ανθρώπου."

 

[thva]

Το καλο ειναι οτι ξεφυτρωνουν στο avsite θεματα προβληματισμου

Αυτο καταγραφεται στα θετικα αυτου του χωρου.

Σαν αυτόν ας πούμε : "The moment you stop listening to new music, your life is over. You're a fart." ;

 

[Ν.Κ.]

Η μουσική είναι το τελευταίο πράγμα που χάνεται από τη μνήμη ενός ανθρώπου."

Αυτό είναι πολύ παρήγορο, φανταστείτε το τελευταίο πράγμα που θα χανόταν από την μνήμη μας να ήταν τα καλώδια και οι λάμπες

 

[thva]

Σημαντικά ερωτήματα και προβληματισμοί στα χέρια ασήμαντων ανθρώπων και απόψεων.

 

[Bhutia]

"It almost feels like new music isn't as good as it used to be. But filmmaker John Waters once said, "No, the hit albums of your generation are no better than those of today. The moment you stop listening to new music, your life is over. You're a fart."

Εκεί που έλεγα να μη θίγω την έννοια ΄΄ξεκαρφώματος΄΄ που αποπνέουν οι καλοδιατυπωμένες μελέτες πετιέται ξαφνικά ο καλτ John Waters με τη ρήση του και ανατρέπονται προθέσεις... Πόσο πορδωμένοι θα είμαστε άμα αναρωτιόμαστε και από πάνω γιατί δεν θ'ακούγαμε ΄΄νέα΄΄ - υποτίθεται - μουσική...

Μολονότι προσπαθώ να εκλάβω τις εκάστοτε νέες κυκλοφορίες ως νέα μουσική διαρκώς εντοπίζω στις περισσότερες το γενετικό υλικό παλαιότερων έργων που είχαν πράγματι αφήσει εποχή. Το κακό είναι πως θέλοντας ν'ακούω διαρκώς νέες εγκλίσεις σε μουσικά έργα αντί να καταφεύγω σε όσα παλαιότερα εξακολουθούν να μου αρέσουν πολύ προτιμώ να μην τ'ακούω επαναλαμβανόμενα ακριβώς για να έμενε κάτι στο περιεχόμενό τους προς μελλοντική ανακάλυψη... Αρκετά από τα άλμπουμ που με ενθουσίαζαν ειδικά στην εφηβεία δεν αντέχω πλέον να τ'ακούω και τα ξεφορτώνομαι.

Σκέπτομαι επίσης ότι έργα που καθιερώθηκαν σε παλαιότερες του διαδικτύου εποχές είχαν την ευκαιρία οι δημιουργοί τους αφενός μεν να μυθοποιούνται ανετότερα χάρη στη συνδρομή των τότε ραδιοφωνικών παραγωγών και δημοσιογραφικών κριτικών εν είδει αυθεντίας αφετέρου δε να μην αποκαθηλώνονταν με συνεχόμενη έκθεση και κατανάλωση αφού τότε η απόκτηση κάθε νέου δίσκου με το συνοδό artwork αποτελούσε διακεκριμένο συμβάν στη συνείδηση του εκάστοτε ακροατή/καταναλωτή.

Οταν μεγαλωνεις και εχεις εξερευνησεις αρκετα στην ζωη σου βλεπεις γρηγορα που οδηγει ενας δρομος.

...Στη διασκευή.

 

[Ν.Κ.]

Εκεί που έλεγα να μη θίγω την έννοια ΄΄ξεκαρφώματος΄΄ που αποπνέουν οι καλοδιατυπωμένες μελέτες πετιέται ξαφνικά ο καλτ John Waters με τη ρήση του και ανατρέπονται προθέσεις... Πόσο πορδωμένοι θα είμαστε άμα αναρωτιόμαστε και από πάνω γιατί δεν θ'ακούγαμε ΄΄νέα΄΄ - υποτίθεται - μουσική...

Μολονότι προσπαθώ να εκλάβω τις εκάστοτε νέες κυκλοφορίες ως νέα μουσική διαρκώς εντοπίζω στις περισσότερες το γενετικό υλικό παλαιότερων έργων που είχαν πράγματι αφήσει εποχή. Το κακό είναι πως θέλοντας ν'ακούω διαρκώς νέες εγκλίσεις σε μουσικά έργα αντί να καταφεύγω σε όσα παλαιότερα εξακολουθούν να μου αρέσουν πολύ προτιμώ να μην τ'ακούω επαναλαμβανόμενα ακριβώς για να έμενε κάτι στο περιεχόμενό τους προς μελλοντική ανακάλυψη... Αρκετά από τα άλμπουμ που με ενθουσίαζαν ειδικά στην εφηβεία δεν αντέχω πλέον να τ'ακούω και τα ξεφορτώνομαι.

Σκέπτομαι επίσης ότι έργα που καθιερώθηκαν σε παλαιότερες του διαδικτύου εποχές είχαν την ευκαιρία οι δημιουργοί τους αφενός μεν να μυθοποιούνται ανετότερα χάρη στη συνδρομή των τότε ραδιοφωνικών παραγωγών και δημοσιογραφικών κριτικών εν είδει αυθεντίας αφετέρου δε να μην αποκαθηλώνονταν με συνεχόμενη έκθεση και κατανάλωση αφού τότε η απόκτηση κάθε νέου δίσκου με το συνοδό artwork αποτελούσε διακεκριμένο συμβάν στη συνείδηση του εκάστοτε ακροατή/καταναλωτή.

...Στη διασκευή.

Ο John Waters εμφανίστηκε εδώ.
Είπα να βάλω αυτή την φορά αποσπάσματα

Warum packt mich neue Musik nicht mehr?

Als Teenagerin hatte ich Tränen in den Augen, wenn ich Bon Iver hörte. Heute lässt mich neue Musik kalt.

www.vice.com

Δεν ήθελα να βάλω πάλι ολόκληρη την μετάφραση αλλά άμα ενοχλεί τόσο η άποψη του και σας κάνει να νιώθετε άβολα, να την σβήσουμε

 

[stereoteo]

Ετών 49 και λατρεύω τη μουσική από πάρα πολύ μικρός. Θυμάμαι τότε τον εαυτό μου, σε ηλικία γύρω 6-7 χρονων,στο πικάπ του πατέρα μου και να λιώνω τους δίσκους του. Ειδικά το Love me do(Beatles) σε 45άρι και το soundtrack της ταινίας The Good, The Bad and The Ugly(Ennio Morricone) τα είχα ξεκολι@σει. Δε σταμάτησα ποτέ να ακούω και να ψάχνομαι γύρω από την μουσική καθότι είναι η αγαπημένη μου μορφή τέχνης.
Λατρεύω τα 70s, τα 80s και τα 90s(αυτά γιατί μου θυμίζουν τις ωραίες και ανέμελες εφηβικές εποχές) όμως ακόμα και μέχρι σήμερα(ευτυχώς) βγαίνουν πολλά και πάρα πολύ καλά ακούσματα διαφόρων μουσικών ειδών.
Επίσης πλέον με το streaming η πρόσβαση σε αυτά είναι μια σχετικά εύκολη υπόθεση.
Δε θα σταματήσω ποτέ (τουλάχιστον όσο ακούω), να ακούω και να ανακαλύπτω μουσική γιατί απλά είναι το soundtrack της ζωής μου.
Ορίστε και κάτι όλοκαινουργιο που άκουσα πρόσφατα και μου αρέσει πάρα πολύ.

 

[costas EAR]

Αρκετά από τα άλμπουμ που με ενθουσίαζαν ειδικά στην εφηβεία δεν αντέχω πλέον να τ'ακούω

Όντως, και όλο και περισσότερα, αφού όσο περνάει ο καιρός, μου κάνει εντύπωση πως δγιάλο τ'ακούγαμε τότε και μας άρεζαν κιόλας, και πόσο άσχημη εντύπωση θα έκαναν στον γιο μου άμα του τα έβαζα σήμερα να τ'ακούσει.

Ταυτόχρονα, πολλά από αυτά που ακούει ο γιος μου σήμερα, μου αρέσουν και τα προσθέτω στις δικές μου λίστες να τα ακούω, ενώ ταυτόχρονα, πολλά από αυτά που ακούει, μου φαίνονται υπερβολικά απλοϊκά και κενά μουσικού ενδιαφέροντος, αλλά μου θυμίζουν εκείνα τα ανούσια χαζά που άκουγα και γω μικρός.

Η μουσική, για μένα τουλάχιστον, είναι μια συνεχής πορεία μάθησης, σα να συνεχίζω να είμαι στο σχολείο. Ακούω πολλά από αυτά που άκουγα μικρός, αλλά τα ακούω με εντελώς άλλη οπτική, και τα ακούω διαφορετικά, δίνω σημασία σε άλλες λεπτομέρειες, σε άλλα στοιχεία τους.

Η μουσική εξελίσσεται, και εξελίσσεται σε πολλές παραμέτρους, μια απ' αυτές είναι και η δημιουργική 3D προσέγγιση του ακροατή από τον καλλιτέχνη, μέσα από τα νέων δυνατοτήτων immersive φορματς, και βρίσκω να νιώθω σημαντική έλξη σε αυτές τις δημιουργίες, μου προσφέρουν πολύ ευχαρίστηση, με ξαφνιάζουν, με κάνουν να γελάω, διασκεδάζω. Νέοι και άγνωστοι συνθέτες, κάθονται και ασχολούνται πολύ με αυτές τις δυνατότητες, δημιουργούν, και προσφέρουν ονειρικές διαστάσεις στα έργα τους. Τα βρίσκω εξαιρετικά, σε πολλά είδη μουσικής. Ζούμε ωραίες εποχές!

 

[Ν.Κ.]

Εκεί που έλεγα να μη θίγω την έννοια ΄΄ξεκαρφώματος΄΄ που αποπνέουν οι καλοδιατυπωμένες μελέτες πετιέται ξαφνικά ο καλτ John Waters με τη ρήση του και ανατρέπονται προθέσεις... Πόσο πορδωμένοι θα είμαστε άμα αναρωτιόμαστε και από πάνω γιατί δεν θ'ακούγαμε ΄΄νέα΄΄ - υποτίθεται - μουσική...

Θα σου απαντήσω και σε αυτό επειδή το ανέφερες.

Υπάρχει προηγούμενο. Αν δεν αντέχει το τσιγκλισμα, να μην ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη. Όσο ξύνεται θα την ακούει στέρεο και να πάψει να παριστάνει το θύμα.
Όταν μου λέει να πάω να παίξω τον πανκη θα υπάρξει αντίδραση. Εγώ δεν παίζω ρολακια και δεν αλλάζω φορεσιές.

 

[thva]

Πολυκάναλο πήρα
και σάμπς πολλά
με αποκρισάρα τέλεια
νέα πάνκικα να ακούω
να μη μείνω στα παλιά.

Να λέω τι αξίζει
η ζωή χωρίς την μουσική
μια κλανιά να γίνει
και ας μη βελτιωθεί.

Ο Bhutia με έχει πείσει
και έχει αποδείξει
ο δρόμος που ακολούθησα
θα με κάνει και ειδικό

να κρίνω μουσικό
περιεχόμενο τρελό
ηλεκτρονκό
να μην πάει και χαμένο
το οντιολογικό

Οντολογικό
Οντολογικό
το θέμα μου
το οντιολογικό

Το είπε και ο Waters
ο κινηματογραφιστής
που τα πανκιά τον βλέπουνε
τον ξέρουνε
και μια χαρά τον βρίσκουνε.

Μου είπανε και οι άλλοι όλοι
τι καλά που ακούω
με τη νέα τεχνολογία
τη νέα μουσική μου

Πείσθηκα και εγώ
κανέναν δεν ακούω
παρά τη μουσική μου

Μόνο ο thva γκρινιάζει
οτι λέω ασυναρτησίες
τι ξέρει όμως αυτός
δεν ξέρει να ακούει

Είναι και κουφός
γέρος και με αλτσχάιμερ
πάνω απο 50
και όλες οι μελέτες τον λένε
μουσικά νεκρό
με το δικάναλο
και το λαμπαδερό.

Νοιώθω εγω σπουδαίος
με το πολυκάναλο μου

αυτό μου καθορίζει
τι μουσική θα ακούω
στους άλλους έξυπνα και πονηρά
όταν το ισχυρίζονται
παραδοχή δε δίδω.

Την κλασική απεχθάνομαι
δεν θέλω καν να την ακούω
παλαιά και άσχημη αυτή
εγώ όμως νέα την εθέλω.

* (απο την συλλογή του καλλιτέχνη "Ωδή στους audio people" ) το ποιήμα του με τίτλο : Δέκα κιλά νέα μουσική παρακαλώ μπορώ να έχω ;

Bonus video :

 

[thva]

Εκεί που έλεγα να μη θίγω την έννοια ΄΄ξεκαρφώματος΄΄ που αποπνέουν οι καλοδιατυπωμένες μελέτες πετιέται ξαφνικά ο καλτ John Waters με τη ρήση του και ανατρέπονται προθέσεις... Πόσο πορδωμένοι θα είμαστε άμα αναρωτιόμαστε και από πάνω γιατί δεν θ'ακούγαμε ΄΄νέα΄΄ - υποτίθεται - μουσική...

Μολονότι προσπαθώ να εκλάβω τις εκάστοτε νέες κυκλοφορίες ως νέα μουσική διαρκώς εντοπίζω στις περισσότερες το γενετικό υλικό παλαιότερων έργων που είχαν πράγματι αφήσει εποχή. Το κακό είναι πως θέλοντας ν'ακούω διαρκώς νέες εγκλίσεις σε μουσικά έργα αντί να καταφεύγω σε όσα παλαιότερα εξακολουθούν να μου αρέσουν πολύ προτιμώ να μην τ'ακούω επαναλαμβανόμενα ακριβώς για να έμενε κάτι στο περιεχόμενό τους προς μελλοντική ανακάλυψη... Αρκετά από τα άλμπουμ που με ενθουσίαζαν ειδικά στην εφηβεία δεν αντέχω πλέον να τ'ακούω και τα ξεφορτώνομαι.

Σκέπτομαι επίσης ότι έργα που καθιερώθηκαν σε παλαιότερες του διαδικτύου εποχές είχαν την ευκαιρία οι δημιουργοί τους αφενός μεν να μυθοποιούνται ανετότερα χάρη στη συνδρομή των τότε ραδιοφωνικών παραγωγών και δημοσιογραφικών κριτικών εν είδει αυθεντίας αφετέρου δε να μην αποκαθηλώνονταν με συνεχόμενη έκθεση και κατανάλωση αφού τότε η απόκτηση κάθε νέου δίσκου με το συνοδό artwork αποτελούσε διακεκριμένο συμβάν στη συνείδηση του εκάστοτε ακροατή/καταναλωτή.

...Στη διασκευή.

Αιώνιoς έφηβος θα μείνω
σαν το Waters τον τρελό
γκόμενο για να βρίσκω

Μπότοξ θα κάνω
όμορφος να μεινω
να με θέλει το νέο
και το παλιό πίσω μου
συνέχεια να αφήνω

Εξυπνα και πονηρά
στον thva την ευθύνη ρίχνω
την αναφορά μου σε αυτόν
και οτι την ενστερνίζομαι
να καταφέρω να την κρύψω

Τον Βhutia θα ανακατέψω
που σαν ευγενικό και καλό παιδί
νομίζω οτι θα το καλύψω.

IQ ψηλό
έτσι και αλλιώς δε φαίνεται
οι audio people να έχουν
και να με καταλάβουνε
κάτι άλλο
θα κατεβάσει το μυαλό
ώστε με αυτό ως νέο να ασχοληθούνε

Μικρή μνήμη εξάλλου έχουνε
Και άλλα για αυτούς μετράνε
εάν έχω Δικάναλο ή πολυκαναλο εάν έχω

Επαινετικά σχόλια
να παίρνω απόλους συνεχώς
για αυτό το πολυκάναλο
και το δικάναλο να βρίζω

Τον thva ποιος τον ακούει
γεροντάκι γραφικό
απο άλλη εποχή
να μας ταλαπωρεί
το σιχαμένο

Κακός άνθρωπος
Κακός.

* (απο την συλλογή του καλλιτέχνη "Ωδή στους audio people" ) το ποιήμα του με τίτλο : Αιώνιος έφηβος

 

[Ν.Κ.]

Προσοχή ακολουθεί ασμα


Νέα τραγούδια φοβάμαι να ακούσω να φτιαχτώ
Ακαμψία νιώθω
Στους διαδρόμους του μυαλού μου το παλιό αναζητώ
Με μεγάλο πόθο


Δεν τον βρίσκω τον Μπούτχια
Πουθενά να ρωτήσω τι να κάνω
Έχω γεμίσει ασφυχτικά
με παλιά σινγκλακια το δωμάτιο ως απάνω
Και ο ΝΚ μού γελάει σαν μωρό


Πού να βρω νέα τραγούδια
Όταν γυρνάω ξανά
Στα ίδια και τα ίδια

Πού να βρω κάτι καινούργιο
Να μου πει πως μ' αγαπάει στ' αλήθεια
Αφού αυτή έχει εξαφανιστεί


Η νέα εποχή μοιάζει να 'ναι ερεθιστική
Σαν την αμαρτία
Μα το παλιό ξεπηδάει από κρυψώνα μυστική
Με χτυπά με βία


Δεν τον βρίσκω τον Μπούτχια
Πουθενά να ρωτήσω τι να κάνω
Εχω γεμίσει με παλιά χιτακια το δωμάτιο ως
επάνω
Και ο ΝΚ μού γελάει σαν μωρό

Ηλεκτρονική και ραπ αν ακούσω
Θα φρικάρω
Μπλοκαρισμένος από χρόνια στα γρανάζια του μυαλού
Που για χρόνια τραγουδάω

Δεν τον βρίσκω τον Μπούτχια
να μου πει το τι θα κάνω
Εχω γεμίσει ασφυκτικά
με παλιά χιτακια το μυαλό μου ως
απάνω
Και ο χρόνος μού γελάει σαν μωρό

 

[kazdem]

Μια άλλη παράμετρος, για κάποιους τουλάχιστον σαν εμένα, είναι ότι υπάρχει επιπρόσθετη δυσκολία να εξερευνήσουμε νέα είδη μουσικής για τα οποία δεν έχουμε γνώσεις. Ευτυχώς, πλέον, οι λάθος επιλογές δεν πληρώνονται ακριβά, όπως παλιά με την αγορά cd ή δίσκων που απεδείχθησαν κακές επιλογές/αγορές. Βέβαια και η πληθώρα επιλογών στις πλατφόρμες και το χάος που συνεπάγεται μπορεί να μας μπλοκάρει. Το χτίσιμο γνώσεων π.χ. ποιοι καλλιτέχνες και ποιες ηχογραφήσεις μας αρέσουν είναι αφενός δημιουργική αφετέρου επίπονη διαδικασία. Θα την παρομοίαζα με την πνευματική "γέννα" του εαυτού, γιατί ουσιαστικά ξαναγεννιόμαστε μέσα από αυτή τη διαδικασία.