Διάφορα θεατρικά

[rose.athens]

Λένα Κιτσοπούλου στην Επίδαυρο: Όποιος διαφωνεί μαζί μου, να έρθει να τον γ@@@@ω - Σε σοκ οι θεατές (εικόνες)

Πολιτισμός - Λένα Κιτσοπούλου στην Επίδαυρο: Όποιος διαφωνεί μαζί μου, να έρθει να τον γ@@@@ω - Σε σοκ οι θεατές (εικόνες)

www.parapolitika.gr

«Εμφύλιος» στο Twitter για τους «Σφήκες» της Κιτσοπούλου στην Επίδαυρο

«Τον Καμπούρη τον φώναξε;» - «Το θέατρο είναι τόπος ελευθερίας»

www.protothema.gr

 

[Snow Whitty]

 

[Abessalom]

Κυριακή στην πόλη, επιστροφή από μια Χαλκιδική που βουλιάζει στον κόσμο οργιά με την οργιά - το έβλεπες από τις ορδές που περίμεναν στο αντίθετο ρεύμα στο σημειωτόν ή με ταχύτητες βάδισης. Σχετική δροσιά, καταπληκτικό το ηλιοβασίλεμα στον Θερμαϊκό, πιάσαμε σιγά - σιγά παραλιακά τα 5 χιλιόμετρα μέχρι το Θέατρο Κήπου ακριβώς παραπάνω από τον λευκοπυργο, για να δούμε την παράσταση 'Το Ταγκαλάκι - Ντίνος Χριστιανόπουλος', μια θεατρικοποίηση μιας μεγάλης συνέντευξης-συζήτησης που είχε ο ποιητής το 2013 με τον δημιουργό της παράστασης Αντώνη Μποσκοΐτη.

Πήγαμε με κάποια επιφύλαξη για την ποιότητα του έργου - δεν το είχα ακούσει - δεδομένου ότι η παράσταση εντασσοταν στις εκδηλώσεις για το γιουρο πράιντ που γίνεται τις μέρες αυτές στην πόλη. Το σκηνικό υποτυπώδες, ένα γραφείο μια πολυθρονα δυο καρέκλες, ένα άλλο τραπεζάκι με μια πολυθρονα και ένα τηλέφωνο παραπέρα, στοιχειωδώς να σε μεταφέρουν στον προσωπικό χώρο του ποιητή. Λίγα φωτα, λιτή πρωτότυπη για το έργο μουσική (στους στίχους του Θωμά Κοροβίνη) και αυτό ήταν. Ουσιαστικά ένας θεατρικός μονόλογος σε μια πράξη, με έναν ηθοποιό να υποδύεται τον ποιητή και τον δημιουργό να κάνει ατεχνα (ως μη ηθοποιός) τον... εαυτό του, δίνοντας ουσιαστικά την ανταπόκριση για την πρόοδο του μονολόγου.

Ε λοιπόν ήταν πολύ καλό!
Ο (Λαρισαίος) Χάρης Φλέουρας εξαιρετικός, τέλεια μίμηση της μορφής του λόγου των κινήσεων και των μανιερισμών του ποιητή χωρίς να ξεπερνά το όριο της καρικατούρας. Γέλιο άφθονο, τουλάχιστον για όσους γνώριζαν τον αιχμηρό λόγο και το beef που είχε -με πολλούς όχι αδίκως - περίπου με τον καθένα.

Σε κάποια στιγμή εκεί που κορυφωνοταν η ένταση των θεμάτων της συζήτησης φυσάει ένα δροσερό αεράκι σαν από μηχανής θεός πραγματικά, και ρίχνει το μαύρο παραπέτασμα που βλέπετε αριστερά, και ετυμολογα ο Φλέουρας, μετά από μια αμήχανη σιωπή 1-2 δευτερολέπτων, συμπληρώνει, πάντα σε χαρακτήρα, ένα 'ορίστε! Τέτοια που είπαμε γκρεμίστηκε το σύμπαν!'


Δεν ξέρω βέβαια πόσο ταίριαζε στη γραμμή που περνούν σήμερα οι εκδηλώσεις πράιντ. Όταν τον προγγάει ο Μποσκοΐτης να γυρίσει το θέμα στην ομοφυλοφιλία του ποιητή (σε αυτό το σημείο η δημοσιευμένη συνέντευξη πρέπει να είχε περικοπεί), ο τελευταίος αναφωνεί ένα 'ας μην κρυβόμαστε, ανωμαλάρες του κερατά είμαστε!'. Όπως επίσης, και αυτό θεωρώ ότι είναι η κορύφωση του μονολόγου, η ματιά στην ουσία της ύπαρξης και στάσης ζωής του ποιητή, ότι δεν ξέρουν τη ζωή του και ποιος είναι, και δεν μπορούν να τον κρίνουν, γιατί ποτέ δεν έδωσε κανένα δικαίωμα.

Πόσο αντίθετα με το πνεύμα, όχι μόνο των πράιντ (φυσικά θα μπορούσε εδώ κάποιος να αντιλεξει ότι ο κόσμος έχει προχωρήσει), αλλά και κάθε - εδώ ας δανειστώ για μια στιγμή την αθυροστομία του ποιητή - κάθε ξέκωλου κάθε μαϊντανού και κάθε ανύπαρκτου που απλώνονται στα μανταλακια για να τα δουν όλοι, μη χάσουν, και μετά ομιλούν για... ιδιωτικότητα και.... σλατ σέιμινγκ.

 

[TGD]

Ηταν Παλαιστίνιος ο Αισχύλος;

Οι «Ευμενίδες» είναι η τρίτη και η τελευταία τραγωδία της «Ορέστειας». Ο Αισχύλος νόμιζε ότι τελειώνει με την ίδρυση του Αρείου Πάγου, τον εξευμενισμό των Ερινύων από την Αθηνά και έναν ύμνο στην αθηναϊκή δημοκρατία. Oλ’ αυτά είναι λίγο βαρετά, με το συμπάθιο. Πώς μπορούν να συγκινήσουν έναν...

www.kathimerini.gr

Αφήνω στους κριτικούς την αποτίμηση της παράστασης. Με ενδιαφέρει όμως η Επίδαυρος, και πρωτίστως με ενδιαφέρει η σκέψη των τραγικών, ό,τι πολυτιμότερο και πιο σύγχρονο μας έχει κληροδοτήσει ο 5ος αιώνας. Οι «Ευμενίδες» είναι ένας ύμνος στη δημοκρατία. Αν δεν σου πάει η δημοκρατία και θεωρείς ότι η Αθηνά την επέβαλε με δόλο ή διά της βίας, τότε δεν ασχολείσαι με την «Ορέστεια». Είναι σαν να βαριέσαι την αρχαία τραγωδία, είναι όμως υποχρέωσή σου η Επίδαυρος, και ψάχνεις τρόπους για να αγγίξεις το αίσθημα ενός κοινού που επίσης τη βαριέται. Τον ενδιαφέρουν περισσότερο από τον Αισχύλο οι Παλαιστίνιοι. Ας κάνουν ένα έργο για τους Παλαιστινίους και ας αφήσουν τον Αισχύλο στην αναχρονιστική του ησυχία. Η Κασσάνδρα, πάντως, δεν παραληρούσε στα αραβικά διότι δεν τα ήξερε. Το θέατρο της Επιδαύρου είναι το ωραιότερο του αρχαίου κόσμου. Οφείλουμε να το απελευθερώσουμε από τις αγκυλώσεις του. Κοινώς από την πλήξη που προκαλεί στους «δημιουργούς» και τα διάφορα γκάτζετ που χρησιμοποιούν για να τη διασκεδάσουν.