- Μηνύματα
- 28.176
- Reaction score
- 59
[IMGl]http://img2.pict.com/46/9b/1d/1254792/0/16070928898221.jpg[/IMGl]
Roman Holiday - Διακοπές στη Ρώμη (1953)
Ρομαντική κομεντί
Σκηνοθεσία: Γουίλιαμ Γουάιλερ
Πρωταγωνιστούν: Οντρεϊ Χέμπορν, Γκρέγκορι Πεκ, Εντι Αλμπερτ, Χάρτλεϊ Πάουερ.
Ανάμεσα στις ενδιαφέρουσες και πολύ επιτυχημένες επανεκδόσεις του φετινού καλοκαιριού (απο 16/7/2009), οι «Διακοπές στη Ρώμη» ξεχωρίζουν σαν ένα μάθημα κινηματογραφικής κομψότητας και γοητείας.
Από τους εξαιρετικούς επαγγελματίες του Χόλιγουντ, ο Γουίλιαμ Γουάιλερ γύρισε ταινίες μιας μεγάλης γκάμας, από την «Κυρία Μίνιβερ», μέχρι τον «Μπεν Χουρ» και τον «Συλλέκτη».
Οι «Διακοπές στη Ρώμη» ανήκουν στα πιο ελαφριά του έργα, είναι όμως μια άψογα στημένη ταινία, ολόφρεσκια και δροσερή ακόμη και σήμερα, 55 χρόνια μετά την πρώτη της προβολή.
Σαν μια παραμυθένια ιστορία από την ανάποδη, η ταινία παρακολουθεί τις διακοπές μιας πριγκίπισσας, της Ανν, στη Ρώμη. Νεαρή και αυθόρμητη, η Ανν θα επαναστατήσει στο αυστηρό πλαίσιο που της επιβάλλεται και θα αποδράσει, προσπαθώντας να ζήσει για λίγο την «κανονική» ζωή.
Εκεί είναι που θα γνωρίσει τον Τζο Μπράντλεϊ, έναν γοητευτικό Αμερικανό, ο οποίος όμως είναι δημοσιογράφος. Αναγνωρίζοντάς τη βλέπει την ευκαιρία που του προσφέρεται για μια ζουμερή αποκλειστικότητα. Ομως, ενώ παρασύρει την Ανν σε τουριστικές δραστηριότητες, τις οποίες εκείνη αντιμετωπίζει σαν παιδάκι, παρασύρεται κι εκείνος από την ομορφιά και την κομψότητά της.
Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι είναι ιδανικό σ' αυτήν την παλιομοδίτικη κομεντί. Ο Πεκ είναι στιβαρός και γοητευτικός, ενώ η Χέμπορν, στον πρώτο της μεγάλο ρόλο, που την οδήγησε και στο Οσκαρ, είναι η ενσάρκωση της πριγκιπικής κομψότητας.
Στα Οσκαρ του 1954 οι «Διακοπές στη Ρώμη» διεκδίκησαν δέκα βραβεία. Τελικά τιμήθηκαν με το Οσκαρ α΄ γυναικείου ρόλου και με τα βραβεία για το σενάριο του Ντάλτον Τράμπο και τα κοστούμια της Ιντιθ Χεντ. Στην τελετή το Οσκαρ του Τράμπο απονεμήθηκε στον Ιαν ΜακΛέλαν Χάντερ, πρόσωπο-βιτρίνα για τον Τράμπο, ο οποίος βρισκόταν στη μακαρθική μαύρη λίστα. Η Ακαδημία αποφάσισε να του απονείμει το βραβείο του μεταθανάτια, το 1993.
Roman Holiday - Διακοπές στη Ρώμη (1953)
Ρομαντική κομεντί
Σκηνοθεσία: Γουίλιαμ Γουάιλερ
Πρωταγωνιστούν: Οντρεϊ Χέμπορν, Γκρέγκορι Πεκ, Εντι Αλμπερτ, Χάρτλεϊ Πάουερ.
Ανάμεσα στις ενδιαφέρουσες και πολύ επιτυχημένες επανεκδόσεις του φετινού καλοκαιριού (απο 16/7/2009), οι «Διακοπές στη Ρώμη» ξεχωρίζουν σαν ένα μάθημα κινηματογραφικής κομψότητας και γοητείας.
Από τους εξαιρετικούς επαγγελματίες του Χόλιγουντ, ο Γουίλιαμ Γουάιλερ γύρισε ταινίες μιας μεγάλης γκάμας, από την «Κυρία Μίνιβερ», μέχρι τον «Μπεν Χουρ» και τον «Συλλέκτη».
Οι «Διακοπές στη Ρώμη» ανήκουν στα πιο ελαφριά του έργα, είναι όμως μια άψογα στημένη ταινία, ολόφρεσκια και δροσερή ακόμη και σήμερα, 55 χρόνια μετά την πρώτη της προβολή.
Σαν μια παραμυθένια ιστορία από την ανάποδη, η ταινία παρακολουθεί τις διακοπές μιας πριγκίπισσας, της Ανν, στη Ρώμη. Νεαρή και αυθόρμητη, η Ανν θα επαναστατήσει στο αυστηρό πλαίσιο που της επιβάλλεται και θα αποδράσει, προσπαθώντας να ζήσει για λίγο την «κανονική» ζωή.
Εκεί είναι που θα γνωρίσει τον Τζο Μπράντλεϊ, έναν γοητευτικό Αμερικανό, ο οποίος όμως είναι δημοσιογράφος. Αναγνωρίζοντάς τη βλέπει την ευκαιρία που του προσφέρεται για μια ζουμερή αποκλειστικότητα. Ομως, ενώ παρασύρει την Ανν σε τουριστικές δραστηριότητες, τις οποίες εκείνη αντιμετωπίζει σαν παιδάκι, παρασύρεται κι εκείνος από την ομορφιά και την κομψότητά της.
Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι είναι ιδανικό σ' αυτήν την παλιομοδίτικη κομεντί. Ο Πεκ είναι στιβαρός και γοητευτικός, ενώ η Χέμπορν, στον πρώτο της μεγάλο ρόλο, που την οδήγησε και στο Οσκαρ, είναι η ενσάρκωση της πριγκιπικής κομψότητας.
Στα Οσκαρ του 1954 οι «Διακοπές στη Ρώμη» διεκδίκησαν δέκα βραβεία. Τελικά τιμήθηκαν με το Οσκαρ α΄ γυναικείου ρόλου και με τα βραβεία για το σενάριο του Ντάλτον Τράμπο και τα κοστούμια της Ιντιθ Χεντ. Στην τελετή το Οσκαρ του Τράμπο απονεμήθηκε στον Ιαν ΜακΛέλαν Χάντερ, πρόσωπο-βιτρίνα για τον Τράμπο, ο οποίος βρισκόταν στη μακαρθική μαύρη λίστα. Η Ακαδημία αποφάσισε να του απονείμει το βραβείο του μεταθανάτια, το 1993.
