Πάλι ξεκίνησες τα ίδια τα παλιά,
δικαιολογίες στην σειρά χωρίς αξία,
κάτι προσχήματα ανούσια στην σειρά,
που για τον έρωτα δεν έχουν σημασία.
Την μια μου λες πως σε φωνάζουν για δουλειά,
την άλλη ο άντρας σου δεν παίρνει από αστεία,
κι ότι αν τύχει και μας εύρει αγκαλιά,
στο σπίτι θα έχετε μεγάλη φασαρία.
Όλο προσχήματα μου λες κι όλο μ' αρνείσαι,
δικαιολογίες στην σειρά μού αφηγείσαι,
την παντρεμένη συνεχώς μού προσποιείσαι,
με αποφεύγεις, έλα μην δικαιολογείσαι.
Κι ύστερα λες για έναν κύριο στην δουλειά σου,
ότι τον ένιωσες μου λες πολύ κοντά σου,
ύστερα φέρνεις στην κουβέντα τα παιδιά σου,
κι όλο θυμάσαι έναν άλλο έρωτά σου.
Δικαιολογίες στην σειρά κι όλο προφάσεις,
ότι στο σπίτι σου να πας δεν θα προφτάσεις,
να σταματήσω μου ζητάς να σ' αγαπάω,
γιατί μας βλέπουν έτσι όπως σε κοιτάω.
Πες την αλήθεια επιτέλους να μου ζήσεις,
πολύ μπερδεύτηκα με τις παρεξηγήσεις,
απ' την γυναίκα μου έλα να με ζητήσεις,
κι όλα τα άλλα πια στην άκρη να τ' αφήσεις.
Για να χαρούμε τον μεγάλο έρωτα μας,
να πάψει η λύπη πια να είναι συντροφιά μας,
έλα μωράκι μου και άσε τις αρνήσεις,
'κείνον τον κύριο ξανά μην συναντήσεις.
Έλα μωράκι μου άστα καμώματα σου,
ξέχνα τον άντρα σου και έλα στον οντά μου,
πάρτο απόφαση και άσε τα προσχήματα,
δεν έχουμε καιρό για άλλα προβλήματα.