Μία δασκάλα έκανε μάθημα περί ποίησης.
Αφού εξήγησε στα παιδάκια για την ομοιοκαταληξία, για το μέτρο, τη ρήμα, κ.λ.π.
Τους είπε και διάφορα ποιηματάκια, σαν παράδειγμα, τους ζήτησε να πουν και αυτά ένα ποιηματάκι,
Πες μας Ελενίτσα.
Ελενίτσα:
Αρνάκι άσπρο και παχύ,
Της μάνας του καμάρι,
Έβοσκε μές την εξοχή,
Στο δροσερό χορτάρι.
Κυρία: μπράβο Ελενίτσα.
Πες Μας και εσύ Τοτέ.
Τοτός:
Κατέβηκα στην αμμουδιά,
Και μάζευα τα μύδια.
Και φούσκωσαν τα κύματα,
Και μού βρεξαν.... τα γόνατα.
Κυρία : μα αυτό δεν έχει ομοιοκαταληξία!
Τοτός: τι να κάνω καλέ κυρία, μέχρι εκεί φτάσανε τα κύματα!