Εντυπωσεις απο την εκθεση High End Show 2008

[Gebreselassie]

Και ναι υπήρξε ηχείο με φόρτιση εμπρόσθιας κόρνας που απέδιδε μια χαρά.

Ώστε έτσι λοιπόν; :137:

...

 

[Timbre]

Απάντηση: Εντυπωσεις απο την εκθεση High End Show 2008

Αν και δεν καταλάβα ακριβώς ποιά είναι η απορία, αυτό που ήθελα να πω είναι ότι από όλη την έκθεση, λαμβάνοντας πάντα υπ' οψιν την σχέση τιμής-απόδοσης, μου άρεσαν πολύ τα ενεργά ηχεία της ADAM τα οποία συνοδεύονταν από μια σχετικά φτηνή πηγή της PRIMARE.

Μου αρέσει και εμένα ως εταιρεία και αναρωτιέμαι τι έχασα (που δεν πήγα στην έκθεση).

 

[SIMITRISS]

Απάντηση: Εντυπωσεις απο την εκθεση High End Show 2008

Μου αρέσει και εμένα ως εταιρεία και αναρωτιέμαι τι έχασα (που δεν πήγα στην έκθεση).

Νομίζω ότι σε γενικές γραμμές έχασες που δεν κατέβηκες φέτος στην έκθεση. Όσον αφορά τα ADAM, είχαν το μεσαίο μοντέλο της κορυφαίας της σειράς. Μου διαφεύγει ο κωδικός του μοντέλου.

 

[SIMITRISS]

Απάντηση: Εντυπωσεις απο την εκθεση High End Show 2008

Φιλε SIMITRISS δε νομιζω να εχεις δικαιο, γιατι αν τα πραγματα ηταν οπως τα λες στην ουσια δεν θα γινοτανε η εκθεση. Ειναι γεγονος οτι σε τοσο μικρα δωματια και χωρις ηχοαποροφητικα δυσκολο να ακουσεις να παιζουν ηχεια οπως θα ηθελε ο κατασκευαστης τους. Μιας και ανεφερες τα B&W, να πω οτι αυτος που θελει να ακουσει ηχεια παρομοια με σκοπο και την αγορα τους εφ οσον τον ικανοποιησουν, θα κλεισει καποιο ραντεβου με την εταιρια και θα τα ακουσει οπως πρεπει. Στις εκθεσεις περνουμε μια μικρη η μυρωδια των δυνατοτητων ενος ηχειου. Μπορει να λεμε για παραδειγμα οτι τα UTOPIA η τα τεραστια KEF δεν απεδωσαν τα αναμενομενα αλλα ειμαι σιγουρος οτι αν τα συγκεκριμενα ηχεια δεν ηταν εκει η εκθεση θα ηταν φτωχοτερη. Οπως επισης αισθητη ηταν και η απουσια εν τω συνολω των ηχειων πανελ. Μπορει παλι να λεγαμε οτι θελανε χωρο κ.λ.π. αλλα θα επρεπε να ειναι εκει με ολα τα συνεπακολουθα που εχει αυτο.
Οι εμποροι που τολμησαν με μεγαλα ηχεια σε μικρους χωρους αν μη τι αλλο εδειξαν αυτοπεποιθηση για τα προιοντα τους. Θα μπορουσαν να τα εχουν σε στατικη επιδειξη, αλλα τοτε θα τους κατηγορουσαμε οτι φοβοτανε τον ανταγωνισμο και διαφορα παρομοια.

Έτσι όπως το θέτεις, παραδέχομαι ότι έχεις δίκιο. Όμως είναι κρίμα, γιατί αυτές οι εκθέσεις είναι η ευκαιρία και για κάποιον υποψήφιο χομπίστα να καταλάβει τι πραγματικά σημαίνει HI-END, και να μην φεύγει από την έκθεση λέγοντας "σιγά μην δώσω τόσα χρήματα για να ακούω έτσι...". Οι γνώστες πράγματι γνωρίζουν που πρέπει να πάνε και τι παραχωρήσεις πρέπει να κάνουν στις εκθέσεις.

 

[gpol]

Re: Απάντηση: Εντυπωσεις απο την εκθεση High End Show 2008

Παντος σε ξεχωριστο post θα αναφερω τις εντυπωσεις μου από τις εν λογω ακροασεις. .

μπορεις να μας δωσεις καποιες περισσοτερες πληροφοριες για τις ακροασεις αυτες?

 

[vastsar]

Απάντηση: Εντυπωσεις απο την εκθεση High End Show 2008

Εχω κανει δυο ακροασεις με τα VMPS RM30 (συνολικα περιπου στο 5ωρο), απο λαθος μου εγραψα WLM. Απλα την πρωτη φορα ειχαμε για πηγη ενα cd της ROKSAN και λυχνιες της EL34 στους μονομπλοκ της Audio Valve (Challenger 115). Την δευτερη φορα ειχα το δικο μου cd player (Accustic Arts MkII ) και λυχνιες τις 6550.
Στα SPL παιζαν με τα ενισχυτικα της εταιριας. Την αλλη βδομαδα θα επισκεφθω τον αντιπροσωπο στην Θεσ/νικη με τα δικα μου ενισχυτικα και πηγη. Θα παρω και καποιο φιλο μαζι μου οποτε σκεφτομαι τοτε να ανοιξω το ποστ.
Με την ευκαιρια θα ηθελα να πω πως ηταν μια παραλειψη απο τους υπευθυνους των βραβευσεων των ελληνικων εταιριων εις βαρος της συγκεκριμενης εταιριας μιας και βγαζει εδω και αρκετα χρονια κοντα στα 20 μοντελα ενισχυτων και ηχειων. Και μαλιστα η εταιρια εχει εδρα στην ακριτικη Αλεξανδρουπολη. Φυσικα σε καμια περιπτωση δεν θεωρω οτι αυτο εγινε εσκεμμενα, απλα το επισημαινω.

 

[skaloumbakas]

Re: Απάντηση: Εντυπωσεις απο την εκθεση High End Show 2008

.....
Με την ευκαιρια θα ηθελα να πω πως ηταν μια παραλειψη απο τους υπευθυνους των βραβευσεων των ελληνικων εταιριων εις βαρος της συγκεκριμενης εταιριας μιας και βγαζει εδω και αρκετα χρονια κοντα στα 20 μοντελα ενισχυτων και ηχειων. Και μαλιστα η εταιρια εχει εδρα στην ακριτικη Αλεξανδρουπολη. Φυσικα σε καμια περιπτωση δεν θεωρω οτι αυτο εγινε εσκεμμενα, απλα το επισημαινω.

Μήνυμα ελήφθη... Στην Αλεξανδρούπολη έχω μείνει κιόλας παλιότερα...

Ηδη όπως έγραψα, οκτώ σε μιά χρονιά ηταν πολλοί, αλλά εδώ είμαστε για τα επόμενα...

 

[thanasis k.]

Με την ευκαιρια θα ηθελα να πω πως ηταν μια παραλειψη απο τους υπευθυνους των βραβευσεων των ελληνικων εταιριων εις βαρος της συγκεκριμενης εταιριας μιας και βγαζει εδω και αρκετα χρονια κοντα στα 20 μοντελα ενισχυτων και ηχειων.

Bασιλη νομιζω οτι μεχρι προτεινος η εταιρια ειχε την εδρα της στην Γερμανια οπου και εκει κατασκευαζε τα προιοντα της. Στους δε δικους μας κυκλους τωρα τελευταια εγινε γνωστη η παρουσια της και η επιστροφη των κατασκευαστων στα πατρια εδαφη.

 

[Nick Arvanitakis]

Απάντηση: Εντυπωσεις απο την εκθεση High End Show 2008

Aν μιλαμε για την SPL , ο Σταυρος εχει γυρισει απο Γερμανια πανω απο 10 χρονια.(ειχε και μια Deltona πυραυλο).
Στην αρχη εφτιαχνε επαγγελματικα ηχεια .

 

[thanasis k.]

Νικο κριμα
γιατι πρωτη φορα εγινε αναφορα στην εταιρια φετος νομιζω κι αποτι θυμαμαι σε καποιο τευχος του Ηι FIDELITY η και του HXOY δεν θυμαμαι καλα.

 

[Costas Coyias]

Λοιπόν, δυό λόγια κι από μένα. Κατ’ αρχάς, παρά τη συγκυριακή οικονομική αντιξοότητα, η έκθεση ήταν έκτεταμένη, ίσως η μεγαλύτερη της τελευταίας δεκαετίας, και για πρώτη φορά συνάντησα τόσο μεγάλο εκθεσιακό χώρο, ομιλώ γι’ αυτόν της ΕΤΥΤ, όπου εξετίθεντο τα Muon και τα Kef 207.

Την καλύτερη εντύπωση μου άφησαν τα Muon, βοηθούντος του χώρου βεβαίως, αν και ο υπεύθυνος της παρουσίασης δεν επέτρεψε αρκούντως υψηλή στάθμη, αντίληψη που ενδεχομένως να είχαν και άλλοι επισκέπτες. Από την άλλη μεριά, όμως, πρέπει να παραδεχθούμε ότι τα ηχεία ήταν παρατεταγμένα με τρόπο τέτοιον, που τοποθετούσε τις θέσεις ακρόασης αρκετά μακριά, έξω από τα συνηθισμένα όρια.

Ένα σημείο που αποδυνάμωσε την παρουσία των μεγάλων Kef ήταν το γεγονός, ότι ο εν λόγω εκθέτης αρνήθηκε να βάλει να παίξει ο δίσκος που του πρότεινα, προφασιζόμενος ότι ήταν CD recordable, κάτι που κατά την άποψή του θα μπορούσε να προκαλέσει βλάβη στο CD player του συστήματος. Ενδέχεται να κυριολεκτούσε, να είχε όντως αυτόν το φόβο, αλλ’ επίσης ενδέχεται να προέβαλε απλώς μια πρόφαση, μιας και δεν ήξερε τι ήταν αυτό που του πρότεινα να παίξει, κάτι που θα μπορούσε δυνάμει να μην είναι αντάξιο των ηχείων. Όπως και να έχει το πράγμα, αν όντως το συγκεκριμένο CD player (ένα top loader της Jadis) κινδυνεύει να παρουσιάσει βλάβη επειδή θα του βάλει κάποιος να παίξει CD recordable, τότε είναι για πέταμα. Και να φαντασθείτε πως ακριβώς την ίδια άρνηση, με ακριβώς την ίδια πρόφαση (!), είχα συναντήσει και στο παρελθόν από τον κ. Κώστα Καπερώνη, dealer της Kef τότε, του οποίου το CD player που «κινδύνευε» ήταν κάποιο Theta. Τι να πεις… Και τι θέλησα να ακούσω δηλαδής; Τα πατριωτάκια μου, τη φιλαρμονική της Βιέννης, να παίζουν Strauss. Να το έφερνα σε βινύλιο; Να το έφερνα, αλλά δεν είχαν πικάπ. Να το έφερνα σε ταινία; Δεν είχαν μαγνητόφωνο, που να κουβαλάω 30 κιλά γκουμούτσα.

Πάντως, εξ όσων έμαθα από αδιάσειστη πηγή, το συγκεκριμένο ζεύγος Muon ήδη είχε πωληθεί, και αυτή τη στιγμή μάλλον θα έχει ήδη εγκατασταθεί στο χώρο του ευτυχούς ιδιοκτήτη του. Κατανοώντας την ανάγκη της ανωνυμίας του, αν κάποιος τον γνωρίζει ας τον ειδοποιήσει, ή αν ο ίδιος διαβάζει αυτές τις γραμμές, τον παρακαλώ να μου κάνει ένα τηλεφώνημα, έστω και επί ανωνύμου βάσεως, για να του πω πέντε πραγματάκια τεχνικής φύσεως. Τα τηλέφωνά μου είναι γνωστά στην ΕΤΥΤ.

Σε όλα τα υπόλοιπα δωμάτια που επισκέφθηκα, με πραγματική ανακούφιση ανακάλυψα ότι τα CD player των εκθετών δεν κινδύνευαν από το σούπερ ντούπερ εγγράψιμο CD μου. Πάλι καλά που το είχα σε εργοστασιακή μορφή, με απλό αλουμίνιο. Πού να το είχα φορμάρει και με απεμπλουτισμένα άλατα πολυφωσφορούχου τουρμπισμένου ουρανίου δηλαδής! Θα είχαν φωνάξει μέχρι και τη CIA.

Τα περισσότερα δωμάτια ήταν σχεδόν κυβικής μορφής, πράγμα που λειτουργούσε αρνητικά για την ποιότητα του ηχητικού αποτελέσματος που αποκόμιζε ο επισκέπτης. Εξαίρεση μεταξύ άλλων, αποτελούσε το δωμάτιο του AVMentor καθώς επίσης και το δωμάτιο με τα Lyngdorf, όπου ο ήχος ήταν επί τούτου ισοσταθμισμένος, και το αποτέλεσμα πραγματικά πολύ καλό. Έτσι λοιπόν, μερικές παρουσίες που ξεχώρισα είναι το σύστημα της Lyngdorf που έπαιζε εξαιρετικά, τα μεσαία Adam Tensor, που είναι κλειστού τύπου και ενεργά με ενισχυτές της Ice Power, όπως επίσης και τα Xavian 360 που φορούσαν φουλ κοστούμι Revelator της Scanspeak. Πέραν αυτών, θετική εντύπωση - για πολλοστή φορά - αποκόμισα από τα 40άρια και τα 50άρια της ATC, που οδηγούσε ο μεγάλος Viola, οδηγούμενος από τον μεγάλο DAC του Daniel Weiss, προφανώς μέσω της διαφορικής σύνδεσης. Επίσης, για πρώτη φορά είδα από κοντά βραχίονα Air Tangent, ο οποίος κινείται σε παράλληλη μετατόπιση, αναρτημένος σε ένα έμβολο που πλέει σε λεπτό φιλμ ροής πεπιεσμένου αέρα, (α λά Wyger), έχοντας έτσι τις ελάχιστες δυνατές τριβές, μια πραγματικά εξαίρετη σύλληψη. Τέλος, πολύ θετική εντύπωση μου άφησαν τα Rockport Ankaa που έπαιζαν στο δωμάτιο της MF Audio, αλλά είναι πολύ μαύρα για τον όγκο τους. Ίσως να παράγονται και σε άλλες αποχρώσεις, δεν ξέρω. Α!, να μην ξεχάσω τα ηλεκτρονικά της Soulution, που ξεφεύγουν από το συρμό έχοντας φωτεινές ενδείξεις σε χρώμα amber - κόκκινο, όντας όμορφα παρά τον μεγάλο όγκο τους – έλεος πια, μ’ αυτά τα μπλε led, έλεος! Επίσης, δεν πρέπει να ξεχάσω να μνημονεύσω τα AMR, και δεν εννοώ το CD, ούτε τον ενισχυτή τους, αλλά τα ηχεία της φίρμας, τα οποία έπαιζαν επίσης πολύ καλά, έχοντας καμπίνα από μασίφ αλουμίνιο, ενώ μπορούν να τοποθετηθούν και σε συστοιχία δύο ζευγών, το ένα ανεστραμμένο επάνω στο άλλο.

Αρνητική εντύπωση μου προκάλεσε η εξωπραγματικά υψηλή τιμή των B&W Signature Diamond. Αν είναι δυνατόν!, 16.000 ευρώ για ένα ηχειάκι που αποτελείται από ένα λευκό πλαστικό σωλήνα που έχει επάνω του βιδωμένο ένα 7άρι (ή 8άρι, δε θυμάμαι ακριβώς) μεγάφωνο χαμηλών, και τον διαμαντένιο θόλο της φίρμας στερεωμένο σε μια μαρμάρινη άτρακτο. Επίσης, αρνητική εντύπωση αποκόμισα από τα μεγάλα Utopia της Focal, που τα είχαν ρίξει σε ένα παρακατιανό και ηχητικά ακατάλληλο χώρο του υπογείου, και –τουλάχιστον την ώρα που τα επεσκέφθην, έπαιζαν μια ηχογράφηση που τα έθαβε. Άλλη αρνητική εντύπωση – για πολλοστή φορά – μου έκανε αυτή η ηλίθια τακτική της τοποθέτησης των καλωδίων πάνω σε –και καλά ντεμέκ- αντικραδασμικές βάσεις –κι όχι μόνον αυτό, αλλά και το μήκος τους! Ας μη συνεχίσω γιατί θα συγχυστώ… Α ναι, να μη ξεχάσω επίσης και τους τελικούς της Nagra που οδηγούσαν τα Verity Lohengrin II, πατώντας με τα σούπερ αντικραδασμικά πόδια τους επάνω σε άλλη, dedicated αντικραδασμική βάση, η οποία με τη σειρά της πατούσε στη σούπερ αντικραδασμική μοκέτα, που ήταν απλωμένη πάνω στο σούπερ ντούπερ αντικραδασμικό μπετόν αρμέ του ξενοδοχείου, το οποίο με τη σειρά του πατούσε σε σούπερ αντικραδασμικά πέδιλα στο υπέδαφος της λεπτογείου αττικής χώρας, «εκφορτίζοντας ενέργεια» με το σωστό, τον high end τρόπο ρε παιδί μου.

Τι άλλο είδα, τι άλλο είδα; Αν ναι! Είδα ένα ηχειάκι της Opera, που είχε μπροστά δύο τουήτερ, όχι μαζί, αλλά το ένα επάνω και το άλλο κάτω από το midrange. Εμένα κοντέψατε να με φάτε ρε, όταν μίλησα για δυό τουήτερ, γι’ αυτό το ηχείο γιατί δε λέτε τίποτα; Τι άλλο είδα; Α ναι! Είχα την ατυχία να περάσω και από το δωμάτιο της Exclusive Audio –τι τό ‘θελα ο μαλάκας!, όπου ήταν απανταχού παρούσα εκείνη η ηλίθια επιγραφή «Μην αγγίζετε». Λοιπόν, κυρία Σακκή, σε σας το λέω, εκτός από αυτά που είδατε να πιάνω με τα βρωμερά μου χέρια, πριν με καρφώσετε με τη βολιώτικη φαρμακερή ματιά σας και με κατακεραυνώσετε με τη βολιώτικη παγερή υπενθύμισή σας, ότι δεν επιτρέπεται να αγγίζουμε, έπιασα και τον τελικό της Ύψιλον. Μη ξεχάσετε να τον απολυμάνετε κι αυτόν. Betadin θα βρείτε στο φαρμακείο. Ας μη πω περισσότερα, γιατί δεν αξίζει τον κόπο…

Αυτά για τις μηχανές. Ας περάσω στα σημαντικότερα, δηλαδή στους ανθρώπους. Κατ’ αρχάς, οι περισσότεροι αντιπρόσωποι, έστω και αργά, έχουν μάθει πλέον να δέχονται να παίξουν εγγράψιμα CD των επισκεπτών - καμιά σχέση με την προ δεκαετίας εποχή, (όπου αν είχες μαζί σου εγγράψιμο CD, σε κοιτούσαν σαν να κατέβηκες από τον Άρη). Όμως, πρέπει να ξεχωρίσω την παρουσία κάποιων συγκεκριμένων ατόμων, οι οποίοι είναι παράδειγμα επαγγελματία και εκθέτη για όλους τους υπολοίπους. Κατ’ αρχάς, τα παιδιά που αντιπροσωπεύουν τα Lyngdorf στην Ελλάδα, αλλά και ο Michael Nielsen της Solution Audio, που διακινεί τη συγκεκριμένη φίρμα διεθνώς. Επίσης, ο κ. Κώστας Πήλιος της Auditorium, ο Βασίλης Χουρμουζιάδης της Τηλεοπτικής, ο πατήρ Μιχάλης και ο υιός Γιάννης Φουάσης της MF Audio, καθώς επίσης και ο συμπαθέστατος κύριος στο δωμάτιο με τα Adam –δεν γνωρίζω το όνομά του, αλλά και ο νεαρός Κώστας που τον αντικατέστησε μετά. Τους συγχαίρω και τους ευχαριστώ για τον επαγγελματισμό και την ακατάβλητη διάθεση. Επίσης, συγχαρητήρια στο Θέμη το Ζαφειρόπουλο που εμπράκτως «δε μασάει» τις διάφορες χαϊεντομαλακίες που κυκλοφορούν οι γνωστοί – άγνωστοι άσχετοι και ηλίθιοι παρλαπίπες που λυμαίνονται το χώρο και παίρνουν κόσμο στο λαιμό τους, και έβαλε τα Weiss και τα ATC να παίξουν με εκείνο το ποταπό επαγγελματικό CD player της Sony, που η πρόσοψή του δεν έχει πάχος ούτε καν πέντε χιλιοστά, έτσι για τα προσχήματα. (Για να ξέρει ο Θέμης τόσο καλά το «μάτσινγκ» των συσκευών, σκεφθείτε τι ρέντα θα έχει στις γυναίκες).

Μμμμμμμ, τι άλλο; Ααααχχχχ, η μουσική των εκθέσεων! Δυστυχώς, ο κόσμος έχει ήδη εμποτισθεί από αυτήν την άθλια πρακτική που μοστράρουν οι χαϊεντοχλιμίτζουρες, και πάει στις εκθέσεις για να δει και να ακούσει συγκεκριμένα πράγματα. Τι να σου κάνει μετά και ο Μάκης, να μη βάλει τοκκάτα και φούγκα; Τι να βάλει δηλαδή; Περπινιάδη; Ελάχιστοι είναι οι συνειδητοποιημένοι επισκέπτες. Λοιπόν, προσέξτε φάση! Έχοντας «φάει πόρτα» το σούπερ ντούπερ CD μου στο δωμάτιο της ETYT, πάω και το παρκάρω μαζί με το σακκάκι στο δωμάτιο του AVSite, και αρχίζω την περιπλάνηση στα δωμάτια. Κάποια στιγμή μπαίνω στο δωμάτιο με τα Adam. Ο οικοδεσπότης του δωματίου, συμπαθής ψηλός κύριος, μας καλωσορίζει και ρίχνει την ιδέα:

- Μήπως έχει κάτι μαζί σας που θα θέλατε να ακούσετε; Καμιά ιδιαίτερη προτίμηση;
- Μπαααα, τι λέτε τώρα! Αφήστε καλύτερα, είναι CD recordable, μη κάνουμε καμιά ζημιά και φάμε και ξύλο, δεν είναι σωστό… (Τα Tensor οδηγούνται από έναν προενισχυτή της Primare και ένα CD player της Emm Labs).
- Μα τι λέτε! Καμιά ζημιά! Πολύ ευχαρίστως να το βάλουμε να ακούσετε.
- Δηλαδή, να πάω να το φέρω;
- Φυσικά! Και το ρωτάτε;

Μέχρι να πεις σκουληκομερμιγκότρυπα, έχω πάει κι έχω φέρει το σούπερ ντούπερ CD. Στο μεταξύ, τον ψηλό κύριο έχει αντικαταστήσει ένα νεαρό παιδί, το ίδιο πρόθυμο (και αρκετά υποψιασμένος θα έλεγα). Βάζω να παίξει το πρώτο κομμάτι από το Cotton Club, vinyl transfer κι έτσι. Ξέρετε, ολόκληρο το soundtrack αυτής της ταινίας είναι jazz μεν, αλλά ωραία jazz, και, εκτός αυτού, σωστά ηχογραφημένη, και εν πολλοίς κατάλληλη για χαϊεντοεκθέσεις. Τέλος πάντωνε, ακούμε το «χασομέρι» του Duke Ellington κι από βινύλιο κι από CD, και μετά βάζω το απαύγασμα της ογδόης τέχνης «πώς να ψήσετε τα πηνία των γούφερ», ένα απόσπασμα από το CD Kodo της Sheffield. E, ακούν απ’ έξω και μαζεύονται αρκετά άτομα στο δωμάτιο. Τα ηχεία αντεπεξέρχοντο πλήρως των απαιτήσεων, αλλά σε τόσο μικρό δωμάτιο και με ίσες αναλογίες διαστάσεων δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά πράγματα. Κάτι σαν τον Ευάγγελο Βενιζέλο να κάνει σουηδική γυμναστική μέσα σε ασανσέρ τεσσάρων ατόμων, ένα πράμα. Μόλις τελειώνει το ντάπα – ντούπα, αφήνω να παίξει το επόμενο κομμάτι, ένα με ρώσικη μπαλαλάικα. Ε λοιπόν, με το που αρχίζει να παίζει κάτι ξένο προς την έκθεση, ΠΡΑΦ!, την κάνουν όλοι, με τη μια! Λες κι έπεσε σύρμα για επικείμενο σεισμό. Ε, λέω, μιας και ο οικοδεσπότης μας είναι ευχάριστος και καταδεκτικός τύπος, ας τραβήξω κι άλλο το σκοινί. Συνεχίζω το CD παρακάτω, όπου είχα ένα κομμάτι με τον Βαγγέλη Περπινιάδη, «Μες την πολλή σκοτούρα μου», και γαμώ τις ζεϊμπεκιές, από το άλμπουμ «Ένα βράδι στο Χαϊδάρι». Το βλέπω το παιδί αμήχανο να κάνει ένα σχόλιο ότι το μπουζούκι είναι ηλεκτρικό – υποψιασμένος σας λέω. Και νάσου να κοιτάει προς την πόρτα μη μπει κανένας, ποιος περνάει απ’ έξω, ποιος άκουσε, τέτοια. Αλλά βέβαια, πάντα με ευχάριστη διάθεση. Και μέσα τα Adam να παίζουν Περπινιάδη! Γι’ αυτό σας λέω. Έχει και σωστά άτομα ο κλάδος, φτάνει να τους βρεις.

Τέλος, πρέπει να πω πως το χάρηκα πραγματικά που γνώρισα αρκετά παιδιά στο δωμάτιο του AVSite, όπως ο Γιώργος ο Στριφτός, ο Στέργιος –σιδεροκέφαλος και καλές δουλειές ρε, όπως επίσης και ο άρτι χρισθείς συν-συν-συν-συντονιστής, ο Θανάσης Κ. Επίσης, χάρηκα πάρα πολύ που γνώρισα μια εξαίρετη κυρία που είναι γραμμένη στο AVSite και έχει εκτεταμένο ακαδημαϊκό υπόβαθρο επί του αντικειμένου, τόσον από τεχνικής, όσο και από καλλιτεχνικής πλευράς. Περισσότερα γι’ αυτήν προσεχώς. Τέλος οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Ανδρέα, χωρίς τη στήριξη του οποίου, το δωμάτιο του AVsite πραγματικά δεν θα υπήρχε στην έκθεση, και ακόμα πιο πολύ ευχαριστώ το Βασίλη, και εκείνο το εξαιρετικό παιδί, τον spresv, που έδωσαν όλο τους τον εαυτό. Τέτοια παιδιά δεν βρίσκονται κάθε μέρα.

Και μια τεχνολογική πρωτοπορία για το τέλος, ιδέα του Μπλατσάρα, μεταξύ τσίπουρου και γαρίδας. Το νέο τεχνολογικό γκάτζετ του βαρύ χαϊεντά: σκληρός δίσκος με επίχρυσα πλατώ!

Άντε! Να είμαστε όλοι καλά, και του χρόνου πάλι εκεί.

 

[skaloumbakas]

Τι να πεις… Και τι θέλησα να ακούσω δηλαδής; Τα πατριωτάκια μου, τη φιλαρμονική της Βιέννης, να παίζουν Strauss. Να το έφερνα σε βινύλιο; Να το έφερνα, αλλά δεν είχαν πικάπ.

Και τη Κοκκίνου βρε σε ποιό δωμάτιο τη ζήτηξες να τη παίξουν??? Που μου εισαι όλο πνεύμα αντιλογίας??? :142:

Κατά τα άλλα ρε μπαγάσα έχεις καλή γραφίδα και παρά το ότι εσύ δεν το ανέφερες, εγώ χάρηκα που σε γνώρισα, να μα τη Παναγία! :119:

 

[thanasis k.]

Είδα ένα ηχειάκι της Opera, που είχε μπροστά δύο τουήτερ,

αν μιλαμε για το ιδιο και τρια τουιτερ πισω.

 

[vastsar]

Απάντηση: Re: Εντυπωσεις απο την εκθεση High End Show 2008

Λοιπόν, δυό λόγια κι από μένα. Κατ’ αρχάς, παρά τη συγκυριακή οικονομική αντιξοότητα, η έκθεση ήταν έκτεταμένη, ίσως η μεγαλύτερη της τελευταίας δεκαετίας, και για πρώτη φορά συνάντησα τόσο μεγάλο εκθεσιακό χώρο, ομιλώ γι’ αυτόν της ΕΤΥΤ, όπου εξετίθεντο τα Muon και τα Kef 207.

Την καλύτερη εντύπωση μου άφησαν τα Muon, βοηθούντος του χώρου βεβαίως, αν και ο υπεύθυνος της παρουσίασης δεν επέτρεψε αρκούντως υψηλή στάθμη, αντίληψη που ενδεχομένως να είχαν και άλλοι επισκέπτες. Από την άλλη μεριά, όμως, πρέπει να παραδεχθούμε ότι τα ηχεία ήταν παρατεταγμένα με τρόπο τέτοιον, που τοποθετούσε τις θέσεις ακρόασης αρκετά μακριά, έξω από τα συνηθισμένα όρια.

Ένα σημείο που αποδυνάμωσε την παρουσία των μεγάλων Kef ήταν το γεγονός, ότι ο εν λόγω εκθέτης αρνήθηκε να βάλει να παίξει ο δίσκος που του πρότεινα, προφασιζόμενος ότι ήταν CD recordable, κάτι που κατά την άποψή του θα μπορούσε να προκαλέσει βλάβη στο CD player του συστήματος. Ενδέχεται να κυριολεκτούσε, να είχε όντως αυτόν το φόβο, αλλ’ επίσης ενδέχεται να προέβαλε απλώς μια πρόφαση, μιας και δεν ήξερε τι ήταν αυτό που του πρότεινα να παίξει, κάτι που θα μπορούσε δυνάμει να μην είναι αντάξιο των ηχείων. Όπως και να έχει το πράγμα, αν όντως το συγκεκριμένο CD player (ένα top loader της Jadis) κινδυνεύει να παρουσιάσει βλάβη επειδή θα του βάλει κάποιος να παίξει CD recordable, τότε είναι για πέταμα. Και να φαντασθείτε πως ακριβώς την ίδια άρνηση, με ακριβώς την ίδια πρόφαση (!), είχα συναντήσει και στο παρελθόν από τον κ. Κώστα Καπερώνη, dealer της Kef τότε, του οποίου το CD player που «κινδύνευε» ήταν κάποιο Theta. Τι να πεις… Και τι θέλησα να ακούσω δηλαδής; Τα πατριωτάκια μου, τη φιλαρμονική της Βιέννης, να παίζουν Strauss. Να το έφερνα σε βινύλιο; Να το έφερνα, αλλά δεν είχαν πικάπ. Να το έφερνα σε ταινία; Δεν είχαν μαγνητόφωνο, που να κουβαλάω 30 κιλά γκουμούτσα.

Πάντως, εξ όσων έμαθα από αδιάσειστη πηγή, το συγκεκριμένο ζεύγος Muon ήδη είχε πωληθεί, και αυτή τη στιγμή μάλλον θα έχει ήδη εγκατασταθεί στο χώρο του ευτυχούς ιδιοκτήτη του. Κατανοώντας την ανάγκη της ανωνυμίας του, αν κάποιος τον γνωρίζει ας τον ειδοποιήσει, ή αν ο ίδιος διαβάζει αυτές τις γραμμές, τον παρακαλώ να μου κάνει ένα τηλεφώνημα, έστω και επί ανωνύμου βάσεως, για να του πω πέντε πραγματάκια τεχνικής φύσεως. Τα τηλέφωνά μου είναι γνωστά στην ΕΤΥΤ.

Σε όλα τα υπόλοιπα δωμάτια που επισκέφθηκα, με πραγματική ανακούφιση ανακάλυψα ότι τα CD player των εκθετών δεν κινδύνευαν από το σούπερ ντούπερ εγγράψιμο CD μου. Πάλι καλά που το είχα σε εργοστασιακή μορφή, με απλό αλουμίνιο. Πού να το είχα φορμάρει και με απεμπλουτισμένα άλατα πολυφωσφορούχου τουρμπισμένου ουρανίου δηλαδής! Θα είχαν φωνάξει μέχρι και τη CIA.

Τα περισσότερα δωμάτια ήταν σχεδόν κυβικής μορφής, πράγμα που λειτουργούσε αρνητικά για την ποιότητα του ηχητικού αποτελέσματος που αποκόμιζε ο επισκέπτης. Εξαίρεση μεταξύ άλλων, αποτελούσε το δωμάτιο του AVMentor καθώς επίσης και το δωμάτιο με τα Lyngdorf, όπου ο ήχος ήταν επί τούτου ισοσταθμισμένος, και το αποτέλεσμα πραγματικά πολύ καλό. Έτσι λοιπόν, μερικές παρουσίες που ξεχώρισα είναι το σύστημα της Lyngdorf που έπαιζε εξαιρετικά, τα μεσαία Adam Tensor, που είναι κλειστού τύπου και ενεργά με ενισχυτές της Ice Power, όπως επίσης και τα Xavian 360 που φορούσαν φουλ κοστούμι Revelator της Scanspeak. Πέραν αυτών, θετική εντύπωση - για πολλοστή φορά - αποκόμισα από τα 40άρια και τα 50άρια της ATC, που οδηγούσε ο μεγάλος Viola, οδηγούμενος από τον μεγάλο DAC του Daniel Weiss, προφανώς μέσω της διαφορικής σύνδεσης. Επίσης, για πρώτη φορά είδα από κοντά βραχίονα Air Tangent, ο οποίος κινείται σε παράλληλη μετατόπιση, αναρτημένος σε ένα έμβολο που πλέει σε λεπτό φιλμ ροής πεπιεσμένου αέρα, (α λά Wyger), έχοντας έτσι τις ελάχιστες δυνατές τριβές, μια πραγματικά εξαίρετη σύλληψη. Τέλος, πολύ θετική εντύπωση μου άφησαν τα Rockport Ankaa που έπαιζαν στο δωμάτιο της MF Audio, αλλά είναι πολύ μαύρα για τον όγκο τους. Ίσως να παράγονται και σε άλλες αποχρώσεις, δεν ξέρω. Α!, να μην ξεχάσω τα ηλεκτρονικά της Soulution, που ξεφεύγουν από το συρμό έχοντας φωτεινές ενδείξεις σε χρώμα amber - κόκκινο, όντας όμορφα παρά τον μεγάλο όγκο τους – έλεος πια, μ’ αυτά τα μπλε led, έλεος! Επίσης, δεν πρέπει να ξεχάσω να μνημονεύσω τα AMR, και δεν εννοώ το CD, ούτε τον ενισχυτή τους, αλλά τα ηχεία της φίρμας, τα οποία έπαιζαν επίσης πολύ καλά, έχοντας καμπίνα από μασίφ αλουμίνιο, ενώ μπορούν να τοποθετηθούν και σε συστοιχία δύο ζευγών, το ένα ανεστραμμένο επάνω στο άλλο.

Αρνητική εντύπωση μου προκάλεσε η εξωπραγματικά υψηλή τιμή των B&W Signature Diamond. Αν είναι δυνατόν!, 16.000 ευρώ για ένα ηχειάκι που αποτελείται από ένα λευκό πλαστικό σωλήνα που έχει επάνω του βιδωμένο ένα 7άρι (ή 8άρι, δε θυμάμαι ακριβώς) μεγάφωνο χαμηλών, και τον διαμαντένιο θόλο της φίρμας στερεωμένο σε μια μαρμάρινη άτρακτο. Επίσης, αρνητική εντύπωση αποκόμισα από τα μεγάλα Utopia της Focal, που τα είχαν ρίξει σε ένα παρακατιανό και ηχητικά ακατάλληλο χώρο του υπογείου, και –τουλάχιστον την ώρα που τα επεσκέφθην, έπαιζαν μια ηχογράφηση που τα έθαβε. Άλλη αρνητική εντύπωση – για πολλοστή φορά – μου έκανε αυτή η ηλίθια τακτική της τοποθέτησης των καλωδίων πάνω σε –και καλά ντεμέκ- αντικραδασμικές βάσεις –κι όχι μόνον αυτό, αλλά και το μήκος τους! Ας μη συνεχίσω γιατί θα συγχυστώ… Α ναι, να μη ξεχάσω επίσης και τους τελικούς της Nagra που οδηγούσαν τα Verity Lohengrin II, πατώντας με τα σούπερ αντικραδασμικά πόδια τους επάνω σε άλλη, dedicated αντικραδασμική βάση, η οποία με τη σειρά της πατούσε στη σούπερ αντικραδασμική μοκέτα, που ήταν απλωμένη πάνω στο σούπερ ντούπερ αντικραδασμικό μπετόν αρμέ του ξενοδοχείου, το οποίο με τη σειρά του πατούσε σε σούπερ αντικραδασμικά πέδιλα στο υπέδαφος της λεπτογείου αττικής χώρας, «εκφορτίζοντας ενέργεια» με το σωστό, τον high end τρόπο ρε παιδί μου.

Τι άλλο είδα, τι άλλο είδα; Αν ναι! Είδα ένα ηχειάκι της Opera, που είχε μπροστά δύο τουήτερ, όχι μαζί, αλλά το ένα επάνω και το άλλο κάτω από το midrange. Εμένα κοντέψατε να με φάτε ρε, όταν μίλησα για δυό τουήτερ, γι’ αυτό το ηχείο γιατί δε λέτε τίποτα; Τι άλλο είδα; Α ναι! Είχα την ατυχία να περάσω και από το δωμάτιο της Exclusive Audio –τι τό ‘θελα ο μαλάκας!, όπου ήταν απανταχού παρούσα εκείνη η ηλίθια επιγραφή «Μην αγγίζετε». Λοιπόν, κυρία Σακκή, σε σας το λέω, εκτός από αυτά που είδατε να πιάνω με τα βρωμερά μου χέρια, πριν με καρφώσετε με τη βολιώτικη φαρμακερή ματιά σας και με κατακεραυνώσετε με τη βολιώτικη παγερή υπενθύμισή σας, ότι δεν επιτρέπεται να αγγίζουμε, έπιασα και τον τελικό της Ύψιλον. Μη ξεχάσετε να τον απολυμάνετε κι αυτόν. Betadin θα βρείτε στο φαρμακείο. Ας μη πω περισσότερα, γιατί δεν αξίζει τον κόπο…

Αυτά για τις μηχανές. Ας περάσω στα σημαντικότερα, δηλαδή στους ανθρώπους. Κατ’ αρχάς, οι περισσότεροι αντιπρόσωποι, έστω και αργά, έχουν μάθει πλέον να δέχονται να παίξουν εγγράψιμα CD των επισκεπτών - καμιά σχέση με την προ δεκαετίας εποχή, (όπου αν είχες μαζί σου εγγράψιμο CD, σε κοιτούσαν σαν να κατέβηκες από τον Άρη). Όμως, πρέπει να ξεχωρίσω την παρουσία κάποιων συγκεκριμένων ατόμων, οι οποίοι είναι παράδειγμα επαγγελματία και εκθέτη για όλους τους υπολοίπους. Κατ’ αρχάς, τα παιδιά που αντιπροσωπεύουν τα Lyngdorf στην Ελλάδα, αλλά και ο Michael Nielsen της Solution Audio, που διακινεί τη συγκεκριμένη φίρμα διεθνώς. Επίσης, ο κ. Κώστας Πήλιος της Auditorium, ο Βασίλης Χουρμουζιάδης της Τηλεοπτικής, ο πατήρ Μιχάλης και ο υιός Γιάννης Φουάσης της MF Audio, καθώς επίσης και ο συμπαθέστατος κύριος στο δωμάτιο με τα Adam –δεν γνωρίζω το όνομά του, αλλά και ο νεαρός Κώστας που τον αντικατέστησε μετά. Τους συγχαίρω και τους ευχαριστώ για τον επαγγελματισμό και την ακατάβλητη διάθεση. Επίσης, συγχαρητήρια στο Θέμη το Ζαφειρόπουλο που εμπράκτως «δε μασάει» τις διάφορες χαϊεντομαλακίες που κυκλοφορούν οι γνωστοί – άγνωστοι άσχετοι και ηλίθιοι παρλαπίπες που λυμαίνονται το χώρο και παίρνουν κόσμο στο λαιμό τους, και έβαλε τα Weiss και τα ATC να παίξουν με εκείνο το ποταπό επαγγελματικό CD player της Sony, που η πρόσοψή του δεν έχει πάχος ούτε καν πέντε χιλιοστά, έτσι για τα προσχήματα. (Για να ξέρει ο Θέμης τόσο καλά το «μάτσινγκ» των συσκευών, σκεφθείτε τι ρέντα θα έχει στις γυναίκες).

Μμμμμμμ, τι άλλο; Ααααχχχχ, η μουσική των εκθέσεων! Δυστυχώς, ο κόσμος έχει ήδη εμποτισθεί από αυτήν την άθλια πρακτική που μοστράρουν οι χαϊεντοχλιμίτζουρες, και πάει στις εκθέσεις για να δει και να ακούσει συγκεκριμένα πράγματα. Τι να σου κάνει μετά και ο Μάκης, να μη βάλει τοκκάτα και φούγκα; Τι να βάλει δηλαδή; Περπινιάδη; Ελάχιστοι είναι οι συνειδητοποιημένοι επισκέπτες. Λοιπόν, προσέξτε φάση! Έχοντας «φάει πόρτα» το σούπερ ντούπερ CD μου στο δωμάτιο της ETYT, πάω και το παρκάρω μαζί με το σακκάκι στο δωμάτιο του AVSite, και αρχίζω την περιπλάνηση στα δωμάτια. Κάποια στιγμή μπαίνω στο δωμάτιο με τα Adam. Ο οικοδεσπότης του δωματίου, συμπαθής ψηλός κύριος, μας καλωσορίζει και ρίχνει την ιδέα:

- Μήπως έχει κάτι μαζί σας που θα θέλατε να ακούσετε; Καμιά ιδιαίτερη προτίμηση;
- Μπαααα, τι λέτε τώρα! Αφήστε καλύτερα, είναι CD recordable, μη κάνουμε καμιά ζημιά και φάμε και ξύλο, δεν είναι σωστό… (Τα Tensor οδηγούνται από έναν προενισχυτή της Primare και ένα CD player της Emm Labs).
- Μα τι λέτε! Καμιά ζημιά! Πολύ ευχαρίστως να το βάλουμε να ακούσετε.
- Δηλαδή, να πάω να το φέρω;
- Φυσικά! Και το ρωτάτε;

Μέχρι να πεις σκουληκομερμιγκότρυπα, έχω πάει κι έχω φέρει το σούπερ ντούπερ CD. Στο μεταξύ, τον ψηλό κύριο έχει αντικαταστήσει ένα νεαρό παιδί, το ίδιο πρόθυμο (και αρκετά υποψιασμένος θα έλεγα). Βάζω να παίξει το πρώτο κομμάτι από το Cotton Club, vinyl transfer κι έτσι. Ξέρετε, ολόκληρο το soundtrack αυτής της ταινίας είναι jazz μεν, αλλά ωραία jazz, και, εκτός αυτού, σωστά ηχογραφημένη, και εν πολλοίς κατάλληλη για χαϊεντοεκθέσεις. Τέλος πάντωνε, ακούμε το «χασομέρι» του Duke Ellington κι από βινύλιο κι από CD, και μετά βάζω το απαύγασμα της ογδόης τέχνης «πώς να ψήσετε τα πηνία των γούφερ», ένα απόσπασμα από το CD Kodo της Sheffield. E, ακούν απ’ έξω και μαζεύονται αρκετά άτομα στο δωμάτιο. Τα ηχεία αντεπεξέρχοντο πλήρως των απαιτήσεων, αλλά σε τόσο μικρό δωμάτιο και με ίσες αναλογίες διαστάσεων δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά πράγματα. Κάτι σαν τον Ευάγγελο Βενιζέλο να κάνει σουηδική γυμναστική μέσα σε ασανσέρ τεσσάρων ατόμων, ένα πράμα. Μόλις τελειώνει το ντάπα – ντούπα, αφήνω να παίξει το επόμενο κομμάτι, ένα με ρώσικη μπαλαλάικα. Ε λοιπόν, με το που αρχίζει να παίζει κάτι ξένο προς την έκθεση, ΠΡΑΦ!, την κάνουν όλοι, με τη μια! Λες κι έπεσε σύρμα για επικείμενο σεισμό. Ε, λέω, μιας και ο οικοδεσπότης μας είναι ευχάριστος και καταδεκτικός τύπος, ας τραβήξω κι άλλο το σκοινί. Συνεχίζω το CD παρακάτω, όπου είχα ένα κομμάτι με τον Βαγγέλη Περπινιάδη, «Μες την πολλή σκοτούρα μου», και γαμώ τις ζεϊμπεκιές, από το άλμπουμ «Ένα βράδι στο Χαϊδάρι». Το βλέπω το παιδί αμήχανο να κάνει ένα σχόλιο ότι το μπουζούκι είναι ηλεκτρικό – υποψιασμένος σας λέω. Και νάσου να κοιτάει προς την πόρτα μη μπει κανένας, ποιος περνάει απ’ έξω, ποιος άκουσε, τέτοια. Αλλά βέβαια, πάντα με ευχάριστη διάθεση. Και μέσα τα Adam να παίζουν Περπινιάδη! Γι’ αυτό σας λέω. Έχει και σωστά άτομα ο κλάδος, φτάνει να τους βρεις.

Τέλος, πρέπει να πω πως το χάρηκα πραγματικά που γνώρισα αρκετά παιδιά στο δωμάτιο του AVSite, όπως ο Γιώργος ο Στριφτός, ο Στέργιος –σιδεροκέφαλος και καλές δουλειές ρε, όπως επίσης και ο άρτι χρισθείς συν-συν-συν-συντονιστής, ο Θανάσης Κ. Επίσης, χάρηκα πάρα πολύ που γνώρισα μια εξαίρετη κυρία που είναι γραμμένη στο AVSite και έχει εκτεταμένο ακαδημαϊκό υπόβαθρο επί του αντικειμένου, τόσον από τεχνικής, όσο και από καλλιτεχνικής πλευράς. Περισσότερα γι’ αυτήν προσεχώς. Τέλος οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Ανδρέα, χωρίς τη στήριξη του οποίου, το δωμάτιο του AVsite πραγματικά δεν θα υπήρχε στην έκθεση, και ακόμα πιο πολύ ευχαριστώ το Βασίλη, και εκείνο το εξαιρετικό παιδί, τον spresv, που έδωσαν όλο τους τον εαυτό. Τέτοια παιδιά δεν βρίσκονται κάθε μέρα.

Και μια τεχνολογική πρωτοπορία για το τέλος, ιδέα του Μπλατσάρα, μεταξύ τσίπουρου και γαρίδας. Το νέο τεχνολογικό γκάτζετ του βαρύ χαϊεντά: σκληρός δίσκος με επίχρυσα πλατώ!

Άντε! Να είμαστε όλοι καλά, και του χρόνου πάλι εκεί.

Για φαντασου να ελεγες 5 λογια. Για μια βδομαδα θα διαβαζαμε :107:

 

[oppohellas]

Άντε! Να είμαστε όλοι καλά, και του χρόνου πάλι εκεί.

Χερ Κογιας ελπιζω να μας ερθετε του χρονου, γιατι φετος δε σας ειδα να μας δειτε και να μας ακουσετε ....
Κοντο-πατριωτης σου λεει μετα....:116:

 

[Kyriarxos]

Πάντως εμένα μόνο στα McIntosh δεν με άφησαν να πάιξω τα CD μου κι αυτό διότι έκαναν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, λέει, εκείνη την ώρα. Τους συγχωρώ.

Όπερ σημαίνει ότι στα Jadis & Muon άκουσα ή μάλλον έζησα την Eva Cassidy στο "Autumn Leaves" από το "Live at the Blues Alley" φυσικά από αντίγραφο και δη "ασφαλείας" προερχόμενο από
εμ-πι 3 / 320 κιλομπίτ (αυτό ξέχασα να τους το αναφέρω). Άξιζε.

 

[skaloumbakas]

....έζησα την Eva Cassidy στο "Autumn Leaves" από το "Live at the Blues Alley" φυσικά από αντίγραφο και δη "ασφαλείας" προερχόμενο από
εμ-πι 3 / 320 κιλομπίτ (αυτό ξέχασα να τους το αναφέρω). Άξιζε.

Θα τα δυσκόλεψε τα MUON το mp3... :142::143::135:

 

[Βασίλης Χουρμουζιάδης]

......... 16.000 ευρώ για ένα ηχειάκι που αποτελείται από ένα λευκό πλαστικό σωλήνα που έχει επάνω του βιδωμένο ένα 7άρι (ή 8άρι, δε θυμάμαι ακριβώς) μεγάφωνο χαμηλών, και τον διαμαντένιο θόλο της φίρμας στερεωμένο σε μια μαρμάρινη άτρακτο.....

Διευκρινιστικά αναφέρω ότι το κουτί του συγκεκριμένου ηχείου δεν κατασκευάζεται από "ένα λευκό πλαστικό σωλήνα". :145:

 

[vastsar]

Απάντηση: Re: Εντυπωσεις απο την εκθεση High End Show 2008

Πάντως εμένα μόνο στα McIntosh δεν με άφησαν να πάιξω τα CD μου κι αυτό διότι έκαναν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, λέει, εκείνη την ώρα. Τους συγχωρώ.

Όπερ σημαίνει ότι στα Jadis & Muon άκουσα ή μάλλον έζησα την Eva Cassidy στο "Autumn Leaves" από το "Live at the Blues Alley" φυσικά από αντίγραφο και δη "ασφαλείας" προερχόμενο από
εμ-πι 3 / 320 κιλομπίτ (αυτό ξέχασα να τους το αναφέρω). Άξιζε.

Προσωπικα δεν ειχα προβλημα με την McIntoch. Πηγα την Κυριακη νωρις το πρωι και για κανενα εικοσαλεπτο ακουγα τα 2 δισκακια που τους ειχα δωσει.

 

[Μ.Φ.]

Απάντηση: Εντυπωσεις απο την εκθεση High End Show 2008

-
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Κώστα τον Κόγια για την εντύπωση που έχει για εμάς και για τα καλά του λόγια.
(ο Γιάννης, αλλά και η Βασία, αξίζουν και είναι πολύ καλύτεροι από τον πατέρα τους)


Να πω επίσης ότι χάρηκα που γνώρισα (μετά από εννέα χρόνια!) τον Βασίλη Τσαντουλή τον Νίκο Τσαρουχά και τον Σπύρος Μπλάτσιο.
Πιστεύω να ξαναϊδωθούμε σύντομα και πριν τους ξεχάσω (οπτικά).


Υ.Γ. Δεν έχω κανενός το τηλέφωνο. Όποιος θέλει με παίρνει και μου το δίνει.
-