Most visitors online was 2860 , on 13 Apr 2025
Αυτό το ακριβέστατο σχόλιο γεννήθηκε από τα ανεκδιήγητα 901.. . . τα υπόλοιπα σχόλια τύπου no highs no lows, must be Bose,αυτά δεν έχουν καμία σημασία. . . . Δεν έχουν καλές μετρήσεις, είδατε όμως πως παίζουνε.
Μη του. . . δίνετε χιλιάδες ευρώ για καλώδια ενώ εμείς ηχογραφούμε με καλώδια που κάνουν λίγα ευρώ το μέτρο.
Άσχετο με το θέμα, αλλά, για πες, ενδιαφέρομαι να μάθω.Αν θέλετε πληροφορίες από πρώτο χέρι ειδικά οι μεγαλύτεροι για το ποιος ήταν υπεύθυνος για την κακή ποιότητα των δίσκων στην Ελλάδα μη διστάσετε να με ρωτήσετε. Πάντως τα εργοστάσια δεν ήταν.
Πουλάει Focal ( ποιά ; ) o ανεψιός για τα μάτια των 901, με ΗΚ Citation (!) o μπάρμπας. . .Πουλώντας τα focal βρήκα από την Αγγλία 1 ζευγάρι 901 σειρά έξι . . . Δεν ξέρω αν θα μπορέσει να το οδηγήσει ο Jadis. Eίναι σχετικά δύσκολο φορτίo και πολύ απαιτητικό στην τοποθέτηση. Πάντως του θείου με τα hk citation ακουγόταν πάρα πολύ όμορφα
Αν θέλετε πληροφορίες από πρώτο χέρι ειδικά οι μεγαλύτεροι για το ποιος ήταν υπεύθυνος για την κακή ποιότητα των δίσκων στην Ελλάδα μη διστάσετε να με ρωτήσετε. Πάντως τα εργοστάσια δεν ήταν.
Σωστός, το έψαξα. Ετσι ήταν οι σειρές 1 και 2. Η σειρά 6 όμως είχε 9 μεγάφωνα του 1Ω (!) συνδεδεμένα εν σειρά4,5 ίντσες ήταν , με συνδεσμολογία εν σειρά και εν παραλλήλω.
9 μεγάφωνα αν θυμάμαι καλά. 8 πίσω και ένα μπροστά ή το ανάποδο.
Δεν έπαιζαν χωρίς το eq της bose.
μόνο που ξέχασε να βάλει τουίτερΠήρε λοιπόν την ομάδα του και πήγαινε στις αίθουσες συναυλιών και έστηνε μικρόφωνα στις θέσεις ακρόασης. Βρήκε ότι αν θεωρήσουμε ότι ο ήχος ο οποίος έρχεται σε έναν ακροατή από την ορχήστρα είναι εννιά μέρη το ένα μέρος είναι απευθείας από την ορχήστρα και τα υπόλοιπα οκτώ είναι από ανάκλαση. Eτσι έγιναν τα 901, οκτώ μεγάφωνα πίσω υπό γωνία και ένα μπροστά
Ευχαριστούμε για την πληροφόρηση.Όσον αφορά την ποιότητα των δίσκων ελληνικής κατασκευής, τα ελληνικά εργοστάσια δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από πλευράς ποιότητας εξοπλισμού από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά. Οι εμπορικές εταιρίες για λόγους κόστους ήταν εκείνες που στην πράξη καθόριζαν ποιος δίσκος θα ακούγεται καλά και ποιος οχι. Ούτε τα στούντιο ηχογράφησης , ελληνικά και ξένα ,είχαν ευθύνη διότι η καλή ηχογράφηση κοστίζει. Μέχρι το 1990 οι εταιρείες έφερναν στο εργοστάσιο, στο mastering room, την ηχογράφηση σε μπομπίνες (mother tapes). Το 1991 έφερναν DAT
και από το 1992 και μετά CD. Στο mastering room γραφόταν ο πρότυπος δίσκος 14 ιντσών , ένας για κάθε πλευρά. Πήγαιναν στο χημείο και με τη μέθοδο της ηλεκτρόλυσης έβγαιναν τα stampers από νικέλιο δύο για κάθε δίσκο τα οποία πήγαιναν στις πρέσες Από την κορυφή της πρέσας έπεφτε η μπάλα του PVC η οποία είχε θερμανθεί και γινόταν η εκτύπωση του δίσκου. Σειρά είχε η τοποθέτηση των ετικετών, η φακελοποίηση και η παραλαβή από την εμπορική εταιρεία. Η ποιότητα του PVC έπαιζε ρόλο στην αναπαραγωγή του δίσκου. Την καλύτερη ποιότητα είχε το PVC της γαλλικής Atochem , ακολουθούσε το PVC της Γιουγκοπλάστικα από την πρώην Γιουγκοσλαβία και χειρότερη επιλογή ήταν το PVC που προερχόταν από ανακύκλωση δίσκων. Αντίστοιχα διαμορφωνόταν και το κόστος. Τα stampers είχαν συνιστώμενη ποσότητα αντιτύπων τα 5000 αντίτυπα ,βέλτιστη ποσότητα τα 2000 αντίτυπα και μη συνιστώμενη ποσότητα τα 10.000 αντίτυπα. Αντιλαμβάνεστε τι θα ακούγατε αν είχατε πάρει το αντίτυπο με αριθμό 9001. Ανακεφαλαιώνοντας η ποιότητα της ηχογράφησης ,η ποιότητα του PVC και το νούμερο του αντιτύπου που είχε εκτυπωθεί από το stampers καθόριζαν την ποιότητα της αναπαραγωγής.