- Μηνύματα
- 8.832
- Reaction score
- 8.891
Μίλησε κανείς για τον Γιώργο Μιχαήλ;
Απλά, αν τραγουδούσε μόνο τέτοια δεν θα τον ήξερε κανένας...
Απλά, αν τραγουδούσε μόνο τέτοια δεν θα τον ήξερε κανένας...
2Σκετη ρομαντζο-βαρεμαρα (και μαλιστα μακρας διαρκειας, οπως ...συνηθιζεται στην κλασσικη ) Καλυτερα να δω το...οσα παιρνει ο ανεμος
Για την ιστορία, στην Κλασική υπάρχουν έργα που διαρκούν μολις λίγα λέπτα. Υπάρχουν ουκ ολίγα έργα που διαρκούν γύρω στο ένα λέπτο (Πρελούδια, Σπουδές αλλά και τραγούδια πλήθος συνθετών), αλλά, βέβαια, είναι αρκετά περιεκτικά για τη διάρκειά τους.Σκετη ρομαντζο-βαρεμαρα (και μαλιστα μακρας διαρκειας, οπως ...συνηθιζεται στην κλασσικη ) Καλυτερα να δω το...οσα παιρνει ο ανεμος
Ουκ ολίγες. Μπορείς να αρχίσεις με το "Nixon in China" του John Adams. Πρόκειται για μία από τις πιο εμβληματικές Όπερες του παρελθόντος αιώνος, με πολιτικό περιεχόμενο (και όχι μόνον) και μίξη μουσικών ιδιωμάτων και ιδιαίτερης ενορχήστρωσης (σαξοφώνα, συνθεζάιζερ κ.α.). Με τη διάρκεια, ίσως υπάρξει κάποιο θεματάκι: διαρκεί περί τις δυόμισι ώρες.Καμμια συγχρονη οπερα που να μην αφορα κατατρεγμενους ερωτες , μυστικους ερωτες, αποπειρες του ηρωα να νυμφευθει την αγαπημενη του, ασεμνες δουκισσες, και αλλα παρεμφερη , υπαρχει ? Απο περιεργεια ρωταω
Στα περί "γούστου" (προτιμήσεις, τι μου αρέσει κλπ) όλα επιτρέπονται. Μπορείς να μηδενίζεις και εκθειάζεις ό,τι θεωρείς ότι σε ευχαριστεί. Είναι προσωπική υπόθεση. Είναι άποψη και ο κάθε ένας έχει όσες θέλει.Σωστός!
Όλες οι μουσικές έχουν ωραία στοιχεία. Από την άλλη βέβαια δεν μπορείς να μηδενίζεις τον Σοπέν, τον Μπετόβεν, τον Μότσαρτ και να εξυμνείς σαβούρες στυλ Sin Boy ή George Michael και Madonna κλπ...είναι σαν να λες μηδενίζεις τον Ντοστογιέφσκι, τον Έσσε, τον Όμηρο κλπ και να εκθειάζεις την Λένα Μαντά, Ε. Λ. Τζέιμς και όλα τα Άρλεκιν.......μην τρελαθούμε κιόλας!
Βέβαια λένε η άποψη είναι σαν την ..........όλοι έχουν από μια για την αισθητική δεν θα έλεγα το ίδιο.
Όλα είναι θέμα αισθητικής και παιδείας!Στα περί "γούστου" (προτιμήσεις, τι μου αρέσει κλπ) όλα επιτρέπονται. Μπορείς να μηδενίζεις και εκθειάζεις ό,τι θεωρείς ότι σε ευχαριστεί. Είναι προσωπική υπόθεση. Είναι άποψη και ο κάθε ένας έχει όσες θέλει.
Για την μουσική αξία του έργου (που μπορεί λίγους να ενδιαφέρει ή την "εξισώνουν" με το τι τους αρέσει), όσο και να προσπάθει κανείς, η αξία του έργου μένει εκεί...αναλλοίωτη (για όποιον ενδιαφερθεί να την προσεγγίσει).
Βέβαια, μερικοί λένε ότι το "γούστο" έχει πιο πολύ..."αξία"...Why not?
Spot on, φίλε Προμηθέα. Αν και σε ζητήματα γούστου…μου φαίνεται ότι...όλα επιτρέπονται και όλα είναι θεμιτά.Όλα είναι θέμα αισθητικής και παιδείας!
To 1986 o Morrissey με τον Johnny Marr καθόντουσαν σε μια πάμπ και άκουγαν για τα θλιβερά γεγονότα στο Τσερνομπίλ ακριβώς μετά τις ειδήσεις ο DJ Steve Wright έπαιξε το I'm your man των Wham τότε ο Morrissey αναφώνησε "Τι στο διάολο έχει να κάνει αυτό με τις ζωές των ανθρώπων" και γεννήθηκε αυτό:Μίλησε κανείς για τον Γιώργο Μιχαήλ;
Απλά, αν τραγουδούσε μόνο τέτοια δεν θα τον ήξερε κανένας...
Αγαπητέ Alesio, ως ο δημιουργός αυτού του νήματος σε ευχαριστώ για την πολύ ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική συμβολή σου, η οποία, σε κάποιο ικανό βαθμό, δίνει κάποια απάντηση στο βασικό ερώτημά μου.Καλημέρα σε όλους και χριστός ανέστη! Κατ αρχήν να κάνω λίγο πλάκα λέγοντας οτι βεβαίως η κλασσική μουσική είναι "απαραίτητη" σήμερα γιατί πώς αλλιώς θα πουληθούν high end μηχανάκια πολλών χιλιάδων ευρώ για τη σωστή αναπαραγωγή?
Βέβαια μέσα από αυτήν την πλάκα προκύπτει και ένα μέρος της απάντησης.. η σωστή αναπαραγωγή των "φυσικών" οργάνων μέσα από "ηλεκτρονικά" συστήματα δεν θα μπορούσε παρά να είναι ένα ατελείωτο κυνήγι! Το ίδιο ακριβώς κυνήγι φίλοι μου είναι και η απόκτηση βαθιάς γνώσης της κλασσικής μουσικής. Θα μπούμε όλοι σ αυτήν τη διαδικασία? Μάλλον όχι. Έχει σημασία να μπούμε όλοι? Επίσης όχι.
Η αντίληψη της πραγματικότητας εξάλλου διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και γι αυτό οι "ελιτιστές" μπορούνε να πάνε να παίξουν μόνοι τους σε άλλη παραλία.
Προσωπικά έχοντας ασχοληθεί με μουσικό όργανο σε μέτριο επίπεδο αλλά έχοντας μια σημαντική συλλογή δίσκων, ψηφιακών και μη, μέσα από την αναζήτηση της σωστής αναπαραγωγής και πάσχων πλέον από το μικρόβιο του hifi-high end , έχω να δηλώσω οτι η κλασσική μουσική είναι το μοναδικό είδος μουσικής που θα μπορούσα να ακούω σε καθημερινή βάση είτε στη δουλειά μου είτε σπίτι. Εξάλλου στα χειρουργεία μου συνήθως κλασσική ακούω γιατί πολύ απλά είμαι με λιγότερο στρεςς. Να λοιπόν άλλη μια απάντηση όσον αφορά τη χρησιμότητα , η χαλάρωση από την ταχύτατη καθημερινότητα.
Αλήθεια το lockdown δε μας δίδαξε ακριβώς αυτό? Να κάνουμε μια παύση καθημερινά και να αφιερώνουμε χρόνο σε πράγματα που αγαπούμε για να χαλαρώσουμε?
Δε γνωρίζω τι συμβαινει όσον αφορά τις πωλήσεις των δίσκων και τις κυκλοφορίες παγκοσμίως και δεν με ενδιαφέρει κιόλας.. με θλίβει το γεγονός οτι η μουσική περνά σε άυλη μορφή , στο οτι τα δισκοπωλεία κλείνουν (πλην κάποιων ηρώων αλλά οχι δυστυχώς στην επαρχία) , διότι η αγορά δίσκων από δισκοπωλείο είναι μια όμορφη διαδικασία , όπως ειναι και το να έχεις ένα δίσκο στα χέρια σου με artwork και info που εκπονήθηκε από κάποιον δημιουργό. έτσι είναι όμως θα προσαρμοστούμε και σ αυτό.
Να παραθέσω τελευταίες παρατηρήσεις.
1. Η μουσική παιδεία απαιτεί μελέτη της κλασσικής μουσικής, όλοι παίζουν μουσική αλλά δεν έχουν πραγματική γνώση.
2. Η rock μουσική (χιλιοαγαπημένη) ανέπτυξε διακλαδώσεις και εξελίχθηκε με βάση κλασσικές γνώσεις.
3. Πολλά συγκροτήματα κάνουν ηχογραφήσεις με ορχήστρα, θεωρώ τις περισσότερες φορές αποτυχημένα, όχι τυχαία.. είναι σα να κυκλοφορεί η audrey hepburn χερι χερι με την kim kardashian.
4. Παγκοσμίως όλοι γνωρίζουν κλασσικά κομμάτια μουσικής και μπορούν να τa σιγοψιθυρίσουν, όχι όμως όλοι μπορούν να μουρμουρήσουν coltrane.. (ακούω φανατικά jazz να μη παρεξηγηθώ)
Tέλος, να σας πω ότι κάθε μέρα και περισσότερο ψάχνω τρόπους να ακούσω περισσότερη κλασσική μουσική και θα ήθελα και τη γνώμη σας για το περιοδικό bbc music που παρέχει και cd για νεες κυκλοφορίες. Παλιότερα αγόραζα classic cd αλλα καταργήθηκε..
Ελπίζω να μην κούρασα..
3. Πολλά συγκροτήματα κάνουν ηχογραφήσεις με ορχήστρα, θεωρώ τις περισσότερες φορές αποτυχημένα, όχι τυχαία.. είναι σα να κυκλοφορεί η audrey hepburn χερι χερι με την kim kardashia , πολυ καλο
Να που η Κλασική Μουσική (ή έστω κάποια εργά αυτής) μπορεί να είναι χρήσιμη σε ελέφαντες (και ειδικά ένα έργο στην δύσκολη αλλά έντονα μελαγχολική/συναισθηματική κλίμακα της ντο δίεση ελάσσονος).
Σονάτα του Σεληνόφωτος του Μπετόβεν για ένα ηλικιωμένο ελέφαντα από τον Paul Barton. Ο Mongkol είναι ένας ελέφαντας 61 χρονών πρώην ελέφαντας υλοτομίας. Η αιχμαλωτισμένη ζωή του πέρασε με τη μεταφορά δέντρων στο δάσος της Ταϊλάνδης. Το σχήμα του σώματός του παραμορφώθηκε από τη σκληρή εργασία, έχασε το δεξί του μάτι και τον χαυλιόδοντά του σε αυτήν τη σκληρή πρακτική υλοτομίας. Ο Mongkol διασώθηκε και μεταφέρθηκε στο Elephants World για να περάσει τις υπόλοιπες μέρες του χαλαρώνοντας ειρηνικά στην ελευθερία κοντά στον ποταμό Kwai. Ο Mongkol είναι ένας εξαιρετικά απαλός, ευαίσθητος ελέφαντας που απολαμβάνει τη μουσική, ειδικά αυτή η αργή μουσική του Μπετόβεν που ακούει περιστασιακά μέρα και νύχτα από τον Paul Barton
. ΠΗΓΗ : Beethoven “Moonlight Sonata” for Old Elephant Paul Barton
Πολύ σωστά όχι μόνον τα ζώα αλλά και τα φυτά!Να που η Κλασική Μουσική (ή έστω κάποια εργά αυτής) μπορεί να είναι χρήσιμη σε ελέφαντες (και ειδικά ένα έργο στην δύσκολη αλλά έντονα μελαγχολική/συναισθηματική κλίμακα της ντο δίεση ελάσσονος).
Πολλά έχουν γραφεί και αναφερθεί, εξάλλου, για την ευεργετική δύναμη της Μουσικής του Mozart (π.χ. ότι κάνει καλό στην ανάπτυξη των νηπίων, βρεφών αλλά ακόμη και στα έμβρυα).
Για τους πιο ενήλικες, έχει, επίσης, αναφερθεί ότι ορισμένα έργα των μεγάλων Κλασικών μπορεί να λειτουργήσουν πολύ θετικά κατά της κατάθλιψης, καθόσον η Μουσική αυτή δύναται να αποτελέσει ένα εργαλείο χαλάρωσης και μεταβολής του τρόπου σκέψης κατά περίπτωση.
Από το 4 σε παραπέμπω στο 1. Πασιφανέστατα δεν είσαι μουσικός, αλλά όμως, όπως και πολλοί άλλοι, είσαι ...ειδικός ...και ναι αυτό κουράζει...Να παραθέσω τελευταίες παρατηρήσεις.
1. Η μουσική παιδεία απαιτεί μελέτη της κλασσικής μουσικής, όλοι παίζουν μουσική αλλά δεν έχουν πραγματική γνώση.
2. Η rock μουσική (χιλιοαγαπημένη) ανέπτυξε διακλαδώσεις και εξελίχθηκε με βάση κλασσικές γνώσεις.
3. Πολλά συγκροτήματα κάνουν ηχογραφήσεις με ορχήστρα, θεωρώ τις περισσότερες φορές αποτυχημένα, όχι τυχαία.. είναι σα να κυκλοφορεί η audrey hepburn χερι χερι με την kim kardashian.
4. Παγκοσμίως όλοι γνωρίζουν κλασσικά κομμάτια μουσικής και μπορούν να τa σιγοψιθυρίσουν, όχι όμως όλοι μπορούν να μουρμουρήσουν coltrane.. (ακούω φανατικά jazz να μη παρεξηγηθώ)
Ελπίζω να μην κούρασα..
Νομίζω εάν ήταν μουσικός θα..."κούραζε", μάλλον, περισσότερο...Από το 4 σε παραπέμπω στο 1. Πασιφανέστατα δεν είσαι μουσικός, αλλά όμως, όπως και πολλοί άλλοι, είσαι ...ειδικός ...και ναι αυτό κουράζει...
Νομίζω μπερδευετε το "αμουσος" με το "απαιδευτος" , δεν είναι απαραιτητο να συνυπάρχουν. Συγνωμη αν σας κουρασα.Από το 4 σε παραπέμπω στο 1. Πασιφανέστατα δεν είσαι μουσικός, αλλά όμως, όπως και πολλοί άλλοι, είσαι ...ειδικός ...και ναι αυτό κουράζει...
Η μουσική δεν είναι δικαίωμα, τουλάχιστον με την έννοια που δίνει ο Dundamel. Αλλά είναι μέρος της ζωής κάθε ενός στον πλανήτη:
Δεν βλέπω κανέναν λόγο να προάγεται ειδικά η κλασική μουσική. Αλλά όπως όλες οι μορφές λόγιας τέχνης χρειάζεται και αυτή μαικήνες. Ας πούμε ότι είναι πιο προσβάσιμη πια σε σχέση με άλλες μορφές τέχνης, οπότε ίσως είναι ευκολότερο να βρεις κοινό και χορηγούς. Α, και μουσικούς, να μην το ξεχνάμε αυτό!
Πολλά πράγματ είναι "μέρος της ζωής μας" αλλά τουλάχιστον αρκετά από αυτά θα μπορούσαμε ή αυτοβούλως να τα θυσιάσουμε ή απλά να μας τα στερήσουν...αβρόχοις ποσί. Εκεί τίθεται και το ζήτημα του Dudamel: Αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη τους ή, ως συμβαίνει με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τα υπερασπιζόμαστε και, στο μέτρο του δυνατού, τα προάγουμε επιπροσθέτως?Η μουσική δεν είναι δικαίωμα, τουλάχιστον με την έννοια που δίνει ο Dundamel. Αλλά είναι μέρος της ζωής κάθε ενός στον πλανήτη:
Δεν βλέπω κανέναν λόγο να προάγεται ειδικά η κλασική μουσική. Αλλά όπως όλες οι μορφές λόγιας τέχνης χρειάζεται και αυτή μαικήνες. Ας πούμε ότι είναι πιο προσβάσιμη πια σε σχέση με άλλες μορφές τέχνης, οπότε ίσως είναι ευκολότερο να βρεις κοινό και χορηγούς. Α, και μουσικούς, να μην το ξεχνάμε αυτό!