Η σημασία της Κλασικής Μουσικής στην εποχή μας.

[Prince]

The 20 Greatest Conductors of All Time | Classical Music

We invited 100 of today's leading conductors to cast their vote for the greatest conductors ever. Discover the great composers and performers with BBC Music

www.classical-music.com

Αν και όλες αυτές οι "κατατάξεις" είναι αρκετά αυθαίρετες, προσωπικές και κάπως εφήμερες/επίκαιρες, είναι λίαν ευχάριστο ότι σχεδόν σε κάθε τέτοια "λίστα" τουλάχιστον υπάρχει μία συντριπτική πλειοψηφία που ανεβάζει στην πρώτη θέση τον μοναδικό Carlos Kleiber, παρά την μάλλον βραχύβια καρίερα του συγκριτικά με σχεδόν όλους τους άλλους που συνήθως αναφέρονται σε αυτές τις λίστες.
Ως εικός, και στην "κατάταξη" αυτή έχουν παραληφθεί αρκετοί ίσως λιγότερο γνωστοί ή σε ικανό βαθμό...well established ως..."μεγάλοι" μαέστροι...
Ένας από αυτούς ήταν και ο πάντα σταθερός, ικανότατος και αρκούντως exciting Zubin Mehta, ως μπορεί κανείς να διαπιστώσει στην εξαίρετη ερμηνεία μίας λίαν απαιτητικής (τουλάχιστον από πλευράς λαμπρότατης ενορχήστρωσης) Εισαγωγής του ικανότατου Αυστριακού συνθέτη Franz von Suppe...Ein Morgen, ein Mittag und ein Abend in Wien (Ένα Πρωινό, ένα Μεσημέρι και ένα Βράδυ στη Βιέννη).

 

[Prince]

Ένας άλλος αγαπημένος και σπουδαίος μαέστρος, αλλά όχι τόσο ευχάριστος στην πλειοψηφία των μουσικών κυρίως για το κάπως "περίεργο" ταμπεραμέντο και στυλ του, ο εξαιρετικός Riccardo Mutti μας δείχνει τη..."μαεστρία" του να διευθύνει μία άλλη σπουδαία Εισαγωγή του Franz von Suppe, λίαν απαιτητική, πέραν της πάντα λαμπρής ενορχήστρωσης, και για τη μουσικότητά της. Πρόκειται για την πιο "μουσική" Εισαγωγή του συνθέτη...Dichter und Bauer (Ποιητής και Χωρικός).

 

[thva]

Όποιον θα τον ενδιέφερε η χορωδιακή μουσική προτείνω να έχει υπόψιν του αυτό το σύνολο. Higly recommended.

CD – vocalconsort-berlin

vocalconsort-berlin.de

vocalconsort-berlin

vocalconsort-berlin.de

Hörprobe – vocalconsort-berlin

vocalconsort-berlin.de

 

[Prince]

Domingo in big trouble at Verbier Festival - Pizzicato

Swiss newspaper Le Temps already warned readers from a concert Placido Domingo was scheduled to conduct at the Verbier Festival. Their contributor had comments from orchestra musicians: » ‘The conductor doesn’t know the works, he’s completely lost,’ mutters an instrumentalist. ‘It’s the...

www.pizzicato.lu

Συμβαίνει και στα καλλίτερα σπίτια και στους μεγαλύτερους καλλιτέχνες, όταν δεν κατανοούν πότε πρέπει να αποσυρθούν πριν τα πράγματα φθάσουν...at a point of no return...

 

[Prince]

Από τις νέες κυκλοφορίες της εξαίρετης Γαλλικής εταιρείας Alpha είναι και το νέο CD της θαυμάσιας βιολονίστας Sarah Nemtanu, που μαζί με τον πιανίστα Romain Descharmes μας παρουσιάζουν ένα πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα με έργα γνωστά και άγνωστα του παρελθόντος αιώνος, όπως οι κορυφαίες για την εποχή τους Σονάτες για βιολί των Debussy & Ravel, έργα των Enescu (από όπου και ο τίτλος του δίσκου..."Impressions d'enfance", Ysaye & Rota).
Στο συγκεκριμένο βίντεο έχουμε τη θαυμαστή ερμηνεία τη δεύτερης κίνησης της Σονάτας του Ραβέλ, που φέρει τον τίτλο..."Blues" (υποτίθεται ότι είναι η αργή κίνηση της Σονάτας και, ως εκ τούτου, η ένδειξη ως προς το τέμπο είναι..."Moderato". Στην πράξη είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια αργή κίνηση...).

 

[Prince]

Η κορυφαία Ρωσίδα σοπράνο που απολύθηκε βίαια λόγω της εισβολής στην Ουκρανία μηνύει την Met Opera | in.gr

Η Άννα Νετρέμπκο ζητά αποζημίωση 360.000 δολαρίων αφού την απέσυραν όταν ο μάνατζερ Πίτερ Γκελμπ απαίτησε από τη σοπράνο να αποκηρύξει τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

www.in.gr

Όταν η πολιτική παρεμβαίνει πάνω στην τέχνη, κάποιες παρενέργειες τελικά θα παρουσιαστούν και δεν θα εξυπηρετούν ούτε τις σκοπιμότητες της..."πολιτικής"...ούτε την ομαλή λειτουργία της τέχνης...
Ειδικά στην περίπτωση μίας Ρωσίδας που είναι πολίτης του κόσμου και διάγει μία κατ' εξοχήν Δυτική ζωή.

 

[thva]

 

[Prince]

Σπουδαία Όπερα του εξαίρετου Τσέχου συνθέτη Antonin Dvorak, ολίγον δύσκολη να την παρακολουθήσει κανείς στην ολότητά της, καθόσον δεν είναι από εκείνες της "εύκολης" δημοφιλίας και σε μία δύσκολη γλώσσα...
Πάντως, αξίζει να την προσεγγίσει ο κάθε μουσικόφιλος τουλάχιστον χάρις στην εξαίρετη Άρια της Ρουσάλκα, την Ωδή στη Σελήνη, εδώ τραγουδισμένη ίσως καλύτερα από οιαδήποτε άλλη σύγχρονη υψίφωνο, τη σπουδαία Αμερικανίδα Renee Fleming...

 

[thva]

Σπουδαία Όπερα του εξαίρετου Τσέχου συνθέτη Antonin Dvorak, ολίγον δύσκολη να την παρακολουθήσει κανείς στην ολότητά της, καθόσον δεν είναι από εκείνες της "εύκολης" δημοφιλίας και σε μία δύσκολη γλώσσα...
Πάντως, αξίζει να την προσεγγίσει ο κάθε μουσικόφιλος τουλάχιστον χάρις στην εξαίρετη Άρια της Ρουσάλκα, την Ωδή στη Σελήνη, εδώ τραγουδισμένη ίσως καλύτερα από οιαδήποτε άλλη σύγχρονη υψίφωνο, τη σπουδαία Αμερικανίδα Renee Fleming...

Ναί το πόσταρα κυρίως για την ωραία παραγωγή, την απρόσκοπτη χρονικά παρακολούθηση (όχι αποσπάσματα) και την μετάφρσαη που εάν πατήσει κάποιος το CC είναι αρκετά καλή ώστε να καταλάβει την ιστορία που θα βοηθούσε πιθανόν κάποιον να αγαπήσει την όπερα. Είναι αξιοπερίεργο βέβαια πολύ το γεγονός (που όντως έχω παρατηρήσει ότι ισχύει) ότι όποιος ακούσει όπερα ή θα την αγαπήσει αμέσως ή θα την απορρίψει και θα αργήσει να της ξαναδώσει μια ευκαιρία. Το ίδιο ισχύει και για τα musical του Broadway.

 

[Prince]

Ναί το πόσταρα κυρίως για την ωραία παραγωγή, την απρόσκοπτη χρονικά παρακολούθηση (όχι αποσπάσματα) και την μετάφρσαη που εάν πατήσει κάποιος το CC είναι αρκετά καλή ώστε να καταλάβει την ιστορία που θα βοηθούσε πιθανόν κάποιον να αγαπήσει την όπερα. Είναι αξιοπερίεργο βέβαια πολύ το γεγονός (που όντως έχω παρατηρήσει ότι ισχύει) ότι όποιος ακούσει όπερα ή θα την αγαπήσει αμέσως ή θα την απορρίψει και θα αργήσει να της ξαναδώσει μια ευκαιρία. Το ίδιο ισχύει και για τα musical του Broadway.

Έχεις δίκιο για την καλή παραγωγή της εν λόγω Όπερας, αλλά το είδος αυτό αποτελεί το ιδιότυπο φαινόμενο να πρόκειται για Θεάτρο όπου οι "ηθοποιοί" τραγουδούν αντί να μιλάνε. Ως εκ τούτου, ενώ ανήκει στη Μουσική ως είδος (οι δημιουργοί τους είναι...συνθέτες), πρέπει να αντιμετωπίζεται ως...θέατρο! Ως εκ τούτου, για να "αγαπήσει" (κατανοήσει) κανείς το είδος αυτό, ο πλεόν ορθός τρόπος είναι σε ζωντανή παράσταση στο θέατρο με τους "κατάλληλους" για τους ρόλους (φωνητικά και ερμηνευτικά) τραγουδιστές. Δισκογραφικά (ή με όποιον άλλον τρόπο αναπαραγωγής έργων Όπερας), πιστεύω ότι ο ακροατής συχνά θα αισθανθεί ότι κάτι χάνεται...along the way...Ως εκ τούτου, μια σταδιακή και- εκ των πραγμάτων- αποσπασματική προσέγγιση μπορεί να βοηθήσει...
Για τα Musicals of Broadway as well as of the West End, πιστεύω ότι τα πράγματα μπορεί να είναι πιο εύκολα για όλους εκείνους που αγαπούν και γνωρίζουν κατί τις από μουσική. Τα έργα είναι σαφώς πιο εύληπτα, η μουσική πιο..."βατή" και συνήθως αρκούντως μελωδική, ενώ οι στίχοι αγγίζουν ή περιπλέκονται στα όρια του πλεόν κατανοητού κειμένου...
Ενθυμούμαι στην περίπτωση ορισμένων λαμπρών έργων του είδους αυτού που τα..."κατάπια"...in one take, όπως το West Side Story των Bernstein/Sondheim ή το Passion του Sondheim ή το Aspects of Love του Lloyd Webber, για να αναφέρω μόνον μερικά.
Ενδεικτικά παραθέτω ένα μικρό αλλά τόσο σημαντικά αισθαντικό απόσπασμα από το εξαίρετο έργο του Sondheim PASSION.
Και ένα από τα πλεόν λαμπρά δείγματα γραφής του Lloyd Webber, ένα τραγούδι που το προόριζε για το...sequel of the Phantom of the Opera, αλλά, τελικά, ουδέποτε κατόρθωσε να το κάνει. Εν τούτοις, το τραγούδι και η εξαίρετη ερμηνεία της μοναδικής Οπερατικής υψιφώνου Kiri Te Kanawa παραμένουν one of a kind... Πρόκειται για το...The Heart is Slow to Learn...

 

[TGD]

Ποιον από τους δύο προτιμάτε;

 

[Prince]

Ποιον από τους δύο προτιμάτε;

Αν και η απάντηση θα ήταν προφανής ειδικά για όσους πραγματικά και γνήσια γνωρίζουν και αγαπούν τη Μουσική αυτή, δεν θα έπεφτα εύκολα στην "παγίδα" του θέματος που θέτει το βίντεο, καθόσον και ο Kissin, σε μία διασταλτική ερμηνεία, είναι και...Entertainer και ο notorious Lang Lang (πρόκειται για δύο διαφορετικούς Κινέζικους χαρακτήρες, που ηχούν σχεδόν το ίδιο, αλλά δεν πρόκειται για επανάληψη του ιδίου ονόματος) είναι ένας...accomplished Musician (όχι σε διασταλτική ερμηνεία) και top notch virtuoso.
Τον Kissin δεν κατάφερα να τον δω live, αλλά, από τους δίσκους του και από όσα βίντεο έχω δει, είχε μία ασυνήθιστη λαμπρότητα (brilliance) ως παιδί-θαύμα παρά όσο μεγάλωνε. Η ωριμότητα τον έκανε πιο μεγάλο μουσικό ως προς την εμβάθυνση των έργων που ερμήνευε αλλά με μία πιο...clinical approach...
Στο συγκεκριμένο εξαιρετικά απαιτητικό (από όλες τις πλευρές) έργο του Liszt, ο Kissin δίνει μία άψογη και ακριβέστατη ερμηνεία αλλά, τελειώνοντας το έργο κάθιδρος, αφήνει μαζί με κάθε θαυμασμό και εκτίμηση και ένα αίσθημα "συμπόνιας"...(not the best feeling for the end of a concert).
Τον Lang Lang έτυχε να τον δω 3 φορές και να τον γνωρίσω και από κοντά τόσο όσο ήμουν στο Βερολίνο όσο και στις πιο πρόσφατες επισκέψεις μου στην Κίνα. Μετά λόγου γνώσεως, ο τύπος είναι...true master of his instrument. H δακτυλική του δεξιοτεχνία δεν έχει να ζηλέψει σχεδόν ούτε αυτήν της Wang Yuja. Το πρόβλημά του ήταν ότι, αντίθετα με την Wang, το "σύστημα" τον αγκάλιασε από την αρχή όπως τον στήριξε και η χώρα του, καθόσον δεν την εγκατέλειψε ούτε και αρτιστικά. Το τελευταίο χάρις στον πατέρα του, ο οποίος ήταν εγνωσμένος στην Κίνα σολίστ του πλέον σημαντικού Κινεζικού εγχόρδου, του erhu.
Ενώ ξεκίνησε, όπως και η Wang, με "εκκωφαντικές" δεξιοτεχνικά ερμηνείες Κλασικού ρεπερτορίου, δεν μπόρεσε να αποφύγει τον πειρασμό να εντρυφήσει (βλ. να ενδώσει) στο star system, καταστρέφοντας την εικόνα του ως καθιερωμένος Κλασικός σολίστ, μεταβληθείς σε ένα είδος entertainer, ενδίδοντας ακόμη και σε crossover ρεπερτόριο...
Καταλήγοντας, θα έλεγα ότι η λογική προτίμηση/εκτίμηση, ως άνθρωπός που ζει με την Κλασική Μουσική, παέι στον Kissin, αλλά, ως προς την εξωφρενική και ευφάντατη δεξιοτεχνία και προσωπική λάμψη, η αγάπη μου πάει στον...καλλιτέχνη...Lang...

 

[Prince]

Ντμίτρι Σοστακόβιτς: Μουσική συνείδηση του 20ού αιώνα | in.gr

Καλοσύνη και σκληρότητα, πείσμα και παιδική συστολή, η πνευματικότητα της μεγαλοφυΐας και ο λιτός ορθολογισμός του 20ού αιώνα

www.in.gr

Ένα αρκετά ενδιαφέρον και καλά ενημερωτικό άρθρο για ορισμένες πτυχές της ζωής και του σπουδαίου έργου του σημαντικότερου -κατά τεκμήριο- συνθέτη του παρελθόντος αιώνος και έναν από τους μεγάλους της Ιστορίας της Κλασικής Μουσικής.
Ως ένα μικρό δείγμα της μεγαλοφυούς από κάθε πλευρά συνθετικής του δημιουργίας, η πολύ προσφιλής (τουλάχιστον για εμένα) τρίτη κίνηση από την εξαίρετη -και για πολλούς μουσικούς ίσως η πλέον σημαντική και εξαιρετικά δομημένη- 10η Συμφωνία του, με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Μόσχας υπό τον Yuri Simonov.
Η εν λόγω κίνηση χαρακτηρίζεται από ένα σχεδόν αργό χορευτικό θέμα, που αναπτύσσεται ανάμεσα στα έγχορδα και τα ξύλινα πνευστά έως ότου εμφανιστεί ένα μοτίβο στο Γαλλικό κόρνο, το οποίο εφεξής θα διακόπτει τη ροή της κίνησης ως ένα συγκαλυμένο δυσοίωνο μήνυμα επαναλαμβανόμενο για 12 φορές (!) ώς ότου ξεσπάσει ένα εκπληκτικής εκφραστικής και εξαιρετικά δυναμικής μουσικής crescendo το οποίο θα οδηγήσει σε μία ήσυχη αλλά γεμάτη μυστήριο κατάληξη...

 

[thva]

Και λίγο contemporary για να τραβήξουμε και τα πλήθη με ένα τουίστ λόγω του $16 million Guarneri χωρίς μάλιστα ούτε καν έναν σωματοφύλακα συνοδείας.

Όταν η βιολονίστρια Anne Akiko Meyers μπήκε στα κεντρικά γραφεία του NPR, κατά το ήμισυ περίμενα να την πλαισιώνουν σωματοφύλακες. Άλλωστε, κουβαλούσε ένα πολύ σπάνιο όργανο. Το βιολί της Guarneri del Gesù "Vieuxtemps", που κατασκευάστηκε το 1741, αξίζει τουλάχιστον 16 εκατομμύρια δολάρια. Αντίθετα, η Meyers έφτασε μόνο με ένα ζευγάρι δημοσιογράφων και τον οξυδερκή πιανίστα Max Levinson. Φαινόταν αδιάφορη για το γεγονός ότι το βιολί της αξίζει μια περιουσία. Αυτό που έχει σημασία, φυσικά, είναι πώς ακούγεται το όργανο και λίγοι μπορούν να κάνουν ένα βιολί να τραγουδήσει τόσο γλυκά όσο ο Meyers.

SET LIST
Philip Glass: Metamorphosis II Camille
Saint-Saëns: “The Swan”
Morten Lauridsen: Dirait-On

MUSICIANS:
Anne Akiko Meyers: violin
Max Levinson: piano

 

[Prince]

Και λίγο contemporary για να τραβήξουμε και τα πλήθη με ένα τουίστ λόγω του $16 million Guarneri χωρίς μάλιστα ούτε καν έναν σωματοφύλακα συνοδείας.

Όταν η βιολονίστρια Anne Akiko Meyers μπήκε στα κεντρικά γραφεία του NPR, κατά το ήμισυ περίμενα να την πλαισιώνουν σωματοφύλακες. Άλλωστε, κουβαλούσε ένα πολύ σπάνιο όργανο. Το βιολί της Guarneri del Gesù "Vieuxtemps", που κατασκευάστηκε το 1741, αξίζει τουλάχιστον 16 εκατομμύρια δολάρια. Αντίθετα, η Meyers έφτασε μόνο με ένα ζευγάρι δημοσιογράφων και τον οξυδερκή πιανίστα Max Levinson. Φαινόταν αδιάφορη για το γεγονός ότι το βιολί της αξίζει μια περιουσία. Αυτό που έχει σημασία, φυσικά, είναι πώς ακούγεται το όργανο και λίγοι μπορούν να κάνουν ένα βιολί να τραγουδήσει τόσο γλυκά όσο ο Meyers.

SET LIST
Philip Glass: Metamorphosis II Camille
Saint-Saëns: “The Swan”
Morten Lauridsen: Dirait-On

MUSICIANS:
Anne Akiko Meyers: violin
Max Levinson: piano

Στο πολύ εξευγενισμένο σου βίντεο σου παραθέτω ένα πιο μικρό αλλά άκρως αισθαντικό και πλήρους αισθητικού μεγαλείου video, σύνθεση της σπουδαίας μουσικού και δασκάλας Lili Boulanger. Πρόκειται για το θαυμάσιο "Νυκτερινο" της, ερμηνευμένο υποδειγματικά από...another wonderful star prodigy, τον εξαίρετο Johan Dalene.

 

[Prince]

Και άλλο ένα εξαιρετικά ατμοσφαιρικό "Νυκτερινό" του σημαντικού Φινλανδού συνθέτη του παρελθόντος αιώνος Einojuhani Rautavaara, ερμηνευμένο και πάλι εξαίσια από τον νεαρό αστέρι του βιολιού...Johan Dalene.
(Αμφότερα έχουν κυκλοφορήσει σε SACD από τη Σουηδική audiophile BIS).

 

[thva]

Πάντα επίκαιρος ο thva και συγχρονισμένος με τα επίκαιρα - τρέχοντα γεγονότα.

 

[Prince]

Από τα ορχηστρικά αριστουργήματα του σημαντικού Γάλλου συνθέτη Camille Saint-Saens, το περίφημο Danse macabre, από την πλέον πρόσφατη εξαίρετη παραγωγή της Harmonia Mundi, θαυμαστά ερμηνευμένο από την ορχήστρα Les Siecles υπό την διεύθυνση του μάεστρου της Francois-Xavier Roth.
Το έργο είναι γραμμένο στη σημαδιακή για τέτοια θέματα γύρω από τον ρόλο του "θανάτου" στη μουσική, ήτοι στη σολ ελάσσονα, και αποτελεί ένα ακόμη θαύμα της πλέον εμπνευσμένης ενορχήστρωσης από έναν γνώστη της απίστευτης παλέτας μίας μεγάλης Συμφωνικής ορχήστρας.

 

[Prince]

Από το πολύ πρόσφατο CD της εξαίρετης Γαλλό-Ιταλίδας μεσοφώνου Lea Desandre συνοδευόμενη από μία...θεόρβη, θαυμάσια παιγμένη στα έμπειρά χέρια του λιουτενίστα Thomas Dunford, σε πρώτηςτάξεως παραγωγή της Erato. To CD τιτλοφορείται Idylle και καλύπτει Γαλλικά τραγούδια τριών αιώνων, φθάνοντας στο υπέροχα αισθαντικό και βαθιά συναισθηματικό τραγούδι της...σπουδαίας Γαλλίδας τραγουδίστριας του...Chanson Francaise του παρελθόντος αιώνος.
Το τραγούδι έχει τον τίτλο..."Dis, quand reviendras-tu" (Πες μου πότε θα ξαναγυρίσεις?). Το τραγούδι το συνέθεσε η Barbara το 1962 για τον μεγάλο τότε έρωτά της, τον Γάλλο διπλωμάτη Hubert Balley.

https://youtube.com/watch?v=bLXuRXlQups

 

[vastsar]

Ποιον από τους δύο προτιμάτε;

Προτιμω τον Κισσιν. Αλλα για λογους προσωπικους και οχι αντικειμενικους. Το La Campanella ηταν ενα κομματι (αναμεσα και σε αρκετα αλλα) που παντα το ειχα μαζι μου για συγκρισεις ηχοσυστηματων. Η εκτελεση του Κισσιν ηταν η αγαπημενη μου. Τον Lang Lang τον προτιμω σ 6. Performed by Lang Lang - Hungarian Rhapsody no 2 in C sharp minor ( Live In Tuscany ) (youtube.com)

Αυτον τον γνωριζω εδω και λιγα χρονια. Υψηλη τεχνικη και ανοικτοι οριζοντες.
Prince η μπαλα σε σενα!
Denis Matsuev - Rhapsody in Blue - George Gershwin (youtube.com)
Denis Matsuev - Grieg / Ginzburg: Peer Gynt "In the Hall of the Mountain King" (youtube.com)